Het grote avontuur van 366 dagen is ook voor
Nederland ten einde
Geen schokken schokten ons land maar
schokjes schreven schokkend verhaal
y%.u
BHnmpi
PK LEIDSE COURANT
PE LEIDSE COURANT
DERDE BLAD - PAGINA J
VANAVOND precies om 12 uur zal
het grote avontuur, dat wij 366
dagen geleden begonnen, weer ge
ëindigd zijn.
Op Oudejaarsavond 1951 lag het
nieuwe jaar voor ons als een groot
mysterie, waarvan we diep in ons
hart zo enorm veel verwachtten. Als
we toen de lange, eindeloos lange
staat van gebeurtenissen voor ons
gezien hadden, zoals deze thans voor
ons ligt, dan hadden wij het nieuwe
jaar hoogstwaarschijnlijk als een re
volutiejaar beschouwd. Maar nu we
de gebeurtenissen niet met een oog
opslag hebben kunnen kennen, nu
ze tot ons gekomen zijn met de ge
leidelijkheid van 366 dagen, ieder
weer onderverdeeld in 24 uren, nu
beschouwen we 1952 als een jaar,
waarin ongetwijfeld enkele merk
waardige dingen gebeurd zijn, maar
dat toch niet zo heel veel afwijkt van
zijn vele voorgangers.
Ook in die voorgaande jaren zijn
er merkwaardige dingen gebeurd,
maar de geschiedenis heeft deze al
reeds lang uitgewist of tot de juiste
afmetingen teruggebracht en maar
zeer weinige van al die feiten, waar
door we gedurende korte of langere
tijd geschokt zijn geworden, zullen
een lettertje in het geschiedenisboek
waardig geacht worden.
De stem van het volk en van
Westerling.
Maar om nu te zeggen, dat 1952
zonder schokken verlopen is, zou be
zijden de waarheid zijn. Het nieuwe
jaar begon zelfs vrij sensationeel,
want het was nog geen week oud,
toen de Huissenaren in de nacht van
5 op 6 Januari een aanval lanceerden
op de in hun plaats gevestigde Do-
irtinicanerkerk, ten einde volgens
het vermeende recht van een oud
gebrujjc de opheffing van deze
paterskerk als parochiekerk te voor
komen.
Het maakte niet zo erg veel in
druk op de kerkvoogden vah Neder
land evenmin als de stem van Wes
terling, die via een gramofoonplaat
op 14 Januari in Den Haag de Ne
derlandse regering wilde laten
schrikken, de departementen in Den
Haag deed schudden op hun grond
vesten. Toen een ijverig reaher-
cheurtje echter Westerling op 17
April uit de orangerie van een land
goed te Laag Keppel plukte, zat men
toch wel even met hem in zijn maag.
Hij werd onrpiddellijk weer vrijgela
ten en Indonesië, dat een verzoek
tot uitlevering indiende, werd na een
lang proces gerustgesteld met de me
dedeling, dat Westerling een heuse,
echte Nederlander was en deswege
niet uitgeleverd kon worden.
De zee schreef zwarte bladen.
Ondertussen zijn we al aardig 1952
ingerend, maar het oude jaar had
meer in zijn registers staan, dan al
leen de memoires van kapitein Wes
terling!
Het had zoals al zijn voorgan
gers en hoogstwaarschijnlijk ook al.]
zijn opvolgers een bonte, telkens
weerkerende tooi van schone en le
lijke dingen, van moorden en onder-
scheidingen, van inbraken en ten-1
toonstellingen, van oplichting en I
moedige daden. Er verongelukten i
auto's en er werden uitvindingen ge
daan, honderd-jarigen werden ge
huldigd en drielingen geboren, we
reldrecords werden gebroken en ge
liefde personen met bloemen en
mooie woorden naar hun laatste
rustplaats gebracht.
En in ons landje, dat nu een
maal beneden de zeespiegel ligt,
heeft natuurlijk de zee ook het
afgelopen jaar weer een grote rol
gespeeld. Deze wijde watermas
sa, die duizenden mensen van
brood voorziet, geeft echter maar
zelden aanleiding tot opgewekte
beschouwingen en ook nu moeten
wij beginnen met een zwarte
bladzijde. Op 18 Januari verging
voor de Noorse kust de „Alk
maar", bij welke ramp 14 Ned.
zeelieden een graf in de golven
vonden. Op dezelfde dag verloor
de reddingsboot „Pres. Jan Leis"
haar schipper A. Brinkman, die
bij een poging de 4 dagen daar
voor gestrande „Radmar" hulp te
bieden, om het leven kwam.
