kath. qezinsveRzoRQSteRS slaan een
BRucj naaR een BeteRe toekomst
De Katholieke kerk leert geen
burgerlijke onverdraagzaamheid
Jubilarissenavond N. Z. H. V. M.
Abdij van
Egmond
Tafeltennis een snel
groeiende sport
vijf jaar weRkzaam m leióen
„Liefóe tot chRistus óRmqt ons''
ZATERDAG 18 NOVEMBER 1950
CE LE SE I 1URANT
DERDE BLAD PAGINA 1
Pater Witte voor „Katholiek Leiden":
DATER DR. J. L. WITTE SJ. vond het niet toevallig, dat vooral in de
laatste jaren een grotë belangsteling aan de dag gelegd wordt voor
de- verhouding tussen katholieke en reformatorische christenen, omdat in
deze chaotische tijd de geestelijke vrijheid grof is aangerand en omdat
iedereen in deze met enorme problemen worstelende wereld tot de an
der zegt: als je onze leer maar aanvaardde, zou er wel een geordende
maatschappij ontstaan. Men is desnoods geneigd de ander tot aanvaar
ding te dwingen.
Daarom mogen wij de Vereniging „Katholiek Leiden" dankbaar zijn,
dat zij gisteravond in de niet volle maar goed gevulde Foyer van de
Stadsgehoorzaal een bijeenkomst belegde, waarop pater Witte sprak
over „Rome Reformatie na 1950" In een zeer diepgaand, maar duidelijk
en uitvoerig betoog, heeft spr. zich met dit probleem bezig gehouden,
voornamelijk uitgaande van het Herderlijk Schrijven van de Ned.
Herv. Synode over de Katholieke Kerk en van het antwoord, dat vijf
hoogleraren van de R.K. Universiteit te Nijmegen hierop in drukvorm
gaven.
Beschuldiging N. H. Synode onjuist
niet ziet als een juridisch georgani
seerde kerk. Werkelijk katholiek ge
dacht is het belang van de Kerk een
openstaan voor iedereen, niet alleen
nu, maar ten allen tijde. Het Rijk
Gods is er, doch nog slechts in aan-
,eg, een klein mosterdzaadje, dat ge
spannen uitziet naar de tweede
komst van Christus aan het einde
der tijden.
Zó bezien zijn het Rijk Gods en de
Kerk wél identiek. Het Rijk Gods
aan het einde der tijden, daar gaat
het om. En dan komt ons katholiek
handelen in een ander licht te staan;
alles wat de voltooiing van het Rijk
Gods aan hei einde der tijden bevor
dert is goed. Dit moet de maatstaf
zijn voor onze verdraagzaamheid.
Het is onze fout, en ook die van de
protestanten, dat we ongeduldig zijn
en dat we de macht van de Kerk-
van-nu willen vergroten. Maar dwin
gen is verkeerd en op die wijze
zieltjes-winnen een verkeerde men
taliteit, die echter onder de katholie
ke bekeerders niet bestaat.
Uit dit alles is te begrijpen, dat de.
bezwaren van de Synode ongegrond
zijn en dat de Kerk burgerlijk niet
intolerant is. De suggestie, dat het
Rijk Gods reeds voltooid zou zijn in
de Kerk-van-nu, is ten enemale on
juist.
Wel dogmatisch
onverdraagzaam
Het is ondoenlijk dit betoog, zo
rijk geschakeerd, ook maar enigszins
te kunnen weergeven in de beperkte
omvang van een courantenverslag.
