DE SLAG OM NOORDWIJK!
Vernietiging van groenten is
sociaal bezien niet verantwoord
'ïletjaait
in Indonesië
Sterk verhaal
Emigranten naar
Canada
WOENSDAG 20 JULI 1949
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 2
DOORDRAAIERIJEN
Wij ontlenen de volgende be
schouwing aan „De Nieuwe Eeuw".
Met onze export van groenten naar
Duitsland wil het maar niet vlotten.
De telkens anders luidende berich
ten dienaangaande wijzen uit dat er
moeilijkheden bestaan, die blijkbaar
niet tot een oplossing gebracht kun
nen worden.
Insiders weten, dat verleden jaar
na moeizame onderhandelingen
vooral met de Amerikaanse bezet-
tings-autoriteiten, een handelsver
drag tussen ons land en Duitsland
gesloten werd, dat voorzag in een le
vering van verse groenten tot een
bedrag van tien millioen dollar. Op
basis van dit handelsverdrag werd
toen een overeenkomst gesloten tus
sen het Centraal Bureau van de
Tuinbouwveilingen in Nederland en
de Joint Export Import Agency in
Duitsland, waarin vastgelegd werd
wat er geleverd zou worden en te
gen welke prijzen. Met dit bedrag
van tien millioen dollar zou men-tot
1 Aug. 1949 moeten doen.
Onmiddellijk na het van kracht
worden van dit verdrag rolden wa
gonladingen in lange rijen ons Oos
telijk nabuurland binnen, met als
gevolg dat reeds lang vóór de tijd
VOETBAL
BERTUS DE HARDER PROF?
Bertus de Harder, linksbuiten van
VUC en oud-international, zal waar
schijnlijk overgaan tot de beroeps
klasse. Volgens het „Vrije Volk"
vertrekt hij spoedig naar Frankrijk
om een contract te tekenen voor de
profclub Bordeaux. Het eerste con
tact zou tot stand zijn gekomen, toen
de Hagenaar met het Nederlandse
B-elftal in Bordeaux tegen Frank
rijk speelde.
DE COMPETITIE-INDELING VOOR
HET A.S. SEIZOEN
De „Sportkroniek" bevat de inde
ling van enkele Districten, le en 2e
klasse. Deze zijn als volgt:
District I, eerste klasse: ADO, BI.
Wit, DOS. Feijenoord, Haarlem, H.
DVS, KFC, Sparta, VSV, Zeeburgia
Tweede klasse A: AFC, Alcm, Vic-
trix, DWV, Elinkwijk, HVC, Rapidi-
tas, Spartaan, UVV, Volendam,
Vriendenschaar, Zaandijk;
B: Hercules, OSV, Stormvogels,
TOG, Velox, WA, W'meer, West-
Frisia. WFC, ZFC.
District II, eerste klasse;: Ajax,
DWS,' EDO, 't Gooi, HBS, Neptunus,
RCH, SW, Vole wijekers, Xerxes,
Tweede klasse A: CW, DCV, DFC
EBOH, Leerdam, Overmaas, Sche-
veningen, Unitas, UVS, VUC.
B: Coal, DHC, Emma, Excelsior,
For tuna, Gouda, HVV, ODS, Quick,
RFC, Sliedrecht.
Derde klas A: Alphen, GSV, HBC,
HFC, Hillinen, RKAVV, Rooden-
burg, Tonegido, TYBB en Wassenaar.
Derder klas B: Blauw Zwart, BMT,
Cromvliet, GDA. de Hollandiaan,
HPSV. Pretoria, Texas. VDL. VCS.
Derde klas C: Laakkwartier, LFC,
Moordrecht, Olympia ONA, Postdui
ven, RVC. VFC, VIOS, Westerkwar
tier.
District III eerste klasse: AGOVV
Enschede, Ensch. Boys, Go Ahead,
Heracles, Hengelo, NEC, Quick, Wa-
geningen en Zwolse Boys.
Nog is deze indeling niet defini-
ief, want er bestaan nog steeds plan
nen om grotere afdelingen, voor de
eerste klasse te vormen, nl. of vier
afdelingen van vijftien clubs, of vijf
van twaalf.
WATERPOLO
De ZijlVitesse (Dames) 22.
