mj
SCHEEFJESWOL
Wie werken wil, komt in
Canada vooruit
Prof. Jongbloed over zijn
kunsthart
Tachtigjarige brandstichter voor
de rechtbank
VRIJDAG 28 SEPTEMBER 1951
DE LEIDSE COURANT
VIERDE BLAD
Aanmeldingen nog vóórl November
Wie zijn jas uittrekt en werken
wil, kan zonder belemmerd te wor
den door anderen, bereiken wat in
hem zit, aldus mr. ir. B. W. Have-
man, commissaris voor de emigratie,
die van een studiereis naar Canada
is teruggekeerd. Maar dan is het
noodzakelijk, dat iedereen er reke
ning mee houdt, dat hij van de grond
af zijn weg naar boven moet banen.
Men wordt in Canada gewaardeerd
naar wat men in de practijk toont
waard te zijn. Wanneer men er hard
werkt, enige jaren zeer sober leeft,
teneinde te kunnen sparen, dan be
staat er de mogelijkheid, dat men er
zich zelfstandig kan vestigen.
Men zal bereid moeten zijn een
werkkring te beginnen, die geschikt
is, ook al heeft men zich een andere
gedacht. Stap voor stap komt men
wel op de plaats, die men wenst.
Het geheim van de meest succes
volle vestigingen noemde de heer
Haveman vrijwel steeds de reputatie
welk de emigrant zich in een bepaal
de omgeving heeft opgebouwd. Dit
„goodwill settlement" geeft de groot
ste waarborg van het welslagen.
De heer Haveman noemde het
noodzakelijk, dat eerlijkheid wordt
betracht bij het verstrekken van
persoonlijke gegevens. Men zal zich
moeten voorbereiden op jaren van
hard werken en uiterst spaarzaam,
dus arm leven. In Canada heeft men
echter een grote spoorslag in het al
om aanwezige vooruitzicht.
Ook hier is het noodzakelijk de
taal zo goed mogelijk te kennen. Men
zal er voorts moeten luisteren naar
de raadgevingen van de immigratie-
en settlementsdiensten en naar de
ervaren „fieldmen" van de verschil
lende groepen.
Bij voorkeur zal de eerste plaat
sing niet moeten geschieden in de
grote centra, daar in de kleinere ge
meenschappen gemakkelijker huis
vesting te verkrijgen is.
Liefst vóór 1 November.
De heer Haveman noemde het
voor het welslagen van de emigratie
beslissend dat de adspirant zich zo
vroeg mogelijk en liefst vóór 1 No
vember meldt.
De eerste plaatsing (huisvesting)
wordt in Canada in veel gevallen be
oordeeld op grond van het formulier,
dat bij aanmelding wordt ingevuld.
Hoe eerder dit formulier in Canada
komt, des te groter is de kans, dat de
meest geschikte plaatsing volgt. De
laatkomers zullen de beste plaatsen
reeds bezet vinden. In dit verband
moet men er rekening mee houden,
dat er ook veel emigranten van an
dere nationaliteit zich aanmelden.
Voor de maanden FebruariJuni
1952 is er een vervoer geprogram
meerd van 15.000 emigranten. Alleen
zij, wier formulier tijdig uit Canada
wordt terug ontvangen (wier plaat-
Hijskraan-automaat
toegestaan
Het vorige jaar stond op de
permis te Leeuwarden de 39-
jarige kernrisexploitant W. uit
Purmerend, die het zijne tot de
vreugde wilde bijdragen, door
de feestvierenden in een hijs
kraanautomaat naar mooie prij
zen te laten hengelen.
„Gelegenheid tot hazardspel!"
zei de Leeuwarder politie bars,
nam de automaat in beslag en
bracht W voor de rechtbank.
De rechter sprak W. vrij,
maar de officier van justitie
dacht er anders over en tekende
hoger beroep aan.
De procureur-generaal bij het
Hof te Leeuwarden eiste 100
boete, doch de einduitspraak
luidde een bevestiging van de
vrijspraak, zij het dan op grond
van andere motieven, dan waar
op de rechtbank in eerste in
stantie haar uitspraak gebaseerd
had.
