Arie van Vliet als wereldkampioen
onttroond door. grandiose Harris
Pronk (stayers) en Derksen (sprint)
werden beide tweede
Bisschoppelijke belangstelling
voor de Ned. Kath. Sportbond
Rector Vester zegende het
nieuwe V.N.L.-terrein in
MAANDAG 29 AUGUSTUS 1949
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BtAD PAGINA 1
De wereldwielerkampioenscbappen te Kopenhagen
f^E WERELDKAMPIOENSCHAPPEN zijn ten einde. Renners en of-
ficials hebben hun bullen weer gepakt en de meesten zijn alreeds op
weg naar huis toe, of misschien al weer in hun land gearriveerd. Maar
voordat het zover is, heeft het Zaterdag en Zondag in Kopenhagen nog
duchtig gespannen. Ook voor Nederland! Weliswaar mochten we al dub
bel en dwars tevreden zijn over het wereldkampioenschap van Faanhof,
maar toch verwachtte men zo stilletjes nog een verrassing en misschien
zelfs wel twee! Het heeft echter niet zo mogen zijn. Die eerste verxassing
moest een overwinning van Arie van Vliet zijn bij de sprint professionals.
De wereldkampioen 1948 heeft het echter niet zover kunnen brengen.
Harris (Engeland) reed een magnifieke race en onttroonde de Neder
lander. Die tweede verrassing waar niet zo heel veel insiders op reken
den, moest van Pronk komen.. Maar hoewel ook deze Nederlander z'n
best deed bij de stayers moest hij genoegen nemen met een
tweede plaats. Desalniettemin is het Nederlandse succes groot, want bij
het algemeen klassement kwam onze equipe als eerste uit de bus!
Donkere wolken dreigden met re
gen, toen om half vier Zaterdagmid
dag het startschot klonk voor de
eindstrijd van het stayersnummer
achter grote motoren. De volgorde
bij het vertrek was als volgt: Besson,
Zwits. achter Groslimond .Bakker
Ned. achter Kaser, Lesueur, Frankr.
achter Guerin, Pronk, Ned. achter
Wiersma en Frosie, It. achter Ingel-
ghem.
In de eerste twintig ronden zagen
wij alleen een duel Bakker en Le
sueur. De Franseman wilde per sé
naar de tweede plaats, waarin hij
tenslotte ook slaagde. Maar verder
gebeurde er voorlopig niets meer.
Toen er nog 90 ronden waren te
rijden, dus een derde van de af
stand, en de positie van de vijf
stayers nog precies dezelfde was, be
gon het harder te regenen. Men zag
het nog even aan, maar vijf ronden
later, klonk het pistoolschot. De wed
strijd werd afgelast, het werd te ge
vaarlijk voor motoren en renners.
Gistermorgen werd dus opnieuw
gestart. Voortdurende wisselden de
posities en na twintig ronden lag
Besson (nog steeds) aan de kop met
Pronk als tweede, Lesueur derde,
Frosio vierde en Bakker als laatste.
Bakker, die een zwakke start had,
werd na 40 ronden reeds door Besson
„gelapt". Had hij de vergeefs gereden
70 km. van Zaterdag nog in de be
nen?
Bakker geeft op.
Bakker was niet vooruit t€
slaan, zijn benen kwameji niet
rond. hij was er volkomen uit en
zo ontmoedigd, dat hij plotseling
zijn gangmaker los liet. Maar
toen kwam zijn trots naar voren.
In de finale van 't wereldkam
pioenschap opgeven? dat nooit.
En hij zocrt de motor weer op en
hij draaide enkele ronden later
op hetzelfde tempo mee als zijn
collega's. Maar inmiddels had
men 70 van de 170 ronden afge
legd en was Bakker er drie ach
ter gekomen.