Beide zeventallen waren voor rust
volkomen tegen elkaar opgewassen
en alleen een klein foutje in de Zijl
achterhoede was oorzaak, dat Vitesse
de leiding kon nemen (01). In de
tweede helft ging het voor de thuis
club veel beter. Mej. Teyn maakte
spoedig gelijk (11) en njadat T.
Sjardin de Zijl zelfs een 21 voor
sprong had gegeven, dachten wij
reeds aan een goede overwinning.
Fel beet echter Vitesse van zich af
en met een ferm schot was de stand
opnieuw gelijk (22).
De Zijl 2Haarlem 3 22. Deze
belangrijke kamp voor het kampioen
schap (de Zijl had alleen van Haar
lem verloren) werd voor onze stad
genoten slechts een gelijk spel,
waardoor de kans op een kampioen
schap vrijwel is verkeken.
De thuisclub begon heel goed en
met een fraaie doorslagbal maakte
Arbouw spoedig 10. Haarlem laat
het hier niet bij zitten en fel wordt
-er voor een doelpunt gezwoegd. Juist
als Arbouw een tweede doelpunt
scoort, heeft scheidsrechter Mooie-
naar voor een overtreding gefloten
en'kon dit doelpunt niet worden toe
gekend. Nog voor rust weet de Haar-
lem-midvoor eveneens met een door
slagbal gelijk te maken (11). Gro
te spanning bracht de tweede helft
en juist als de Zijl een kans heeft ge
mist, komt Haarlem vrij en is de
stand 12. Geheel de Zijl komt nu
opzwemmend naar voren' en maakt",
opnieuw gelijk (22). Hoe de Zijl
zich ook inspant, het einde bracht
geen wijziging en is Haarlem prac-
tisch gesproken, kampioen.
De Zijl IV speelde eveneens gelijk,
n.I. 11 tegen H.W.V.
POSTDUIVEN
„De Vooruitgang (Nieuwkoop).
Wedvlucht van oude duiven van Or-
ans. In concours 26 duiven, afstand
3 k.m., gelost om 6.25 uur, aan
komst eerste 13.15.15, laatste 14.37.2.
l .tslag: 1. G. J. Struys, 2, 6 Adr.
Vuyf, 3 H. v. d. Neut, 4 A. Middel
koop en 5 Alb. van Leeuwen.
het bedrag was uitgeput. Een serie
aanvullende verdragen bleek niet
voldoende om de nog resterende pe
riode tot 1 Augustus te overbruggen.
Verschiilende oorzaken hebben er
toe geleid, dat de toegewezen con
tingenten zo spoedig waren uitgeput.
En een van de voornaamste daarvan
is wel geweest de tussentijdse wis
seling van methode. Was aanvanke
lijk bepaald, dat centraal via het
Centraal Bureau geleverdzou wor
den, later werd dit systeem prijs ge
geven en de individuele handel her
steld, zodat de Duitse importeurs
met hun Nederlandse collega's in
contact konden treden, nadat zij de
markt in het eigen land naar beho
ren hadden afgetast. De behoefte
van de Duitse markt behoefte ook
aan de meer luxe producten bleek
echter zó groot, dat de toegestane
bedragen verdwenen als sneeuw
voor ae zon.
En thans, nu dc grote stoot
koudegrondse groenten in de
aanvoer is, zit de tuinbouw voor
de catastrophale gevolgen. Want
al moge het waar zijn, dat de
tuinbouw, dank zij de toegesta
ne export op Duitsland en het
uitstekende tuinbouwweer vette
maanden gekend heeft, nü zit
bij in de magere maanden om
dat zijn producten bij een ge
sloten export op Duitsland voor
een goed deel onverkoopbaar
zijn.
Men zegt vaak. dat het in de tuin
bouw zó gaat, dat grote winst op be
paalde producten de op andere pro
ducten geleden verliezen moet goed
maken, maar dat het de tuinder
dooreen gen'omen goed gaat. Dit is
schien wel voor de Tuinbouw in zijn
geheel en voor de grote tuinders met
een gevarieerd bedrijf, maar niet
voor de kleinere, gespecialiseerde
tuinders, die toch in aantal het over
groot percentage uitmaken. En thans
is het zelfs zó, dat de gespecialiseer
de tuinbouwers van de koude grond
de gevoeligeklappen krijgen, nadat
de tuinbouwers van de kasproducten
eenuitzonderlijk goed seizoen heb
ben gehad.
