Mgr. Hanssen terug uit Australië:
drama op volle zee
Hofmeester door dronken
matroos neergestoken
Op een glaasje bij de Prins
(hiantuten aan ffiim zijn reis om de wereld")
MAANDAG 3 DECEMBER 1951
DE LEIÜSK COURANT
EERSTE BLAD - PAGINA 2
„Emigratie van Katholieke gezinnen volkomen
verantwoord"
„De emigratie van onze katholieke gezinnen naar Australië acht ik, na
mijn verblijf van zeven weken in Australië en Nieuw Zeeland volko
men verantwoord. En wel om twee redenen. Vooreerst omdat de Kerk
in Australië zeer hecht gefundeerd is en het Katholieke leven goed ge
organiseerd. Vervolgens omdat de Katholieken zich in Australië en
Nieuw Zeeland uitstekend houden. Immers het oordeel van de geeste
lijke zowel als van de civiele autoriteiten is aardig samengevat in deze
uitlating van een der Australische bisschoppen; „De Nederlanders be
zitten de deugden van alle Europeanen, die wij hier ontmoeten en zij
bezitten de minste ondeugden van allen". Dit was een der voornaam
ste conclusies, waartoe Mgr. dr. J. M J. A. Hanssen is gekomen na zijn
reis, welke hij in opdracht van het Nederlandse Episcopaat door
Australië en Nieuw Zeeland heeft gemaakt. Mgr. Hanssen verklaarde
dit toen hij Zondagmiddag op Schiphol arriveerde.
loon. Men kan er van over-
Vele mogelijkheden, maar
aanpassen
Ik ben tot de overtuiging geko
men, zo vertelde de bisschop ver
der, dat er in Australië en ook in
Nieuw Zeeland voor onze Neder
landse Katholieken en trouwens
voor allen, grote mogelijkheden lig
gen. In Nieuw. Zeeland liggen zij
meer uitgesproken op het gebied
van de landbouw. Vooral in dit
laatste land vonden wij dat de pro
vincie Hamilton, in het Noorden
grote perspectieven biedt. Die mo
gelijkheden zijn wel het grootst voor
de arbeidende bevolking, die zich
geleidelijk aan weet op te werken
tot een middenstandsniveau.
Maar, zo vervolgde de bisschop,
bijgestaan door drs. van Campen,
het gaat er vooral om, dat men van
de grond af aan begint. Practisch
kunnen wij zeggen, dat er voor de
werkgevers geen kansen liggen. En
de middenstander, die meent, dat hij
het wel zal fixcn en zijn levensstan
daard in Australië meteen maar
weer kan voortzetten, zal bedrogen
uitkomen. Er is werk genoeg. Nie
mand behoeft daarvoor bevreesd te
zijn, maar het is alles eerzaam hand
werk, waarmede men moet begin
nen. Helaas wij hebben er maar al
te veel aangetroffen, die te hoog
hebben gemikt en daardoor voor
desillusies zijn komen te staan. Wie
begint, moet er op rekenen, dat hij
niet meer dan 7 tot 10 pond per
week gaat verdienen. Dat is een
BondsvergaderingL.T.B.
Openingstoespraak van rie
voorzitter
De heer G. W. Kampschöer van de
L.T.B., opende hedenmorgen de al
gemene bondsvergadering te Haar
lem met een rede, waarin hij er zijn
vreugde over uitsprak, dat de orga
nisatie leeft door haar actie, door
haar bestuurders, door haar leden en
door haar instellingen.
Over het landbouwbeleid zeide spr.
dat het systeem van de minister in
zake de- prijsbepaling het vastleg
gen is van het tot op heden gevoer
de beleid, dat het georganiseerde
landbpuwbedrijfsleven echter weinig
heeft kunnen bevredigen. Spr. kan
het drieledig prijsbeleid niet zien als
een landbouwpolitiek op lange ter
mijn. Als het beleid wil zijn het leg
gen van voorwaarden voor een lo
nende agrarische productie dan moet
er een waarborg zijn voor de prij
zen van basisproducten op een lo
nend niveau.
Spr. wees er met de meeste na
druk op, dat de totstandkoming van
het landbouwschap de stands- en
vakorganisates niet overbodig zal
maken. Integendeel. De beharti
ging ook van de economische vraag
stukken zullen de waakzaamheid
blijven opeisen.
