Zegepraal
Hazerswoude krijgt binnenkort bezoek van
tafeltennissterren uit Roelofarendsveen
AVANTI" MAAKTE 'N SNOEPREISJE
van der lecktot de elftalclub:
Nederlagen, die sprekender
zijn dan overwinningen
Uvantwcm (tan Jiirn ("zijn reis om de wereld")
WOENSDAG 28 NOVEMBER 1951
DE LEID SE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
'n Mens kan soms zijn dromen
hebben, zijn illusies, zijn idealen.
Trouwens zelfs 'n fantast hoopt te
gen alle waarschijnlijkheid in, dat
de beelden uit zijn schijnbaar onbe
staanbare wereld werkelijkheid zul
len worden.
Jules Verne was 'n fantastisch
mens, maar misschien zal zijn stout
denkbeeld, om in 'n ballon dwars
over Afrika te vliegen, in onze da
gen door het echtpaar Boesman tot
'n werkelijkheid worden gemaakt.
Zou - het dan zo gek zijn, om.
nee, laat ik U eenvoudig vertellen,
wat ik bedoel, want zo spreek ik
duister en zou de kans groot zijn,
dat U me niet begrijpt. Daar gaat ie
dan!
„Voorlopig" parochiehuis.
„Avanti" (steeds voorwaarts) is de
naam van onze pas-opgerichte tafel-
tennis-club. Deze vereniging is drie
maanden oud, telt momenteel 27 le
den (jongens en meisjes) en heeft
beslag weten te leggen op de unieke
ruïne van de oude school, die alleen
al om haar oudheid beziens- en eer
biedwaardig mag heten.
Ik wijs slechts op de scheve,
schuin aflopende, afglijdende vloer,
die het best zou passen bij de toren
van Pisa, Dit gebouw al klinkt
het fantastisch zal binnenkort ge
camoufleerd worden met sierlijke
levenskrachtige peppels, die ons dan I om heen -n gekrioel van kinderen,
in het zacht ruisend ritselen van hun darteiend van levenslust. En dan
bladeren zullen vertellen over het j het doel bereikt. r.k.t.T.C.
lief en leed van oude. geslachten dieDe TreUers; maar dan b int
5lS griffel''onder werken b/het zien
hun schoolmeester met de bullepees!S™ f?' ,Sroo-s Parochie-huis „St.
En bij het gieren van de stormen Pancratius genaamd, als ik mij met
zullen hun stammen en takken, bui-I "er8ls- t is slechts van korte
gend en zwiepend voor het geweld j duur> want mijn oog wordt getrokken
van de wind, kreunend en boos tus- naar n groot aanplak-biljet, waarop
sen lange stormvlagen en kortestat: „Treffers Wifra' en dat doet
windstoten door hun beklag doen mÜ weer denken aan het doel van
over de moderne jeugd, die dit groots onze verkenningstocht: 'n onder-ons-
cultuur-centrum heeft verlaagd tot'je met de voorzitter, om de Tref-
'n speelhol! Maar ik dreig weer duis-1 fers uit te nodigen eens naar Ha
ter te worden of kunt U mij toch vol-1 zerswoude te komen. Het is 'n tref,
van obstakels en moeilijkheden?
Zou het verdwijnen in het nevelige
rijk van de onbegrensde mogelijkhe
den, dat fantasie heet??
Steek eens op, heren.
„Ik dacht, dat U voor sigaren zou
zorgen" zei 'n gemaakt grappige
stem achter het stuur. Over het alge
meen zegt de bestuurder niet veel,
want hij is 'n zwijgzaam en verstan
dig mens, maar als hij wat zegt, lijkt
het nog niets! Ik was opgeschrokken
uit mijn gepeins en natuurlijk de si
gaar. En even later zag ik een van
mijn beste damp-palen vluchtig in
rook opgaan. Alweer 'n ongunstig
voorteken van dat vurig begeerde
Parochie-huis?
Plots duikt 'n machtige kerktoren
uit het vlakke landschap op en ijve
rige stemmen verzekeren mij, dat
het de kerk van Roelofarendsveen is.
