De vierde Rode Kruis Conventie
Het is prachtig....
Uw Rode Kruis
De zorgelijke toestand in Indonesië
Moeder van 18 kinderen, die
55 jaar visverkoopt in Leiden
De gevangenissen moeten
gezelliger worden
VRIJDAG 26 MEI 1950
DE LEID SE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
HERGEEF BLINDEN HET LICHT!
Binnenkort zal het Rode Kruis
affiches uitgeven, waarmee propa
ganda wordt gemaakt voor hoorn
vliestransplantatie. Hierdoor kan aan
sommige blinden het licht worden
teruggegeven. De tekst op deze af
fiches aangebracht, luidt: Een blinde
het ogenlicht hergeven. Wie door
troebeling van het hoornvlies blind
of slecht van gezicht werd, kan weer
ziende worden door !het overbren
gen van het heldere hoornvlies van
een pas-overledene. U behoeft al
leen maar uw familieleden mede te
delen, dat uw hoornvliezen na uw
overlijden mogen worden afgestaan
voor dit doel. Dat is een daad van
grote mensenliefde. Leef voort in en
dermans ogen! Daaronder staan als
voorbeeld een blind oog en een oog,
dat kan zien.
De wereld is een heksenketel van
onbegrip en onwil, van haat en
eigenbelang, van misbruikt idealis
me en van toegepast egoïsme. Te
m'idden van deze wereld moeten wij
leven; en wij worden er dikwijls
moedeloós onder.
Toch zijn er lichtpunten! Er is
b.v. één ding van fundamenteel be
lang waarover in deze verdeelde
wereld unaniem overeenstemming
is verkregen, n.l. over de Conven
ties van het Rode Kruis.
Na een voorbereiding van jaren
en na een vergadering die bijna
vier maanden aan één stuk heeft
geduurd, hebben vertegenwoordigers
van 66 regeringen te Genè/e over
eenstemming bereikt over de tekst
van de herziening van de Conven
ties, die de behandeling van militai
re- (en marine-) slachtoffers van
een oorlog voorschrijft. Ook is daar
overeenstemming bereikt inzake
een nieuwe conventie, die ter be
scherming van de burgerbevolking
in oorlogstijd is opgesteld.
Deze laatste conventie- schrijft
voor wat een bezetter verplicht is
te doen tegenover de bevolking van
het land dat hij heeft bezet. Maar
vooi*al en uit ervaringen hebben
wij geleerd hoe belangrijk dat is
bevat die nieuwe Conventie bepa
lingen over wat een bezetter niet
mag doen tegenover het bezette
land.
Om ruwweg enkele feiten te noe
men: Er mogen geen arbeidskrach
ten meer buiten de landsgrenzen
worden gevoerd om in de oorlogsin
dustrie te werken. Er mogen geen
gijzelaars meer genomen worden en
niemand mag worden gedood voor
strafbare daden waarvan niet vast
staat dat hij ze heeft gedaan.
Deze z.g. Vierde Conventie is op
gesteld naar aanleiding van de bit
tere ervaringen die wij in de "laatste
oorlog hebben opgedaan. Het is een
dat U lid bent van Uw
Rode Kruis
Maar Uw Rode Kruis
staat voortdurend voor
GROTE UITGAVEN
omdat het veel mensen
moet bijstaan en veel
hulp moet verlenen
UW LIDMAATSCHAP
MAAKT
STERK
Maar Uw EXTRA BIJDRAGE
maakt dat Uw Rode
Kruis zijn vele mens
lievende taken kan
verrichten.
GEEF DUS NAAR
VERMOGEN! GEEF NU!
lichtpunt dat deze Vierde Conven
tie van het Rode Kruis thans door
alle landen is getekend. Door alle
landen aan welke zijde van welk
gordijn ook.
Het Rode Kruis-werk is van alge
meen belang. Daarom is het ook de
plicht van iedere man en vrouw,
van rijk en arm, van oud en jong
de lasten van het Rode Kruis mede
te helpen dragen.
Dat kan geschieden door de geld'
inzamelingsactie, welke thans gaat
beginnen voor sommigen al be
gonnen is te doen slagen door:
MEDEWERKEN
EN
OFFEREN!
Nylon Dassen
BREESTRAAT 152, LEIDEN, TEL. 20905
EIND EXAMEN S ENGELS
OVERDOEN!
