De verhouding tot „Bloem
bollencultuur1' en tot de
nieuwe vereniging
©e ziêveten
[auto 1
PERSSPIEGEL
DINSDAG 6 DECEMBER 1949
DE LEIUSE COURANT
PAGINA 2
BOLLENKWEKERS IN DE L.T.B.
Om het heel populair te zeggen:
de „sjeu" was er eigenlijk af van de
algemene vergadering die de vak-
groep-bollenkwekers van de L. T. B.
gisteren .te Haarlem hield. Het be
langrijkste punt van de agenda zou
immers het voorstel van de afdeling
Hillegom geweest zijn tot algehele
afschaffing van de saneringsmaatre
gelen in het bloembollenbedrijf. Maar
op de afdelingsvergadering te Hille
gom was met tweederde meerderheid
van stemmen besloten het voorstel
voorlopig in te trekken. Daardoor
was het belangrijkste van de algeme
ne vergadering alleen gelegen in de
rede, die de voorzitter van de vak
groep, de heer J. Elders, ter opening
uitsprak
Daarin mocht hij constateren, dat
het afgelopen seizoen niet ongunstig
was geweest, ofschoon er nog vele
lassen en zorgen op de kwekers druk
ten. Na uitvoerig de minimumprij
zen van de pioducten besproken te
hebhen. gaf de voorzitter de verze
kering dat het vakgroepbestuur im
mer waakzaam zal blijven, of de be
langen van de bollenkwekers niet ge
schaad zouden worden.
De verhouding tot
„Bloembollencultuur".
De heer Elders kwam daarna op
het chapiter van de publiekrechte
lijke bedrijfsorganisatie, welke bin
nenkort een feit zal zijn. JSn van deze
gelegenheid maakte hij gebruik om
weer eens scherp de verhouding tus
sen d° I T.B. en de Algemene Ver
eniging van Bloembollencultuur aan
te geven Spreker wilde geenszins de
betekenis van Bloembollencultuur
ontkennen, maar zette duidelijk uit
een, dat die betekenis slechts van
vak-technische aard kan zijn. De so
ciaal-economische en andere kwes
ties behoren echter bij de principiële
stanfsorgrnisaties thuis en daarme
de gaf hij meteen het terrein aan,
waarop een standsorganisatie als de
L. T. R dient te bewegen.
De voorzitter zeide dan ook geen
tegenstelling te willen scheppen,
maar juist tot samenwerken bereid
te zijn, indien de Algemene Ver. zich
wilde bewegen op haar eigen terrein.
Het belangrijkste punt uit de
rede van de heer Elders was wel
de kwestie van de nieuwe orga
nisatie van katholieke werkge
vers in het bloembollenbedrijf.
Spreker gaf een summier over
zicht van de gang van zaken en
verklaarde over deze nieuwe
onderneming geen positief oor
deel te willen vellen. Maar wel
wees hij er met klem op, dat de
suggestie, als zou de nieuwe or
ganisatie met instemming van de
L. T .B. ten leven zijn geroepen
volkomen onjuist was. Daartegen
tekende hij protest aan. maar
voor het overige wilde hij niet
vooruit lopen op de beslissing
van de bisschop. Deze zal waar
schijnlijk op zeer korte termijn
uitspraak in deze kwestie doen.
Na goedkeuring van het jaarverslag
zou het voorstel van de afd. Hille
gom aan de orde komen, doch de heer
Stokman verklaarde namens die af
deling. dat bedoeld voorstel was in
getrokken. Daaraan was echter de
voorwaarde verbonden, dat het voor
stel tot afschaffing van de sanerings
maatregelen op de komende voor
jaarsvergadering aan de orde zou
worden gesteld en tevens dat die ver
gadering niet in Mei 1950 maar op
een vroeger tijdstip zou gehouden
worden.
De voorzitter antwoordde daarop,
dat hü het besluit van de afd. Hille
gom ten zeerste kon waarderen. Dit
uitstel was namelijk om tactische re
denen aanvaard, omdat het voorstel
in het voorjaar van 1950 meer effect
zou hebben. De heer Elders verklaar
de tevens, dat het vakgroepbestuur
genegen is die voorjaarsvergadering
eerder te doen plaats vinden, b.v. eind
Maart of begin April.
Afschuif-systeem.
