DINSDAG START DE DERDE L.A.U.R.A.-RIT
Vierhonderd en vijftig Rijwiel-enthousiasten rijden straks
vijfhonderd kilometer in vier dagen
Shaatö dam 3lattand en VMechi
Zou het dit jaar weer zo zijn
Jiap
H. E. A. Gastelaars: ORGANISATOR
B. J. F. I. Knaapen: OPPERHOOFD
ZATERDAG 1 JULI 1950
DE LEIDSE COURANT
DERDE BLAD PAGINA 1
NOG DRIE DAGEN niet te geloven, zo gauw als het jaar voorbij gevlogen is! nog drie dagen
en we zullen weer op de fiets zitten! Nog drie dagen en we zullen in de vroege morgen het schone
Alphen aan den Rijn achter ons laten, om het onvolprezen Hollandse polderland te doorkruisen. Nog drie
dagen en we zullen weer aan het begin staan van vier heerlijke dagen, vol van sportieve geneugten.
We popelen van ongeduld, om te beginnen aan de 500 kilometers, die we in vier dagen mogen verslin
den. Het is dit jaar voor de derde maal, dat we mee mogen doen. En nog nooit hebben we met zóveel
vreugde en gespannen verwachting het uur van de start tegemoet gezien. Want wat we de eerste keer
slechts konden hopen en het tweede jaar durfden te vermoeden, is nu een grote waarschijnlijkheid voor
ons geworden: De L.A.U.R.A.-rit slaat in bij touristisch Nederland! Het aantal deelnemers is weer gro
ter geworden en de organisatie werd door meer ervaring -geperfectionneerd. Als het ook deze keer
een succes wordt driemaal is scheepsrecht! zal onze waarschijnlijkheid in zekerheid veranderen.
Dan zal de Alphense Rijwiel Vierdaagse Nederland veroverd hebben! Nog drie dagen en we zullen de
ene kilometer na de andere onder onze pedalen zien wegglijden. Misschien snel, misschien langzaam. Dat
zal afhangen van het weer en van de wind, die we óf niet, óf vóór, óf tegen zullen hebben. We weten
het nog niet, hoe het zal zijn. Nog niet. Maar nog drie dagen
Alphens Raadhuis, waar Maandag
avond de opening plaats vindt
(Foto's: „De Leidse Courant".
JOUDEN DE „GEELTJES" UIT LEIMUIDEN er dit jaar weer zijn?
Zien we de Zaandamse Politie weer terug? En de Gemeentewerk
lieden van Alphen? En al dié andere oude kennissen, kameraden en fiets-
yrienden, met wie wc al twee keer lief en leed gedeeld hebben? Zouden
we weer zoveel storm krijgen, zoveel regen en zo weinig zon? Of zou
Pluvius eindelijk eens barmhartigheid gaan betrachten en ons niet meer
zo plagen als hij beide vorige ritten heeft gedaan? Zou de stemming
weer zo gezellig zijn, zo knus onder elkaar, zo met het idee: „Laten we
er samen een fijne tocht van maken"? Zou de belangstelling in Al
phen aan den Rijn weer zo groot zijn, de bevolking weer zo hartelijk en
gastvrij, de ontvangst weer zo spontaan en de laatste intocht weer zo,
ovationeel? Zouden dc straten op de laatste middag weer zo vol staan
met juichende mensen, die bloemen aanbieden? Zou het weer zo'n feest
zijn in de tent op het IJsclubterrein? Zouden we weer zoveel plezier heb
ben onderweg? Zouden we na afloop weer zo voldaan naar huis terug
gaan? Zouden weOvervol zit ons hoofd met vragen, waarop het ant
woord nog niet vaststaat, al mogen we natuurlijk weer op een harte
lijke ontvangst rekenen en op een heerlijke, vriendschappelijke tocht!