Met dat al is een groot gedeelte
van onze tuinbouwproducten thans
onverkoopbaar en moet worden
doorgedraaid. De huisvrouwen heb
ben het reeds gemerkt aan de daling
van de prijzen. De meesten van hen
zullen zich wel verwonderd hebben
afgevraagd, waarom de daling zich
niet verder heeft voortgezet. Dat
komt. omdat de onverkoopbaarheid
van de groenten op de veiling maar
een schijnbare onverkoopbaarheid is.
Onze groenten worden op de
veiling niet tot iedere prijs ver
kocht, maar tot aan een mini
mum-prijs. En wanneer een par
tij de minimum-prijs niet haalt,
wordt zij „doorgedraaid", d.w.z.
niet verkocht. Deze minimum
prijs is geen door de overheid
gegarandeerde prijs. Minister
Mansholt heeft zich steeds
ondanks herhaald aandringen
van tuinbouwzijde tegen het
leggen van een bodem-in-de-
markt van overheidswege ver
zet. Maar wat van overheidswe
ge niet is gebeurd, is van parti
culiere zijde gedaan.
Dit betekent dus, dat de tuinbou
wers ook voor hun doorgedraaide
producten een minimum-prijs krij
gen uit een pot, die door de tuin
bouwers zelf gevoed wordt, doordat
zij een zeker percentage van hun
ontvangsten daarin storten. Maar
deze minimum-prijs is zo laag, dat
van enige winst geen sprake is.
Met dat al worden grote hoeveel
heden verse groenten doorgedraaid
d.w.z. als veevoeder gebruikt of op
de mestvaalt geworpen. En econo-
maar ten dele waar en geldt mis- misch is dat wel te verdedigen. Of
dat ook sociaal te verantwoorden is,
is een andere zaak.
Zolang er nog mensen in ons land
zijn voor wie dit nationaal product
nog te duur is, zolang moet er een
systeem denkbaar zijn, volgens welk
geen groenten op de mestvaalt te
recht komen. (Inderdaad. De groen
te-doordraaierij is sociaal bezien er
gerlijk. En we mogen deze zaak niet
alleen uit een oogpunt van econo
mie bekijken. Red. L.Crt.)
Natuurlijk is dit gemakkelijker ge
zegd dan gedaan. Reeds jaren, reeds
decennia lang is het doordraai-sys-
teem een probleem en een ergernis.
Een probleem voor de overheid en
de producent; een ergernis voor de
consument, die desondanks zijn
groenten duur moet betalen of niet
kan betalen.
En of er met de nodige ernst en
durf in het verleden naar een mo-
durf' in 't verleden naar 'n moge
lijke en geschikte oplossing gezocht
ker, de tuinbouwers brengen mil-
lioenen en millioenen bijeen om zich
tegen de geldelijke gevolgen van het
doordraaien te verzekeren. Maar
daarmede werken zij niet aap de
oplossing van het probleem. Inte
gendeel, daarmede bestendigen zij
het juist. Indien zij de bijeenge
brachte kapitalen eens zouden aan
wenden om de op een bepaald mo
ment niet verkoppbare groenten te
conserveren o' te verwerken, mis
schien zou de oplossing dan gevon
den kunnen worden. En zo een op
lossing niet mogelijk blijkt, dat de
tuinbouw zich dan aanpasse aan de
reële behoefte.
Intussen hoopt en verwacht de
tuinbouw, dat de opening van de
oostgrens voor zijn producten defi
nitief zal zijn.
lO R G A N O
VLEESVERGIFTIGING TE
WATERINGEN.
Door het gebruiken van gebraden
vlees, dat een week oud was, is
Maandagavond de heer J. A. van der
Wilk in het Hippolytusziekenhuis te
Delft overleden. De echtgenote van
het slachtoffer, die eveneens in dat
ziekenhuis is opgenomen, verkeert
nog in zorgwekkende toestand.
ZONDAGSFIETSVERBOD TE URE.