Met dat al echter was de kwestie
nog niet van de baan. Sommige afge
vaardigden konden zich niet met dat
uitstel verenigen en spraken zelfs
van een afschuifsysteem, dat het be
stuur hanteerde. Anderen vroegen
zich af, W£lke houding het bestuur
zou aannemen tot de eerstvolgende
vergadering, nu het de wetenschap
had, dat zeer vele leden van de vak
groep zich tegen de sanering gekeerd
hadden. Naar aanleiding van deze
laatste opmerking zeide de voorz.,
dat het bestuur de komende maan
den een volkomen neutraal stand
punt zou innemen, m.a.w. het zou
zich niet vóór en niet tegen de sane
ring verklaren.
Bij alle discussies, die omtrent de
ze punten ontstonden, werd ernstige
critiek uitgeoefend op het z.g. 2e sur-
plusfonds en daarbij werden nogal
eens woorden van verwijt gesproken
aan het adres van het bestuur en het
B.V.S. Tenslotte was het de heer Le-
feber, die in duidelijke woorden
aantoonde, hoe niet alleen het be
stuur maar vooral ook het B.V.S. zich
bij de minister verzet hadden tegen
de vorming van een 2e surplusfonds.
Deze spreker drong er bij de afge
vaardigden op aan, dat zij wat meer
vertrouwen moesten stellen in hun
eigen bestuur. „Pas bij onderling
vertrouwen", zo zeide hij, „zal het
mogelijk zijn iets te bereiken."
De belastingen vormden bij de
rondvraag het voornaamste punt van
bespreking en het was hier vooral
het Tweede Kamerlid, de heer M P.
van der Weijden, die deze aangele
genheid zakelijk en goed gedocumen
teerd uit de doeken deed.
De hoveniers.
In de middag was het de sectie ho
veniers, boomkwekers enz., die even
eens onder voorzitterschap van de
heer Elders in algemene vergade
ring bijeen kwam. In zijn openings
rede bracht deze naar voren, dat de
situatie van deze groep er vrij be
hoorlijk uitzag, ofschoon vooral de
snijbloemen en potplanten wel eni
ge reden tot zorg gaven. Ook hier
was er maar één voorstel en wel dat
van de Veenstreek om ook aan jon
ge kwekers het teeltrecht te geven.
Het prae-advies van het bestuur was
in min of meer afwijzende vorm ge
steld en na ampele discussies kon
men zich over het algemeen wel
daarmee verenigen.
LUIDRUCHTIG PROTEST BIJ
UITGEVER.
Een groep journalisten, letterkun
digen en critici voor de Amsterdam
se dagbladen, heeft gistermiddag bij
de uitgeverij Van Holkema en Wa-
rendorf, aan de Keizersgracht, twee
stenen door de ruiten geworpen uit
protest tegen de uitgave van het boek
„Het Engelandspiel" door Joop
Schreieder.
De groep bestond uit de' heren
Bertus Aafjes R. Blijstra. A, van
Domburg, Jac. Gans, H. Gomperts,
Han Hoekstra. Gabriel Smit en S.
Tas Zij hadden de stenen verpakt
in een door midden gescheurd exem
plaar van Schreiederis boek en de
pakxetjes geadresseerd. Een begelei
dend briefje bevatte de verklaring dat
werd geprotesteerd namens de do
den van het Englandspiel. Zowel de
daders als de firma Van Holkema
en Warendorf, hebben aangifte ge
daan bij de politie die proces-ver-
baal heeft opgemaakt.
„Volkskrant."
BLIKSEM STOORT TREIN
VERKEER.
Tijdens het korte, hevige onweer,
dat Maandagmiddag boven Culem-
borg woedde, is het electrisch boven
net van de spoorwegen ter hoogte
van de spoorbrug door de bliksem
getroffen. Ten gevolge hiervan moest
het treinverkeer van halfvier af via
een enkel spoor worden geleid, het
geen een vrij aanzienlijke vertraging
opleverde Öm ongeveer 9 uur gis
teravond was de storing opgeheven.
REGERING WIL RESERVE
ONDERWIJZERS KWEKEN.
De regering overweegt een plan om
zo spoedig mogelijk te komen tot
een reserve aan onderwijzend perso
neel- Deze reserve zal tussen de 500
en 1000 liggen.