We bepalen ons daarom slechts tot
er' e details.
m r. ving aan met er op te wijzen,
dc. de N. H Synode niet het recht
had om ten aanzien van de katho
lieke verdraagzaamheid een beschul
diging te uiten. Men had slechts vra
gen mogen stellen. In genoemd
schrijven herhaalt de Synode tel
kens, dat de Katholieken hun Kerk
en het Rijk Gods vereenzelvigen en
daarom ook burgerlijk wel onver
draagzaam moeten zijn. Helaas, aldus
spr., is dit in het Nijmeegse antwoord
niet voldoende weerlegd. Maar het
is niet waar. dat bij de Katholieken
„de ere Gods en 't belang der Kerk"
samenvallen. Bovendien mag de
Synode eerst de hand in eigen boe
zem steken, wanneer in een aanhang
sel op het schrijven gezegd wordt
dat het Processie-verbod niet alleen-
gehandhaafd, maar zelfs uitgebreid
diende te worden.
Het antwoord ten aanzien van de
verdraagzaamheid wilde spr. uit de
H. Schrift halen Enerzijds komt uit
het Evangelie naar voren, dat op
onverbiddelijke wijze de waarheid,
zonder compromis, gehandhaafd
dient te worden, waar het gaat om
Christus Zelf. Paulus schreef aan
d$ Galaten: „Wanneer iemand U een
ander Evangelie zou verkondigen
dan ik heb gedaan, hij' zij vervloekt"
Een dogmatische onverdraagzaam
heid bestaat er dus. Hiermede gaat
de Synode accoord, want ook de
Hervormden zijn op het punt van
dogmatiek onverdraagzaam.
Het gaat dus om de burgerlijke
verdraagzaam heid, om de eerbiedi
ging van de menselijke persoonlijk
heid De geestelijke vrijheid komt ook
in het Evangelie tot uiting, wanneer
de rijke jongeling tot Christus komt
en niet gedwongen wordt Hem te
volgen. Christus is wel bedroefd,
maar laat hem vrij en eerbiedigt zijn
vrije keuze.
TWEELEDIGE TAAK VAN
DE KERK.
Hoe kan God echter toelaten, dat
mensen te goeder trouw dwalen en
anderen in nun dwaling meeslepen?
Het is eenzelfde mysterie als het
door God toelaten van de zonde; er is
geen antwoord, we moeten het aan
vaarden.
In het Evangelie vinden we ook
de tweeledige taak van de Kerk. Een
behoudende taak, dus het bescher
men van de aan de Kerk toever
trouwde kudde, en een heiligende
taak: het zout te zijn der aarde, het
uitstralen der katholieke levens
overtuiging. De Kerk is geen afge
schutte kudde, maar moet wijd open
staan voor de gehele wereld, want:
„Gaat en onderwijst alle volkeren.'
Maar hoe is hiermede in overeen
stemming te brengeh, dat, volgens de
uitspraak van de Paus, alleen zij lid
van de Kerk zijn, die „in gehoor
zaamheid aan de Paus van Rome de
ware leer van Christus belijden"?
Hoe kunnen anderen dan genaden
ontvangen en nog wel door de Kerk?
De Pauselijke uitspraak echter sluit
niet uit, dat allen, die trachten te
volbrengen wat God van hen vraagt,
door een geheime verbinding aan
Christus' Kerk verbonden zijn. Het
Doopsel is zo'n binding, maar ook het
deugden-leven van niet-katholieken
draagt het kenteken van de Kerk-
We kunnen de wegen van de H. Geest
niet controleren, maar weten, dat
God getrouw blijft aan Zijn eens ge
openbaarde verlossingsplan en dat
Hij één Kerk gesticht heeft om alle
mensen te redden.
Niet iedere Katholieke zal de Kerk
als zo wijd openstaand zien. Vooral
in Nederland is het historisch zo
gegroeid, dat wij de Kerk dreigen
te zien ais een partij.
Het is beter dat een protestant eer
lijk zijn geweten volgt (helaas in
een dwaling) dan dat hij met een ge
wrongen geweten het katholicisme
aanhangt Want met on-geestelijke
machtsmiddelen kan nooit iets goeds
bereikt worden voor het Rijk Gods.