Neen, aan de vissers heeft het af
gelopen jaar nu niet direct een over
vloed aan voorspoed gegeven. De
Urker vissers, die 14 Januari naar
Argentinië vertrokken om daar een
nieuw bestaan te vinden, zouden er
nog wel eens een nachtje over gesla
pen hebben, als ze alles van te voren
geweten hadden!
Wim noch de Kamer wisten het!
Zo zou ook Wim Jansen, de K.R.
O.-reporter zijn beroemde speech tij
dens de haringrel in Mei nog wel
eens over gelezen hebben, als hij de
gevolgen van te voren gekend had.
Maar evenmin als wij had ook Wim
aan het begin van het jaar een
staatje voor zich liggen, dus die we
tenschap kwam te laat voor hem.
Wat zou er feitelijk een zee van
tijd uit te sparen zijn, als iedereen
van te voren het resultaat van zijn
daden zou kunnen overzien. Want
indien dit zo was dan 'kunnen wij
moeilijk aannemen, dat de Tweede
Kamer zoveel kostbare uren besteed
zou hebben aan het wetsvoorstel tot
uitbreiding van haar ledental, waar
over het debat al in 1951 geopend
werd, vele dagen van 1952 vulde om
ten slotte te struikelen over het veto
van Neerlands Nestoren op 31 Juli.
Zo op een rijtje gezien was Januari
maar een drukke maand, want tus
sen al die bedrijven door hebben we
ook nog afscheid genomen van dei
koffiebon, de zinken munt en minis
ter Drees. De twee eerste verdwenen
voorgoed, maar de min.-president
kwam na een bezoek aan Amerika
weer in Nederland terug, waar hem
zware Kamerdebatten wachtten over
Nieuw-Guinea, dat toen een probleem
vormde en sindsdien niet zo erg
veel duidelijker is geworden.
Januari sloot met het heengaan
van de laatste der Tachtigers, Lode-
wijk van Deyssel, die Zondag 27
Januari te Haarlem overleed.
Romantiek en rumoer.
Geduldige lezeres en lezer, wan
neer wij het blad van Februari open
slaan, gevoelen wij ons gedrongen
tot een bekentenis: In ons hart be
minnen wij de echte romantiek van
verleden eeuwen en wij kunnen he
lemaal opleven, wanneer wij horen
van ouderwetse staaltjes vol moed
ën durf, die een jongeman onder
neemt, teneinde het hart van zijn
aangebedene te vermurwen. Deze
zwakheid in acht genomen, zal nie
mand het ons kwalijk nemen, wan
neer we als eerste in Februari de
jongeman vermelden, die op de 16e
van deze maand boven op het Dam-
paleis te Amsterdam klom om daar
een brief voor het meisje van zijn
dromen te deponeren, dat hem een
paar dagen daarvoor de bons gege
ven had. Overigens had deze jonge
man niet alleen een donkere dag in
Februari, want de Ned. huismoeders
zullen op 4 Febr. ook niet vrolijk ge
keken hebben, toen zij vernamen,
dat het brood 5 cent duurder gewor
den was. Wie wel een blij gezicht
zette was Heleentje van Kapelle,
toen er bekend werd gemaakt, dat
van haar plaat „De Speeltuin" in een
paar maanden tijds meer exemplaren
verkocht waren dan van het beroem
de citerspel van de „Derde Man".
Ondertussen was de Tweede Ka
mer in drukke debatten gewikkeld
over de in 1951 ingediende en op 1
Juni 1952 van kracht geworden
werkeloosheidswet. Doch niet alleen
in de Tweede Kamer werd er die
maand zwaar geboomd, ook in de
binnenkamers van de K.V.P., waar
men maar liefst 258 amendementen
op het concept verkiezingsprogram
ma had binnen gekregen. Ten einde
de K.V.P. meer gelegenheid te geven
zich op dit werkstuk te bezinnen
werd de „Groep Steenberghe" die
gepoogd had de „gfoep Duynstee"
met de K.V.P. te verzoenen, ontbon
den. Prof. Duynstee gunde de K.V.