Een hijskraan-automaat is
geen hazardspel en de kermis
exploitant krijgt zyn kraan dus
terug ook.
sing dus definitief is) kunnen er met
zekerheid op rekenen, van dit ver
voer gebruik te kunnen maken en
dus tijdig voor het seizoen aanvangt,
in Canada aan te komen. De laatko
mers hebben een aanmerkelijke ach
terstand in hun jaarverdiensten en
een zwakkere achterstand voor hun
ontwikkeling. De regering kan nie
mand, die zich na 1 November meldt,
vervoer garanderen voor Juli, wel
licht Augustus 1952.
Het vervoer.
Nu de „Volendam" het volgend
jaar uitvalt, zal waarschijnlijk in de
bovengenoemde maanden in de ver
voersbehoeften worden voorzien
door twee regeringsschepen Vic-
tory-schepen en door gecharterde
vliegtuigen. De vervoersmogelijk-
heid over zee is beperkt, zodat het
vervoersprogramma slechts ten uit
voer zal kunnen worden gebracht
als een belangrijk deel van de emi
granten door de lucht reist.
NOG EEN MILLIOEN.
Zoals werd gemeld waren B.
W. van Delft er in geslaagd bij de
plaatselijke industrieën leningen
voor de woningbouw te sluiten tot
een totaalbedrag van twee millioen
gulden. Zij hebben nu aan de ge
meenteraad meegedeeld, dat zij het
aantal leningen hebben kunnen uit
breiden, waardoor het totaal tot een
bedrag van drie millioen gulden is
gestegen.
SUIKERBIETENCAMPAGNE
Vrijdag 5 October a.s. zal een be
gin worden gemaakt met de suiker
bietencampagne in Limburg, waar
van de opbrengt op 80 millioen kg
wordt geraamd. Dit is ongeveer 20
procent lager dan vorig jaar. Bijna
de gehele productie van Limburg
wordt verscheept naar Puttershoek,
waar de fabrieken deze voorraad
in tien weken zullen verwerken. In
het Noordlimburgse aanvoercen-
trum Wanssum worden 10 mill, kg
bieten verwacht. Voor scheepvaart
en vrachtrijderskringen betekent
de bietencampagne welkom en be
langrijk seizoenwerk.
STALLEN VAN FIETESN 15 CT.
DUURDER.
In verband met de stijging van
ie kosten mogen rijwielstallingen
hun tarieven met ingang van 1 Oc
tober ajs. met 15 cent per maand
verhogen.
In de Staatscourant van 27 Sep
tember is de daartoe noodzakelijke
wijziging van de prij zenbeschik
king motor- en rijwielstalling be
kend gemaakt.
Waarom viel
Jorwerds-toren
De fundamenten van de op 25
Augustus jl. ingestorte toren van
Jorwerd zijn thans na bijna 5 we
ken puinruimen te voorschijn ge
komen. Een door rijkspolitie en
rijksarbeidsinspectie ingesteld on
derzoek heeft tot de voorlopige con
clusie geleid, dat een verglijding in
deze fundamenten de oorzaak van de
instorting moet zijn geweest.
Hoewel de restauratiewerkzaam
heden niet van directe invloed op
deze verglijding zullen zijn ge
weest acht men het wel aannemelijk,
dat het verwijderen van steen uit het
onderste deel van de toren de instor
ting heeft bespoedigt. De enige oog
getuige van de instorting heeft des
tijds ook gezien, dat het onderste
deel van de toren naar binnen viel.
Een wachtmeester van de rijks
politie heeft ontdekt, dat een reeds
bestaande scheur in de Noordelijke
kerkmuur bij de toren steeds groter
werd, terwijl er ook steeds stenen
uit de muur vielen. Omdat men
vreesde voor instorting met
daaraan verbonden gevaar van de
arbeiders, hexeft men een gedeelte
van de kerkmuur van enkele me
ters lengte omvergetrokken.
GEEN WONING VOOR DE
BURGEMEESTER.
De raad van Zandvoort kwam
Donderdagavond bijeen om het door
de burgemeester aan de Koningin ge
richte verzoek te bespreken om we
derom voor een jaar in de gemeen
te Bloemendaal te mogen wonen.
Met uitzondering van de heer W.
