Half Alphen was op de been bij
opening van de Lustrum-Laura
Leidse Raad won de voetbalmatch
Oprichter afwezig
Vijfde Alphense Rijwiel-vierdaagse
HARTELIJK WEERZIEN VAN OUDE BEKENDEN
Leidse Hout zag
fenomenale strijd
Wethouder Jongeleen
trapt at
DINSDAG 8 JULI 1952 DE LEIDSE COURANTTWEEDE BLAD PAGINA 1
De heer H. E. A. Gastelaars,
oprichter van de Laura, zal er
deze keer niet bij aanwezig zijn.
In de afgelopen winter werd hij
door een ernstige ziekte bezocht
en hoewel hij daarna weer flink
opgeknapt is, laat zijn gezond
heid het nog niet toe mee te rij
den met zijn Laura-vrienden.
Bat dit de oud-secretaris spijt,
wordt wel bewezen door het
feit, dat hij dezer dagen Alphen
aan den Rijn verlaten heeft, om
dat de ontmoetingen met vele
oude bekenden hem in dit geval
eerder zullen verdrieten dan
plezieren. Wij en we zijn er
zeker van dit namens alle Lau-
ra-rijders te doen wensen de
Laura-vader Gastelaars een voor
spoedig algeheel herstel toe en
hopen hem in 1953 zeker weer
terug te zien. Op de fiets!
Alphen, Maandagavond.
(Van onze „fietsende redacteur")
LAAT HIJ er nu toch zijn, opa Dijk
stra uit Leiden! Vanmorgen nog
durfden we te beweren, dat hij niet
zou komen, maar de eerste beken
de, die we op het Alphense IJsclub-
terrein ontmoetten, was Opa. „Al
leen maar een jaartje ouder, verder
nog helemaal gezond" luidde zijn
enig commentaar op onze verwon
derde uitroep. Opa Dijkstra, Peli
kaanstraat 7, is thans 77 jaar, onbe
twist de oudste deelnemer van de
vijfde Laura-rit. Hij was in Leiden
naar dokter Lahr gegaan om een
geneeskundige verklaring, die hem
prompt gegeven werd. „Jij kan nog
wel 300 km op één dag fietsen", zei
de dokter tegen hem. Daarmede was
voor Opa de zaak beslist. Hij zette
z'n witte zeilpet (herinnering aan
zijn Friese schipperschap) op, trok
z'n jasje aan (vol met „ridderorden",
zoals hij ze noemt) en haalde z'n
fiets (niet zo'n heel beste) uit het
schuurtje. Toen peddelde hij naar
Alphen, waar het Laura-bestuur al
even verrast was als wij.
Het was overigens niet de enige
verrassing, die ons in Alphen te
wachten stond. Want ook Opa Berk
houwer uit Stol wij kersluis was weer
aanwezig, nog een beetje grijzer,
maar verder nog kwiek en fit. En
zo waren er meer ontmoetingen met
oude bekenden uit vorige Laura-
ritten. Vandaar de gezellige stem
ming op het IJsclubterrein. In het
houten gebouwtje (foei, wat warm!)
zaten de bestuursleden met opge
stroopte mouwen de binnenkomen
de deelnemers te administreren en
van de nodige paperassen te voor
zien.
Reeds hier werden de eerste-
sterke staaltjes verteld, zoals van
een groep wakkere Limburgers uit
Heerlen, die al 220 km op de fiets
achter de rug hadden, en van een
groepje uit Dedemsvaart, dat van
nacht om twee uur al op de fiets
gesprongen was.
Inmiddels werden op het IJsclub-
terrein de tenten opgeslagen door de
meest sportieve deelnemers, die sla
pen in de openlucht prefereerden bo
ven het betalen van pension-geld.
Nog waren de verrassingen niet
ten einde, want juist toen we weg
wilden gaan, kwamen daarja!
ze waren het: madame en monsieur
Dupont uit Parijs, het Franse tan
demechtpaar, dat ook in 1950 mee
gereden had. Ach, wat betekent voor
hen de Laura-rit? In twee dagen re
den ze van Parijs naar Alphen, zo
maar, even voor hun plezier!
Officiële opening.
Om half acht vond de officiële
opening plaats voor het Gemeente
huis, op het bordes waarvan zich
een exclusief gezelschap verzameld
had: mr. Kesper, commissaris van de
koningin in Zuid-Holland, jhr. mr.