Met het oog* op de Zondagsheili
ging hebben B. en W. van Urk be
sloten voortaan het fietsen op Zon
dag in de kom van het dorp te ver
bieden. „Trouw"
JAN BEYK
Rusthoflaan 29
Sassenheim
soldaat le kl„ viert 21 Juli zijn 3e
Ind. verjaardag te Garut (Java)
De zon staat blakend boven de stad, de-stra
ten zijn verlaten tijdens dit middaguur. Alles
wat maar enigszins lopen of rijden kan, heeft
zich buiten de stad begeven om in de bossen of
de zee verkoeling te vinden. De werkzaamhe
den zijn zoveel mogelijk gestaakt. Het is te
warm om 4e werken. In een van de gebouwen
van Leiden, (om juist te zijn het perceel Nieu
we Rijn 52) kan men zich die luxe echter niet
veroorloven. Het is daar als in een hoofdkwar
tier van het leger tijdehs het voorbereiden van
een veldslag. Evenals de hitte van het gevecht
bijzondere voorzieningen vraagt, zo vraagt in
dit „hoofdkwartier" de voorbereiding van de
zomerkampen de medewerking van allen, die er
mee te maken hebben.
In het gebouw heerst een zonderlinge stem
ming en activiteit. Gehurkt in een hoekje van
de zaal zit een blonde jonge man. Naast zich
een schotel met bruine lak. In zijn linkerhand
een grote stroohoed van het model als tuinders
gebruiken tijdens het werk op het land. Met
een penseel strijkt hij de lak over de hoed en
doet het stroogeel veranderen in bruin. Hier
zijn de leidershoeden in de maak. Zij moeten
medehelpen de sfeer van het kamp te verhogen.
Het staat immers niet een hoge zije of een
deukhoed in het kamp.
Poor de geopende deur van de volgende, zaal
klinken ruzie-achtige stemmen. Nieuwsgierig
naderbijgeslopen merkt men, dat twee door
drukke werkzaamheden verhitte gemoederen
zich aan het ontlasten zijn.
,,'t Is niet waar, jij zou voor die gemellen
zorgen. Het is vijf uur en die zaak is al geslo
ten en morgenochtend om half acht moet die
rommel naar Noordwijkerhout". Blijkbaar een
fout in de organisatie.
In de andere hoek van de zaal zit een jonge
dame achter de schrijfmachine de laatste deel
nemers aan het kamp op de lijst te plaatsen. Om
er de goede stemming bij de twee kemphanen
weer in te brengen, zingt ze op de maat van de
machine: „Pak al je zorgen in een plunjezak
en fluit, fluit, fluit
Een zoveelste jongeman, kauwend als een
Amerikaan op de eerste originele na-oorlogse
Wrigley-kauwgum, komt met een oude scheeps-
bel al luidend binnen. Weer een stuk van het
servies en wat voor een de scheepsbel van H.M.
„Sumatra". Waardiger geluid kan toch niet!
Eindelijk is het dan zover, dat alle benodig
de spullen in de vrachtwagen geladen kunnen
worden om naar het kampterrein gebracht te
worden. Hier wacht nog veel werk, voordat
alles in gereedheid is gebracht om de jonge
gasten te ontvangen.
Daar komt een vrachtwagen ,vol geladen met
jongens, het betonpad afrijden. Hij stopt voor
de ingang naar het kamp, twee houten palen,
waartussen een oranje spandoek bevestigd is.
Het Oranjekamp is begonnen.
Dertig knapen springen uit de wagen. Hun
rugzakken en plunjezakken volgen. Groepjes
kiezen en nu met de leider naar de tenten,
welke aangeduid zijn met de namen Razende
Bol, Krabbedijke, Huisduinen etc.
Voor veel knapen is het voor het eerst van
hun leven, dat zij in een tent zullen slapen. Zij
bekijken angstvallig de harde grond en betasten
het tentdak, uit vrees, dat bij een flinke regen
bui de tent zich als een vergiet zal gedragen.
Nu vlug de persoonlijke bagage uitgepakt, de
dekens uitgerold en tot slaapzakken gemaakt
en de tent is klaar om te gaan slapen. Even pro
beren hoe het ligt. Hier nog een kuiltje voor
de heup maken, daar een hinderlijke tak on
der het grondzeil verwijderen, stiekum de de
kens van de buurman een eindje opschuiven
en alles is O.K.
