De pseudo-vogelpest
Nederland zal in eigen stikstof-
behoeften kunnen voorzien
„Huize Doorn"
open voor iedereen
Trein tegen auto
Mijn ontploft op
de Noordzee
bij Wassenaar
U résorke
DINSUAG 2 MEI 1950
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
De nieuwe „Mekog" komt in bedrijt
Voor onze voedselvoorziening is het
bezit van stikstofindustrieën van vi
tale betekenis. Stikstofmeststoffen
moesten tot dusver voor een belang
rijk deel worden geïmporteerd. Het
laat zich aanzien, dat door de ver
hoogde na-oorlogse binnenlandse pro
ductie eerlang, ondanks het sterk toe
genomen eigen verbruik, een over
schot zal ontstaan, dat voor export
beschikbaar komt.
In het seizoen 1950/51 namelijk zal
de Nederlandse productie aan zuivere
stikstof tot 200.000 ton zijn opgevoerd.
Aangezien het verbruik van onze
eigen landbouw dan gestegen zal
zijn tot 150.000 ton, mag verwacht
worden, dat 50.000 ton in het buiten
land, voornamelijk in de stérlinglan-
den, kan worden afgezet, tot een be
drag van 40 a 50 millioen gulden per
jaar.
Een krachtige stoot aan deze pro
ductieverhoging heeft gegeven de
thans gereed gekomen uitbreiding
van de Mekog (Maatschappij tot ex
ploitatie van Kookovergassen) te
IJmuiden, welker capaciteit verdrie
voudigd wordt, namelijk van 16.000
ton tot ca. 51.000 ton stikstof per jaar.
Op uitgestrekte terreinen van de
hoogovens en staalfabrieken aan het
Noordzeekanaal (de Mekog is in 1928
gesticht in een samenwerking tussen
de B.P.M. en de Hoogovens) zijn im
ponerende fabrieksgebouwen verre
zen, die voor de Mekog een belang
rijke uitbreiding betekenen. Ze zullen
a.s. Woensdag 3 Mei a.s. door de mi
nister van Landbouw, de heer S. L.
Mansholt, officieel worden geopend.
Hiermede zal een gewichtige phase in
treden in de ontwikkeling van dit
bedrijf, tevens van grote betekenis
voor de voorziening in de behoefte
van de Nederlandse landbouw aan
stikstof meststof f en
In hoofdzaak kalk-ammon-
salpeter.
In tegenstelling tot de oude Me-
«og-fabriek, zo deelde de directie tij
dens een bezichtiging van het be
drijf aan de pers mede, zal hier het
hoofdproduct van de Nederlandse
markt nl. kalkammon-salpeter ver
vaardigd worden. Het de oude fabriek
zokesgasovens al9 grbndstafbasis, de
nieuwe Mekog gebruikt cokes, en wel
Dmdat Nederland een tekort heeft aan
cokes-gas en een teveel aan cokes,
zodat hiermede een nationaal econo
misch belang gediend wordt. Fijnge
malen kalkmerkel uit Limburg (40
procent) en ammoniumnitraat (60
procent) vormen de uiteindelijke be
standdelen van 't eindproduct. Daar
naast worden kalksalpeter en zwa
velzure ammoniak bereid.
In 1948/49 moest het binnenlandse
verbruik blijven staan op dat van het
voorafgaand jaar nl. 116.600 ton (te
gen een productie van 86.100 ton)
aangezien de apparaturen der Neder-
RIJDENDE VATENFABRIEK
AANGEKOMEN.
Uit de „Amsteldijk" van de Hol-
land-Amerika Lijn werden gister
morgen acht eenheden, behorende
bij de rijdende vatenfabriek van Van
Leer gehesen en op de kade gezet.
Zij bleven er maar even staan, want
de Amerikaanse fabriek, die ze heeft
vervaardigd, had per vliegtuig een
mannetje gestuurd naar Nederland
om alles zo spoedig mogelijk in goe
de orde af te leveren aldus „Alg.