Vanwege het Departement van On
derwijs is aan de gymnasia en dé af
delingen gymnasium der lycea mede
gedeeld, dat het schriftelijk eindexa
men Engels door alle leerlingen op
bovengenoemde scholen moet wor
den overgemaakt. Men is tot de ont
dekking gekomen, dat het stuk, dat
als eind-examen-opgave Engels door
het Departement was uitgegeven,
reeds voorkomt in een bloemlezing
van de Engelse literatuur, die op ver
scheidene scholen in het Noorden des
lands wordt gebruikt. De mogelijk
heid zou dus kunnen bestaan, dat
eindexamencandidaten ter toetsing
van hun Engelse kennis een stuk
ter vertaling kregen, dat in klasse-
verband reeds in behandeling was
geweest. Om alle twijfel uit te slui
ten, is thans door het Departement
bepaald, dat het schriftelijk examen
Engelse taal moet worden overge
maakt.
BIJ COLLECTIEVE PASPOORTEN
BEWIJS VAN NEDERLANDER
SCHAP NODIG
Zoals bekend kunnen voortaan ge--
zeischappen voor reizen naar Frank
rijk gebruik maken van een collec
tief paspoort. In een dergelijk geval
moet de leider van de groep zelf bo
vendien in het bezit zijn van een
geldig individueel paspoort. De ove
rige leden van de groep moeten een
nationaal identiteitsbewijs met foto
hebben, waaruit hun identiteit blijkt,
bijvoorbeeld een bewijs van Neder
landerschap. Men kan ook volstaan
met een ander identiteitsbewijs, maar
een bewijs van Nederlanderschap
wordt aangeraden, zo vernemen wij
van het ministerie van buitenlandse
zaken.
EEN ONVOORDELIGE
REPARATEUR!
Wie de kleden-reparateur J. B. uit
Leiden in huis kreeg, was niet best
af, want meestal verdwenen gelijktij
dig met B. diverse goederen uit de
woning. Dat hadden verschillende in
woners van Wassenaar ervaren en
de president der Rechtbank somde
een lange lijst van voorwerpen op,
waarover B. zich had ontfermd, ter
wijl hij bezig was tapijten te herstel
len. De goederen varieerden van een
gouden lucifersdoosje tot de inhoud
van een linnenkast. Bovendien was
een radiotoestel bij een inbraak ge
stolen. Daar B. reeds viermaal werd
veroordeeld, eiste de Officier nu twee
jaar gevangenisstraf m. a.
De raadsman, mr. C. A. Vos meen
de dat er reden is voor een psychia
trisch onderzoek, waarom hij ver
zocht. Uitspraak op 8 Juni.
Tweede Kamer
De interpellatie van de heer Ne-
derhorst (Arb.) nopens de bestrij
ding der werkloosheid is aangehou
den in afwachting van een nota,
waarin de regering haar standpunt
over dit vraagstuk zal uiteenzetten.
De heer Nederhorst drong er in de
vergadering der Tweede Kamer
Donderdagmiddag op aan, dat de be
raadslaging over deze nota nog voor
het reces zal geschieden. Nadat de
Kamer zich zonder beraadslaging of
c'. mming met enige wetsontwerpen
van eenvoudige aard had verenigd
kwam in behandeling de nota van de
Minister van Uniezaken en Overzee
se Rijksdelen omtrent de ontwikke
ling van zaken in Indonesië.
Vooraf was overeengekomen, dat
het debat zou worden beperkt tot
drie met elkaar samenhangende on-
erpen, n.l. de ontwikkeling der
staatkundige verhoudingen, het zelf
beschikkingsrecht der Indonesische
volkeren en de toestand der in In
donesië verblijvende Nederlanders
uit een oogpunt van veiligheid en
rechtszekerheid.
De rest van de nota zal ter sprake
komen bij de behandeling van de
begroting van Uniezaken. Elf spre
kers hebben over de nota het woord
gevoerd, de laatste verliet tegen een
uur des nachts het spreekgestoelte.
Welke stappen?
De heer ROMME (KVP) gaf te
kennen, dat hij nog niet tot een ge
nerale concluderende beoordeling
wilde komen, maar met de volstrek
te reserve der regering, dat thans
nog niet te beoordelen is in hoeverre
de situatie zich ontwikkelt in een
voor de verhouding tussen Neder
land en Indonesië gunstige dan wel
ongunstige richting kon zijn fractie
zich niet geheel en al verenigen.