Op het ogenblik zijn alle beschik
bare plaatsen bezet. Bij vacatures is
het echter vaak niet mogelijk daarin
te voorzien, vooral in de uithoeken
des lands. Daarbij komt. dat op grond
van de bevolkingsaanwas in 1952 en
1953 een tekort kan worden ver
wacht.
Behalve dat de normale opleiding
door het beschikbaarslellen van beur
zen gestimuleerd wordt, wil de re
gering de meest geschikten onder
hen. die op wachtgeld zijn of zullen
komen, bij een speciale cursus of
cursussen onderbrengen, waarbij
men twee vliegen in één klap wil
slaan. Ten eerste krijgt het onder
wijs daardoor de beschikking over
meer leerkrachten en ten tweede
zijn zij. die zich zullen aanmelden,
sociaal geborgen. De duur van de
cursus zou moeten afhangen van de
vooropleiding, welke de candidaten
reeds ontvingen.
AESTHETISCHE VORMING VAN
DE JONGE MENS.
Op de volkshogeschool „Draken-
burgh" bij Eaam worden van 27 tot
30 December studiedagen gehouden,
over de aestetisohe vorming van de
jonge mens in onderwijs en opvoe
ding Sprekers van verschillende
geestesrichtinPen zullen inleidingen
houden. Aangezocht zijn onder ande
ren- prof. Van der Leeuw, hoogleraar
aan de Rijksuniversiteit in Gronin
gen dr. J. M. Buytenen inspecteur
der gymnasia en prof dr J. B. Knip
ping O.F.M. van de Niimesegse uni
versiteit. Ook het comité dat met de
organisatie der studiedagen is belast
bestaat uit vertegenwoordigers van
verschillende richtingen.
NIEUWE SUIKERPRIJS MOET NOG
WORDEN VASTGESTELD.
Naar het zich laat aanzien zullen
nadere mededelingen omtrent de
verlaging van de suikerprijs nog wel
even op zich laten wachten.
Het besluit, dat het varkensvlees
duurder en de suiker goedkoper zal
worden, is door de ministerraad ge
nomen, zonder dat de minister van
Landbouw daarvan op de hoogte
was. Minister Mansholt bevond zich
op dat moment in Amerika.
Het ministerie van Landbouw staat
nu voor de moeilijke taak deze be
slissing nader uit te werken, hetgeen
wil zeggpn, dat er een nieuwe subsi
dieregeling voor suiker in het leven
moet worden geroepen ter compen
sering van de prijsverlaging.
Zoals bekend, werd op suiker geen
subsidie meer verleend. De vele ver
werkingsmogelijkheden van suiker
brengen bij het ontwerpen van zulk
een regeling bijzondere moeilijkhe
den met zich. Het is nl. de bedoeling
dat de prijsverlaging alleen zal gel
den voor consumptiesuiker; de pro
ducten, waarin suiker verwerkt
wordt, zullen niet in prijs verlaagd
worden. Hiermede zal bij het ont
werpen van de subsidieregeling reke
ning gehouden moeten worden. De
vraag, wanneer en met welk bedrag
de suikersprijs verlaagd zal worden
kan de-halve eerst beantwoord wor
den nadat hiervoor een oplossing is
gevonden. „Trouw".
ZWAARDERE STRAFFEN VOOR
BEWAKERS VAN AMERSFOORT.
De Bijzondere Raad van Cassatie
heeft de voormalige commandant van
het kamp Amersfoort J. J- Kotalla
ter dood veroordeeld. Ook het Bijzon
der Gerechtshof had Kotalla de dood
straf opgelegd wegens mishandeling
van en moord op gevangenen in het
kamp.
De 61-jarige Duitser E. E. Alscher.
die zich in het kamp te Amersfoort
schuldig zou hebben gemaakt aan
mishandeling van Russische krijgs
gevangenen, werd door het Amster
dams Bijzonder Gerechtshof tot tien
jaar gevangenisstraf veroordeeld. De
Raad van Cassatie besloot tot ver
wijzing van deze zaak naar de Bij
zondere Strafkamer van de Haagse
rechtbank.
De 53-jarige SS-er E. Brahm, Duit
ser van geboorte, in eerste aanleg
tot 20 jaar gevangenisstraf met af
trek werd thans tot levenslange ge
vangenisstraf veroordeeld.
De 56-jarige SS-er H. H. Wolff,
KATHOLIEKE WERKGEVERS
MOETEN LEIDING NEMEN IN
ONTWERPEN VOOR SOCIALE
ORDE.
