S)eft2idóeSou/to/nt
Twee arbeiderstreinen van B*P*M* op
onbeveiligde baan verongelukt
Fa. J. N. GEIJER
Lyttelton over
Mau Mau
Bereid vergeten
te worden
Luchtschip
verongelukt
Syngman Rhee nodigt
Eisenhower uit
Directeur: C. M. v. HAMERS VELD.
Hoofdredacteur: L. C. J. ROOZEN.
KATHOLIEK DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
ZATERDAG 8 NOVEMBER 1952
44ste JAARGANG No. 12735
Papengracht 32» Tel. 20015» Adm. en Adv. 20826, Abonn. 20935, Giro 103003. Abonnementsprijs f 0.47 p. w«» f 2.p. mnd.» f 6.p. kwart. Franco p. p. f 6.80. Advert.: 15 ct. p. mm. Telefoontjes f 1.50
WAAR DE STEEK
LOS ZIT
WANNEER IEMANDS VERJAAR
DAG vergeten werd, kan mits
spoedig altijd nog gelukgewenst
worden met de toevoeging, dat het
octaaf van de heuglijke dag niet ver
streken is. Er bestaan twee manderen
van vergeten. Er is een vergeten,
wanneer het geheugen te kort schiet.
Er is ook een weloverwogen vergeten,
wanneer het niet gelegen komt er
aan te denken. Aan deze laatste ma
nier van vergeten welke strikt ge
nomen geen vergeten mag heten
hebben wij ons schuldig gemaakt,
toen wij gisteren de geboortedag van
een groot en verdienstelijk man on
vermeld lieten voorbijgaan. Ons wel
overwogen vergeten sproot waarlijk
niet voort uit een gebrek aan waar
dering voor de grote en verdienste
lijke figuur, wiens geboortedag werd
gevierd, doch uit de overweging
welke ge misplaatst of niet moogt
achten dat, zo we hem gisteren al
hadden herdacht, het vandaag op
nieuw zou moeten gebeuren. Dat
kwam ons, bekennen we oprecht,
minder gelegen. Het gaat bovendien
cm een „geboortedag" in de wonder
lijke, doch niet onredelijke uitdruk
kingswijze van onze Moeder, de H.
Roomse Kerk, die geboorte- en sterf
dag met vrome luchthartigheid ver
wisselt en, zo zij, met enig voorbe
houd, al verheugd is wanneer een
mens zijn intrede op deze aarde doet,
zonder enig voorbehoud verheugd is,
wanneer het einde van de reis is ge
komen en de reiziger een pelgrim
in dit tranendal langs de goede,
maar niauwe weg „migravit in
coelum", naar de hemel emigreerde.
De sterfdag van een in den Heer
ontslapen menselijk wezen wordt in
de liturgie zijn geboortedag genoemd.
Achter die nogal gewild-aandoende
verwisseling, welke het gewone
spraakgebruik op zijn kop zet, schuilt
nog wel iets anders dan een voor
keur voor de hemel boven de aarde
(welke trouwens van tijdelijke aard
is!). De nog diepere dan diepe zin,
welke schuilt achter de hardnekkige
weigering van onze Moeder de H.
Kerk om officieel geboortedagen te
herdenken, is licht te bevroeden uit
de uitzonderingen, welke zij op die
hardnekkigheid maakt, namelijk
Kerstmis, 24 Juni en 8 September,
waarop zij met evenveel toewijding
als op de sterfdagen de „burgerlijke"
verjaardag viert van Christus, Johan
nes de Doper en Maria.
MAAR om op ons betoog terug te
komen: er is geen sprake van
in de gewone zin dat we gisteren de
geboortedag van een groot en ver
dienstelijk man over 't hoofd zagen,
daar het zijn geboortedag in kerke
lijke zin, zijn sterfdag dus, betrof.
Alcuinus, de geschiedschrijver, moge
het ons ten goede houden, dat wij, in
nederige navolging van anderen,
méér waarde heohten aan Theofried
en de Echternacher bronnen, welke
de' sterfdag van Willibrord, zoon van
Wilgil, bepalen op 7 November van
het jaar 739. Het is ongaarne, dat wij
broeder Alcuinus het historisch ver
trouwen opzeggen, want had hij
gelijk dan zou de geboortedatum
van Willibrord dezelfde zijn als zijn
sterfdag, namelijk de 6e November,
wat onis de gehele uiteenzetting over
burgerlijke en kerkelijke geboorte
dagen zou hebben bespaard. Er steekt
echter juist in die met elkaar zo ver
bazend mooi kloppende data een ver
dacht element voor de betrouwbaar
heid van die brave broeder Alcuinus.
