S)e Ê^kióeSoii^ant
ERGERNIS EN
MISVERSTAND
Eigenmachtig optreden in Zuid-Celebes
India tracht Korea-knoop
te ontwarren
Directeur: C. M. v. HAMERSVELD.
Hoofdredacteur: L. C. J. ROOZEN.
KATHOLIEK DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
DINSDAG 18 NOVEMBER 1952
44ste JAARGANG No. 12743
Wie is het eens
met de sultan?
Papengracht 32» Tel. 20015» Adm. en Adv. 20826, Abonn. 20935, Giro 103003. Abonnementsprijs f 0.47 p. w.» f 2.p. mnd.» f 6»p. kwart. Franco p. p. f 6.80. - Advert.: 15 ct. p. mm. Telefoontjes f 1.50
M
Het is niet onze gewoonte, wan
neer in een der in Leiden en om
geving verspreide dagbladen over de
Katholieke Kerk geschreven wordt
op een wijze, die ons niet aanstaat,
daar onmiddellijk op af te springen.
Vooreerst kan door onoplettendheid
en zelfs Jupiter knapte wel eens
een uiltje een beschouwing door
glippen, welker inhoud achteraf door
het blad zelf wordt betreurd. Ver
volgens dient men zich op het stand
punt te stellen, dat andersdenkenden
anders denken over het Katholicisme
dan wij, maar evenzeer als wij het
bij het rechte eind menen te hebben.
Hen er kwaad op aan te kijken, dat
zij hun eigen mening verkondigen,
is een uiting van onverdraagzaam
heid, waarvoor, al zouden anderen
er zich altijd en overal aan schuldig
maken, wij ons naar beste weten po
gen'te ho-dën. In dat opzicht stel
len we er de hoogste prijs op het
blazoen smetteloos te houden, want
men kan heel spits de degen met
elkaar kruisen in een ridderlijk tour-
nooi zonder aan de tegenstander
wonden toe te brengen. De tegen-
si.ano.er doet dat van zijn kant wel
eens, maar aangezien wij altoos aan
nemen, dat het niet zijn bedoeling
was te kwetsen, letten we niet op
een schrammetje meer of minder.
Dit vooropgesteld, achten we het
nuttig aanmerking te maken op een
Romeinse correspondentie in een
neutraal dagblad, welke de verdruk
king van het Protestantisme in Italië
behandelt. Misschien dat eigener be
weging wij ons ervan zouden hebben
onthouden deze aanmerking te ma
ken we zijn gewoon aan een
stootje doch in de lezerskring ge
wekte ergernis nopen ons ertoe. Wan
neer deze correspondentie in een
Protestants dagblad was gepubli
ceerd, zouden we dat hebben be
treurd, maar het op zijn beloop heb
ben gelaten (uit overwegingen in de
aanhef dezer vermeld), maar in een
neutraal dagblad opgenomen, moet
dezelfde correspondentie als voor
zulk een blad ontoelaatbaar worden
afgewezen, en dient wat er scheef
in staat openbaar te worden recht
gezet.
'en kan er vrede mee hebben, dat
een dagblad, al zou het een ka
tholiek dagblad zijn, een beschou
wing geeft over de verdrukking van
het Protestantisme in Italië, in Span
je of in Columbia of waar ter we
reld ook. We zijn niet bereid om de
hand in het vuur te steken en de
handelwijzen van Katholieken in an
dere landen goed te praten, omdat
we er helemaal niet zeker van zijn
dat die handelwijzen, door ons Ne
derlands oog bekeken, de beugel
kunnen passeren. Wanneer onrecht
ten aanzj^n van andersdenkenden
wordt geconstateerd en er tegen
wordt geprotesteerd, onderschrijven
we dat protest, indien vaststaat, dat
het gepleegde onrecht niet door een
onrechtmatig en uitdagend optreden
is uitgelokt. Van dat laatste zijn we
evenmin zeker als van de juistheid
van de handelwijzen van bepaalde
Katholieken in een bepaald land: en
dat maakt het zo verbazend moeilijk
een afgewogen oordeel te vellen.
Wij houden ons dan liever op de
vlakte van de neutraliteit, de men
taliteit van onze Pappenheimers in
andere landen enigszins kennend.