Dagbl."
Behalve vijf kleine trucks, waren
er bij twee slaapwagens voor respec
tievelijk tien en zestien personen en
een cafétariatrailer, alle drie van
ongeveer acht meter lengte.
De gehele fabriek op wielen, die
uit ongeveer dertig wagens bestaat
een groot deel werd in ons land
geconstrueerd en staat te Amsterdam
zal in de tweede helft van deze
maand als bijzonder technisch snuf
je worden geëxposeerd op de Jaar
beurs te Parijs. Men zal er, wanneer
zulks gewenst is, direct vaten mee
kunnen fabriceren. Ook denkt men
er aan haar indien nodig te gebrui
ken ter aanvulling van Van Leers
fabrieken, die gevestigd zijn in veer
tien landen in vier werelddelen.
landse industrie haar maximale ca
paciteit hadden bereikt en import-
rnogelijkheden ontbraken. De beide
andere stikstof bedrijven die tot de
Nederlandse productieverhoging bij
dragen zijn: het stikstofbindingsbe-
drijf der Staatsmijnen en de com
pagnie Neerlandaise de L'Azote te
Sluiskil.Met ingang van het nieuwe
seizoen zal Nederland derhalve in
eigen behoeften kunnen voorzien,
hetgeen een belangrijke deviezenbe-
sparing betekent.
Uitbreiding, kostte 43 millioen.
De Mekog heeft het besluit tot pro
ductieverhoging genomen in 1946. De
jaarlijkse voortbrenging van 51.000
ton stikstof komt overeen met rond
300.000 ton stikstofmeststoffen (kalk
ammon-salpeter). Een onmetelijke
nieuwe z.g. zoutloods is bij de fabriek
opgericht om de binnenlandse leve
ringspositie te versterken en het res
terende voor export te bestemmen.
De kosten der uitbreiding hebben
ca. 43 millioen gulden bedragen, die
ten dele uit eigen middelen, ten dele
door de Herstelbank en ten dele door
institutionele beleggers zijn gefinan
cierd.
Omtrent de kapitaalintensiviteit
van het bedrijf deelde de directie me
de ,dat de investering voor elke 1.000
ton stikstof ca. 90.000 gulden bedraagt
voor elke additioneel tewerk gestelde
werknemer.
Door de uitbreiding komen er 450
nieuwe arbeiders en beambten bij en
stijgt het totaal tot 700 a 800. Ter il
lustratie van de betekenis der pro
ductie van Mekog voor de agrarische
opbrengsten werd nog meegedeeld,
dat elke kg. gebonden stikstof een
bodemopbrengst geeft van ca. 20 kg
graan, of ca. 200 liter melk, of ca.
20 kg. suiker, of ca. 100 kg. aardap
pelen.
De directie meent, dat mocht met
tertijd het buitenland weer eens stik
stof gaan importeren, de Mekog de
buitenlandse concurrentie gemakke
lijk het hoofd zal kunnen bieden.
Tussen de drie Nederlandse produ
centen bestaat een nauwe samenwer
king.
Het „Huis Doorn", het kasteel
waar de Duitse ex-keizer woonde
tijdens zijn ballingschap na de No-
vemberrevolutie in 1918 tot 4 Juni
1941 zijn sterfdag is voortaan
dagelijks voor 't publiek opengesteld
Niet minder dan dertig verhuis
wagens vol meubilair en historische
kostbaarheden, zijn na de Eerste
Wereldoorlog uit de verschillende
paleizen van de ex-keizer Willem II
in Duitsland verzameld en naar
Doorn overgebracht. In de laatste
oorlog zijn alle bezittingen van de
Hohenzollerns, die nog in Duitsland
waren,vernietigd. Daarbij Waren
achttien kastelen in Oost-Duitsland.
