Verkennersleiders uit 't Haarlemse
op Koempoelan der Werkelijkheid
De Belg
Ronde
Bogaerts won de
Nederland
van
Heet en Henen één daat de Hiefide
Goedgeslaagd, ondanks het frisse Zondagsweer
MAANDAG 11 JUNI 1951
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
Tijdens het middaguur zorgde Peter Leenen uit Leiden, dat 1.100 magen
gevuld werden met stamppot van andijvie en een bal gehakt. In vlot
tempo werden de grote ketels aan de lopende band leeggeschept.
(Foto's: „De Leidse Courant").
kringen hoort opmerken. Is het
waar? Wordt het doel niet voorbij
gestreefd, omdat men het middel tot
doel verheven heeft? Wordt het spel
niet teveel gespeeld om het spel zelf?
En heeft de Verkennersbeweging
zich niet te veel opgesloten in een
eigen milieu, afgesloten van het ge
wone dagelijkse leven? Vragen,
waarop deze Koempoelan een ant
woord geven moest.
1.100 leiders(sters)
p Duinrell
(Van een onzer redacteuren).
1IET WAS GISTERMORGEN ZES
**UUR, toen door het slapende
kamp op Duinrell in Wassenaar een
signaal klonk: opstaan. Tentzeilen
werden opengeslagen en slgperige
gezichten keken de koude morgen
in. Geen spoor te zien -van een op
gaande zon, geen gouden glans, die
de nevelkilte verdrijft, geen vogel
zelfs, die het aandurfde met een och
tendconcert wat poëzie te brengen.
Slechts een koude harde wind, die
door de hoge bomen ruiste. Geloof
ons, op zo'n ochtend en op zo'n uur
kost het in zulke omstandigheden
moeite om uit je slaapzak te klim
men. Maar in een verkennerskamp
moet orde en stiptheid zijn, zeker
wanneer het leidsters en leiders be
treft, die deze orde en stiptheid aan
hun jongens in de troep moeten Ie
ren. En daarom zij het misschien
zuchtend gingen de tentzeilen nog
iets verder open. Binnen enkele mi
nuten was er volop leven in het
kamp. Men sjouwde met water en
wie nog niet goed wakker mocht
zijn, werd dit wel van het frisse och-
tendbad. Maar koud bleef het, geen
opwekkend begin voor een kamp
dag
Het was zo mooi begonnen! Een
gulle zomerzon had Zaterdagmiddag
het pad beschenen, waarlangs 1.100
leidsters en leiders van de Verken
ners van de Kath. Jeugdbeweging in
het Bisdom Haarlem naar Duinrell
gekomen waren. Sommigen kwamen
lopend, anderen fietsend of brom
fietsend, weer anderen met motoren,
auto's of autobussen. Maar allemaal
in een opperbeste steming, omdat
het een prachtig weekend beloofde te
worden. Dichte stofwolken waaiden
op en nauwelijks voelden de ploete
rende akela's een grasmat onder hun
voeten, of zij gooiden hun ransel af,
om met een zalige zucht omlaag te
zakken: even uitpuffen! Een lange
rust werd hun echter niet gegund,
want de tenten moesten opgezet wor
den en alles diende klaar te zijn
voordat de klok zes uur sloeg, het
uur waarop deze diocesane Koem
poelan moest aanvangen.
Werkelijkheid.
Het was de Koempoelan van de
Werkelijkheid die begon. Een week
end voor het kader van de Jeugdbe
wegingen, waarop de kwestie aan de
orde gesteld zou worden, of het spel
van verkennen inderdaad zo onwer
kelijk is en buiten het leven staat
als men vaak uit niet-verkenners-
Alleen maar leuze?
Het was mr. Jan Derks, hoofdre
dacteur van „De Tijd", die de kat de
bel aanbond en om half elf in de
schaduw van eeuwenoude beuken
een sessie hield. De zon was inmid
dels zij het aarzelend en bleekjes
gearriveerd en bescheen de kleu
rige groep, die zich in het gras had
neergevleid.
„Is de Verkenners wet alleen maar
mooi als leuze of is zij ook werke
lijkheid?", vroeg mr. Derks iich af.
„Wat wil het zeggen: Op de eer van
een verkenner kan men vertrouwen?