P. deze rust echter niet en de gevol
gen zijn dan ook niet uitgebleven.
Maar dat vormt een apart verhaal
voor de maand Juni.
Donkere maand met lichtpuntjes.
Maart staat in het teken van rouw,
want op de 22e van die maand ver
ongelukte het K.L.M.-vliegtuig
„Prinses Juliana". Op die onheil-Za-
De zwarte dag in Maart.
terdag stortte dit vliegtuig nabij
Frankfurt omlaag en 44 personen
verloren bij deze ramp het leven.
Toch gaf Maart ook wel enige
lichtpuntjes te zien en voornamelijk
voor de heren der schepping, die de
sigaren goedkoper zagen worden en
voor hen, die van plan waren hun
vacantie in Arnhem door te brengen.
Arnhem verzekerde zich in deze
maand tegen regen en een regen
achtige dag, in de Gelderse hoofd
stad doorgebracht, leverde alleen
maar lachende toeristen op.
Wie niet lachten waren de be
woners van de Torenstraat in
Den Haag, toen daar in de mor
genuren van de 8e Maart een
ammoniaketel sprong, waardoor
alle omwonenden tot tranen ge
roerd werden.
Nog een andere gemoedstemming
kwam in die maand tot uiting, n.l.
het gevoel van grote dankbaarheid
voor de hulp, die Amerika ons land
tijdens de oorlog betoonde en als
tastbaar bewijs hiervan werd er een
carillon naar het land van Uncle
Sam gestuurd.
Bedloze buitenlandse bollen-
bezoekers.
In April ondernamen de Ned. ver
kenners een poging om hun kapelle
tje te Persingen weer in goede staat
te krijgen. Zij vroegen karweitjes en
kregen in ruil daarvoor heitjes en
blijde gezichten van geholpen huis
moeders. Wie zij echter niet konden
helpen en wie de toenmalige staats
secretaris van Onderwijs, Kunsten
en Wetenschappen ook niet tevre
den kon stellen, waren de Neder
landers, die zo bitter teleurgesteld
waren in de resultaten van de Ned.
televisie. .Jullie hebt je er heus te
veel van voorgesteld", was alles wat
mr. Cals op 10 April wist te zeggen.
Maar de tijd is momenteel druk
doende deze wonde te helen, want
de Ned. televisie gaat met sprongen
vooruit. Waar nog niet zo erg veel
vooruitgang mee is gemaakt, is de
beroemde, beruchte of befaamde
Friese kwestie, die juist in de maand
April weer erg hoog opliep. Nee het
oude jaar laat nog wel enkele zorgé-
kindjes achter, maar of het in 1953
nog zal voorkomen, dat de buiten
landers, die onze bollenvelden ko
men bezoeken in hun auto's moeten
overnachten, willen we toch ernstig
betwijfelen. De les van de Paasda
gen van 1952 heeft vele onderne
mende lieden aan het peinzen gezet.
Over pijproken gesproken.
Rookten de Buitenlandse Bollen
Bezoekers zonder Bed dus tijdens
de Paasdagen een zware pijp, Opa
Klijzing uit Purmerend daarentegen
rookte zijn pijp op 19 April heel
lichtjes, want hij wilde er het we
reldkampioenschap langroken mee
verdienen. Opa sloeg alle records en
werd onbetwist kampioen!
Nu mag Opa menen, dat hij met
zijn 87^ minuut een lange pijp ge
rookt heeft, de Staatsmijnen lachen
om dit record, want zij herdachten
in April, dat zij al 50 jaren de pijp
rokende hebben gehouden en tegen
dit record moet zelfs Opa het afleg
gen
^Een ander jubileum, zij het min
der leuk voor de betrokkene, was
het 25-jarig bestaan van het faillis
sement van de Haagse jonkheer. Zijn
schuldeisers hadden kalm gewacht,
tot hij zijn erfenis in handen kreeg
en kwamen toen met de nota's aan
gerend. De jonkheer, hevig verbol
gen, begon een proces en op de uit
slag daarvan kon het oude jaar niet
meer wachten, zodat dit een sensatie
van het nieuwe jaar wordt.
Wat in het Nieuwe Jaar ook nog
eens definitief uitgevochten zal moe
ten worden is de kwestie van de
„aannemers-opzetjes". In April kre
gen 2.000 van deze noeste werkers
een uitnodiging van Vrouwe Justi-
tia om hun manier van aanbesteden
eens op de weegschaal van deze ge
blinddoekte dame te komen wegen.,
men is nog steeds aan het wegen!