Dezelide route
Onze fiets staat klaar. De fietsen
maker heeft er z'n uiterste best op
gedaan en voor zover menselijke
berekening daartoe in staat is kan
er nietj gebeuren:
Onze „lijfarts" verstrekte ons het
certificaat van „Geen Bezwaar", na
dat hij ons „benenwerk" in puike
conditie bevonden had. Wat kan ons
dan verder nog deren? Och, we zul
len heus wel zorgen voor een doosje
Purol.
Wat we zullen zien onderweg, is
voor ons geen vraag meer. Voor de
derde maal gaan we dezelfde route
rijden. De eerste dag over Leiden,
Voorschoten, Wassenaar naar Den
Haag, waar we burgemeester Schok
king even goede morgen gaan wen
sen. En dan over Katwijk, Noord-
wijk, Noordwijkerhout, Hillegom en
Heemstede naar Hoofddorp. Tenslot
te over Aalsmeer, Leimuiden en
Rijnsaterwoudz weer naar Alphen
terug. Bij elkaar een peuleschilletje
van 124 kilometer, waarover we ne
gen uur mogen doen. Dwars door de
polders, langs de zee, over het duin
en langs de plassen terug. Prachtig!
We starten zo fris als een hoentje en
zeggen na aankomst in Alphen: „Is
dat ni^ alles?"
De tweede dag, Woensdag, gaan
we een kijkje nemen in Amsterdam.
Hoe we daar komen? Wel, over Ter
Aar, Nieuwveen, Vrouwenakker,
Uithoorn, Ouderkerk, Nieuwer Am-
stel. En als we de hoofdstad verla
ten, gaan we over Diemerbrug,
Weesper Carspel, Hilversum, Vree
land, Loenersloot, Vinkeveen, Mij
drecht, Uithoorn, Vrouwenakker,
Ter Aar en komen vanzelf weer in
Alphen terug, Daar zeggen we: ,,'t
Viel best mee. Wel wat zwaarder dan
gisteren, het was 126 kilometer,
maar toch niet om op te roemen. Zó
groot was de prestatie niet".
Maar dan die derde dag! We we
ten het nu al: de benen zijn 's mor
gens zwaar als lood. En onze lust om
te gaan fietsen zal nul komma nul
zijn. Doch als we eenmaal het trage
lichaam op het zadel gesjord heb
ben en over Boskoop, Waddinxveen,
Gouda, Haastrecht, Oudewater,
naar Rotterdam, rennen onder de
Maastunnel door en fietsen over
Nieuwerkerk, Moordrecht, Gouda
(waar we feestneuzen gaan kopen!)
en Reeuwwijk naar Bodegraven.
Daar wachten we elkaar op en in
feeststoet rijden we dan Alphen bin
nen, alsof we ik-weet-niet-wat ge
presteerd hebben. Dat is niet te be
schrijven, dat moet U meemaken!
Zó veel- belangstelling en zóveel
bloemen, een betere zaak waardig!
Je krijgt er werkelijk het idee van:
„Worden we nu voor de gek gehou
den of niet?".
En dan tenslotte de medaille. Dat
wil zeggen: een nieuw cijfer. Want
alleen degenen, die voor het eerst
meedoen en niet uitgevallen zijn,
krijgen de draagspeld. Wij oude
rotten krijgen er het cijfer „Drie"
op en zij, die het vorig jaar voor
het eerst meededen, het cijfer
„twee". Met deze stoffelijke herin
nering gaan we dan natuurlijk
pas op Zaterdagmorgen weer naar
huis terug. We hangen de draag-
De Alphense „Brug der Zuchten", die menige L. A
moeten passeren. Hoe lang nog?
Montfoort, Oudenrijn naar Utrecht
gereden zijn, voelen we geen ver
moeidheid meer. De terugweg gaat
over De Bilt, Bilthoven, Soestdijk,
Baarn, Hilversum, Maartensdijk,
Utrecht, Harmeien, Woerden en Bo
degraven naar Alphen terug. Bij el-
U. R. A.-rijder zal
Voor de Laura-rijders zullen
iedere middag exemplaren van
„De Leidse Courant" gratis ver
krijgbaar zijn in de grote tent.
speld aan de muur, kijken er een
heel jaar tegenaan en spelden het
kleinood in 1Ö51 weer op d'e borst.