Deze vrijheid van geweten komt niet
in botsing met de belangen van de
Kerk, wanneer men tenminste deze
Na de pauze behandelde pater
Witte nog de kwestie van de verhou
ding Kerk-wereld. De Kerk leeft
wel in de wereld, maar is niet van
de wereld- Dit moet kenmerkend zijn
voor de verhouding.
De Kerk moet de gestalte aanne
men van het volk, want de Katho
lieke Kerk is ook de Nederlandse
Keilt; als zodanig heeft zij de oudste
rechten. Het wordt tijd, dat de Herv.
Kerk. die zich volks-kerk noemt, dit
gaat inzien. De Katholieke Kerk is
reeds in het eerste stadium met het
Nederlandse volk samengegroeid en
heeft een Middeleeuwse kath. cul
tuur opgebouwd Met de Hervorming
ging deze echter grotendeels verloren
en nog kost het veel moeite de lijn
weer te herstellen: onze emancipatie
nog verre van voltooid!
De Staat, als de natuurlijke ge
meenschap van mensen, is geschon
den, aangevreten door de erfzonde,
en moet, evenals ieder mens afzon
derlijk, verlost worden. Een volko
men Christelijke staat is onmogelijk
en daarom is de verhouding tussen
Kerk en Staat moeilijk. Een bepaal
de reserve is dus nodig, ook om te
voorkomen, dat men de politieke
partij met de Kerk gaat vereenzel
vigen. Maar we moeten alles onder
Christus brengen en mogen dus de
staat niet buiten beschouwing laten.
D? kerstening van de staat echter
is wat Vondel van de gevallen mens
zeide: „Een pijnlijk herbouwen wat
snel teneder viel". Maar er is één
middel, machtiger dan alle andere:
het martelaarschap als hoogste mid
del tot kerstening der wereld. De
Ned. Herv. Synode, die de Kath.
Kerk een on-geestelyk machts-stre-
ven verwijt, moge zien welke houding
de Kerk aanneemt in landen, waar
van de macht niets is overgebleven,
omdat de Kerk geen compromis wil
de. Het martelaarschap is de hoogste
duldende liefde tot Christus, de
meest verdraagzame daad, omdat ze
gesteld wordt tot kerstening van de
wereld!
De heer C. Zandbergen, voorzitter,
sprak, nadat enige vragen gesteld en
beantwoord waren, hartelijke dank
woorden voor deze prachtige en bui
tengewoon leerzame avond.
Telken jare houdt de NZHVM
haar jubilarissen-avonden te Haar
lem en Leiden en gisteravond was
Leiden in de geheel gevulde Stads
gehoorzaal aan de beurt. Het betrof
hier de volgende jubilarissen: W. F.
Waterland, ambachtsman I, Leiden;
J. de Jager, ambachtsman I, Leiden;
D. Eikerbout, bureaubeambte, Rijns
burg; W. F. Vermond, ambachtsman
I, Rijnsburg; W. J. Kettenis. wagen
voerder II, Voorburg; A. M. Mooye-
kind. wagen voerder I, Leiden; J J.
Dreef, conducteur, Leiden; D A.
Hendriks, adjunct controleur. Voor
burg; A. Galjaard ambachtsman I,
Rijnsburg; L. v. d. Berg, conducteur,-
Voorburg; J. C. Cornet, conducteur,
Voorburg; A. W. van Rijn, conduc
teur, Voorburg; N Kruit, hulpwerk
man, Leiden; D. M. Roos. conduc
teur, Voorburg; A. Jesse, conducteur,
Leiden; N Oudshoorn, wagen voer
der I, Leiden; J. A. Jansen, wagen
voerder I, Leiden; L. J. Goudriaan,
ambachtsman I, Rijnsburg; A Gijze-
nij, conducteur Leiden; L. van Kou-
wenhove, ambachtsman I, Rijnsburg;
J. H. Langezaal, onderhoudsmonteur
I, Leiden; Th. Ruigrok, monteur bo
venleiding I, Leiden.