De Ranitz en jhr. mr. F. H. van Kin
schot, burgemeesters van de Laura-
steden Utrecht en Leiden. De bur
gemeester van Rotterdam zond mr.
Bron als vertegenwoordiger. Uit de
omgeving waren bovendien aanwe
zig de burgemeesters Bakhuizen
(Leimuiden), Hoogenboom (Ter Aar)
i Van Wageningen (Woubrugge),
Smeets Zoeter woude), Feitsma
(Reeuwijk) en Van Diepeningen
(Leiderdorp). Zij werden met het
Laura-bestuur in de raadzaal ver-"
welkomd door de burgemeester van
Alphen, de heer Ed. C. Witschey, die
zijn gasten een heildronk op het wel
slagen van de Laura aanbood.
Om deze lustrum-Laura een fees
telijk cachet te geven, werd de ope
ning opgeluisterd met een défilé
door alle deelnemers langs het Ge
meentehuis.
In binnen- en buitenland
Toen klonk de stem van voorzit
ter W. A. Lam door de microfoon,
woorden van hartelijk welkom tot
de autoriteiten en deelnemers. Aan
de stijgende belangstelling van jaar
tot jaar kon spr. afleiden, dat de
Laura zich een plaats had verwor
ven in het Nederlands tourisme en
zelfs in het buitenland.
Foto links: Opa Dijkstra uit Lei
den is ook weer present. We ont
moetten hem, compleet met schip
perspet en „ridderorden" in gesprek
met enige andere Laura-rijders, die
ook niet meer tot de jeugd behoren.
Wat zouden die oudere heren elkaar
allemaal te vertellen hebben?
I Foto rechts: De sportiefste deel-
i nemers sloegen hun tenten op het
j IJsclubterrein op. Hier zien we twee
Leidenaars bezig met hun primus
toestel: Han Veere, Breestraat 108
(links) en Jac. van den Wijngaard,
Herenstraat 53 (rechts).
(Foto's: „De Leidse Courant")
De voorzitter zei daarmee geen
woord te veel, want onder de hon
derden Laura-rijders, die daar bij
een waren, bevonden zich 33 Fran
sen, 4 Belgen en 5 Engelsen. Enke
len waren reeds eerder in Alphen
geweest.
De heer Lam roemde de fijne
geest onder de Laura-rijders en
dankte de autoriteiten voor hun me
dewerking, welke dank werd uitge
drukt in een bouquet rozen voor
mevr. Kesper. Spr. wees er vervol
gens op, dat de Laura probeert hon
derden wielrijders een goedkope,
sportieve vacantie te bieden en dat
de Aiphense bevolking de rijders
steeds gastvrij ontvangt. De Mid
denstand organiseert een tentoon
stelling. Bravo!
De voorzitter hoopte, dat ook de
komende dagen in goede kameraad
schap en sportieve vreugde zullen
worden doorgebracht, genietend van
het Hollandse landschap.
Goede vacantiebesteding
Nadat de heer Huisman deze woor
den in het Frans en Engels herhaald
had. sprak burgemeester Witschey
een welkomstwoord, waarin hij de
hoop uitsprak, dat de deelnemers
volgende week weer verfrist aan hun
dagelijkse arbeid zouden gaan. Want
zó bekeek de burgemeester deze rij
wiel-vierdaagse: een der oplossingen
van het steeds groter wordende pro
bleem der vacantiebesteding. Daar
om was spr. het comité dankbaar
voor hun'werk.
De burgemeester hoopte, dat er
tussen de Laura-steden Leiden. Am
sterdam, Utrecht, Rotterdam en Al
phen (L.A.U.R.A.) ook eens een cul
turele band gesmeed zou worden.
Met de wefts, dat ook deze Laura
zou bijdragen tot een beter onder
ling contact, nodig voor een goede
verstandhouding tussen de mensen,
besloot de burgemeester zijn toe
spraak.
Fietsen, typisch Hollands
Tenslotte sp1:ak mr. Kesper het of
ficiële openingswoord. Hij herinner
de aan de voorgaande Laura-sueces-
sen en wees er op, dat deze Vier-1
daagse bewezen heeft levensvatbaar- j
heid te bezitten. Hetgeen bijzonder
verheugend is, omdat het een typisch j
Hollands iets is: fietsen. Spr. bracht
hulde aan het bestuur voor het vele,
belangrijke werk, in dienst van de j
Laura verricht.