Weber verklaarde de gehele raad
zich hiermee accoord. De heer We
ber merkte op, dat hij ook thans
weer voor de derde maal zou tegen
stemmen, omdat een burgemeester
in zijn gemeente behoort te wonen.
OOK VAN TOEPASSING OP MENSEN
DROF. DR. J. JONGBLOED heeft in de grote aula van de Sorbonne te
Parijs gesproken over zijn proefnemingen met het kunstmatig hart
op honden. In 1950 heeft hij het hart bij een hond weggenomen en ver
vangen door een kunsthart en kunst longen. Deze apparatuur hield het
dier twee uur in leven. Ik ben geneigd om aan te nemen dat onze ma
chinerie ook op een mens kan worden geprobeerd, zei de professor.
Hij zette uiteen, dat zijn apparaat
dat op het congres te zien was
de beide hartholten vrijwel geheel
leegzoog, waardoor er een „droog
hart" overbleef. Daardoor zijn de
chirurgen instaat operaties in het
hart van honden te verrichten, zon
der gehinderd te worden door bloed.
Ook nam het congres kennis van
een soortgelijk, maar kleiner hart
dat gemaakt is door de Amerikaan
dr. John Gibbon. Die vertelde, dat de
bevindingen van dr. Jongbloed en
van hemzelf de mogelijkheid van toe
passing op mensen aantonen.
Prof. Jongbloed vertoonde een
kleurenfilm van zijn proeven, waar
voor een geweldige belangstelling
op het congres bestond.
Op 7 September van dit jaar, zo
vertelde hij verder, werd het hart
van een hond gedurende een uur
en tien minuten door een kunsthart
vervangen. Drie uur later was de
hond weer op de been en liep.
Het toestel, ongeveer 1 meter 20
hoog, is geheel van plastic gemaakt.
De voornaamste delen zijn:
1. twee groepen van zes kleine pom
pen, die het hartsysteem vervan-
vangen
2. zes zuurstofapparaten, die de
kunstlong vormen;
ÜMtUwimItan Siim. f de ontvoering van tante")
32. Ranus Romp kreeg het werker
lijk benauwd, toen hij zag, dat zijn
dikke achtervolger geen kamp gaf.
„Schandalig, zoals men een rustige
bendeleider opjaagt,'' gromde hij.
Hij liep zo snel zijn benen hem kon
den dragen om het huis heen Ten
slotte zag hij dat de eetkamerdeuren
van de villa wijd open stonden. Hij
rende zonder groeten binnen. „Wel
hier en ginder", schreeuwde de heer
des huizes, die juist met zijn gezin
om de dis za- geschaard. „Wat heeft
dit te betekenen?' De huisvader had
geen gelegenheid om nog meer te
roepen want reeds was ook Basli als
een lawine de kamer ingeraasd. Ra
nus Romp probeerde de tafel tussen
zichzelf en de woedende Basli te hou.
den. Plotseling nam de detective een
aanloop en kwam boven op de tafel
terecht. Tegelijkertijd rende Bim om
dit meubel heen alsof het een kam
pioenschap gold. De familie was ver
stard van schrik. Alleen het oudste
zoontje vond het prachtig. „O papa.
mogen die leuke Ooms hier logeren?"
vroeg hij.
Men zal sidderen, wanneer hij weer vrijkomt
„Er ging een zucht van verlichting
in het dorp op, toen deze man in
arrest werd gesteld en men zal weer
sidderen als hij op vrije voeten
moet worden gelaten". Dat waren
de woorden van de procureur-gene
raal bij het gerechtshof te Leeuwar
den, die de 80-jarige, veehouder H.
de H te Surhuizum golden. De
rechtbank veroordeelde hem on
langs tot twee jaar gevangenisstraf.
De officier, die drie jaar had gevor
derd, tekende hoger beroep aan en
ook verdachte ging in appèl. Gis
termiddag stond de man, vitaal en
met grote levenslust en scherp van
geest, al wilde hij zich wel wat doof
voordoen, voor het Hof te Leeuwar
den. Een zestal getuigen charge,
3. een reguleerreservoiidat voor
komt dat lucht in de slagaderen
wordt gezogen;
4 een verwarminbsopparaat on
het bloed op temperatuur te hou
den.