Aan het eind van zijn toespraak
zeide de voorz. betreffende de reor
ganisatie dal de drang naar een in
niger contact naar een permanente
doorstraling van het hoofdbestuur via
de kringen naar de afdelingen vice
versa nauwkeurig bestudeerd is.
Straks komt het hoofdbestuur met
een voorstel tot vorming van een
vakraad, noodzakelijk, omdat de
K.V.O.B. de I.T.B. officieel tot vak
centrale maakt. Deze vakraad zal
behoudens het bolienkwekers-ele-
rr.ent weinig verschillen van ons
hoofdbestuur.
Om echter de band tussen de
kringen en topleiding te verstegen
stelt 't hoofdbest. voor, over te gaan
tot vormen van een bondsraad,
waarin naast de leden van het hoofd
bestuur zitting zullen hebben de
voorzitters van al onze kringsbe
stuurders, de voorzitters van de K.
V.O.B., alsmede vertegenwoordigers
van de overige sierteeltsectoren.
mooi
houden.
Samenvattend zeide mgr. Hanssen
nog, dat hij vol lof was voor het
geen de autoriteiten in Nederland
en in Australië hadden gedaan. Hij
jchtte de emigratie van Nederland-
Katholieken naar Australië en
Nieuw Zeeland volkomen verant
woord, hoewel de situatie voor de
Katholieken in Nieuw Zeeland moei
lijker is, daar dit land slechts 13
katholieken telt. De gezinnen moe
ten, willen zij een redelijke kans
van slagen hebben, niet groter zijn
dan zes personen. Er zijn volop scho
len voor katholieken en de zielzorg
wordt er terdege behartigd. Zelfs
de grote steden met hun talrijke
voorsteden zijn ons in dat opzicht
erg meegevallen. Zulke steden bie
den daardoor lang niet de gevaren
als een Londen of een Parijs"
Mgr. Hanssen zal het Nederlandse
episcopaat rapport uitbrengen van
zijn bevindingen.
MET HANDEN OMHOOG IN DE
HOEK.
Zaterdagavond omstreeks zes uur
heeft een gewapende en gemaskerde
man in een tap ij ten winkel aan de
Laan van Meerdervoort te den Haag
een overval gepleegd. Hij bedreigde
de winkelier en stal van hem enig
geld uit de portefeuille. De politie
is er nog niet in geslaagd de man te
arresteren.
Omstreeks zes uur schelde de win
kelbel en de winkelier, K. de L. uit
Scheveningen een broer van de
eigenaar van de tapijtenwinkel
begaf zich de trap af naar de winkel.
Deze winkel heeft de vorm van een
suite. In het voorgedeelte van de
winkel brandde licht, doch De L. zag
geen klant. Hij begaf zich toen naar
het achtergedeelte van de winkel.
Daar was het donker en De L. ont
stak het licht. Hij ontdekte in de hoek
van het vertrek een gemaskerde man,
die hem met een revolver bedreigde.
De onthutste De L. moest tegen de
muur gaan staan en de handen om
hoog steken. De gemaskerde man
haalde toen de portefeuille uit De
L.'s zak, stal er enig geld uit, gaf
de man een klap met de revolver op
het hoofd en verdween daarna ijlings
de straat op.
Bij de geschenken op de
naderende feeslen
Behoren vaak harten, letters
mag allemaal lekker zijn,
Maar een TIP bekoort toch
de meeaten.
Inz. Mevr. O. B.—de J. i
R'dam ontv. 1 fl. TIP
(Advertentie.)
In de nacht van Zaterdag op Zon
dag is het s.s. „Boskoop" van de K.N.
S.M. in Rotterdam gearriveerd.
Aan boord van het schip bevond
zich de 23-jarige tremmer M., die deel
had uitgemaakt van de bemanning
van het motorschip „Hecuba" van
dezelfde maatschappij, maar van de
Nederlandse Antillen naar Rotterdam
de reis aan boord van de „Boskoop"
heeft gemaakt onder bewaking van
een detachement thuisvarende mili
tairen, op last van de officier van ju
stitie te Amsterdam.
Op 15 October j.l. des avonds om
7 uur werd aan boord van de „He
cuba" op volle zee de 37-jarige hof
meester K. in de gang van zijn hut
aangetroffen met messteken in de
rechter lies en in de linkeronderarm.