Bestaat er dan een aparte verken
nerseer? De eer van een verkenner
kan niet anders zijn dan die van an
dere mensen, alleen de methode om
volgens die eer te handelen kan
verschillen. Men is geen verkenner
om een speciaal mens of een speciale
katholiek te worden, maar om op 'n
speciale wijze een katholiek mens te
worden."
Als de wet geen dode letter is,
drukt zij idealen uit die men volgens
een bepaalde methode nastreeft.
Maar dan moet de geest van die wet
levend gehouden worden en het spel
van verkennen gericht zijn op het
leven, niet omgekeerd.
Hoe dient nu het spel te zijn, opdat
het rijmt met het leven? Een vraag,
die niet slechts betrekking heeft op
bet spel van verkennen, maar die
in het algemeen voor iedere katho
liek geldt als: hoe rijmt de leer met
het leven?
Alleen de liefde.
Spr. haalde enige voorbeelden aan
uit het „rijke Roomse leven" en zag
toen de vraag rijzen: Wat komt er
van de leer terecht? Eist de Kerk
niet teveel? Toch jiiet. De Kerk
preekt niets anders dan de liefde tot
God en de naaste en eist niets an
ders dan wat door deze liefde wordt
voorgeschreven. Wie naar de letter
van de leer der Kerk handelt en de
liefde niet verstaat, staat naast het
leven. Die zal in sombere angst ver
zinken of in verzet komen en de leer
met de letter overboord gooien.
Mr. Derks werkte dit nader uit en
beklemtoonde, dat de leer der Kerk
niet vooral uit verboden bestaat.
Want de liefde is positief en zep+
niet: dit mag niet, dat mag niet,
maar: doe het zus en doe het zo. Het
is de liefde, die het leven leefbaar
maakt, wanneer men tenminste niet
leeft om het leven, maar om datge
ne te bereiken wat na het leven
komt.
Leer en leven. Het is de liefde,
die ze rijmend maakt. Dan is het
heerlijk katholiek te zijn, een mens
die de Blijde Boodschap heeft ont
vangen. Helaas blijkt dit niet altijd.
Niet alle katholieken zijn er zich
van bewust door Christus vrijge
kocht te zijn. Wij kunnen eigenlijk
zorgeloos leven, omdat wij uitzicht
hebben op de zekerheid, dat zelfs de
neteligste situatie- altijd maar betrek
kelijk netelig is.
Spr. pleitte voor een levensstijl
die echt katholiek is, passend voor
onze levensbeschouwing, joyeiu- en
met een zekere zorgeloosheid Dit
geldt ook voor de verkenner, die vol
gens zijn wet „glimlacht en fluit on
der alle moeilijkheden' Het ver
kennerzijn moet tot een diepe ge
loofsbeleving inspireren en tot een
levenshouding, waarin het spel
rijmt met het leven.
H. Mis in openlucht.
Voordat mr. Derks aan het woord
kwam, was er al veel gebeurd. Om
zeven uur droeg de diocesaan aal
moezenier, rector E. A. M. Paap een
plechtige H. Mis cp in de openlucht
Het was een ontroerend schouw
spel, te zien hoe nadien vier pries
ters aan honderden leidsters en lei
ders, neergeknield in het gras, de H.
Communie uitreikten. Midden in
Gods vrije natuur, ontdaan van de
praal in een kerkgebouw, spreekt de
oneindige grootheid van het steeds
weerkerend wonder veel directer cn
inniger. Misschien omdat het niet
gewoon is. Misschien ook omdat de
aandacht minder wordt afgeleid.
Aan het ontbijt werd nog even na
gekaart over de vorige avond, waar
op de „wereldtentoonstelling" was
geopend. In een grote tent hingen
affiches uit vele landen en leiders,
die een of meer van deze landen be
zocht hebben, gaven uiteenzettingen
over het verkennersleven in den
vreemde. Met veel waardering werd
aan tafel ook gesproken over het
kampvuur, dat het Zaterdagavond-
program besloten had. Voorai de de
clamatie over het systeem der wer
kelijkheid had diepe indruk gemaakt.
Het kampvuur werd met spel, zang
en dans verzorgd door het district
Den Haag.