Wel onderschreef spr. zonder
enige reserve de opvatting der
regering, dat men zich niet door
de wisselvalligheden der ge
beurtenissen mag laten afleiden
van het hoofddoel, dat Neder
land zich in zijn verhouding met
Indonesië moet stellen en dat
gelegen is in de bevordering van
een werkelijke samenwerking
tussen Nederland en Indonesië,
die de weerstand kan verhogen
tegen de bedreiging van vrede
en welvaart, waaraan deze we
reld in toenemende mate bloot
staat. t
Spr. betoogde, dat de omzetting
van de federale in een unitarische
sta? niet alleen de uitvoering van
het zelfbeschikkingsrecht en de
voorlopige constitutie van Indonesië
raakt, maar ook een der overeen
komsten van de Ronde Tafel-Confe
rentie. Spr. verzette zich tegen de
eenzijdige niet-nakoming van de
overeenkomst. Eenzijdige verbre
king van afspraken speelt in de
kaart van de tendenzen van het
communisme. Uit rechtsoogpunt is
het niet nakomen van een overeen
komst fout; het te laten passeren
zou ook uit beleidsoogpunt fout we
zen. Spr. meende, dat materieel
moet worden opgekomen voor het
recht der Indonesische zelfbeschik
king. Nu heeft de regering ver
klaard, dat zij de geëigende stappen
heelt ondernomen. Spr. zeide gaarne
te willen vernemen welke stappen
dit zijn.
Respect voor het groeiende.
De heer VAN DER GOES VAN
NATERS (Arb.) vond, dat men
voorzichtig moest zijn met het aan
nemen van kwade trouw van de zij
de der regering van de R.I.S. Een an
dere weg dan de thans door haari ge
kozene zou wellicht nog groter span
ningen hebben opgeroepen.
Bedacht moet worden, dat er in
Indonesië niet een staatkundig iets
is, maar wordt. Dat wordende moet
gerespecteerd worden.
De heer GERBRANDY (A.R.) zei-
de, dat we staan voor een crisis in
de unieverhouding en voor een dé-
bacle van het regeringsbeleid. De
hoofdzaak van die débacle is voor
hem het oprollen der deelstaten, het
onder de voet lopen van de minder-
h 'an en de flagrante schennis van
het R.T.C.-accoord. O.m. vroeg spr.
opgaaf van de Nederlandse onderda
nen, die sinds de souvereiniteitsover-
dracht zijn geliquideerd of gevan
gen genomen. Spr. stelde de rege
ring der R.I.S. verantwoordelijk
voor de daden van guerilla's en hij
zeide te vrezen voor een samenspel
tussen de ongeregelde troepen en de
geregelde troepen der republiek.
Spr. zeide te staan achter het volk
van Ambon. Spr. verklaarde niet te
begrijpen, dat de regering nog zit;
hij achtte een betere nationale poli
tiek noodzakelijk.
De heer TILANUS (C.H.) gaf te
kennen, dat de nota hem in zoverre
bevredigt, dat ze een onopgesmukte
uiteenzetting geeft. Hij vroeg wat er
van de republikeinse federatieve
structuur is terecht gekomen. Ook
deze spreker wilde weten wat de
„geëigende stappen" der regering
zijn geweest.
Voorzichtigheid in de beoor
deling.
De heer GOEDHART (Arb.) stel
de vast, dat de Indonesische situatie
een somber beeld vertoont. Herin
nerend aan de toestand hier te lan
de na de bevrijding vond hij, dat
bescheidenheid en voorzichtigheid
passen bij de beoordeling van de
toestand in Indonesië, welke een
overgangstoestand is. Spr. zeide ver
trouwen te hebben in de figuren,
die daar vooraan staan, doch hij
vroeg zich af, of zij opgewassen zul
len zijn tegen de tegenwerkende
krachten.
De heer Oud (WD) merkte op,
dat zijn fractie steeds is opgekomen
voor het zelfbeschikkingrecht. Is de
regeringe van oordeel, dat de niet-
naleving van het Unie-statuut het
Uniehof moet worden voorgelegd?
Wat er op Ambon gebeurd is acht
te spr. een wanhoopsdaad, veroor
zaakt door het illegaal optreden der
unitaristen. Hij vond. het de plicht
der regering er voor te zorgen, dat
de souvereiniteit over Nieuw-Guinea
Nederlands blijft.
