Eftq
WEEK'PUZZIE
datje £ewi~_ NAAR HET EILA
Instituut St. Jozef 75 jaar in
Bodegraven gevestigd
Oud-Nreuu/koper schildert in Giethoorn
KOLEN
Drie jongens op een Limburgse
kasteelboerderij
SATERDAG 14 OCTOBER 1950
DE LEIDSE COURANT
DERDE BLAD PAGINA 2
Wanneer een vreemdeling door-
Bodegraven wandelt, bestaat er veel
kans, dat hij het Instituut St. Jozef
voorbij loopt, zonder het op te mer
ken. Niet omdat het gebouw zo klein
is, maar door de hoge stenen muur
langs de Overtocht en de rij bomen
in de tuin, die de voorgevel zo'n
beetje verdonkeremanen. Men moet
toevallig door het poortje kijken, om
het instituut en de naam ervan, die
onder het St. Jozefbeeld bij de hoofd
ingang is aangebracht, te ontdekken.
Deze stille teruggetrokkenheid van
het gebouw is eigenlijk een afspie
geling van de bescheidenheid, waar
mede de zusters Franciscanessen
haar zo vruchtbaar werk verrichten.
Bescheidenheid dient over het alge
meen gerespecteerd te worden, maar
loofd haar te .doorbreken,
zo af en toe is het wel eens geoor-
Wij geloven, dat het thans zo'n
moment is, waarop deze uitzonde
ring in toepasing mag worden ge
bracht.
Zondag is het immers een grote
dag voor Bodegraven, want dan is
het precies 75 jaar geleden, dat de
eerste zusters van deze orde van het
Duitse plaatsje Salzkotte in de Rijn
streek arriveerden.
Zij waren met vijven en vestigden
zich in een kleinhuisje aan de Over
tocht, waar ze direct begonnen ir;et
het geven van naailes.
Natuurlijk was de behuizing erg
bekrompen, maar het begin was er.
Al spoedig deed zich een gelegen
heid voor, om de vestiging groter op
te zetten. Dit was toen er een nieuwe
kerk en pastorie werden gebouwd,
waardoor de zusters in de oude pas
torie haar intrek konden nemen.
Van daar uit is de. grote groei ge
komen. De oude pastorie is nog
steeds het hoofdgebouw, maar aan
weerskanten zijn in de loop van de
tijd vleugels aangebouwd. Daartoe
ging eerst een oud pakhuis tegen de
grond en later een paar oude huis
jes. Er was echter meer ruimte no
dig. De villa van wijlen dokter
Blaauw werd bij het gebouw getrok
ken en hier vond de administratie
een onderdak, terwijl er nog ruimte
overbleef voor de ontvangst van gas
ten Momenteel wordt er weer ge
werkt aan het instituut. De speel
plaats van de kleuterschool wordt
overdekt en daarboven zullen cellen
gebouwd worden voor de zusters.
Verder is men bezig aan een zieken
zaal.
Deze geweldige groei valt niet te
verwonderen, als men nagaat, welke
soorten van onderwijs hier worden
gegeven. Het is niet bij een naai
school gebleven. Dit simpele begin
is uitgebreid met een lagere school
voor meisje, een bewaarschool, een
ULO en een cursus koken en naaien
voor de leerlingen, die na het verla
ten van de lagere school geen on
derwijs meer zullen volgen.
Het pensionaat, dat zo klein werd
begonnen, heeft thans ongeveer 100
meisjes onder zijn dak. Er zijn er bij
wier moeder en grootmoeder daar
eveneens een gedeelte van haar le
ven sleten, wat op zich een duide
lijk bewijs is, hoe het Instituut St.
Jozef gewaardeerd wordt.
De kleuterschool wordt een
groot succes.
De kleuterschool begint een faam'
te krijgen, om haar zeer bijzondere
inrichting. Zelfs de inspecteur van
het onderwijs stond verbaasd over
de inrichting, die de zuster voor de
kleuters hadden gemaakt. En dan
kwam hij nog midden in een ver
bouwing. Als alles gereed is, komt
deze autoriteit nog eens kijken en
hij heeft al iets losgelaten over rijks
subsidie. Terzakekundigen weten,
hoe moeilijk het is, om voor het
kleuteronderwijs subsidie van het
rijk te krijgen, zodat deze toezeg
ging een goede waardemeter is voor
het geen de zusters op dit gebied
prosteren.