Koningin Kitty verzoette
smartelijk scheiden.
Met veel pijn en moeite kwam op
28 April het vredesverdrag met Ja
pan tot stand en alhoewel Neder
land nu niet direct overliep van en
thousiasme over het opgemaakte
verdrag, zette dr. Van Rooyen toch
maar zijn handtekening. Waar Ne
derland ook niet geestdriftig over
was, waren de herhalingsoefeningen
van die maand Nieuwsgierige Ka
merleden vroegen tot in den treure
of het de minister wel bekend was
en minister Staf beloofde vlug be
terschap.
En zo zijn we dan in de bloeiende
Meimaand beland. Kunt U het ons
kwalijk nemen, dat wij, denkende
aan deze verwachtingsvolle maand
vol romantiek, beginnen met het be
richt, dat de ons zo diebare Kitty
Knappert gedurende vijf volle dagen
onbetwist heerseres is geweest van
□en Haag Bloemenstad? Heus, U
zult het wellicht moeilijk kunnen
geloven, maar de vijf dagen van
vitty's Koningschap zijn ons veel en
veel dierbaarder, dan de 28e Mei,
toen wij met stapels zakdoeken op
Schiphol gereed stonden om pre
mier Mossadeque te ontvangen, die.
naar Nederland gekomen was om'
aan het Internationale Hof te ver-
Ook dit jaar schreef weer met wissel vallige pen over de gladde, ondoor grondclijke zee.
Wij hebben toen niet met deze
tranenstortende staatsman mee
kunnen wenen, want wij hadden
al onze tranen al geplengd op de
17e Mei, toen bekend werd, dat de
meestgeziene man in Nederland,
ons aller prof. Lieftinck, na de
verkiezingen niet meer in het ka
binet zou terugkeren. Prpf. Lief
tinck, zou naar Turkije gaan en
heus wij zijn ruim genoeg van
hart om met de Turken mee te
kunnen lijden.
Voordat minister Lieftinck echter
van het Nederlandse volk losge
scheurd zou worden, kreeg hü eerst
nog een lastig karweitje op te knap
pen. Op 20 Mei sloot de Amsterdam
se effectenbeurs plotseling haar
poorten en weigerde deze weer te
openen voordat de regering een dui
delijk antwoord gegeven had op de
vraag, wat er met de tijdens de oor
log verhandelde effecten diende te
gebeuren. Op vertrouwd Hollandse
wijze werd een studie-commissie in
het leven geroepen, de beurs ging
weer open en de commissie studeert
nog!
Wat niet zo'n zwaar studie-object
bleek te zijn was de aanslag op de
Indonesische attaché in Den Haag,
waardoor deze de 21e Mei lichtge
wond werd. Eerst riep iedereen:
„Natuurlijk Westerling", maar deka-l
pitein waste zijn handen in onschuld
en de daders waren een paar dagen
naderhand gevonden.
Gevolgen van eigenwijs
geschreeuw.
De eerste dag van de zomerse Ju
nimaand gaf al heel weinig zon en 1
in Brabant zelfs een cycloon, die ver-1
schillende boeren in Boekei en Biest-1
hoek binnen een paar seconden dak-1
loos maakte. Juni was trouwens voor
de rest ook niet erg rooskleurig.
want de 25e van die maand gaf al 1
evenmin reden tot grote juichpar- j
tijen. De K.V.P. had weliswaar j
maandenlang gepoogd om de 258
amendementen van Februari in haar
verkiezingsprogramma te verwerken,
maar door de acties-Duynstee en j
-Welter was het kath. volksdeel van
Nederland zó de kluts kwijt geraakt,
dat velen uit deze gelederen meen
den h*un eigen belangetjes, die zij
niet gediend o f in gevaar meenden
te zien te moeten stellen boven
het algemene, grote belang, waar-1
mede Katholiek Nederland het beste j
is gediend. Deze verwarring kost
te de K.V.P.-fractie twee zetels. Dit
verlies was voor een niet gering deel j
oorzaak, dat Nederland ruim twee
maanden met een officieel ledig ka-
binetje gezeten heeft.