In de prullemand.
De heer STOKVIS (C.P.N.) con
stateerde een totale incongruentie
tussen het wordingsproces der poli
tieke verhoudingen en de ter R.T.C.
geprojecteerde staatkundige op
bouw van Indonesië.
De voornaamste besluiten der R.
T.C. hebben een plaats gekregen in
de prullemand der geschedenis, zei
de de heer Stokvis.
De heer VAN DE WETERING (C.
H.) ging uitvoerig in op het zelfbe
schikkingsrecht en zeide met zorg
vervuld te zijn over het drama, dat
zich dreigt af te spelen op Ambon.
Er moet met grote overtuiging tot de
Indonesische regering worden ge
sproken, opdat het zwaard in de
schede blijft. Hij vroeg wanneer de
garantiewet voor het KNIL-perso-
neel kan worden verwacht. (Minis
ter Goetzen gaf te kennen, dat het
ontwerp bij de Raad van Staten is in
gediend).
Bankroet.
De heer ZANDT (S.G.) constateer
de, dat het optimisme der regering
is verdwenen en hij noemde de toe
stand in Indonesië allerbedroevendst.
Hij sprak van een jammerlijk ban-
De heer SCHMAL (C.H.). zich
aansluitend bij de betogen van de
heren van de Wetering en Welter in
zake Ambon, vroeg welke juridische
wegen nog open staan om Ambon te
helpen. Met betrekking tot Ambon
kan men zich z.i. wenden tot de
Veiligheidsraad, waardoor men blijft
in het kader van het handvest der
V.N. Van de nota der regering had
spr. met teleurstelling kennis geno
men. De revolutie gaat rustig voort
en het is een volslagen mislukking
der bedoelingen geworden..
De minister van Unie Zaken en
Overzeese Rijksdelen, de heer Van
Maarseveen zal hedenmiddag te een
uur een aanvang maken met de be
antwoording der sprekers.
BEURS: BETERE STEMMING,
CULTURES VAST
De beurs opende vast. De divi
dendaankondiging van de Deli Mij.
(6 procent over 1949 en 4 procent
interim over 1950) en de meer opti
mistische berichten over de Indone-
ische cultures vormden het onder
werp van gesprek. In de tabakshoek
was de toeloop en de affaire gisteren
iets groter dan op vorige dagen. Het
dividend voorstel achtte men gun
stig. Van publieke belangstelling
viel echter weinig te bespeuren.
Men blijft schoorvoetend en wacht
liever nog even af.
Dat de affaire gering was bleek
wel na de eerste ta^e, toen een lich
te achteruitgang inzette. Spoedig
echter trokken de koersen weer aan
tot zelfs boven het openiwgspeil.
Deli's openden 4 punten hoger, en
handhaafden deze winst. De overige
cultures werden hierdoor gestimu
leerd, zodat de voornaamste soorten
rond 4 punten winst boekten. Ook
voor de minder courante aandelen
v/as de stemming beter.
Op de scheepvaartmarkt werd de
gunstige stemming de laatste dagen
geprolongeerd.
Staatsfondsenmarkt was gisteren
zeer stil. Alleen voor investerings
certificaten kwam bij de opening een
koers tot stand. De overige soorten
noteerden pas in de laatste tape.
Verschillen van enige betekenis
kwamen niet voor.
Het blijft op de Amerikaanse
markt uiterst rustig.
ONVERLICHTE AUTO
VEROORZAAKTE DODELIJK
ONGEVAL.
In de avond van 26 September om
streeks acht uur vond op de Rijks
weg onder Zwammerdam een onge
val plaats, dat aan mej. G. E. de
Zeeuw het leven kostte. Een perso
nenauto reed met vrij grote snelheid
op een stilstaande vrachtauto, waar
van geen enkel achterlicht brandde.
Mej. de Zeeuw, die in de luxe-auto
zat, raakte zodanig bekneld, dat zij
ter plaatse overleed.
De chauffeur van de vrachtauto, de
37-jarige chauffeur H. K. uit Veen-
dam, had zich thans voor de Haagse
Rechtbank te verantwoorden wegens
veroorzaken van dood door schuld.
Het bleek, dat de heer N. van
Dam uit Waddinxveen ternauwer
nood aan een mogelijk lot was ont
snapt, als dat van de verongelukte
auto.