Het hoge percentage geslaagden
voor lingerie-, costuumnaaien en
ULO is even eens een gunstige ge
tuige.
Herinneringen.
Tot 1914 hadden de zusters ook de
lagere school voor de jongens. Zus
ter Liberata, die altijd de hoogste
klas van de jongens voor haar reke
ning nam, is in Bodegraven nog
steeds niet vergeten:
Zij had er slag van, om lastige
knapen naar haar hand te zetten.
Op Maandagmorgen kwam het nog
al eens voor, dat ze zo langs haar
neus weg zei: „Jongens, pakken jul
lie eens even pen en papier, dan
kan je opschrijven, waarover er gis
teren gepreekt is!"
En als je het dan niet wist, stond
je er niet best op!
Moeder Ewalda maakte naam door
haar opvallende kennis van de
bouwvakken. Als er een verbouwing
werd uitgevoerd, hield ze een oogje
in het zeil en er zijn heel wat uit-;
voerders terecht op hun vin
gers getikt.
De oudste inwoonster van het In
stituut St. Jozef is momenteel zus
ter Amata. Als jong meisje kwam ze
reeds naar het instituut, waar ze la-,
ter in de congr. van de Franciscanes
sen trad. Gedurende drie jaar ver
toefde ze elders, om vervolgens naar
Bodegraven terug te keren en er
nooit meer weg te gaan. Ondanks
haar hoge leeftijd regelt ze nog
steeds de administratieve zaken.
Na deze opsomming zal iedereen
het er wel mee eens zijn, dat de
zusters alle reden hebben, om feest
te vieren. De ontwikkeling van haar
werk is altijd voorspoedig gegaan en
de resultaten, die in de loop der ja
ren geboekt werden, mogen er zijn.
Zondag a.s. wordt het 75-jarig be
staan van het Instituut St. Jozef in
intieme kring gevierd. De' kerkelijke
viering begint 's morgens in de ka
pel en de verdere dag is er gezellig
samenzijn. Alle eerwaarde moeders
die in Bodegraven geweest zijn,
komen voor zover zij nog in lev\i
zijn natuurliik Zondag naar het
instituut. De zusters van de congre
gatie, die uit Bodegraven geboortig
zijn, worden eveneens verwacht.
Op 22 October is er feest voor de
parochie. De zusters zullen door 65
bruidjes naar de kerk worden be
geleid, waar een plechtige Hoogmis
wordt opgedragen. Het zangkocv zal
zijn beste beentje voortzetten en is
reeds druk aan het repeteren.
's Middags is er van 3 tot 5 uur
receptie in het instituut, zodat ieder
een ruimschoots de gelegenheid
krijgt, om zijn gelukwensen aan te
bieden.
Een feest comité zal dan geld aan
bieden bij wijze van feestgave. Dit
geld is bestemd voor de inrichting
van de ziekenzaal, die momenteel
gebouwd wordt.
Wij hebben zon idee. dat het die
Zondag geweldig druk zal zijn in
Bodegraven, want vele oud-leerlin
gen zullen ongetwijfeld naar het
haar zo vertrouwde Instituut St. Jo
zef komen.
KNOEIERS MET MELK.
De Arnhemse politierechter heeft
in bliksemsnelle rechtspleging Vrij
dag de slijters en personeelsleden van
de Coöperatieve Melkinrichting „Ca-
miz" te Arnhem, die betrokken wa
ren bij de omvangrijke fraude in
melk en lege flessen, tot zware ge
vangenisstraffen veroordeeld.
De personeelsleden Van P. en Van
Z., die de melk in grotere hoeveel
heden verstrekten dan waarop de
bonnen recht gaven, kregen ieder zes
maanden, evenals de slijter H. H., die
van de geraffineerd uitgedachte ma
nipulaties het meeste voordeel had
genoten. De slijters A. G. S. en H.
van D. werden tot twee maanden,
H. de W. en J. T. H. A. tot één
maand veroordeeld. In alle gevallen
werd onmdidellijke gevangenneming
gelast. Ge envan de verdachten kon
een verklaring geven van deze sedert
Januari bezig zijnde knoeierijen,
waaraan volgens de officier van ju
stitie nog wel vijftien of twintig an
dere slijters hebben meegedaan. Vol
gens dë verdediger van een der ver
dachten. mr. Couvret. lag de grootste
schuld in deze affaire bij de fabriek
zelf, die onvoldoende controle had
uitgeoefend en te weinig bekwame
mensen op verantwoordelijke posten
had geplaatst.
