S)e ftzidóeSoivta/nt
FORMOSA
Na de Britse erkenning
van Mao
ZATERDAG 7 JANUARI 1950
41ste JAARGANG No. 11872
KATHOLIEK DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
WAARIN OPGENOMEN „DE BURCHT"
■Directeur: C. BL VAM HAMEBSVELD.
Hoofdredacteur: Til tVILMFR.
Papengracht 32, Tel. 20015, Adm. en Adv. 20826, Abonn. 20935, Giro 103003. Abonnementsprijs f 0.32 p. w., f 1.40 p. mnd., 4.15 p. kwart. Franco p. p. f 4.90. - Advert.: 1$ ct. p. mm. Telefoontjes f 1.50
CORMOSA, het grote eiland voor
de Zuid-Chinese kust, dat door de
Portugese ontdekkers indertijd „de
Schone" (formosa) werd genoemd,
heeft deze week wel in het tekeh der
belangstelling gestaan. Het eiland
is het laatste bolwerk van Tsjang
Kai Sjek, sinds het Chinese vaste
land practisch geheel voor hem ver
loren is gegaan.
In Amerika gingen nu stemmen
op om althans dit eiland als laatste
stukje nationalistisch territoir uit de
handen van de communisten te hou-'
den. Het heette, dat zelfs MacArthur,
de Amerikaanse militaire gouverneur
van Japan, daar eveneens een voor
stander van was. Natuurlijk ging het
er niet zozeer om, dat men in Ame-
ria Tsjang Kai Sjek voor deze laat
ste ramp wilde behoeden, als wel
omdat Formosa als een welkom bol
werk beschouwd kon worden in een
eventuele strijd tegen de Sovjets. Na
aanvankelijk de nationalisten te
hebben gesteund, heeft Amerika de
laatste jaren alle steun aan Tsjang
Kai Sjek onttrokken en China als
een hopeloos geval afgeschreven.
Het was dus niet te verwachten, dat
men zich in Amerika druk zou gaan
maken om één eiland, tenzij dit
eiland om zijn strategische betekenis
een begerenswaardig object is, om
dat het gebruikt kan worden als een
schakel in de verdedigingsketen van
Amerika. Er werd dan ook gepleit
voor een formele bezetting van For
mosa door Amerikaanse troepen,
waarbij men zich er op beroep, dat
Formosa eigenlijk niet eens Chinees
maar Japans was en derhalve door
Amerika zonder meer militair kon
worden bezet. Het eiland is nl. in
1895 aan het einde van de Chinees-
Japanse oorlog bij het verdrag van
Sjimonoseki aan Japan afgestaan en
tot aan de capitulatie van Japan in
1945 in Japans bezit gebleven. Het is
sindsdien wel in Chinese handen ge
weest, maar behoort toch\tot de
vroegere door Japan bezette'gebie
den, waarover bij het vredesverdrag
beslist zal moeten worden. Men zou
daarom voorlopig aan het communis
tische China het recht op Formosa
kunnen betwisten, zonder recht
streeks de zijde van de nationalis
ten te kiezen.
De Amerikaanse regering voelde
daar echter niet veel vóór en heeft
na enige aarzeling haar standpunt
juist dezer dagen bekend gemaakt.
Volgens Acheson, de Amerikaanse
minister van buitenlandse zaken, is
de redenering, dat Formosa eigen
lijk nog Japans is, slechts een juri
dische haarkloverij. Men is het er
reeds jaren over eens, dat Formosa
bij China komt en dat China het
eiland terug krijgt. Daarvoor hoeft
men het vredesverdrag niet af te
wachten. En president Truman heeft
Donderdag jl. op een persconferen
tie meegedeeld, dat de V.S. geen mi
litaire steun zullen verlenen aan de
nationalistische strijdkrachten op
Formosa, noch door het zenden
van land- of zeestrijdkrachten noch
door militaire adviseurs. Tsjang Kai
Sjek kan wat economische hulp krij
gen, maar overigens moet hij het
maar alleen zien klaar te spelen.
Daarmee is voor Amerika de kwes-
tie-Formosa van de baan.
WAAROM ZOU Amerika dit stand
punt hebben ingenomen? Waar
schijnlijk om verschillende redenen,
waarvan men de beduchtheid om in
het schaakspel met de Russen een
zet te verliezen wel als de zwaarst
wegende kan aanmerken.