Na ruim 100 ronden gaf Bakker
de strijd op wegens maagkram
pen. Nadat hij afgestapt was,
verklaarde hij, dat hij pas om
half acht had gegeten ente
harde eieren had verorberd. Dat
was hem slecht bekomen. Voor
een geroutineerde stayer een
wonderlijk gevalDe uitleg
werd dan ook met een korreltje
zout in het Hollandse kamp en
zeker ook bij de buitenlanders
genomen!
Intussen was er in de situatie wei
nig veranderd. Besson had nog steeds
de kop en Lesueur en Frosio deden
cm de beurt een aanval op hem. De i
Zwitser wachtte elke aanval met een
gerust hart af. Vóór hem reed op j
zeer korte afstand Pronk, die geen j
moeite deed om weg te komen en
steeds maar voor Bessen, dus 4/5 j
baanlengte achterstand, bleef han- I
gen. Zo was de stand op de helft van
de afstand, 50 km., welke wérden af
gelegd in 45 minuten 7 sec. Toen de
helft gepasseerd was begon de strijd
pas goed. Wederom noteerden wij
een felle aanval van Lesueur op Bes
son. Twee ronden lang duurde de
strijd, eerst dacht men dat de Frans
man gepasseerd was, maar de Zwit
ser kwam weer bij en Lesueur moest
terug. Maar vermoeid door de strijd
kon Frosio nu gemakkelijk èn- Le
sueur èn Besson passeren, ^zodat de
Italiaan de kop had overgenomen.
Besson kreeg zo'n terugslag van de
ze aanval, dat ook Pronk, die inmid
dels tactisch zeer juist, het tempo
had versneld, over de Zwitser heen
kon komen. Honderd ronden voor het
einde kreeg Besson zijn eerste lap en
de stand was toen: 1. Frosio, op 100
meter Lesueur, op 200 meter Pronk,
op ruim 1 ronde Besson.
Besson verontwaardigd over
Pronk.
Besson reed volkomen ontmoedigd
en 95 ronden 't einde werd hij al voor
de tweede maal gelapt enliet
zijn motor los. Met een gezicht,
waarop het huilen nader stond dan
het lachen stapte hij af. Al weer
een kans verkeken voor Besson op
het zo zeer begeerde wereldkam
pioenschap. Groslimond was zelf te
leurgesteld, Besson had toch de wed
strijd moeten uitrijden. Maar Besson
was verontwaardigd. Over de baan
en over Pronk. Over de baan, omdat
deze te smal voor een stayerswed
strijd is, waarbij de rol op 70 centi
meter stonda In 1937 was hier ook
het .wereldkampioenschap gereden
met de rol op 60 centimeter. En ver
der gaf Pronk, volgens Besson, geen
gelegenheid om te passeren. Tegen
deze overmacht van tegenwerking,
hetgeen ook in de serie met Besson
was gebeurd, gaf de Zwitser het op.
Maar intussen waren er nog maar
dx-ie stayers in de wedstrijd, hetgeen
'reeds duidelijk wees op het feit, dat
deze titelstrijd als mislukt kon wor
den beschouwd. Pronk reed nu vlak
voor Frosio, zoals hij dat ook voor
Besson had gedaan. En Lesueur viel
voortdurend aan, maar de Italiaan
was op zijn hoede en versnelde bij
elke aanval op tijd het tempo. Zo
was de stand 60 ronden voor het
einde.
Pronk, die tot nu toe, zoals duide
lijk was, weinig aan de strijd had
deelgenomen, ging nu het tempo ver
snellen. Hij liep van Frosio weg en
binnen "enkele ronden kon hij Le
sueur in de rug zien. Zou de eind
strijd beginnen? Tien ronden later
nam Pronk de tweede plaats van de
Fransman over.
Pronk wachtte te lang.
Veertig ronden, dertig ronden.
De eindphase kwam. Pronk loer
de op 440 meter achter Frosio,
gereed voor de aanval, welke
beslissend moest zijn. In het Ne
derlandse kamp was men vol
neurveuze spanning. Zou Pronk
het halen? Ook de duizenden
toeschouwers ,die in deze vroe
ge morgenuren naar de Ordrup-
baan waren gekomen, voelden,
dat de beslissing nu moest ko
men. Nog twintig ronden. Frosio
zag het gevaar en versnelde het
tempo. Zou Pronk te lang hebben
gewacht? Nog tien ronden. Alle
drie stayers lagen op vol tempo.
