Zwarte
Rooie
Piet en
Dirk
Rijkaards, die niet
weten hoe rijk!
Rheumatische
Pi/fVEN
AKKERTJES
'Uerjaavt
in Indonesië
nesië
ZA'l'EKDAG 12 NOVEMBER 1949
PE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
PRAATJES OP DE PASTORIE
[VIET ENIGE BEVREEMDING sloe
gen de beide andere heren van
het trio de gedragingen gade van
Stupido. Te nauwernood was hij de
pastorale studeerkamer binnenge
loodst, of hij legde geheimzinnig zijn
vette wijsvinger op de mond, daar
bij het niet zo moeilijke kunststukje
uithalend tegelijkertijd een knipoog
je van verstandhouding te geven.
Daarna pakte hij een stoel, vouwde
een krant over de rood-trijpen zit
ting uit en begon telkens het ge
stoelte hijgend op- en weer af klim
mend, iedere schilderij en plaat aan
de muur op te lichten en er achter
te gluren. Vervolgens begraaide hij
elke plank van de boeken-kast,
lichtte het vloerkleed op, en keek
achterdochtig naar de zoldering. Het
resultaat van zijn nasporingen was
kennelijk nul en met een zorgelijk
gezicht liet hij zich in een armstoel
vallen.
„Daar snap ik niets van" zo blies
hij zijn laatste asem uit.
„Waarvan?" vroegen de beide
andere heren in koor.
„Uw huishoudster luistert toch
nooit aan het sleutelgat, pastoor?"
vroeg Stupido, de vraag van het dub
beltal, als onbelangrijk overslaande.
Nu was echter de beurt van pas
toor, aan een dergelijke onheuse in
formatie het zwijgen toe te doen.
„Zouden we eindelijk ook eens mo
gen wetenbegon de herder
met iets dreigends in zijn stem en
iets van een fonkèling achter zijn
brill egl azen.
„Het staat potverdrie allemaal
in de krant" kreet Stupido. „Dus
moet ergens een microfoon verborgen
zijn. Het is verraden werk."
,,Wij leven weer in een vrij land,
we kunnen spreken, wat wjj willen
en er is niemand, die ons afluistert,
want er is niemand, die ons aan
brengt bij een geheime politie. Het is
hier in Boerenburgerwetering nog
geen Praag of Boedapest" aldus
de herder, die bij de vergelijking
van zijn landelijke parochie met de
beide benauwde hoofdsteden zelf in
de lach schoot.
„U hecht blijkbaar ook geen waar
de aan al die beuzelpraatjes over
verborgen microfoons, afgeluisterde
gesprekken en door Rusland betaalde
spionnen!" merkte de heer Nix
spottend op.
„Indien het beuzelpraatjes waren,
dan niet" zei de pastoor, wiens ge
zicht plotseling van mooi weer tot
een wolkenlucht betrok „Waren
het maar beuzelpraatjes! Helaas, het
is de rauwe werkelijkheid, dat in
het Oosten van dat werelddeel
een schrikbewind heerst, misschien
meesterlijk en geniaal bedacht, maar
van zulk een geniepige verklikkerjj
en mens-onwaardige vrijheids-bero
ving, dat iedere nuchtere Nederlan
der er zijn neus voor ophaalt alsof
het..., nu ja, alsof het een zeer on
aangenaam geurtje verspreidt."
„U bent door leugens misleid"
zei de heer Nix effen en strak. „Er
is niets van waar."
„Dat zeiden de Duitsers ook!
gooide Stupido er tussen door.
Pastoor trok een pruimemondje.
De heer Nix keek vreselijk ver
gramd:
„Indien men enig begrip had voor
de heldenmoed en de vaderlandslief
de van het Russische volk" zei
hij „voor zijn onverdroten toewij
ding aan het algemeen belang en zijn
gevoel voor onderlinge saamhorig
heid, zou men zijn pogingen om een
nieuwe wereldorde te scheppen met
bewondering gadeslaan en er zelf
warm voor loopen Indien men wist
hoe offervaardig en met volledige in
zet van hun persoon de communisti
sche voorposten in alle landen de
wereld-hervorming voorbereiden, hoe
zij dag en nacht zich uitsloven
„Schei nu uit", smeekte Stupido
,.het is zo aandoenlijk, dat de wa
terlanders me in de ogen komen."
IJET LEEK, of de heer Nix een
leelijk woord zou gaan gebrui
ken, maar de pastoor hield hem tac
tisch de doos sigaren voor. Met een
beleefde buiging ging de heer Nix
op deze afleidngs-maneuvre in.