Maar goed, daar praten we voorlo
pig nog niet over.
Voorlopig beperken we ohs tot
wat over drie dagen beginnen gaat.
En over wat we dan al achter de rug
zullen hebben! Want je kunt er na
tuurlijk je mond niet over houden
en tegen iedereen vertel je, dat je
meedoet aan de derde Laurarit.
Het gevolg is, dat je aan de ene
helft moet vertellen, wat de Laura
rit eigenlijk is, en aan de andere
helft waarom je zo gek bent er aan
mee te doen. Laat ons met het eer
ste beginnen.
De Alphense Rijwiel Vierdaagse,
afgekort L.A.U.R.A. (naar de vijf
plaatsen, die we bezoeken: Leiden,
Amsterdam, Utrecht, Rotterdam en
Alphen) is beslist géén wedstrijd!
Zuiver en alleen een touristisch ge
noegen, om in gezellige groepjes van
vrienden en kennissen vier dagen
lang te fietsen door de mooiste de
len van Zuid Holland, Noord Hol
land en Utrecht. Dit jaar mogen er
voor het eerst ook tandemparen
meedoen. Men kan zowel persoonlijk
als per groep van tien inschrijven.
Na afloop heeft men de voldoening
gevende overtuiging: ik kan vier da
gen achtereenbehoorlijk lange af
standen afleggen, zonder overver
moeid te raken! Dat is de bedoe-
ling.
Het tweede (waarom je zo gek
bent) is lastiger. Wij draaien ons er
met een smoesje uit: Dienst! Het is
ons werk. Daar zijn we nu eenmaal
journalist voor, al zal onze hoofd
redacteur deze tocht niet verplich
tend stellen. Stel je voor, zoiets te
moeten! Je zou moord en brand
schreeuwen. Is me dat een honden-
baan! Maar nu je niet moet, doch
mag, vind je het leuk. Dat is al.
Maar al die anderen, die niet be
roepshalve gaan? Hebben die er zo
veel plezier van? Och, de een zal
liever vier dagen, of langer, of kor
ter, op z'n eigen houtje gaan fietsen
en zelf de route uitstippelen. Ande
ren vinden het leuker om geen zor
gen te hebben over de organisatie en
alleen maar te fietsen, zoals de he
ren dat voor je hebben uitgestip
peld. Daar is iets voor en iets tegen.
Maar hoe je het ook bekijkt, het zijn
vier prettige, sportieve dagen. En
daarom gaan we!
Wat we zullen beleven, ligt nog
verborgen in de sluier der zeer
nabije toekomst. We hopen iedere
avond nog zóveel energie over te
hebben, dat we in staat zijn U pre
cies te vertellen hoe de tocht verlo
pen is. Mocht onze schrijverij U mis
schien tegenvallen, wees dan zo
vriendelijk om te denken: „Och, die
man zal moe geweest zijn".
En nu: aan de start!
Over organisatie-problemen
gesproken! De tién man Haagse
politie wilde dit keer liever niet
in de Martha-stichting onderge
bracht worden, maar helemaal
vrij zijn. Dies werd voor hen
na heel veel moeite plaats ge
vonden in het Nutsgebouw. De
Landbouwhuishóudschool was
bereid om voor hen te koken.
Edoch, even later komt het be
richt uit Den Haag: Toch liever
wél in de Martha-stichting. Wat
nu? Gelukkig meldt zich ook de
Amsterdamse politie aan. Zij
kunnen dus in het Nutsgebouw
terecht. Maar een van deze agen
ten is maaglijder en moet op
dieet leven. „Geen bezwaar",
zegt mej. v. d. Gaast, directrice
van de Landbouwhuishoud-
school. „Dan koken we wel pap
voor hem". Over bereidwillig
heid gesproken!