Inderdaad! Pronk had te lang ge
wacht en Frosio werd wereld
kampioen.
1. Frosio, Italia tijd 1 uur 31 min.
20 sec. 2. Pronk op 200 meter, 3. Le
sueur, Frankrijk op 250 meter.
Eindstrijd van
de stayers
In de eerste rit der px-ofessionals
lootte van Vliet de kop tegen Harris-
Het werd een prachtige rit, vol durf
en tactisch kunnen. Van Vliet demar
reerde van kop, lag bij het uitkomen
van de laatste bocht in gewonnen
positie, maar Harris zag toch' nog
kans om de achterstand van een
lengte, op het laatste rechte eind te
reduceren, tot het verschil van een
wiel. De tijd over de laatste' 200 me
ter: 11.7 sec.
In de tweede xit had Gex'ardin de
kop geloot. Derksen begon de aan
val bij het uitkomen van de voor
laatste bocht. Hij passeerde Gerardin,
stopte even af om Gerardin te laten
De finale Sprint. Harris ligt in
eerste positie, onze landgenoot Derk
sen in tweede.
komen, demai'reerde opnieuw bij
het ingaan van de laatste bocht en
de snelheid welke onze landgenoot op
het laatste rechte eind ontwikkelde
was zo groot, dat Gerardin het niet
verder kon brengen, dan een half
wiellengte verschil. Tijd 12 sec. over
de laatste 200 meter.
In de tweede rit vertrok Harris van
kop en Van Vliet volgde op grote af
stand. Van Vliet zette, hoewel hij
voldoende kans had gehad, zeer laat
de aanval in. De aanzet van Van Vliet
was sterk, maar Harris bleek over
een langere sprint te beschikken en
vooral op de laatste 100 meter, is de
Engelsman zeer moeilijk te slaan. Op
het laatste rechte eind had Harris al
gewonnen en deed Van Vliet geen
trap meer. Tijd 11.9 sec. over de laat
ste 200 meter.
Niet alleen txxssen Van Vliet en
Harris was een derde rit nodig, maar
ook tussen Derksen en Gerardin. In
de tweede rit vertrok Derksen van
kop. Hij wachtte voortdurend op de
aanval van Gerardin, hij keek bij
het demarreren op het voorlaatste
rechte eind nog enkele malen om.
Hij liet Gerardin komen en deze, de
beslissende aanval lancerend, sloeg
Derksen op de streep met miniem
verschil. Tijd 12,2 sec.
In de belle tussen Van Vliet en
Harris, waarbij Van Vliet de kop had
geloot, kreeg Van Vliet een lekke
band, zodat eerst de derde rit tussen
Gerardin en Derksen werd gereden.
Gerardin lootte de kop, maar drie
kwart ronde voor 'het einde nam
Derksen,. onbegrijpelijk overigens, de
kop over en lag Gerardin te loeren
op tweede positie. Het werd een vrij
lange sprint, waarin Gerardin echter
op het laatste rechte eind toch nog
iets te kort kwam en Derksen met
een kwart wiel won. Tijd 12,6 sec.
over de laatste 200 meter. Derksen
bereikte hiermede de finale.
Van Vliet uiterst nerveus.
In de belle tussen Van Vliet en
Haxn-is moest Van Vliet de kop ne
men. Hij was zeer nerveus. Midden
in de voorlaatste bocht, reed Harris
precies onder Van Vliet, die bijna
tegen de ballustrade aan kwam. Toch
demarreerde Van Vliet uitstekend,
nam een a twee lengten voorsprong
bij het ingaan van de laatste bocht.