De Staf heeft zich in deze bedrijven in de
staftent teruggetrokken en wisselt de eerste
indrukken over de kampen uit. Nadat de jon
gens een uur gelegenheid hebben gehad hun
tenten in orde te brengen, traden staf en jon
gens aan rondom de vlaggemast. Het rood-wit-
blauw gaat de lucht in en in het gebed vragen
veertig mensen om Gods zegen over hun kamp.
Enige korte instructies en raadgevingen, een
saluut en het kamperen heeft officieel een aan
vang genomen. Het is ondertussen 6 uur ge
worden ,tijd voor het avondeten. De kok heeft
een stapel boterhammen doen vervaardigen, die
niet mooi meer is. Een duinpan dient als eetzaal
en de grond als tafel. Mokken vol thee verge
makkelijken het slikken en weldra zien we de
kok met grote ogen van verbazing kijken naar
de steeds meer slinkende voorraad.
Voor de eerste kampavond staat een duin- en
strandwandeling op het program. Terwijl de
jongens aldus hun omgeving gaan verkennen,
komen de burgers uit de omgeving opdagen,
nieuwsgierig naar de plaats, waar die vracht
wagen met jongens geland zal zijn. Het kamp
geeft een aardig gezicht. Als met kwistige hand
neergestrooid staan twaalf voormalige legerten
ten verspreid tussen en op de duintoppen rond
om de vlaggemast. De grootste tent, gemerkt
met een houten kruis, dient als kapeltent voor
het opdragen van het H. Misoffer. Bij de in
gang van het kamp, vlak langs het betonpad,
dat de verbinding vormt met de buitenwereld,
bevindt zich het domein van de kok. Een echte
kok; dik als alle koks zijn van het vele proeven
en voorzien van een grote koksmuts. Terwijl
wij hem passeren, staat hij op een groenten-
kistje (anders kan hij er niet bij) met een grote
spaan te roeren in de ketel van een militaire
veldkeuken. De koksmaat klooft een oude si-
naasappelkist tot brandhoutjes. Links van de
veldkeuken staat een geheimzinnig apparaat op
wielen, voorzien van kranen en slangdn. Dit
blijkt bij nader inzien een militaire watertrailer
te zijn, waarmede de watervoorziening van het
kamp geregeld wordt.
Zoals een goed gastheer betaamt, nodigt de
kok de bezoekers uit tot het drinken van een
kopje koffie. Na kennismaking over en weer
en een babbeltje in de maneschijn, horen we in
de verte de jongensstemmen, die ons de terug
komst van de knapen aankondigen. De stem
ming is goed. Vrienden hebben elkaar gevon
den. Honderduitpratend over de eerste indruk
ken van het kamp en zijn omgeving passeren zij
ons op weg naar de vlaggemast, waar na het
drinken van een kop koffie de eerste kampdag
besloten wordt met het neerhalen van de vlag
en het bidden -van het avondgebed.
Nu naar de tenten, waar petroleumlampen
zorgen voor verlichting. Hier is het een reuze
kabaal. Schoenen en kledingstukken vliegen
heen en weer. Hartelijk wordt er gelachen om
Piet, die bjj vergissing de pyama van zijn
jongste broer heeft meegenomen en nu „op
hoog water loopt". Grote hilariteit ontstaat er
als de tentgenoten van Jan bemerken, dat zijn
zorgvuldig in een papieren zak opgeborgen bra-
menoogst in zijn rugzak is uitgeperst tussen zijn
kampverschoning. Eindelijk, na herhaalde
waarschuwingen en dreigementen van de staf,
wordt het rustig in de tent. Naast de regelma-;
tige ademhaling van de slapenden klinkt af en
toe een geeuw van een, die tevergeefs op het
bezoek van Klaas Vaak ligt te wachten. Zijn
buurman vormt een pracht spelobject. Met een
grashalm, die tussen het grondzeil en de tent
tevoorschijn komt, kietelt hij in de neusgaten
van zijn slapende tentgenoot, totdat plotseling
een hand van onder de dekens te voorschijn
schiet en hem een draai om zijn oren ver
koopt. „Oog om oog, tand om tant" is de wet
van de rimboe en, als er ooit een wet nauw
gezet is toegepast, dan is het deze. De hele tent
is klaarwakker. De tentleider pakt de dader in
zijn pyamakraag en plaatst hem onder toezicht
van de kampleider by de vlaggemast onder de
blote hemel. Een kwartiertje in de stille een
zaamheid van de nacht werkt weldadig op de
rust en de slaap van de knaap, zodat ook deze,
na op zijn plaats tussen de jongens te zijn aan
geland, in vaste slaap valt.
