De Fransen wonnen verdiend
Nederland
van
Oranjeploeg verloor eervoller
dan in Bazel en Antwerpen
Hoe de wedstrijd verliep...
vanaf de tribune
De spelers
onder de loupe
In de
kleedkamers
MAANDAG 11 DECEMBER 1950
Db LEiUSb COURANT!
TWEEDE BLAD PAGINA 1
TIJDENS EEN AANVAL DER
FRANSEN weet de Nederlandse
doelman Piet Kraak, hoog opsprin
gend, de bal te bemachtigen. '1 wee-
de van links Terlouw, tweede van
rechts van Schijndel.
Foto ANP Telefoto HMR.
DARIJS, 10 December. Van een speciale ANP-verslaggever). Zater-
avond was het Nederlands elftal te Parijs aangekomen, waar officials
en spelers verwelkomd werden door enkele vertegenwoordigers van de
Franse voetbalbond. Onmiddellijk werden de kamers in hotel Terminus
St. Lazare opgezocht en reeds vroeg lagen de spelers op één oor. De uren
voor de wedstrijd werden in alle ka lmte doorgebracht totdat men zich
tegen twee uur naar het Colombes stadion begaf. Verlegh en zijn spelers
inspecteerden het terrein, dat ondan ks sneeuw, regen, vorst en dooi van
de laatste dagen voortroffelijk be speelbaar bleek.
De belangstelling voor deze ont
moeting was, zoals men verwachten
kon, niet zo bijzonder groot en de
genen, die; niet van te voren een toe
gangsbewijs hadden gewocht, konden
gemakkelijk nog een kaartje kopen,
van opkopers was geen sprake. De
publicaties in de Franse bladen wa
ren daar misschien wel debet, want
in alle toonaarden hadden de Franse
journalisten op dat éne markante feit
gewezen: dat er geen sterk Neder
lands elftal naar Parijs zou komen,
omdat de beste spelers van ons land
reeds in Frankrijk vertoefden, maar
niet mee konden spelen.
Precies half drie ving de wedstrijd
aan en tegen die tijd was de mist,
die in de morgenuren vrij dicht was
geweest, door een fris windje geheel
weggevaagd. Het reusachtige Colom-
besstadion zag er wat grauw en een
zaam door de niet overmatig gro
te belangstelling uit. Slechts drie
vlagen vrolijkten het strijdperk op',
het Nederlandse en Frans rood-wit-
blauw wapperden naast het scorings-
bord en achter een der doelen hing de
diep blauwe F.I.F.A.-vlag.
Na vijf. minuten leidde
Frankrijk.
In de eerste minuten was het een
beetje wederzijds verkennen maar
na vijf minuten kopte Terlouw een
bal buiten de zijlijn. Karku gooide
van de sintelbaan af'in en voor dat
de Oranjeverdediging de tegenstan
ders had gedekt was Strappe er door
heen en loste een kogel, welke tegen
Terlouw afsprong. Maar Flamion
was er snel bij en vond plotseling
een vrij doel voor zich, toen onze
landgenoten appelleerden voor bui
tenspel. Scheidsrechter Baert had
niets gezien, stand trouwens op dat
ogenblik op het middenveld en de
kogel van Flamion met tegeneffect
bleek onhoudbaar voor Kraak te zijn.
Na vijf minuten had het Franse elf
tal reeds de leiding.