In Huis Doorn zijn dus de laatst
overgebleven eigendommen van de
dynastie bijeen en ingevolge de wet
geving, als vijandelijk vermogen
Nederlands staatseigendom gewor
den. Sedert 1945 is het Huis Doorn
met zijn kostbare inhoud en het uit
gebreide park in handen geweest
van het beheersinstituut. Er is een
„Stichting Huis Doorn" in het leven
geroepen, die op zich heeft genomen
het historische gebouw en complexen
te verzorgen en te bewaren voor het
Nederlandse volk. De stichting heeft
het huis en alles wat er toe behoort
opengesteld voor en daarmede eigen
dom gemaakt van het Nederlandse
volk. Daarbij heeft gelukkige ge
dachte voorgezeten het park te her
scheppen in een fraaie kasteeltuin,
waarbinnen een keur van bloemen
en siergewassen, door de Neder
landse tuinbouw met kundige hand
aangeplant, het oog zal bekoren.
Men hoopt de vele vreemdelingen te
confronteren met wat de Nederland
se tuinbouw te bieden heeft, en dat
dit niet zal nalaten een gunstige in
vloed uit te oefenen op de afzet en
export onzer tuinbouwproducten.
Een uitgelezen bolcollectie is juist
in bloei gekomen.
W aakzaamheid
blijft geboden
„Mijn haantje voelt zich nog heel
best: hij heeft geen last van de vo
gelpest," lazen wij op een houten
bordje in Barneveld, het centrum
onzer pluimveeteelt. Helaas betrof
het ditmaal slechts een houten haan,
die in de folkloristische „haantjepik-
optoeht" werd meegevoerdMaar
voor de levende hanen en vooral
voor hun echtgenoten is men nog
niet zo heel gerust. Gelukkig blijkt
nu wel, dat, na het eerste optreden
in het Zuiden, de ziekte zich niet op
rampzalige wijze heeft verbreid,
ir men love de dag niet vóór het
avond is. De voorzomer kan ons nog
heel wat besmetting opleveren, wan
neer wij ons niet strikt houden aan
de voorzorgsmaatregelen. Want door
ongeoorloofde handelingen (smok
kel) is de ziekte binnengedrongen
en door dito bezigheden (ongeoor
loofd vervoer) is zij verder verbreid
en hier en daar heeft men reeds
moeten ingrijpen.
Deze virusziekte, die in deze we
ken in Frankrijk, België, Engeland
en Nederland woedt, is dermate be
smettelijk dat men het zich bijna niet
kan voorstellen. En daar inenting,
zodra de benodigde hoeveelheid se
rum aanwezig zou zijn, grote bezwa
ren met zich meebrengt, o.a. het van
de leg raken voor geruime tijd der
kippen, zullen wij alles moeten aan
wenden om de kwaal binnen de per
ken te houden. De overheidsmaatre
gelen zijn bekend, het komt er nu
maar op aan, dat ook de pluimvee
houder zelf alles doet (en dit enige
tijd volhoudt) om de ziekte te weren.
Zeker zullen slecht gevoede en
slecht gehuisveste dieren eerder vat
baar zijn dan dieren op modelbedrij-
ven. Maar ook deze laatste kunnen
worden aangetast. Een gelukkige
omstandigheid is, dat thans vaststaat
dat dit jaar voor de levering van
voeder eenmalige verpakking kan
worden geleverd. Als men dit papier
nu ook maar onmiddellijk na ge
bruik verbrandt en er niet wat an
ders in gaat doen, schakelen wij al
één grote factor uit.
Contact-besmetting door vogels zal
niet altijd zijn te voorkomen, alhoe
wel ook hieraan veel kan worden
gedaan. Vreemde personen zoveel
mogelijk van bedrijf en dieren ver
HUIZE DOORN VAN DE LUOHT UIT GEZIEN
Luchtopname ANP/FOTO
wijderd houden is een maatregel, die
voor zichzelf spreekt. Maar ook het
omgekeerde. De pluimveehouder
dient eigenlijk voor het werk rond
de kippen een afzonderlijk pakje,
b.v. overal en klompen, te gebruiken
dat hij thuis laat, als hij zich van
zijn bedrijf verwijdert. Dit wordt
nogal eens vergeten en toch be
schermt het hem en zijn buurman
beide.