We schreven al, dat Juni een som
bere maand is geweest en hoe denkt
U, dat die militair, die op herha-
lingsoefeningen moest, deze maand
zal bekijken? Hij had herrie gehad
met zijn schoonmoeder en jleze had
toen zijn geweer afgepakt.
Natuurlijk kan men beter zonder
geweer leven, dan zonder woning en
dit dacht het Hilversums echtpaar
ook, dat ten einde raad in het wacht
huisje van de Hilversumse buson
derneming ging wonen. Maar ef is
toch ook nog wel iets aardig van de
Junimaand te vertellen. Aan de rand
van Den Haag werd het miniatuur
stadje Madurodam geopend en prin
ses Beatrix mocht zich vast trainen
voor een mogelijke latere landsrege
ring door over deze dwergenstad
de burgemeestersscepter te zwaaien.
In dezelfde maand poogde minis
ter Rutten met zijn onderwijswet
wat licht te brengen in de duisternis
van het huidige onderwijssysteem,
maar de reacties, die op de wet ge
volgd zijn, hebben er weer een groot
mysterie van gemaakt en we vrezen,
dat zelfs het nieuwe jaar tijd te kort
zal komen om deze puzzel geheel te
ontcijferen.
Ik zie, ik zie
Nu komen we zo zoetjesaan in de
beruchte komkomrr.crmaanden te
recht. Iedereen gaat heerlijk op va
cantie en de journalistiek wordt een
ondankbaar vak, omdat er niets ge
beurt! Krampachtig grepen we ons
daarom vast aan het bericht van de
24e Juli, waarin verteld werd, dat
men boven Arnhem, ja zelfs boven
ons eigen Katwijk vliegende schotels
gezien had. Wie men echter op een
gegeven moment niet meer zag, wa
ren de diverse jongedames, wier fa
milie besloten had om te emigreren,
maar die hun hart hier in Holland
aan een kloeke jongeman gegeven
hadden en zonder hart niet mee wil
den gaan.
Na een paar dagen kwamen ze
meestal weer boven water en moes
ten tenslotte dan toch hun familie
over het water volgen. In Augustus
kwam tevens boven water het Haag
se leraarsgezin, dat in 1951 op avon-
turenjacht getogen was met de mys-
terieuse „President Robert". Het
jacht is momenteel te koop en wat er
nu allemaal precies aan de hand is
geweest, is een geheim, waarvan mis
schien het nieuwe jaar de sluier zal
lichten.
Schrijvende over mysteries en
sluiers moeten wij en U onge
twijfeld ook weer denken aan
die lugubere spookgeschiedenis in
dat verlaten landhuisje bij Arn
hem. Nu goed, het bleek nader
hand storing in de electriscbe lei
ding geweest te zijn, maar ijzig
was het!
Voor Breda had Augustus niets
angstigs of dreigends. Daar vierde
men het 700-jarig bestaan en gedu
rende vele weken kon iedere gast,
die maar een vriendelijk gezicht wil
de zetten, in deze jarige stad de,feest
vreugde met volle teugen meegenie
ten.
Het gehuurde cadeau en
koude rechtscollege.
Na maandenlang passen en meten,
confereren cn informeren, afwijzen
en aarzelend toegeven, werd op 2
September eindelijk het (gevulde)
Ned. kabinet aan de volksvertegen
woordiging getoond. Omstreeks die
zelfde tijd toonde een scheidende
burgemeester in het Oosten van ons
land een mooi Perzisch tapijtje, dat
hy voor een minzaam onder couvert
aangeboden bedrag, als afscheids
cadeau van de raad gekocht zou
hebben. Het viel de burgemeester
een beetje koud op het lijf, toen hij
moest merken, dat enige raadsleden
luide misbaar maakten, omdat hij het
kleedje niet gekocht, maar voor die
ene raadszitting slechts gehuurd had.
Ook de Nederlandse militairen, die
deelnamen aan de grote intergeal-
lieerde oefeningen in Duitsland, be
klaagden zich bitter over de koude
en ledigheid, maar we zitten nu oen-
maal in een -uropees leger en daar
moeten we wat tou voor over heb
ben.
Dat moest trouwens het rechtscol
lege uit Zutfen o-1-, toen zij in Sep
tember ter plaatse v ilde controleren
of een zomerhuisje in Beekbergen
werkelijk zo mobiel was als de be
klaagde, verdacht van overtreding
der bouwvoorschriften, betoogde.