„De Katholieke werkgevers zijn
verantwoordelijk en moeten de lei
ding nemen bij het ontwerpen van
de plannen voor een Christelijke
sociale orde", aldus Mgr. Maurice
Roy, aartsbisschop van Quebec, tij
dens het vijfde jaarlijkse congres
van de Association Professionelle des
Industriels te Quebec.
„Indien er een begin wordt ge
maakt met de Christelijke sociale
ordening, dan dient de eerste stoot
daartoe te komen van de Katholieke
werkgever, die de natuurlijke leider
is."
Mgr. Roy vervolgde: „Omdat de
werkgever een algemener overzicht
heeft van de sociale problem'en,
dient hij nog meer dan de arbeider
zich in te spannen, dat deze proble
men worden opgelost. Als er ergens
een gebied is, waar het niet voldoen
de is om met „goede bedoelingen"
aan te komen, dan is het hier wel."
De aartsbisschop drong bij de
werkgevers er op aan, de sociale
leer van de Kerk te bestuderen en
de leerstellingen van de H. Vader
over dit onderwerp in haar geheel
te aanvaarden.
beschuldigd van mishandeling van
gevangenen in het kamp te Amers
foort en te Vught, in welk kamp hij
het „Kerstmannetje" genoemd werd,
behieM de levenslange gevangenis
straf hem door het Hof opgelegd.
De Raad van Cassatie veroordeelde
ten slotte de 57-jarige SS-er J. Oberle
tot 20 jaar gevangenisstraf met aftrek
Het Amsterdamse Bijzonder Hof had
hem 15 jaar opgelegd.
PROF. COREMANS TE BRUSSEL
OVER VAN MEEGEREN
Prof dr Coremans, directeur van
het laboratorium der Belgische mu
sea, die in 1946 het deskundigen
onderzoek in de schilderij en verval
sing van Meegeren-Vermeer leidde,
heeft een aantal persoonlijkheden uit
Nederlandse en Belgische museum
kringen uitgenodigd tot een bijeen
komst in het Koninklijk Museum
r Kunst en Geschiedenis té Brus
sel, om hen op de hoogte te stellen
van een belangrijke ontdekking in de
zaak van MeegerenVermeer. Prof.
Coremans toonde een nieuwe „ver
valsing van Han van Meegeren", die
hij, naar hij verklaarde, in Augustus
jl. in gezelschap van mevrouw van
Meegeren in de villa van Han van
Meegeren te Nice tussen twee tri-
plexplaten in een gang had ontdekt.
Het is een Laatste avondmaal dat
veel overeenkomst vertoont met het
gelijknamige schilderij, dat in het
bezit is van de Rotterdamse kunst
verzamelaar van Beuningen en waar
van de echtheid nog steeds wordt
betwist.
Het te Nice ontdekte „Laatste
Avondmaal" zou, volgens prof. Co
remans, door van Meegeren zijn ge
schilderd tussen 1938 en 1939 ter
wijl het Laatste Avondmaal, dat de
heer van Beuningen thans bezit, in
1941 in Nederland gemaakt zou zijn.
De kunstkenner Jan de Coene, die
eveneens op deze bijeenkomst aan
wezig was, en die een felle aan
hanger is van de theorie, dat „Het
Laatste avondmaal" en „de Emmaüs
gangers" echte Vermeers zijn, bleek
door de ontdekking van prof. Core
mans niet van zijn stuk gebracht. Hij
verklaarde tegenover de pers dat
naar zijn mening zwendel in het spel
is en dat het tijd is de zaak van Mee
gerenVermeer op justitieel plan te
behandelen. Jeanne de Coene blijft
van oordeel dat „Het Laatste Avond
maal" van de heer van Beuningen
een echte Vermeer is. Het schilderij
dat prof. Coremans pas heeft ontdekt
bestemoelt hij als ordinaire namaak.
Het te Nice ontdekte doek kan slechts
een copie door van Meegeren hier
van zijn, zo zeide hij.
BANKETBAKKERIJ IN BRAND.
Een grote uitslaande brand heeft
een banketbakkerij met woning in
de Warmoesstraat te Wormerveer ver
woest. Vijf kinderen die op de boven
verdieping sliepen, konden in veilig
heid worden gebracht.