Voeder- en drinkbakken regelmatig
reinigen met heet sodawater, aan
strijken van houtwerk met kalk
melk of carbolineum en ontsmetting
met behulp van 3% natronloog zijn
ook onontbeerlijke voorzorgen. En
hoe staat het met de levering van
turfstrooisel, voeder enz.? De leve
ranciers komen toch niet bij de hok
ken? Eierkisten kunnen verder nóg
meer besmetting overbrengen dan
zakken, als zij steeds in de hokken
staan. Dus daar niet meer en bij af
levering de eieren overpakken in
een nieuwe kist. Alle aangevoerde
kisten en kratten houdt men zoveel
mogelijk buiten de hokken en ver
van de dieren. En dit alles dient men
niet pas te gaan bedenken, als de
kwaal reeds in de omgeving voor
komt.
Een teer punt vormt nog de ver
goeding voor uitgeroeide bedrijven.
Terwijl wij dit schrijven is deze nog
niet bekend. Men zegt, dat deze
2.50 per kip zal bedragen. Wij ho
pen op het drievoudige. Want bij
zo'n geringe vergoeding zal een
pluimveehouder met aangetaste die
ren neiging hebben om de kwaal zo
veel mogelijk te verbergen en zo kan
de besmetting ontzaggelijk groot
worden. Men behoeft toch waarlijk
niet bang te zijn, dat men, terwiÜe
van een vergoeding van b.v. 7.50
zijn best zal doen om de ziekte te
krijgen, vooral nu niet, wanneer alles
volop aan de leg is.
Wanneer echter iedereen blijft me
dewerken, kan deze ernstige bedrei
ging van onze pluimveestapel wel
licht worden afgeweerd Verslapt de
aandacht te snel, dan kunnen de ge
volgen noodlottig zijn.
TWEE DODEN
Op de onbewaakte overweg bij
Leuvenheim aan de particuliere weg
van Huize Den Bosch, is de melkven
ter J. Remlink met zijn auto, waarin
zich ook een zeventienjarige logé uit
Den Haag bevond door een trein uit
de richting Zwolle gegrepen. De
auto werd vierhonderd meter meege
sleurd. De beide inzittenden zijn ge
dood. Op het ogenblik, dat het onge
luk gebeurde, stond er een werktrein
voor, die juist het vertreksignaal gaf.
De beide inzittenden hebben vermoe
delijk alleen op deze trein gelet en
zodoende de trein uit de richting
Zwolle niet opgemerkt.
TANIA KREEG DE EERSTE PRIJS
Het was de zes-jarige Tania
Heald, die met haar pony Cadogan
Pearl tijdens de paardenshow in
Buckinghamshire de eerste prijs in
de kinderklasse in de wacht sleepte.
Het was nog niet zo onverstandig
bekeken van Tania om de jury, we
gens de hevige regen, onder een
parapluie af te wachten.
Wat lezers schrijven
DE TARIEFSVERHOGING BIJ DE
N.Z.H.V.M.
Dezer dagen kondigde de Dir. der
z.g. blauwe tram aan, dat haar ta
rieven verhoogd zouden worden en
wel op al haar tram- eh bus-trajec
ten. Nu kan ik niet begrijpen, dat de
Minister hiervoor toestemming gege
ven heeft, want als gevolg hiervan
(en ook vanwege de hoge prijzen dei-
levensmiddelen, speciaal aardappelen,
vlees enz.) zullen de arbeiders nu
zeer spoedig om een nieuwe loonsver
hoging moeten komen en nu geen 5,
maar zeker 10 pet. Het is in één
woord gezegd een schandaal, clat op
een retour naar Den Haag maar
eventjes 20 ct. op komt, om maar te
zwijgen van Katwijk en Noordwijk.