Rijzig schiet die toren op uit 'n klu
wen van kleine huizen, 'n wir-war
van woningen, die 'n stevige eenheid
zoeken rondom die sterke toren, sym
bool van het goede volk, dat daar
woont, vredig en eensgezind
Roelofarendsveen een lange
straat, 'n groot meer, plenty sloten,
wat landweggetjes en modder-paad-
jes, tuinen met een zonder kassen.
Eenvoudige huizen en huisjes, knus
tegen elkaar geleund, snoeperig en
popperig klein en daartussen en er
gen?
In ieder geval is dit het meest
rustieke plekje van oud-Hazerswou-
de en nu heeft „Avanti" hier zijn
sport-tenten opgeslagen, om zo met
fris jeugdig élan die oude muffe
schoollucht weg te slaan. In de volks
mond heet dit complex brokkelig
monumenten-zorg gewoon: de oude
school. Ik noem het zelf altijd liever:
ons voorlopig Parochie-huis. Dat
geeft altijd nog zo'n idee, zo'n veilig
gevoel van: we zulen er „voorlopig"
mee moeten doen, maar eens komt
de dag, dat 'n nieuw Parochie-huis
oprijst uit deze puinhopen. Maar zo
ver is het nog niet. „Voorlopig" dus
nog roeien met de riemen, die wij
hebben.
't Snoepreisje.
'n Eigen Parocliie-huisonver
vulde wens uit het rijk der fantasie,
maar tochJules Verne met zijn
boek over die luchtballonhad
het ook niet ver mis! Was mijn fan
tasie nog maar binnen deze perken
gebleven, .maar Roelofarends
veen heeft mijn hoofd verder op hol
gebracht. Samen met het geacht be
stuur van „Avanti" ben ik op stap
gegaan (bedoeld is hier 'n luxueuze
Ford, die als boter gesmeerd loopt!)
naar dat centrum van de Tafelten-
nis-sport. Het was een van mijn
schaarse reizen door de binnenlanden
van Zuid-Holland, maar ook nu trof
mij weer het wijds groene polderland
met zijn eenzame hoeven en knusse
boerderijtjes, zijn pitoreske molen
tjes, de zwermen vluchtige kieviten,
die door een van de bestuursleden
werden uitgemaakt voor kokmeeu
wen.... maar ik nam het hem niet
kwalijk, want hij worstelde op dat
ogenblik met het probleem, hoeveel
twee maal twee en twintig was! Maar
zelf werd ik geboeid door die onein
digheid van groene vlakten daarbui
ten en ook mijn fantasie kende toen
geen grenzen en ging mee op de hó-
ge vlucht van die onbekende vogel,
die ik door het raam zag vliegen
naar de verre horizon. Ik keek hem
na en mijmerde alweer over 'n eigen
Parochie-huis, maar plots.was ik
die vogel kwijt, verdwenen in de
laag hangende nevelige damp van
mistige motregen. Was dat 'n ongun
stig voorteken? Zou dat idee van 'n
nieuw Parochie-huis ook worden in
gesloten en opgeslokt door 'n mist
Na dit gesprek met het bestuur van
gezellen. „Moet u straks zien, wan
neer dè ster komt! Even zag ik ster
retjes.... één, twee en toen de der
de, maar in werkelijkheid dè ster.
Ze had gelijkWout Heemskerk
overtrof zijn broer Nico.
Demonstratie in Hazerswoude.