Het was dus gisteren, nauwkeurig
uitgeteld, 1213 jaar geleden, dat Wil
librord emigreerde naar de hemel,
na in 690 geëmigreerd te zijn naar
Nederland. Moge de eerstgenoemde
emigratie gedaan zijn met zeer gun
stige perspectieven de heiligver
klaring geeft op dat punt stelligheid
zijn emigratie van Ierland naar
Nederland was een onderneming van
hachelijker aard. Willibrord we
kunnen hem op lat tijdstip geen
„sint" noemen trof bij zijn landing
aan de Rijnmond bij Katwijk een
bevolking aan, waarvan wij het ons
een eer moge rekenen de nakomelin
gen te zijn. Onze degelijke voor
ouders waren niet op stel en sprong
zulke vurige St. Willibrord-vereer-
ders als wij, maar die eer moeten wij
hen toch nageven, dat zij een hel
derder inzicht toonden in hetgeen
Willibrord met kracht van overtui
ging verkondigde, dan velen van him
afstammelingen in de tegenwoordige
tijd. Wanneer er een aanbeveling
komt voor het moderne apostolaat,
dat zeer terecht onder beschermheer
schap van Willibrord is gesteld, om
dat hij er mee is begonnen; wanneer
de noodzaak wordt beklemtoond van
opnieuw geloofsverkondiging in« eigen
land thans weer voor een groot
deel braak liggend missie-gebied
hoort men (soms uitgesproken, maar
meestal gefluisterd) de mening, dat
niet-Katholieken toch even goed zijn
n even gelukkig leven als Katholie
ken, en dat er dus eigenlijk geen re
den is zich er veel drukte over te
ven en er veel kosten aan te spen>-
ren, om hen te bekeren. Wat wij in
mze voorouders zo bizonder op prijs
tellen, is, dat zij vrij spoedig door
zouden hebben, waar de steek in deze
redenering los was. Onze voorouders
alle overdrijvingen van de „Blut
und Boden"-theorieën daargelaten
v/aren mensen, die in menig opzicht
voorbeeldig leefden, toen Willibrord
ir Katwijk kwam. Het was een kuis
on daarom kranig volk. Zij bezaten
een breedheid van geest, welke zich
uitte in onbeperkte gastvrijheid je
gens vreemdelingen, wat voor Willi
brord een prettige omstandigheid
moet zijn geweest. Zij gevoelden zich
ook helemaal niet ongelukkig voor zij
Willibrord hadden gehoord. Zij leef
den even gemakkelijk als onze te
genwoordige niet-Christelijke landge
noten. Eigenlijk had de Engelse mon
nik wel weer terug kunnen gaan, in
dien hij dezelfde slappe mening had
gehuldigd als sommige modernen en
indien onze stoere voorouders niet
de leegheid van hun leven hadden
ontdekt, toen zij de volheid kregen
gepresenteerd.
|N KOUSEN-BREIEN hebben we zo
weinig ervaring, dat we misschien
een glimlach toveren op het gelaat
der vrouwen, indien we beweren, dat
de steek, die los is in het inschikke
lijk inzicht van sommige moderne
Christenen de gehele kous van ge
loof doet uitrafelen, tot er. geen hiel
of teen meer over is. Het is name
lijk een dramatische fout, een fout
van de allerverschrikkelijkste onmen
selijkheid. Aan mede-mensen de ken.
nis te onthouden, dat God mens is
geworden en voor het heil der men
sen een barbaarse marteldood heeft
ondergaan deze kennis hun te ont
houden, is op zichzelf al een nalatig
heid van de grofste ondankbaarheid.
Deze ondankbaarheid, strijdig met
het eerste gebod is tevens een on
menselijkheid, strijdig met het twee
de daaraan gelijk, indien we weten,
dat de man, die God en mens in Zich
verenigde, de zeer nederige Christus,
bij zijn vertrek van deze wereld een
genootschap heeft gesticht, dat god
delijke vrucht afwerpt voor al zijn
ledematen en hen maakt tot uitver
korenen Gods. Dat genootschap is de
Kerk; waarin wij allen het voorrecht
hebben te zijn opgenomen. Dat voor
recht aan anderen te onthouden door,
om een voorbeeld te noemen, niet
ruimschoots met zijn persoon en zijn
geld mede te werken aan de geloofs
verkondiging in> ons eigen vaderland,
zou ten slotte wel eens kunnen blij
ken een nadeel te zijn, indien men
het, bekrompen, voor zichzelf houdt.