Nauwelijks schiet de eerste zonnestraal van
de nieuwe dag over de duintoppen en heeft de
haan van de naburige boer kans gezien om te
kraaien of het eerste hoofd verschijnt uit de
tent. Deze verschijning is echter nog harde
noodzaak. Een jong plantje naast de tent krimpt
ineen van de plotseling neerdalende dauw. Het
is nu echter gauw gedaan met de rust. De na
tuur ontwaakt, ditmaal gewekt door een der
tigtal knapen, die een rondedans uitvoeren om
de tenten. Langslapers worden hardhandig tot
de bewoonde wereld teruggebracht. Met ver
warde haren verschijnt het hoofd van de kamp
leider vanuit zijn tent. Al kunnen de jongens
met een paar uur nachtrust toe, vier uur in de
ochtend is hem toch te vroeg om de nieuwe
kampdag te beginnen. Maar ja, hoe goed de
jongens het ook menen, de Hopman wordt geen
rust meer gegund. Als het dan om half zeven
aantreden is voor ochtendgymnastiek heeft me
nige knaap reeds een paars gezicht van het
bramensnoepen. Bovenbroek aan over de
zwembroek, handdoek in de hand, zo rennen de
jongens naar zee. Hier nog een pracht verto
ning, Afgesproken, dat alle tegelijk, na het
startsein, de zee in zouden rennen. Dat velen
niet verder kwamen dan hun enkels lag niet
aan de branding, want die was er niet.
Vandaag is het Zondag. Het geïmprovisieerde
altaar is keurig versierd met veldbouquetten.
De kaarsen flikkeren in'de wind. De Aalmoe
zenier maakt zich klaar, geholpen door de
misdienaar. Tent voor tent komen de jongens
naderbij. Gezamenlijk wordt het ochtendgebed
gebeden. De H. Mis begin*, omlijst door het
koorgezang van zeemeeuwen en andere vogels.
De priester preekt over Gods goedheid. Hoe ge
makkelijk beseffen wij die goedheid en Gods
almacht, als wij rondkijken in onze kerk, over
koepeld door een stralend blauwe heftiel en
gesierd met de zuiverheid van de natuur.
Nadat de tenten opgeruimd en de dekens ge
lucht zijn, heeft de kok de havermoutpap ge
reed. Dik suiker en smullen maar. Vandaag is
het Zondag. Kalmpjes aan dus, behalve voor de
kok, die zijn Zondagsmaal maar niet klaar kan
krijgen, omdat de schoorsteen van de kachel
niet wil trekken. Uiteindelijk met man en
macht het eten gaar blazen, 's Avonds tijdens
het kampvuur een waarschuwing van de poli
tie. Patiënten uit St. Bavo ontsnapt. Weest op
Uw hoede. En jawel hoor/ de andere ochtend
na de vlaggeparade een radeloze kok, die, zo
hard als zijn korte beentjes en dikke buik het
toelaten, druk armenzwaaiend en onverstaan
bare kreten uitstotend, het kamp inrent in de
richting, waar de staf zich bevindt. Een glaasje
water was nodig om de kok uit zijn woorden
te laten komen. Hortend en stotend komt het
hoge woord eruit: de zo juist schoongemaakte
sperciebonen zijn onder de handen van de kok
weggehaald door rcvee in lange witte klederen
gehulde individuen. De noodbel wordt geluid
en een klopjacht ingezet. Het leek of de duivel
er mee speelde. Telkens op een andere duintop
fladderden witte gedaanten. De vijand werd in
de richting van het strand gedreven, waar de
zee de verhitte gemoederen tot normale pro
porties terugbrengt, zodat van de geesten nog
alleen de opper en de vaandrig overblijven, die
rillend en bevend uit hun wit omhulsel tevoor
schijn komen.
