S)e &2idóe(Boii/ta4tt
LAGES
Clement Attlee eist ontbinding
rebellen-club
Vlet eenzaam, maat niet tu&tig,
Diplomatieke breuk met Engeland
MB
Kabinetscrisis in
Indonesië
Acheson over
Korea
Een Mexicaans avontuur
van drie zeelui
Dominici toch
gearresteerd
31 att eitje
Directeur: C. M. v. HAMERS VELD.
Hoofdredacteur: L. C. J. ROOZEN.
KATHOLIEK DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
VRIJDAG 17 OCTOBER 1952
44ste JAARGANG No. 12717
Perzië's parlement
geloofde het wel
Papengracht 32, Tel. 20015, Adm. en Adv. 20826, Abonn. 20935, Giro 103003. Abonnementsprijs f 0.47 p. w., f 2.p. mnd., f 6.p. kwart. Franco p. p. f 6.80. - Advert.: 15 ct. p. mm. Telefoontjes f 1.50
HET BEULSWERK van Lages is
deze week in de Tweede Kamer
nog weer eens geëtaleerd. Als men
het lijstje leest van de misdaden, die
deze man bedreef, dan onderschrijft
men de woorden, die de katholieke
afgevaardigde de heer Peters sprak,
dat men niet weet, waarover men
zicl\ meer moet verbazen: over het
feit, dat het mogelijk was, dat één
man zóveel misdaden bedreef of over
het feit, dat zoiets als systeem mo
gelijk was in het beschaafde Europa.
Lages werd gegratiëerd. Na het
geen de minister van Justitie in de
Kamer daarover heeft gezegd, is er
wel weinig twijfel overgebleven. Hij
kon in deze omstandigheden niets
anders meer doen. Zijn argumenten
waren, dat er reeds zeven en half
jaar waren verlopen sinds de laat
ste der misdaden door Lages werd
bedreven. Dit argument was niet zo
heel sterk en minister Donker zelf
heeft het dan ook de zwakste van de
twee argumenten genoemd, die hij
aanvoerde. Het andere argument
was, dat er óók reeds meer dan twee
jaren waren verlopen sinds de uit
spraak, waarbij Lages ter dood werd
veroordeeld, in kracht van gewijsde
was gegaan.
Er is wel geen twijfel aan of
iedereen in ons land is ervan over
tuigd, dat deze man de doodstraf het recht belangrijker is dan zelfs de
dubbel en dwars had verdiend. Het
lijstje, dat minister Donker deze
week in de Kamer voorlas en dat
268 moorden, 6 Silbertannemoorden,
de dood van zestig jongemannen bij
de Arbeitseinsatz, het wegvoeren
van 70.000 Joden en het in brand
steken van 20 huizen vermeldde
en dat waren dan nog maar alleen
de misdaden, die door het gerechts
hof bewezen werden geacht laten
dienaangaande geen twijfel over.
Men kon het er alleen over oneens
zijn of de door de minister aange
voerde argumenten zwaar genoeg
waren om deze man van -de dood
straf te redden. Er waren er, die de
ze argumenten niet zwaar genoeg
vonden.
Deze redeneerden aldus: Lages
heeft zoveel moorden en andere mis
daden bedreven, dat het van geen
belang meer kan worden geacht of
deze man twee jaar of langer heeft
moeten wachten op het besluit of hij
nu eigenlijk zou worden geëxecu
teerd of niet. De twijfel, de onzeker
heid, zo redeneerde men, waarin
Lages meer dan twee jaar heeft moe
ten verkeren, is nog niet het dui
zendste deel van hetgeen hij onze
landgenoten tijdens de bezetting
heeft aangedaan. Dit laatste bestreed
minister Donker dan ook niet, maar
hij zette wel uiteen, dat de overheid
tot plicht heeft te waken voor een
gelijke rechtsopvatting en rechts
bedeling. En als men dat voor ogen
houdt, heeft de overheid zelfs bij de
meest onmenselijke moordenaar niet
het recht deze rechtsbedeling uit het
oog te verliezen, alléén omdat de
misdaden van deze man zó groot
zijn, dat de rechtsbedeling voor hem
niet meer zou gelden. Deze gelijkheid
van rechtsbedeling geldt altijd, ook
voor een figuur als Lages. Zelfs als
men door het verloop van zaken met
aan zekerheid grenzende waar
schijnlijkheid ziet aankomen, dat het
gevolg van deze gratie zal zijn, dat
deze misdadiger na een aantal jaren
zelfs op vrije voeten zal komen en
vrij kunnen rondgaan. Ook dan heeft
de overheid de plicht te waken voor
het hoge rechtsgoed, zoals wij dat
kennen en dat voor iedereen geldt
ten detrimente van de verminking
ervan.