Bij het uitkomen lag Harris op een
lengte afstand, maar de kracht van
Harris, zijn enorme sterke aanzet en
zijn grote souplesse zorgden ervoor,
dat hij bij het ingaan van het laatste
rechte eind met enkele trappen op de
pedalen niet alleen naast, maar zelfs
voorbij Van Vliet kwam. De titel
houder 1948 was geslagen door Har-
ris, die dit jaar zijn debuut maakte
in het sprintnummer der profsio-
nals.
Derksen en Harris zouden dus in
de eindstrijd komen, Van Vliet en Ge
rardin zouden elkaar bekampen om
de derde plaats. Tijd van Harris over
de laatste 200 meter 11.5 sec.
Van Vliet won uit eerste positie
met een 'half wiel van Gerardin in
een korte sprint, waarmede Van Vliet
op de derde plaats van dit wereld
kampioenschap beslag legde, tijd
12,6 sec.
Eindstrijd van
de sprinters
Toen traden Harris en Derksen aan
voor de eerste rit van de eindstrijd
der pi'ofesionals.
Derksen had de kop geloot. In de
eerste ronde reed hij hoog door de
bochten, loerend naar zijn tegenstan
der. Maar ondanks deze oplettend
heid verraste Harris onze landgenoot
toch bij het uitkomen van de voor
laatste bocht, demarreerde snel en
zwenkte naar binnen. Derksen had
even niet opgelet en Harris was twee
tot drie lengten voor. Met de formi
dabele snelheid van Harris was deze
rit, op dat moment, reeds voor Derk
sen verloren. Hij kon niet eens het
achterwiel van Harris te pakkten
krijgen. Tijd 11.7 sec.
In de tweede rit vertrok Harris
van kop. In de laatste ronde loer
de Harris naar zijn tegenstander
om af te wachten, wanneer on
ze landgenoot met de aanval be
gon. Toen deze niet kwam, de
marreerde Harris zelf, en wel zo
snel dat Derksen bij hel uitkomen
van de laatste bocht nauwelijks
het wiel van Harris te pakken
kon krijgen. Derksen kwam ech
ter van bovenaf, wist zich tot
een halve lengte achterstand op
te werken, maar met de laatste
twee pedaaltrappen passeerde
Harris als eerste de streep. In
het eerste jaar dat hij naar het
professionalisme was overgegaan
behaalde Harris dus de hoogste
titel, met Derksen als tweede en
Van Vliet als derde.
Tijd laatste 200 m. 12 sec.
Nederland eerste in
algemeen klassement
Na elk wereldkampioenschap wordt
een klassement opgemaakt, waarbij
elk land voor een kampioentitel vijf
punten krijgt, voor en tweede plaats
3 punten en voor een derde plaats
1 punt. Elk jaar worden de punten
geteld bij die van het voorafgaande
kampioenschap, in totaal 10 jaar ach
ter elkaar.
In 1948, te Amsterdam, waren
juist de 10 jaren om en kwam de
Prix de Rome definitief in het bezit
van Frankrijk.
De Prix de Rome wordt voor de
eerstvolgende tien jaren, te beginnen
met dit wereldkampioenschap opge
volgd door de Prix Henri Desgrange.
de stichter van de Ronde van Frank
rijk. Ook voor deze prijs geldt het
zelfde reglement.
De puntenverdeling voor Kopenha
gen 1949, is als volgt:
Amateur weg: 1. Faanhof, Ned. 5
punten, 2 Kass, Lux. 3 punten, 3.
Vinken Ned. 1 punt.
Profssionals weg: 1. Van Steenber
gen, België 5 punten; 2- Kuebler,
Zwitserland 3 punten; 3. Coppi, Italië
1 punt.
Amateurs achtervolging: 1. Ander
sen, Denem. 5 punten; 2. Cartwright
Eng. 3 punten; 3. Gandini It. 1 pnt.
Professionals achtervolging: 1. Cop
pi Italië 5 punten;,2. Gillen, Lux. 3
punten; 3. Van Est. Ned. 1 punt.