Nog diezelfde avond meldde de
tremmer M. zich bij de gezagvoerder
en bekende onder de invloed van
sterke drank de hofmeester te heb
ben neergestoken.
De „Hecuba", die op 15 October op
weg was naar Esmeraldas (Equador)
verhoogde de snelheid, opdat de hof
meester zo spoedig mogelijk in een
hospitaal kon worden opgenomen.
Aanvankelijk leek de toestand van
de hofmeester niet zo ernstig, maar
ondanks operatief ingrijpen is de man
op 28 October aan de gevolgen van
zijn verwondingen overleden.
Gistermiddag bij zijn aankomst in
Rotterdam is M. door de rijkspolitie
te water onder arrest gesteld en naar
Disselboom in auto
gedronaen
Hedenmorgen, reed, bij het aan
breken van de dag een personen
auto, bestuurd door de 33-jarige Mul
der, chauffeur van de pastoor van
Schalkhaar op de afrit van de ver-
keersbrug over de IJssel te Deven
ter in de richting van Twello. Ver
moedelijk wild hij een andere auto
inhalen, doch hij botste daarbij door
het slippen op het gladde brugdek
tegen de disselboom van een met
hout beladen wagen. De dissel drong
in de atuo en verwondde zowel de
heer Mulder als de dame, die hij in
zijn auto vervoerde, ernstig. De
chauffeur is tijdens het vervoer naar
het St. Jozef-ziekenhuis te Deven
ter overleden. De gewonde dame,
mevrouw Van der Ven uit Bemmel,
is in genoemd ziekenhuis opgeno
men.
de hoofdstad overgebracht. Het
schijnt, dat M., die nogal graag
drinkt, zijn kwantum drank aan
boord had opgedronken en dat de
hofmeester geweigerd heeft hem meer
drank te verschaffen.
In verband met het feit, dat de
daad gepleegd is in open zee, aan
boord van een schip, dat in Amster
dam thuis hoort, zal deze zaak voor
de rechtbank te Amsterdam dienen.
£l£ en dthtLq, ptuA
één
Een aanvraag voor woning
bouw dient welgeteld 42 officiële
instellingen te passeren alvorens
de vereiste toestemming tot bou
wen kan worden verkregen, al
dus een afgevaardigde in de
kringvergadering van de K.V.P.
te Nijmegen.
Hij vroeg zich af of het geen
tijd werd om mede met het oog
op de bezuiniging bij de woning
bouw ten minste de helft van
deze instellingen op non-actief
te stellen.
De schat in de
wasketel
De colporteur van de Nederlandse
Staatsloterij te Heerenveen bleef
kortgeleden met een lot zitten, dat
hy had teruggekregen. De wasbezor-
ger, die 's middags aan zijn deur
kwairi, was bereid het te kopen. Op
de Heerenveense Was- en Strijkin-
richting wist hij dertien arbeiders
deelgenoot in zijn lot te maken. Het
papiertje werd zolang in een vakje
van een wasketel gedeponeerd.
Men was het hele geval reeds lang
vergeten aldus het Alg. Dgbl.
toen Donderdagmiddag plotseling de
colporteur in de wasserij verscheen
met de verrassende mededeling, dat
de 50.000 op hun lot was gevallen!
Maar waar was het lot? Zenuwach
tig ging men zoeken. Tot iemand zich
de wasketel herinnerde, waarin men
het lot nog ongeschonden terugvond.
Vrijdagmorgen is een deputatie naar
Den Haag gereisd om de schat af te
halen. Veiligheidshalve nam men in
de taxi, behalve de colporteur, ook
nog een opperwachtmeester van de
Rijkspolitie mee. 's Avonds was er
grote vreugde in veertien arbeiders
gezinnen.
Stuk uit kin qebeten
Het tienjarige meisje Annie Laan
uit de Stolwijkstraat in Amsterdam-
West is Zondagmorgen om kwart over
acht door een bouvier een stuk van
de kin afgebeten. De hond lag aan
een ketting, die bevestigd was aan
de fiets van zijn baas. De eigenaar
was in de kerk in de Warmondstraat.
Tegen hem is proces-verbaal opge
maakt. Het jeugdige slachtoffer is
naar het Wilhelmina gasthuis ver
voerd.