Het bewind van Tsjang Kai Sjek
is nooit erg populair geweest in
China, getuige het gemak waarmee
de Chinezen zijn overgelopen naar
het communistisch bewind van Mao
Tse Tung. Wanneer de Amerikanen
nu weer partij zouden gaan kiezen
in de burgeroorlog en nog wel aan de
zijde van de minst populaire partij,
zou de kans groot zijn, dat de Chi
nezen helemaal in het huisje van
Moskou terecht kwamen. Houdt
Amerika zich evenwel afzijdig, dan
zal weliswaar het regiem van Tsjang
totaal verdwijnen (maar dat is toch
ten dode opgeschreven, met of zon
der hulp) maar bestaat er enig voor
uitzicht, dat Mao Tse Tung de hulp
van Amerika niet geheel en al van
de hand zal wijzen. Amerika kan
China veel meer leveren dan Mos
kou dat doen kan. Met andere woor
den: Amerika speculeert er op, dat
Mao wel eens de Tito van het Oos
ten zou kunnen worden. Dat dit
een speculatie is, welke wel eens
verkeerd uit zou kunnen pakken,
ligt voor de band. Maar zolang het
niet zeker is, dat Mao geheel als een
vazal van Moskou moet worden be
schouwd, wil Amerika geen stappen
ondernemen, welke al bij voorbaat
elke toekomstige toenadering zou
uitsluiten.
Daar komt nog bij, dat Amerika
ook niet graag in conflict komt met
Engeland, dat reeds geruime tijd be
sloten was om de Chinese volksde-
mocratische republiek de jure te er
kennen. Op dezelfde dag, dat Tru
man bekend maakte, dat Amerika
Formosa in de steek zou laten, maak
te Londen z'n erkenning van Mao's
bewind bekend. Engeland gaat dus
nog een stapje verder dan Amerika,
welk laatste land voorlopig nog niet
aan een eventuele erkenning denkt
Veel te voorbarig, zei Acheson.
Het argument van Engeland is,
dat men geen struisvogelpolitiek
moet voeren. Men kan nu wel net
doen alsof er geen communistisch
bewind in China bestaat, maar des
alniettemin is het er toch. Het is be
ter, dat feit te erkennen en er
z'n voordeel mee te doen. Dat deze
redenering wel een beetje inconse
quent is voor een land, dat het re
giem van Franco niet wil erkennen,
ontgaat Londen blijkbaar.
In ieder geval: de grote mogend
heden erkennen nu, dat China een
verloren zaak is en zetten hun koers
reeds uit in de richting van de nieu
we politieke wendingen. Dat het
oude China nu uit de Veiligheids
raad verdwijnt en plaats maakt voor
een satelliet van Moskou, waardoor
er dus twee rode veto-hanteerders
komen in plaats van één, is een on
aangename maar onvermijdbare
consequentie.
En tenslotte geeft Formosa ons
nog een les: dat men nl. wel veel
kan praten over een principiële hou
ding. maar dat in de staat'-unde de
practische realiteiten toch ae door
slag geven.
Bittere woorden van de nationalisten
ÏWJET BITTERE WOORDEN heeft de nationalistische Chinese regering
gereageerd op de Britse erkenning van Mao Tse-toeng. Zij waarschuwt
de Britse regering voor de vloed van rode propaganda welke, als gevolg
van de Engelse stap, Zuid-Oost-Azië zal overstromen en zegt dat de com
munistische regering te Peiping noch op volledige souvereiniteit, nóch op
de vrijwillige steun van de meerderheid van het Chinese volk aanspraak
kan maken.
„DOORN IN HET OOG" DER
HAARLEMMERS GAAT VERDWIJ
NEN Om het scheepvaartverkeer
doorgang te doen vinden, heeft men
destijds de Gravensteinerbrug over
het Spaarne te Haarlem gedeeltelijk
gesloopt. Tot ergernis der Haarlem
mers bleef de brug in half gesloop
te toestand op zijn plaats. Daar' komt
nu verandering in. De geschonden
Gravensteiner brug wordt wegge
haald, en een nieuwe komt er voor in
de plaats.
Een nieuw overzicht van de toe
stand, zoals die op het ogenblik is.
Het Britse voorbeeld is vrijwel on
middellijk gevolgd door Noorwegen
en Ceylon. Denemarken zal waar
schijnlijk zeer binnenkort tot erken
ning overgaan. Frankrijk daarente
gen wenst de communistische rege
ring voorlopig niet te erkennen.