Dan is er pauze en we gingen zelf
spijkers met koppen slaan. De voor
zitter van „Treffers" de heer v. Ber-
kel, wat nerveus en bleek, maar meisje met haar melkemmertje, met
vriendelijk en voorkomend, maakte haar twee vriendinnetjes, met haar
met ons 'n afspraak, om zo gauw mo- vrolijk verdiend kwartje, dat blijde
gelijk eens naar Hazerswoude te ko- dorpskind, dat langzaam uit het ge-
men. Om kort te gaan wij kwame zicht verdween in de schaduw van
overeen, dat de Treffers op Zondag het zwakke licht van 'n verre lan-
2 December 's middags om 3 uur taarn. Zo zal ook deze dag in onze
'n demonstratie komen geven in on- herinnering vervagen, maar steeds zal
ze gymnastiek-lokaal Vier heren (de Roelofarendsveen in onze gedachten
top-spelers, w.o. de drie sterren) en zijn: daar wisten de mensen hun
twee dames zullen dan voor alle be- dorpje te maken tot 'n centrum van
langstellenden van Hazerswoude- een edele sport. Midden in ons ver-
Do rp 'n staaltje van hun kunnen geten eenzaam vlakke polderland
weggeven op gebied van de tafel- hebben zij door hun wilskracht en
tennissport. Houdt die Zondagmiddag energie moeizaam de hoogste sport
dus gereserveerd of maakt hem vrij, van de tennisladder bereikt. Roelof -
om dat groots sport-gebeuren te arendsveen, veel succes met jullie
gaan zien. Niemand mag dit sport- „Treffers" in de verdere competitie
evenement missen. Meer zeg ik er nu entot ziens in Hazerswoude!
De leden van de Nederlandse elf
talclub zijn gisteravond weer bijeen
gekomen voor de wekelijkse trai
ning, maar de ploeg was verre van
compleet. Bennaars en van Schijn-
del ontbraken wegens studieredenen,
j van Oiverbeek was wel aanwezig,
om de Treffers thuis te treffen, maar
nu zou het lukken.
Wat 'n gebouw! De UNO zou er
bijna in kunnen vergaderen, 'n Paar
minuten later staan wij 'n beetje
beduusd in 'n geweldig grote zaal
met honderden rustige mensen, die
vol spanning de strijd volgen op de
onberispelijk groen-witte tennistafel. j
Wat 'n mensen, klein en groot, jong j
en oud. Wat 'n sfeer, wat 'n geladen
spanning, wat 'n op en neer gaande j
golvende deining van scherp toekij
kende supporters.... en mijn fanta-
sie neemt weer de vrije loop.... 'n
Parochie-huis'n tafeltennisclub, j
'n eigen zaal voor de wedstrijden en
de competitie in de toekomst, 'n he
le dorpsgemeenschap er om heen....
Wat 'n idaal-beeld van sportieve
eenheid!
De Veense sterren.
Dan wordt mij nog verrast en
confuus door dit eerste contact met
deze kleine onbekende, onvermoede
intieme wereld 'n stoel aangebo
den door de voorzitter. Ik zit daar
plots in die overrompelende stilte, al
leen goed hoorbaar, merkbaar, tast
baar door het 't op en neer gaande
geklikklak van het balletje met drie
sterretjes (symbolen misschien van
die tennis-sterren, die Treffers be
zit!) Wat 'n spel, wat 'n stijl, wat
'n behendigheid, soepelheid, snel
heid, 'n fantastisch reageren op felle
aanvallen en 'n feilloos toeschieten
op 't vijandelijk tafelvlak. Wat 'n be
heersing var* lichaam en geest. Het is
'n meeslepend fantastisch schouw
spel, totdat het balletje het be
geeft en de strijd moet wor
den gestaakt, heel even maar, we
gens gebrek aan 'n directe reserve
bal. Dat kun je zo treffen, maar
voor mij was dat 'n welkome gele
genheid, om eventjes te gaan verzit
ten. Ik had mij niet durven verroe
ren, pal zittend, gefixeerd, als aan
de stoel vastgenageld.
„Hoe vindt u het?" vraagt 'n vrien
delijke stem naast mij, die eigendom
bleek te zijn van des voorzitters
vrouw. „Prachtig", zei ik. „O, maar
dat is nog niets", zei mevrouw van
Berkel, die haar kinderen om de beurt
thuis laat oppassen, om haar man op
zijn sportieve tochten te kunnen ver-
de „Treffers" verlieten wij, enigszins j maar had last van een lichte griep
onder de indruk, dit klein intiem 6n van der Tuyn kon evenmin aan
sportwereldje, maar ook getroffende veldtraining deelnemen wegens
door de stille beslotenheid van deze i een peesontsteking aan de hiel. Dan
sfeervolle dorpsgemeenschap, waar Was Abe* Lenstra niet present en ook
dit goede eenvoudige volk, waarvan hij had een geMige reden: hij was
onze laatste indruk niet de minste in Heererween gebleven om zijn ver
was: het kleine lachende onbekende jaardag te vieren. Aad de Jong was
verhinderd wegens werkzaamheden.