„Rusland" zei pastoor „wordt
bewoond door een talrijk en goed
moedig volk. dat door de Tsaren al
tijd met opzet dom is gehouden, en
met de knoet geregeerd werd. Het
heeft een vrije menings-uiting nooit
gekend. Het weet dus niet, wat het
mist. In het peil van zijn beschaving
en huiselijke welvaartt heeft het al
tijd achtergestaan bij de rest van
Europa. Het had er geen denkbeeld
van, en dat heeft het nog niet, hoe
in de Westerse landen geleidelijk-aan
de sociale maatregelen werden uit
gebreid welke de economisch-zwak-
keren behoeden tegen kapitalistische
uitbuiting. Toegegeven dat op dit
punt, met name op het punt van een
prettige verstandhouding tussen pa
troon en personeel, nog wel het een
en ander hier en daar te verbeteren
valt, ben ik er stellig van overtuigd,
dat een Russische arbeider uit de
heilstaat indien het hem was
vergund eens een kijkje te nemen
in een Nederlandse arbeiderswoning
en kennis te nemen van de arbeids
voorwaarden hier te lande zich in
een aards paradijs zou wanen."
„Is dat niet verschrikkelijk over
dreven" vond Stupido „de ar
beiders kunnen met hun traktement
nauwelijks rondkomen."
sische voorwaarden te gaan werken,
omdat hij er aanmerkelijk op achte-r
uit zou gaan, en niet eens meer mop
peren mocht. Want mopperaars daar
zijn vijanden van de staat en
worden verplaatst naar inrichtingen
van opvoedende arbeids-ijver en so
ciaal besef. Men noemt zulke inrich
tingen dood-onschuldig „concentra
tie" d-w.z. „samentrekkings-kam-
pen", maar er is niemand in Neder
land meer te vinden, die niet weet,
wat „concentratie" in de practijk
inhoudt."
„Ondertussen" zei de heer Nix
vergenoegd zijn alle fabrieken en
alle landerijen in handen gekomen
van de staat, dat wil zeggen van het'
arbeidende volk. Een heerlijke ge
dachte! Alle winsten, die er gemaakt
worden, komen weei ten goede aan
dat volk en niet aan een stel oude
dames, die van haar aandelen leven,
of van rijke hanzen, die in gelakte
sleeën rond-slierten."
Daar steekt wel iets in!" prees
Stupido, die zelf met de bus van Lei
den naar Eoerenburgerwetering was
gekomen en de hele reis had moeten
staan.
Daar steekt wel iets in" be
aamde pastoor „Het zou ook door
een nationaal-socialist kunnen gezegd
zijn".
„Wat!" veerde de heer Nix ver
ontwaardigd op, „hoe kunt u het
nazi-dom vergelijken met het com
munisme!"
Het een wordt zwarte Piet en het
andere rooie Dirk genoemd. Het na-
tionaal-socialisme en het communis
me, zoals dat thans in het zeer natio
nalistische Rusland verwezenlijkt is,
lijken echter als tweelingen zo spre
kend op elkaar, dat het enige onder
scheid tussen beide is dat de een
Piet en de andere Dirk heet" aldus
pastoor.
„Piet is bijna dood. maar Dirk
leeft nog," mijmerde Stupido.
„En Piet èn Dirk beschouwen de
staat als almachtig," ging pastoor
voort „de burgers zijn er voor het
heil van de staat, terwijl het gezonde
verstand zegt, dat de staat er moet
zijn voor het heil van de burgers en
rekenschap en verantwoording schul
dig is aan de burgers."
„Maar dit is juist in Sovjet-Rusland
het geval," sprak de heer Nix te
gen „daarom zij alle productie
middelen in handen gekomen van
de gemeenschap.
„In theorie, maar waar is het op
uitgedraaid? Het enige verschil is,
dat in Rusland de tantes van de par
tijbestuurders een lui leventje leiden
op kosten van het volk, en de grote
hanzen van de partij in gelakte sleeën
rondslierten. Het is niet het arme
volk, dat het land regeert, maar
net als in Duitsland de Partij. De
heer Stalin bekleedt de functie van
algemeen-secretaris van de Partij,
wat daarop neerkomt, dat hij de
„Tsaar aller Russen" is en het ge
hele volk in zijn macht heeft door
middel van de geheime staatspolitie".