Te Washington heerst nu grote
diplomatieke activiteit. Men zoekt
naar een nieuwe politieke koers
voor Zuid-Oost-Azië, welke kan
leiden tot een scheiding tussen het
Chinese volk en Moskou. Er moet
een methode worden gevonden orrf
handel te drijven met China zonder
de communistische regering te er
kennen.
In verband met de erkenning van
het regiem van Mao Tse-toeng door
de Britse regering heeft de ambas
sadeur van de nationalistische rege
ring te Londen verklaard: „Ondanks
hetgeen gebeurd is kunt ge er zeker
van zijn, dat de dag zal komen
waarop gij ons nodig zult hebben.
De geschiedenis heeft dat reeds be
wezen bij de sluiting en de weder-
openstelling van de weg naar Bir
ma.
Gij zult op ons nog kunnen reke
nen." Ambassadeur Tsjeng Tien-tsji
zeide verder van mening te zijn,
dat de beslissing om de communisti
sche regering te erkennen „in strijd
is met de werkelijke belangen van
Groot-Brittannië. Deze erkennin»
betekent dat gij ons levend begraaft
en de geschiedenis zal uitwijzen, dat
China de laatste slag heeft gekre
gen, niet van zijn vijanden, maar
van zijn vrienden en voormalige
geallieerden."
CHINA'S ZETEL IN DE VEILIG
HEIDSRAAD.
President Trumans bekendma
king, dat de V.S. geen militaire
steun aan Formosa zullen geven,
werd in Lake Success uitgelegd als
te betekenen, dat de Am'erikaanse
delegatie vrij zou worden gelaten
om de eventuele overdracht van de
Chinese zetel in de Veiligheidsraad
aan het communistische regime te
accepteren, aldus de „New York
Times". Volgens de correspondent
van het blad te Lake Success werd
een dergelijke stap door de Veilig
heidsraad reeds lang als onvermij
delijk besohouwd en was men het
er over eens, dat Engelands erken
ning van. de Chinese volksrepubliek
het proces zou verhaasten.
Aan de andere kant zal het moei
lijk zijn de uitsluiting van dr.
Tsjiang, de Chinese vertegenwoor
diger in de Veiligheidsraad, deze
maand nog te bewerkstelligen, daar
hij deze maand als voorzitter van
de raad fungeert. Men gelooft, al
dus de „New York Times", dat de
Sowjet-Unie tot Februari, wanneer
dr. Alberto Alvarez van Cuba het
voorzitterschap overneemt,
wachten alvorens ernstige pogingen
in deze richting te ondernemen.
De defensie van
het Westen
Geheim verdedigings
plan goedgekeurd
De uit twaalf landen bestaande
raad van het Noordatlantische Pact
heeft het geheime plan voor de ge
zamenlijke verdediging van het
Noordatlantisch gebied, dat op 1 De
cember door de verdedigingscommis
sie van het Pact in Parijs was opge
steld, thans definitief goedgekeurd.
Dit gebeurde tijdens een zitting van
de raad in Washington, die werd ge
presideerd door Acheson en slechts
4C minuten duurde.
Thans moet president Truman, het
plan nog bekrachtigen en daarna
moeten negen van de Pactlanden ver
dragen met de Verenigde Staten te
kenen, waarin de schenking van
Amerikaanse wapens wordt geregeld.
Bij het opstellen van deze verdragen
v/aren moeilijkheden gerezen, maar
deze zijn nu nagenoeg alle uit de
weg geruimd Vandaag werd name
lijk ook bekendgemaakt, dalt de ver
dragen volgende week zullen worden
voltooid. Hoge Amerikaanse functio
narissen zullen daartoe naar Londen
vertrekken. In begin Februari wor
den dan de eerste wapens uit Ame
rika in Europa verwacht.
Praag wil geen
potte kijkers
4 Westerse journalisten
uitgewezen
De Tsjechoslo waakse regering heeft
vier Westelijke journalisten bevo
len op korte termijn het land te ver
laten. Het zijn vertegenwoordigers
van Associated Press, United Press,
het Kemsley-concern en het Franse
persburaeu A.F.P.