1MIET GAARNE zouden wij bewe
id ren, dat vele niet-Christelijke
landgenoten, slechte of minder goede
mensen zouden zijn. Indien we dit
beweerden zoudt ge het terecht niet
geloven! Of zij goed of gelukkig zijn,
doet echter niet ter zake, evenmin
als het ter zake deed bij onze heiden
voorouders. Want rusteloos moe
ten we er naar streven, gelijk Willi
brord Wilgilszoon, dat iedere knie
zich buige in de Naam van Hem, in
Wien het heil des hemels ons is ge
openbaard, een rusteloos streven, dat
zijn oorsprong moet vinden in de
dankbaarheid voor het op Golgotha
doorstane leed en in een Christelijke
vaderlandsliefde en bekommernis.
Het getuigt voor de heldere kijk van
onze stoere voorouders, dat zij „vrij
spoedig" de heerlijke waarheid van
het Christendom hebbeei aanvaard
met prijs geven van hun dwaling.
Sint Willibrord heeft, als werktuig
der genade, hen daarbij een handje
geholpen en dat is ook het doel van
het naar hem gedoopte, door hem be
schermde apostolaat. Help dus mor
gen op uw beurt dit handje met flin
ke hand.
GEVECHT MET BENDE OP
MIDDEN-JAVA.
Parate mariniers en vele R'damse diensten
hadden de 30 slachtoffers in 2 uur geborgen
In de dichte duisternis Tisteravond een ondoordringbaar kleed had ge
legd op de onverlichte van het werkspoor der B. P M. tussen Rotter
dam in Pernis, zag de lening-stoker plotseling twee rode lichten, die de
achterzijde van een stilstaande trein aangaven.
Hij schreeuwde de machinist toe, dat de baan niet vrij was, maar zijn alarm
kv/am te laat: Enige seconden later boorde de trein zich in de achterste hou
ten wagons van de werkliedentrein, die enige minuten voor hem op de baan
lag. Een enorme ravage was het gevolg. De twee laatste rijtuigen van de
geramde trein werden inelkaar gedrukt en een luid gejammer steeg op uit
de duisternis.
trein voor een wisselstand had moe
ten stoppen en daarna moeilijkhe
den met het starten had gekregen.
De staf van het militaire com- c
mando in Midden-Java deelt mede,' len van het mankement. Nadat het
Noodlottige
vertraging
Het lijntje Rotterdam Pernis zou
men kunnen vergelijken met een
tramverbinding. Verouderd N.S. ma
terieel zorgt hier voor het dagelijk
se vervoer van Rotterdamse arbei
ders naar Pernis. Het baanvak is
niet door seinpalen beveiligd en de
maximum snelheid van de treinen
is 10 km. Voorts rijdt vóór op de lo
comotief een rangeerder mee, die de
machinist kan waarschuwen, wan
neer de baan niet veilig is of wan
neer een der wissels in een verkeer
de stand ligt.
Te ongeveer 6 uur in de avond
vertrekken vanuit Pernis met een
tussentijd van ongeveer 5 minuten
twee treinen naar Rotterdam.
Gisteravond vervoerden deze twee
treinen ongeveer 1200 arbeiders.
Enige kilometers voor de aan dit tra
ject gelegen onderzeebootbasis, kreeg
de eerste trein een kleine stoi'ing De
tweede trein haalde hem zodoende in
en was behulpzaam met het herstel
dat Donderdag bij gevechten ten
Zuidwesten van Brebes tussen een
bende van 200 man en een afdeling
van het leger 85 bendeleden zijn ge
dood.
euvel opgelost was en de eerste trein
weer de vereiste voorsprong geno
men had, vertrok de tweede trein
wederom, onbekend met het feit, dat
enige kilometers verderop de eerste
Koning Gustaaf VI van Zweden 70 jaar
Een overzicht van de twee in elkaar
gereden treinen, kort na de aanrij
ding genomen.
Op 11 November a.s. hoopt Koning Gustaaf van Zweden zijn 70ste verjaar
dag te vieren. De Koning, die een verdienstelijk archaeoloog is, en - een
buitengewone kennis heeft van antiek Chinees porselein, volgde zijn vader
Gustaaf V van Zweden in 1950 op.
Zijn post verlaten.
Zoals boven reeds gemeld, is een
der beveiligingsmaatregelen van de
ze locale dienst de rangeerder, die
voorop de locomotief moet staan.
