Milddadigheid, welke niet
aan haar doel beantwoordt
Bloedvatverkalking is slijtage
E2?
'U&cjacwt
in Indonesië
IN DE KRANTENTUIN
»KINDERVREUGD«
ZATERDAG 19 AUGUSTUS 1952
EE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
WxtbnwncUe. fiondmaaAteti
r\E MIDDELEEUWER WAS MILDDADIG VOOR ZIJN KERK E$ HET
is dus te begrijpen, dat ook de Warmondse kerk, behalve de vrij
talrijke vicarissen en fundaties, ook heel wat goederen bezat, in de loop
der eeuwen door schenkingen verkregen, gewoonlijk onder voorwaarde,
dat elk jaar H. Missen werden gelezen ter gedacfhtenis van de schen
kers en hun familie. Die goederen werden beheerd door de kerkmees
ters, die aan de pastoor en de andere aan de kerk verbonden priesters en
vicarissen en de koster, de armen of inrichtingen van liefdadigheid de
gelden moesten uitkeren, overeenkomstig de gemaakte bepalingen. Zo
had Jacob van den Woude, zoon van Jacob, de laatste mannelijke afstam
meling van dat geslacht vele goederen en inkomsten aan de kerk ge
schonken. Daarvoor moest op alle Donderdagen en Vrijdagen na het
feest van St. Lambertus een jaargetijde gehouden worden voor zijn zie-
lerust en voor die van zijn vrouw Johanna van Poelgeest en voor zijn fa
milie en voorouders. De gezongen requiem moest door 9 lessen worden
voorafgegaan en na de gezongen Mis moesten de priesters op het graf de
psalmen de Miserere en de profundis bidden. Er moesten minstens vijf
priesters aanwezig zijn en pastoor en assistenten en de koster ontvingen
daarvoor een jaarlijks bedrag, dat de opbrengst was van land en huizen
in Warmond. Nog tot aan het begin ian deze eeuw werden door eige
naars van land en huizen in het dorp erfpachten betaald aan de Her
vormde kerk, een overblijfsel van deze stichting.
Nog vele andere stichtingen waren
er in de middleeuwse kerk, onder
meer van Lysbeth Simon Simons-
zoon weduwe, eveneens voor een
jaargetijde van Frank Heinricszoon
en van de familie Duker. Een over
blijfsel van dat alles is de wekelijkse
gezongen H. Mis op Donderdag in de
kerk van Warmond tot een intentie
volgens goeddunken van de pastoor.
Met de reformatie ging de kerk
van Warmond ten onder, zoals we
reeds vermeld hebben; in zijn „Be-
schryvinge der stadt Leyden" zegt
Crlers: „den 18 Augusti 1573 op een
Woensdach heeft ons volck die kerck
tot Warmont gebarrent". De Leidse
jeugd verbrandde behalve de kerk
van Warmond, ook de beide kloosters
daar, evenals Rijnsburg en Leeuwen
horst.
Een eigen Kapel in het „Huis"
Het huis te Warmond had een
eigen kapel en als priesters aan die
kapel verbonden noemen we een ze
kere Amilius, in 1440 opgevolgd door
Johannis Rodolszoon. Later een Al-
bertus van Hoirn, Ghijsbertus Wil-
lemsz. en Dirck Dirksz. allen slotka-
pelaans van het kasteel van de heren
van Warmond.
Reeds enige malen hebben we het
gehad over de twee kloosters in
Warmond; een mannenklooster en
een van de Ursulinen. Over beide
kloosters nu wat meer.
We weten al, dat hertog Albrecht
van Beieren in 1386 aan de abt van
het klooster van Camp en daarmede
aan de orde van de Cistercienser
monniken ook wel de Bernardieten,
naar St. Bernardus geheten, de hof
stede Oud-Teylingen schonk met 10
morgen land om er een klooster van
c:"e orde te bouwen.
Maar de schenking was voor de
bouw en in standhouding van een
klooster niet groot genoeg en zo
kwam er voorlopig niets van een
klooster te Warmond te bouwen; de
abt van Camp bepaalde, dat de in
komsten van hofstede en land zolang
verdeeld zouden worden tussen de
kloosters te IJsselstein en te Heus-
den.