Op de gebruikelijke wijze werden
de feestelingen met aan de arm van
hun vrouw van achter i. d. zaal bin
nengeleid en onder de tonen van de
jubileum „Manoeuvre-Mars" van P.
A. Stens naar hun plaatsen geleid.
De voorzitter der feestcommissie
de heer A. Hollinga, sprak bij de
aanvang een hartelijk welkomst
woord, in het bijzonder tot de jubi
larissen en de directie der NZHVM,
chefs van afdelingen, vertegenwoor
digers van vakorganisaties, enz. Drie
der feestelingen waren door ziekte
verhinderd en hun wenste spr. van
harte herstel toe.
Nadat ook de voorzitter van het
jubileumfonds, de heer M. Ockeloen,
een woord van gelukwens had ge
sproken, sprak de heer J. J. Jussis-
sen, directeur der NZHVM een
woord van felicitatie tot de feeste
lingen. Chefs van dienst en spreker
zelf weten uit ervaring, aldus de
heer Jurrissen, wat het betekend
zulk een jubileum te mpgen herden
ken, want het heeft zeer veel van de
mensen gevergd en daarom past hun
hulde en dank. Gaarne brengt spr.
deze hier in het openbaar en hij
wenste hun ten slotte nog vele ge
lukkige jaren toe in het bedrijf
Hiermede was het offciële gedeelte
ten einde en werd het programma
begonnen met het optreden van de
NZH-muziekkapel, o.l.v. de heer P
Baart. Enkele goede nummers mu
ziek, onder aandachtige stilte beluis
terd en op uitstekende wijze ver
tolkt, vormden een waardige inlei
ding van het programma dat deze
avond geboden werd en waarbij mu
ziek en zang met elkaar om de voor
rang streden. Fientje Meester en Jo-
han Pander openden op leutige wijze
het programma met conferences en
liedjes. Het aantrekkelijkst vanI het
gevarieerde programma was «rel het
optreden van Liesbeth Lunov. de be
kende Hollandse operette-zangeres,
die o.m. een aria uit de operette-wals
„Les Saltimbanques" ten gehore
bracht. Daarna kwam Fons Dankaert
voor het voetlicht met een voortref
felijke vertolking van het Wolga-
lied en tezamen eindigden zij met
duetten uit Traviata. Zij oogstten
stormachtige bijval en hadden een
niet onbelangrijk aandeel in het suc
ces van de avond.
Mr. C. STEINMETZ SPREEKT
VOOR „OUD-LEIDEN."
Op de eerste bijeenkomst van de
vereniging „Oud-Leiden" in het
nieuwe seizoen, welke gisteren in
het stedelijk museum „De Laken
hal" werd gehouden, heeft mr. C.
Steinmetz, lid van het Historisch
Genootschap, gesproken over de Ab
dij van Egmond.
Voordat de Noormannen met hun
invallen in ons land begonnen, was
er reeds een begin van de Abdij te
vinden: Het kerkje van St. Adel-
bert, dat door hen verwoest werd.
Rond het herbouwde kerkje werden
versterkingen aangelegd en zo
groeide langzaam de Abdij, die van
het begin af aan de orde der Bene
dictijnen heeft behoord. Tot de be
kendste abten behoren Jacob en Ge
rard van Poelgeest.
De graven van Holland beschouw
den de Abdij als hun persoonlijk be
zit, zodat Dirk de zesde, na zijn reis
naar Rome, deze aan de Heilige
Stoel kon schenken. Doch ook na
deze schenking werden de meeste
Graven uit het Hollandse Huis nog
in de kerk van de Abdij begraven.
De relatie tussen de Heren van Eg
mond tot de Abdij is zeer wisselval
lig geweest;
Voor de tweede maal is de Abdij
verwoest door de Geuzen, hoewel
Prins Willem van Oranje uitdrukke
lijk had gevraagd haar te sparen.
Van een opnieuw opbouwen van de
Abdij kwam niets, integendeel men
men ging zelfs de fundering en de
grafkelders van de Graven van Hol
land opruimen.