Twee z'eken stonden er op het rap
port. Henk Schijvenaar lag in het
ziekenhuis on de Prinsengracht en
Louis van den Boeert lag thuis op
bed wegens een lichte hersenschud
ding.
Jaap van der Leek vertelde ons,
dat de joneens een briefje van Schii-
venaar hadden ontvangen, waaruit
bleek, welk een sterke mentaliteit
de onfortuinlijke EDO-speler heeft.
Want Schiivenaar was zeer opge
wekt als altijd en onderaan de brief
deed hij de groeten aan alle spelers
„Een stevige poot van Henk Schij-
vënaar".
De voorzitter van de keuzecom-
ir>iccie de heer A. W. yerleeh kwam
wat later op de training dan ge-
woon'ük. Hij was van Breda naar
Utrecht gegaan om een ibezoek te
brengen aan van der Bogert. De
rechtsbuiten van het Nederlands
elftal presteerde in de tweede helft
naar bekend is, niet veel, 'maar
daarvoor bestond alleszins aanlei
ding. Tien minuten voor de rust had
hij bij een uittrao van Piet Kraak
de zware bal verkeerd op het hoofd
gekregen. Even duizelde het hem,
maar met een nat sponsie van van
der Leek over het gezicht, knapte
hij weer op. In de rust had hij last
van hoofdpijn, maar hij vertelde dat
azn niemand. Bü de hervatting was
hij duizelig en naar hij zelf na af-
looo verklaarde waren hem vele ge
beurtenissen uit de tweede helft
vo"komen ontgaan: hij bleek een
lichte hersenschudding te hebben
opgelopen. Voorlopig zal de Utrech
ter rust moeten houden.
Befialve de heer Verlegh waren bij
de training aanwezig de heren O. de
Vries en C. J. van der Meulen. Bei
den lid van de technische commissie
en dr. J. Thomee.
Na de gebruikelijke trainingsoe
feningen en het saunabad gaf Coach
van der Leek in de „kuil" van het
stadion een nabeschouwing over Ne-
derland-België. waarbij hij enkele
van de zeer vele punten, welke de
aandacht hadden getrokken na deze
ontmoeting zo vol van verrassende
situaties, belichtte. Verscheidene
spelers waren, zo zei van der Leek,
na het ongeval van Schij venaar,
Van de tweehonderdtachtig prijswinnaars in de Popular Photography Con
test zijn zestig niet van Amerikaanse nationaliteit. Eén van hen is een»
Nederlander, de beroepsfotograaf Joh. Scholten uit Haarlem die met deze
knappe studie het motto dat de internationale fotowedstrijd zich heeft ge
steld: „Schilderen met Licht en Schaduw", eer heeft aangedaan. Dat niet
alleen in Nederland de belangstelling voor de fotografie met de dag toe-,
neemt, blijkt wel uit de 56.000 inzendingen die 's werelds grootste jaarlijkse
wedstrijd dit jaar heeft ontvangen uit 35 verschillende landen.
Een VULPEN voor
Uw leven komt van
ZANDVLIET'S
Kantoorboekhandel
HAARLEMMERSTRAAT 117 - LEIDEN
4. „We zullen dan maar dadelijk
beginnen, elkaar gelukkig te maken!"
kondigde de Maharadje aan. Hij greep
onder zijn mantel en begon dikke
pakken bandbiljetten op tafel te
gooien. Bims ogen werden groot van
verbazing. Het leek wel alsof er aan
die stroom van geld nooit een einde
zou komen. Steeds slanker en slan
ker werd de Maiharadja. Tenslotte
lag de tafel vol met briefjes van
honderd en de Maharandja stond er
broodmager naast. „Dit is alvast voor
één maand!" zeide Oosterling. „En
waar is het huisje? „Dan zult U naar
Zwitserland moeten reizen," zei Basli
en. hij gaf de ander zijn adres en de
huissleutel. De Maharadja liet er
geen gras over groeien en vertrok op
staande voet naar Zwitserland, waar
hij zich in een krakend rijtuigje naar
Basli's bescheiden woning liet rijden.