De brand ontstond, toen tijdens het
bakken van croquetten de vlam in
de pan sloeg. Van het huisraad en
de winkelinventaris kon niets wor
den gered. Alles was verzekerd.
Door A. HRUSCHKA
(Nadruk verboden)
11)
Inderdaad: kwart over drie kwam
mevrouw Von Turnwald de detec
tive opzoeken. Zij bleef op de drem
pel van de bibliotheek staan en
vroeg glimlachend:
„Wel, m'ijnheer Hempel, u hebt
zeker onze wandeling vergeten? Of
komt zij u om de een of andere re
den niet gelegen?"
„Neen, mevrouw, vergeten heb ik
ze niet; maar ik dacht, dat het op
een kwartiertje niet zou aankomen."
„Dat is ook zo.
„Kom dan binnen, mevrouw, en
neem een ogenblik plaats. Ik moet
in een gewichtige zaak overleg met
u plegen."
Verwonderd en blijkbaar ongerust,
voldeed zij aan HempePs uitnodi
ging. De detective had voor haar
een fauteuil bij de grote tafel, te
midden van het vertrek geplaatst
en nam zelf de bureaustoel van
Gottfried Kluge.
Hij keek mevrouw Von Turnwald
recht in het gelaat en ging zonder
inleiding tot de aanval over:
„Waarom, mevrouw, hebt u voor
mij verzwegen dat u nog een zoon
hebt?"
Zij ontstelde hevig, werd zeer
bleek. Sprakeloos staarde zij de'de
tective aan. Deze moest zijn vraag
tweemaal herhalen, voordat er een
stotterend antwoord kwam:
„Hoe weet u?Wie kan u daar
over gesproken hebben?.. En., wat
brengt u er toe mij die vraag te
stellen? Wat?"
„Dat korrrt er niet op aan. Ik zeg
ook niet, dat ik het hier ben te we
ten gekomen. In Wenen zijn nog ge
noeg mensen wie 't feit bekend is."
„Dat is waarwil 't mij niet
kwalijk nemen.. (Zij keek ver
dwaasd, de wanhoop nabij). Ja, ik
heb 't voor u verzwegenIk wist,
^at ik het u moest zeggen., maar
ik kon het niet van mij verkrijgen,
't Is de nog altijd open, bloedende
wond van mijn leven Zal ik dan
nimmer, nimmer rust vinden?"
Hempel nam zacht haar handen in
de zijne en hield ze vast.
„Mevrouw, tracht eerst een wei
nig tot bedaren te komen. En zeg
mij dan openhartig, wat ervan is.
Stort uw overkropt gemoed uit, het
zal u verlichten. U moogt, u kunt
niet langer alleen een last dragen,
die u verplettert."
„U hebt gelijk.. Sinds de dood
van mijn man, kon ik met niemand
over die zaak spreken en toch.."
„Hadt u maar een vriend gehad..
Maar Gottfried Kluge? Kon u niet
met hem
„Neen. Hij hield van de jongen
als van zijn eigen kind; maar toen
het verschrikkelijke feit voorviel,
was hij in zijn oordeel nog harder
en strenger dan al de anderen. In
zijn tegenwoordigheid mocht Ul-
rich's naam niet meer genoemd wor
den en telkens, wanneer ik met hem
over de zaak wilde spreken, sneed
hij mij het woord af. Hoe goed hij
voor ons en voor iedereen ook was
in kwesties van eer toonde hij
zich onverbiddelijk. Voor hem was
Ulrich eenvoudig een misdadiger,
voor wie geen verzachtende omstan
digheden konden gelden en die niet
het minste recht op medelijden had."
„En voor u?"
„O, voor mij!.. Voor mij was hij
niets anders dan mijn kind, mijn
arm, teergeliefd kind! Ik hoop, dat
God het mij niet aanrekene, maar
mijn liefde voor mijn eerstgeborene
was en is misschien nog sterker dan
de tere en diepe moederliefde, die
ik voor mijn andere kinderen ge
voel
Haar stem beefde; grote tranen
biggelden over haar wangen.
Met eerbied keek Hempel naar
mevrouw Von Turnwald's van smart
verwrongen gezicht.
