S)e ftzidóeSoti/ïcmt
Amerikanen spraken met
Europeanen
Draait Engeland bij?
KOEKOEKSKLOKKEN
In het Oosten vermist
Ministers vergaderen te Rome
Directeur: C. M. v. HAMERSVELD.
Hoofdredacteur: L. C. J. ROOZEN.
KATHOLIEK DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
ZATERDAG 24 NOVEMBER 1951
43ste JAARGANG No. 12443
Papengracht 32, Tel. 20015, Adm. en Adv. 20826, Abonn. 20935, Giro 103003. Abonnementsprijs f 0.40 p. w., f 1.72 p. mnd., f 5.15 p. kwart. Franco p. p. f 5.90. - Advert.: 15 ct. p. mm. Telefoontjes f 1.50
OVEREEN
STEMMING
rv V E R E E N STEMMING is een
woord, dat wij graag lezen in de
krant, en het is ons daarom vooral
zo dierbaar, omdat wij het zo zel
den tegenkomen. En nu opeens
treffen wij het tweemaal op één dag
aan en wel in berichten uit Parijs,
waar dr. Adenauer, de Westduitse
bondskanselier, het eens werd met
de ministers van de Grote Drie, en
vervolgens in mededelingen uit Ko
rea, welke ons het bijna ongeloof
lijke nieuws vertelden, dat de on
derhandelaars der Ver. Naties en
die der rode tegenstanders accoord
waren over de vaststelling van de
demarcatie-lijn.
Wij kunnen moeilijk aannemen,
dat men daar in Panmoendjon aan
de goede Sint gelooft, anders zouden
wij aan een uitgezochte Sinterklaas
surprise hebben kunnen denken.
Maar waar wij nu wel aan
0 denken, is aan de mogelijk
heid, dat er met Kerstmis
vrede heerst aan het Koreaanse
front. Wij moeten niet al te vroeg
juichen, want de geschiedenis van
het avontuur in Korea is buitenge
woon grillig en als men maanden
lang kan haarkloven over futilitei-
ten, is het niet eens onmogelijk, dat
we pas tegen Kerstmis van het vol
gend jaar de vredesklokken kunnen
horen luiden. Maar dat neemt niet
weg, dat het een aangename gedach
te is, te denken dat het leed nu wel
dra geleden zal zijn, dat het bloed
vergieten een einde zal nemen en
het geweer aan de voet kan worden
gezet. De kern van het Korea-pro-
bleem zal daarmee weliswaar niet
opgelost zijn dat kan nog jaren
duren maar de moorddadige pha
se zal althans voorbij zijn. Het doel,
dat de Ver. Naties zich oorspronke
lijk hadden gesteld, n.l. de verdrij
ving van de invallers uit Zuid-Ko-
rea, is bereikt. De roden zijn eruit
en zij met hun raadgevers en aan
stokers hebben ervaren, dat de vrije
volken niet met zich laten sollen,
dat agressie niet wordt geduld
dat aanvallers kunnen rekenen op.
vastberaden tegenmaatregelen,
laas hebben de verbonden legers
ook kunnen leren, dat de krachten
der agressie sterker zijn dan men
meende, en dat het noodzakelijk is,
scherp uit te kijken en op te passen,
Het zou meer voldoening hebben
gegeven, wanneer degenen, die de
aanval hadden uitgelokt en uitge
voerd, flink waren afgestraft en een
nederlaag hadden geleden, die klonk
als een klok. In plaats daarvan
kunnen zij zich een half jaar lang
muggenziften en haarkloven veroor
loven, terwijl aan de andere kant de
Zuid-Koreanen moeten verzuchten:
„Van alle bevrijdingen, verlos ons,
Heer".
Dat zet een klein dompertje op
de hoopvolle gedachte aan een na
derende Kerstvrede.
r\E OVEREENSTEMMING, waar-
mede kanselier Adenauer naar
huis is gegaan, geeft een voldoening
van geheel andere aard. Hier kan
de eerste steen gelegd zijn voor de
opbouw van een zeer belangrijk mo
nument in de historie der Europese
samenwerking.