EEN ANDERE VRAAG echter
hoe het mogelijk is geweest, dat
deze zaak zo lang slepende kon blij
ven zonder dat er van de zijde van
de minister van Justitie werd inge
grepen. Ook dienaangaande heeft de
minister van Justitie het land niet in
onzekerheid gelaten. Hij heeft duide
lijk te verstaan gegeven, dat er zeker
één jaar ongebruikt is voorbijgaan en
dat er dus een lacune is geweest in
de besluitvaardigheid van de rege
ring.
Feitelijk is er meer dan één jaar
ongebruikt voorbijgegaan. Want
eerst op 3 October 1951 kwam ten
departemente van Justitie het ad
vies binnen van de Hoge Raad van
Cassatie omtrent deze gratieverle
ning. Dit heeft de toenmalige minis
ter van Justitie dus maar rustig af
gewacht en dat was zeker niet in
overeenstemming met de plicht, die
hij had om te zorgen voor een be
hoorlijke rechtsbedeling. Deze mi
nister had de Hoge Raad daarop at
tent moeten maken en tot haast
moeten aansporen. Hij heeft dat niet
gedaan. Het is voor insiders intus
sen wel duidelijk hoe de zaak zich
heeft toegedragen. Het is nooit pret
tig een beslissing te moeten nemen,
die gaat over leven of dood. Het is
zelfs ménselijk zulk een beslissing
zo lang mogelijk uit te stellen. Maar
het is niet „ministerlijk" om dit te
doen, daar een minister van Justitie
nu eenmaal de plicht heeft de rechts-
toepassing in het land voor allen ge
lijk te doen zijn en de rechtsbede
ling hoog te houden. Dat hebben de
vorige ministers niet gedaan. Met na
me minister Mulderije heeft dit om
het eens eenvoudig te zeggen „laten
slabakken". Hij wist, dat hij niet
langer dan één jaar minister van
Justitie zou zijn. Hij wist, dat hij na
de verkiezingen niet zou terugkomen,
op die voorwaarde of met die mede
deling had hij zijn functie aanvaard,
en nu lijkt het er verdacht veel op,
dat hij deze zaak maar liever aan
zyn opvolger overliet om niet de
moeilijke beslissing Je moeten ne
men, die het leven of de dood van
Lages zou betekenen.
Volgens de protestantse woord
voerders in de Kamer zou deze be
slissing niet moeilijk zijn geweest,
omdat zij in overeenstemming zou
zijn geweest met de Bijbel en Gods
ordonnantiën.
De katholieke heer Peters, die zelf
eens voor het vuurpeleton stond,
kon in tegenstelling met verschillen
de zijner fractieleden verklaren en
beargumenteren, dat hij vierkant te
gen de doodstraf was. Dat kon mi
nister Mulderije niet. En toch heeft
hij deze zaak laten rusten. Dat is een
fout geweest. Een fout, waarvan de
huidige minister van Justitie de ge
volgen kreeg te dragen. Hij heeft
deze gevolgen consequent onder het
oog gezien en de beslissing genomen,
welke de enig juiste was in een tijd
dat het recht niet genoeg kan wor
den hoog gehouden. Het gevolg zal
zfjn, dat Lages eens op vrije voeten
zal komen. Niemand kan in de toe
komst zien en geen minister kan zich
dus binden aan de uitspraak, dat hij
Lages nimmer ,,op jaren zal stellen".
Dit is een fout geweest van het over
heidsbeleid en het enige voordeel,
dat hieruit geput wordt is dit, dat
het land nog eens goed, zij het met
een navrant voorbeeld, onde het oog
is gebracht, dat het hooghouden van
misdaden van Lages.
Dit is de enige winst, welke uit
deze ernstige beleidsfout kan wor
den gehaald,
EEN ULTIMATUM AAN BEVAN c.s.