Inmiddels hadden verkenners en
tadvinders de erewacht betrokken i
iij het monument vóór het Gemeen-
tehuis, dat met vlaggestokken om-1
zoomd was. „Arti et Religioni" liet
plechtig en gedragen het Engelse1
volkslied horen, terwijl de Engelse
vlag gehesen werd. Daarop volgde
de Belgische Brabangonne, de Fran
se Marseillaise en het Wilhelmus.
Nadien volgden ook de vlaggen der
vijf Laura-steden en tenslotte de
Laura-vlag. Het pijperscorps ,.Tri-
omph" uit Bodegraven liet nog een
roffel horen. Daarmede was de offi
ciële opening ten einde. Dé deelne
mers trokken naar de grote tent op
het IJsclubterrein, waar vrolijke
muziek de jongelui tot een dansje
noodde.
Over enkele uren
Nu wij dit schrijven, is de avond
reeds gevallen. De stilte keerde te
rug in het dorp, dat geheel in Lau
ra-stemming verkeert. Tijdens de
opening waren er duizenden men
sen op de been. We zagen bij een
banketbakker „Laura'tjes" in de
etalge liggen en „Laura-lepeltjes"
in een andere winkel, bewijzen van
het medeleven der Alphenaren met
de Laura.
Het is een doodstille avond; bui
ten wordt geen gerucht gehoord;
roerloos hangen de bladeren aan
de bomen, die zich in hun zwarte
nachtgewaad gestoken hebben.
Hoe zal het morgen zijn? De weer
berichten voorspellen ,hier en daar
enkele buien". Zou „hier en daar"
precies op de weg zijn waar de
Laurianen rijden? Zal de traditio
nele Laura-regen weer overvloe-
I dig vallen? Geen mens, die er een
I antwoord op weet; het blijft een
1 vraagteken. Zeker weten we slechts
dat er morgenochtend in de vroeg
te enige honderden Laurianen zul
len starten en dat zij, weer of
geen weer, zullen genieten van
het schoons, dat Hollands rijke na
tuur de voor Gods wondere schep
ping gevoelige tourist biedt.
Onze fiets wacht, gepoetst en ge
smeerd, op het morgenkrieken; nog
enkele uren en de wielen zullen ki
lometer na kilometer verslinden, ho
pelijk op een droge, zonnige weg.
In gedachten vertoeven we even by
onze Leidse collega's, die heden
avond zouden voetballen tegen de
Gemeenteraad. Zouden ze gewonnen
hebben? Uit de verte klinken twaalf
torenslagen door het nachtelijk duis
ter; middernacht, de eerste Laura-
dag is begonnen!
De route van Woensdag
Woensdag wordt de volgende route
gereden: Alphen, Rijnsaterwoude,
Leimuiden, Burgerveen, Rijk, Am
stelveen, Amsterdam, Diemerbrug,
Muiden, Naarden, Bussum. Hilver
sum, Mijdrecht, Uithoorn, Vrouwen
akker, Nieuwveen, Ter Aar, Alphen,
126 km.
DE EERSTE DAG
(Telefonisch uit Katwijk)
Verrukkelijk windstil weer, met 'n
vrolijk zonnetje aan de blauwe he
mel, was het vanmorgen toen om
7 uur de eerste rijders aantraden.
Er heerste een enorm gedrang in
de grote tent alsof iedereen het eerst
weg wilde zijn.
Reeds even over half acht reden
de eersten door Leiden, het eerste
ongeluk was toen al achter de rug.
In Koudekerk verloor een politie-
Waar de Laura al niet goed
voor is! Er worden vriend
schapsbanden gesmeed, die soms
zó stevig zijn, dat het huwelijks
banden worden! Reeds meerde
re malen heeft het Laura-bestuur
bericht ontvangen, dat twee
Laura-rijders samen naar het
Stadhuis gingen. Maar zelfs
daarbij blijft het niet. Onlangs
kwam er bericht, dat een Lau-
ra-echtpaar, ter herinnering aan
de Alphense Rijwiel-vierdaagse,
een pasgeboren dochtertje de
naam Laura had gegeven!
agent van de Sehiedamse ploeg zijn
pet, die tussen het voorwiel terecht
kwam en htt spatbord geheel dub
bel vouwde. De man viel, maar kreeg
geen ernstig letsel.