Als ik nog in dienst was geweest
H.M. de Koningin, Prins Bernhard
en Prinses Wilhelmina hebben Zater
dag afscheid genomen van een ver
trouwde figuur op paleis Soestdjjk:
rechercheur J. Visser, wie per einde
November wegens het bereiken van
de pensioengerechtigde leeftijd eer
vol ontslag is verleend.
De in Laaxum (Friesland) geboren
rechercheur stond bij zijn chef en col
lega's bekend als een zeer plichtsge
trouwe figuur. H. M. de Koningin
bedankte hem Zaterdag persoonlijk
voor zijn uitstekende diensten en
overhandigde rechercheur Visser een
zilveren sigarettenkoker met inscrip
tie.
De Prins ontving Visser daarna en
offreerde hem in een der zalen van
het paleis een glaasje. „Als ik nu
nog in dienst was geweest, had ik het
niet mogen aannemen", was zijn op
merking, „want mij strenge chef staat
geen drinken in diensttijd toe
Om half zes Zaterdagmiddag ont
ving Prinses Wilhelmina in den Haag
de scheidende rechercheur.
STILLE OMGANG 1952.
Het Gezelschap van de Stille Om
gang heeft de Stille Omgang te Am-
ster cam voor het jaar 1952 vastge
steld op de volgende data: de eerste centrum van de Binnenweg passeer-
De Dinsdagnacht te Oldenzaal
overleden acteur Piet Kohier, die
o.m. in zijn creatie van „De Boemel
baron" grote bekendheid verwierf,
is Zaterdagmiddag onder zeer grote
belangstelling op „Zorgvlied" te Am
sterdam ter aarde besteld.
Honderden acteurs en bewonde
raars van do overledene toonden
hun belangstelling.
Onder de sprekers waren de he
ien Jan de Cler en mevrouw Hen-
riëtte Davids. Deze gewaagde van
de schok, die het plotseling overlij
den van haar oude vriend had ver
oorzaakt bij allen die met hem sa
men hebben gewerkt.
In de St Martinus-kerk te Weert is
ingebroken. Bij deze inbraak is brand
gesticht hetzij door onachtzaam
heid. hetzij met opzet waarbij de
altaardwalen op het O. L. Vrouwe
altaar geheel verbrand zijn. De offer
blokken, welke echter de avond te
voren geleegd waren, hebben de die
ven opengebroken. De inbrekers zijn
binnengekomen langs de brandlad
der waarover zij de gewelven kon
den bereiken en toen door een ge
heime wenteltrap (welke inde mid
deleeuwen is vervaardigd voor de
graten van Home) in do kerk afge
daald.
SPIONNAGE-ANGST!
Gistermiddag zag iemand op de
Grote Markt te Den Haag, dat een
jongeman een blanco enveloppe in
de richting van een motorrijder
wierp. Vermoedende dat het hier
een geval van spionnage betrof,
greep hij de jongeman in de kraag
en leverde hem aan de politie over.
In de enveloppe bevond zich een
briefje met morsetekens. Later meld
de zich de bewuste motorrijder bij de
politie.
Het geval bleek echter van on-
scchuldige <ard. De jongeman en de
motorrijder bleken tot de padvinde
rij te behoren en namen deel aan
een speurtocht.
FIETSER DOOR DRIE MANNEN
BEROOFD.
De Tilburgse politie zoekt drie
mannen, die des avonds op de don
kere weg tu?°en Tilburg en Dongen
een man uit Dongen hebben aange
vallen en beroofd.
Het slachtoffer reed op zijn fiets
naar huis, toen hij werd geroepen
door een aan de kant van de weg
staande man. De fietser stapte af en
kreeg enige harde stompen in de
maag. Er ontstond een worsteling',
die de aanrander dreigde te verliezen.
Maar plotseling schoten nog twee on
bekende mannen toe. Gedrieën be
roofden zij hun slachtoffer van zijn
portemonnaie en armbandhorloge.
Terwijl de lafaard? vluchtten riep er
een: t „We hebben de verkeerde te
pakken gehad".
In de diepte
verdwenen
Toen de 61-jarige hoofdverpleeg
ster M. C. van Driel uit de Berg-
lustlaan te Rotterdam Zaterdag
avond aan de achterkant het winkel-
WEERSVERWACHTING
(Geldig van Maandagavond tot
Dinsdagavond. Opgemaakt te 10
uur).
MEER BEWOLKING.