Te Parijs is men het eens gewor
den over een algemene overeen
komst tussen de Westerse mogend
heden en Duitsland over een herstel
van de Duitse souvereiniteit. De
juiste omvang en de tekst van deze
overeenkomst is nog niet bekend,
maar wel is bekend gemaakt, dat
dit herstel niet eerder plaats zal
vinden dan nadat West-Duitsland
zal zijn ingeschakeld in het West-
Europese verdedigingssysteem.
Dat laatste is een belangrijk ding
Want het was tot nu toe nog onze
ker of Adenauer mee zou gaan met
de eisen der Duitse socialisten, die
wilden, dat eerst de Duitse souverei
niteit zou worden hersteld en dat de
Duitsers dan vrij zouden kunnen
beslissen of en in hoeverre zij een
militair bondgenootschap met het
Westen zouden aangaan. Het was
duidelijk, dat de Westerse geallieer
den daar niet van terug hadden; zij
wilden zekerheid hebben dat de
Duitsers hun niet uit de hand zou
den vallen, als zij hun vrijheid zou
den terugkrijgen. Blijkens het ac
coord van Parijs heeft Adenauer in
deze voorwaarde toegestemd. „West-
Duitsland is nu voor altijd opgeno
men in het Westelijke kamp", zeide
Adenauer na afloop van de confe
rentie. Hij toonde zich zeer tevre
den, zodat men mag aannemen, dat
hij niet de enige is geweest, die een
concessie heeft gedaan.
Er is nog niets getekend en de
overeenkomst moet ook nog worden
goedgekeurd en aangevuld met na
dere uitwerkingen, zodat men nog
niet kan spreken van een voldongen
feit. Niettemin kan men dit accoord
van Parijs met Adenauer een „his
torisch gebeuren" noemen. De op
bouw van een Europees leger ligt ni
in het verschiet, ondanks de tegen
kanting van sommige kleine naties
o.a. ook Nederland die
zwaar hebben tegen het afstaan van
hun zeggenschap over eigen man
schappen en materiaal. Ofschoon er
dus nog heel wat geregeld en gere
organiseerd moet worden, kunnen
wij toch met voldoening vaststellen,
dat er eindelijk weer eens andere
geluiden gehoord worden dan „on
overbrugbare meningsverschillen" of
„onverenigbare standpunten". Het
woordje „overeenstemming" klinkt
ons aangenaam in de oren.
Teleurstelling over trage gang van zaken
r\E VEERTIEN AMERIKAANSE C ONGRESLEDEN en de twintig voor-
U aanstaande leden van Europese parlementen, die te Straatsburg bij
een zijn, hebben Vrijdag hun debat over het vraagstuk der Europese
eenheid, dat vijf dagen heeft geduu rd, beëindigd, maar zij kwamen niet
tot overeenstemming.
De Amerikanen waren verdeeld: sommigen willen snel een volledige
Europese federatie, anderen wensen, dat deze federatie geleidelijk tot
stand komt. Wat de Europeanen be treft, de Scandinaviërs en Engelsen
zijn tegen een politieke federatie gekant en wensen een geleidelijke out
wikkeling; de Fransen, Italianen i
van een volledige federatie,
In een Amerikaanse verklaring,
die werd voorgelezen, voordat de bij
eenkomst geëindigd was, werd ge
zegd, dat de Amerikanen betreurden,
dat er „geen realistischer voortgang
is gemaakt in de richting van Euro
pese eenheid, zowel economisch als
politiek". De delegatie geloofde ech
ter, dat de discussies zeer nuttig zou
den blijken te zijn.
De slotbijeenkomst werd geken
merkt door een woordenstrijd tussen
Amerikaanse en Europese afgevaar
digden.
Tot slot zei Paul Henri Spaak,
voorz, van de raadgevende vergade
ring van de Raad van Europa, dat
het probleem der West-Duitse her
bewapening niet kon worden opge
lost zonder een Europees leger. Wan
neer dit en het plan-Schuman ver
werkelijkt zouden zijn, zou iedereen
zien, dat een of andere soort van- po
litieke eenheid in Europa tot stand
moet komen.