De stichting van het klooster te
Warmond kwam tot stand door toe
doen van de heer van Warmond, Jan
van den Woude. Maar het klooster
werd niet gebouwd op de plek, die
hertog Albrecht destijds er voor be
stemd had, maar op grond, door Jan
van den Woude gegeven. De oude
hofstede werd alleen maar tijdelijk
door de monniken bewoond, zolang
zij bezig waren zelf hun klooster te-
bouwen.
Het klooster „Mariënhaven"
Het nieuwe klooster te Warmond
gebouwd werd Mariënhaven gedoopt
en zes monniken uit het IJsselsteinse
klooster kwamen het bevolken. Aan
vankelijk was het zeer eenvoudig en
primitief; het klooster had nog maar
een rieten dak. Maar een vrij grote
gift van 500 ponden maakte verbe
tering mogelijk; geleidelijk aan
kreeg het klooster vele weldoeners
en beschermers onder de van Tey-
lingens, de Boekhorsten en Poelgees
ten. Pastoors van Warmond, Lisse,
Oosterihout,, kannunikken van den
Haag, Leiden en Naaldwijk, begijnen
■*'an Delft,-Amsterdam en Leiden, de
abt van Egmond en de abdissen van
Leeuwenhorst en Rijnsburg, zij allen
begunstigden het nieuwe klooster,
zodat het na verloop v^n tijd talrijke
landerijen bezat. De kapel kreeg
mooie sieraden en de bibliotheek
werd bedacht door vele goede ge
vers.
Zelfs het veer te Warmond, nu be
kend als de tol van het Warmonder-
bek, eerst in het bezit van de abdij
van Leeuwenhorst, kregen de mon-
n ken van Mariënhaven in handen.
Al die kloostergoederen vervielen
na de reformatie aan de Leidse uni
versiteit. De toenmalige heer van
Warmond tekende protest aan tegen
die confiscatie. Dit had tot gevolg,
dat de goederen van de kerk van
Warmond aan zijn moeder Henrica
van Egmond werden teruggegeven.
Van de kloostergoederen werden
twee beurzen gemaakt, ter opleiding
van predikanten aan de Leidse uni
versiteit en de heren van Warmond
mochten die beurzen geven.
Het tweede klooster
Het andere klooster te Warmond,
naast de parochiekerk gelegen, even
eens door Jan van den Woude ge
slicht in 1410, was bestemd voor adel
lijke meisjes, die tot armoede waren
vervallen. Het was aan St. Ursula
toegwijd en de zusters leefden er on
der de derde regel van St. Francis-
cus. Tot de eerste zusters behoorden
twee zusters van de vrouw van Jan
van den Woude, dochters van Jan
van Cruyningen, een Zeeuws edel
man.
In 1428 kregen de zusters ver
lof achter in de kerk van War
mond een galerij te laten maken;
daar konden zij, ongezien door
de mensen, de H. Mis bijwonen.
Door een overdekte gang kwa
men zij in de kerk in haar eigen
loge. Een overblijfsel van die on
deraardse gang is nog aanwezig.
De zusters waren slotzusters en
daarom vermelden we nog de
navolgende merkwaardige bij
zonderheid: in 1534 vroeg en
verkreeg een van de nonnen,
Bartha Gerritsdochter van de vi
caris van het bisdom, dat toen
juist vacant was, verlof om een
reisje naar den Haag te maken.
De zuster, die 50 jaar oud was
mocht 14 dagen lang op reis met
de president van het Hof van
Holland, Gerrit van Assendelft
om haar zaken in den Haag af te
doen.
Matigheid beste
remedie
Bovenstaande tekening is een ontwerp tot gedeeltelijke droogmaking
van de Kagermeren, dat in het stedelijka rchief te Leiden wordt bewaard
Het bijschrift in de hoek luidt: lek Jan Pieters soo Dou gesworen Landt-
meter getuyge mits desen dat ick ten versoucke van de Meesteren en Re
genten van den huyssitten huyse binnen de stadt Leyden, bij Inspectie
(de maet uit groff te gebruyken) gecaerteert hebbe de wateren genaemt
het Sweylandt, de Keever mette Eymerspoel, met een dyck daer omme
afgebeelt, sulex de selve wateren be poldert en tot drooch landt gemaeckt
soude mogen werden, met byvouginge van alle omstandige gelegenthe-
den oock afteykeninge van een nieuwe, vaert vant eynde vande Rechte
Syll totte Laeck, en voorts totte Nonemeer, syn de voorn, wateren bij
mij te same groot beraemt omtrent twe hondert vyftich morgens. Des
ten oorconden desen geleyht opten XVIII December XVI tweentwintich
by my Jan P. soo Dou.