De minister van Buitenlandse Za
ken, Clementis, heeft de Britse am
bassadeur te Praag gezegd, dat be
zwaar werd gemaakt tegen omgang
met burgers van Praag. De Engelse
pers zal alleen door Reuter vertegen
woordigd zijn, de Amerikanen door
twee correspondenten, Frankrijk
door een.
NED. VERLIEZEN
IN INDONESIË
De regering maakt bekend
dat tot haar leedwezen de vol
gende verliezen in Indonesië zijn
gerapporteerd:
Koninklijke Landmacht.
Gesneuveld 13 Juli, na ver-
Ti issing:
Soldaat P. J. Vaas, afkomstig
lit Nederweert;.
Gesneuveld 20 December:
Soldaat le kl. J. F. Olivier,
fkomstig uit Amsterdam.
Overleden 23 September, ten
gevolge van een op 28 Januari
'949 bekomen verwonding:
Korporaal J. J. Linssen, af
komstig uit Eindhoven.
Kon Ned. Ind. Leger.
Gesneuveld 13 December:
Sergt. vlieger waarnemer mil.
Luchtvrt. H. B. Tomassen, af
komstig uit Indonesië.
Franse socialisten
stellen ultimatum
Zij eisen duurietoeslag
Guy Mollet, de secretaris-generaal
van de Franse socialistische partij,
heeft premier Bidault gedreigd met
ontslag van de socialistische ministers
uit zijn coalitieregering, wanneer
geen „positief antwoord" ontvangen
wordt op de socialistische eisen voor
meer duurteloeslagen.
Een delegatie van de partij heeft
uitkering van een bonus van 3000
francs geëist aan alle arbeiders, die
een bepaald minimumloon verdienen.
De gulden
TVyiAANDAG begint de uitbetaling
van de gulden op bon 544 als
een compensatie voor de verhoogde
kosten voor huisbrand en gas in het
lopende seizoen.
In ons blad van gisteren, pag. 4
(achterste pagina) is een schema op
genomen van de volgorde in de uit
betaling
Voor velen is de uitbetaling een
zeer gewenste compensatie.
Voor anderen een betrekkelijke
kleinigheid, wier gemis zij geen mo
ment zouden voelen.'
Mogen wij ons veroorloven aan
deze laatsten een raad te geven?
Naar onze overtuiging: een wer
kelijk goede raad.
Breng die gulden of die paar gul
dens, die ge ontvangt, onmiddellijk
daar, waar er wél behoefte aan be
staat.
In een gezin of bij een charita
tieve instelling. Maak er eens mede
mensen echt blij mee.
Zó besteed is die gulden of zijn
die paar guldens ook voor uzelf
goud waard, omdat er geen groter
vreugde is dan anderen vreugde te
schenken.
Luikse valse
munters-affaire
EINDE VAN ONDERZOEK
IS IN ZICHT
Het onderzoek in de Luikse valse-
muntersaffaire loopt ten einde. Bij
de Criminele voorlichtingsdienst in
Den Haag en op het bureau van de
police judiciaire te Luik liggen de
dossiers opgestapeld en de voorraad
groeit nog dagelijks aan. Vijfenvijf
tig mensen van alle rangen en leef
tijden, die eens hebben gedroomd
van rijkdom en weelde, hebben nu
kale celmuren tot enige horizon. Zo
is de grootste valse-munterszaak van
na de oorlog geëindigd. Men kan
weer gerust zijn: zo goed als alle
valse bankbiljetten, die in circula
tie zijn geweest, zijn achterhaald
In Augustus werden er in ver
scheidene steden van ons land valse
biljetten van honderd gulden ont
dekt en de criminele voorlichtings
dienst toog dadelijk aan het werk.
De gegevens kwamen in het begin
slechts druppelsgewijs binnen en
men maakte zich zeer bezorgd. De
valse honderdjes waren namelijk
knappe falsificaties, een verfijnd
product, zoals de deskundigen het
noemden. Op 10 September werd er
in Krefeld een Duiteer aangehouden,
die zeventig valse briefjes van hon
derd gulden bjj zich had. De Neder
landse recherche ging eens praten
met de man. De Duitser sloeg al
gauw door en vertelde, dat een Belg
een zekere R., mede-directeur van
een in aanbouw zijnd casino te Kö-
nigswinter hem honderdvijftig
valse bankbiljetten van honderd
gulden had gegeven met de op
dracht deze in te wisselen tegen mar
ken. De Duitser heeft de biljetten
voor het merendeel kunnen slijten
aan een koopman te Hamburg, die
een paar uur na de koop al tot de
ontdekking kwam dat hij bedrogen
was. De Duitser had geen andere
keus dan het geld terug te geven,
want anders was de politie er aan te
pas gekomen. Zeventig bankbiljet
ten bleven in handen van de koop
man.
