srERimf
Een spannende strijd
Finland met hoogte-
tussen Oranje en
en laagtepunten
9iet puêlieh pompte dtatije in&pvtaüe in, hetgeen
een getigh &pet tot geaoig had
Abe benutte
hattrick voor
strafschop,
van Melis
Oranje zag 2-1 in 2-4 veran
deren doch eindigde met 4-4
In de kleedkamer
der Nederlanders
MAANDAG 29 OCTOBER 1951
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD FAGINA 1
Van links naar rechts: Middenvoor Pelkonen; Bakers, een van de Nederlandse debutanten; Kraak; en de
Finse rechtbinnen Rytkönna.
pEN MERKWAARDIGE WEDSTRIJD is het geweest, die het Neder-
lands elftal Zaterdagmiddag in het tjokvolle Feijenoordstadion te
Rotterdam heeft gespeeld, een wedstrijd, die uiteindelijk de voldoening
van een gelijk spel na een meer dan ooit dreigende débacle heeft op
geleverd en die alleen deze les heeft gegeven, dat een elftal nimmer
verslagen is voor dat het einde van de wedstrijd daar is. Toen Oranje,
na een periode van overwicht der Finnen, een 21 voorsprong had ver
kregen, liep alles in de Hollandse gelederen vrij gesmeerd, al was
I aandeed. Er wordt meermalen ge
zegd, dat er door voetballers te veel
gesjouwd wordt, dat zij de bal het
werk niet laten doen, maar de Fin
nen leerden het anders. Zij sprongen
naar voren op elke geplaatste bal.
Voorhoede- zowel als middenspelers
liepen in op ballen, die de Oranje
spelers elkaar dachten toe te plaat
sen en zo werd telkens opnieuw het
Ned. spel onvruchtbaar gemaakt. En
toch konden we moeilijk zeggen, dat
de Finnen zo sjouwden. Het was hun
techniek, hun voetbalkunde, hun
zich snel verplaatsen, dat hun gedu
rende eei> zeer groot deel van de
plaatsen dan altijd nog vrij slecht, maar toen de gasten daarna drie j wedstrijd een overwicht eaf waar-
1 J «nni. nn 1 Uni nf V, i-. t Dwni Pt /~t 1 "1 1 /t/tvt AVtt rtt rt I
maal de roos troffen, leek het of het Oranje-elftal een débacle tegemoet
zou gaan, die aan de zwaarste ooit geleden nederlagen zou hebben her
innerd.
Maar, 't liep ditmaal anders en
daardoor is deze wedstrijd wel een
zeer merkwaardige geworden, want
het scheen, of het Oranje-elftal uit
de slaap werd wakker geschud, of
de spelers geen last meer hadden
van hun uit-vorm-zijn, of zij geen
hinder meer ondervonden van het
snelle, geraffineerd technische spel
der Finnen, die in elk opzicht onze
Oranje-ploeg een voetballesje heeft
gegeven, ondanks het gelijke spel.
Wij herinneren ons de toespraak
van coach Jaap van der Leek op de
laatste bijeenkomst van de Neder
landse elftalclub, waarbij hij de spe
lers wees op de belangrijkheid van
de wedstrijd tegen Finland, zeer dui
delijk. -lij eiste van hen geestdrift
om de wedstrijd op de best mogelij
ke wijze te spelen, wilskracht om on
der moeilijke omstandigheden (een
24 achterstand na de rust) steeds
de nodige werkzaamheden te ver
richten, ijver om actief te zijn in
elke spelsituatie en de aandacht om
door goed spelinzicht en een voor
treffelijke lichamelijke conditie tot
snelle reacties te komen. Van de
spelers werd dus een geestelijke ge
hardheid gevraagd, welke zij nu
juist niet hebben kunnen opbren
gen en waardoor de wedstrijd bijna
verloren is gegaan. Want toen Fin-"
land, met nog twintig minuten te
spelen, een veilige 42 voorsprong
had veroverd, viel het elftal der
oranjehemden uit elkaar, was de
geestdrift, waarmede men tot aan
dat ogenblik had gevoetbal, ver
dwenen, ontbrak de wilskracht om
zich boven tegenslag en slecht spel
uit te werken, ging de ijverige acti
viteit, welke ongetwijfeld geduren
de de eerste helft en het eerste kwar
tier van de tweede helft was gede
monstreerd, verloren en was elke
concentratie uit het spel van onze
ploeg verdwenen.