Om 9 uur kwam de eerste grote
groep in Nieuw Brittenburg te Kat
wijk aan Zee aan. Ze hadden toen
34 km achter de rug, hetgeen een
snelheid van 17 km per uur bete
kent.
Er is inmiddels een frisse zeewind
opgestoken, die we tot Bloemendaal
tegen zullen hebben.
De pers ging met 1-0 onder
Het was groots; het was werkelijk grandioos, deze titanenstrijd tussen
leden van de Leidse vroedschap en leden van de plaatselijke pers. De wind
en het onweer, die Donderdagavond de ontmoeting van deze twee groot-
n achten op het voetbalveld van de Leidse Hout, waar zij gouden spelen ten
oate van de kankerbestrijding, hadden gesaboteerd hielden zich Maandag
avond zo stil als een muisje. Het was alsof zij de adem inhielden nu de
■Koningin der aarde" en de gemeenteraad, die de oer-cel is der democratie,
hun krachten gingen meten. De belangstelling van de zijde van het Leidse
publiek was niet onbevredigend, al geloven wij, dat Fanny 'n grotere attrac
tie is, dan mr. Bool. Geheel ten onrechte overigens, want iedereen heeft
Fanny zo langzamerhand wel eens zien lopen, maar een voetballende ge
meente-secretaris ziet men niet alle dagen. En wie heeft er ooit een wet
houder van financiën, zoiets ais een Lieftinck in zakformaat, voor een goal
z:en dansen? Nog gezwegen van diens spectaculaire tegenpool in het doel
der journalisten, de massieve Dicky Zonderop van de Leidse Coui-ant En
aan spanning ontbrak het evenmin. Hebben wij niet zelf gezien, hoe dr
Goslings als een menselijke „United States" met de blauwe wimpel in de
mast dwars over het veld stoomde en juist het plekje wist te vinden
waarin de ronde figuur van keeper Zonderop niet paste in het vierkante
doel? En hebben wij niet zelf gehoord, hoe een Leidse Hout-kikker de hik
kreeg van de zenuwen, toen de spanning voor het raadsleden doel ten top
steeg?
De burgemeester zou de aftrap ver
richten, maar hij was verhinderd en
daarom nam. wethouder Jongeleen
deze functie waar. Hij deed het met
minzaamheid en kracht, zonder te
zwikken en zonder over de bal heen
t^ trappen. En vlak daarop stortten
raadsleden en journalisten zich op de
bal. Het was toen tien minuten over
half acht; een historisch ogenblik.
Hoe het zo opeens kwam, weten wij
niet meer, maar v/e zagen de bal zo
maar zonder enig enthousiasme naar
keeper Zonderop rollen, die hem har
telijk verwelkomde en omhelsde,
maar het leer met een trap achter
z'n derrière weer naar het midden
stuurde. Wij hadden het van de
raadsleden niet verwacht, maar zij
waren in de eerste helft bepaald
agressief. Terwijl de journalisten
keeper met uitpuilende ogen de bal
stond te begluren, die angstig dicht
voor zijn doel heen en weer zwierf,
stond keeper v. d. Kwaak verveeld
te leunen tegen de staander en dacht
er aan, zich een verrekijker aan te
schaffen. Hetgeen overigens gee'n
geestesgesteldheid voor een keeper
is, want nooit is hij zeker van zijn
positie. Een schot van Brouwer, door
gegeven aan Vos en vervolgens aan
Korthout, zou een zeker einde'heb
ben gemaakt aan de gemoedsrust van
keeper v. d. Kwaak, als de- scheids
rechter niet op het beslissende mo
ment gefloten had wegens buitenspel.
Wij geloven trouv/ens dat de kee
per van de gemeenteraad het veel en
veel gemakkelijker heeft gehad dan
oe keeper der journalisten, want er
was geen journalisten-back, die tien
benen had, zoals mr. Bool, die overal
Ook een dikke keeper moet zich
buigen voor een bal langs de grond.
op het veld een been disponibel
scheen te hebben. Er geen journalis
tieke aanval kon worden opgezet, of zij
stuitte in de achterhoede der raadsle
den op een been en dat been behoor
de op de een of andere mysterieuse
manier altijd aan mr. Bool.