Het Nederlandse elftal antwoordde
met enkele venijnige aanvallen,
merendeels goed opgezet en een schot
van De Graaf was het bewijs, dat
Oranjevoorhoede niet met zich
zou laten spotten. En niet lang daar
na koDte Snoek keurig hoog in, maar
doel waan ter Vignal sprong er als een
tijger paar en ving het leder fraai,
zodat cte Nederlandse verdediging
voorlopig geen moeilijke problemen
te verwerken kreeg. De weinige Ne
derlandse supporters keken inmid
dels hun oüen uit, zo geacheveerd
speelde onze «oorhoede, zo snel volg
den de switches elkaar op. Een
prachtige aanval van Van Schijn
del ging naar Van der Tuyn, die naar
buiten gelopen was, een voorzet
volgde en De Graaf, die een uitste
kende positie bij het strafschopgebied
had ingenomen, loste een kogel, die
met grote moeite door Vignal werd
gehouden. Het Oranjeteam hield
voorlopig het beste van het spel en
na een schot van Flamion, dat naast
ging, kreeg Van der Tuyn voor open
doel een prachtige kans. maar hij be
heerste het lichaam niet en zijn
schoen raakte de bal maar half,
waardoor deze een veilige prooi
voor Vignal werd. Het spel golfde in
de eerste twintig minuten op en neer
en over het algemeen werd er aan
beide zijden aantrekkelijk voetbal
gespeeld. De eerste hoekschop voor
Frankrijk werd keurig door Kraak
opgevangen. Het publiek, dat in
aantal op 35.000 werd geschat, ge
noot van de fraaie staaltjes voetbal,
welke beide ploegen demonstreerden.
In de 24e minuut liep De Graaf
op een pass van Snoek goed door en
kon de siuatie slechts redden door
een hoekschop weg te geven, welke
geen succes opleverde.
Voorsprong vergroot.
In de 28e minuut kon Frankrijk
de voorsprong vergroten na een
prachtige aanval, waarbij de bal ten
slotte bij Kargu die naai- buiten was
gezwenkt, terecht kwam. Een afge
meten voorzet, laag langs de grond
volgde en hoewel midvoor Baratte
het leder maar half raakte, verdween
de bal uit zijn schot toch in de uiter
ste linkerhoek, onhoudbaar voor
Kraak: 20.
Spanning keerde terug.
Na een half uur keerde plotseling
de spanning terug. De Oranjehem
den bleven namelijk fel en goed com
binerend aanvallen met passes door
het midden of via De Graaf. En toen
de laatste na 34 minuten keurig voor
zette, kopte Snoek met effect in, toen
Vignal te ver uit het doel was ge
lopen. De bal bleef vlak voor de
doellijn denderen en de snel toegelo
pen van Melis beho.efde laag inkop
pend slechts een kleine beweging
met het hoofd te maken om 't leder
achter de lijn te deponeren (21).
In het laatste kwartier bewoog het
spel zich voornamelijk op het mid
denveld, maar er zouden nog enkele
sensationele momenten komen. Want
vijf minuten voor de rust drong de
Franse voorhoed gevaarlijk op, de
bal belandde bij linksbuiten Doye,
die ongeveer op de midvoorplaats
was beland. En met een zuiver schot
laag in de hoek, was de stand 31
voor Frankrijk geworden. Even
het er naar uit, of het Oranje-elftal
deze vergrote achterstand niet meer
te boven zou komen, maar Van Melis
en vooral Van der Tuyn gaven de
moed niet op. Bij een gezamenlijke
aanval, zeer kort gehouden, waarbij
de Franse verdediging verscheidene
fouten maakte, kwam het leder bij
de Hermes DVS-speler terug, die de
uitgelopen Vignal met 'n strak schot
passeerde. De achterstand was weer
verkleind, 32 voor Franwrijk. Dit
doelpunt kwam 4 minuten voor de
rust tot stand.
Twee doelpunten kort na rust
beslisten de strijd.
Na de hervatting vergrootte Frank
rijk snel de voorsprong. En niet met
één, maar met twee doelpunten.
Want nauwelijks was de bal aan het
rollen gebracht of De Jong sprong
tevergeefs naar een hoge bal, Barat
te kreeg het ledér te pakken en loste
een laag schot, dat Kraak zeker zou
hebben gehouden, indien niet Fla
mion hem juist even te vlug was af
geweest en de bal met een klein tikje
over de handen van de op de grond
liggende Nederlandse doelman in het
net kon deponeren (42).