„Sire, er klonk een schot
In de middaguren zette de zon
flink door. Weer kwamen allen bij
een, nu om te zien en te luisteren
naar het verkennersspel „Sire, er
klonk een schotopgevoerd
door het district Leiden. Wij schre
ven al eerder over dit spel, waarin
artikel 6 van de Verkennersv-et
„Een verkenner is een dierenvriend"
tot uiting komt. De omstandigheid,
dat nu in de openlucht gespeeld kon
worden, met een echt bos op de ach
tergrond, gaf aan het spel een zeer
geslaagd cachet. Al waren er soms
moeilijkheden met de microfoons,
was de tekst toch goed te volgen.
Kwakende kikkers in de brede sloot,
die de spelers met de toeschouwers
scheidde, vrolijkten het geheel
nog op.
Na afloop van de voorstelling, die
met stijgende aandacht en groeiende
bewondering werd gevolgd, hoorden
we van verschillende Leidse zijden
en hield een predikatie naar aanlei- 1 dat het spel beter tot z'n recht geko-
ding van de tekst: „Ik ben de weg, I men was dan enige maanden gele
de waarheid en het leven". den in de Stadsgehoorzaal.
Plechtig sluitingslof.
Om vier uur celebreerde mgr. N.
L. A. Ammerlaan, vicaris-geieraal
van het Bisdom Haarlem, een plech
tig sluitingslof aan het openlucll:-
altaar. Mgr. sprak de leidsters cn
leiders toe en bracht een hartelijk
dankwoord van mgr. Huibers over,
voor alles wat zij in de afgelopen ja
ren gepresteerd hebben in dienst
van de jeugd. „Kerels, mar.r.en-van-
stavast moet gij er van maken". Mgr
vroeg de leidsters en leiders dit
noodzakelijke werk te blijven doen,
al is het soms ook moeilijk. „Streef
er naar meer leidsters en leiders te
vinden, want er ligt nog veel grond
onontgonnenc. wegens gebrek aan
arbeiders." Mgr. spoorde allen aan
door een goede levenshouding een
voorbeeld te zijn voor de jongeren,
ook door het eigen katholieke le
ven goed te verzorgen. „Moge God,
zo besloot mgr. „Uw werk rijkelijk
zegenen, zodat er vele rijpe vruch
ten van geplukt kunnen worden."
Na het Lof stelden de deelnemers,
waaronder wij leidsters en leiders
uit Leiden, Voorschoten. Wassenaar
Lisse en andere plaatsen uit de om
geving opmerkten, zich op rond de
vlaggcmast Hoofdcommissaris baron
van Voorts tot Voorst dankte allen
voor de spontane medewerking en
goede opkomst. De vlag werd ge
streken cn rector Paap sprak een
slotgebed.
De Koempoelan van de Werkelijk
heid was ten einde. Een goede
Koempoelan ondanks het minder
mooie weer in de ochtenduren
die hopelijk vele vruchten zal af
werpen bij het werk in de groepen.
Vinken winnaar in laatste
Schulte won tijdrit
étappe
Een scène uit het spel „Sire, er klonk een schot. dat door het dis
trict Leiden in de openlucht werd opgevoerd. Geheel links ziet met de
vertoornde Koning Nobel, Juist nadat het schot gevallen is.
Na de teleurstellende prestaties
van de Nederlandse favorieten
m'et een of twee uitzonderingen in
de etappe van Tilburg naar St. Nik
laas vormden hun verrichtingen in
de tijdrit St. NiklaasKloosterzande
een pleister op de wonde. Het par
cours «van 52 kilometer voerde van
St. Niklaas over doorgaans goede
wegen naar de douanepost van Clin-
ge, bijna op de helft gelegen. Daarna
kwamen vijf kilometer die ook nog
uitstekend te berijden waren tot aan
Nieuw Namen. Vandaar ging het de
polders in over vaak afschuwelijke
klinkerwegen, met kuilen naast het
dek, en hier en daar bazalt een
stuk weg, dat volgauto's wel konden
berijden, maar slechts op gevaar af
van de renners in geval van panne
zwaar te hinderen en het normale
verloop van de course in de war te
sturen. Wij hebben er ons slechts en
kele honderden meters op gewaagd,
en toen op verzoek van de wedstrijd
leiding en politie rechtsomkeert ge
maakt.