Hij vertelde n.l. dat hij niets bij
zonders op de weg zag, toen hij met
zijn auto naderde. Plotseling zag hij
een zwarte schim en toen hij de gro
te lichten aan deed, .ontdekte hij nog
tijdig genoeg de onverlichte trailer,
om te kunnen stoppen.
Hij passeerde het voertuig en pl.m.
150 meter verder hoorde Van Dam
een hevige slag. Later, toen hij te
rugkeerde, zag hij een auto, die vrij
wel geheel in elkaar was gedrukt, te
gen de achterzijde van de trailer
staan.
Coba en Kees vijltig jaar getrouwd
Coba en Kees aan hun dagelijks werk, op de hoek Rijnsburgerweg
Houtlaan. (Foto: „De Leidse Courant")
geleden zette hij z'n boot aan de
grond en helpt sindsdien z'n vrouw
aan het wagentje.
Ge moet er eens op afgaan, wan
neer dat gouden echtpaar ergens op
de Rijnsburgerweg rondzwerft. Want
als ras-Katwijkers zijn het vriende
lijke mensen, die vóór ge het
weet aan de praat zjjn en dan
vertellen over hun gezin. Achttien
kinderen werden hun geschonken,
waarvan er thans nog tien in leven
zijn, die hoe kan het anders
natuurlijk hun beroep gevonden
hebben op zee.
Wie vandaag over de Rijnsburger
weg fietst en z'n ogen goed de kost
geeft, zal ergens voor een tuinhekje
de viswagen zien staan van „Coba
en Kees". Wie volgende week Vrij
dag, 2 Juni, hetzelfde doet, zal er
veer het wagentje ontdekken. Zo is
liet al vele jaren; zo zal het hopelijk
nog lang zijn. Maar volgende week
is het toch iets bijzonders. Want op
2 Juni herdenken „Coba en Kees"
de dag, waarop zij vijftig jaar gele
den in het huwelijksbootje stapten
en kunnen zij de periode overzien
van een halve eeuw, waarin zij veel
lief en leed met elkaar hebben ge
deeld. Omdat vele visetendc
I.eidenaars met dit lief en leed zo
nauw betrokken zijn, mogen wij aan
dit gouden huwelijksfeest bijzondere
aandacht schenken.
Sedert jaar en dag komt Coba vier
maal per week met haar wagentje
langs de Rijnsburgerweg. In de tijd
van de nieuwe haring zelfs elke dag.
Leidse kinderen heeft zij zien groot
worden, trouwen, kinder-en krijgen
cn grootouders worden. Want Coba
begon al op 12-jarige leeftijd met vis
to venten, toen haar moeder in 1895
overleed en zij de klanten overnam.
Vijf jaar later trouwde Jacoba
Barnhoorn met Kees Schaap, die op
de Noordzee ter havingvangst ging
en daarvoorzeven gulden per
v/eek thuisbracht. Dat was ook in
die tijd niet veel, zodat de ver
diensten van Coba in het snel
groeiende gezin bitter nodig waren,
vooral toen in de jaren vóór de eer
ste wereldoorlog de verdiensten te
rugliepen en Kees niet meer dan
een rijksdaalder per week kon thuis
brengen.
Het echtpaar kende ook betere tij
den, toen Kees in 1922 een eigen
boot kreeg, waarmee hij tot 1946 de
garnalenvisserij uitoefende. Vier jaar
Daarom zal het op 2 Juni geen
groot feest zijn. Want als de kinderen
op zee zijn ter haringvangst
kunnen de kleinkinderen, 34 in ge
tal, geen feest vieren. Dat past niet.
Daarom wordt het familiefeest reeds
op Tweede Pinksterdag gevierd en
doen „Coba en Kees" op Vrijdag 2
Juni hun gewone werk.
Toch zal er op die dag iets bijzon
ders zijn in hun hujsje, Bataven-
straat 25. Katwijk aan Zee. Want de
trouwe klandizie aan de Rijnsburger
weg laat deze dag niet onopgemerkt
voorbijgaan. Reeds heeft zich een
soort feest—comité gevormd, dat vol
gende week Vrijdagavond de geluk
wensen gaat overbrengen van de
Leidse burgerij, die sedert mensen
heugenis door Coba trouw van het
kostelijk zeebanket wordt bediend.