De heer H. E. A. Gastelaars, iede
re L.A.U.R.A.-rijder kent hem, is de
kaar 142 kilometer, een hele ruk, als ietS- ^?eiIel!
je al voor de derde dag achter el- dat IanEzaam
kaar op ae fiets zit. Dan durven we
heel voorzichtig, want laat nooit
merken dat het je te zwaar is!
wel tegen elkaar te zeggen: ,,'t Was
toch niet mis vandaag." Zo gaat dat,
we kunnen er van meepraten. De
derde dag is de zwaarste.
Niet de vierde dag? Weineen. Dan
is het een ritje van niets. Maar 108
kilometer. Daar draaien we dan onze
hand niet meer voor om. Want U
moet weten, dat dan de medaille
lonktWe gaan dan uit Al
phen naar Bleiswijk, Berschenhoek
In de avonduren kunnen de deelnemers een bezoek brengen aan het
prachtige vogelpark „Avifauna".
dat langzaam en duidelijk, nooit
overhaast, en steeds aan de hand
van zijn talloze paperassen, waarin
hij rustig en zeker een weg vindt.
Bij niemand anders dus dan bij deze
secretaris van het Bestuur moet men
terecht komen voor nauwkeurige
gegevens. Om deze reden zaten wij
tegenover hem.
Hoeveel deelnemers zijn er dit
jaar? Even bladeren. Precies even
veel als het vorig jaar, dus 445 per
sonen. Zijn daar veel Alphenaren
bij? Even nazien. Meer dan het vo
rig jaar, 130 Alphenaren.
Kunt U nog nazien hoeveel rijders
het vorig jaar voor de tweede keer
deelnamen? Even optellen. Na de
tweede L.A.U.R.A.-rit kregen 157
deelnemers het cijfer „2". En hoe
veel van hen komen nu voor de
derde keer? Ook dat blijkt hij pre
cies te weten. Van de eerste pio
niers komen er dit keer 95 terug!
Dan is er dit keer natuurlijk nog
een stel, dat óf het vorig jaar óf
twee jaar geleden meedeed. Hoe
veel zijn er dat? Weer even tellen.
Nu rijden er 133 voor de tweede
keer mee.
Die boeken, schriften en lijsten
zijn voor ons raadselachtige verzame
lingen van cijfers. Niet voor de heer
Gastelaars! Hoeveel buitenlanders
komen er dit jaar? Het vorig jaar
was er slechts één Engelsman; nu
komen er 3 Engelsen, 1 Belg en 2
Fransen.
Spreek de heer Gastelaars niet ver
der over de organisatie. Het wordt
hem' danig lastig gemaakt.
Massa's correspondontie moe
ten behandeld worden. Per jaar
komen er meer dan 300 mensen op
visite. „En", zegt mevrouw Gaste
laars, „je wilt die mensen toch ook
niet aan de stoep te woord staan.
Zij komen vaak van ver en nemen
hun man of vrouw mee. Ze m'aken
er eep visite van!"
Maar vraagt men de heer Gaste
laars hoe en of de Alphenaren mee
werken, dan wordt hij enthousiast.
De heer F. ten Brink, een onder
wijzer'om slechts een voorbeeld
té noemen heeft vrijwillig op
zich genomen duizend Lauraspeld-
jes zelf te maken. Die worden ver
kocht en de opbrengst is voor de
organisatie. Die kost veel geld: pas
met 1000 deelnemers kan de L.A.U.
R.A. zichzelf bedruipen; men moet
het dus nu nog hebben van extra
giften, donaties (een welkome sub
sidie van de gemeente) en andere
zijdelingse inkomsten.
De Gemeente Alph'en? Vol lof is
de heer Gastelaars over de burge
meester en Gemeentewerken. De
meest mogelijke medewerking wordt
graag verleend.