De veertien Amerikaanse senato
ren en Congresleden hebben in elk
geval te Straatsburg wel een duide
lijk beeld gekregen van de verdeeld
heid, die onder de politici van het
oude werelddeel bestaat. „Wij zijn
het er tot onze spijt over eens, dat
niet veel werkelijke vooruitgang naar
een Epropese Unie is gemaakt", zo
constateerde de Amerikaanse dele
gatie aan het einde van de zitting.
De kernvraag in het debat was,
om met de Amerikaanse senator
Brenton te spreken, de vraag of de
raad van Europa op een continent
als federatie moest aanstevenen, nu
Engeland en Scandinavië niet van
zins waren gebleken zich daarbij aan
te sluiten.
De Fransman Paul Reynaud, van
wie de gedachte tot een samenkomst
met de Amerikaanse parlementsle
den is uitgegaan, was in deze week
de voornaamste woordvoerder van
de continentaal-federalistische rich
ting. Hij kreeg daarbij in hoofdzaak
Gr.-Brittannië zal spoedig stappen
ondernemen om zich nauwer te ver
binden' aan het Schuman-plan ter
samensmelting vgn de Europese
ijzer- en staalindustrie en het zou be
reid zijn troepen te leveren voor het
Europese leger, mits zij teruggeno
men kunnen worden, indien Enge
land ze zelf nodig heeft, zo verneemt
A.P. te Londen.
Fa. JAN M. PIERROT
Maarsmansteeg 21Tel. 20778
sommige Duitsers zijn voorstander
steun van de Amerikaanse afgevaar
digden. Hun argument was kort en
bondig en vol scherpe critiek op En
geland, dat naar hun mening ook de
functionele samenwerking tegen
werkte door zich buiten het plan-
Schuman en het Europese leger te
stellen. Wanneer de Noordelijke
groep zich dan al afzijdig wenst te
'houden, aldus de Amerikaanse rede
nering, waarom geeft dan de conti
nentale rest niet een moedig voor
beeld door zich terstond tot een fe
deratie aaneen te sluiten? Om het in
1789 door dertien Amerikaanse sta
ten gegeven voorbeeld te volgen
was, volgens hen, niets anders nodig
dan de moed om bepaalde nationale
belangen even naar het tweede plan
te verdringen.
Tijdens dit vijfdaagse debat ble
ken de Amerikaanse afgevaardigden
nogal ongecompliceerde inzichten te
hebben over de hindernissèn op de
weg naar een Europese federatie.
De Nederlandse afgevaardigde van
de Kieft hield de gasten voor, dat de
problemen niet kunnen worden op-
gelast door de Europeanen eenvou
dig een copie te geven van de Ame
rikaanse onafhankelijkheidsverkla
ring en constitutie. Ook van de Kieft
pleitte voor meer daadwerkelijke
steun van Engeland in het bijzonder
voor het plan-Schuman en het Euro
pese leger.
De Europese afgevaardigden heb
ben getracht tijdens de discussie
meer begrip te wekken voor de eco
nomische verlangens, die in Europa
jegens de Verenigde Staten bestaan.
Als één man hebben zij storm gelo
pen tegen de Amerikaanse tarief-
muren.
Door velen is de hoop uitgespro
ken, dat dit experiment van onder
linge besprekingen zal worden her
haald.
Mevrouw A. H. FühriMierop,
hoofdredactrice van de „Nieuwe
Courant" in Surabaja, is Vrijdag
ochtend door de plaatselijke politie
aangehouden. Zij zou de zelfde dag
naar de gevangenis zijn gebracht.
Volgens een bericht uit Surabaja
was de aanleiding hiertoe een arti
kel van haar hand, dat op 27 Octo
ber in de „Nieuwe Courant" is ver
schenen. In dit artikel, getiteld
,.Oude koeien", reageerde mevrouw
FühriMierop op de rede, die pre
sident Sukarno heeft uitgesproken
bij de viering van de dag der Ver
enigde Naties.
MOSSADEQ TE TEHERAN.
De Perzische premier Mossadeq is
uit Cairo te Teheran teruggekeerd.
Hem viel een uitbundige ontvangst
door de bevolking ten deel.