Gerrit Schulte, zeer op dreef en
vol brio, heeft dit zware traject ge
wonnen in de zeer goede tijd van 1
u. 22 min. 19 sec. Hij was als dertig
ste gestart, en toen wij hem bij Clin-
ge timeden, bleek reeds, dat hij hoog
geplaatst zou worden in het klasse
ment. Hij boekte toen reeds winst op
al zijn voorgangers,en lag nog slechts
ruim een minuut achter op de toch
eveneens prachtig rijdende de Hoog,
die drie minuten voor hem was ge
start. Uit een verdere vergelijking
van de tijden kon rr/en opmaken,
dat Voorting, Peters en Decin zijn
voornaamste concurrenten zouden
zijn. Bij de finish te Kloosterzande,
waar de belangstelling zeer groot
was, heeft men geruime tijd in de
mening verkeerd, dat Lakeman de
tijdrit gewonnen had. Men was daar
onkundig van het feit, dat de eerste
starter, van de Kamp ,met vier of
vijf minuten vertraging was vertrok
ken, en dat bovendien de volgorde
van vertrek nog verlaat was door
dat de Ruiter en Blaauw niet op tijd
i verschenen, waardoor het tijdsche-
ma niet meer klopte. Een en ander
maakte enige optel en aftreksomme-
tjes noodzakelijk, voordat de juiste
j klassering bekend kon worden ge-
maakt. Schulte werd eerste met 31
1 seconden voorsprong op Voorting,
wiens tijd één seconde beter was dan
die van Peters. Daarna kwamen drie
Beleen, met geringe onderlinge ver
schillen .Wout Wagtmans, van wie
i een zeer goede tijd verwacht werd,
werd 19e. ruim zes irrinuten achter
Schulte. Een lek bandje verklaarde
veel.
Kruiningen-R'dam
voor Faanhof
Precies om zes uur werd te Krui-
ningen haven gestart voor de tweede
halve etappe naar Rotterdam. Men
was vol verwachting voor de dingen
die komen zouden, want aan boord
j van de „Koningin Wilhelmina" had
den sommige Nederlandse renners
laten doorschemeren, dat ze wat van
plan waren en dat de Belgen nog
lang niet gewonnen hadden. Inder
daad stoven zes renners weg toen er
nog geen zes kilometer was gereden.
Faanhof en van der Zande behoor
den er toe, en Bakker, de Belg Smet
Schoenmakers en, men kan haast
wel zeggen natuurlijk, Jan Lam-
brichs. Bij de tijdrit des morgens had
de Bundenaar het niet zo heel best
gemaakt, hij leek nog niet bekomen
van de zware rit TilburgSt. Niklaas
Maar met dat al was hij nu bij de
eerste de beste uitlooppoging van de
partij. Later kwam'en ook Delahaye
en van Kerckhoven de kopgroep
versterken, die nu uit acht man be
stond, en met de stevige Noord-Wes
ter schuin achter ging het hard, heel
hard in de richting Bergen op Zoom
De vaart lag voortdurend boven de
45 kilometer, cn soms boven de 55.
Op een punt, vier kilometer voor
Bergen op Zoom, hadden de leiders
een halve minuut voorsprong, nadat
enkele Belgen vergeefs getracht
hadden de hoofdgroep bij te trekken.
Bij de oprit naar de Moerdijkbrug
27 kilometer van de finish, was de
positie: aan kop Faanhof. van der
Zande, Bakker. Schoenmakers, Lam-
brichs, de la Haye en van Kerckho
ven; op 3 min. 50 sec. Dequesne; op
4 min. 15 sec. het grote peleton. aan
gevoerd door de Oranjetruidrager
Bogaerts en zes renners van de Bel
gische B- en A-ploegen.
Tussen Dordrecht en Rotterdam
gingen de Hoog, Braeckeveld, Dek
kers van Brabant en de Groot achter
de zeven koplopers aan, die ze ech
ter niet konden bedreigen, integen
deel wisten Lambrichs c.s. hun voor
sprong nog iets te vergroten. Op de
baan van Varkenoord, waar twintig
duizend toeschouwers langs de ste
nen baan van 1000 meter stonden,
won Faanhof overeenkomstig de ver
wachtingen in de eindspurt van De
lahaye, Bakker Lambrichs, van
Kerckhoven, van der Zande en
Schoenm'akers.
De laatste etappe.