Zo is de toestand gebleven tot
1934 toe. In dat jaar begonnen Be
nedictijner monnikken met de her
bouw van de belangrijke Abdij.
Ook in Leiden en omgeving
grote activiteit
ER ZIJN TAKKEN van sport, die jaren nodig hebben gehad om zéeh
populair te maken, en publieke belangstelling te trekken.
De tafeltennissport, en met haar de Nederlandse Tafeltennisbond wis-
*ten zich echter in korte tijd tot een ontwikkeling te brengen die men zich
voor enkele jaren terug niet zou durven dromen.
Natuurlijk is ook deze sport een
tijd min of meer een bijlopertje ge
weest, men beschouwde tafeltennis
als een spelletje als tijdverdrijf, zon
der meer, maar de heren die indertijd
de Nederlandse Tafeltennisbond op
richten, wisten wel degelijk wat zij
deden.
Het eerste jaar van de bond, 1935,
stonden 600 leden ingeschreven, en
„Sire, er klonk
schot.
Het Verkennersspel dat morgen
in de Stadsgehoorzaal onder boven
staande titel zal gespeeld worden,
heeft een gheel eigen sfeer; de
sfeer van het bo s,de sfeer van de
natuur. We zien er dan ook de die
renwereld optreden met zijn wel en
wee; in z'n verhouding t. o. v. de
mensen Vijandig. omdat zovele
mensen zich in de natuur minder
correct gedragen. Bang, omdat de
mens over wapens beschikt, waar de
dieren voor moeten wijken. We zien
er ook de mensen die de rust der
natuur komen verstoren. De angst
der dieren groeit en bereikt zyn
hoogtepunt, wanneer het befaamde
schot klinkt. De dieren menen n. 1
dat het tegen hen gericht is. Maar 't
blijkt, dat de mensen, deze mensen
althans, niets kwaads in het schild
voeren, maar de dieren juist willen
helpen en bijstaan. Dit is nu voor
de dierenwereld een ware ontdek
king.;
Dc welwillendheid van de mensen
tegenover de dieren!
En het dier blijkt deze genegen
heid te waarderen, ja, op hoge prijs
te stellen!
Dit thema, geachte lezer, is een
uitwerking van het zesde punt van
de Verkennerswet: „Een Verkenner
is een dierenvriend."
Het is dus een echt verkenners-
spel, vooreerst vanwege het onder
werp en vervolgens vanwege de
sfeer van het buitenleven, die hier
zo sterk spreekt.
Overigens werd het hele spel op
echte Verkenners-manier voorbereid
Ons devies is n. 1. niet: Ga naar de
bazar en koop wat je nodig hebt!...
Maar; Doe het zelf! Maak wat je
nodig hebt! Wij willen in onze op
voedingen ethode het volle pond ge
ven aan de zelfwerkzaamheid van
de jongens. Welnu, dit SDel/de cos-
tuiims, het decor, muziek en dans,
het is alles eigen werk van het
Leidse District v. d. Katholieke Ver
kenners.
Dit spel bewijst wat samenwer
king vermag! Het zal een getuigenis
zijn van onze edelste bedoelingen
(ofschoon niet zonder humor weer
gegeven!) van onze grote liefde
voor de natuur, dat heerlijke be
wijs van Gods grootheid en liefde.
Het zal vooral voor natuurvrien
den onder u een gelegenheid zijn
om een welbestede, genotvolle
avond te beleven.
We kennen ze allemaal
wel, de gezinnen, waar tij
delijk een moeder ont
breekt, omdat zij in een
rusthuis verblijft, thuis
ziek ligt of om andere re
denen haar moederlijke
zorgen aan het gezin moet
onthouden. Is het dan niet
vaak zó, dat buren, familie
leden en kennissen vol me
delijden zich afvragen:
„Wat moet er met dat ge
zin gebeuren, wie moet er
voor de kinderen morgen?"
zonder zelf een hand uit te
steken? Dit is geen verwijt;
we constateren slechts fei
ten. Al te vaak wordt in
zo'n geval ach en wee ge
klaagd, maar hulp verle
nen: ho maar! De goeden
uitgezonderd natuurlijk.