„Ï"\E PARTIJ is het volk" ver-
U kondigde de heer Nix „zij is
draagster van de volksgedachte"
„Ach" lispelde de al reeds be
keerde Stupido „hoe fraai gezeid".
„Maar het volk i§ nietvan de
partij!" orakelde pastoor „Er is
trouwens geen sprake van, dat ieder
een lid van de Partij kan worden.
Het lidmaatschap van de Partij is een
uitverkiezing. Er wordt gekonkeld
en gehuicheld om in een^goed blaadje
te komen bij degenen, die al op het
kussen zitten. Er wordt gekronkeld
en gekropen om in de gunst van de
Partij, en in het ontzaglijk ambtena
ren-korps te worden opgenomen."
„Er is ook in Nederland veel kon-
kelarij. kruiperij en huichelarij"
preekte de heer Nix.
„De mensen zijn overal hetzelfde"
gaf pastoor toe „Nederlanders
zijn geen engelenmaar de Rus
sen evenmin."
„En ambtenaren zijn er hier ook
meer dan voldoende" aldus Nix.
„Zeer juist'" riep Stupido vol
geestdrift uit.
„In Rusland waar alle handel en
industrie, veeteelt en kinderver
zorging en de hele rataplan van het
bedrijfsleven onbeperkt eigendom is
van de staat" dacht pastoor hard
op „zijn alle lei'dende personen
van hoog tot laag: ambtenaren. Het
is één reusachtige ambtenarenstaal
Het is ook de één-Partij-staat gewor
den, want alle hogere ambtenaren
zijn lid van de Partij."
„Precies als in Nederland" hield
Nix vol, tegen beter weten in.
„In ieder geval heeft het dan toch
geen zin, een bloedige revolutie te
ontketenen, om van de drop in de
regen en van de wal in de sloot te
raken" besloot de herder.
v. P.
Duldt toch niet langer
die lolterende pijnen, die
Uw leven vergallen en
U tot een half mens maken.
Doé toch iets tegen die pijn
scheuten die U zo kwellen,
dat elke beweging U pi|nkrampen geelt I
Bestrijdt de kwaal met ..AKKERTJES", ale de
giftige stollen verwijderen. ..AKKERTJES"
werken zweet-bevorderend en zijn Ideale
pljnverdrijvers, ook bl| spit, spier- en zenuw
pijnen Let vooral op het AKKER-merkl
helpen direct
De naaste familie staat in de kou
r^E vrolijkheid van het nageslacht
wordt gaande gemaakt door het
standbeeld, dat bewonderaars van
Hendrik Tollens te Rotterdam voor
hem hebben opgericht. De dichter
zo meesmuilt het nageslacht had
zich beter bij zijn (zeer goed be
klante!) verf winkel kunnen houden,
dan te mijmeren over de doorgebro
ken melktandjes van zijn zoontje of
de trouw van zijn honden. De brave
Hendrik, die zo „warm en wel" zich
koesterde bij de haard en in dich
ter jubel uitbarstte:
besefte wel, dat anderen in de kou
stonden en hulp behoefden, maar
stelde er zich mee tevreden al
thans in zijn „winteravondliedje"
niet meer dan een vonk, een drop,
een kruimel weg te geven:
„Dat van wat God ons ruimer
schonk,
hem hulp behoort in nood;
van onze haard een enkele vonk,
een enkele drop van onze dronk,
een kruimel van ons brood!"
Het smalend uitroepteken hebben
wij op eigen gezag toegevoegd. Tol
lens zelf vatte zijn gedicht doodern
stig op en breidde in de loop ervan
zijn edelmoedigheid nog uit tot: „een
vlokje van ons kleed, een spaander
van ons hout!"
Welk een verkwisting!
IS het erom te doen de brave Tol-
*lens in het ootje te nemen? Och, de
man is bijna honderd jaar dood. Wij
zouden hem in zijn tevredenheid
vredig laten rusten, indien zijn goed
moedige, gezellige, doch al te vol
dane geestesgesteldheid niet onver
wacht wortel had geschoten in een
volksdeel, waarvoor Tollens slechts
weinig waardering had: het deel n.l.
van het Nederlandse volk, dat aan
het geloof der vaderen trouw en
door veel verdrukking heen katho
liek is gebleven.
Enige eeuwen hebben de Neder
landse katholieken voor hun gods-
Het Oosten blaast, het wintert fel,
't Is buiten vinnig koud:
Goddank. We hebben turf en hout;
Wij zitten warm en wel.
(„Winteravondliedje". Tollens)
kenning afgedwongen, al blijft waak
zaamheid geboden.