Toenemende bewolking met
voornamelijk in de nanacht eni
ge regen. Matige tot krachtige, in
het uiterste Noorden van het
land tijdelijk wellicht harde
wind tussen Zuid-West en West.
Vooral 's ochtends hogere tempe
raturen.
4 Dec.: zon op 8.28 en onder 16.31.
maan op 12.58 en onder 23.09 uur.
NOVEMBER HAD ZACHT WEER.
De Novembermaand is uitzonder
lijk zacht geweest en naar de Bilt
uitgerekend heeft, zijn er in de afge
lopen 2/ eeuw slechts 4 Novembers
voorgekomen, die nog warmer wa
ren. De laatste maal was dit in 1938
en de andere drie waren in 1899,
1852 en 1759. De temperatuur van
deze maand November was gemiddeld
8.4 gr., terwijl de normale gemid
delde temperatuur 5.4 bedraagt.
De laagste temperatuur was -f 1.1
C., hetgeen weer een record is van de
laatste honderd jaar, want normaal
pleegt November enkele dagen vorst
te brengen. In tegenstelling tot Octo
ber, heefi het in November echter
vrij veel geregend en dit cijfer ligt
weer even ongunstiger dan in andere
jaren.
Zondag op 16 Maart; de tweede op 23
Maart en de derde op 30 Maart. De
algemene vergadering van de Stille
Omgang zal te Amsterdam waar
schijnlijk worden gehouden op 20
Januari in Krasnapolsky.
de, zakte plotseling de straat onder
haar weg en ging zij in hef water
kopje onder. Er had zich daar nJ.
een grote put van Zy2 m. diepte ge
vormd.
Gebleken is, dat de hoofdbuis van
8. Bleek, met verwarde haren en
met een gebroken sigaar tussen zijn
tanden zat Basli een ogenblik later op
de rand van het mandjp dat hij even
tevoren zo prachtig had toegespro
ken. Onderwijl keek Bim door een
veldkijker naar beneden om op te
maken, waar ze zich bevonden „Het
lijkt wel een oorlogsschip daar bene
der." riep Bim. „Ze hebben ons ge
zien, want ze groeten met vlaggetjes.
„Met vla-getjes?" vroeg de ballon-
soliipper ongerust. „Misschien is het
helemaal geen groeten," „Laten ze
maar voorzichtig zijn", gromde Basli,
„want ik ben nu niet in de stemming
om grapjes van oorlogsschepen te
verdragen. „Ze richten een soort
veldkijkers op ons", ze' Bim. „Veld
kijkers!'' piepte de luchtschipper.
„Misschien zijn het helemaal geen
veldkijkers.
de waterleiding daar even tevoren
gesprongen was en het water de
zandlaag had weggespoeld. De straat-
tegels waren echter nog intact ge
bleven.
Een voorbijganger heeft haar door
handreiking o het droge gebracht,
waarna zij in het ziekenhui
singel, waar zij werkte, van droge
kleding is voorzien. De tearoom van
het winkelcentrum, dat zonder wa
ter zat, heeft voor die avond zijn
deuren moeten sluiten.
K.R.O.-TELEVISIE IN DECEMBER.
De televisie-afdeling van de K.R.O
heeü voor ae niaan« t,.i
programma vastgesteld, waarop en
kele bijzondere voorstellingen voor
komen. Op Dinsdag 11 December
geeft de bekende acteur en regis
seur Cruys Voorbergh een interes
sante show van de verzameling his
torische costuums, die hij in de loop
der jaren heeft vergaard. Zij waren
in de afgelopen maand in het Haags
Stedelijk Museum tentoongesteld.
Omdat de tweede televisie-uitzending
van de K.R.O. in deze maand op Eer
ste Kerstdag valt, zal het program
ma in hoofdzaak aan dit Hoogfeest
zijn gewijd. Het bekende spel van de
Franse dramaturg en letterkundige,
Henri Ghéon, „Kermisvolk op Kerst
mis", zal dan in zijn geheel worden
opgeroerd. De „Ghesellen van de
Spelewei" te Bussum, waar de tele
visie-studio is gevestigd, zal de eer
ste toneelgroep zijn, die een spel van
behoorlijke omvang op het T.V.-
scherm brengt.
3iaxte GQLF
BUITENLAND.