Maar dan ziet men plotse
ling hoe 's morgens om half
negen een meisje of jonge
vrouw in uniform, de huis
deur binnengaat; de katho
lieke gezinsverzorgster
heeft haar intrede gedaan.
Zij komt in het gezin om de
plaats van moeder in te ne
men. Zij verzorgt de kinde
ren, maakt het huis schoon,
kookt het eten en doet ver
der alles om het gezellig te
maken, wanneer 's avonds
de man van zijn werk komt
en de kinderen uit school
terugkeren.
Dat eist enorm veel tact,
want de kinderen missen
hun moeder en nemen niet
zo gauw genoegen met een
plaats-vervangster. Boven
dien valt er niet zelden
veel op te knappen, omdat
de moeder al enige tijd niet
helemaal in orde was. Het
huis moet een extra beurt
hebben en meestal ligt er
wel een grote stapel ver-
stelgoed te wachten! Voor
dat zij het weet slaat de
klok zes uur en gaat de ge
zinsverzorgster naai huis.
Zo gaat het iedere dag,
soms een week, soms een
maand, soms nog langer. En
als dan de moeder weer ge
heel opgeknapt thuis komt,
vindt zij een geordend
huishouden terug en zal zij
met vreugde haar dagelijk
se werk weer beginnen. Dat
den morgen vijf jaar be
staat. En bij het eerste lu
strum mag wel eens aan de
openbaarheid worden prijs
gegeven, wat steeds in stil
te wordt gedaan.
Vijf jaar js het geleden, dat
de eerste pioniersters het
huis Morssingel 8 betrok
ken en hun zegenrijk werk
in Leiden begonnen. Zij
hadden gehoor gegeven aan
de oproep van de bisschop
van Haarlem, die kort na
de bevrijding in een her
derlijk schrijven zei:
„Op de allereerste plaats
denken wij aan het herstel
er thans 12. Zij werden in
Den Haag opgeleid in een
halfjarige cursus en deden
of doen vervolgens een jaar
practijk, voordat zij het of
ficiële insigne mogen dia-
gen. Daarnaast beschikt de
Le'dse colonne nog over zes
gezinshulpen, die nier in
tern zijn en geen speciale
cple'ding hebben genoten.
De laatsten Worden b.v. in
gezinnen geplaatst waar de
moeder niet helemaal haar
werkzaamheden heeft neer
gelegd.
De internen gaan in de
week-ends meestal naar
is het werk van de gezins
verzorgster!
Soms komt er ook sociaal
v/erk aan te pas en zal de
gezinsvarzorgster orde
moeten scheppen in be
paalde mistoestanden.
Herstel van gezinsleven.
Waarom dit alles beschre
ven? Is het niet zó, dat
sommige goede dingen in
stilte worden gedaan, om
dat het werk geen luidruch
tigheid en tamtam kan ver
dragen? Zo ja, dan behoort
het werk van de Katholie
ke Gezinszorg er zeker toe.
Dat wij er vandaag toch de
loftrompet over steken,
vindt z'n oorzaak in het
feit, dat de colonne in Lei
van het normale gezinsle
ven, het huiselijk leven,
dat misschien nergens ter
wereld zo sterk heeft ge
bloeid als in ons land Het
gezinsleven, waarin de ge-
loofs-overtuiging het
schoonst kan opbloeien,
heeft bijna vijf jaar veel
geleden".
De moeilijkheden waren
groot en zijn nog alle niet
overwonnen, maar 't werk
ving aan en werd voortge
zet, 'in de overtuiging dat
het nodig was!
Soberheid in „De Brug"
Op Morsingel 8 „De
Brug", zoalè de eerste ge
zinsverzorgsters dit huis
genoemd hebben wonen
huis en hebben iedere week
een lesavond, waarop gods
dienstkennis en algemene
ontwikkeling bijgebracht
worden.