Een minuut later scoorde Baratte
het vijfde doelpunt, toen keeper
Vignal de bal ver naar voren had af
getrapt, maar Terlouw de hoog op
springende bal niet kon houden.
Eerst trapte Baratte tegen Kraak aan,
maar de Franse midvoor ving het le
der weer op en zijn tweede schot
belandde via de onderkant van dc
lat achter de lijn (52).
Met deze veilig voorsprong behiel
den de blauw-witlroden het initia
tief maar moed puttend uit de we
tenschap, dat de Franse verdediging
niet onpasseerbaar was, trachtte de
Oranjevoorhoede enkele malen ener
giek beide backs en stopperspil Cuis-
sard voorbij te komen, maar alles
was vergeefs.
De Franse aanval bleet door ra
zendsnelle aanvallen zeer gevaar
lijk en het was Flamion, die met Ba
ratte grote verwarring in de Neder
landse verdediging stichtte. Slecht
schieten en zwak afwerken van de
intelligent opgezette aanvallen vorm
den factoren, welke een hogere score
voor de gastheren tegenhielden. En
zo verliepen twintig minuten van de
tweede helft, waarin de Fransen vol
komen het initatief in handen had
den genomen, waarin het zeer hoge
tempo van de eerste helft de Oranje-
hemden parten speelde en onze te
genstanders door hun betere licha
melijke conditie ook hur. technisch
overwicht konden doen gelden
Bij een van de schaarse aanvallen
der Oranje voorhoede plaatste Bies-
brouck het leder scherp naar voren,
van Melis zag de kans, maar doelman
Vignal liep snel uit het doel en kon
slechts door een free-kick hij
bracht de Eindhovenaar zeer unfair
ten val redding brengen.
De overtreding was even buiten
het strafschopgebied begaan, zodat
slechts een vrije trap kon worden
gegeven, welke door Schijvenaar
hoog in de hoek werd gescholen,
waai Vignal de bal klemvasr op
ving.
Met nog een kwartier spelen ble
ven de Fransen domineren, maar al
hun schoten vlogen naast of beland
den tegen een der Oraijehemden
die stoer stonden te verdedigen.
De iweede helft werd ontsierd door
iets te vinnig spel, waarbij de Neder-
.anders enkele kneusjes" oplieuen,
3i werd dat ongetwijfeld ook veroo-
zaakt door de licnamelijke vermoe':!-
heid, eeforceerd dooi het hoge ter'
po. Zo kwam het eincle van een zeer
acnt'ekkelijke wedstryo He» was
een nieuwe nederlaag van het Oran
je-elftal, welke geenszins smadelijk
kon worden genoemd.
Geen reden tot overmoed' maar ook niet
tot hopeloze stemming
,.r\AT WORDT VIJF NUL MENEERKES", voorspelde de meewarige
Belgische douanebeambte Zondagmorgen aan de grenspost tussen
Mons en Maubeuge. Als blijk van zijn medeleven mochten we alle kof
fers gesloten houden en behoefden we ook de paspoorten niet te tonen
,,'t wordt ook we» tien nul", profeteerde hij nog bij wijze van afscheids
groet!
Ongetwijfeld zijn er heel veel Ne
derlanders geweest onder de paar
duizend legioenleden, die in hun hart
ongeveer even sombere voorgevoe
lens koesterden. Misschien vreecden
ze geen tien nul, maar dan toch wel
een vijf-een, of zes-een, of cijfers
van die aard. Welnu hun heeft het
oranjeteam een aangename verras
sing bezorgd niet alleen door een
inmaakpartij te voorkomen maar te
vens door voor de pittige, frisse en
aantrekkelijke wedstrijd te zorgen,
die weliswaar verloren ging onze
achtste nederlaag in successie
maar zonder dat ze een bittere na
smaak achteiliet. Wij hebben verlo
ren. doch evenals met Van Dam te
gen Robinson het geval was, met
ere.