En als het mr. Bool niet was, dan
waren het de jongere krachten, die
de raadsleden, in hun achterhoede
hadden gerequireerd, waar o.a. een
samenwerking was tussen vader en
zoon v. d. Kwaak.
De eerste sen-
satie was voor
collega Kort-
die zich
wist los te
scheuren van
dr. Goslings,
zijn permanente
belager, en in
een adembene
mende run
recht op keeper
v. d. Kwaak af
stevende. Een catastrophe scheen on
vermijdelijk. Een schot! Naast. Col
lega Korthout is tenslotte niet zo'n'
bloeddorstig man.
Toch heeft er bloed gevloeid. Bij
een aanval van de raad stortte kee-
De matadoren van Gemeenteraad, met aan hun voeten de ridders van de pen.
per Zonderop zich manhaftig ini de
wilde branding van rode en witte
lijven, wriemelende benen en ver
hitte koppen. Wij zagen hem zitten
op de grasmat, geblesseerd, maar ge
lukkig, want de eer was gered. Dit
voorbeeld zette keeper v. d. Kwaak
in vuur, ook hij liep uit niet bal en
al tot ongeveer de middenlijn, het
geen de scheidsrechter niet eens
scheen te appreciëren.
Er was van alles.
Ofschoon er vóór de ru»t geen
doelpunten werden gemaakt, werd
er toch echt gevoetbald. Er was van
alles: meesterlijk gedribbel vün col
lega Platteel; fraaie hoge ballen van
collega Brouwer; edelachtbare schui
vers van raadslid Piena; corners keu
rig door raadslid van Dijk achter het
doel geschoten; scrimmages waarbij
iedereen naar de hal zocht, die er
stiekum uit kneep; zelfs een collega
die op blote voeten als een ree over
het veld snelde; kopballen waar je
als meevoelende toeschouwer hoofd
pijn van kreeg kortom voetbalspel
in optima forma.
Tijdens de rust bracht het pijper
korps van K. en G. een kunstig ge
noegen langs het veld, waarvoor het
een welverdiend applaus oogstte.
De winnende goal.
Maar de grote sensatie kwam na
de rust, toen dr. Goslings, opgewon
den door het gebruik van thee, als
een stier door alles heonbrak en op
z'n eentje dwars over het groene veld
draafde. Er was geen ontkomen meer
aan. Keeper Zonderop wees naar de
bal. Daar gaat-ie. Het was 1—0. En
het bleef 10 wat de journalisten
ook deden. Zij bleven voortdurend op
de raadsheren-helft, maar kregen
geen kans. Eenmaal hadden zij bijna
geluk, doch keeper v. d. Kwaak liet
zich op de bal zakken die het won
derlijk genoeg uithield en redde
de situatie.
Even nog steeg het kwik in de
thermometer van het enthousiasme
tot het toppunt, toon raadsheer Pie
na met wild vliegende haren naar het
journalisten-doel rende. Er stond er
gens een journalist in do weg en voor
de verandering trapte Piena achter
waarts. Zijn collega de Hosson be
greep niet. dat deze listige ma
noeuvre voor hem bedoeld was, want
deze blikte met een welwillend oog
naar de bal, die speels over het lijn
tje wipte.
Om 9 uur floot scheidsrechter C.
v. d. Geer het einde en 44 stijve
knibbels bewogen zich traag naar de
ere-tribune, waar mevrouw Brag-
gaar-de Does aan het winnende team
een taart aanbood. Naar wij van wel
ingelichte zijde vernemen wij zul
len onze bron niet noemen, al moes
ten wij er voor gegijzeld worden
bekende mevr. Braggaar-de Does, dat
zij, hoewel zij in principe er een
voorstandster van was, dat de sterk
ste partij won, ditmaal toch blij was,
dat haar mannelijke collega's had
den gewonnen.
Het was achteraf bezien een aar
dige wedstrijd, waarbij de tribune
mede dank zij de geestige toelich
tingen van de heer J. v. Egmond
door de luidspreker meermalen
getrild heeft van dé lachkrampen der
toeschouwers.
Foto: Van der Horst.