Er is in Leiden ook een In
terkerkelijke Gezinszorg,
waarmede prettig samenge
werkt wordt. In gevallen
van nood leent men elkaar
gezinsverzorgsters uit.
Hoewel dit werk door Rijk
en Gemeente gesubsidieerd
wordt, moeten de gezinnen,
die hulp genieten. *och ook
zelf een bedrag betalen. In
gevallen, waarin zulks niet
mogelijk is, springen ver
schillende instanties bij, of
helpt de werkgever van de
vader een handje.
Finantiëel staat de colonne
in Leiden dus niet zo sterk.
En dat is te merken, wan
neer men het huis Morssin
gel 8 binnentreedt. In dt
kamers ligt geen zeil, de
trappen en gangen zijn kaal
en overal heerst de groot
ste soberheid. Alleen in de
huiskamer is het gezelli..
Daar scharen de' meisjes
zich 's avonds rond de snor
rende kachel, doen ren
handwerkje en luisteren
naar het pianospel van een
hunner. Dan heerst er een
vredige rust in „De Brug",
waarover de maatschappe
lijk werkster, mej. H. Ver-
kley als leidster van de
buitendienst, en mej.
van Berkum, leidster van
de binnendienst, de scepter
zwaaien.
Maar 's morgens is „De
Brug" in rep en roer Dan
zwermen de meisjes uit
naar alle richtingen van de
stad,- om volgens de sym
boliek van hun huis-naam
een brug te slaan tussen
sociale nood en een betere
toekomst. Dan trekken zij
weer naar de gezinnen,
waar hun hulp zo dringend
nodig is (in 1950 werden
reeds 137 gezinnen gehol
pen!)
Zo brengen zij het devies
tot werkelijkheid, dat op
het insigne gegrift staat:
„Caritas Christi urget nos"
„Liefde tot Christus
dringt ons". De liefde tot
Christus, die hen dag in dag
uit dringt te helpen, overal
waar verlangend naar hun
komst wordt uitgezien.
15 jaar later in 1950 was dit aantal
reeds gestegen tot 8000.
Natuurlijk zijn er veel meer be
oefenaars, die nog niet ingeschreven
staan, deze sport wordt immers over
al beoefend, maar nog vele vereni
gingen spelen nog steeds niet in
bondsverband.
Zo beschikt b.v. in Leiden de Leid-
Tafeltenniscommissie over gege
vens, die aantonen, dat er in onze
stad en haar omgeving door 26 ver
enigingen, clubs en groepen gespeeld
wordt. Hiervan zijn thans 14 vereni
gingen aangesloten bij de bond, en
met uitzondering van 1 vereniging
namen zy alle deel aan de Bondscom-
petitie.
Natuurlijk horen ook de andere
groepen in dit Bondsverband thuis.
Het lidmaatschap van de bond biedt
de beoefenaar grote en aantrekkelijke
voordelen. Naast de competitie wor
den immers vele evenementen, tour-
nooien, tienkampen, kampioenschap
pen, steden wedstrijden enz. georga
niseerd.
Thans heeft de N.T.T.B. reeds een
aanvang gemaakt met een centrale
bondstraining, uiteraard nog in zeer
bescheiden omvang, maar waar elke
vereniging vele van zijn spelers gra
tis kan laten trainen door bekende
topspelers.
Als onderdeel van de N.T.T.B. is
er in Leiden de Leitaco, de organisa
tie, die de taak op zich heeft geno
men, de belangstelling voor deze
sport aan te kweken en te stimuleren
Zy verleent de noodzakelijke steun
en medewerking aan bestaande ver
enigingen en kan zelfs geheel zelf
standig overgaan tot het oprichten
van nieuwe verenigingen in plaatsen,
waar hiervoor belangstelling bestaat.