Laten we beginnen met even het
Franse spel en de Franse pers on
der de ioupc- te nemen. De Fransen
hebben in de loop van de veertien
of vijftien ja&r, sinds ze het beroeps-
spel invoerden, ljun techniek, tac
tiek en strategie aanmerkelijk verbe
terd. Alles loopt gladjes wanneer een
Franse ploeg zijn dag heeft, de bal
behandeling is uitstekend, de passes
zijn zuiver en strak, het switchen
wordt aanhoudend uitgevoerd, zon
der dat het verband in het team ge
vaar loopt. Bovendien is de lichaams
conditie zozeer verbeterd, dat de
heren zonder moeite tweemaal vijf
en veertig minuten op vol tempo
kunnen spelen. Ze zijn onmiddellijk
na de aftrap op temperatuur en spe
len dan full speed, ze kunnen ook na
de hervatting onmiddellijk weer" van
leer hekken en dat werd ons Zon
dagmiddag noodlottig en ze zijn
bij machte om, als het moet. ook de
laatste tien of vijftien minuten nog
eens alle zeilen bij te zetten.
Wat dit alles betreft is de voor
uitgang groot, en het overwicht op
een amateurteam onmiskenbaar. Aan
de andere kant is er toch ook wel
iets te loor gegaan van wat vroeger
dc typische aantrekkelijkheid, en ook
de kracht van het Franse voetbal
uitmaakte Het spontane en spran
kelende mist men thans in hun spel,
én ook dat wonderlijke vermogen om
al improviserend, partij te trekken
van de situatie van het ogenblik. Het
spel is gaver doch mechanischer en
gemakkelijker te doorgronden. Eén
kenmerk blee f echter wel gehand
haafd: de grilligheid van zon Fran
se ploeg, zowel als geheel als wat de
linies afzonderlijk betreft. Tegen
Nederland wisselden perioden van
voortreffelijk ploegspel af met mo
menten. waarin er van ploegverband
niet veel te merken viel. En men
kon wel vaak de verdediging en de
voorhoede voortreffelijk zien spelen,
maar daaj* stonden dan toch ook
weer fasen tegenover, dat een linie
als geheel volkomen faalde.
WEL VERDIEND NATUURLIJK.
Desondanks hebben de Fransen
hun zege verdiend. Ongetwijfeld zat
er een offside luchtje aan hun eerste
doelpunt, en ook zou scheidsrechter
Baert, die beslist zijn dag niet had.
de Fransen niet te kort hebben ge
daan, indien hij een overtreding van
keeper Vignal tegen Van Melis met
een penalty bestraft had, aangezien
die fout binnen de beruchte lijnen
werd begaan de Belgische arbiter
gaf een vrije schop juist buiten het
strafschopgebied maar men dient
toch zonder voorbehoud te constate
ren dat er wel twee doelpunten ver
schil waren tussen beide p'oegen.
Door de gastheren een pluim op de
EEN SPELMOMENT VOOR HET
NEDERLANDSE DOEL: De Neder
landse doelman Piet Kraak m actie
bij een aanval der Fransen; in het
midden Schijvenaar.
Foto ANP Telefo HMR
hoed te steken voor hun spel bren
gen wij tevens lof aan de Nederlan
ders, die tegen deze uitstekend ge
trainde profs erin geslaagd zijn de
schade tot een eervolle nederlaag te
beperking. Al na vijf minuten ,werd
het duidelijk, dat onze ploeg niet
naar Colombes was gekomen in de
gemoedstoestand van een schaap, dat
naar de slachtbank gevoerd werd.