En toen gebeurde iets, wat wij
nog nooit hebben meegemaakt
voor zover wij ons kunnen herin
neren: het publiek, enthousiast als
altijd en een geheel Feijenoord
stadion vullend, floot de spelers
uit en hier en daar klonk gejoel
en gejouw vanwege de smadelijke
partij voetbal, welke werd ver
toond en de zware nederlaag....
die dreigde. En wat toespraken en
trainingsbijeenkomsten niet had
den kunnen bereiken, n.l. een ge
ïnspireerd Nederlands elftal, dat
gelukte wel door de pijnlijke in
jectie van het teleurgestelde pu
bliek.
Psychologisch had dit uitfluiten
voorts een fnuikende uitwerking op
de Finnen, die na de 42 voor
sprong de overwinning reeds in de
voetbalschoen meenden te hebben
en het daardoor wat gemakkelij
ker opnamen.
Door deze twee oorzaken is de wed
strijd nog uit het vuur gesleept en
konden de mannen van Kraak met
de gedeelde eer de klaedkamer op
zoeken. Een revanche voor de sma
delijke nederlaag in 1950 te Helsin
ki (14) was bereikt, maar de wij
ze, waarop dit gelijke spel was be
vochten stemde tot ernstig naden
ken, want in sommige gedeelten
van deze ontmoeting was het door
onze spelers vertoonde spel zo po
ver, dat men zijn hart moet vasthou
den bij de gedachte aan de komende
wedstrijden tegen België en de ont
moeting tegen Zweden.
Afgaande op dit spel zou het ze
ker niet verantwoord zijn om een
Nederlands elftal naar de Olympi
sche Spelen te sturen Zelfs bij zwa
re nederlagen, welke het Oranjeteam
na de oorlog enkele malen heeft ge
leden (Engeland, België, Frankrijk,
Finland) heeft ons voetbal niet op
zo'n laag peil gestaan als tijdens de
ze match, welke tenslotte nog in een
gelijk spel eindigde.
Het Oranje-elftal is in deze wed
strijd door het oog van de bekende
naald gekropen en het uiteindelijk
bevochten gelijke spel zal leergeld
hebben gegeven. Het was een van
Nederlandse zijde bar slecht ge
speelde wedstrijd, waarbij het fris
se, kernachtige spel der lenige, nim
mer vermoeide Finnen weldadig
aan de onzen voortdurend de han
den vol hadden. En zo zat er in die
flitsende aanvallen der gasten tel
kens een groot gevaar voor ons doel,
waartegenover maar één middel suc
ces zou hebben gehad: het doorzich
tige middenveldspel te laten varen
en eveneens het beproefde open aan-
valsspel over de vleugels te spelen.
En dat miste men ditmaal maar al
te veel in het spel der Oranjeman
nen, zij slaagden er maar al te wei
nig in de achterhoede der Finnen
uiteen te rafelen en de toch al bijzon
der goed spelende verdediging der
gasten, met spil Pulkkönen als uit
blinker, had daarom niet al teveel
moeite met het vrij primitieve Hol
landse aanvalsspel. Daarbij komt
nog, dat de voorhoede van Oranje
zeer onproductief genoemd kon wor
den, gezien de vele scoringskansen,
die zij toch ,gehad heeft Het aantal
ballen, dat juist over de lat of naast
geschoten werd, was legio. Men kan
dit pech noemen en zeggen, dat deze
of die kans beter lot had verdiend,
maar dan hadden de spelers be
heerster moeten spelen en juister
moeten richten.
Hoe het echter ook zij, ons elftal
zal op diverse punten grondig moe»
ten worden herzien, maar daarnaast
zal vooral aandacht moeten worden
geschonken aan meer en heter spel
over de vleugels. Dan is elke aanval
gevaarlijk.
Tegen half vier was het stadion tot i De enige speler van de Oranje-mid-
in alle hoeken gevuld met een den- en verdedigingslinie, die vol-
enthousiaste, meer dan 65.000 kop- deed was de stoere van Schijndel,
pige mensenmenigte, toen de beide I die zijn taak verdedigend zowel als
ploegen het veld betraden en zich aanvallend behoorlijk sppelde en nog
kans zag om op de andere vleugel
aan te vullen wat daar ontbrak, ter
wijl hij zelfs tot in de voorhoede
doordrong. Hier vlotte het niet altijd
even goed, want van Melis en Len
stra begrepen elkaar niet altijd even
goed, zodat menige aanval al van te
voren ten dode was opgcrchreven.