Vroeger kon men een retour krijgen
van Tuinstadwijk naar Noordwijk of
Katwijk aan Zee voor 40 cent. Men
kon, dan een strandwandeling ma
ken tussen beide badplaatsen en op
't zelfde retourtje terug. Ook Tuin
stadwijk—Lcidse Buurt koste toen 10
ct. retour. Nu is men voor 't zelfde
traject 4 x 12 48 ct. kwijt. En
dan de narigheid, dat 't eindpunt van
Katwijk, Noordwijk en ook Haar
lem de Boerhaavelaan is. Vooral voor
ouden van dagen is dit een onhoud
bare toestand. Nu komen de mensen
van Katwijk en Noordwijk, lopen
hard om de Hagenaar te halen en
zien hem dan precies voor hun neus
vertrekken. Erg leuk, voor die men
sen. vindt u niet?
Wat de tariefs-verhoging betreft
zegt de Dir., dat zij moet, omdat de
spoorwegen ook de tarieven hebben
verhoogd. Ook hier had de Minister
geen toestemming moeten geven,
want ook de spoorwegtarieven zijn
veel en veel te hoog. Het is voor een
arbeiders- of kleine middenstands
gezin niet mogelijk nog eens een
reisje per spoor te maken naar fa
milie of nog eens een dagje met de
kinderen naar zee te gaan.
Vroeger jaren gaven de spoorwegen
altijd goedkope vacantiekaarten uit,
dat doet zij ook niet meer. Blijkbaar
denken zij: de mensen komen toch
wel, maar om de arbeidersgezinnen
wordt niet gedacht!
Ik hoop, dat de Dir. der N.Z.H.V.M.
nog eens op deze tariefsverhoging te
rug zal komen, zo niet, dan zit er
niets anders op. dan dat 't publiek de
kleinere trajecten gaat lopen en de
grotere fietsen.
EEN TRAMPASSAGIER.
A.R.K.A.-CONGRES HOOFD
GROEP GEMEENTEAMBTENAREN
De ziekteverzekeringen en de af
schaffing van de classificatie waren
de voornaamste onderwerpen, welke
aan het congres van de A.R.K.A., dat
op 28 en 29 April te Tilburg werd
gehouden, ter behandeling zijn
voorgelegd. Diep kon hierop echter
nog niet worden ingegaan, omdat
het standpunt van de regering in
deze nog steeds niet bekend is. Naar
men mededeelde zou het ontwerp
van een nieuwe ziekenfondswet in
middels gereed gekomen zijn.
Mr. dr. Sens, gemeentesecretaris
van Heerlen, sprak ter gelegenheid
van dit 25ste A.R.K.A.-congres een
feestrede uit. Mr. P. Ubbink, voor
zitter van de salaris-commissie ad
Ihoc voor het rijkspersoneel en van
de commissie van advies inzake de
bezoldiging van het gemeenteperso-
neel, sprak op de tweede congres
dag over het onderwerp: de gemeen
telijke autonomie en de bezoldiging
van het gemeentepersoneel. De con
gressisten werden door het gemeen
tebestuur van Tilburg officieel op
•het paleis-raadhuis van Tilburg ont
vangen.
Een kilometer uit de kust bij Was
senaar is gisteravond om kwart voor
tien een mijn ontploft. De redding
boot Arthur is uitgevaren, maar
heeft niets bijzonder kunnen ontdek
ken. Het is mogelijk dat er een schip
op een mijn is gelopen, maar deskun
digen menen, dat het dan nooit een
groot schip geweest kan zijn, omdat
die altijd enkele kilometers uit de
kust blijven. Er kan echter ook spra
ke zijn van gezichtbedrog, omdat het
gisteravond boven de Noordzee
weerlichtte en af en toe rommelde.