Zo goed echter ging het katholieke
volk zich thuis voelen in zijn burcht,
dat nu het uur der bevrijding reeds
lang heeft geslagen, het weinig lust
vertoont eruit te komen. Het be
vindt er zich, juist zoals Tollens'
burgerman „warm en wel".
r\EZE knusse huiselijkheid van het
„Roomsen, dat zijn wij is echt
vaderlands en lang niet te versma
den. Niemand neemt het Tollens ook
kwalijk, dat hij graag met zijn
vrouw bij de kachel zat! Maar dat
hij, een bemiddeld man, voor zijn
minderbedeelde landgenoten slechts
vlokjes wol en broodkruimels af
schoof, dat gaat niet door de beugel.
Laat katholiek Nederland met
„turf en hout" in de vertrouwde ge
zelligheid van zijn burcht blijven en
kennis nemen van een verrassing,
die iedereen ten allen tijde als een
welkome verrassing heeft beschouwd.
De burcht-bewoners zijn van arme
mensen in het oog der natie
plotseling bemiddeld geworden.
Schatrijk! Weliswaar zijn zij altijd
zeer bemiddeld geweest, maar nie
mand van de buitenstaanders die het
geloven wilde! In onze wankele tijd
zijn echter zoveel geestelijke waar
depapieren gedevalueerd, dat dés te
schitterender uitkomt, hoe Christus'
Kerk steeds heeft vastgehouden aan
de gouden standaard van de onver
valste waarheid. De onkreukbare
geloofsbrieven van het Christendom
stijgen jaar op jaar in waardering
en de stemming op de beurs der
openbare mening is, zoals men dit
noemt: „willig".
r\E huiselijke, gemoedelijke en ge-
zellige Katholieken van Nederland
moeten aan deze wisseling van de
fortuin blijkbaar nog wennen. Het
zou schande zijn te beweren, dat zij
niet royaal uitdeelden althans
TWEE HOOFDVERTOLKERS PAS
SIESPELEN De twee hoofdrol
vertolkers van de in 1950 te houden
passiespelen te Oberammergau zijn
gekozen. Het zijn de 37-jarige hotel
eigenaar Anton Preisinger, die de
Christusrol heeft gekregen, en de 20-
jarige Annemarie Mayer, leerlinge
aan een vakschool voor houtsnijkunst
die de Mariarol zal vertolken.
,.¥K BEWEER NEET" lichtte pas-
toor toe „dat het in Nederland
voor de arbeiders een paradijs is.
Verre van dat. Maar ik herhaal, dat
een Russische arbeider zich in Ne-l
derland een goud haantje zou voelen.
dat bovendien vrijuit kraaien mocht, I
terwijl een Nederlands arbeider nooit Godlof! De vrijheid is verworven
de bekoring zal krijgen onder Rus-1 Voor ons goed recht is algemene er-
dienstvrijheid gestreden. Daartoe 1 van hun stoffelijk bezit. Wat
hebben zij zich moeten verschansen echter op geestelijk gebied aan hun
in een eeesielnk» h„neh, =11. in. in dil opzicht mtader bedeelde land-
een geestelijke burcht, alle in
vloeden van buiten werend om, zo
als Tollens het zou zeggen, te blij
ven
„van vreemde smetten vrij.."
genoten afstaan, is het wel iets meer
dan een vlok, een spaander, een
kruimel en een druppeltje?
Hun geestelijke rijkdom heeft al
tijd zo weinig waardering en zo
weinig aftrek gevonden, dat de bra
ve katholieken zelfs hun heerlijk
geloof gingen beschouwen als ex
portgoed, uitsluitend geschikt voor
on- en anders-beschaafde volkeren.
Zo is de bevreemdende en won
derlijke toestand geboren, dat ka
tholiek Nederland op kwistige wijze
schaal op schaal de „nikkertjes van
Madras" ras met geestelijke gaven
bedenkt en zijn missionarissen op
reis zendt, maar de eigen, buiten de
Schaapstal liggende landgenoten
vergeet.
IS het in iemand te prijzen wanneer
hij milddadig is jegens belle-
trekkende zwervers, maar zijn
naaste familie in de kou laat staan?
Hij moest het ene doen, maar wis
en zeker het andere niet laten.
/"VF zou het van een boer niet zon-
derling worden gevonden, indien
hij overal koren ging maaien, ter
wijl het door en door rijpe graan
op zijn eigen akker het aren-hoofd
liet hangen?