Na de vijfde etappe stonden vier
Belgen vooraan in het algemeen klas
sement. De best geplaatste Neder
lander, Voorting, had bijna 12 minu
ten achterstand op de drager van de
Oranje trui Bogaerts, negen minuten
op nummer twee van Stayen, 3XA
minuut op nummer drie de Feyter
en nog geen halve minuut op num
mer vier van Kerckhoven. Schoen
makers cn Faanhof stonden onder-
scheidelijk één minuut en vier minu
ten achter op Voorting. Ergo was het
een schier onmogelijke opgaaf om de
drie leidende Belgen van de kop te
verdringen. Maar een aanval op van
Kerckhoven van de Belgische A-
ploeg de andere drie behoorden
tot de B-ploeg, wat hun positie nog
sterker maakte zou voor Voorting,
Schoenm'akers en Faanhof lonend
kunnen zijn. Maar het was ook dui
delijk, dat bij de geringe lengte van
het parcours het offensief niet al te
lang uitgesteld mocht worden. Tus
sen Rotterdam en Vlaardingen deed
zich geen gelegenheid voor daar de
Belgen waakzaam aan kop reden en
enkele schuchtere uitlooppogingen
meteen fnuikten. Eenmaal Vlaardin
gen gepasseerd demarreerden plotse
ling Tissier en de sterke Belg de
Feyter, die kennelijk tot de slotsom
was gekomen, dat de aanval de bes
te verdediging was. Er scheen wat
in te zitten, en de twee reden zich
volkofnen los. maar toen ze een drie
honderd meter voor waren gekomen
gingen bij Maassluis de spoorwegbo
men neer. En toen had het peleton
direct aansluiting. Waaiervormig ver
spreid over de brede weg, met de
straffe Noordwester tegen, werkten
renners zich door het Westland.
Kwintsheul (34 kilometer) werd ge
passeerd met een kleine vertraging
het tijdschema. Op de kronkel
weggetjes naar Loosduinen glipte
Vos van de Nederlandse A-ploeg
weg. Hij had al voortdurend op een
kans geloerd en sloeg toe op het eer
ste het beste gunstigste moment. Er
was geen Belgisch verzet, Vos was
immers 28e in het klassement, met
een uur vertraging op Bogaerts, zo
kon hij snel uitlopen en met 1 mi
nuut voorsprong op het peleton Den
Haag binnenrijden. Het parcours
voerde ditmaal niet over Schevcnin-
gen maar via Rijswijk naar Lcid-
schendam. Intussen hadden nog drie
renners, eveneens alle drie gevaar
loos voor de Belgen, het peleton ge
lost, namelijk Bakker, Vinken en
Evers. Onder het viaduct te Leid-
schendam (56 km) had Vos 35 se
conden voorsprong op deze drie, en
50 seconden op de hoofdgroep.
Over de smalle dijken in het pol
derland naar Zoetermecr en Benthui
zen aardig land maar nu niet be
paald met ideale wegen voor een
wielercourse was niet veel te be
ginnen. Vos werd nog vóór Benthui
zen (69 km) ingelopen door Bakker,
Vinken en Evers. En de positie was
toen: aan kop Vos, Vinken, Baker en
Evers; op 45 seconden Braekeveld,
Lakeman en Loos; op 1 m'in. 15 sec.
de hoofdgroep.
Enige malen trachtten Schulte en
Peters het tweede groepje te achter
halen. Maar ze trokken het peleton
mee. wat niet de bedoeling was, cn
bij Boskoop lieten Loos, Braekeveld
en Lakeman zich terugvallen. Er was
hard, gejaagd in een tempo van tegen
de 45 kilometer. Toen zakte de
vaart, en aangezien de vier koplo
pers geen moment verslapten werd
het verschil groter. Bij Bodegraven
(96 km) was het aangegroeid tot 2l<
minuut, met nog vijftig kilometer te
rijden. Bij Uithoorn tot 3 minuten,
en even voor Amstelveen, vyf kilo
meter voor de finish, tot ruim vier
minuten. Het stond toen al vast. dat
deze laatste etappe met een Neder
landse zege zou eindigen, en dat de
Belgen aan de kop zouden blijven
van het algemeen klassejr.'ent.