Wilt U iets weten?
Vraag: Route en hoeveel km. van
Voorschoten naar Huis ter Heide;
van Huis ter Heide naar Raalte; van
Raalte naar Denekamp; van Dene
kamp naar Beek; van Beek naar
Well; van Well naar Valkenburg; van
Valkenburg naar Vught; van Vught
naar Huis ter Heide.
Antivoord: Voorschoten, Leiden,
Alphen, Woerden, Utrecht, de Bilt,
Huis ter Heide; afstand 60 km.
Huis ter Heide, Soesterberg, Amers
foort, Voorthuizen, Oud-Milligen,
Apeldoorn, Teuge, Deventer, Vulik,
Wesepe, Raalte; afstand 93 km.
Raalte, Nijverdal, Wierden, Alme
lo, Albergen, Ootmarsum, Tilligte,
Denekamp; afstand 51 km.
Denekamp, Oldenzaal, Hengelo,
Delden, Goor, Lochem, Ruurlo, Zei-
hem, Doetinchem, Beek, Elten Lo-
bith, Millingen, Kekerdam, Leuth,
Beek. (Tweemaal dus Beek op de
zelfde route; u kunt uitzoeken!); af
stand 120 km.
Beek, Groesbeek, Mook, Gennep,
Afferden, Well; afstand 35 km.
Well, Arcen, Venlo, Swalmen,
Roermond, Sittard, Spaubeek, Val
kenburg; afstand 95 km.
Valkenburg, Sittard, Suste'ren,
Wessem, Grathem, Weert, Maarhee-
ze, Eindhoven, Boxtel, Vught; af
stand 125 km.
Vught, Den Bosch, Zaltbommel,
Culemborg, Zeist, Huis ter Heide;
afstand 55 km.
Vraag: Route en afstand van Beek
en Donk naar Stein, van Stein naar
Tegelen, van Tegelen naar Valken
burg?
Het Warmonder Tolhek op de Haar lemmervaart in 1788.
Antwoord: Beek en Donk, Hel
mond, Someren, Neder-Weert, Kei
pen, Grathem, Wessem, Echt, Diete
ren, Holtum, Urmond, Stein; afstand
65 km.
Stein, Susteren, Roermond, Swal
men, Reuver, Belfeld, Tegelen; af
stand 45 km.
Tegelen, Roermond, Sittard, Val
kenburg; afstand 55 km.
Waarom er telkens over aderver
kalking wordt gesproken wanneer er
bloedvatverkalking wordt bedoeld,
is moeilijk meer te achterhalen. In
ieder geval zetelt dit ziekteproces
helemaal niet in de aderen, maar
juist in de slagaderen.
Ook tegen het woord verkalking
zijn wel enige bezwaren aan te voe
ren. Hierdoor wordt immers de in
druk gewekt dat de kalkvorming de
oorzaak van alle narigheden is, ter
wijl deze kalkafzettingen veeleer ge
zien moeten worden als pogingen
\an het lichaam om de zieke vaat-
v/and nieuwe stevigheid te geven.
Het eigenlijke gebeuren is bij ar-
teriosclerose tamelijk ingewikkeld,
het is een vaatdegeneratie, waarbij
aan de binnenzijde zweren in het
bloedvat ontstaan en waar uitboch-
tingen dreigen op te treden door de
verminderde elasticiteit van de vaat-
wand. Wanneer een huis gaat scheu
ren, dicht men de reten en kieren
met cement, wanneer een gevel gaat
wijken kan er met stutten nog veel
goeds bereikt worden: zo dient men
de kalkplaten in de slagaderen bij
arteriosclerose te zien.
Soms treft het degeneratieve ge
beuren het vaatstelsel in zijn geheel,
de lijder gaat dan meestentijds in
meerdere of mindere mate zowel m
lichamelijk als in geestelijk opzicht
achteruit.