Strayers: 1. Frosio Italië 5 punten,
2. Pronk. Ned. 3 punten, 3. Lesueeur
Frankrijk 1 punt.
Amateurs sprint: 1. Patterson,
Australië 5 punten, 2. Bellenger, Fr.
3 punten; 3. Heid, V.s. 1 punt.
Professionals sprint: 1. Harris, Gr.
Brittannië 5 punten; 2. Derksen. Ne
derland 3 punten; 3. Van Vliet, Ne
derland 1 punt.
Het puntenklassement voor de
Prix Henrie Desgrange luidt: 1. Ne-
deralitd 13 punten; 2. Italië 12 pun
ten; 3- Engeland 8 punten; 4. Luxem
burg 6 punten; 5. België, Denemar
ken en Australië, allen 5 punten; 8.
Frankrijk, 4 punten: 9. Zwitserland
3 punten; 10. Ver. Staten 1 punt.
DE VERGADERING, die de Nederlandse Katholieke Sportbond, Dio
cees Haarlem, afdeling Voetbal gisteren in Haarlem belegde, is ge
deeltelijk bijgewoond door de hoogste kerkelijke autoriteit xn dit bis
dom. Mgr. J. P. Huibers. Dit is tekenend voor het belang, dat door ons
episcopaat aan de organisatie van onze katholieke voetballers in het
bijzonder en aan die van onze sport beoefenende jeugd in het algemeen
wordt gehecht. Mgr. Huibers, die de vqj-gadering heeft willen toespreken
werd ingeleid door de voorzitter, de heer Kruiver, die er op wees, dat
de sport ook in ons land weliswaar zeer populair mag worden genoemd,
maar door zeer velen, ook onder onze geloofsgenoten, niet op juiste
waarde wordt geschat. Men beschouwt haar veelal bijna geheel als van
waarde voor de stof. Dit bemoeilijkt het werk van de katholieke sport
leiders, die het geestelijk belang van de sport in het oog wensen te
houden, overeenkomstig de door het episcopaat herhaaldelijk aangegeven
richtlijnen. Spreker beloofde trouw aan zijn geestelijke leiders.
Mgr. Huibers op de
vergadering te
Haarlem
Mgr. Huibers ving Zijn bezielend
betoog aan met de bekentenis: „Ik
ben geen sportm'an. Maar ik voel
met U mede. De woorden van Uw
voorzitter zijn mij uit het hart ge
grepen." Mgr. belichtte vervolgens
uitvoerig het belang van een over
koepelende organisatie als die van
de N.K.S., die, zeker in Zijn diocees,
onontbeerlijk is. Het is een conditio
sine qua non, dat de katholieke
jeugd katholiek georganiseerd moet
zijn. Jongeren worden veeleer opge
voed door het voorbeeld, dat zij da
gelijks voor ogen zien, dan door de
raadgevingen en vermaningen, die
htm bij tijd en wijle worden toege
voegd. Hun sportleiders hebben
daarom een grote invloed op hen.
Deze leiders zullen katholiek moe
ten zijn, wil de invloed, waarvan
sprake is, een goede, katholieke zijn.
Voor dergelijke leiders kunnen
slechts onze katholieke verenigingen
instaan. De offers, die om tot sport
beoefening in katholiek verband te
komen, wat sommige opzichten be
treft, zullen moeten worden ge
bracht, mogen ons daarom nooit doen
terugschrikken. Breng aan onze
jeugd bij, dat zij, behalve aan hun
ouders, die mensen zijn, ook toebe
horen aan God. „Verder laat ik dan
alles gaarne aan U over," besloot
Mgr. Huibers Zijn toespraak-
IN DE INTIEME KAPEL van het St. Liduinahuis aan de Zoeterwoudse
Singel begon gistermorgen voor de nieuwe R.K. Voetbalvereniging
„Nieuw Leiden" een schone dag. De geestelijk adviseur, rector L. P. M.