Het meeste gevaar kwam nog van
v. d. Tuyn, die een heel ^oede partij
ten beste gaf, heel wat beter dan
zijn partner Groeneveld ter linker
zijde, die er weinig van terecht
bracht.
op de gebruikelijke wijze opstelden
voor de eretribune, waarop de volks
liederen ten gehore werden ge
bracht. Eerst het Finse, fris als de
kleuren van het blauwwitte cos-
tuum der Finse spelers, die met wel
luidende stem hun volkslied mee
zongen, daarna het Nederlandse, on
mogelijk langzaam gespee.d, zodat
het publiek de muzikanten ver voor
was
Er werd getosst, aanvoerder Ter
louw won en koos het zuidelijke
doel te verdedigen en onmiddellijk
na de aftrap zat er een flink tempo
in het spel. In het eerste kwartier
had de Nederlandse ploeg een aar
dig overwicht in het veld Reeds de
eerste aanval leverde gevaar op,
doch Biesbrouck liep over een goed
door Lenstra aangegeven bal heen.
Na hem kregen ook Lenstra en van
Melis verschillende kansen, doch ook
deze werden niet benut. Toen echter
de Finnen wat aan het voor hen wat
te zachte veld gewend geraakt wa
ren, ontwikkelde zich ook hun aan
valsspel en al ras bleek, dat daar
mee niet te spotten viel De binnen-
spelers waren zeer actief, de buiten
spelers zeer snel en de Nederlandse
verdediging kreeg handen vol werk.
Een vrije trap, die Odenthal in het
middenveld tegen zich genomen
kreeg, werd de oorzaak van het eer
ste Finse doelpunt, want toen na on
geveer 25 minuten uit deze trap de
bal bij midvoor Pelkönen kwam,
speeUe deze als reeds enkele malen
eerder gebeurd was, even terug naar
zijn binnenspeler Lehtnvirta. Zeer
waarschijnlijk verwachtte Kraak
hieruit geen schot, ook ai niet omdat
de afstand rijkelijk ver was en de
Finnen niet van zo grote afstand
pleegden te schieten, maar het kwam
en de bal vloog hoog in ae rechter
hoek naast Kraak, die tevergeefs
naar de bal sprong (01).
Gelijkmaker uit strafschop.
Spoediger dan verwacht werd
kwam ook de gelijkmaker, maar niet
uit de fraaie soloren, die v. d. Tuyn
na enkele minuten vanaf de vleugel
ondernam, want hij werd in zijn ren
gestuit doordat een der verdedigers
hem haakte.Terecht kende
scheidsrechter Mitchell aan Oranje
hiervoor een strafschop toe, die door
Lenstra ontberispelijk werd benut
(1—1).
Nederland veroverde leiding,
maar bij rust was de stand weer
gelijk.
De Finnen lieten zich hierdoor al
lerminst uit het veld slaan en gooi
den er nog een schepje op. De ene
aanval na de andere goAde aan, met
schijnbewegingen en korte pasjes
werd de Nederlandse verdediging
voor een bijna Hopeloze taak gesteld
en Kraak zal het wel voor de ogen
geduizenld hebben. Zo hal hfj een
vrij veld voor zich, of de Finnen za
ten weer u. een kluwen voor hem,
zodat zijn doel als afgesloten scheen
door beleg .-raars. Het was voor ve
len ongetwijfeld en opluchting, toer.
van Melis na 40 min een pass van
Lenstra opving en in snelle ren een
formidabel schot loste, dat de roos
trol, en waarmede Laaksor.^rj kans
locs werd geslagen (21). Oranje
had de leiding en ieder dacht, dal
onze ploeg deze stand wel tot aan
de rust zou kunnen D?houden, toen
plotseling een vrije trap tegen Wiert;
werd gegeven. Waarom weel waai
schijnlijk niemand want de Anister
dammer was niet eens in net bazn
van de bal. Hoe het echter ook zij,
de bal werd op de rand van het straf
schopgebied gelegd men wist niet
tens of het een directe of innrecte
vrx,e schop was en voordat Kraak
besefte wat er ging gebeuren, ver
dween de bal links van hem hoog in
bet doel, wederom van de voet van
Lelitovirta (22).
(Advertentie)
Het spel na de hervatting was van
Oranje-zijde niet slecht. Het werd J
beter opgebuuwd. speciaal Goor uit- j
stekend werk van v. Schijndel en
Biesbrouck, terwijl ook W'ertz veel
beter speelde. Weer dachten we, dat
Nederland een strafschop toegewe
zen kreeg toen een Fins verdediger
zeker drie meter binnen het straf
schopgebied hands maakte, maar de
scheidsrechter legde de bal laconiek
op de lijn van het strafschopgebied
en de door Groeneveld genomen
vrije trap leverde niets op.