Nabij Ceccano, tachtig km. ten
Zuid-Oosten van Rome, zijn vier
jongens en een meisje tussen zeven
en twaalf jaar om het leven geko
men, doordat zij op een landmijn
trapten, die sedert de oorlog onder
een landweg lag.
Te Kopenhagen is bekend ge
maakt, dat wegens de in Denemar
ken heersende mond- en klauwzeer-
epidemie waarschijnlijk tot melk-
rantsoenering zal moeten worden
overgegaan.
Zaterdagavond is Z.H. Paus Pius
XII uit zijn zomerverblijf te Castel
Gandolfo naar het Vaticaan terug
gekeerd.
Vrijdagavond is in de Oslofjord
het Zweedse schip „Bonus" (224
ton) vergaan. Twei personen zijn
verdronken, drie werden gered. Een
van de opvarenden wordt nog ver
mist.
Op de binnenplaats van een
school te Horley (Sussex) is een
tweedekker van de R.A.F. neerge
stort. De twee inzittenden van de
machine kwamen om het leven.
Ongeveer 5.000 stnks vee zijn in
Engeland op last van de regering ge
slacht, sinds op dertien November
jl. Engelanrts ernstigste mond- en
klauwzeer-epidemie uitbrak. Men
gelooft, dat trekvogels uit Dene
marken of Duitsland de ziekte heb
ben overgebracht.
jJ/feisjeshandel
Herta Melcher drukte de koffer
dicht, draaide de sleutel om en keek
nog eens de kamer rond. Ouderwees-
gezellige eikenhouten meubels ston
den in het rond, de deuren van de
kasten waren open, je kon er zo
maar inkijken. Niets lag er meer in
de verschillende vakken, niets hing
er meer aan de haken.
Ze zuchtte verlicht. Goddank, ze
had niets vergeten.
Ver weg ging ze nu van haar ge-
bf.rrtestaa naar het kleine plaats
je Horstberg en het zou even duur
als lastig zijn, om vergeten stukken
na te laten zenden.
Een lichte weemoed kwam in haar
op, nu ze afscheid ging nemen van
dc kleine stad, waar zij geboren was
en haar prille jeugd had doorge
bracht. Doch het was slechts een va
ge pijn, want het afscheid gold im
mers geen mens, en de droeve erva
ringen, die ze de laatste tijd had op
gedaan, deden haar snakken naar
het ogenblik, dat zij de buren niet
meer zou zien, op wier gezichten ze
zoveel spot en leedvermaak kon le
zen. wanneer zij hen op straat te
genkwam.
Ja zo was het nu eenmaal in de
wereld: wanneer je van de toppen
van de rijkdom neerstort in de af
grond van de armoede, dan heb je
weinig last meer van de „deelne
ming" van jelieve vrienden en ken
nissen of eigenlijk heb je er maar
al te veel last van, want die zoge
naamde „deelneming" is vaak pijn
lijker te dragen dan de slechter ge
worden levensomstandigheden zelf.
Herta Melcher keek op haar gou
den armbandhorloge het geschenk
dat zij* eens van haar peettante ge
kregen had Dit was het enige, wat
haar was overgebleven van al de lu
xe en weelde; ze zag, dat ze nog vol
op tijd had. eer ze naar het station
moest. Dus ging ze nog even zitten
en keek dromerig naar de zomers-
blauwe hemel, waar de zon in gou
den pracht stond te gloeien.
Hoe lang was het nu al geleden,
dat ze 's morgens in haar weelderig
bedje ontwaakte en in haar zacht-
zijden nachtgoed behaaglijk haar le
dematen uitrekte. Hoe lang was het
al geleden, dat ze haar hand maar
naar het knopje van de bel hoefde
uit te steken, om het kamermeisje te
doen komen? En dat ze slechts van
haar kamer uit naar de garage hoef
de telefoneren: „Zo en zo laat moet
mijn wagen voorkomen".
Een half jaar slechts, doch een bit
ter zorgelijk half jaar.
Hoe vast, hoe rotsvast had
steeds vertrouwd op de rijkdom van
haar geliefde vader, ja, zij had zich
de wereld nooit anders kunnen voor
stellen dan in een glans van goud.