Onmiddellijk na zijn aankomst
heeft de premier zich naar de Sjah
begeven.
Langs de weg van het vliegveld
naar de stad hebben naar schatting
100.000 mensen de premier toege
juicht.
De trieste Po-vlakte
Niamand durft
de slachtoffers te schatten
Door zestien breuken in de dijken
van zijn benedenloop loost de Po
thans zijn (voorlopig) laatste vloed
golf over de steden en de dorpen in
zijn delta. Sinds gisteren heeft het
hoge water vijf nieuwe gaten gesla
gen in de doorweekte dijken. De be
woners van zeven dorpen zijn in pa
niek op de vlucht geslagen.
De reddingsploegen kijken intus
sen machteloos en verslagen toe en
wachten af, totdat het geweld van
het water is gekalmeerd, vóórdat zij
weer uitvaren op zoek naar drenke
lingen.
De Po biedt een troosteloze aan
blik. Het aantal mensen, dat door de
stroom meegevoerd wordt naar de
Adriatiscche Zee, zal wellicht nooit
berekend kunnen worden. Langs de
oevers on in de steden, waar de
vluchtelingen zich verzamelen, vraagt
iedereen inlichtingen over vermiste
familieleden en bekenden. Maar nie
mand weet iets.
IN FRANKRIJK ZAKT HET WATER
Vrijdagavond is de Rhöne bij Sau-
veterre in de buurt van Nimes door
een dijk gebroken, waardoor onge
veer 1.000 H.A. hoogst vruchtbaar
bouwland werd overstroomd. Daar
entegen wordt in berichten uit alle
streken van Zuid-Frankrijk melding
gemaakt van een daling van water
stand der rivieren. In de afgelopen
24 uur is het peil van de Rhóne een
meter gedaald, mede doordat het
weer aanmerkelijk is verbeterd.
Werklieden hebben Vrijdag in twaalf
uur de spoorlijn ParijsMarseille,
waarvan een stuk van honderd me
ter was weggeslagen, hersteld. Van
daag zal de tweede spoorbaan
bruikt kunnen worden.
Ontploffing te
Kopenhagen
Vijftien slachtoffers
In een wapenopslagplaats van de
Deense marinebasis te Kopenhagen
heeft zich Vrijdagavond een zware
ontploffing voorgedaan. De ontplof
fing zou zijn veroorzaakt door een
brand, die bij oen mijnenvoorraad
zou zijn uitgebroken. Volgens schat
ting zijn 15 personen om het leven ge
komen en 34 ernstig gewond.
De ontploffing was zo hevig, dat
volgens berichten velen op dertig
kilometer afstand te Malmoe in Zwe
den uit hun bed geslingerd werden.
In Kopenhagen zelf heeft men niet
zo veel van de ontploffing gehoord
tengevolge van he-1 verkeer, doch een
man werd op een kilometer afstand
gewond door rondvliegende brokken.
Dertig brandweerwagens waren bin
nen een halfuur op het terrein aan
wezig. Even na half twaalf brak een
tweede grote brand uit. Een gebouw
is geheel verwoest, verschillende an
dere gebouwen werden zwaar be
schadigd, waaronder de nieuwe zee
vaartschool.
JCaninM^k zeg.el dex ACedexCanden
Het dezer dagen gereed gekomen grootzegel van H.M. Koningin Juliana, in
ovale vorm, vertoont de beeltenis van de Koningin, aanziend en staand, hou
dend in de rechterhand de Rijksappel en in de linker de scepter. Het rand
schrift luidt in Latijnse letters: Koningin der Nederlanden, Prinses van
Oranje Nassau. Het nieuwe Koninklijke Zegel met contrazegel dat het Ko
ninklijk Wapen voorstelt (rechts), is naar een ontwerp gemaakt van Prof.
L. O. Wenckebach, buitengewoon hoogleraar in de boetseer- en beeldhouw
kunde aan de Technische Hogeschool te Delft, uitgevoerd door 's Rijks Munt
te Utrecht.