Hoewel een duidelijk Nederlands
overwicht nog even voortduurde,
was het plotseling afgelopen met de
Oranjeploeg Binnen een paai minu
ten verandeide het spelheeïd totaal.
Van opbouw was ineens geen sprake
meer, elke bal belandde bij een te
genstander en gemakkelijker dan te
voren glipten de Finse aanvallers,
na op hun beurt prachtig gesteurd
door de halves Asikainen en Beijar,
langs de Nederlandse verdedigers, die
telkens enKele tempi te laat waren
met ingrijpen De vinnige Binnen
met een uithoudingsvermogen van
woudlopers leken wel steeds sneller
te worden, kortom er ontstond bin
nen vijf minuten een paniekstem
ming voor het doel van Kraak, waar
bij doelpunten niet konden uitblij
ven.
„Bij een Finse aanval gaan onze
backs naar het centrum en wanneer
de kanthalves zich dan hebben her
steld gaan de achterspelers en vleu-
gens aanvallen" had de opdracht ge
luid, waarmee oefenmeester van der
Leek zijn jongens het veld in had
gestuurd. Nu het er op aan kwam
bleek alles grauwe, nutteloze theo
rie. Van het gehele tactische plan
kwam niets terecht. Odenthal noch
Bakers, noch de geroutineerde Ter
louw wisten hoe ze die blauw-witte
duveltjes met hun kwikzilverachtige
beweginkjes te lijf moesten en zo
kon het gebeuren dat twee of drie
Nederlanders op een Fin afstormden,
terwijl er verderop voor het doel
drie of vier ongedekt stonden.
Veranderd spelbceld leverde
twee Finse doelpunten op.
Na 12 minuten kreeg een scherp
opgestelde rechtsbinnen Rytkonen de
bal toegespeeld en op hetzelfde mo
ment was hij Terlouw voorbij ge
flitst. Kraak kwam uit zijn doel,
doch de bal suisde al in de uiterste
benedenhoek (23). Van dat mo
ment af was de aanval der gasten
niet meer voor het Nederlandse doel
weg te slaan. Door het onvoldoende
plaatsen waren alle pogingen om
zich aan de steeds toenemende druk
te ontworstelen vergeefs. De Neder
landse defensie raakte verstrikt in
het gedegen vlechtwerk van Finse
aanvallen. Onze landgenoten hadden
het zwaar te verduren, maar het zou
nog zwaarder worden Biesbrouck
ging door zijn linker enkel, toen hij
een vastliggende bal wilde trappen
en moest worden vervangen door
Kuneman. Ook de Hagenaar kon
geen oplossing vinden voor het
vraagstuk: hoe schudden wij de Fin
nen van ons af En het verwonderde,
dan ook eigenlijk niemand meer, dat
nei even later 14 werd. In de 25e
minuut van de twee helft liep de
Finse aanval weer eens zig-zag door
de verdediging heen, voor het doel
gekomen werd de bal met korte tik
jes even heen en weer gespeeld tot
geen Nederlander meer wist waar
het leder eigenlijk was en toen
volgde het schot langs de eveneens
uitgerangeerde Kraak (24). Het
was van de voet van rechtsbuiten
Vaihela.
Fluitconcert bracht omkeer en
een gelijk spel.
Het publiek had een en ander lan
ge tijd zwijgend aangezien maar dit
voetbal was toch te bar en een ho
nend fluitconcert begeleidde de bal
na het vierde Finse doelpunt naar de
middenstip. Prettig zal het Neder
lands elftal zich op dat moment niet
gevoeld hebben, maar achteraf zal
het zijn publiek dankbaar zijn ge
weest; want dit fluitconcert beteken
de het keerpunt en toen de toerchou-
wers het, weer wat milder gestemi,
nog eens gingen proberen met de
strijdkreet „Abe, Abe" kwan. er in
derdaad weer wat felheid in het Ne
derlandse spel. Het werd een omme
keer, die bovendien en niet in de
Saaiste plaats werd bewerkstelligd
door de fout van de Finnen om te
denken, dat zij er met twee doel
punten voorsprong reeds waren.