„Heerlijk, heerlijk!" riep de vorst
uit. Geen avondkleding, geen drank
en geen geld en dus ook geen „trink-
geld!"
zeer onder de indruk geweest en hei
duurde zeker tien minuten, voordat
men zich volkomen had herstel^
Dat de spelers in een strijd van tien
tegen elf een dergelijk resultaat
hadden behaald, bewijst, dat de
mentale kracht van de ploeg zeer
groot was en dat de resultaten van
de lichamelijke training duidelijk
merkbaar waren. Dat moet, zo voeg
de van der Leek er aan toe, voor
ons een stimulans zijn om op de ko
mende bijeenkomsten op dezelfde
weg voort te gaan. Het is verdrietig,
wat er met Schij venaar is gebeurd en
wij zullen hem sterk missen. Maar
wat na het uitvallen van Schijve-
naar de overige spelers hebben ge
daan, mag beslist een phenomenale
prestatie worden genoemd. Er zijn,
zo besloot van der Leek, nederlagen,
die sprekender zijn dan sommige
overwinningen.
ZWEMMEN
RECORDPOGING VAN PIET
EIZINGA
Vrijdag a.s. zal Piet Elzinga van
Z.C.G. (Groningen) in het Helper-
bad te Groningen een poging doen
het Nederlands record op de 400 m.
vrije slag te verbeteren. Het record
staat sedert 29 November 1938 op
naam van van der Kuil (SZC) met
4 min. 55.4 sec. Tijdens zwemwed
strijden van de Groningse turnkring
welke onlangs werden gehouden,
kwam Elzinga reeds officieus onder
het record van van der Kuil.
judo
EXAMENS JUDO
Voor de gele band zijn
mej. E. Jellema, mej. C. Dee
heren Sardjono, Tjio Liang Hoat en
Soemitro; vo<3r de oranje band slaag
den de heren F. Guljé, J. v. d. Blom,
P. en J. Vinkenstein, T. van Rossum,
L. Krut, R. A. Lopulalan en Bong
Wie Lie, voor de groene band de he
ren A. Hosman en J. G. Wolfslag.
De examens werd door de heer H.
Holvast, le dan, afgenomen in zijn
sportschool.
TAFELTENNIS
R.K.T.V.V. DE SLEUTELS
Thans is de juniorencompetitie ge"
start, waarvan we met recht kunnen
zeggen: beter laat dan nooit. De bei
de Sleutelsteams ontmoetten thuis
de twee juniorenteams van SVLV
uit Voorschoten. Het begin van de
Sleutelknaapjes was goed, het
A-team won met 100 en het B-
team met 82,
Het tweede damesteam ontmoette
gisteren Oegstgeest en moest uiter
aard het onderspit delven. Volhou
den voert hier naar de overwinning.
Zondag 2 December a.s. wordt in
de Sleutelszaal de Rector Vester-
beker verspeeld tussen de volgende
vereniging: Wibo (Den Haag), Win-
fried (Haarlem'), Smash (Amster
dam) en Sleutels (Leiden). Nadere
mededelingen hierover volgen in ons
blad van Zaterdag a.s.
DOCOS In de afgelopen week
boekte het le team wederom een
overwinning en versloeg TOV 2 uit
Noordwijk met 73. Toen Docos 1
met 50 voorstond, ging TOV 2 uit
een ander vaatje tappen en boekte
nog enkele tegenpunten. Docos 2
versloeg Allemansgeest 2 met 100
Dit resultaat bracht de eerste 2 pun
tjes.
De finale van de onderlinge club
kampioenschappen, die gisteravond
in de gymzaal aan de Potgieterslaan
werd verspeeld, gaf als resultaat: 1.