De zeer slechte weersomstandighe
den hadden de rangeerder van de
tweede trein echter verleid in de lo
comotief bij de machinist plaats te
nemen. Hierdoor was hij niet in staat
tijdig de rode achterlichten van de
stilstaande trein op te merken met
het rampzalige gevolg.
Alhoewel de trein slechts met zeer
geringe vaart reed waren de rijtui
gen niet tegen de botsing bestand
daar zij uit oud en merendeels hou
ten materiaal bestaan.
De locomotief van de tweede trein
boorde zich in de eerste en schoof
het achterste rijtuig van haar on-'
derstel in het tweede. Hierdoor vie
len practisch alle slachtoffers in het
op een na laatst rijtuig.
Groot alarm.
De mariniers van de onderzeeboot
basis werden gealarmeerd door de
hevige slag en renden te hulp. Met
snijbranders, kricks en brancards
waren zij de eerste hulp, die de in
nood verkerende arbeiders kregen.
Inmiddels was Rotterdam gealar
meerd en gedachtig de jongste
Engelse treinramp rukte men daar
met groot materieel uit. De brand-
j weer verscheen met grote kraanwa-
gens en technisch materiaal op de
rampplaats. Daar de arbeiders uit de
onbeschadigde treinstellen hun col
lega's te hulp wilden schieten en
daardoor een chaos dreigden te ont
ketenen, vormden groepen mariniers
een cordon waarbinnen de brand
weerlieden, bijgestaan door het tech
nisch personeel van de marine het
zenuwslopende en gevaarlijke werk
van het losbranden der wrakstuk
ken begonnen, teneinde de tientallen
bekneldgeraakte arbeiders, die voor
het merendeel gewond waren, te
ontzetten.
Inmiddels waren ook de GG en
GD uit Rotterdam, versterkt met am
bulances van particuliere hulpdien
sten op de plaats des onheils aange
komen.
Dank zij het kordate optreden van
de mariniers en de uitstekende sa
menwerking tussen de diverse hulp
diensten waren al de slachtoffers
één uur na de ramp verzorgd en ge
deeltelijk reeds afgevoerd naar de
liverse Rotterdamse ziekenhuizen,
/aar men overal op volle sterkte de
tehandeling van de slachtoffers ter
land nam.
De droeve balans.
Twee uur na de ramp was men in
staat de droeve balans op te maken.
Twee Rotterdamse arbeiders, de 53-
jarige J. v. d. Schulp en de 58-jari-
ge C. Sparrenboom, waren door de
botsing op slag gedood. Voorts wa
ren 34 gewonden naar de Rotterdam
se ziekenhuizen afgevoerd, waarvan
slechts enkelen zwaar gewond wa
ren. In de loop van de avond itonden
reeds 12 gewonden naar huis ge
bracht worden. Twee en twintig
worden momenteel nog ter observa
tie of ter behandeling van de opge
lopen verwondingen in de zieken
huizen verpleegd.
De schuldvraag.
Tijdens de hulpverlening ver
scheen de Rotterdamse recherche bij
de verongelukte treinen cn begon
met haar onderzoek. Dit beperkte
zich vrij spoedig tot de rangeerder,
de machinist en de leerling-stoker
van de tweede trein. Deze drie men
sen zijn voor een nader verhoor naar
het politiebureau te Rotterdam over
gebracht. Onmiddellijk nadat de
slachtoffers geborgen waren is men
overgegaan de baan vrij te maken,
In de loop van de nacht is men hier
mede gereed gekomen en daar de
spoorbaan zelf niet beschadigd is,
kan het vervoer weer gewoon door
gang vinden.
Geboortekaartjes
Doopkaarsen
Een grote sortering vindt
U bij
BOTERMARKT 26 - LEIDEN
(Advertentie)
Ik voorzie nog enkele maanden
van onrust in Kenya, maar wij zjjn
daar om er te blijven, zo heeft Oil-'
ver Lyttelton gisteren in het Lager
huis gezegd. De Britse minister van
koloniën bracht verslag uit over zijn
inspectiereis, waarvan hij de dag te
voren was teruggekeerd.
Wij zullen ons niet opzij laten zet
ten door een bende terroristen, riep
Lyttelton uit. Wij zijn er om het
land tot ontwikkeling te brengen,
niet om het te exploiteren. Wij zul
len het land bevrijden van de vrees
en wij zullen er voor onze vorstin
de vrede herstellen.
De minister noemde de Mau-Mau
een onzalige verbintenis van het
oude, duistere bijgeloof met het ap
paraat van de moderne gangster. Het
enige verband van deze organisatie
met de economie is, dat zij voor elke
afgeperste eed van trouw een aan
zienlijke som gelds verlangt.