Die Pappenheimers moeten hun Pap-
penheimse onenigheden op hun Pap-
penheimse manier in het reine bren
gen. In 't geheel niet op de vlakte
der neutraliteit houdt zich echter de
Romeinse correspondentie in het be
proefde neutrale blad. Daarom be
hoeven we er geen vrede mee te ne
men. Deze correspondentie is zeer
•grondig tendentieus geverfd. De er
in opgesomde feiten, het sluiten van
kerken van de Pinkstergemeente op
Sicilië en de beperking van de acti
viteit van de „Church of Christ" in
Rome en andere steden, nemen we
voetstoots voor waar aan. Van de
„Church of Christ", blijkbaar een
Amerikaans genootschap weten we
niemendal af, maar wanneer, de cor
respondent van de Pinkstergemeen
te schrijft: „In de wijze waarop de
Pentecostalen herhaling van het
Pinksterwonder afsmeken en menen
te beleven, is een extatisch element",
beginnen we, althans wat de Pente
costalen betreft, wel iets te begrij
pen, waarom de Italiaanse politie
zich gedwongen voelde in te grijpen.
Men moet de Sicilianen „in afgele
gen plaatsjes" kennen, om te weten,
dat het voor de openbare orde zeer
ongewenst kan zijn er „een extatisch
element" in te brengen! Zo'n Sicili-
aanse Pinkstergemeente heeft, ver
onderstellen we, een heel ander as
pect gehad dan een Nederlandse
Pinkstergemeente. De Nederlandse
autoriteiten zouden wellicht ook be
zwaren maken, als hier te lande een
of ander Kerkgenootschap op Sici-
liaanse wijze „het extatisch element"
g'-ng uitdragen. Het ingrijpen der
Italiaanse politie in dat geval te
rangschikken onder het verzamel-
hoofd: „Protestantisme in Italië in
verdrukking", doet twijfel rijzen aan
het gehele betoog, dat „het" Protes
tantisme in Italië in strijd met de
grondwet verdrukt zou worden, te
meer daar de correspondent ver
meldt. dat lidmaten van het genoot
schap der Waldenzen hoge
posten bekleden (en) een heel wat
groter invloed op het Italiaanse le
ven (hebben) dan men gezien het
leringe aantal (80.000) zou verwach
ten". Blijkbaar kunnen Protestantse
Italianen in het Katholieke Italië dus
heel wat in de melk te brokken krij
gen!
|"\e Romeinse correspondent met
wie we het nu aan de stok heb
ben, schrijft voorts:
„In R.K. bladen vindt men
diep-verontwaardigde artikelen
over het feit, dat zendelingen
worden gestuurd naar Rome, de
„wieg van het Christendom" en
men vergeet, dat Italiaanse mis
sionarissen werkzaam zijn in Mo
hammedaanse, Boiidhistische en
Hindoe-landen".
Dit naar aanleiding van de aan
zegging, dat de voorgangers van
„Church of Christ" zich uitsluitend
mogen richten tot burgers van hun
eigen nationaliteit. Oo' de 1;-Me
maatregelen ten aanzien van de
„Church of Christ" norm...
iti een ander daglicht te staan, aan
een verdrukking van „het" Protes
tantisme. Meent men, dat het tactisch
zou zijn; meent men, dat het géén
beroering zou wekken, als de Paus
Italiaanse missionarissen naar Ne
derland zond om de niet-katholieke
Nederlanders te bekeren? Daar zou
je wat van beleven! Datzelfde bele
ven de niet-Italiaanse zendelingen, j
wanneer zij met enige ophef optreden i
in de Eeuwige Stad. Die Romeinse j
correspondent moet al akelig wemig j
van de stad zijner gastvrijheid ken-
nen. Wie Rome en de Romeinen i
kent, weet dat geen stad zo trots gaat i
en terechtop de bizondere plaats
'die zij in de wereld inneemt, ais juist i
de bevolking van Rome. Deze is zich j
zeer wel bewust van de ontzaglijke j
invloed, welke Rome op de Westerse i
beschaving heeft.
„Men neemt aan, dat de houding
der regering wordt bc'.'.ivloed door
de katholieke actie en door de orde
van Jezusschrijft de zeer on
Romeinse Romeinse correspondent.
Het zou wel wonder zijn, als niet de
Jezuieten (want bedoeld is de „So
ciëteit van Jezus") er bij gehaald
móesten worden. Hij citeert uit een
herderlijk schrijven van Kardinaal
Schuster, „een Jezuiet". Kardinaal
Schuster is echter een Benedictijn.