Ziet, zo is heden ten dage de toe
stand in Nederland.
De berichten melden een welwil
lende belangstelling voor de Katho
lieke Kerk, een verblijdende toene
ming van het aantal dergenen, die
óf terugkeren in het Vaderhuis, of
daarin als nieuweling opname vra
gen. Er wordt onopgem'erkt reeds
zeer veel gedaan om de niet-katho-
lieke landgenoten het enige te ge
ven, dat werkelijk waarde heeft:
het Christelijk geloof. En wij zijn
de enigen, die hun dat enige geven
kunnen.
Als iedere katholieke Nederlander
eens besefte, hoe rijk hij is met zijn
geloof! Hoe hij door velen wordt
benijd alleen reeds om de rust zij
ner overtuiging, zonder dat die zoe
kende landgenoten ook maar een
flauw begrip hebben van de edele
vriendschap en de innige vereni
ging van de Christen met Christus.
moet men niet menen, dat de
niet-katholieken van ons land han
denwringend en radeloos rond
lopen! Zij leven kalm voort in hun
Calvinistische opvatting, of in hun
dikwijls diepdoorvoelde vrije ge
loofsbeleving, of in hun ogenschijn
lijk volslagen heidendom.
Maar volle bevrediging vinden
velen hunner niet. Zij dorsten naar
de absolute waarheid, zij hongeren
naar de gerechtigheid en de god
lozen voelen zich in hun stille over
peinzingen dikwijls verlaten in de
kille en koude oneindigheid van
een heelal zonder de liefde Gods.
Ten opzichte van al dezen hebben
wij het nauwelijks gebracht tot het
vermaan van Tollens: „een druppel
voor hun dorst, een kruimel voor
hun honger, een spaander voor de
kou.'*
Men moet ook niet menen,
dat zij minder zijn dan wij, omdat
zij minder rijk zijn in Christus. Dit
ware al heel erg onchristelijk. In
tegendeel; wij moeten communisten
zijn van de goede soort en er alles
voor over hebben, dat ons gehele
volk aandeel krijgt in de christelijke
rijkdom, die St. Willibrord gaande
van Noord naar Zuid en teruggaan
de van Zuid naar Noord onvernvoeid
heeft gepredikt. Het zij opnieuw
„Zuid helpt Noord" en „Noord helpt
Zuid". t
IEDERE morgen nieuwe zorgen; in
*het bijzonder iedere Zondag
morgen! Gij zult morgen in de kerk
horen van de nieuwe zorgen van
de oprichting van het St. Willibrord
Apostolaat voor de binnenlandse
Missie wat iets anders is dan de
missie in de binnenlanden! Er zul
len drie dingen worden gevraagd,
waarvan het eerste gemakkelijk, het
tweede „om te doen" en het derde
zeer moeilijk te vervullen is. Er zal
worden gevraagd om geld, gebed en
een goed voorbeeldig Christelijk
leven. De nadruk ligt met het volle
pond op het goede voorbeeld, dat
wekt en trekt. Hoe dikwijls stoten
wij door óns liefdeloos gedrag de
mensen van Christus af! Als men in
antwoord op vraag drie heilig be
looft zijn best te zullen doen, is het
antwoord op de andere vragen bijna
vanzelfsprekend.
Het zal misschien verbazing wek
ken, dat zulk een apostolaat eerst
nu wordt opgericht. Het had er al
veel eerder moeten zijn! zegt men.
Want het gaat om het levensgeluk
van onze naaste bloedverwanten,
onze landgenoten.
Zoals werd opgemerkt, wordt er
sinds jaar en dag, door middel van
„Open-Deur" winkels en gesloten
huizen, door middel van cursussen
en andere opofferende apostolische
arbeid reeds zeer veel gedaan om
de niet-katholieken te trekken en
de afgedwaalde schapen weer te
verzamelen.
I\E oogst is nu zo rijp, geworden dat
op grote schaal gewerkt kan
worden. Tenslotte deze opmerking,
welke ook voor de buitenwacht is
bestem'd: het St. Willibrord Aposto
laat streeft er uitsluitend en alleen
naar, dat de „genade en goedheid
van Onze Heer Jezus Christus" in
haar volle omvang en diepte weer
aan alle Nederlanders bekend wordt.
Want dit is het treurige van ge
loofsafval en ontkerstening, dat Hij
de Heer, bij velen onbekend en
daardoor bij velen onbemind is ge
worden in het erfdeel, dat St. Willi
brord in Hem en door Hem gewon
nen heeft.