Vaak echter treedt de sclerose ook
op in slechts één orgaan of orgaan
stelsel: dan zijn het meer klachten
en verschijnselen van plaatselijke
aard die het ziektebeeld beheersen.
Deze symptomen kunnen, afhanke
lijk van het getroffen gebied, een
zeer verschillend karakter hebben.
Het srteriosclerotisch proces treedt
I meestal in het vaatgebied van die
organen het meest op de voorgrond,
die in de jonge jaren de meeste ar-
j beid hebben moeten verrichten en
gt ^ie h°°fde van beroep of werk-
kring nog steeds het sterkst worden
belast. Zo ziet men op latere leeftijd
I bij hoofd- en handarbeiders arterio-
sclerose in zeer verschillende delen
van het lichaam. Bij intellectuelen
wordt met het klimmen der jaren
nog al eens verkalking van de her-
st-nvaten waargenomen.
Over het algemeen is men met
grote angst voor bloedvatverkalking
behept. Men dient deze aandoening
echter in de eerste plaats te zien als
een min of meer normale slijtage
van de bloedvaten. Alle organen van
ons lichaam zijn in de loop der jaren
aan zulk een slijtage onderhevig en
er is geen enkele reden waarom ons
vaatstelsel daarop een uitzondering
zou maken.
Daarenboven schijnen er verschil
lende momenten te zijn die het op
treden van arteriosclerose bevorde
ren, omstandigheden die in deze sa
menleving helaas niet alle vermeden
kunnen worden. Aan nerveuse in
vloeden wordt als ontstaansmoment
voor bloedvatverkalking bijvoor
beeld een zekere rol toegeschreven
en het spreekt vanzelf dat het nau
welijks mogelijk is zulke invloeden
in zijn bestaan uit te schakelen: de
maatschappelijke structuur brengt
deze nu eenmaal met zich mee en
v/el in steeds toenemende mate.
Andere factoren die als oorzaak
voor het optreden van arteriosclerose
worden genoemd, zoals het gebruik
van alcohol, tabak en koffie, zijn
natuurlijk veel gemakkelijker te eli
mineren.
Voor hen die uit een familie stam-
,men waarin veel vaatverkalking
voorkomt ook de erfelijkheid
speelt in deze een onmiskenbare rol
is het zaak een levenswijze te
volgen waarbij alle schadelijke in
vloeden tot een minimum zijn be
perkt. Meestal wordt zulke mensen
aanbevolen in alles matig te zijn,
geen of weinig vlees te gebruiken,
niet te roken en geen alcoholische
dranken tot zich te nemen. Verder
wordt in de regel gewaarschuwd te
gen een te groot lichaamsgewicht en
wordt het nemen van een lange
nachtrust aanbevolen. Ook diegenen
die zeer bevreesd zijn voor bloedvat-
verkalking kunnen deze leefregel
volgen.
Zijn' er eenmaal duidelijk arterio-
sclerotische verschijnselen geconsta
teerd dan is het soms noodzakelijk
dat naast deze levenswijze ook me
dicijnen worden ingenomen en dat
een streng diëet wordt gevolgd. Dat
zijn dan dingen die wel geregeld
zullen worden door uw huisdokter.
Beproefde hulp bij
9 J verkoudheid voor Va-
Aifl der, Moeder en kind.
De vissers aan de oevers van de
Brahmapoetra, die uit het Himala-
jagebergte komt, behoeven zich
slechts te bukken om een record
visvangst te maken. De gezwollen
rivier, wier bedding door de aardbe
ving van Dinsdag werd aangetast,
heeft een zure doordringende geur
en de vissen trachtten uit het water
te ontkomen. Twee bewoonde eilan
den in de rivier zijn verdwenen.
Over het aantal slachtoffers zijn hier
echter geen gegevens bekend. De
minister voor openbare werken
heeft verklaard, dat in Assam 20 do
den zijn gevallen. In Opper-Assam
zijn duizenden hectaren aan oogst
vernield. Een weg is op verschillende
plaatsen zwaar beschadigd en dui
zenden huizen zijn in het bovendal
van de Brahmapoetra ingestort.
De vijfde juwelendiefstal in twee
yeken is gisteren aan de Franse Ri
viera gepleegd. De dieven gingen
aan de haal met juwelen ter waarde
van 1 millioen francs geroofd uit de
woning te Menton van mevrouw
Tardieu, weduwe van de voormalige
Franse oud-premier.