De Italiaanse chirurg Dogliotti
rapporteerde aan het congres, dat in
Augustus 1951 te Turijn voor de eer
ste keer met succes een kunsthart
in de chirurgie is gebruikt om het
echte hart te assisteren. Het leven
van een vijftigjarige man werd daar
door gered. Hij verkeerde in levens
gevaar door een groot gezwel dat op
de rechterkant van zijn hart drukte.
Twintig minuten lang werd toen
het kunsthart aangesloten en in die
tijd werd het gezwel er uitgesneden.
Dr. Dogliotti legde er de nadruk op, I tot een boete van 25.000 werd ver
dat hij het kunsthart alleen had ge- oordeeld wegens het doen bouwen
bruikt als gedeeltelijke vervanging van een school zonder de vereiste
van het gewone hart. rijksgoedkeuring.
DUITSE BRANDWEERAUTO'S
VOOR BURGERLIJKE
VERDEDIGING?
Zoals bekend, heeft de Nederland
se regering het plan over te gaan tot
de aankoop van brandweermaterieel
ten behoeve van de burgerlijke ver
dediging. Naar het A.N.P. zou deze
millioenenorder bestaan Uit de le
vering van in totaal 440 chassis, 677
motoren voor aggregaten en- 925
pompen.
In een onderhoud met de heer H.
J. P. Boon, directeur van de N.V.
Motorkracht, vernam het ANP, dat
de Magirusfabriek te Ulm, waar
van Motorkracht de alleenvertegen
woordiging voor Nederland bezit,
reeds verscheidene maanden gele
iden een brandweerwagen heeft ge
construeerd volgens de voorschrif
ten, welke het bureau brandweer
te Den Haag in het bestek heeft
vastgesteld.
„Magirus" is bereid de order ge
heel in Nederland te laten uitvoe
ren met inschakeling van Neder
landse fabrieken, voor zover deze
daartoe in staat en bereid zijn, hier
mede zijn besprekingen gevoerd, al
dus de heer Boon. In verband met
de D.A.F. te Eindhoven, zulks op in-
stignatie van het ministerie van
Economische Zaken. De besprekin
gen hebben evenwel tot geen resul
taat geleid.
GEMEENTE APELDOORN IN
HOGER BEROEP.
In de vergadering van de Apel-
doornse gemeenteraad is overeen
komstig het voorstel van B. en W.
vrijwel zonder discussie en zonder
hoofdelijke stemming besloten in
hoger beroep te gaan van het door
de rechtbank te Zutfen uitgespro
ken vonnis, waarbij de gemeente
onder wie een dochter en schoon
zoon ran verdachte, bracht bezwa
rend materiaal naar voren. Ver
dachte is ten laste gelegd de wo
ning, die hij bewoonde en die eigen
dom was van een tweetal familie
leden, door brandstichting te heb
ben vernield. Andere getuigen, on
der wie zoons van de verdachte, na
men het voor de oude man op. Een
der zoons verklaarde, dat hij oen
grote som gelds had kunnen krij
gen als hij een verklaring tegen zi.in
vader had onderstreept. De procu
reur-generaal mr. Besier, zeide met
't uitgesproken vonnis van de recht
bank te kunnen meegaan en eiste
wederom twee jaar gevangenisstraf.
Dat verdachte reeds meer dan een
jaar preventief zit, heeft hy vol
gens mr. Besier aan zichzelf te wij
ten.
HAAGSE RECHTBANK
Verduistering Een gevangenis
straf van een jaar en drie maanden
eiste de off. van justitie bij de Haag
se rechtbank tegen een fabrieksar
beider uit Lisse, die zich verant
woorden moest, omdat hij 'n brom
fiets, een rijwiel, een ameublement,
schorten, nachtjaponnen ed. verduis
terd had De bromfiets had hij ver
kocht voor 125 en een radiotoestel,
de fiets ging voor 15.50 van de
hand.
Wegens schuldheling stond in deze
zaak een Leidse handelaar terecht.
Deze was echter niet verschenen. Bij
versteek werd tegen hem wegens
schuldheling vier maanden gevan-
genistraf geëist. Uitspraak 11 Oct.