Het lijkt ons niet meer dan een
staaltje van hun plicht, dat de gees
telijke autoriteiten van een totaal
Katholiek land als Italië met alle ge
oorloofde middelen er naar streven
de haar toevertrouwde zielen te vrij
waren van het inaruppelen van
vreemde leerstellingen, met alle ge
oorloofde middelen blijkbaar, want
Kardinaal Schuster heeft nog eens
verklaard, wat geen nieuwigheid it,
dat „het geloof niet wordt opgedron
gen en de kerk heeft steeds de vtij
heid van geweten beschermd door
Ivoor te schrijven, dat zelfs de Joden
ongestoord hun synagogen konden
bezitten".
Wanneer men zich herinnert, dat
de vooroorlogse S.D.A.P. hardnekkig
en met een bepaalde bedoeling Ko
ningin met een kleine „k" schreef,
kan men taxeren, waarvoor een
Romeinse correspondent alle namen
van secten en hun aanhangers met
hoofdletters schrijft, maar de Katho
lieken en de Katholieke Kerk slechts
een kleine „k" gunt. Maar dit voor
bijgezien op dat „zelfs" in de toe
spraak van kardinaal Schuster heeft
het in Italië verschijnende blad „Is
raël" spitsvondig vlam gevat. Ten
onrechte, want' het is duidelijk, dat
het „zelfs" correspondeert met de
verleden tijd „konden" en dat er her
innerd wordt aan het steeds hoog
houden, ook in het verleden, van de
gewetensvrijheid, toen de Joden in
andere landen het vee] harder te ver
duren hadden dan in Italië.
Maar de Romeinse correspondent
lijkt die verdraaide opmerking van
„Israël" „volkomen juist" en hij
voegt er een moralisatie aan toe over
de bittere klacht van de Kerit (Kerk)
over de vervolging ach er het IJzeren
Gordijn. Hij geeft toe, dat er „ver
schil in grootte" bestaat (ofschoon-hii
eerst in zijn artikel schreef: met be
trekking tot de Pinkstergemeente
„al is het wat sterk over geloofsver
volging te spreken....!), maar hij
vindt „het ogenblik wel heel slechl
gekozen om moeilijkheden in de weg
te leggen aan mensen, die Christus
willen belijden op een wijze, die c-f
wijkt van de dogma's der R.K.
Kerk".
Wij achten het in hoge mate onge
past een dergelijke moralisatie neer
te pennen, naar aanleiding van en
kele Italiaanse maatregelen-, welke
schuchter mogen heten in verge!li
king met het, processieverbod hin te
lande en met de ondergronds^, maar
onmiskenbare methode, welke hier in
j Nederland worden toegepast, om de
I Katholieke invloed op het openbare
j leven zo veel mogelijk te fnuiker,
nota bene in een land, dat niet voor
de fractie van een percent (zoals het
Protestantisme in Italië) maar voor
meer dan een derde Katholiek is.
Het zou wel eens grappig zijn, als
de Nederlandse correspondent van
een Italiaans blad een eveneens bui
ten alle verhoudingen opgeblazen ar
tikel schreef over de onverdraag
zaamheid van het niet-Katholieke
deel van Nederland. Maar wij ver
moeden, dat de redactie van het Ita
liaanse dagblad de tendanpe er on
middellijk in zou onderkennen en
het dat verdient zulk overdreven
geschrijf naar de prullemand zou
verwijzen. Dat had ook de brief van
de Romeinse correspondent ver
diend. Heel wat ergernis en heel wat
misverstand zou dan zijn voorkomen.
Militaire commandant afgezet
Actie tegen sultan van Djokja
De binnenlandse politieke crisis in Indonesië heeft een nieuwe ernstige
wending genomen. In het toch al onrustige gebied van Zuid-Celebes en de
iVIolukken heeft overste Warrouw, de chef staf van de zevende territoriale
divisie, welke daar gelegerd is, de commandant dezer divisie, kolonel Soe.
broto, eigenmachtig afgezet, omdat deze pro de minister van Defensie,
sultan Hamengkoe Boewono van Djokja was. De overste heeft zich het bevel
over deze divisie toegeëigend en laten weten, dat hij het pas weer aan ko-
'onel Soebroto zal overdragen, wanneer president Soekarno, als opperbe
velhebber van de strijdkrachten, het geschil in het leger over de figuur van
de minister van Defensie, heeft geregeld.
DE TWEEDE MILITAIRE
MACHTSGREEP.