Nic. van Cassel; 2. W. Verhoef. In de
spannende eindstrijd gaven ze elkaar
geen duimbreed toe, maar tenslotte
wist Nic. v. Cassel na 4 sets de over
winning binnen te halen.
HET SCHAAKSPEL
In diagram B VI moet de witte
dame op dl een zwarte dames zijn.
COMPETITIE
3e klasse D: NZH II—PTT 3H—
ZYz (voorl.)
3e klasse B: VTL IITer Aar VA
—2 H.
lEFDE's
Roman van A. Hruschka
Nadruk verboden
53)
En daar ik het was, die Ilse's geluk
deed afhangen van de oplossing van
dat raadsel, meen ik nu ook de eer
ste stap te moeten doen om mijn fout
te herstellen en om allen weer vre
de te schenken. Met dat doel ben ik
gekomen. Op de eerste plaats moet
ik u graaf Mare, vergiffenis vragen
voor het onrecht dat ik u heb aan
gedaan, Ik weet nu, dat uw onschuld
en die van uw vader boven alle
verdenking staan, en ik oude drift
kop, moet mij schamen
Op dat ogenblik klopte EVert aan
de deur, Hij trad binnen en diende
Bertha aan.
Toen deze haar boodschap gedaan
en zich weer verwijderd had. keken
de drie mannen elkaar verwonderd
aan. Graaf Klemens stond op.
Wat mag dat betekenen? sprak
hij. 't Klinkt zo plechtig, 'n Gewidi-
tige boodschap-. Natuurlijk moeten
wij aan haar verzoek voldoen. U gaat
immers mee, mijnheer Hartlieb?
Als u het veroorlooft, mijnheer
de graaf.en omdat juffrouw Moti-
ka het uitdrukkelijk verlangt.
Ik geloof, zei Mare opgewonden,
terwijl de drie heren naar de kamer
der huishoudster gingen, dat Ilse ge
lijk heeft: juffrouw Motikamoet be
paald dingen aangaande de moord
weten, en de arme vrouw wil nu, om
haar geweten te ontlasten, ons zeg
gen wat zij weet.
De graaf en Hartlieb knikten. Ook
bij hen was die gedachte reeds opge
komen.
De zieke rustte tegen een stapel
kussens, zij was verschrikkelijk
bleek scheen bijna te zieletogen.
Mare gevolgd door zijn vader en
Hartlieb was op het bed toegetreden.
Wel, juffrouw Motika, u hebt
ons laten roepen. Hier zijn we. Wat
hebt u ons te zeggen?
De zieke moest alle krachten in
spannen om te spreken.
U zoekt reeds lang naar het
raadsel van Kronsteinu wilt we
ten. wie de gravin heeft vermoord
En u weet het? viel Mare haar
driftig in de rede. U weet het wer
kelijk?
Ja.ik zelf heb de moord ge
pleegd Met deze, mijn eigen hand
heb ik haar de dolk in het hart ge
ploft
Allen deinsden een paar stappen
achteruit. Mare was de eerste die van
zijn verbazing en ontsteltenis be
kwam. Hij schudde ongelovig het
hoofd..
U..-, U, juffrouw Motika? On
mogelijk.. De koorts maakt u van
streek.. Waarom zoudt u mijn stief
moeder vermoord hebben?
Waarom?Waarom? Omdat die
verschrikkelijke daad. andere dingen
die nog ijselijker waren en nog gro
ter onheil zouden hebben aange
richt moest voorkomen.. Inspecteur
von Heiden, die ellendeling, die satan
stond achter haar, bracht haar iede
re dag een bezoek en dichter bij de
afgrondIk had ze beluisterd
toevallig., in het parkEk legde
mijn was te bleken achter het pavil
joen. De vensters stonden open
Zij hadden er geen flauw vermoeden
van. dat iemand op de grond hurkte
en alles hoorde.Von Heiden haö
haar betoverddat kon ik reeds
uit de eerste woorden opmaken. Zij
m'oest zich vrijmaken en dan met
hem in het huwelijk treden. De gra
vin sprak van scheiding., maar von
Heiden zei, dat die manier te veel
tijd zou vorderenHij kende een
beter middel.Zij begonnen te
fluisterenik kon niet meer ver
staan wat ze zeidenMaar van
toen af begon ik te spionneren en
luisterde hen afEn later
De zwakke stem van de zieke was
aldoor zwakker geworden; haar
krachten waren uitgeput: zij zonk
achterover en sloot de van koorts
vuur gloeiende ogen.