Onze jongens gingen niet gebukt on
der de last van een grote reputatie,
integendeel verwachtte men van hen
niets bijzonders. En dit is ongetwij
feld een van de redenen geweest,
waarom ze zo fris en onbevangen
speelden, met daarbij als prikkel de
begeerte om alle denigrerende voor
spellingen te niet te doen. De wil om
er het beste van te maken wat moge
lijk was, bezielde elk lid van de
ploeg van het begin tot het einde,
en deze goede wil vormde samen met
de uitstekende ploeggeëst de sterkste
troef van het Oranje-team. Daardoor
slaagden de spelers er vaak ook in
dividueel in zich technisch tot het ni
veau van hun tegenstanders op te
werken en waren er voor rust lange
perioden, waarin van een Frans
overwicht nauwelijks of in het ge
heel geen sprake was. Evenwel lukte
dit slechts zolang men physiek bij
machte was het door de Fransen ge
decreteerde tempo vol te houden. Men
Wist van te voren dat dit niet twee
maa1 vijf-en-veertig minuten het
geval zou kunnen zijn
Onze spelers hielden hun tegen
standers in dit opzicht bij tot vijf-
en-twintig minuten voor het einde.
Toen deed de vermoeidheid zich bij
velen geducht gelden en kregen de
Fransen, die in hetzelfde tempo door
bleven draaien, gelegenheid hun tech
nische meerderheid duidelijk te de
monstreren. Eigenaardig genoeg
maakten zij juist in dat tijdvak van
groot overwicht geen doelpunten.
Men moet dit niet toeschrijven aan
het feit. dat ze er een demonstratie
van maakten, want dit was positief
niet het geval. Maar de zaak is dat
toch niet alle wapens van deze profs
scherp geslepen zijn, het ontbreekt
hun indien niet aan dash en door
tastendheid dan toch wel aan schot
vaardigheid en aan een hard en zui
ver schot althans naar de wedstrijd
van Zondag te oordelen. Men pro
beerde te veel de bal in het doe1 te
drijven, en wanneer er al eens ge
schoten werd dan was de richting
doorgaans zoek.
Opvallend en sympathiek was
het, dat het Franse publiek alhoewel
naar een sprekende zege van de fa
vorieten verlangend, doch telkens
weer de Nederlandse aanval'en toe
juichte. Het had partij gekozen, leek
het bijpa, voor de zwakste van de
twee ploeaen. Voor rust daverden
herhaaldelijk de toejuichir-Tn van
de tribunes als onze voorhoede er
aardig combinerend van door ging.
Die combinaties hadden trouwen?
iets dat aan de Franse kant gemist
werd een element van verrassin? en
pontaneïteit dat te meer tot gelding
kwam, omdat er vee' open gespeeld
werd. De Fransen hielden het te
veel op short passing waar onze ver
dediging aardig kijk en vat op kreeg,
zelfs bij het onophoudelijk switchen
van de Franse aanvallers. De mid
voor Baratte zagen we herhaaldelijk
■op de uiterst linkervleugel, en de
rechtsbinnen Kargu heeft minstens
even vaak op de vleugel als op zijn
eigen plaats gestaan.
In onze voorhoede waren voor de
rust Van Melis en Van dei tuyn de
onvermoeibare gangmakers, die van
elke kans om aanvallen op te bou
wen profiteerden. Jammer genoeg
7\in zij geen matchwinners; waren ze
dat wel dan zou de eindscore er
heel anders hebben uitgezien. Snoek
blies voor rust uitstekend zijn partij
mee. In de tweede helft zakte hij ge
leidelijk af, maar wij geloven toch
wel, dat hij de aangewezen man is
voor de linksbinnenplaats als Lenstra
niet kan worden opgesteld. De Graaf
was voor rust eveneens beter dan
daarna; hij had te maken met een
sterke tegenpartij van Arnaudeau en
Marche, eerstgenoemde naar onze
mening een der beste spelers van het
veld.
In de middenlinie heeft Terlouw
enkele foutjes gemaakt, en een daar
van kostte een doelpunt. Maar daar
stond zoveel goed tegenover, dat de
balans toch een duidelijk saldo uit
wijst. De Rotterdamer heeft zich ook
geen enkele maal aan te fors spel be
zondigd, zijn functie van aanvoerder
oefende blijkbaar 'n louterende wer
king uit in dit opzicht.