De Britse Labourpartij beleeft thans de grootste crisis sinds 1931: De voor
naamste partijleiders hebben besloten, Bevan een ultimatum te stellen,
waarin geëist wordt, dat hij zijn „rebellen-aanhang" ontbindt en zijn aan
vallen op de partijleiding staakt. Zou de resolutie, waarin dit ultimatum is
vervat en die waarschijnlijk volgende week aan de parlementaire fractie zal
worden voorgelegd, aanvaard worden, dan zouden Bevan c.s. óf het hoofd
in de schoot moeten leggen, óf zich bedreigd zien met royering. Wordt de
resolutie echter verworpen, dan zouden Clement Attlee en de andere lei
ders van de „oude garde" uit de fractie treden.
ONDULDBARE TOESTAND.
Uit dit plotselinge besluit van de
partijleiding blijkt ,dat zij de huidi
ge situatie onduldbaar acht, zodat
daaraan een einde moet komen, zélfs
als dit Labour de overwinning in de
eerstvolgende algemene verkiezingen
zou kosten.
Labours „schaduwkabinet" nam de
ze beslissing aan het slot van een
langdurige zitting, waarin Attlee
een grote meerderheid voor zijn
voorstel zou hebben gekregen. Daar
toe zouden ook zijn plaatsvervanger
Herbert Morrison en de andere leden
van Labours laatste kabinet behoren.
Het ultimatum behelst twee pun
ten:
1. De z.g. Bevan-groep, die voort,
durend onder elkaar bijeenkomt,
moet onmiddelijk ontbonden
1 worden;
Parlement liet Mossadeq in de steek
De Perzische premier Mossadeq heeft gisteren, zoals reeds in een deel van
onze oplaag vermeld, bekend gemaakt, dat zijn land de diplomatieke be
trekkingen met de Britse regering zal verbreken. Het was een eigenaardige
geschiedenis. Mossadeq had zijn rede willen houden voor de Majlis, bet
parlement, maar dit kon niet vergaderen omdat het quorum ontbrak. Hij
sprak toen voor de radio en handhaafde zulke zinswendingen als: „De ge
achte afgevaardigden zullen het met mij eens zijn, datHij sprak al
twee uur, toen hij de verbreking der diplomatieke betrekkingen aankon
digde. Na zijn toespraak was het in Teheran zeer rustig. Blijkbaar hadden
niet veel mensen aan de radio gezeten. Verscheidene leden van de Britse
ambassade bevonden zich op de tennisbaan.
ERNSTIG EN BETREURENS
WAARDIG.
Diplomatieke kringen in Londen
beschouwen de breuk als ernstig en
betreurenswaardig en achten de op
lossing van het olie-geschil dat na
anderhalf jaar tot deze breuk heeft
geleid, nu nog moeilijker dan te vo
ren. Maar er zijn waarnemers, die
geloven, dat Mossadeq thans wil on
derhandelen met de Verenigde Sta
ten en niet meer direct met Enge
land.
Intussen verwacht men, dat de 250
Britse burgers in Perzië spoedig hun
koffers zullen pakken. De Engelse
zaakgelastigde Middleton kan de
ambassade op korte termijn sluiten.
De Perzisohe zaakgelastigde in Lon
den, Davallon, verwacht te worden
teruggeroepen.
Een datum, vóór welke de Britten
Teh'eran verlaten moeten hebben, is
nog niet genoemd. Ook heeft Enge
land nog geen regeling getroffen
met een andere mogendheid, om de
Britse belangen in Perzië te behar
tigen.
Wat Mossadeq zeL
De Perzische premier zeide in zijn
toespraak, dat Engeland zicht niet
vriendschappelijk gedragen had zo
dat er geen reden was om de betrek
kingen voort te zetten.. Engeland
had een verschrikkelijke economi
sche druk op Perzië uitgeoefend en
het land belet een nieuwe economi
sche politiek te volgen. Perzië had
zijn best gedaan een oplossing voor
het olie-geschil te vinden, maar de
Britse regering had een accoord
steeds gesaboteerd.
Zo was Perzië gedwongen de be
trekkingen met de Britse regering te
verbreken, maar dat betekende niet,
dat het de betrekkingen met het
Britse volk verbrak. Het lag aan de
Britse autoriteiten om meer acht te
slaan op de huidige wereldsituatie
en haar politiek te wijzigen zodat
Perzië en Engeland de regeringsbe
trekkingen weer konden hervatten.
Intussen zouden de Perzen nog
grotere offers moeten brengen. De
regering zou voortvaren met haar
economische en financiële hervor
mingen en haar begroting in even
wicht brengen zonder de inkomsten
uit de olie-industrie.