Dit is in korte tijd de tweede maal,
dat een hoofdofficier een dergelijke
greep naar de macht doet, omdat hij
tegen het beleid van de sultan is. Op
litaire missie. Na langdurige debat
ten nam het parlement een motie
der regeringspartijen aan, waarbij
een onderzoek naar het defensiebe
leid werd geëist.
Dit was het sein voor de bekende
onlusten in Djakarta en andere ste-
24~October was het de wnd. chef staf den van Indonesië, waarbij onder
de vijfde divisie op Oost-Java, meer de Nederlandse vlag van het
overste Soedirman, die de comman
dant deze divisie aan de dijk zette,
omdat deze zich achter de sultan had
geschaard.
Overste Warrouw heeft verklaard,
dat de steun, welke de door hem af
gezette kolonel Soebroto aan de sul- nen.
Hoge Commissariaat werd ver
scheurd. Deze actie was op touw ge
zet door enkele officieren, die het
parlement wilden laten verdwijnen
en aan president Soekarno een soort
dictatoriale positie wilden toeken
tan gaf, „in strijd was met de poli
tiek van de divisie en een gevaar
vormde voor de eenheid van het le
ger."
Als andere grief noemde Warrouw
„de mondelinge orders, die de aan
de gang zijnde operaties ir. Zuid-
Celebes en andere delen van Indo
nesië afbreuk doen en volk en staat
in gevaar brengen." Hij eiste verder
verbanning van de „provocateurs,
die poogden sommige legerofficieren
te misleiden."
Het nieuws van overste Warrouw's
machtsgreep werd Zondagmorgen
bekend via radio Makassar Behalve
de verklaring van de overste werd
ook een boodschap aan de gouver
neur van het territorium Oost-Indo-
nesië voorgelezen. Deze deelt hierin
mede, Zaterdagnacht 12 uur van
Warrouw's maatregel op de hoogte
te zijn gesteld. Zij moet volgens de
gouverneur als ee „interne maat
regel" worden beschouwd en hij
achtte het noodzakelijk de zaak „in
de juiste verhoudingen" te zien en
de rust te bewaren.
Het Indonesische kabinet is on
middellijk na het bekend worden
van deze machtsusurpatie bijeenge- j
komen, om, zoals een communiqué
later meldde, „de recente ontwikke
lingen in Makassar zeer zorgvuldig
te bestuderen." Besproken werden
ook „de pogingen van sommige le
gerofficieren, een staatsgreep uit te
Voeren en het staatshoofd te intimi
deren".
De „kwestie van de sultan"
De „kwestie van de sultan" in het
leger ontstond, toen in het parlement
een motie van wantrouwen tegen
deze minister werd ingediend, waar
in hij o.a werd gelaakt wegens het
handhaven van de Nederlandse mi-
Daarna ontstond echter in leger-
kringen een ander verschil over de
sultan. Een deel der officieren steun
de zijn beleid en zijn besluit om aan
te blijven. Een ander deel verweet
hem een slappe houding tegenover
het parlement. Het is van deze zijde,
dat thans tegen de sultan wordt ge
ageerd. Onder hoge legeroffiéieren
schijnt het, alsof de kwestie gaat om
de vraag „Soekarno of de sultan".
Twee stromingen.
De hele situatie wordt nog gecom
pliceerder, doordat er in het leger
twee stromingen zijn, die van de
voormalige TNI-militairen en die
van de voormalige mannen- van het
KNIL. Onder eerstgenoemde groep
zijn er, die zich (naar hun zeggen,
door het beleid van de sultan) bij de
KNIL-groep voelen achtergesteld.
Maar er speelt nog meer in deze
affaire. Reeds lange tijd wordt in le-
gerk^ingen gedebatteerd over de
vraag, wat het leger nu eigenlijk be
hoort te zijn, een dienaar van de
Staat, van het volk, of /an de ge
meenschap. Anderen kennen het le
ger een eigen machtspositie toe en
het recht een eigen politiek te voe
ren.
Tot deze categorie schijnt overste
Warrouw te behoren blijkens zijn
uitlating „kolonel Soebroto's houding
was in strijd met de politiek van de
divisie". De uit zijn functie gezette
kolonel Soebroto was op Celebes een
zeer geziene figuur, zowel onder de
Indonesiërs als onder de Nederlan
ders. Zijn onverwachte ontslag is
gekomen, te meer daar zijn positie
dan ook als een volkomen verrassing
zeer sterk werd geacht.