Terlouw blesseerde in de loop van
deze wedstrijd andermaal zijn voet,
maar gelukkig kon hij vrijwel door
lopend zich geheel blijven geven,
Talloze malen heeft hij door reso
luut ingrijpen het kunstig weefsel
van Franse aanvalscombinaties uit
eengereten. Van Schijndel is nog
steels niet geheel de oude, maar
speelde al met al een zeer goede
wedstrijd. Jammer, dat hij zich niet
snel genoeg herstelt als hij gepas
seerd is. Biesbrouck was vaak een
nuttig en soms een uitblinkend spe
ler, maar er waren ook momenten
dat men hem bijna niet zag
In de achterheode was Schijvenaar
goed op dreef en vooral zijn prachtig
getimed koppen bracht menigmaal
redding in moeilijke situaties. De
Jong had een goede eerste en vrij
zwakke tweed% helft. Wat Kraak be
treft, onze nationale doelverdediger
heeft ook in deze wedstrijd enige
malen gelegenheid gehad zijn lenig
heid en snel reactievermogen duide
lijk te tonen. Wij denken aan de ver
rassende duiksprong, waarmee hij
eenmaal, na uit zijn doel gelopen te
zijn, de prompt van ver door Kargu
ingeschoten bal bemachtigde, voor
de voeten van Baratte, die zelf in
het net belandde. Het zou toch geen
doelpunt geweest zijn, omdat de
Fransman offside stond, maar het
was een prachtig staaltje van besluit
vaardigheid en lichaamsbeheersing.
Toch heeft Kraak niet bepaald zijn
dag gehad. Het eerste doelpunt, door
de gevaarlijke Flamion gescoord, was
onhoudbaar, en bovendien naar velci
mening offside. Voor het tweede ging
Kraak niet geheel vrij uit, en hei
vierde zou hij wellicht, als hij in top
vorm was geweest, eveneens hebben
kunnen voorkomen. Wij hebben nu
Clavan nog niet genoemd, maar- Cla-
van speelde een matige wedstrijd en
was van onze elf ongetwijfeld de
zwakste. Aan de goede wil ontbrak 't
hem niet.
In de Franse ploeg vormden Fla
mion en Doye een zeer gevaarlijke
linkervleugel. Vooral Flamion heeft
onze verdediging veel hoofdbrekens
gekost. De spil Cuissard viel zeer te
gen, maar de linkshalf Arnaudeau
speelde zowel aanvallend als verde
digend een schitterende partij. Eigen
aardig genoeg had juist deze uitne
mende Fransman bijna een doelpunt
veroorzaakt toen hij in de tweede
helft wat onoordeelkundig op zijn
doelman Vigna. terugspeelde. Van dc
backs beviel ons Marche het meest
en zijn machtige rush langs de lijn.
waarbij hij drie spelers passeerde en
vervolgens zuiver van de hoekvlag
voorzette. zulljn we niet gauw ver
geten. Keeper. Signal was uitstekend,
en zijn verre uittrappen legden de
basis voor menige gevaarlijke Franse
aanval.
„Dat tempo van de eerste helft
was beslissend", zo luidde de alge
mene opinie na afloop vart officials
en spelers in de Nederlandse kleed
kamer. De iichamelyke conditie van
de tegenstanders was perfect een
klasse beter dan die van de Neder
landers en wanneer het tempo zo
hoog blijft, gaat die voorsprong ge
ducht meetellen. Waar nog bij komt,
dat bij betere lichamelijke geoefend
heid de techniek gemakkelijker tot
zijn recht kan komen Van het ene
gevolg komt het andei en zo is de
overigens verdienstelijke 52 ne
derlaag volkomen te verklaren.
Enkele spelers mompelder., dat wij
elke week moeten trainen alleen
maar om lichaamsofeningen en dat
een jaar lang. Dan slaan wij die
Franse profs met stukken En dan
waren er nog enkele Nederlandse
spelers, wier lichaamsconditie toch
rog wel zo goed was, dat zij niet uit
gespeeld waren, Schijvenaar was
daar een van. althans volgens eigen
zeggen. Terlouw had weer last van
zijn enkel, maar de Kleine schram-
metpjes en verwondingen der overige
spelers hadden weinig om iet lijf.