Schotse trein reed
door onveilig sein
De oorzaak van de treinramp na
bij Londen, die vorige week 111
mensen het leven kostte, is officieel
toegeschreven aan de sneltrein uit
Schotland, die zowel een onveilig
signaal als twee noodsignalen ne
geerde en in volle vaart doorreed.
De voorzitter van de commissie van
onderzoek, kol. Wilson, gaf toe, dat
het ongewoon was, deze verklaring
af te leggen, nog vóór het onderzoek
gesloten was, maar hij wilde ditmaal
toch een uitzondering maken, met
het oog op de grote publieke belang
stelling.
Intussen is de verklaring van de
seinhuiswachter, dat de express de
signalen negeerde, vandaag nog ge
steund door een conducteur >ran de
verongelukte trein, die getuigde, dat
de trein pas vijf seconden voor de fa
tale botsing begon te remmen.
Amerika ontvangt RuililcAe gedelegeerden
2. er moet een einde komen aan
de aanvallen op de partijleiding
en andere leden van de partij,
uitgevoerd door Bevan's week- j
blad „The Weekly Journal Tri- i
bune".
In dit weekblad nodigde Bevoel f
onlangs de 296 leden van Labours i
parlementsfractie uit, de (tot dus
verre steeds achter gesloten deuren
gehouden) bijeenkomsten van zijn
pl.m. 30 man tellende „rebellengroep"
bij te wonen, zonder dat hij met een
woord duidde op het voornemen, zijn
activiteit te staken. En hij weigert
afstand te doen van het recht, dat zijn
volgelingen hebben om „Engeland in
socialistische geest op te voeden".
Zou het ultimatum slechts met een
kleine meerderheid door de parle-
mentsfractie worden aangenomen,
dan zou de positie van de partijlei
ding aanmerkelijk verzwakt worden.
Ondanks de bemoeiingen van een
middengroep, die naar een compro
mis streeft, wordt een bittere strijd
verwacht de bitt-vste sinds 1931.
In dat jaar traden de toenmalige (La
bour-) premier Ramsay MacDonald
en verscheidene collega-ministers uit
de partij om zitting te nemen in een
„nationale regering".
"c''y£
vv ts -j
Bij do aankomst van de Queen Elizabeth in de haven van New York, met
aan boord dl* afgevaardigden van de Sovjet-Unie naar de Verenigde Na
ties, stonden deze demonstranten aan de kade, waar de boot aanlegde. Hun
borden spreken voor zichzelf!
Het Indonesische parlement heeft
gisteren met 91 tegen 54 stemmen
een motie aangenomen, waarin het
beleid van het ministerie van Defen
sie wordt afgekeurd. Hierdoor is
feitelijk het lot van het zeven maan
den oude kabinet-Wilopo bezegeld.
De minister van Defensie, sultan
Hamengkoe Boewono, had tevoren
de motie, die was ingediend door de
P.N.I., onaanvaardbaar verklaard.
Verwacht wordt, dat hij zijn ontslag
zal aanbieden en dat verscheidene
andere vooraanstaande ministers
hierin aanleiding zullen vinden even
eens heen te gaan.
In een korte verklaring voor het
parlement verklaarde sultan
mengkoe Boewono Woensdagavond
o.a., dat de regering bereid is de
stelling van een staatscommissie te
bevorderen, die tot taak zal hebben
belangrijke aangelegenheden betref
fende het ministerie van Defensie en
de strijdkrachten te bestuderen. De
regering wenst voorts een spoedige
beslissing ten aanzien van de Neder
landse militaire missie, welke kwes
tie, evenals andere zaken een diep
gaande studie behoeft.
De motie van de P.N.I., waarin een
reorganisatie van het ministerie van
Defensie werd verlangd, werd, on
danks deze toezegging, aangenomen,
TELEFOONVERKEER
STOPGEZET.
De PTT ontving bericht uit Dja
karta, dat, wegens de ministercrisis
in Indonesië, tijdelijk het telegraaf-
en telefoonverkeer NederlandIndo
nesië wordt stopgezet. Omtrent de
hervatting van dit verkeer zal zo
spoedig mogelijk nader bericht vol
gen.
In de Algemene Vergadering van
de Verenigde Naties is Donderdag het
algemene debat over wereldproble
men begonnen.