Wie denkt dat het
spreekwoord „schoenma
ker blijf bij je leest" altijd
en op iedereen van toe
passing is, heeft het mis.
Onze oud-plaatsgenoot
Dirk Twaalf hoven b.v.
leeft zijn aangeboren
drang naar schoonheid uit
te Giethoorn en verricht
dagelijks scheppende ar
beid in het oude Poppen
huisje.
Voorheen klopte hij in
Nieuwkoop van 's morgens
tot 's avonds op de hak
ken en zolen van schoe
nen.
Toen Dirk de kunstschil
der Segaar ontmoette, ver
anderde hij resoluut zijn
koers, nadat de heer Se
gaar in hem sluimerende
talenten ontdekte.
Dirk Twaalfhoven, ge
boren op 11 October 1896
te Ter Aar, was dus
schoenmaker in Nieuw
koop. Zijn hart was echter
niet bij de leest en drie
poot, maar bij de prachti
ge natuur in zijn onmid
dellijke omgeving. Alle
vrije ogenblikken benutte
Dirk om iets va^ het vele
schoons op en 'e plas
sen, met verf e enstift
vast te leggen.
Toen de kunstminnende
heer Segaar nauwer met
rijk. Twaalfhoven was on
vermoeibaar en baande
zich een weg in de schil
derswereld.
In Giethoorn maakte
Dirk kennis met Piet
Zwiers, die beter in- de
kunst thuis was, doch wat
jonger was dan hij. Zwiers
had de beschikking over
De schoenmaker, die niet
bij zijn leest bleef
Dirk in aanraking kwam,
leerde hij de schilder in
de dop het omgaan met pa
let en penseel en nam hem
mee naar Giethoorn, waar
Dirk in connectie kwam
met meerdere kunstenaars.
In het begin was het
voor de jonge schilder niet
gemakkelijk, want hij
moest nog veel leren, maar
zijn schoonheidminnend
hart kon hij in Giethoorn
en omgeving ophalen en
dat was "al zeer belang-
een Gieters vlot en daar
mede maakten zij samen
een reis door Nederland.
Later gingen Zwiers en
Twaalf hoven een reisje
maken naar België .met
een „zeewaardig" kajuit-
jacht, maar in België was
meer te schilderen dan te
verkopen.
Dirk Twaalfhoven zit
thans in een typisch Gie
terhoorns huisje en expo
seert daar in het seizoen
zijn werk.
Een dezer dagen schreef
een Overijssels blad over
hem het volgende: „We
hebben de verscheidenheid
in het aardige interieur be
keken en het waren voor
al de tekeningen, die ons
oog trokken. Er waren ook
aquarellen en olieverfstuk
ken, stillevens goed van
opzet, de een wat beter
geslaagd dan de ander,
doch alle blijk gevend van
een progessief streven. We
troffen er ook de Gieterse
meester, Hendrik Broer,
die er op uit is, om de nog
wat minder ervaren broe
ders met raad en daad ter
zijde te staan. ,JIet werk
van Twaalfhoven is er in
de loop der jaren flink op
vooruitgegaan", zei Broer,
„het kleurenwerk moet
nog wat dieper, maar
de nodige bezonkenheid
groeit vaak met de tijd en
in dit opzicht houdt het
volhardende streven van
Twaalfhoven zeker goede
beloften in".
Horizontaal: 1. naaldboom, 6.
krocht, 12. zoutas, 14. tijding, 16.
voornaamwoord, 18. afkorting voor
r.eon, 19. meisjesnaam, 21. rechten
inbegrepen (afk.), 22. voorzetsel, 23.
het overige, 26. om een aalmoes vra
gen, 29. wiersoort, 30. meubelstuk,
S2. echtgenoot, 33. Nieuwe Testament
(afk.), 34. emeritus (afk.), 36. mu
zieknoot, 37. voorzetsel, 38. land
bouwwerktuig, 39. oppervlakte vloei
stof, 41. steunend deel ener zolde
ring, 43. foei, 44. verzoek, 45. tel
woord, 48. tegenstelling van stad, 50.
leeg, 53. afnemend getij, 55. jongens
naam, 56. patroon, 58. soort van on
derwijs (afk.), 59. als 16 hor., 60
deel van een koe, 62. livreiknecht,
64. nauwe opening, 66. goede, edele
daad, 68. aangezien, 70 ingenieur
(afk.), 71. en dergelijke (afk.), 72.