Het nieuws van de diefstal volgde
enige uren na de bekendmaking, dat
Renée Bolore, voor de oorlog in to
neelkringen bekend als Line Plevert,
beroofd was van diamanten broches
en andere juwelen waarvan de waar
de op 15 millioen francs wordt ge
schat. De diefstal werd gepleegd in
de woning van het echtpaar Bolore
te Neuilly bij afwezigheid van de be
woners, die met vacantie zijn. De
heer Bolore is een fabrikant van si
garettenpapier. De juwelen lagen in
een la van een kast in de slaapka
mer
SSKIEPSBE^HTEN
CELEBES 18 Aug. te Suez. Dja
kartaAmsterdam GAROET 18
Aus. pass. Burlings, Rotterdam—Dja
karta TABIAN 18 Aug. van Kama-
ran—Djeddah, Djakarta—Amsterdam
TABINTA 18 Aug. te Amsterdam
van Djakarta TALISSE 18 Aug.
van Djeddan, DjakartaAmsterdam.
TxmdaqmoJiqen
Hoera! 't Is Zondag
Het is al wéér Zaterdagavond en
het is al wéér Zondagmorgen. Na
gen week van trouwe plichtsvervul
ling, treedt een adem-pauze in die
des te aangenamer is naar mate men
harder heeft gewerkt.
In sommige landstreken beginnen
in de namiddag van Zaterdag als
alle kinderen met frisse snuiten
rondlopen of juist in het sop wor
den gestopt de kerkklokken te
luiden, feestelijk te beieren. De rust
dag is aangebroken! Hoera! Het
wordt weer Zondag.
In ons land worden de kinderen
ingesopt en soppen de grote mensen
zichzelf in zonder klokgelui maar
in 't sop gaan ze en het wordt ook
Zondag. Als de morgen aanbreekt,
luiden de klokken in stad en land.
Iedereen heeft zijn Zondagse kleren
aan. en zijn zonnigste humeur. De
klokken springen in vreugde-dans
op en af in de torens en galmen:
Komt! Komt! Het bruiloftsmaal van
de Heer staat klaar. Komt! Komt! en
dank de Heer.
Helaas zijn er velen rondom ons,
die, evenals Faust, de boodschap van
de klokken wel horen, maar er niet
meer naar luisteren.
Helaas zijn er velen, die de klok
ken horen en ernaar luisteren, maar
slechts gedwongen aan de oproep ge
hoor geven.
Helaas zijn er vele klokken, die zo
saai luiden, dat er weinig verlok-
kends van uitgaat, en helaas is in
vele kerken de stemming niet erg
feestelijk en niet erg Zondags. In een
buitenlandse parochie, waar wij lan
ge tijd vertoefden, luidden de klok
ken iedere Zondag dubbel en ha!
wat was dat een feestelijke, opge
wekte uitnodiging. In diezelfde paro
chiekerk werd ook onder de „stille"
plechtigheden het orgel bespeelt en
dat was zeer indrukwekkend en echt
Zondags. Ter geruststelling: ook de
Hoogmis liep er stampvol. Dan zong
een prachtig mannen- en jongens
koor, zegevierend en ten hemel ju
belend.
En het was „toch maar" een ge
woon boerendorp
MARIUS
Sold. H. J. KOSTER,
Kerkstraat 100,
Noordwijkerhout,
viert op 20 Augustus zijn 2e Indische
verjaardag te Surabaja.
Beste nichtjes en neefjes.
Het grootste deel van de vacantie
is alweer voorbij en jullie hebt ze
ker wel genoten van de heerlijk zon
nige dagen en mocht het al eens een
keertje wat regenachtig of winderig
geweest zijn, wel, dan hadden we
meteen tijd om een mooi verhaaltje
te maken. Degenen die nog niets in
gestuurd hebben, hebben toch zeker
al iets op een kladblaadje gemaakt
om het in een rustig uurtje keurig
netjes over te schrijven, misschien
wel met een mooie tekening er bij.
Jullie denken toch zeker nog dik
wijls aan de autoped, die te winnen
is. Dat is warempel toch wel de
moeite waard hé om eens extra je
best voor te doen. Maar denk er om,
vóór 23 Augustus moet alles binnen
zijn, wie na die tijd komt doet niet
meer mee.