Zij stalen telefoondraad Op een
mooie dag trokken drie Amsterdam
mers per fiets naar Noordwijk, waar
zij oeerlijk aan het strand lagen te
braden.... en te wachten totdat het
donker werd en zij het telefoondraad
kondon stelen, dat zij tevoren ge
zien hadden. Eindelijk was het zo
ver en met een Amerikaanse knip-
schaar ging men aan het werk, tot
men betrapt werd.
Nu stonden zij terecht voor de
Haagse rechtbank. Allen waren
reeds meermalen veroordeeld één
zelfs tienmaal. Tegen de eerste
twee eiste dt off. van justitie een
jaar met aftrek en tegen de laatste
een jaar zonder aftrek. Uitspraak
11 October.
„Kan de justitie verlangen, dat een
moeder haar eigen kind aangeeft?"
was de moeilijke vraag, die mr. E.
L. Bakhuis als raadsman van ver
dachte M. A. v. d. D.-D. aan het ge
rechtshof te Amsterdam voorlegde.
De verdachte is moeder van vier
kinderen, van wie de oudste het ver
keerde pad was opgegaan en we
gens herhaalde diefstallen door de
kinderrechter tot verblijf in een op-
U vaart er weI bij!
SB
(Advertentie).
voedingsgesticht was veroordeeld.
Eenmaal was de jongen met twee
festolen kussens en een gestolen
iets thuisgekomen en een andere
keer had hij zijn moeder 50 van de
opbrengst van gestolen goed ter
hand gesteld, voor welk feit de vrouw
wegens heling werd vervolgd. De
verdachte had noch het geld, noch
de goederen gebruikt. Uit angst haar
zoon in de gevangenis te helpen,
dorst zy het gestolen goed ook niet
terug te brengen. De politierechter
had de moeder, die nog drie kleine
kinderen thuis heeft en van haar
man gescheiden is tot 3 maanden ge
vangenisstraf veroordeeld. Van dit
vonnis vroeg de procureur-generaal
vanmorgen bevestiging.
Mr. Bakhuis pleitte voor een
voorwaardelijke veroordeling op
bovengenoemde grónden, te meer
waar deze vrouw een blanco straf
register had. Uitspraak 11 October.
(„Tel.")
ZAAK VERDWENEN NOTARIS IN
RAADKAMER RECHTBANK.
De rechtbank te Maastricht be
handelde gisteren in raadkamer de
zaak tegen de door de Officier van
Justitie gedagvaarde, Maastrichtse
notaris G. De uitspraak is bepaald
op Donderdag 4 October.
BEVERWUKER BENADEELDE
N.ZJB.R.M.
Voor de Haarlemse Rechtbank
stond gistermorgen terecht' de ze
ventigjarige J. G. uit Beverwijk, die
in de jaren van 1947 tot en niet 1949
gelden verduisterd zou hebben van
de NZHRM tot een bedrag van ruim
ƒ8400.Hij zamelde als penning
meester van een comité gelden in
voor een nieuwe reddingsboot, maar
verantwoordde slechts een gedeelte.
De Officier van Justitie eiste een ge
vangenisstraf van tien maanden,
waarvan vijf voorwaardelijk, met
een proeftijd van twee jaar.
GECOMBINEERDE STRAFFEN
TEGEN BOOKMAKERS GEëlST.
De Officier van Justitie by de Am
sterdamse Rechtbank, mr. H. J. van
Nouhuys, heeft gistermiddag tegen: G.
W. T. V. 500 gld. boete subsidiair 50
dagen, J. J. van Z. en J. F. W. E. elk
100 gld. subsidiair 10 dagen en boven
dien tegen allen drie maanden voor
waardelijk met een proeftijd van drie
jaar geëist. De verdachten was ten
laste gelegd, dat zij in het tijdvak
medio 1948September 1949 als
bookmakers het publiek gelegenheid
hadden gegeven weddenschappen al
te sluiten op paardenrennen in
Frankrijk, elders in het buitenland
en ook op Duindlgt. Verdachte V. ont
kende, dat hij er een beroep van had
gemaakt. „Het is een hobby van mij,
ik sluit overal weddenschappen
op af".