Vester, droeg een H. Mis op, als sluiting van het voorafgegane triduum,
als opening van deze bijzondere dag, als een bekroning op elf maanden
hard zwoegen en als start van een nieuwe vereniging, die vol enthou
siasme een glorievolle tijd tegemoet wil treden. Gevoelens van dank
baarheid moeten de leden dan ook bezield hebben, toen zij tot de H.
Tafel naderden. En smeekgebeden zullen opgestegen zijn, om deze jonge
telg van de katholieke sport een lang en vruchtbaar leven toe te meten.
9-h.ote dag wtoK de
jonge iWieniging
Hoe schoon was het Evangelie van
de Barmhartige Samaritaan van toe
passing op deze gebeurtenis. Rector
Vester wist het in zijn korte predi
katie zo treffend juist te zeggen.
„Daten wij vooral het gróte gebod
van God, het gebod van de Liefde,
beoefenen in onze vereniging. Door
en met elkaar kunnen wij de kracht
vinden die liefde uit te dragen, over
al waar wij zullen komen."
Pianomuziek en krentenbollen.
Na de H. Mis vonden de leden,
senioren, junioren en aspiranten, el
kaar weer terug in de gym.zaal van
„De Voorzienigheid", waar een
heerlijk ontbijt stond te wachten.
Hulpvaardige dames lieten alles vlot
'verlopen en waar het voetballers
betrof, behoeft .het geen betoog, dat
aan de belegde broodjes 'en krenten
bollen alle eer werd gegeven. Dan
sende vingers over de pianotoetsen
zorgden voor een gezellige stem
ming, zo gezellig zelfs, dat het de
voorzitter, de heer B. Bekkering, al
le moeite kostte zich in dit jeugdige
milieu verstaanbaar te maken, om
rector Vester hartelijk te danken
voor de zeer vele moeiten, die hij
zich heeft getroost, om V.N.L. op
het paard te helpen. Dank verder
aan allen, die hebben meegewerkt
aan de voorbereidingen.
Tweemaal ingezegend!
Toen om half twaalf het gezel
schap uit elkaar giflg, was de lucht
loodgrijs en zwaar van regenwolken.
Toen zij elkaar om één uur op him
nieuwe terrein aan de Kersen straat
weer ontmoetten, was de dreiging
werkelijkheid geworden en viel de
regen in stromen neer, als een eer
ste Hemelse inzegening van dit
voetbalveld.
Liturgisch kan men nochtans met
een regenbui niet volstaan en zo
zag om half twee een verregend ge
zelschap van leden, genodigden en
belangstellenden rector Vester al ze
genend over de middenlijn van het
veld schrijden.
Stroom van gelukwensen.
Na deze plechtigheid kwamen de.
tongen los. De voorzitter verwel
komde de afgevaardigden van de
Kath. Sportbond, de Scheidsrecïxters-
vereniging, Docos en andere zuster
verenigingen. Na een overzicht ge
geven te hebben van de ontstaan-
geschiedenis van V.N.L. herhaalde
de heer Bekkering de dankwoorden
aan het ontbijt gesproken en wekte
de aanwezigen op donateur te wor
den van de vereniging.
De heer Duindam sprak namens
de Kath. Sportbond en had alle res
pect voor hetgeen V.N.L. heeft be
reikt. De heer M. Lakeman uit
Voorschoten sprak als voorzitter van
V.V.L.V. de wens uit dat de wed
strijden op dit nieuwe veld alle in
de beste verstandhouding gespeeld
zouden mogen worden, een echte
katholieke vereniging waardig. Na
mens de Scheidsrechtersorganisatie
sprak de heer v. d. Geer, die, on
danks de verschillende opinies over
V.N.L. in de stad, van harte zijn
volle medewerking toezegde.
De heer Biegstraten sprak namens
de zustervereniging „Docos" harte
lijke gelukwensen en hoopte dat
tussen de twee verenigingen een
hechte samenwerking zou ontstaan,
tot grotere groei en bloei van de ka
tholieke sport in Leiden. De heer J.