Wij dachten, dat Flamion je op je
liande nhad getrapt, toen dat sohot
van Baratte, het vierde ioelupunt,
zo keurig langs je heen tipte, zeiden
wij tegen Kraak. „Neen ik kreeg van
de Fransman een trap fegen het
achterhoofd en daarom was ik even
„neer". Onze doelman moest ieder
een tekst en uitleg geven van de vijf
doelpunten. Waren twee daarvan niet
te houden? Beslist niet, was de me
ning van Kraak. De goals voor de
rust waren met contra-efect inge
schoten en dat zijn de meest lastige
ballen, die er zyi- Natuurlijk dat
misverstand tussen hem en Terlouw
of moest het zijn tussen Terlouw
en Kraak was te betreuren en dat
koestte een doelpunt Maar hebben
wij het er nu zo slecht afgebracht.
Neen toch?
En welke officials men ook sprak,
Ctto de Vries, Harry Mommers, Rat
Verlegh en cok trainer Jaap van der
Leek, allen zeiden: Een goede eerste
helft en een overwicht van de Fran
sen in de tweede helft, welke uit de
aard der zéak, gezien de verhoudin
gen, moest komen!
DE MENING DER FRANSEN.
Na afloop van de wedstrijd vroegen
wij de voorzitter van de Franse voet
bal bond, de heer Gambardella, naar
rijn mening over het' vertoonde spel.
„Ik ben van mening, dat onze spe
lers er verkeerd aan hebben gedaan
hun tegenstanders te onderschatten.
Het spel der Nederlanders was name
lijk lang niet van kwaliteit ontbloot.
Het Franse elftal dacht een gemak
kelijke zege te behalen, waardoor de
verdediging zich te veel naar voren
waagde, aldus de Franse bondsprae-
ses. „Onze tegenstanders kregen
hierdoor telkens de gelegenheid goe
de en zeker niet ongevaarlijke aan
vallen op te zetten. Ik moet zeggen,
dat de Nederlandse voetballers in
dividueel blijk gaven over een be
hoorlijke dosis techniek te beschik
ken, maar bovenal heeft hun enthou-
siame en hun wh al het mogelijke te
geven er voor zorg gedragen dat de
nederlaag een zeer eervolle kan wor
den genoemd. Ik zou ongelijk hebben,
wanneer ik zei niet tevreden te zijn,
maar de conclusie, die ik tevens trek
is, dat een wedstrijd nooit van tevo
ren is gewonnen en dat alrijd moet
worden gevochten om hef succes te
behalen". Aldus eindigde de heer
Gambardella.
Het oordeel van Gaston Barreau, de
voorzitter van de Franse keuze-com
missie, was vrijwel eensluidend:
„Naar mijn smaak was deze Neder
landse ploeg heel wat sterker dan
die, welke in Antwerpen van België
verloor. Het weer geheel fit zijn van
de supil Terlouw betekende een ge
duchte versterking voor onze gasten.
De Nederlandse uploeg heeft geen
gelegenheid voorbij laten gaan om
ons elftal van repliek te dienen".
Barreau vervolgde: „De Nederlandse
voorwaartsen vormden een voortdu
rende bedreiging voor onze verdedi
ging-
Ik geloof, dat men in de komende
jaren nog ernstig rekening zal moe
ten houden met Nederland, dat wan
neer niet alle spelers moeter, worden
vervangen wegens vertrek naar het
buitenland, de weg naar herstel ze
ker weer zal vinder,"
DE BALANS.
De stand na de tien gespeelde
wedstrijden is nog altijd in het voor
deel van Nederland:
Nederland 10 6 4 12 3924
Frankrijk 10 4 6 8 2429