In zijn requisitoir zei de Officier
van Justitie o.a., dat by deze wed
denschappen destijds duizenden gul
dens zijn omgegaan. De verdachten
van Z. en E. hebben zelf reeds des
tijds verklaard, dat zij er hun hoofd
beroep van hebben gemaakt. Alle
drie is als gevolg van deze zaak de
toegang tot de gereglementeerde dra
verijen ontzegd.
De officier hield rekening met het
feit, dat de zaak reeds twee jaar oud
is en zeide, dat hij de straf wilde zien
opgelegd als bedreiging voor een
eventuele voortzetting van deze prak
tijken door de verdachten. De advo
caten van V. en van Z. concludeerden
in hun pleidooien tot vrijspraak. Over
veertien dagen zal de rechtbank uit
spraak doen.
,IEFDE'S
„EGEPRAAL
Roman van A. Hruschka
Nadruk verboden
5)
Om 's hemelswil Vader, wat
wilt u doen? Toch geen aanklacht
tegen Kronstein indienen? vraagt
Marianne verschrokken en hevig
ontsteld.
Hartlieb schudde het hoofd. Hij
dacht even na en zei tien:
Neen, ik wil niemand ongeluk
kig maken, Kronstein mag doen en
laten wat hij wil, maar ons moet hij
met rust laten. Doet hij het niet, dan
zal ik hem klaar en duidelijk zeg
gen waarom een huwelijk met Ilse
onmogelijk is. Toen ik hem met Ilse
ontmoette, heb ik er reeds op gezin
speeld.
En hij? Wat zei hij?
Niets. Hij, werd akelig bleek,
stond daar als gebroken. En zweeg.
Marianne kijkt onrustig voor zich
uit. Maar plotseling heft zij vastbe
raden het hoofd op en zegt:
En toch vader, zegt mij een
stem in mijn binnenste dat Mare
Kronstein onschuldig is, dat alles
zich geheel anders heeft toegedra
gen dan u en houtvester Ulrich ver
moeden. Ik heb in de laatste weken
Kronstein herhaaldelijk ontmoet,
wanneer ik met Ilse te Kranndorf
of Winkel boodschappen ging doen
en telkens maakte hij om mij de
indruk een zeer rechtschapen mens
te zijn. Ik kan niet geloven dat hij
ooit een misdaad heeft gepleegd en
ben integendeel vast overtuigd, dat
hij zich, wanneer u hem van die
verdenking spreekt kan en zal
Maria, zegt Hartlieb ernstig en
treurig, ik wou dat je gelijk had.
Maar, kind, ik vrees
ni
Ilse heeft de hele nacht geen oog
gesloten. Nog steeds denkt zij aan
de woorden van haar vader, Mare
zou zijn stiefmoeder vermoord heb
ben!
Dat was natuurlijk een dwaasheid
Mare kon geen moordenaar zijn.
Maar ongelukig was hij zeker: zij
had het steeds gevoeld en dat gevoel
van gisteren was zekerheid gewor
den. Hij had gezegd „Mijn leven op
Kronstein is niets dan duisternis en
ellende."
In smartelijk gepeins verzonken
vroeg Ilse zich honderdmaal af, wat
die woorden van Mare konden be
tekenen, wat er achter de vage be
schuldiging van haar vader verscho
len lag.
Wat was er eigenlijk gebeurd, toen
men, ruim een jaar geleden de jon
ge gravin dood in haar boudoir had
gevonden?
Ilse, die zich toen op dat tijdstip
in een pensionaat in Zwitserland
bevond, wist zo weinig van die zaak
Marianne had haar in een brief zeer
beknopt het feit medegedeeld.
De 28ste Februari had men Gra
vin Sabine Kronstein dood in haar
boudoir gevonden. Zij droeg nog het
toilet waarin men haar 's avonds te
voren had gezien. Haar bed in de
belendende karr/er was niet aange
roerd, een bewijs dat zij zich nog
niet ter ruste had begeven toen zij
door de dood werd verrast.
Ze lag op een ruststoel, met een
soort dolk in de borst. Dat voorwerp
behoorde haar toe, en werd gewoon
lijk als papiermes gebruikt. Haar
hand hield een met edel cesteen ten
bezetten greep omkneld. Had zij op
het ogenblik van haar dood het mes
nog uit de wonde willen trekken;
had zij zich zelf het wapen in de
borst gestoten of had een onvoor
zichtige beweging een ongeluk ver
oorzaakt?