A M. van Oyen, voorzitter van de
K.A.B., was verheugd over dit jon
ge contact tussen K.A.B. en sport.
Spr. zegde toe een propaganda in
de Kath. Arbeidersbeweging voor de
kath. sport.
Met een dankwoord tot de spre
kers sloot de voorzitter deze stroom
van welsprekendheid, niet echter
alvorens rector Vester nog eens zeer
hartelijk dank gebracht had aan de
fa. v. d. Geer en Stuifzand, die, toen
de vereniging voor hopeloze moei
lijkheden stond, buitengewone hulp
verleende, door een terrein beschik
baar te stellen, waarvoor heel VNL
van harte dankbaar is.
En toen ging eindelijk de voetbal
rollen.
V.V.L.V—MEERBURG.
Toen na de rust V.V.L.V. direct
op de Meerburgveste afstormde,
meende iedereen een echt Voor-
schotens kwartiertje te zullen gaan
zien. Maar Meerburg dacht er an
ders over; binnen vijf minuten wa
ren de rollen omgedraaid en voet
balden de Rijnbewoners alsof zij
helemaal geen 20 voorsprong had
den. V.V.L.V. zakte terug. En toen
na een kwartier een hard en feil
loos schot van Nic. Romijn in de
uiterste benedenhoek keeper Her
man Stikvoort geen schijn van kans
gaf, was het pleit beslecht. Het was
een geslagen V.V.L.V. dat naar de
middenlijn slenterde.
Dat het daarna nog 50 gewor
den is, zegt niets meer. De wed
strijd was reeds beslecht. Het had
er overigens in de eerste helft niet
naar uitgezien. Weliswaar maakte
Meerburg direct een zeer safe in
druk door goed te combineren en
met verre harde trappen het spel
steeds open te gooien, maar dé V.V.
L.V.-ers gaven op het middenveld
een alleraardigst spel te zien, dat
nochtans alleen maar aardig was.
Het' kostte de Voorschotenaren niet
zoveel moeite de bal te bemachti
gen en voor het vijandelijk doel te
komen, maar daarmede waren hun
prestaties dan ook uitgeput. In de
voorhoede werd het ontbreken van
midvoor Nic. Stikvoort, als centrale
figuur, die het spel verdeelt, wel
zeer sterk gevoeld. Weliswaar deed
Piet v. d. Berg z'n best hem te ver
vangen en hij zwoegde er zeker ook
hard genoeg voor, maar het juiste
Ir. Hopster over het bestuurs
recht van de N.K.S.
Ir. Hopster, die hierna het woord
verkx-eeg, en ..Het bestaansrecht en
het nut van de Nederlandse Katho
lieke Sportbond" tot titel van zijn
inleiding had gekozen, kon uiter
aard de voetsporen van zijn hoog
waardige voorganger niet steeds
vermijden. De vraag: hebben onze
katholieke clubs hun bestaansrecht,
zou, zo wist spreker, door alle aan
wezige leiders van sportverenigingen
in positieve zin worden beantwoord.
Over de hoofden der aanwezigen
heen zou hij echter willen spreken
tot hen, die het verband niet zien,
dat er tussen gezin, kerk, school en
sportvereniging bestaat of in alle
geval dient te bestaan. Alle vier sa
men, vox-men deze factoren de bron
waaruit de jonge mens zijn opvoe
ding en vorming ontvangt. De heer
Hopster verwees hier naar de school
strijd, die wij, nog niet lang geleden,
hebben gevoerd, ofschoon wij wis
ten, dat er geen „katholieke" wis
kunde op onze katholieke scholen
zou worden onderwezen. Evenzeer
echter als onze katholieke onderwijs
instellingen, behoeven wij katholie
ke sportclubs. In deze eigen organi
saties zullen wij, nu de fusie met de
K.N.V.B. tot stand is gekomen en,
naar spreker hoopt, gehandhaafd zal
blijven, veel meer dan voorheen,
onze tijd kunnen besteden aan de
geestelijke vraagstukken, de vor
ming van onze jeugd betreffend. De
technisch-organisatorische kwestie
die vroeger -de tijd van onze R.K.F.