10 minuten voor het einic plaat
ste Kuneman ren voorzet haarscherp
vcor het doel. waar de hoogopsprin-
gor.de van Melis met zijn hoofd even
eerder bij was dan Laaksonen
.net zijn vuisr, (31). Honderden
ven op dat mjineat reeds oezig de
uitgang van de tribunes op te zoe
ken, doch het gejuich riep hen te
rug. Zou het nog kunnen Zou er nog
een gelijk spel inzitten? De laatste
minuten verstreken. Alles wat oran
je droeg, trok naar 'voren en zelfs
ie: louw was nu steeds in het Finse
strafschopgebied te vinden. Oor-
JPenu klonken de aanmoedi
gingen door de Feijenoord-kuip en
zowaar drie minuten waren er nog
te spelen, toen de gelijkmaker werd
gescoord. Even was gestopt vooi een
hinkende Lenstra. Van der Tuyn
moest een hoekschop nemen en
stond rustig te wachten tot Mitchell
het sein: doorspelen zou geven. Ier-
louw beduidde zijn rechtsbuiten ae
bal hoog in de rtoelmond te plaatsen.
De Schiedammer volgde deze raad
feilloos op Scherp daalde ie bai voor
n.jt doei. van Me.'is timede goed en
he' volgende ogji.bhk trilde het ne*
achter de Finse doelman (44). Nog
kwam een kans bij een hoge voorzet,
maar van Melis en Laaksonen bot
sten zonder de bal te raken tegen
elkaar op en alle twee moesten zij
worden bijgesponst voordat de bal
nog eenmaal een vergeefse tocht over
het veld kon maken. Toen floot de
scheidsrechter Mitchell, die uitste
kend had geleid, het einde.
De stemming, die na afloop in de
Nederlandse kleedkamer heerste, was
verdeeld. Men was over het algemeen
zeer ontevreden over het door de
Nederlandse ploeg vertoonde spel,
doch aan de andere kant was men
verheugd met het resultaat, dat was
bevochten.
Oefenmeester van der Leek, nooit
uit het veld geslagen en altijd vol
optimisme, gaf toe, dat er een slech
te partij voetbal ten beste was gege
ven. „Wij zijn op de eerste plaats
in snelheid geslagen was zijn oor
deel. „De Finse voorhoede liep in de
tweede helft als een machine en
vooral die binnenspelers demon
streerden een prachtige partij. De
Finnen speelden over het geheel veel
beter dan verleden jaar te Helsinki,
dat is een troost. Overigens niet ge
treurd, we gaan door tot we er zijn",
addus van der Leek.
Ook de heer H. J. Mommers, lid
van de Keuze Commissie van de KN
VB, had veel lof voor het Finse spel.
„Tegen dergelijk snelle kerels, staan
de meeste van onze jongens eenvou
dig stil" was de mening van de heer
Mommers. „Wij zullen uit ons jeug
dige materiaal moeten gaan putten
om ons elftal weer op peil te bren
gen", voegde het K.C.-lid er aan toe.
„Hoe voelde je je wel in het doel
met die snelle Finnen voor je?" vroe
gen wij Kraak, die naar een si
garet zat te zoeken om de nasmaak
weg te werken. „Nou, niet erg pret
tig, dat beloof ik u" was het ant
woord. „Zo had ik alle zicht en ruim
te en zo zat alles potdicht en wist je
niet meer waar je kijken of staan
nr\pest. „Ik geloof niet, dat ik ver
keerd stond bij dat eerste doelpunt,
maar dat schot, nee, dat had ik niet
verwacht, zeker niet op dat moment"
ging Kraak verder, alsof hij voelde
wat de tribune bij het eerste doel
punt had gedacht. „En bij die vrije
schop ging het helemaal een beetje
vreemd toe. Eerst wist niemand
waarom wij die freekick tegen ons
kregen en toen kon niemand er
hoogte van krijgen of het een direc
te of een indirecte vrije schop zou
worden". „Maar tegen België zal het
in November wel weer beter gaan",
verzekerde Kraak ons ten slotte. Hij
gaf Terlouw, die nog steeds in vol
voetbalornaat een beetje onthutst
zat te kijken een kletsende klap op
zijn schouder en verdween toen in
de dampende douche-ruimte.
Van Melis, die tegen het eind van
de wedstrijd met keeper Laaksonen in
botsing was gekomen, is Zaterdag
avond per ziekenauto naar Eindho
ven overgebracht. Men vreesde na
melijk, dat hij een hersenschudding
had opgelopen. Na het onderzoek is
echter gebleken, dat deze veronder
stelling onjuist was geweest. Met een
stevig blauw oog is de Eindhovenaar
er af gekomen.
Abe Lenstra rechts in vinnig duel met de Finse doelverdedigcr
Olavi Laaksonen. Beyar, de Finse li nkshalf op de achtergrond ziet
toe hoe het zal aflopen.