„Mevrouw," hernam hij, „was het
geen uw zoon misdreef dan zo ver
schrikkelijk, dat u bij de herinne
ring er aan thans nog zo hevig ont
stelt? Er zijn sindsdien zoveel jaren
verlopen
„Ja, het was verschrikkelijk. Oor
deel zelf. Mijn zoon had schitterend
zijn eindexamen afgelegd en des
avonds van die dag zou het trrTi-
tionele studentenfeest, waaraan ook
de leraren deelnamen, plaats vinden.
Ulrich was zeer populair bij zijn
medestudenten; bij iedereen, met
uitzondering van zekere Otto Mal-
ten, de zoon van een postbode, die
voor een groot gezin had te zorgen
en alleen met de hulp van een ge
goede familie zijn zoon kon laten
studeren.
Die Malten had Ulrich van de
eerste klas af gehaat. Hij was vlijtig
en eerzuchtig, maar niet zeer be
gaafd en moest zich bovendien
voortdurend allerlei ontberingen
die hij als persoonlijke vernederin
gen beschouwde getroosten. Zo
gebeurde het, dat de jongen vrese
BUREAUCRATIE.
Uit de Gelderlander:
Herhaaldelijk maken wij ons te
genover de buitenlandse gasten
stierlijk belachelijk met ons bureau
cratisch gedoe. Bij voorkeur begint
dat al aan de grens. Maar nu gaat
het om iets anders, dat nog veel
ergerniswekkender is. Van verschil
lende zijden maakt 'men er ons op
attent, dat onze repatriërende sol
daten van de kleine geschenken, die
zij uit Indonesië voor vader, moeder
en verloofde van hun zo zuur ver
diende soldij meebrengen, een in
voerrecht van 25 van de geschat
te waarde moeten betalen.
Hartelijk welkom in het Vader
land! Dat vinden wij ook. Wat voor
zin heeft het eigenlijk, dat een mi
nister of generaal, soms nog namens
H.M. de Koningin, de repatriërende
soldaten op de „Waterman" of „Ta-
binta" persoonlijk welkom gaat he
ten, als men de soldaten een kwar
tier later op een hinderlijke en ha
telijke m'anier tegen het hoofd gaat
stoten door 25 invoerrechten te
laten betalen? Dat men dat in nor
male gevallen doet, vanzelfsprekend.
Maar om van onze jongens, die twee
tot drie jaren in de „blubber" ge
leden hebben (en waarvoor eigen
lijk?) direct bij hun aankomst al te
laten merken dat ze in het land van
P. Lieftinck zijn, we vinden het
bureaucratisch en beneden peil.
Met waar het op aankomt in deze
critiek zijn wij het volkomen eens.
Het gewraakte optreden van de doua
ne schijnt nu niet meer plaats te
hebben. Maar: krijgen degenen, die
al geofferd hebben, hun geld terug?
OVER... PROCESSIES!
Op Sinterklaas-avond gaf de Tijd
deze beschouwing:
Uiteraard zijn wij geen bewonde
raars van het processieverbod. Maar
wij zijn wel bewonderaars van de
wet. Wij menen, dat de Katholieken
goed doen, daar, waar de wet het
houden van openbare p-ocessies ver
biedt. dit verbod in acht te nemen.
Het kan de eerbied voor de wet in
het algemeen schaden, wanneer men
tegen een bepaalde wet, die vanwege
haar aperte onredelijkheid misschien
niet tot gehoorzaamheid verplicht,
daadwerkelijk verzet aantekent Wan
neer Katholieken, die de naam heb
ben gewetensvolle staatsburgers te
zijn en de Nederlandse Katholie
ken hebben die naam (de ruimhar
tigheid van sommigen hunner in be
lastingaangelegenheden heeft daar
eerder iets aan toe dan af gedaan)
wanneer zulke Katholieken open
lijk ingaan tegen een benaalde wet, i
dan dienen zij wèl te bedenken, dat
daardoor gemakkelijk het gezag van
de wet in het algemeen ondermijnd
kan worden. Mien kan rédeneren:
„Als zulke gewetensvolle staatsbur
gers iets tegen één wet hebben, dan
kunnen minder gewetensvolle^ staats
burgers ge-ust iets tegen de héle wet
geving hebben."
Na deze inleiding zal het duidelijk
zijn, hoe wij. ofschoon allerminst be
wonderaars van het processie-verbod,
weinig sympathie kunnen koesteren
voor wat dezer dagen in vele steden,
waar het processieverbod klaarblij
kelijk geldt, heeft plaats gevonden.