WEERZIEN NA JAREN
„In het Oosten vermist" wat
dat betekent, kan men in Duitsland
van de vluchtelingen uit het Oosten
dikwijls horen. Toen de Poolse troe
pen Oost-Duitsland bezetten, werden
de Duitse bewoners verdreven. Bij
tienduizenden zwierven zij op de
landwegen naar het Westen. Moe
ders met hun kinderen, ouden van
dagen, zieken en gebrekkigen. De
mannen waren aan het front.
Deze stroom vluchtelingen kwam
naar de Westzones. Duizenden zijn
onderweg omgekomen. Duizenden
ook hebben elkaar uit het oog ver
loren. De kolonnes werden bescho
ten. Moeders moesten hun doodzieke
kinderen in een noodziekenhuis hier
of daar achterlaten. Voor de moe
ders was er geen plaats. Noodzieken
huizen werden later geëvacueerd of
door oorloghandelingen vernietigd.
De verbindingen werden naar alle
kanten afgesneden. Het relaas van
deze vluchtende massa's, erger dan
dat van de woningnood, moet nog
gegeven worden. Het lot der vluch
telingen en uitgewezenen hangt als
een Godsgericht over Duitsland.
HIER IS een merkwaardige ge-
moest zij de boerderij tenslotte toch
verlaten en werd zij naar het Westen
verdreven. Zij bleef echter wachten,
hoewel zij reeds eenmaal tien, twin
tig jaren tevergeefs gewacht heeft op
haar man, die na de eerste wereld
oorlog vermist was en als dood werd
beschouwd.
En zij heeft ervaren, dat er een
hoop is, die door tijd en afstand lang
zaam verstikt kan worden. In haar
stierf haar man de dood van een ver
miste. Zij werd weduwe. Haar zoon
evenwel moet leven, Zij gevoelt het
en weet het en werkt als vluchte
linge voor hem, spaart zich de brok
ken uit de mond om hem bij zijn
thuiskomst te ontvangen, en hem dan
in haar armoede zoiets van een warm
tehuis te kunnen bieden.
HET DéCOR wisselt zich.
Voor de barak van een krijgsge
vangenkamp in Noord-Siberiö treden
drieduizend Duitsers aan, die sinds
jaren alleen nog maar nummers in-
plaats van namen dragen en nog
niet weten, dat er eigenlijk geen
Duits Rijk meer is en al bijna vier
jaren de oorlog voorbij is. Én even
min kennen zij de naam en de ligging
van de oervreemde omgeving, in
welker wildernis ze levend begraven
zijn. In de eindloze wouden hakken
schiedenis, die thans in Duitsland de I ZiJ k°ut ^n leggen een weg aan in de
ronde doet. Een illustratie van ver- on®inc"6heid.
borgen leed in vele gezinnen. e comr"andant roept af niet
Weduwe Bertha Redlob uit Inster-1 rs- doch "amen dertig
burg in Oost-Pruisen wachtte nog i Duitse "amen van zieken die als de
altijd op haar zoon, die sinds vijf ja- j ee^s^e" uit het kamp zullen worden
ren in het Oosten vermist is. Zij ont?la§™> tot terufikcer in de Iloi-
bleef op haar boerderij, alle angst
bij de oorlogshandelingen ten spijt.
Zij wilde die voor haar enige zoon
bewaren. Na twee moeilijke jaren
5)e scfiip&ieukeluig.en aan de „SteinfkUt?
De 22 opvarenden van het Duitse schip de „Steinbutt", een z.g. IJslandse trawler, die bij Terschelling op een
mijn is gelopen en Vrijdagnacht om middernacht is gezonken, zijn door de ,3randaris" gered en naar de haven
van Terschelling overgebracht. De „Steinbutt" had vierduizend last haring aan boord en was op weg naar
Hamburg. De „Brandaris" arriveert met de schipbreukelingen in de haven van Terschelling.
De Noord-Atlantische Verdrags-organisatie
\7ANDAAG begint te Rome de zitting van de raad van ministers der
Noord-Atlantische Verdragslanden, welke vier dagen zal duren en de
grootste vergadering totnogtoe van leiders van het Atlantische Pact
politieke, militaire en financiële zal zijn.