Dat wist niemand. De justitie ge
loofde aanvankelijk aan moord.
Doch er was niet het minste spoor
van een dader te vinden, op nie-
nïand konden ernstige vermoedens
rusten, en zo concludeerde men ein
delijk tot zelfmoord of tot een onge
lukkig toeval.
De instructie werd gesloten maar
de mond van het volk fluisterde nog
altijd geheimzinnigheden aangaande
de dood van de jonge en schone
gravin.
Ziedaar alles wat Ilse wist.
Trouwens zij had zich niet bijzonder
voor de zaak geinteresseerd, want
zij had Gravin Sabine niet persoon
lijk gekend en tussen Kronstein en
de familie Hartlieb bestond generlei
betrekikng.
Een half jaar later keerde Ilse
voorgoed naar huis terug.
Op haar terugreis van Zwitserland
maakte zij kennis met Mare Kron
stein die haar een beleefdheidsdienst
bewees. Zij werden schier onmiddel-
llijk op elkaar verliefd en waren
spoedig overtuigd dat niets ter we
reld hen scheiden kon.
En nu had een ruwe hand die
strelende illusie weggevaagd.
Ilse was later dan gewoonlijk in
bed gebleven om niet te moeten ont
bijten met haar vader en met haar
zuster die zeker reeds van alles op
de hoegte was. Want zij gevoelde
zich nog al te zeer opgewonden om
vorsende blikken en lastige vragen
te kunnen uitstaan.
Zij gaat heimelijk naar de keuken
laat zich door Anna een glas melk
geven en wil dan naar buiten.
Maar Anna, die steeds zo moeder
lijk bezorgd voor Ilse is, laat haar
niet zo onmiddellijk gaan zij is ver
schrokken van haar bleek ontdaan
gezicht.
Kind wat heb je! Toch niet
ziek?
NeenWaarom*?
Omdat je er zo miserabel uit
ziet.
Ik heb slecht geslapen., nog
altyd hoofdpijn. Ik zie en spreek
liever niemand.. Laat me naar bui
ten gaan in de frisse lucht., dan
zal het wel gauw beter worden. Als
ze naar mij vragen, zeg dan niet
Anna, dat ik reeds op ben. Beloof
je me dat?
Anna knikt en Ilse sluipt door de
keukendeur naar het) bloementuin-
tic.
De oude meid kijkt haar na,
schudt het hoofd. Op haar rimpelig
gezich leest men hartelijk medelij
den: Ilse is altijd haar lieveling ge
weest. En zij meent te raden wat er
aan de hand is; natuurlijk weer een
harde uitval van haar meester. De
opperhoutvester heeft gisteren heel
de avond verschrikkelijk donker ge
keken. Och, die twee vliegen elkan
der zo gemakkelijk in het haar, om
een bagatel!
Ilse volgt langzaam het smalle pad
tussen de perken. Zij denkt natuur
lijk aan Mare. Zou hij nu wederke
rig met smartelijk verlangen aan
haar denken? Zou hij lijden, zoals
zy?
Zij weet niet, zij kan niet weten,
dat het voorwerp harer gedachten
juist op dat ogenblik het kronkelend
pad naar de toren begint te beklim*-
men
Mare heeft tot nog toe die weg
niet betreden. Hij vindt hem steil en
lastig. Althans h^j blijft dikwijls
staan, neemt dan even de hoed af en
wist zich met de zakdoek over het
klamme voorhoofd. En toch warmt
de morgenzon nog zeer weinig....
Wat wil hij in de toren rU<<
Een laatste poging wagen? Hij weet
toch vooruit dat hij niet zal slagen.
Nu is hij halverwege en hlijft we
derom staan. Hij laat de blik over
het tuintje zweven, welks schoon
heid hem altijd In verrukking heeft
gebracht. En hij ontstelt, wordt
bleek. Tussen de donkere vlierbos
jes ontwaart hij een blond kopje.,
't Is Ilse.
(Wordt vervolgd).