Tn dat geval vraagt men zich echter
af wat de waterzuil, welke men heeft
gezien, te betekenen heeft gehad.
pm
OORSPRONKELIJKE
ROMAN
2)
Toen 7.c zich omdraaide zag ze Titie
nog staan, die met angstige blikken
de toebereidselen tot vertrek gade
sloeg
.Waar is je mammie?" vroeg Loek
en hoop zich naar haar over.
„Heb geen mammie."
't Klonk zo hulpeloos, dat Loek in
eens groot medelijden kreeg.
„Met wie was je gisteren dan?"
„Met Fraulein Lili."
„O. monster," dacht Loek, „je was
zeker de juf."
Vriendelijk informeerde ze verder;
„En waar is Fraulein Lili nu?"
„Weet ik niet ziet u, ik ben weg
gelopen ik wilde naar Jan en Els
je." Ze ratelde haar schuldbekentenis
vlug achter elkaar af en keek dan
half angstig, half hoopvol Loek aan,
als om haar oordeel af te wachten.
„O, foei, Titie," riep deze, maar er 1
tintelde iets in haar ogen, dat 't kind
niet ontging en het maakte er dade
lijk gebruik van.
Vertrouwelijk greep ze Loek's
hand.
„Mag ik met u mee?"
„Hoe kan dat nu, kindje? Fraulein
Lili zou je overal zoeken en heel on
gerust zijn."
„Fraulein Lili gaat liever alleen
met mijnheer Kurt uit, ze geeft niets
om me."
„Dat denk je maar," beweerde Loek
tegen beter weten in. „Ik zou ook
boos zijn als Jan of Elsje wegliepen."
„Maar bij u zou 'k niet weglopen."
't Hoge stemmetje klonk heel beslist.
Onderzoekend keek Loek rond, of
ze een spoor van haar antipathie kon
ontdekken, doch vergeefs.
„Gaan we niet weg, tante?" vroeg
Jan, ongeduldig geworden en Loek,
herinnerd aan de haar toevertrouw
de schatten, kon nog juist voorkomen
dat Els uit de wagen tuimelde.
„Zeker jongen, we gaan, maar eerst
moeten we op zoek naar Fraiulein Lili,
want Titie is hier alleen."
Jan's ogen werden groot van ver
bazing. „En als we haar nu niet vin
den, slaap je dan vannacht in de
tent?"
Titie schudde krachtig „neen".
„Waar dan? By ons, tante?"
„We zullen haar wel vinden," zei
Loek optimistisch, ofschoon ze zich
afvroeg: „Waar ter wereld zal ik
Fraulein Lili moeten zoeken?"
„Weet je, hoe het huis heet, waar
je logeert?" vroeg ze.
„Neen, 't was heel ver." Een zucht.
„Kan je ons niet de weg wijzen?"
Maar ook dit had geen succes en
Loek, die er genoeg van kreeg nog
langer de wagen door 't mulle zand
te trekken, besloot naar haar pen
sion terug te keren en Titie voorlo-
pig mee te nemen. „Dan moet ze maar
beter op 't kind passen," zei ze bij
zich zelf. Mevrouw Heisteeg, de
vriendelijke oude dame bij wie ze
in pension waren, keek verbaasd op,
toen Loek met de nieuwe gast thuis
kwam Ze raadde haar enige hotels
en pensions op te bellen, doch aan
gezien Titie wel haar eigen naam,
maar niet dien van Fraulein Lili
kende, bleef alle navraag zonder
enig resultaat.
Loek zei niets tegen de kinderen,
die juist aan het kibbelen waren
over de plaatsen aan tafel.
„Kom Jan, schuif een plaatsje op
zo, nu netjes bidden."
Jan, z'n oog stijf dicljt, maakte
eerbiedig een kruisje en bad voor,
maar Elsje, die heimelijk door haar
wimpertjes naar Titi had gegluurd,
riep, zodra 't gebed geëindigd was:
„Jij kan niét eens bidden!"
„Wel," zei Titi en ze bloosde ver
legen.