De Nederlandse rechercheurs wis
ten genoeg en zij vertrokken naar
de Belgische directeuren van het
casino in Königswinter, M. en R.
Maar die hadden lont geroken en
alles uit hun woning verwijderd,
wat hen zou kunnen belasten. Het
leek dus, of de nasporingen verder
vruchteloos zouden blijven, omdat
de heren te vroeg onraad hadden
geroken. Maar het liep allemaal an
ders.
Zesde zintuig
Op 26 September bemerkte een
pientere cassière van een Haagse
herenmodezaak, dat een- klant haar
met een vals biljet van honderd gul
den betaalde. Hoewel de klant zich
uitputte in excuses, vertrouwde zij
het zaakje niet en waarschuwde de
politie. Bij zijn verhoor vertelde de
man, dat hij Belg was en M. heette.
Hij had het biljet in een dancing te
Luik gewisseld. Er scheen geen re
den om de man te wantrouwen, hij
was niet het type van de zware jon
gen, maar een zesde zintuig waar
schuwde de politie, dat men hem
beter even kon vasthouden. In
Utrecht waren veel valse bankbil
jetten gesignaleerd en daarom werd
zijn persoonsbeschrijving daarheen
opgestuurd. De man werd prompt
door vijf winkeliers herkend en zich
van den domme houden baatte dus
niet meer Het verhaal kwam er
vlot uit: M. had samen met de Bel
gische zwemmer Alfons B. en zijn
vriend D. enkele honderden valse
bankbiljetten van honderd gulden
per auto Nederland binnengesmok
keld. In Nederland droeg D. het
geld bij zich, B. en M. gaven het uit.
Zij zorgden er echter steeds voor,
dat zij een vals en twee echte op zak
hadden. Toen M. in Den Haag werd
gearresteerd, stond D slechts twin
tig meter van hem af. De beide kor
nuiten van M. hebben dan ook snel
de benen genomen en op de terug
tocht heeft D. alle valse biljetten
375 in totaal aan een oom van B.,
die in Eysden woont, in bewaring
gegeven. Daar werd dit gevaarlijke
materiaal verbrand en de sporen zijn
gevonden op de mestvaalt bij het
huis. De oom heeft intussen al be
kend. Na de arrestatie van M. was
de hele bende spoedig gealarmeerd,
maar DJ en B. konden in België toch
v/orden geknipt.
Ook in Leeuwarden
Toen de zaken eenmaal zo ston
den, werd het duidelijk, dat de bron
van het valse geld in België moest
worden gezocht. De criminele voor
lichting sloeg daarom haar tenten op
in Maastricht en intussen had de
police judiciaire van Luik zich ook
al met élan op de zaak geworpen.
Toen plotseling ook al in Leeuwar
den valse honderdjes werden gesig
naleerd, werd daar snel de herkomst
van nagegaan en dat leidde won
derlijkerwijs weer naar Königswin
ter waar de politie eerst onverrich-
terzake had moeten vertrekken.
Maar ditmaal smaakte zij het ge
noegen de directeur R. van het ca
sino te arresteren. Zijn compagnon
was nog steeds onvindbaar.
De Belgische collega's hadden ook
niet stil gezeten, maar de drukkerij
was niet te vinden. Totdat de re
cherche in een bar te Charleroi,
waar leden van de bende elkaar
rendez-vous plachten te geven, een
gesprek opving, waarin de naam
van een drukker uit Luik werd ge
noemd. Een paar uur later zat die
drukker met nog een stel valse
munters te Charleroi achter slot en
grendel. Het was toen midden Oc
tober. In nauwelijks twee en een
halve maand waren de kopstukken
•van de bende in handen van de po
litie. „Algemeen Dagblad"
Het ambtsgebed
EEN voorstel van 4 Nov. '48 van
B. en W. van Voorburg tot in
voering van het ambtsgebed voor de
raadsvergadering werd na uitvoeri
ge besprekingen in de raad, waarbij
zich ook enige kath. leden tegen
verklaarden, tot nader order door
B. en W. teruggenomen. Thans de
len B. en W. van Voorburg de ge
meenteraad mede, dat de meerder
heid van het college tot de conclusie
is gekomen, dat het voorstel betref
fende het ambtsgebed niet opnieuw
in de raad zal worden gebracht. Het
Voorburgse college bestaat uit 2
K.V.P, 1 P.v.d.A. en 1 V.V.D.-lid. De
burgemeester behoort tot één der
Christelijke partijen.