De aldaar gehouden intochten van de
nog wel (als Willibrordusl op een
oaa~d gezeten bisschoD kan men niet
anders kwalificeren dan als proces
sies. En laat men nu niet zeggen dat
de geestdrift, waarmede de bisschop
ook door haast alle niet-Kathoheken
werd begroet, het beste bewijs is
voor de onzinnigheid van het pro
cessieverbod. Het bewijst alleen, hoe
ontstellend groot reeds in ons land
de omvang is geworden van het ge
zagsvacuüm in de geesten. Alleen
de communisten juichten niet. Deze
mensen, van wie bekend is, dat zij
boven alles ordelievend zijn lieten
zich ook nu niet van de wijs bren
gen.
KERSTMIS OP DE OPENBARE
SCHOOL.
Het Nieuw Noord-Hollands Dag
blad merkt naar aanleiding van een
Vara-uitzending op:
In de wekelijkse Vara-uitzending
„Radiolympus" komen niet de eer
ste de besten aan het woord. Ze be
antwoorden vragen van luisteraars
en ze doen dat ad rem. Maar men kan
van dit gezelschap geen positief
Christelijk standpnut verwachten;
hoogstens een uitspraak waaraan het
humanistisch denken ten grondslag
ligt. De veronderstelling dat verre
lijk jaloers werd op Ulrich, die bij
leraren en studenten zo goed stond
aangeschreven, steeds tot de eersten
van de klas behoorde en van zijn
rijke ouders alles kreeg, wat hij
wilde; kortom: in de loop der jaren
profiteerde Malten van iedere gele
genheid om twist te zoeken met Ul
rich. Ook schaamde hij zich niet,
hem op verschillende punten te be
lasteren. maar daarbij ging hij zo
sluw te werk, dat niemand, vooral
niet de leraren hem te pakken kon
den krijgen. Trouwens, de studen
ten, die Ulrich's edel karakter even
goed als de lage streken van Mal
ten kenden, lachten om die beschul
digingen.
Ulrich raakte in zijn jongensjaren
niet zelden slaags met Malten, die
artijd het onderspit moest delven,
daar hij ook lichamelijk veel zwak
ker was dan mijn zoon.
Later negeerde Ulrich zijn vijand,
lette niet meer op diens laffe plage
rijen en vermeed elke ontmoeting
met hem buiten de universiteit.
Want Ulrich kende zyn groot ge
brek onbeheerste opvliegendheid
zeer goed en hij vertrouwde zich
zelf niet. Dank zij zijn ijzeren wil,
wist hij later over het algemeen
zich beter te beheersen; hij werd
dan zeer bleek en verwijderde zich
met opeengeperste lippen. Maar het
weg het merendeel van de ij veraars
voor het openbaar onderwijs de poli
tieke inzichten van de leden der „Ra
diolympus" delen, dunkt ons niet ge
waagd. Ziehier de antwoorden op de
vraag: „Kan Kerstfeest op een neu
trale school worden gevierd, zonder
met de ouders in conflict te komen?
1. „De ouderwijzers moeten
uiterst voorzichtig zijn".
2. „Het hangt er maar van af op
welke elementen de nadruk wordt
gelegd".
3. „Het feest van liefde en vrede
kan gerust zonder bijbel worden
gevierd".
4. „Al die kaarsjes; verschrikke
lijk leuk voor kinderen. Er zijn ook
wel wat neutrale kerstverhalen".
Arme „neutrale" kinderen. Arme
katholieke kinderen, die door hun
ouders naar neutrale scholen wor
den gezonden.
MINDER ROEPINGEN
Onder bovenstaande titel gaf de
Stem onlangs een beschouwing,
waaraan wij het volgende ontlenen:
Als men de welvaart van een volk
wil afmeten gaat men gewoonlijk te
rade bij economische statistieken-
Men berekent, of het gemiddelde
inkomen is gestegen of gedaald, hoe
de prijzen staan tegenover de in
komsten, de in- en uitvoerverhou-
dingen, enz. Er zijn echter meer
factoren, welke de welvaart van een
volk bepalen. Men zal op het Cen
traal Bureau van de Statistiek geen
cijfers kunnen verkrijgen omtrent de
stand der kloosterroepingen in ons
land. Toch voeden deze roepingen
ook de ware rijkdom van een volk,
toch zijn zij ook van grote betekenis
voor zijn toekomst. Men kan zich de
ontwikkeling der Westerse bescha
ving gewoonweg niet denken zonder
de kloosters. En buiten alle bereke
ning valt, hoe veel Goddelijke zegen
daardoor op individuen en volkeren
is neergedaald, hoe veel boetedoe
ningen de zonden van anderen heeft
gecompenseerd.