„Nu maar lekker eten, anders zijn
jelui niet eens klaar als Paps en
Mams opbellen," leidde Loek de
aandacht af.
Terwijl ze Elsje hielp met de soep,
keek ze af en toe eens naar Titi, die
niet al te best opschoot. Bemoedi
gend knikte ze haar toe. „Smaakt 't,
schat?"
„O ja, Tante Loek. 't Is veel leu
ker dan bij Fraulein Lili.
Blijf dan bij ons," stekte Jan
voor.
Voor Titi kon antwoorden, ging
no telefoon. „Dat is Mams!" riep Jan
Hij liet zich van z'n stoel glijden en
rende de gang in. Loek nam Elsje
op haar arm.
„Nu even stil, hoor!"
Toen het drietal na 't telefoneren
weer ia de kamer terugkwam, zat
Titi nog bij de tafel, maar alle op
gewektheid van zoeven was van haar
gezichtje verdwenen. Half onwillig
luisterde ze naar Jan's verhaal, wat
Vader en Moeder hadden gezegd en
over hetgeen ze mee zouden brengen,
als ze terug kwamen.
„Ik ben niet eens thuis, als Pap
pie vanavond opbelt," hoorde Loek
haar met schril stemmetje zeggen.
Dat bracht haar plotseling op een
idee.
„Waar belt Pappie dan vandaan,
Titie?" vroeg ze.
Uit Zeist."
Woon je daar?"
Het kind knikte.
.Prachtig!" riep Loek opgelucht,
„dan bellen wij Pappie op en vragen,
waar je logeert."
„Maar ik wil niet meer naar Frau
lein Lili terug!" Angstig smekend
zagen de kinderoogjes haar aan.
„Vraagt u dan, of Pappie mij mor
gen komt halen?" De rode lipjes
trilden verradelijk; plotseling barst
te ze in snikken uit.
„Kom Titie. wat doe je nu?" Loek
tilde haar op schoot.
..Niet naar Fraulein Lili! Hier
bleven!' Het .blonde kopje drong
zien vertrouwelijk togen Loek aan.
Zacht veegde deze de tranen weg.
„Nu mag je niet meer huilen. Ik
zal Pappie opbellen en vragen, of
je bij ons mag blijven slapen is
dat goed?"
Een beetje zenuwachtig voelde
Loek zich, toen ze op aansluitting
wachtte. Stel je voor, dat die man
het eens brutaal van haar vond!
Eindelijk ging de telefoon.
„Hallo, met Warsage," zei een
duidelijke stem, „met wien spreek
ik?"
„Mijnheer Warsage, u spreekt met
juffrouw van Meersen. Ik logeer in
Noordwijk en heb op 't ogenblik uw
dochtertje Titie bij me."
„Titie? Is er iets niet goed met
haar en waar is Fraulein Lili?"
„Titie maakt 't best, maar ze is
Fraulein Lili kwijtgeraakt; daarom
heb ik haar zolang meegenomen
we wisten haar adres niet. Heeft u
er bezwaar tegen, dat ze vannacht
hier blijft logeren, want ze schijnt
erg bang, om terug te moeten en
vraagt of u haar morgen komt ha
len."
,',t Is heel vriendelijk van u, maar
waarom kan ze niet naar Fraulein
Lili terug? Mag ik m'n dochtertje
zelf even spreken?"
Loek tilde Tini op een stoel voor
de telefoon. „Pappie, kom je me mor
gen halen? 'k Hoef toch niet weg
vanavond, hè? Tante Loek vindt
goed, dat ik blijf 'k zal heus zoet
zijn neen, neen! Fraulein Lili heeft
me geslagen en ze zal nu nog veel
harder slaan, omdat ik weggelopen
ben Ja, hier is Tante Loek dag!
„Is het werkelijk geen bezwaar
voor u, haar bij u te houden, juf
frouw van Meersen?" 't Klonk nu
veel vriendelijker.
(Wordt vervolgd).