Het leven gaat nergens zo snel als in een
kamp. De door Olympische spelen vermoeide
spieren komen nauwelijks tot rust. Bramen zoe
ken, zwemmen, voetballen, wandelen, sporten
en weer opnieuw. Af en toe een kernachtige
uitspraak: „Als je nu niet maakt dat je weg
komt. zal ik je een schop onder je achterste
geven, dat je ruggegraat door je schedel steekt.
Dan maak ik een kapstop van je". U ziet, het
kamp is heel comfortabel. Zelfs de film van
„Jongensstad" is er op een avond gedraaid om
hun Amerikaanse collega's tot voorbeeld te
nemen.
't Is Woensdag. Een grote vrachtwagen komt
tot voor de ingang van het kamp gereden. Kis
ten met boterhammen worden ingeladen. De
jongens stappen in en daar gaat het in de
richting Rotterdam. Een bezoek aan de havens,
aan de onderzeebootdienst, een diner in de
Beurs en tot slot een film over „Onze Marine".
Voldaan keren allen 's avonds weer in het kamp
terug.
Nu zijn de dagen helemaal niet meer tegen
te houden. Snel wordt het Zaterdag na eerst
nog een speurtocht naar ondergestoven steden
(bunkercomplexen) ondernomen te hebben.
Voor alle veiligheid zijn noodrantsoenen ver
s-trekt in de vorm van een pakje zelfrijzend
bakmeel, een stukje boter en een fles drink
water. Op strand aangespoeld hout dient als
brandstof, een deksel van een munitiekist als
koekepan en met zeewater ter vervanging van
de leeggelopen flessen drinkwater wordt het
beslag voor de pannekoeken gereedgemaakt.
Dan is het Zaterdag geworden. De bagage
wordt ingepakt, het kampterrein in zijn vorige
staat gebracht, de tenten opgevouwen, een laat
ste zeebad, een dank aan God en een vaarwel
en tot weerziens. Het kamp is ten einde. Ge
bruind door wind en zon keren dertig knapen
weer in Leiden terug. -
Lezers en lezeressen, dank zij Uw medewer
king is dit kamp in 1948 werkelijkheid geweest.
Hoe? Door het kopen van „DE RIJNPOST".
Evenals U verlangen dit jaar weer twee hon
derd vijftig jongens naar hun vacantie. Wilt U
hen helpen weer zo te genieten als vorig jaar?
Nog geen één duizendste procent van Uw va-
cantiekosten bedraagt de verkoopsprijs van
„De Rijnpost", zijnde één kwartje, terwijl U
allen ons er een heel eind mee op streek helpt,
want: vele kwartjes maken vele guldens.
Kunnen wichelaars
aardstralen
opsporen
Wij meenden, dat bovenstaande
vraag vanzelfsprekend bevestigend
moest beantwoord worden. De heer
Van der Tweel, verbonden aan de
Technische Hogeschool te Delft,
denkt er blijkbaar anders over.
„Op het laboratorium van prof.
Clay heb ik vele malen twee nogal op
de voorgrond tredende wichelaars op
de proef gesteld op de aanwezigheid
van de vermogens om aardstralen op
te sporen, die zij beweerdèn te bezit
ten. Ik ben tot een volkomen nega
tief resultaat gekomen", aldus de
heer L. H. van der Tweel, assistent
op het natuurkundig laboratorium
van de Gemeentelijke Universiteit te
Amsterdam, in een gesprek met het
A.N.P.
De heer Van der Tweel voegde
daaraan toe: „Over de prestaties van
een derde, zeer bekende aardstralen-
specialist heeft een commissie van
vooraanstaande natuurkundigen in
dertijd een vernietigend rapport ge
schreven. In het laatste geval stonden
de rapporteurs, zoals dat ook bij ons
het geval was, geen van allen afwij
zend tegenover deze zaken. Mijn ad
vies aan hen, die maar al te gretig
geloof hechten aan de beweringen
der aardstralenspecialisten is: laat u
niet bang maken en besteedt uw geld
op nuttiger wijze.
Misschien zal een onderzoek, dat,
waarschijnlijk van officiële zijde, bin
nenkort zal worden ingesteld naar
de aardstralenkwestie licht werpen
op dit duistere terrein."
Het onderzoek naar de vermogens
van wichelroedelopers om water op
te sporen achtte deze assistent van
pt-of. Clay veel meer de moeite
waard.