Het is dan ook een onheilspellend
verschijnsel, dat het aantal klooster
roepingen in ons land achteruit
loopt. Met name geldt dit voor de
meisjes. En heel typisch voor
de z.g. actieve orden. De Contem
platieve, zoals Carmelitessen en Cla
rissen hebben niet over het intreden
van postulanten te klagen. Naast een
vermindering van het aantal roepin
gen staat ook een vermeerdering
van het aantal uittredingen, zoals in
een artikelenreeks van het weekblad
„De Bazuin" over dit onderwerp
wordt verteld. Dit weekblad, uitge
geven door de Paters Dominicanen,
vond het verschijnsel wel zo belang
rijk, dat het er een hele enquête aan
besteedde. De redactie ondervroeg
tal van meisjes aangaande hun me
ning over het kloosterleven. Daarbij
kwam tot uiting, hoeveel misvattin
gen er nog omtrent het kloosterle
ven bestaan. Bij de meisjes en bij
haar ouders, ja in het algemeen bij
het katholieke publiek.
„De Bazuin" besloot:
1. Het kloosterleven wordt
door de Kerk niet aanbevolen
als de enige weg om goed te
doen in de wereld, maar als een
veilige weg; en dat „veilig" be
tekent niet. „behaaglijk, gemak
kelijk", maar „meer mogelijk
heden biedend om te komen tot
de juiste bovennatuurlijke ge
steltenis, waarin het werk moet
worden gedaan, en om die ge
steltenis, die belangrijker is dan
het werk zelf, te ontwikkelen en
te bewaren". Dat betekent:
„Veilige weg".
2. Men kan goed doen ir de
wereld, in een staat van per
soonlijke vrijheid; men kan het
ook doen in een staat van per
soonlijke gebondenheid door de
drie kloostergeloften. En deze
staat van algehele toegewijd
heid aan God is en blijft, óók in
onze moderne wereld, op zich
zelf voortreffelijker en beter dan
de eerste; het blijft dus ook de
moeite waèrd om er ernstig
kennis van te nemen.
Wie er ernstig kennis van neemt
weet, dat het goede kloosterleven
verre van muf of saai te zijn; voor
degenen, die er toe geroepen worden,
gevuld is met een rijkdom en een
blijkbaar, welke een leven werke
lijk kan vullen.
Het is ook voor de geestelijke ge
zondheid van ons volk van groot be
lang, dat deze waarheden nog eens
worden ingescherpt en ernstig over
wogen. Daardoor kan het verstoorde
evenwicht in de opvattingen om
trent de beide levensstaten recht ge
zet worden, daardoor zal de ontvan
kelijkheid voor de roepstem Gods
weer op gezonde wijze toenemen.
gebeurde nog wel eens, vooral waar
het ernstige dingen gold, dat de
oude drift weer opbruiste en dan
wist mijn zoon waarlijk niet rweer,
wat hij zei en wat hij deed. Tegen
zulke aanvallen trad mijn man met
onverbiddelijke strengheid op, en
allengs werden zij zeldzamer.
Otto Malten had, kort vóór het
eindexamen van zijn oom een groot
zakmes ten geschenke gekregen, dat
de vorm van een dolk had en met
een lichte vingerdruk opensprong.
Het heft er van was fraai en kunstig
met zilver ingelegd.
Malten was trots op dat geschenk,
toonde het zijn medestudenten en
zei spottend, dat zelfs de rijkste der
klas Ulrich Turnwald niet zo'n
prachtstuk bezat.
Nauwelijks was het studentenfeest
begonnen, of Malten geraakte in
verschrikkelijke opgewondenheid:
zijn kostbaar mes was uit zijn zak
verdwenen!
Men zocht overal, maar het was
nergens te vinden. Toch beweerde
Malten het in de zaal zelf nog te
hebben gebruikt om zijn potlood te
slijpen. Daarna had hij het weer in
zijn zak gestoken en nu was het
weg
(Wordt vervolgd).