Nog prettige vacantiedagen kin-
ders.
Tante Jo en Oom Toon.
Van Martha Oudshoorn en Corrie
Wassenburg ontvingen we een aar
dig briefje. Jullie hebben zeker onze
kaart vanuit Limburg ontvangen.
Het zou wel leuk zijn als meerdere
nichtjes en neefjes eens een kaartje
stuurden naar deze twee zieke
nichtjes, zij moeten toch al zoveel
pleziertjes missen in deze vacantie.
Zij liggen in het Academisch zie
kenhuis, Kinderkliniek, Zaal 49, Lei
den.
Dag Corrie en Martha spoedige
beterschap hoor.
WIE HAD DAT GEDACHT!
Daar zat het hele gezin, vader,
moeder en de drie jongens, bij el
kaar in het kleine, maar heldere
vertrek, dat tevens diende tot werk
plaats van vader, die schoenmaker
was.
Het schoenmakersbedrijf liep van
dag tot dag terug. Vader moest hard
aanwerken om vijf monden operi te
houden en vooral om de drie honge
rige magen der jongens te verzadi
gen, die dan ook op een leeftijd wa
ren, dat er meer eetlust was dan
brood in de kast.
Geen der drie jongens had voor
Vaders ambacht ook maar iets ge
voeld, van daar dan ook, dat zij Va
der niet meehielpen om door de tijd
heen te komen.
En toch waren zij niet lui. Maar
wat ze zo al uitvoerden de hele dag
was én Vader én Moeder een raad
sel. Zij kwamen als het etenstijd was
en gingen weg als het eten afgelo
pen was.
En als ze tegen de avond weerom-
kwamen, dan was het altijd „we
hebben werk gezocht, maar niets ge
vonden."
Zo ging het dag in, dag uit. Vader
en Moeder, beiden begon dit spelle
tje te vervelen.
„Ik vind het gewoonweg ver
schrikkelijk, man, dat onze jongens
onze drie flinke gasten de ge
hele dag lanterfanten en niets doen.
Zij zijn toch op een leeftijd geko
men, dat zij werken moesten en de
kost zelf verdienen, wat zeg jij
man?"
„Wat ik zeg? Ik zeg, wat ik al hon
derd keer gezegd heb en duizend
maal gedacht: Het is niet alleen ver
schrikkelijk, maar schandelijk, dat
die kerels als bomen, mij ouden man
laten werken, terwijl zij langs 's He
ren straten slenterën, alsof ze de
honderdduizend te verteren hebben,
tenminste, alsof ze hier het eten
maar voor het nemen hebben en de
rest er vanzelf bijkomt."
„Ja, man, het is ook meer dan erg.
Maar kunnen zij het helpen? Als er
geen werk is, kunnen zij geen werk
vinden. Dat zeg ik maar!"
„Dat zeg jij, vrouw! Je laat je
goeie hart weer spreken! Weet je,
hoe ik er over denk? Ze bidden om
werk en ze danken Onze Lieve Heer,
dat ze geen werk vinden."
„Zo moet je niet spreken, man! Ik
ken mijn jongens te goed! Zo zijn
te niet. Komen ze niet altijd met ee«
vracht hout uit het bos thuis, als ik
er om vraag! Worden we niet dik
wijls door Piet verrast met een ko
nijntje of haasje, dat hij in het bos
verschalkte. En als een karweitje te
doen is, is Jan d'r dan niet als de
kippen bij, om een centje apart te
verdienen. Neen, neen, de waarheid
dient gezegd: onze jongens zijn niet
te lui, maar ze hebben geen ambacht
geleerd en dus staan hun handen
verkeerd."
„Waarom dan niet mijn vak geko
zen, vrouw! Is dat ook geen eerzaam
beroep, net zo goed als kleermaker,
timmerman, metselaar of welk hand
werk dan ook, Ik zeg maar: het
wordt hoog tijd, dat ze de deur uit
gaan en tonen, wat ze kunnen."
„Dat vind ik ook! Maar hoe? Kun
nen we onze jongens zo maar de
deur wijzen en zeggen: vooruit, nu
de wereld in; ga je boterham zelf
zoeken en pas op, kom niet terug,
want jullie vindt de deur op slot.