Nederland herwinnen voor Chris
tus is de inzet van dit apostolaat.
Daarvoor kan geen Christen oni
schillig blijven. Dat morgen de St.
Willibrord Zondag dit overtuigend
bewijze!
L. R.
LISSE
ZEEREERW. HEER H. C. A. M.
ROELVINK.
Pastoor van de parochie van de
H. Engelbewaarders.
HET ESPERANTO OP DE
HENGELOSE KWEEKSCHOOL.
Naar aanleiding van het bericht,
dat op de rijks kweekschool voor on
derwijzers en onderwijzeressen te
Hengelo door de directeur het Es
peranto als verplicht leervak voor
het eerste leerjaar is ingevoerd, ver
neemt het A. N. P. nader het vol
gende: De directeur heeft, alvorens
deze maatregelen te nemen, eerst de
ouders der leerlingen gepolst, of zij
bezwaar tegen een dergelijke invoe
ring zouden hebben. Toen dit niet
het geval bleek, heeft de directeur,
in overleg met de inspecteur tot
„verplichte" invoering van dit vak
voor het eerste leerjaar onder de
schooluren besloten.
Verplicht in de zin van de wet is
dit vak natuurlijk niet.
RIJWIEL MET HULPMOTOR.
Gelijkstelling met gewone rijwielen.
i Op vragen van het Eerste Kamer-
lid, de heer Woudenberg betreffen-
de het gebruik van rijwielen met
hulpmotor in het wegverkeer heeft
de minister van Verkeer en Water
staat geantwoord, dat hij voorne
mens :s te bevorderen, dat rijwielen
met hulp.motor onder bepaalde voor
waarden in het wegverkeer hier te
lande met gewone rijwielen zullen
worden gelijkgesteld.
RESERVE-POLITIE 4000 MAN
STERK.
In de Memorie van Antwoord aan
de Tweede Kamer in zake de begro
ting van Binnenlandse Zaken wordt
medegedeeld, dat de sterkte der re-
serve-gemeentepolitie momenteel
omstreeks 4000 man bedraagt, van
wie ongeveer 1350 man van een uni
form zijn voorzien-.
De minister betwijfelt, of ooit een
dienst als de Binnenlandse Veilig
heidsdienst populariteit zal genie
ten. Dergelijke diensten zijn naar
zijn oordeel een noodzakelijk kwaad,
waarbij de nadruk dient te vallen op
de noodzaak. Zolang machten in de
wereld bezig zijn met niets ontzien
de middelen de grondslagen aan te
tasten van onze democratische
rechtsorde, zal de regering een ap
paraat dienen te hebben om subver
sieve activiteit tijdig te onderken
nen.
BETALING VAN DE MELK NAAR
KWALITEIT.
Een ontwerp van wet, regelende de
uitbetaling van de melk naar kwali
teit. geldende voor het gehele land,
is in voorbereiding, zo deelt minister
Mansholt mede in de Memorie van
Antwoord over de begroting van
Landbouw.
De opening van
het H. Jaar
Z. H. de Paus zal de opening van
het Heilig Jaar 1950 officieel afkon
digen in een radio-boodschap in de
ochtend van 24 December. Dit zal de
eerste maal zijn, dat een Paus voor
een opening van het Heilig Jaar van
de radio gebruik maakt.
Na zijn toespraak zal de Paus op
zijn karmozijnen troon naar de drem
pel van de Sint Pieter worden ge
dragen, waar hij drie maal met een
zilveren hamer op de deur van de
basiliek zal slaan. Het metselwerk,
dat de deur sinds het laatste Heilige
Jaar (1933) heeft afgesloten, zal dan
verwijderd worden en de Paus zal
zich in de kerk begeven.
"1
FRANS PETERS,
Bodegraven,
WIM VREESWIJK,
Stompwijkseweg 9,
Zoeterwoude,
soldaat le kl„ viert 14 Nov. zijn 2e
Ind. verjaardag te Purwakarta.
JAN RIJKELIJKHUIZEN,
Herenweg 74,
Rijnsaterwoude,
viert 13 November zijn 3e Ind. ver
jaardag te Malang.
PIET VAN DER TOL,
Hoorn 362,
Alphen a d. Rijn,
viert 14 Nov. zijn le Ind. verjaar
dag als verpleger te Madiun.
AREND VAN ZANTEN,
Oostvlietweg 37,
Leidschendam,
viert op 13 Nov. zijn 2e Ind. ver
jaardag te Makassar.