Hij meldde, dat het vertrouwen
van de inheemsen terugkeert, maar
achtte het ogenblik nog niet geko
men voor het houden van de confe
rentie van vertegenwoordigers van
de verschillende rassen, waartoe zijn
ambtsvoorganger het initiatief had
genomen.
In de kolonie gaat de politie stel
selmatig voort met het verhoren van
verdachte elementen. Een kleine
vijftig verdachten zijn gisteren voor
een nader onderzoek aangehouden.
In gewoonlijk betrouwbare kringen
te New Delhi zegt men, dat maha-
radja sir Hari Singh van Kasjmir er
in toegestemd heeft „in vergetel
heid" te geraken, doch niet bereid
is formeel van zijn heerschappij af-,
stand te doen.
Hij zal opgevolgd worden door
zijn zoon, Joevradj Karan Singh, de
tegenwoordige regent, die de vol
gende week door de Wetgevende
vergadering van Kasjmir gekozen
zal worden als het eerste gekozen
staatshoofd met de titel Sardar-i-
Riasat (president van de staat).
De 57-jarige maharadja, die de
laatste drie jaar in Bombay gewoond
heeft, zal zijn titel behouden even
als zijn waardigheid als heerser.
Hij heeft de Indische regering ech
ter medegedeeld, dat hij zich niet zal
verzetten tegen afschaffing van de
honderdjarige wet op de erfopvol
ging, waartoe de regering van sjeik
Abdoellah heeft besloten.
De schroef van een lucnvschip der
Amerikaanse marine raakte gisteren,
toen het gevaarte zich boven de At
lantische Oceaan bevond, een open
staand luikje, dat daardoor een gat
in het sigaarvormige, met gas ge
vulde omhulsel sloeg Het luchtschip
begon aanstonds hoogte te verliezen,
om uiteindelijk in de Atlantische
Oceaan ten onder te gaan. Doch de
bemanning was er voordien in ge
slaagd het luchtschip te verlaten en
zich op een reddingsvlot in veilig
heid te stellen. Een duikboot, vlieg
tuigen en schepen zijn thans onder
weg om de luchtschipbreukelingen po
te pikken.
Het ongeluk geschiedde negentig
mijl uit de Amerikaanse kust Het
marine-luchtschip volbracht een
oefeningsvlucht.
Frontsoldaten in Korea hoopvol
Eisenhower heeft een uitnodiging aangenomen van president Syngman Rhee
van Zuid-Korea voor een bezoek aan diens land. Ike was al van plan naar
Korea te gaan, maar Syngman Rhee zond de overwinnaar in de Amerikaanse
verkiezingen nog het volgende telegram: „Uw verkiezing is niet alleen een
ontzaglijke aanmoediging voor het Koreaanse volk, maar ook voor alle vrije
volkeren overal te wereld, die de impasse in de Koreaanse oorlog tegen de
communistische agressie moe zijn en zich er bezorgd over maken. Wij nodi
gen u hierbij uit om naar Korea te komen, wanneer u maar kunt, want wij
verlangen er naar u te verwelkomen en zijn er zeker van, dat u hier de
juiste oplossing zult vinden."
Eisenhower antwoordde telegra
fisch als volgt: „Wij zijn dankbaar
voor uw hartelijke uitnodiging. Wij
zullen er voor zorgen, dat u bijtijds
op de hoogte gesteld wordt van de
datum van mijn aankomst in uw
land". President Syngman Rhee zond
Eisenhower hierop een boodschap,
waarin hij zeide, dat zijn uitnodiging
ook mevrouw Eisenhower betrof.
„Haar aanwezigheid zal een grote eer
en aanmoediging zijn voor ons ge
kwelde volk en /oor de troepen der
Verenigde Naties, die in Korea strij
den", zo voegde hij hieraan toe.
vormt onder de Amerikaanse front
soldaten. De soldaten vragen zich af
of de overwinning van Eisenhower
in de verkiezingen zal betekenen, dat
zij vroeger naar huis zullen terugke
ren. Eisenhower is er immers een
voorstander van, dat zoveel mogelijk
Zuidkoreaanse soldaten de plaats in
nemen van de niet-Koreaanse solda
ten.
JCaweCtje
Uit Poesan in Korea wordt ge
meld, dat de aanstaande reis van
Eisenhower naar Korea het voor
naamste onderwerp van gesprek
Als iemand zegt, dat hij een gw
heim bezit, heeft hij het al half ver
raden.