Reeds bij de eerste woorden van
de zieke was graaf Klemens ontzet
tend bleek geworden. Hij zat als met
lamheid geslagen op zijn stoel en
hield beide handen tegen het gelaat
gedrukt. Ook toen juffrouw Motika
zweeg, maakte hij niet de minste be
weging.
Marc, die met de uiterste spanning
had geluisterd sprong op. boog zich
over de zieke. Zij zou toch niet ster
ven voordat zij alles had gezegd?
Ga door, ga door- zei hij bijna
ruw.
De druppels.... wijn
Mare diende haar de druppels toe,
gaf haar ook een teug wijn. Een paar
miijuten later deed zich ook de wer
king van die opwekkende middelen
gevoelen.
En toenlater? Spreek toch
juffrouw Motika.
Later heb ik ze nog eenmaal
afgeluisterd. In het boudoir van de
gravinGraaf Klemens was toen
op reis.Ik zag von Heiden heime
lijk de achtertrap opgaan en het bou
doir binnentreden.... Onmiddellijk
sloop ik onhoorbaar de slaapkamer
van de gravin binnen. De tussendeur
stond op een kierIk kon horen.
ik kon zienIk moest weten, wat
er omgingHij gaf haar een fles
je en zei, dat er vergif in was, een
verschrikkelijk vergif, dat snel dood
de. doch waarvan later zelfs door de
bekwaamste scheikundigen geen
spoor in het lichaam konden worden
ontdektZij moest een paar drup
pels van dat vergif in de drank la
ten vallen, welke de graaf 's-nachts
placht te gebruiken, dan was zij
vrij;
Mare slaakte een lichte kreet van
afgrijzen maar graaf Klemens ver
roerde zich niet.
O, die ellendeling-En alles
wat u daar zegt is waar?
Dat zweer ik voor het aanschijn
van God, graaf Mare.
En mijn stiefmoeder? Wat deed
zü?
Zij borg hèt flesje in haar huis
apotheek, waarvan zij sindsdien de
sleutel altijd bij zich droeg. En tot
de duivel in mensengedaante sprak
ze Ik zal het doen uit liefde voor
jouw. maar niet voordat alle andere
middelen gefaald hebben.Van toen
af vond ik geen rust meer.Dag en
nacht lag ik op de loer. ja, ook
's-nachts; iedere avond sloop ik nog
laat de slaapkamer van graaf Kle
mens binnen en verwisselde heime
lijk het water dat in een glas op het
nachttafeltje stond. Wel honderd
maal poogde ik de huisapotheek open
te krijgen.tevergeefshet slot
was stevig. En dag en nacht huiver
de ik bij de gedachte, dat hetgeen ik
vreesde zou geschiedenMijn zenu
wen raakten helemaal van streek.
van angst.van al die slapeloze
nachten
Doch waarom, vroeg Mare. hebt
u mijn vader of mij niet van alles in
kennis gesteld?
Juffrouw Motika wierp een schu
we blik op de oude graaf, die nog
altijd wezenloos op zijn stoel zat, als
had hij met de gehele geschiedenis
niets te maken.
Och, hij beminde haar1 zo harts
tochtelijk, en had geen flauw idee
van wat er omging.fluisterde de
zieke.Als ik hem had gezegd hoe
zij was. zou hij de slag niet overleefd
hebbenik kon het niet van mij
verkrijgen.En als ik het u had ver
teld, graaf Mare. zoudt u 'het hem
toch gezegd hebben
Ga door. verzocht Marc, die be
merkte dat de druppels uitgewerkt
raakten.
(Wordt vervolgd)