•een der profeten, 74. en andere
iafk.), 75 voornaamwoord, 76. vo
gel, 78. snoer om papieren aan te rij
gen, 80. bedaardheid, 81. natuurlijke
geschiktheid.
Verticaal: 2. spil van een wiel, 3.
rond gebouw, 4. denkbeeld, 5. dam
langs een water, 7. Royal Mail (afk.),
8 lengtemaat in Engeland, 9. slaag,
10. als 37 hor., 11. omtrek, grootte,
13. als 71 hor., 15. rijschool, 17. ver
dikking der opperhuid, 19 onbep.
voornaamwoord, 20. broeder van
Kaïn, 22. gem. in Gelderl., 24. rijks-
grond (afk.), 25. rijschool (afk.),
27. lengtemaat, 28. muzieknoot, 31.
aanleiding, 35. maand van het jaar,
37. hijswerktuig, 39. kruipend dier,
40. levensvocht in organische licha
men, 41. waterblaasje, 42. broeibak,
voor alle doeleinden
CREYGHTON
Hooiqr.46 Tel.20114
47. niet gebonden aan het begrip van
tijd, 49. mening, 51. volgens de re
gel, 52. ongemak, 54. drank, 56. kaas
worm, 57. derde zoon van Jacob en
Lea, 59. stad aan de Moezel, 61. als
27 vert., 62. als 28 vert., 63. dat is
(afk. Lat.), 65. komt van de kip, 67.
levenslucht, 69. zuiver, 73. lidwoord
(Fr.), 76. familielid, 77. sint (afk.),
78. bergplaats, 79. afkorting van se
lenium.
Oplossingen worden tot en met
Donderdag' 19 October as. op ons
bureau verwacht. Op de enveloppe
vermelden „Puzzle". Voor de goede
inzenders worden beschikbaar ge
steld: een sigaren-aansteker, een
portemonnaie en een boek.
OPLOSSING VORIGE WEEK
Horizontaal: 1. poelier, 7. stander,
13. Damme, 14. porie, 15. klef, 17.
serie, 19. Kent, 21. een, 23. pol, 25.
roe, 26. rasure, 29. tunnel. 31. Ille,
32. para, 33. vallei, 37. kipkar, 41.
adi, 42. kol, 44. are, 45. zand, 47.
degel, 49. 'arak, 50. ieder, 52. Eerde,
54. Lienden, 55. gamelle.
Verticaal: 1. poker, 2. Edens, 3.
laf, 4. i.m., 5. Ems, 6. reep, 7. spil,
8. toe, 9. ar, 10. nik, 11. deern, 12.
ratel, 16. Lea. 18. ros, 20. Noë, 22.
Arles, 24. zurig, 27. uil, 28. Eli, 29.
tak, 30. nap, 33. vazal, 34. Ada, 35.
linie, 36. nog, 38. Karei, 39. ara, 40.
rekke, 42. kern, 43. leeg, 46. den, 47.
Dee, 48. Lea, 49. adé, 51. d.d., 53.
R.M.
De prijzen wejden deze keer ge
wonnen door J- TimpBik, Crone-
steinkade 2, Leiden (sigarettenko
ker), mej. Th. A. Luk, Dr. van
Noortstraat 152, Stompwijk (sigaren-
knipper) en Ben van der Voort,
Oosten 391, Leimuiden (boek). De
prijzen worden toegezonden.
guitige jongensgezichten meer, die potlood gedaan hebt, zulke^ i'^uze
ze vertoonden; angstige spanning enx
bittere ernst stonden er op getekend
Zou het gat hun de weg naar een
nieuwe uitgang geopend hebben?
(Vervolg)
„En ik doe er niet aan mee" zei
Hans. „Je weet, dat Grootvader uit
drukkelijk verboden heeft, om zon
der zijn toestemming de bouwvallen
te bezoeken en 't is niet eerlijk om
stiekum de sleutel uit het kantoor
tje weg te nemen."
„Ach jö, je bent bang, dat is alles,"
zei Kees boos; nou, blijf dan thuis
\oor mijn part, als je je mond maar
dicht houdt. Wat die sleutel betreft,
maak je maar geen zorgen, hoor, die
hangt morgenavond weer op zijn
gewone plaats. Niemand zal hem
missen".
's Was voor Hans een vervelende
geschiedenis. Waarom wilden Kees
en Wim nog eens op eigen gelegen
heid in die ruïne doordringen? Ze
hoefden heus niet te denken, dat ze
ae verborgen schat zouden vinden.