BIJ VOORBAAT REEDS VERWORPEN
India heeft de UNO-delegaties gisteren een gedetailleerd plan (17 punten)
om de impasse over de krijgsgevangenenkwestie op Korea te doorbreken
voorgelegd doch enige uren later werd het al door een Amerikaanse
woordvoerder verworpen, terwijl aan de andere kant, ook een communis
tische afgevaardigde het er niet mee eens was. In de kern komt India's
voorstel dat morgen of Donderdag officieel zal worden ingediend, maar
dat gisteren alvast aan de delegaties was toegezonden hierop neer, dat
de gevangenen worden overgebracht naar een gedemilitariseerde zóne,
waar zij dan onder de hoede van een repatriëringscommissie zouden komen.
Ais lid van deze commissie stelt India voor: Tsjecho Slowakije, Polen,
Zweden en Zwitserland, of vier andere landen, die niet aan de strijd deel
nemen en niet tot de Grote Vijf behoren.
ook aan Noord-Korea en China ge
zonden moeten worden.
De Amerikaanse woordvoerder
verklaax-de, dat afschoon de resolutie
wel het beginsel van vrijwillige re
patriëring aanvaardt waar de
Russen het overigens niet mee eens
zijn, hetgeen dus al een struikelblok
betekent de V.S. toch geen genoe
gen nemen met een gang van zaken,
die gevangenen, mogelijk ze'fs met
geweld, zou overleveren aan de „on
bepaalde bewaking" door een re
patriëringscommissie. De bestands
overeenkomst zou de krijgsgeva.n-
genenkwestie eens en vooral moeten
De gevangenen, die willen repa
triëren, kunnen dit direct doen, ter
wijl de kwestie wat er moet ge
beuren met hen, die niet naar hun
land willen, na 90 dagen zou moeten
worden voorgelegd aan de politieke
conferentie, die krachtens het ont-
werp-bestandsovereenkomst zal wor
den bijeengeroepen. Bij gebrek aan
overeenstemming onder de repatrië
ringscommissie zou een onpartijdige
scheidsrechter de doorslag moeten
geven. De tekst van het pi an zou
t /V y//f c/i
fime* ft"*
O
ft JfOooT A Mr/* e/ii.o
■a r*t - F'fïriJ/y (-/Art,
ft epjc/iy /f f*>
o Vt* My
JiéfstL/Xs/At/o
Nieuw strijdwapen
in Korea
Amerikaanse mariniers hebben aan
het Oostelijk front van Korea de
„tankdozer" ingevoerd een voertuig
met de vuurvastheid van een tank
en trek- en duwkracht van een bull
dozer. Het nieuwe werkstuk wordt
gebruikt om van te voren pasklaar
gemaakte kazematten in de vuurlinie
te plaatsen. Deze kazematten twee
ton zwaar en van hout gemaakt
kunnen in anderhalf uur geplaatst
worden. De bemanning van de tank
dozer graaft een kuil, het montser
zelf laat de kazemat daarin zakken
en duwt er genoeg aarde tegen aan
om het houten gevaarte muurvast te
zetten.
In een gepubliceerd overzicht van
de geallieerde inlichtingendienst
wordt verzekerd, „dat het moreel
van de Noordkoreraanse burgerbevol
king gedaald is ot een rampspoedig
dieptepunt en dat de meerderheid
van de bevolking een offensief van
de Verenigde Naties om de oorlog te
beëindigen zou toejuichen". Volgens
het overzicht is de kans op een groot
communistische offensief gering en
uit de gezichtshoeken van de be
voorrading bekeken haast onmoge
lijk. De burgerbevolking is uit de
gebombardeerde steden gevlucht.
In de hoofdstau Pjongjang woont
nog slechts een tiende van de voor
oorlogse bevolking van een half mil-
lioen zielen. Boeren en burgers wor
den door de staatspolitie gedwon
gen te werken aan het herstel van
wegen, het spoorwegnet en fortifi
caties. Er bestaat practisch geen eco
nomisch lever. meer. De industrieën
vervaardigen ïog in beperkte mate
lichte wapens en uitrusting. Alle
zware uitrusting zoals tanks, vlieg
tuigen, artillerie en grote granaten
moeten uit Rusland of China ko
men.
■JiameHje
Van de grote os leert de kleine het
ploegen.