Zij brengen de gelukwensen aan een
gouden echtpaar, dat zware tijden
heeft doorgemaakt, maar door de
stormen niet gebroken is. Opgewekt
doen „Coba en Kees" hun dagelijks
werk, met een vitaliteit, die menig
een hen zou benijden! En het kan
daarom meer zijn dan een beleefd-
heids-phrase, wanneer wij ons bij die
burgerij aansluiten, om bruid en
bruidegom van harte nog vele ge
zonde jaren toe te wensen!
De gedachte aan
moeder
GEVANGENISSEN GEZELLIGER
Vele deskundigen waren gisteren
bijeengekomen voor de eerste stu
diedag voor het gevangenis-wezen.
Precies honderd jaar geleden werd
in Amsterdam het eerste cellulair
huis van arrest geopend en werd de
misdadiger het vreselijk lot bescho
ren van een jarenlange eenzaam
heid, van een voortdurende confron
tatie met zich zelf. Nu breekt men
in Leeuwarden de celmuren weg.
In deze eeuw heeft zich reeds me
nigerlei nieuw inzicht baan gebro
ken .De psychiater en de psycholoog
Een militaire chauffeur bloedde
hevig, een jonge vrouw zat leven
loos in de auto.
De wachtmeester der Rijkspolitie
L. Dieleman had geconstateerd, dat
de verlichtingsinstallatie van de
vrachtauto zeer slecht was.
Er waren leidingen doorgesleten,
in het stoplicht ontbrak het lampje.
Geen enkele verlichting bleek na het
ongeval te branden.
De eigenaar van de auto, H. Frui-
tema uit Oude-Pekela, verklaarde,
dat de auto des morgens om vier uur
uit deze plaats was vertrokken en
toen de achterlichten geheel iïi orde
waren.
De president vond het evenwel
vreemd, dat een volkomen slijtage
van de leidingen was geconstateerd.
Verdachte zei, dat hij ter plaatse
even had willen zien of ïiij op de
goede weg was naar Bodegraven. Hij
zou niet hebben stilgestaan, doch
langzaam gereden, hetgeen de pi-e-
sident echter betwijfelde.
Na het horen van enkele getuigen,
vorderde de Officier 300 boete of
60 dagen hechtenis. De raadsman
pleitte vrijspraak op grond van het
feit, dat de verlichting voor de aan
rijding wel in orde zou zijn ge
weest.
Uitspraak op 8 Juni.
deden hun intrede in rechtszaal en
gesticht. In de morgen van deze
congresdag ging men na of de debi
liteit van invloed is op wangedrag
en misdadigheid.
Viool-concert achter de tralies
De middagvergadering bracht het
probleem: Moet men de gevangenen
in contact brengen met kunstuitin
gen bijvoorbeeld met muziek, beel
dende kunsten, film, amusements
kunst.
In het algemeen was men van me
ning dat deze vraag bevestigend be
antwoord moet worden. Het is zo ge
steld, dat elke verbetering in de ge
vangene van binnen uit moet ge
schieden, door de man zelf. Maar hij
kan dit dikwijls niet alleen volbren
gen. Hij heeft hulpmiddelen nodig.
De kunst kan er daar een van zijn.
De kunst, die hem moet grijpen, die
een soort revolutie in hem ontketent
en die hem bevrijdt.
Welk een verschil van opvatting
met nog maar 25 jaar geleden toen
een gevangene in een cel van de ge
vangenis te Scheveningen door een
luchtkoker trachtte een glimp op te
vangen van de top van een duin,
die hij net kon zien als hij op zijn
krukje ging staan. Deze ongeoor
loofde handeling bezorgde hem aan
merking op aanmerking. De kunst
in de gevangenis is echter niet los te
denken van een goed uitgevoerd
paedagogisch stelsel. Wat ze vermag
werd treffend geïllustreerd door het
geen een Limburgs gevangenisdirec
teur vertelde. Voor een groep van
politieke delinquenten speelde de
violist Willem Noske, daarbij bege
leid door zijn moeder. Toen na af
loop van het recital door de gevan
genisdirecteur op onopvallende ma
nier even de nadruk werd gelegd op
het feit, dat moeder en zoon liadden
geconcerteerd, sloeg er iets los in de
toehoorders. Want het is nu eenmaal
zo, dat in de gevangeniswereld de
moederfiguur een overheersende
plaats in het gedachtenleven in
neemt. Het gevolg van deze avond
was, dat nadien het gesprek tussen
de ambtenaren en de gevangenen
doeltreffender was dan ooit tevoren.