Op 19 en 22 Juli a.s. vertrekken
respectievelijk de „Volendam" en
de „Tabinta" met emigranten naar
Canada. Deze twee schepen zijn de
laatsten, die dit jaar emigranten
naar Canada zullen vervoeren. In
verband met de gevorderde werk
zaamheden op de landbouwbedrijven
is het niet wenselijk, dat in de na
zomer nog mensen vertrekken. Thans
worden de voorbereidingen getrof
fen, om in het voorjaar 1950 weder
om een respectabel aantal emigran
ten de gelegenheid te bieden naar
Canada te emigreren.
Op 11 Juli j.l. vertrokken vanuit
Antwerpen 70 personen naar de Ka
tholieke boerenkolonie de Fazenda
Ribeirao. Het ligt in de bedoeling,
dat in de loop van dit en het vol
gend jaar nog meerdere groepen
zullen vertrekken naar de kolonie.
Teneinde de overgang vanuit Ne
derland naar Brazilië te vergemak
kelijken, wordt zoveel mogelijk de
gelegenheid geboden, de ongehuw-
den een paar maanden op het Ka
tholieke Emigratiecentrum Chateau
d'Artigues in Zuid-Frankrijk te doen
verblijven, teneinde hun bekendheid
te geven aan nieuwe levensverhou-
öingén etc.
Nederlandse deskundigen in Frank
rijk spreken eenstemmig als hun
oordeel uit, dat Z.W. Frankrijk, met
name de omgeving van het Chateau
d'Artigues, goede kansen biedt voor
Nederlandse boeren en tuinders. Als
middelpunt van een goede emigratie
naar Z.W. Frankrijk bewijst het Cha
teau d'Artigues onmisbare diensten.
In verband met de eventuele mo
gelijkheid, dat militairen, die demo
biliseren, rechtstreeks uit Indië naar
Australië of Nieuw-Zeeland kunnen
vertrekken, wordt voortgewerkt aan
de voltooiing der Katholieke Emi
gratie-organen in genoemde landen,
opdat zij bij de plaatsing en nazorg
behulpzaam kunnen zijn.
Last van zenuwen?
Mijnbardt'a Zenuwtabletten
helpen U er overheen.
IN DEN HAAG 25% MEER AUTO'S
EN 20% MINDER FIETSEN.
De verkeerstelling van 20 en 21
April heeft voor de Residentie ver
rassende resultaten opgeleverd.
Gezegd kan worden dat het auto
verkeer in Den Haag, vergeleken met
1937 met ongeveer is toegenomen.
In 1937 namelijk was het totaalcijfer
passerende motor-voertuigen, op 138
telpunten 419.735. In 1949: 524.081.
Het rijwielverkeer is vergeleken bij
1937 met 1/5 afgenomen. Op 136 tel
punten passeerden in 1937 namelijk
1.539.947 fietsers. In 1949 passeerden
er 1.244.343.
Voor Den Haag ligt het hoogste
verkeerscijfer wat het motor-ver-
keer betreft, blijkens de pas verkre
gen gegevens, niet in het centrum
van de stad, maar op de z.g. in- en
uitvalswegen.
Aanvankelijk was de rijksverkeers
weg Den Haag-Rotterdam de meest
bereden weg, doch de telling heeft
uitgewezen, dat thans de weg Den
HaagLeidenAmsterdam de supre
matie voert. Met 76 pet. is het ver
keer op deze weg toegenomen, terwijl
het verkeer op de weg Den Haag
Rotterdam slechts met 38 pet. toe
nam. Het verkeer op de weg Den
HaagUtrecht nam met 54 pet. toe,
dat op de weg Den HaagWestland
met 34 pet. Het Haagse wagenpark
staat thans Weer op het niveau van
1937. Met dien verstande, dat de
vrachtauto thans veel meer gebruikt
wordt dan vroeger, doch het aantal
personenauto's het getal van de in
1937 gebruikte auto's nog niet heeft
bereikt.
De grootste verrassing leverde ech
ter de telling van de fietsers op. Wel
bewegen zich nog dagelijks een en
een kwart millioen wielrijders over
de Haagse wegen, maar de intensiteit
is toch met 20 pet. gedaald. Omtrent
de oorzaak hiervan tast het bureau
van statistiek en voorlichting voor
alsnog in het duister.