Vele schoorstenen rookten op de
fabrieken van haar vader, voor wie
zij alles was geworden, sinds haar
moeder gestorven was. O. dat was al
lang, lang geleden. Ze had nog
slechts een vage herinnering aan
haar. Gekoesterd door vaders teder
heid groeide zij op in zorgloze vreug
de en het moest al een heel onmoge
lijke, voor haarzelf of haar gezond
heid schadelijke wens zijn, die haar
ooit geweigerd werd. Vader gaf haar
alles, wat enigszins m'ogelijk was en
Herta beschouwde dat als vanzelf
sprekend, ze was immers niet anders
gewend.
Afgunst en nijd vervulden de har
ten van kennissen en familieleden,
wanneer zij het leven van dit jonge
meisje in louter vreugde zagen ver
lopen en deze nijd verminderde ook
niet, toen Herta opgroeide tot een
buitengewoon beminnelijk en hele
maal niet hooghartig jongmeisje, dat
voor iedereen een hartelijke glim
lach of een welgemeende handdruk
had.
Toen Herta volwassen was, kwa
men er heel wat „candidaten" opda
gen, m'aar géén van allen kon ze
haar jawoord geven. Ze onderhield
zich wel graag met de jongeman
nen uit haar kringen, zij liet zich
het hof maken en schepte behagen in
de complimenten, die men haar
maakte, m'aar dat was dan ook alles.
En toen opeensde catastrophe!
De plotselinge dood van haar vader
Midden uit de vreugde en uit
bundigheid van een carnavalsbal
werd Herta weggeroepen.
In deze moeilijke tijd leerde zij de
mensen kennen.
Met veel woorden, doch geen da
den betuigden zij hun deelneming in
haar smart en zij wisten het arme
hulpbehoevende meisje, dat geheel
van streek was niets beters te zeggen
dan dat ze maar moest wennen aan
de gedachte, dat ze voortaan zonder
fortuin door het leven moest.
Eerst wenste Herta, dat de dood
ook haar uit deze wereld zou wegne
men, doch toen zij het leedvermaak
van de anderen zag. vermande zij
zich, liep weer kaarsrecht en verhar
de zich in haar trots, om de buiten
wereld niet te laten merken, wat er
in haar omging.
Wanneer zij alleen was, gaf ze zich
over aan haar droefheid maar in
het bijzijn van anderen, waaronder
zij nu ook haar eigen familieleden
rekende, droeg zij het hoofd hoog
als nimm'er tevoren.
Herta wist nauwelijks hoe alles ge
beurde. Ze ontwaakte pas uit de
sombere versuffing, toen ze alles ver
loren had, toen ze op straat stond en
niet langer meer eigenaresse was van
de deftige, buitengewoon weelderig
ingerichte villa. Om de naam van
haar vader onbesmet te houden, of
ferde zij alles op, wat zij aan siera
den en juwelen bezat en zo bleef
haar niets meer over dan het gou
den horloge van haar peettante, dat
zij als enig souvenir behouden had.
Een „goede vriendin" des huizes
veegde de tranen uit haar ogen.
„Over de doden niets dan goeds",
zeide ze. „maar ik moest toch zeggen
mijn beste Herta, dat je vader met
zijn ongelooflijke lichtzinnigheid zelf
de schuld is van dit ongeluk. Een
man die met zijn fabrieken zoveel
verdient, hoeft toch werkelijk niet
aan de beurs te speculeren, zoals hij
dat deed."
Herta keek haar koud aan.
„En wat zou u gezegd hebben,
wanneer zijn beursspeculaties gelukt
waren? Heel wat anders, dat weet ik
zeker."
En zij keerde haar de rug toe, zon
der haar nog een blik waardig te
gunnen,
Dat zij dat huichelachtige medelij
den door haar fierheid in openlijke
vijandigheid deed omslaan, kon haar
bitter weinig schelen.
Het bedrag, dat Herta na verkoop
van al haar schatten, die haar vader
met zoveel liefde verzameld had,
overhield, was zo gering, dat ze
slechts een heel goedkoop kamertje
kon huren en met de grote zorgen
de koutende dagen tegemoet zag. Ze
moest werk zoeken, dat stond vast.
Maar hoe moest ze dat aanpakken?
Merkwaardig genoeg werd haar
een betrekking bij wijze van spreken
op een presenteerblaadje aangeboden
Sebastiaan Brinkhof, de eigenaar
van het beste café van de stad,
^racht haar een bezoek, en vroeg
haar, met de deur in huis vallend, of
ze goed kon rekenen.
(Wordt vervolgd).