Zo is thans gebleken, dat de be
staande verenigingen in Leiden prac-
tisch alle geheel zijn volgeboekt en
in verschillende gevallen reeds zijn
overgegaan tot het aanleggen van
wachtlijsten.
Om nu een overzicht te krijgen van
hen, die gaarne in verenigingsver
band zouden gaan spelen, verzoekt
het bestuur deze personen hun naam
en adres even op te geven aan de
afd. Propaganda Lgitaco, p.a. Am-
monslaan 15, Wassenaar.
Bij voldoende belangstelling zal de
Leitaco dan overgaan tot het oprich
ten van een of meerdere nieuwe ver
enigingen.
En als ook het Gemeentebestuur
en de schoolbesturen van Leiden hun
medewerking geven of blijven geVen,
dan zal ook Leiden spoedig worden,
wat tafeltenniskringen ervan ver
wachten, een bolwerk van de tafel-
tennissport.
DEMONSTRATIE TE OEGST-
GEEST
De R.K. Tafeltennisvereniging
„Oegstgeest" had gisteravond in St.
Willibrord een groots opgezette de
monstratie-avond georganiseerd,
waaraan verschillende prominenten
uit de Nederlandse tafeltenniswe
reld hun medewerking verleenden.
Er was voor deze demonstratie veel
belangstelling en de aanwezigen
hebben volop kunnen genieten van
spannende partyen. De eerste partij
tussen Lottie Beumer (PTT Den
Haag) en Anny de Burger (ALTC
Leiden) was nogal eenzijdig en ein
digde in een 21-13. 21-17 zege voor
eerstgenoemde speelster. Spannender
was de strijd tussen Lottie Beumer
en Els Filbry (Sleutels Leiden), die
tenslotte door de Haagse gewonnen
werd met 21-17, 14-21, 21-14. Het nu
volgende heren-enkelspel tussen F.
Klinkenbergh (ATTC Maastricht) en
W. Heemskerk (Treffers R'veen)
stond direct al op veel hoger peil en
had een wisselvallig verloop. Klin-
kenbergh*zegevierde hier met 21-14,
14-21, 21-11. Daarop volgde het ge
mengd dubbel tussen mej. Beumer
Cor du Buy en mej. FilbryWill
van Zoelen. Hier werd de overwin
ning behaald door laatstgenoemd
paar met 21-17, 15-21, 21-13. Het he
ren-dubbel tussen du Buy-van Zoe
len en Klinkenbergh-Heemskerk
werd met 21-17, 21-11 overtuigend
beslist in het voordeel van de beide
eerstgenoemden. En na nog een de
monstratiepartij tussen mej.' Filbry
en H. v. d. Voort (Sleutels), die
met 21-16,- 21-11 het voordeel aan
de mannelijke kant bracht, volgde
het hoogtepunt van de avond, na
melijk het duel tussen Cor du Buv
en Will van Zoelen. En deze partij
werd inderdaad een duel op leven
en dood. Van Zoelen speelde sterk
aanvallend, maar kon aanvankelijk
niet door de zeer solide verdediging
van du Buy heenkomen. De eerste
game ging dan ook voor hem ver
loren. maar beide volgende wist hy
op zijn naam te brengen. In de vier
de game ging du Buy opeens vinni
ger van zich afbijten en ook meer op
de aanval spelen, waardoor hij deze
game in zijn voordeel besliste. In
de beslissende game ging de stryd
volkomen gelijk op, beide spelers
zetten alles op alles en elke achter
stand van enkele punten werd
prompt weer ingelopen. Doordat hij
op het eind enige ballen te noncha
lant behandelde, m'oest du Buy ten
slotte echter deze game en daar
mee de overwinning aan van Zoe
len laten. In deze op hoog peil
staande wedstrijd zegevierde van
Zoelen met 16-21, 21-19, 21-16, 15-
21, 21-19.
Het geheel was een uitstekende
propaganda voor de steeds meer
veld winnende tafeltennissport.