Nu, binnen het half uur was het land
huisje nog slechts een stapeltje plan
ken en de officier van justitie bijna
een blokje ijs.
September eindigde somber, want
de 21e overleed plotseling de in Ne
derland zo geliefde toneelspeler Cor
Ruys. Hierdoor ontstond er op het
Nederlandse toneel ten ledige plaats,
die wel nooit meer gevuld zal wor
den.
Niet helemaal op rolletjes.
October kenmerkte zich door een
grote stapel berichtjes, die in iedere
maand van ieder jaar geschreven
zouden kunnen zijn. Er werd een
reeks van trouwlustige dametjes op
gelicht door mannen met een onge
voelig hart maar diepliggende ogen,
avontuurlijke jongens verdwenen
naar Frankrijk voor een „leuke" tijd
bij het vreemdelingenlegioen maar
kwamen na een paar weken huilend
weer bij moeder terug en de rechts-
gebouwen kregen enkele befaamde
typen te zien, waarvan Manus Oly
en Gerrit de Stotteraar wel de hoofd
figuren vormden.
Ondertussen had de schamele zon
allang weer afscheid van ons ril
lerige landje genomen. Reeds in Sep
tember werd de zoete zon verdre
ven door koude dagen en gierende
stormen. Het gevolg van een dezer
stormen was, dat op 7 October de
„Faustus" voor Hoek van Holland
vastliep, door de pier sloeg en we
kenlang een interessant studie-object
vormde voor vele colleges deskundi
gen en een grote last voor de scheep
vaart. Niet alleen de „Faustus" vloog
echter een heel eind uit de koers ook
de om hun veiligheid zo beroemde
Ned. Spoorwegen voeren niet altijd
de goedgeloodste vaart. Op 7 Nov.
kostte dit aan 2 mensen het leven,
toen bij Rotterdam een arbeiders-
trein op een voorganger reed; vele
ongelukken met meer of minder ern
stig gevolg waren hieraan voorafge
gaan en hebben dit ongeval sinds
dien gevolgd. Neen, het rolt bij de
Ned. Spoorwegen de laatste tijd niet
allemaal op rolletjes. Wie wel zeer
binnenkort zullen gaan rollen, zijn
onze ouderwetse guldens en rijks
daalders. Op 21 November werd be
kend gemaakt, dat Nederland in de
naaste toekomst weer met klinkende
njunt zal kunnen betalen.
Ook in November verloor Neder
land een figuur, c at he slechts node
zal kunnen missen. Op de 21e van
deze maand overleed te Amsterdam
in de leeftijd van 82 jaai Henriëtte
Roland Holst, die in de geschiedenis
zal blijven voortleven als een vrouw
met een warm hart en een rijkdom
aan kunst, die zij gedurende haar
lange leven beide volledig aan haar
medemensen heeft medegeaeeld.
Het Zalige Uiteinde.
Rest ons nog te vermelden, dat
Prins Bernhard in de nu afgelopen
maand terugkeerde van een goodwill-
reis door Zuid-Amerika, dat Sint
Nicolaas in Leeuwarden met appels
bekogeld is en .at Bolsv/aid en Delft
zich best thuis zullen votlen in een
toekomstige Europese staat, zoals zij
op de 17e van deze maand verklaard
hebben.
Het oudejaar is nu gesloten en vol
verlangen en verwachting staren wc
naar 1953.
En wat zal het nieuwe jaar ons
schenken?
Er zal weer ingebroken worden en
er zullen weer jongemensen verliefd
worden, belastinginspecteurs zullen
weer onregelmatigheden ontdekken
en de honderdduizend zal ook weer
een of meerdere mensen gelukkig
maken. Wanneer we nu een staatje
voor ons hadden van de gebeurtenis
sen, die ons in 1952 te wachten staan,
dan zouden we het nieuwe jaar een
revolutiejaar noer cn. Maar verdeeld
over de komende 365 dagen, die ieder
24 uren zullen tellen, zullen we
hoogstwaarschijnlijk in de dagelijkse
cirkelgang onze kleine vreugden en
kleine verdrietjes tegenkomen, die
ons gedurende korte f langere tijd
zullen schokken, maar die de geschie
denis zal terugbrengen tot de juiste
omvang en waarschijnlijk geheel zal
uitwissen.
Wel Europees, maar niet Nederlands.