En liet is de medewerking van
vele zijden, die het de heer Gaste
laars mogelijk maakt zijn werk te
doen en het hoofd boven water te
houden, ondanks de vele moeilijk
heden, waarvan insiders het best
weten hoe zwaar die wegén
Bij iedere organisatie
of vereniging moet er één
man zijn. die boven allen
staat, die niet per sé het
meeste en zwaarste werk
moet verrichten, maar die
alles overziet. Ook de L-A.
U.R.A. heeft zo'n man no
dig. Het is de heer B. J.
F- I. Knaapen. voorzitter
van het bestuur, de man
die zich niet bemoeit met
aanmeldingen. noch met
controleposten, doch die
Franse volzinnen uit z'n
mouw schudt en in z'n
eentje in staat is de hele
L.A.U.RA- te represente
ren.
Vraag hem dus niet hoe
veel deelnemers eï precies
zijn. al weet hij er veel van
en al kan hij vertellen, dat
een fabriek vier Berini's,
•ij wielen met hulpmotor,
•beschikbaar heeft gesteld
voor E.H.B.O.'ers. die snel
het hele parcours heen en
terug kunnen afrijden. Hij
vertelt ook. dat dit jaar de
rijwielfabriek ..Avada"
zorgt voor een reparatie
wagen.
Maar verder praat de voorzitter
liever niet over dergelijke interne
aangelegenheden. Hij wordt pas
enthousiast, als men vraagt of de
de L.A.U.R.A. al voldoende bekend
in Nederland. „Nog niet voldoen
de. De propaganda is nog niet
groots genoeg opgezet. Et hangen
wel affiches, maar lang niet genoeg,
vooral niet in verder gelegen plaat
sen".
Zal het ooit zover komen, dat de
L.A.U.R.A. heel wielrijdend Neder
land verovert? Weer een schouder
ophalen en een gezichtvol vraag
tekens. „We hebben concurrentie
van dergelijke ritten in Vugt en Al
melo. Maar dat is in een heel ande
re streek. Hier komen er mensen,
die Holland willen doorkruisen."
Is er in het buitenland al reclame
gemaakt? „Op heel bescheiden wij
ze. Het volgend jaar gaan we dat
krachtiger aanpakken, vooral in
België, maar ook in Denemarken,
het land van de fietsers".
„Maar houdt er rekening mee",
zegt hij dan, „dat de Nijmeegse
Vierdaagse begonnen is met 32 deel
nemers. Het heeft vele jaren ge
duurd, alvorens de deelname daar
werkelijk groot was. Het moet
groeien. De eerste jaren blijft het
klein, maar langzamerhand komt
dat wel. Ik maak me er helemaal
niet ongerust over, integendeel!".
We komen tóch weer op technisch
terrein terecht. En de heer Knaapen
vertelt, dat er dit jaar geen défilé
wordt gehouden op de openings
avond (wel een bijzondere verras
sing in petto!). De sportweek gaat
echter wel door, al kan men van
mening verschilllen over het nut
daarvan.
Het volgend jaar, aldus de voor
zitter, wordt het parcours geheel
herzien. Er zijn trouwens meer ver
anderingen op til en verschillende
wijzigingen zijn al doorgevoerd. In
het bestuur, thans verdeeld in di
verse commissies, is een andere
wind gaan waaien en dat zal duide
lijk te merken zijn, ook b.v. aan de
recreatie in de avonduren.
De voorzitter schijnt speciale be
langstelling te hebben voor de ope
ningsavond. De plechtigheid begint
om half acht, vóór het Raadhuis.
Verschillende burgemeesters uit de
vijf „L.A.U.R.A.-plaatsen" zullen
aanwezig zijn, evenals de commissa
ris der Koningin in Zuid Holland.
Na ontvangst door het gemeentebe
stuur gaan de gasten naar buiten.
De vlaggen van de landen der bui
tenlandse deelnemers worden gehe
sen, de volksliederen gespeeld en
dan...dan zal de Derde L.A.U.-
R.A.-rit officieel begonnen zijn!