en diocesane bonden in beslag nam,
wordt nu voor een belangrijk ge
deelte door anderen opgelost. De
vorming, waaxwan hier sprake is,
zal echter meer positief gericht moe
ten zijn. Te veel nog, worden onze
katholieke verenigingen uitsluitend
beschouwd als een veilige bescher
ming tegen de. gemengde verkering
en naaktcultuur. De meer positieve
instelling zal in gemeenschappelijk
overleg in dc N.K.S. en zijn dioce
sane onderafdelingen sneller en be
ter kunnen worden verworven. Het
belang van het bezit van een eigen
orgaan als „estafette" springt hier
in het oog.
Enkele andere onderwerpen, met
het oog waarop de heer Hopster
voor nut en bestaansrecht van de
N.K.S. wilde pleiten, zijn, kortweg
aangegeven: de jeugdleiderscursus
sen en jeugdsportkampen, die in
kleiner verband moeilijk zouden zijn
te organiseren; het geven van richt
lijnen inzake bedrijfssport, tegen
over dewelke wij als katholieken af
wijzend staan; de doorvoering van
het werk der K.A. in onze vereni
gingen; sportuitwisseling tussen R.K.
clubs onderling en het organiseren
van missiewedstrijden. Betreft het
hier besprokene speciaal het dioce
sane verband, het grote landelijke
verband van de N.K.S. vindt zijn
bestaansrecht en nut vooral in de
verdediging van onze standpunten
die wij tegenover regering en K.N.
V.B. in bepaalde gevallen moeten
.kunnen voeren. Spreker zou dit lan
delijke verband een belangenvereni
ging willen noemen, gelijk b.v. de
Federatie van Eersteklassers dit is.
In de loop der vergadering wer
den vervolgens de heren Kruiver en
v. d. Heuvel respectievelijk tot
voorzitter en secretaris herkozen.
Bij de rondvraag tenslotte, vond men
aanleiding een deel van onze katho
lieke pers te danken voor de steeds
verleende medewerking.
contact ontbrak. Voeg daar nog bij
een gebrek aan een beslissend schot
en misschien een beetje pech!
dan is daarmede de Voorschotense
voorhoede getekend.
Doch ondanks alles zag het er
aanvankelijk niet naar uit dat het
zo zou lopen. Ook niet toen Meer
burg na een kwartier de leiding
nam en zelfs nog niet toen weer een
kwartier later de bal voor de twee
de maal achter de Voorschotense
keeper terecht kwam. In beide ge
vallen was een Meerburgman, Mc.
Romijn en Jantje Zandbergen, door
gebroken, om de bal tot vlak voor
de keeper op te drijven en dan op
korte afstand in te schieten (20).
V.V.L.V. was vaak in de aanval, va
ker zelfs dan Meerburg, maar het
afwerken bleef te slordig; ook vier
corners bleven zonder succes.
Nadat in de tweede helft het der
de doelpunt gescoord was, bleef er
van een gelijkwaardig V.V.L.V. niet
veel meer over. Meerburg werd be
slist de baas en voerde de stand tot
40 op. Twee minuten voor het
einde kregen de Meerburgers zelfs
nog een penalty toegewezen (50)
en daarna blies de heer v. d. Geer,
die zeer correct leidde, het einde.
De voorzitter van V.N.L. reikte na
afloop aars- de aanvoerder van Meer
burg, de heer F. Zandbergen, de me
daille uit, die door „De Leidse Cou
rant" hiervoor besclxikbaar was ge
steld. Beide verenigingen kregen
bovendien een herinneringsmedaille
van V.N.L., als aandenken aan deze
sportieve en spannende ontmoeting.
Want hoewel de cijfers het niet zou
den zeggen, was het een spannende
match, behalve dan het laatste half
uur, toen de beslissing reeds geval
len was.