Grootvader had zelf toch gezegd, dat
't hoogst waarschijnlijk maar een
verzinsel betrof. Neen, hij deed er
beslist niet aan mee en boos kroop
hij in zijn bed, terwijl de twee an
deren nog een poosje zachtjes met
elkaar praatten.
Op zoek naar de verborgen
schat.
De volgende morgen pakte Hans
zijn fiets en ging er een dagje tus
sen uit om zijn peettante te bezoe
ken, die twee dorpen verderop woon
de; de twee anderen hadden dus het
lijk alleen. Door de oogstdrukte zou
grootvader niet eens merken, hoe de
.•ngens hun tijd doorbrachten. Het
•as alleen zaak om op tijd bij het
caanwezig te zijn.
Ze hadden hun voorzorgsmaatre
gelen al genomen: een paar extra
kaarsen, een hamer, een beitel en
een schop lagen al klaar. Toen het
ogenblik gunstig was grootvader
was net naar 't veld gegaan ver
trokken zij. Op de wenteltrap werd
de lantaarn aangestoken en ze daal
den af.
Ze hadden nu geen moeite met de
sleutel en net als opa rolden ze de
ronde kei voor de open deur.
Kees, als „deskundige" ging voor
op Eén nam de hamer, de ander een
kleine kei en daarmee begonnen ze
de muren te bekloppen Dat was een
eentonig en langdurig werkje. De
klank bleef echter overal vrijwel
hetzelfde; het holle geluid, waarop
ze wachtten, bleef maar uit.
Het liep al aardig tegen etenstijd
en nog steeds niets bijzonders; te
leurstelling stond op hun gezichten
te lezen.
Een d room van geheime
gangen.
Hun droom van geheime gangen
en vernuftig verborgen deuren be
gon al aardig te vervliegen. Het liep
tegen twaalven en ze moesten dus
teiug voor 't middageten. De gereed
schappen werden neergelegd en in
't daglicht gekomen, stoften ze zich
zo goed mogelijk af en toen vlug
naar huis. Ze hadden grote moeite
om aan tafel gewoon te doen.
Gelukkig informeerde niemand,
naar wat ze die morgen gedaan had
den, want dom genoeg, hadden ze
vergeten daarover een afspraakje te
maken.
Zo verliep dus alles naar wens en
daar grootvader een middagdutje
ging doen en grootmoeder bezighe
den in de keuken had, vonden ze al
gauw de gelegenheid om weer aan
de slag te gaan.
Ha!....
Ha, nu werd hun moeite al gauw
beloond! Na een poosje tikken, kwam
't geluid, waarop ze zo in spanning
wachtten. Hun hart sprong op van
vreugde en verwachtin g!
Na wat bikken, kwam een hoekje
van een houten deurtje te voorschijn
en weldra hadden ze 't hele gevalle
tje bloot gelegd. Wat een oud getim
merte! Slot of sleutel was er niet
aan, maar open moest en zou het.
Met schop en beitel trachtten ze een
plank los te wrikken. Dat viel echter
r.iet mee. want in de lage gang was
't moeilijk werken en één moest
steeds bijlichten.
Spoedig hadden ze blaren in de
handen en grote zweetdruppels grit-
sten van hun voorhoofden. Maar op
geven, dat nooit.
En plotseling
Opeens kwam Kees op de gedach
te om op zijn rug te gaan liggen en
met zijn zware hakken de planken
te bewerken. En zie, plotseling sprong
er een veer los en 't hele deurtje
vloog open.
Een heftige tocht woei opeens
langs hun verhitte gezichten en te
gelijkertijd hoorden ze tot hun ont
steltenis een geweldige slag. Beiden
begrepen onmiddellijk, wat er ge
beurd was: de deur bij de wentel
trap was door de hevige tocht dicht
geslagen enop slot! Ze zaten ge
vangen, want de sleutel zat aan de
andere kant. Het huilen stond hun
nader dan het lachen. Maar misschien
vonden ze door het ontdekte deur
tje een andere uitgang.
De lantaarn was intussen uitge
brand en bij het schrale licht van
een kaars wrongen ze zich door het
nauwe gat, Kees als de moedigste
voorop. Wat zouden ze te zien krij
gen? 't Waren nu geen lachende,
(Wordt vervolgd).