Acheson, de Amerikaanse minister
van Buitenlandse Zaken, verklaarde,
dat de Verenigde Naties de strijd in
Korea zouden voortzetten zolang dit
nodig is om agressie een halt toe te
roepen en vrede en veiligheid te her
stellen. Pas als een bestand op recht,
vaardige voorwaarder zal zijn bereikt,
zullen de Verenigde Naties de strijd
staken.
„Wij moeten de aanvaller er van
overtuigen, dat voortgezette stryd
hem meer zal kosten dan hij winnen
kan", aldus verklaarde Acheson. Hij
deed een beroep op elk lid van de
V.N. zijn verantwoordelijkheid na te
komen door dé gemeenschappelijke
actie in Korea te steunen en bij te
dragen aan de herbouw van dat land.
De Algemene Vergadering had de
gelegenheid gevoerde bestandsbes
kingen te onderzoeken. Dan zou blij
ken, dat de N.V.-afgevaardigden ge
duldig, plooibaar en vindingrijk wa
ren geweest.
Dit is de post Phu-My, in de sector Hung Yen, ongeveer 45 km ten N.O. van
Hanoi, in Indo-China. Deze vooruitgeschoven post, die zware aanvallen
heeft te verduren van de troepen der Viet-Minli, houdt stand tegen deze
aanvallen, daarbij geholpen door de artillerie en de vliegtuigen van de na
bijgelegen posten, waarvan Bat Nao cén van de sterkste is.
Een gemoedelijke gevangenis, maar vol ongedierte
Het was in de gevangenis niet om
te harden: de hitte was ondragelijk
en het ongedierte De ratten liepen
zelfs over ons heen, vertelden de
drie opvarenden van de „Alblasser-
dijk", die 70 dager lang onschuldig
in de gevangenis van Vera Cruz in
Mexico waren opgesloten. GLsteren
kwamen zij met de „Axeldijk" van
de HJV.L. in de haven van Antwer
pen aan, waar zij door familie en de
betaalmeester van de H.A.L. werden
verwelkomd.
In brokstukken kwam het verhaal
los van de 30-jarige stoker Henk Wa.
gemakers uit Voorburg, de 44-jarige
Jan de Haas en de 27-jarige Wim
Pijpers, beiden olieman en wonen
de te Rotterdam. Op 10 Juli waren
zij tot hun grote verbazing met zes
man gearresteerd. Drie hunner wer
den na enige tijd ontslagen, maar zij
moesten blijven. Eerst waren er vra
gen gesteld, die er op leken of zij
voor moordenaar werden aangezien.
Later werd hun medegedeeld, dat zij
werden vastgehouden om getuigenis
af te leggen.
En dat omdat zij de kapitein van
de „Alblasserdijk" hadden gemeld,
dat zij een verstekeling hadden ge
zien. Maar deze was nie+ dezelfde ge
weest als de vermoorde man, die la
ter aan boord van het schip werd
aangetroffen. De verstekeling had
den zij 's avonds weer van boord zien
gaan. Het lijk werd pas drie dagen
later gevonden.
De arrestatie was zonder veel
plichtplegingen gesch'ed. Begeleid
door zes gewapende mannen moesten
zij het terrein overlopen; naar buiten
gekomen stond er een taxi te wach
ten. Eenmaal in de gevangenis aan
geland geen cel, maar een zaal
van 68 meter lengte, waar zij nu en
dan met wel honderd wegens moord
veroordeelden moesten vertoeven
duurde het tien dagen alvorens, na
het voorlopig verhoor aan boord, hen
opnieuw een verhoor werd afgeno
men.
In die gevangenis ging het vreemd
toe. De gevanigeniszaal kwam uit op
een open plaats, die 's morgens om
acht uur al werd geopend. Tot
's middags vier uur konden de ge
vangenen gewoon in en uit lopen,
wat de reeds veroordeelden echter
weinig deden, omdat zij hun werk
hadden, matjes vlechten, netten kno
pen en dergelijke.
Het gevangeniseten was naar Ne
derlandse maatstaf geheel waarde
loos. Gelukkig kregen de Nederlan
ders extra-voeding, dank zij bemid
deling van de H.A.L. Overigens ging
het er nogal gemoedelijk toe. Wie ge
trouwd was kon in een apart ge
bouw bij zijn vrouw slapen. Men zag
deze mannen dan 's avonds de zaal
uitstappen met hun kussens onder
de arm, om waar het nevengebouw
te trekken.