De Amerikaanse Commissie voor de Atoomenergie heeft bekend gemaakt, dat de eerste waterstofboom is ont
ploft: Verdere bijzonderheden konden niet worden bekend gemaakt. Bovenstaande foto, geeft een aan
schouwelijke voorstelling van de ontploffing, gefotografeerd naar de tekening van een ooggetuige: van onder
naar boven, het eiland waarop de ontploffing plaats vond; le wolk, „dit was hoofdzakelijk rood met een
massa grijs en wit"; 2e wolk, dit was oranje en wit"; 3e wolk, „dit was geheel wit slechts één geweldige
wol.k, die er uitzag als een reusachtige rooinijshoorn de wolk zelf was waf ruw, maar leek toch
glad zoiets als een bloemkool." „Lulu" (zoals de ontploffing hier werd genoemd). Bijschriften, links: „het
leek alsof de wolken kracht verzamelden, een mijl of zo naar boven schoten, en daarna een andere wolk vorm
den, om tenslotte in één definitieve wolk te eindigen." Rechts: pijlen van onder naar boven: „tenslotte werd
het oranje", in het midden werd het grijs!"; „toen begon het aarde omhoog te voeren"; „dit gedeelte bestond
geheel uit vlammen."
regelen op basis van vrijwillige te
rugkeer, zonder dat dit vraagstuk
zou moeten worden overgedragen
aan een politieke conferentie „Als
er een bestand is, mag er geen en
kele kwestie meer openstaan", al
dus de woordvoerder, „want anders
komt er een „onbehaaglijke wapen
stilstand", waardoor nog altijd grote
aantallen troepen op Korea moeton
blijven".
Ook andere Westelijke delegaties
vonden, dat het Indiase voorstel vol
„gaten" zat en in wezen de kern
kwestie van de vrijwillige repatrië
ring omzeilt. En bovendien achten
velen het thans onmogelijk voor
Oost en West om het eens te wor
den over wat beschouwd kan wor
den als een „onpartijdige scheids
rechter". En een communistische
woordvoerder meende, dat de plan
nen „niet ver genoeg" gingen.
Inmiddels hebben de 21 landen,
die de eerste resolutie over Korea
hebben opgesteld een groep van acht
gevormd, die alle tot dusver gedane
voorstellen zal gaan bestuderen.
Papagos
kabinetsformateur
Koning Paul van Griekenland heeft
Maandagmiddag maarschalk Papa
gos, de elider van de „Griekse Volks-
centrati" die de Zondag gehouden
parlementsverkiezingen won, ont
vangen.
Na het onderhoud verklaarde Pa
pagos: „De koning heeft mij een
mandaat voor vorming van een ka
binet toevertrouwd. Mijn regering
zal Woensdag worden beëdigd".
De officiële verdeling van de 300
zetels van het nieuwe parlemeftt
luidt: Griekse Concentratie 241; Cen
trumpartijen 59, linkse E.D.A. 0.
Maarschalk Papagos verklaarde
Maandag, dat zijn concentratie zou
streven naar verhoging van de le
vensstandaard der arbeiders en naar
verzekering van de goede function-
nering van het overheidsapparaat.
Werk, zelfopoffering en geloof in de
zending van Griekenland onder de
vrije volken zouden het land betëre
tijden brengen.
Maarschalk Alexander Papagos
trad in 1906, na aan de militaire aca
demie te Brussel te hebben gestu
deerd. in dienst van het Griekse le
ger. Hij vocht in de Balkanoorlog,
in de eerste wereldoorlog en in de
campagne Klein-Azië. Toen de Ita
lianen in October 1940 Griekenland
binnenvielen, werd Papagos benoemd
tot opperbevelhebber. Hij weigerae
Griekenland te verlaten na de over
winning der Duitse legers en werd
gevangen genomen. In 1945 v/erd
Papagos door de Amerikanen be
vrijd.
OVERSTROMING OP JAVA
Ten gevolge van de zware regens
in de afgelopen dagen is de kali Se-
raju bij Tjilatjap op verschillende
plaatsen buiten naar oevers getre
den. In het gebied van Maos werd
de bevolking door een overstroming
bedreigd. 1500 personen zijn naar el
ders geëvacueerd. Honderden huizen
kwamen onder water te staan, an
dere werden geheel vernield. De
dienst voor sociale zaken van Tjila
tjap heeft onmiddellijk maatregelen
genomen om de nood van de bevol
king zo veel mogelijk te verlichten
De schade is nog niet bekend.