De eigenlijke werkzaamheden zullen pas Maandag beginnen. De gene
raals Eisenhower en Gruenther en Averell Harriman zullen op die dag
hun rapporten indienen.
In kringen van de Noord-Atlan-
tische-verdragsorganisatie verwacht
men niet, dat er op de huidige zit
ting definitieve besluiten zullen wor
den genomen over de belangrijkste
onderwerpen, die op de agenda
staan.
De belangrijkste punten van de
agenda zijn:
1. Onderzoek naar de algemene
toestand, zowel politiek als militair.
Een uiteenzetting van Harriman
het economische aspect van het
program der N.-Atlantische Ver
dragsorganisatie.
3. Een algemene uiteenzetting van
Eisenhower en een technische van
Gruenther.
4. Verslag over artikel 2 van het
Atlantisch Pact, dat voorziet in uit
breiding van de Atlantische gemeen
schap in cultureel, sociaal en econo
misch opzicht.
5. Rapporten van de verschillende
organen der N.A.V.O.
6. Rapport van Robert Schuman,
de Franse minister van buitenlandse
zaken, over de kwestie van het
Europese leger.
De vergadering van de Noord-
Atlantische Raad, die zoals bekend
de ministers van buitenlandse zaken,
defensie en financiën omvat, wor
den gehouden in het „Foro Italico".
ISRAËLISCH VLIEGTUIG BIJ
ZüRICH VERONGELUKT
Es Israëlisch vrachtvliegtuig is
vanmorgeji ongeveer 5 km ten Noor
den van het vliegveld van Zurich
bij Ruetti-Winkel neergestort. Vol
gens de laatste berichten is de be
manning van zeven koppen om het
leven gekomen. Het toestel was een
DC-4 van de Motal-Al Maatschappij.
mat. Als de commandant de naam
„Werner Redlob!" over het bcmod-
derde plein roep, treedt een dertig
jarige naar voren, die er uit ziet, als
of hij zestig is.
Na het appèl komt er een kame
raad naar hem toe, die juist voor het
eerst zijn naam gehoord heeft cn
fluistert, dat zich daarginds in het
kamp der strafarbeiders een Duitser
bevindt, die ook zo heet.
De volgende morgen, de laatste
dag vóór zijn vrijlating, werkt Wer
ner Redlob's groep in de buurt van
de strafgevangenis; en hoewel de
wachtposten ieder gesprek van do
gevangenen onder elkaar en vooral
het contact met de strafarbeiders
plegen te beletten, gelukt het Reb-
lob, bij het houtkappen bij de ge
straften te komen. Onder dé baar
den, waar de ijskegels aanhangen,
herkent men nog nauwelijks een
menselijk gelaat.
„Waar is de Duitser bij jullie?"
fluistert Werner in het Russisch.
„Daar ginder de ouwe!"
En hij gaat naar hem toe en zegt:
„Ik heet Werner Redlob en reis naar
Duitsland en jij?"
De grijsaard kijkt hem aan met
ogen, die door hem heen, in een on
denkbare wijdte gaan, en spreekt dan
dichtbij en toch zo veraf, als uit het
Hiernamaals: „Kom je uit Inters-
burg in Oost-Pruisen? Pleet je jnoe-
der Bertha. en heb je nog een zus
ter Hertha?"
De jonge Redlob knikt alleen en
verbleekt.
Dan legt de grijsaard de hand op
Werner's schouder: „Groet dan, als
je gauw naar Duitsland gaat, moe
der en zeg haar, dat je je vader
hier gevonden hebt. Zo God wil,
komt hij volgend jaar thuis na
30 jaren strafarbeid.' waartoe hem
de Russen in 1919 hebben veroor
deeld."
Een schril gefluit: de wachtpost
roept de krijgsgevangene met een
luide vloek terug.
De volgende morgen tijgt Werner
Redlob naar het Westen, naar de Hei
mat, en brengt zijn moeder de ver
miste zoon terug en een groet uit
het aardse Hiernamaals.
Aldus het ware verhaal uit het
Duitsland van heden.
Ko-Vt-efbie....
Met tobben is nog nooit iemand
verder gekomen.