In een zeer straf tempo werden d'
laatste vijf kilometers er door ge
jaagd. Bij het binnenkomen van het
stadion met een kwartier winst
op het tijdschema lag Vos voor
aan, maar Vinken, een snelle renner
kwam met een rush opzetten cn
klopte hem in de eindspurt. Bakker
nam de derde plaats en Evers de
vierde. Ruim vijf minuten later
sloeg Peters zijn maat Schulte voor
de vijfde plaats en even later kwam
JEAN BOGAERTS WINT DE
RONDE VAN NEDERLAND.
Jean Bogaerts, deel uitmakende
van de Belgische B—ploeg, heeft de
ronde van Nederland gewonnen.
Hem werden verscheidene ge
schenken aangeboden. Een daarvan
was een Prisma-horloge.
het grote peleton binnen. En daar
mee behoorde dc ronde tot het ver
leden.
Uitslag.
Dc uitslag van dc zesde etappe van
Rotterdam naar Amsterdam over
een afstand van 145 km' luidt: 1.
Vinken (Internationale ploeg) 3 uur
43 min. 44 sec.; 2. Frans Vos (Ned.-A
sportploeg) z.t.; 3. Bakker (Ned.-A
sportploeg) z.t.;4. Evers (Ned.-C) z.t.
5. Peters (Ncd.-B) 3 uur 49 min. 08
sec.: 6. Schulte (Ned.-A sportploeg)
z.t.: 7. Faanhof (Ned.-B) 3 uur 49
min. 29 sec.; 8. Wagtmans (Ned.-C)
z.t.; 9. Olivier (Bclgiü-A) z.t.; 10.
Voorting (Ned.-B) z.t.
De Ruiter van de internationale
ploeg had tijdens de laatste etappe
de strijd opgegeven.
Het algemeen klassement na de
laatste etappe luidt: 1. Bogaerts (B-
B) 36 uur 40 min. 07 sec.; 2.van
Staeyen (B-B) 36.43.03; 3. Dc Feyter
(B-B) 36.48.22; 4. Van Kerckhoven
B.-A36.51.22; 5. Voorting (Ned.-B)
36.51.46; 6. Schoenmakers (Ned.-A)
36.52.29; 7. Faanhof (Ned.-B) 36.56.02
8. Peters (Ned.-B) 36.56. 26; 9. De
lahaye (Fr.) 36.56.44; 10. Schulte
(Ned.-A) 36.57.06; 11. Bakker (Ned.-
A); 12. Braekeveld (B.-A); 13. Buyl
(B.-B); 14. Wagtmans (Ned. C); 15.
Van Brabant (B.-B); 16. De Hoog
(Ned.-C); 17. De Graevelyn (B.-A);
18. Dekkers (Ned.-A); 19. Evens
(B.-B); 20. Janssen (Ned.-C); 21.
van der Zande (intern, ploeg); 22.
Smet (B.-B); 23. Degucsnc (Int.
ploeg); 24. Serin (B.-B); 25. Lam
brichs (Ned. C); 26. Evers (Ncd-C);
27. Vinken (Int. ploeg); '28. Vos
(N d.-A29. Ollivicr (B.-A); 30.
Smits (Ned.-A); 31. Dccin (B.-A);
32 Loos (Ned.-A) 33. Blaauw (Int.
ploeg); 34. Lakeman (Ned.-A); 35.
De Baerc (B.-A): 36. Dielissen (Ncd.
C); 37. Van Elderen (Ned.-A); 38.
van de Kamp (Ned.-B): 39. Tissier
(Fr.); 40. Bourlon (Fr.); 41. De
Groot (Ned.-B.).
Het ploegenklassement na de laat
ste etappe luidt:
1. België-B 110 uur 11 min. 32 sec.;
2. Nederland-B 110 uur 44 min. 14
sec.; 3. Nederland-A 110 uur 47 min.
27 sec.; 4. Be!gië-A 110 uur 53 min.
03 sec.; 5. Nederland-C 111 uur 08
m'in. 20 sec.; 6. Internationale ploeg
111 uur 49 min. 04 sec.; 7. Frankrijk
113 uur 33 min. 06 sec.
NOGMAALS JEAN BOGAERTS.—
De. winnaar met de lauwerkrans,
hem uitgereikt door Jhr. I. L. van
den Berch van Heemstede, voorzit
ter van de N.W.U.
„Prisma"