CORRESPONDENTIE
De kinderen van het St. Jozefhuis
Oude Vest, Leiden. Daar komen
Josien Holthuis, Gerarda van Ful
pen, Riet Koolmees en Willy v. Ovost
ieder met een nette lange brief be
danken voor de fijne verrassing die
van de redactie van de Leidse
Courant gekregen hebben. Wat zul
len jullie gesmuld hebben. Is Ans
Buskens al weer beter? Doe haar
maar van ons de hartelijke groeten
en wens haar het beste. Dag nichtjes
tot de volgende keer hè.
Corrie Oostdam, Zwarte weg 2,
Noordwijk. Jij hebt ook een paar
benauwde ogenblikken gehad Cor
rie, toen je aan het zwemmen was.
Gelukkig maar, dat een meisje ;e
met een drijfband kwam helpen. Hoe
gaat het nu op school? Schrijf
nog eens Corrie.
J. Kraan, Piet Borst en Joop van
der Ing, Kerkstraat, Hoogmade.
Die snoek vangst heb je aardig be
schreven, jammer dat je het met
vissers kunnen toch best met inkt
schrijven. Het einde van de vangst
was niet best, jullie zijn nu zeirer
voor nieuwe hengels aan het sparen.
ag jongens.
Elsje Kok, Kapteynstraat 15 zond
ons de oplossing van het kruisraad-
sel. Daar had je nu eens een mooi
briefje bij moeten schrijven Elsje,
Wim Oostdam, Utrechtse Jaagpad
31, Leiden. Het is niet leuk nè
Wim, als de vissen niet vlug bijten
en het lijkt me ook prettiger om daa
maar wat op het land mee te hel
pen. Je schreef helemaal niet of ie
vader veel had gevangen. Dag Wim
Voor vandaag is het weer genoeg
kinders, de volgende week gaan we
verder met het beantwoorden van
de briefjes.
TANTE JO en OOM TOON.
RAADSELS
1. Noem 2 dieren, die, als je ze
onthoofdt, veel groter worden.
2. Welk groepje van 12 heren zie
je altijd midden op de dag en te
middernacht?
3. Welke klokjes krijg je nooit te
horen?
4. Welke vrucht wordt bij omke
ring een smalle strook?
HYPOTHEKEN
0en voor alle andere zaken
op het gebied van on
roerende goederen
Souw-en Makelaarsbedrijf
v.d. Drift
UnW Oude Vest 29 - Leiden
Telef. 20513
VRAAG EN ANTWOORD
We heben 't deze week erg mak
kelijk, want er is maar één vraag
binnen gekomen en wel van Gerard
B. te Z. Hij schrijft:
Laatst hebben we gepraat en zelfs
gekibbeld over de vraag: Wie was
er eerder: het ei of de kip? Wat
denkt u ervan?
Nou, Gerard, ik zou wedden op de
kip. Er staat immers in het Schep
pingsverhaal niets over eieren, maar
wel, dat God de dieren geschapen
heeft. Dus ik houd 't bij de kip en
jij? Overigens een leuk onderwerp
om over te bomen, hè?
Wie verrast ons nu eens met een
leuk verhaaltje, een mooi versje of
een fijne puzzle, geschikt om in de
Krententuin geplaatst te worden?
OOM TOON.
ND OROBOMA
13. Een verraderlijk touw.
„Wat plan!" brulde Bram Steng.
„Niks 3 te plannen! Een zeeman
maakt geen plannen, als het er op
aankomt, een inbreker te geven, wat
hem toekomt! Een zeeman gaat
recht door zee, meneer!" Hij maakte
de deur van zijn hut open en storm
de naar binnen.
„Maar het is veel beter, om eerst
een plan te maken!" riep Ootje
Teur, die hard achter Bram Steng
aanholde. „Je kunt nooit weten, wat
er allemaal kan gebeuren! Je
moet.
Maar ja, je kon wel zien, dat onze
schrijver nog maar zelden aan boord
van schepen was geweest, want dan
had hij geweten, dat zeelieden al
tijd erg slordig zijn met touwen en
emmers en zo. Zo'n touw rollen ze
op en dat leggen ze dan ergens neer,
in de hoop dat degene, die er langs
komt, het zal zien en er omheen lo
pen. Maar Ootje Teur had het te
druk om uit te kijken, waar hij liep.
Hij raakte met een voet in het touw
verwerd en het geval wilde nog nog,
dat er een zwaar takelblok aan vast
zat. Hij struikelde dus volgens alle
regelen der kunst en kwam met zijn
kin op een bijzonder onzachte wijze
met het dek in aanraking.