Wij kunnen ons verenigen met de
opvatting der meerderheid in het
Voorburgse college van B. en W.
Ons inziens moet het ambtsgebed
niet worden opgedrongen.
En, met respect voor een tegen
overgestelde mening, zien wij in het
ambtsgebed enkele gevaren.
Het gevaar, dat het zal worden
gezegd of aanhoord, wel niet positief
oneerbiedig, maar dan toch niet met
die eerbied, welke past bij de hoog
ste uiting van de menselijke geest,
welke Gods goedheid de mens heeft
veroorloofd: het directe contact, het
directe verkeer met zijn Schepper.
Laat zitten wat zit
WIJ herinneren ons levendig een
discussie in de Katholieke pers
onder bovenstaand motto naar aan
leiding van een candidaatstelling
voor de Tweede Kamer. Kort na de
eerste wereldoorlog, menen we.
Daar waren er die bepleitten, dat,
orrf in de politiek verfrissing en ver
nieuwing te brengen, een groot deel
van de zetels, die de katholieke frac
tie zou verkrijgen, moest worden in
genomen door andere personen dan
de zittenden. Niet omdat men tegen
de huidige functionarissen bezwaren
had, ontleend aan de wijze waarop
zij hun functie uitoefenden, maar:
omdat er voor een goede gang van
zaken noodzakelijk „nieuw bloed"
moest komen.
Anderen waren eveneens van me
ning, dat er in de politiek verfris
sing en vernieuwing nodig was,
maar zij achtten het daartoe door
bovenbedoelde, schrijvers aangegeven
middel nodig noch geoorloofd.
Niet nodig omdat óók zittende,
óók oudere leden in een vertegen
woordigend lichaam als b.v. de
Tweede Kamer de eisen van de
eigen» tijd kunnen begrijpen en dien
overeenkomstig kunnen handelen,
terwijl er bovendien meestal als
vanzelf vacatures ontstaan doordat
er zittende leden bedanken, over
lijden of, naar het gefundeerd oor
deel der kiezers, om redenen
niet ontleend aan het blote feit, dat
zij tot de zittende of oudere leden
behoren ter wille van het alge
meen belang door andere personen
behoren te worden vervangen.
Niet geoorloofd achtte men ook
het „spelen" met personen, wien
men eens het vertrouwen heeft ge
schonken, als met kegels op een po
litieke kegelbaan.
Over het bezwaar van de leeftijd,
de ouderdom in jaren werd toen
ook gediscussieerd. Vanzelfsprekend
is het, dat men hier geen voor allen
geldende grens kan trekken. Deze
grens is verschillend naar gelang de
functie, waarvoor iemand op hogere
leeftijd wordt bestemd, en ook in de
zelfde functie verschillend voor de
personen, naar gelang van hun phy-
sieke en psychische gezondheid, hun
antecedenten, enz.
Het lükt ons niet ondienstig, bo
venstaande gedachten in overweging
te geven naar aanleiding van de ko
mende verkiezing van leden voor
Prov. Staten.
„MIJLPAAL 1950" WORDT BE
SLIST EEN MIJLPAAL Wanneer
men in de parken Sonsbeek en Zy-
pendaal te Arnhem komt, zal men er
tot zijn verwondering een grote be
drijvigheid zien. Er wordt druk ge
bouwd; maar schrik niet natuurlief
hebbers, de bouwwerken zijn niet
permanent.
In het voorjaar wordt er de ten
toonstelling „Mijlpaal 1950" geopend,
en de exposanten stellen er een eer
in, de naam van de tentoonstelling
waar te maken. Alle regeringsinstan
ties zullen er vertegenwoordigd zijn.
Op deze foto ziet u het bijna ge
reed gekomen gebouwtje van de PTT
£en £<me£fje.
„Sluiten wij ons aan bij hen, die
in godvrezendheid de vrede bewa
ren, en niet bij hen, die de vrede
willen in geveinsheid"
Brief van Paus Clemens