Tweemaal in de week was er een
dansmiddag in de gevangenis.
Moedeloos zijn de mannen niet ge
worden, verklaarden zij. Zij wisten
dat zij onschuldig waren en de Hol
landAmerika Lijn had de beste ad
vocaat van Vera Cruz gegeven.
Toen de invrijheidsstelling defini
tief werd toegezegd, duurde het nog
vijf dagen eer zij op straat stonden.
Faroek gaat minder
wonen
Ex-koning Faroek is thans ver
huisd naar het badplaatsje Santa
Marinella, op ruim 50 km. ten Noor
den van Rome gelegen waar hij zijn
intrek heeft genomen in een hótcl
tweede klasse, tegen gereduceerde
jprijzen, die buiten het seizoen gel
den.
Faroek, die het „wat duur" op Ca
pri vond, had geen klachten, toen hij
een eerste glimp opving van het tij
delijk tehuis, dat voor hem is ge
zocht door zijn Italiaanse advocaat: de
vier verdiepingen tellende „Villa
der Palmen", die uitzicht biedt op
het strand. De dorpsbewoners toon
den grote belangstelling, toen de si
gaar-rokende Faroek het plaatsje
binnenkwam, gezeten vlak achter de
chauffeur van de grote rode bus,
met ex-koningin Narriman aan zijn
zijde, en achter hem zijn drie doch
ters, terwijl een verpleegster de nu
9 maanden oude baby-koning Faoed
II droeg.
De bus met het opschrift „Gita
Turistica" (touristentochten) werd
op de rit van acht uur vanaf Sorren
to voorafgegaan door twee auto's
met Italiaanse politiemanne, met de
stengun op de knie.
Het „enthousiasme" van de Santa
Marinellesi verloor de grenzen uit
het oog: het publiek drong
Wekenlang is de boer Gustave Do
minici de belangrijkste getuige
in de moordzaak-Drummond her
haaldelijk verhoord. Steeds echter
moest hij weer worden vrijgelaten.
Maar gisteren is hij dan toch in ar
rest gesteld. Niet omdat hij van de
moord op de Britse professor, diens
vrouw en 10-jarige dochter, ver
dacht wordt, maar wel omdat hij bc-
kne dheeft, het dochtertpe nog levend
te hebben aangetroffen, zonder haar
echter hulp te bieden. Hetgeen bij
de Franse wet strafbaar is.
Uitgeput, na urenlange verhoren,
gaf de zwijgzame boer eindelijk toe,
dat het meisje nog leefde, toen Jiij
haar de ochtend van de vijfde Augus
tus nabij zijn boerderij vond. Maar
hij deed zijn bekentenis pas, nadat
commissaris Constant hem had
confronteerd met zijn buurman Paul
Maillet, tegenover wie hij deze ver
klaring eerder zou hebben afgelegd.
Dominici, de zwijgzame, heeft steeds
pas zijn mond opengedaan, als de
bewijzen te sterk werden„Het
meisje kreunde nog en haar arm be
woog zich in 'stuiptrekkingen", ver-
telde hü tenslotte. Daarop werd j fêUFtom eigen stormram
P o m'i» l geVan" ra°est Ageren om bij de villa te ko-
gems opgesloten en mét hem zijn i nien
vrouw en dochter.
De vraag is, of het drama te Lurs,
Nodman Price, de Britse journalist,
Y* viddg ib, Ui net urama te l,urs, die a]s Faroek>s perschef fungeert,
dat wekenlang de wereldpers heeft wist len slotte de' teskrij^
SE door te beloven, dat Faroek
zou vragen vandaag ccn perscon
ferentie te houden en in zijn nieu
we huis voor de fotografen te pose
ren.
helderd. Waarschijnlijk niet, want
algemeen neemt men aan, dat Domi
nici niet de moordenaar is. Wie het
wel is? Het schijnt, dat de politie
het weet, maar dat zij niet genoeg
bewijzen heeft.
Maar anders dan aan het begin van
het onderzoek, toen de luidruch
tige commissaris Sébeille de zaak in
handen had, zwijgt de politie nu. En
haar zwijgen is absoluut, want de Wij hebben geen recht van de
zaak-Drummond is een erekwestie mensen in onze omgeving te verlan-
van de Franse politie geworden. i gen, dat zij volmaakt zijn.