Kunnen we zo spreken?"
„Kunnen en willen is twee, vrouw!
Zeker zouden we dat kunnen, maar
wij blijven de ouders van dit drie
tal en onze Lieve Heer zal één keer
aan ons rekenschap vragen, wat wij
met deze panden, die. Hij ons ter op
voeding gaf, gedaan hebben. Neen
vrouw, zo lang als ik kan, zal ik
werken en ze onder ons dak opne
men. En kan ik niet meer, dan moet
maar gebeuren, wat wil. Ik zeg maar
zo: de goede God zal wel helpen, als
de nood op zijn hoogst is. Maar zóver
zijn we nog niet. We hebben nog een
appeltje voor de dorst, vrouw. Dat
erfenisje van laatst staat veilig en
wel op rente uit. En zouden die
drommelse jongens zich daarom
juist niet haasten, werk te zoeken?
Zo ver heb ik nog niet gedacht. Mij
dunkt, wij moesten eens nadenken,
op welke manier we alle drie onze
jongens op een goede manier de
deur uit krijgen."
„Daar heb ik al over gedacht man!
We moesten eens 'n list verzinnen!"
„Goed vrouw! Jij denkt na, ik
denk na; wij denken beiden en mor
gen vroeg bespreken we dit geval."
En man én vrouw dachten na en
het plan van de schoenmaker was zó
origineel, dat de vrouw direct hier
mee instemde en toen ze dan ook
weer, Vader, Moeder en drie jon
gens, op een mooie zomerdag bij el
kaar zaten, begon Vader zijn wel
overwogen plan met de hem eigen
langzame manier van spreken, de
jongens voor te leggen.
„Ik heb jullie wat te zeggen. Luis
tert, het gaat om het geluk van u al
len. Moeder en ik worden iedere dag
een dag ouder! Het werk begint mij
zwaar te vallen. Jullie weet, dat we
verleden jaar een erfenisje gekregen
hebben. Dat geld is niet veel als het
in drieën verdeeld is, maar het is
wel iets, als het één krijgt. Nu dach
ten wij zó! Jullie drieën gaat voor
drie jaar de deur uit. Wie in die drie
jaar de edelste daad gedaan heeft,
en de mooiste werkkring gevonden
heeft, voor dien is de schat. In een
ijzeren kistje is het wel bewaard.
Wat zeggen jullie daarvan?"
„Aangenomen," klinkt het als uit
één mond.
De volgende morgen is het drietal
gepakt en gezakt klaar om te ver
trekken. Drie lange jaren moeten ze
wegblijven en in die drie jaren wer
ken en goed doen, zo luidt Vaders
wens. Zij zullen tonen, wat ze kun
nen.
Bij het afscheid nemen stopt Moe
der ze elk naast een pakje brood nog
een kwartje in de hand en.... het
drietal gaat op stap.... de wijde
wereld in.
Wordt vervolgd.
De oplossing van het kruiswoord
raadsel is:
1. A
2. OMA
3. KAARS
4. AMAZONE
5. ATOOM
6. ANK
Verborgen dierennamen.
Nu krijgen we net zo iets als twee
weken geleden, maar nu moeten jul
lie geen plaatsnamen maar dieren
namen zoeken. Probeer het maar
eens met de volgende zinnen.
1. Toen het uitverkoop was, zei
moeder: Ik tijg er gauw heen, an
ders is alles weg.
2. „Zeg Els, hoe vind je mijn nieu
we jurk?
3. Ik at al mijn boterhammen vlug
op, want mijn vriendje zit op me
te wachten.
4. De jongen had haast, want hij
moest de trein nog halen.
5. „Jongens, lang wachten doen we
niet hoor," zei de meester.
Letterraadsel:
Mijn eerste is 'n dorp, maar niet
in stad,
Mijn tweede is in kikker, maar
maar niet in pad
Mijn derde is in snor en ook in
baard
Mijn vierde is in ezel, niet in paard
Mijn vijfde is in bruin en niet
in blond
Mijn zesde is in kat en niet in hond
Mijn geheel is een vrucht, die elk
mensenkind
Heel sappig en zoet en lekker
vindt.
Volgende week de antwoorden.
