Een oase van rust
en vrede
De moeder van koning Salomon
en de oude mevrouw
van „Dingley Dell"
BEIEREN BINNEN DE GRENZEN
ZATERDAG 7 MEI 1949
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
OP MOEDERDAG
li/glJN MOEDEiR is dood. Sinds
enige jaren. Van een volwas
sen man zal men niet verwachten,
dat hij ter begeleiding van deze bon
dige mededeling in 't openbaar gaat
vertellen, hoe beminnelijk en be
minnenswaardig zijn moeder is ge
weest en (dit tot onze troost) nog is.
Er is evenwel geen bezwaar tegen
haar openbaar te huldigen als- een
goede en wijze vrouw, omdat deze
ere-titels gemeengoed zijn van bijna
alle moeders, de miilioenen, of het
nu onze moeder, of een anders moe
der of een Chinese moeder is. Hun
aller glorie ligt in hun moederschap,
in hun moederlijkheid, waarvan in
onze taal dat onvolprezen woord is
afgeleid: bemoederen.
De vader bestuurt, behoedt en als
't nodig is, regeert zijn als kool op
groeiende kinderschaar. Onze taal,
onze moedertaal kent het woord be-
vaderen niet. De moeder echter be
moedert. Haar zachte diplomatie tast
veel dieper en treft vaster doel dan
een „politionele actie". Grote slun
gels van zoons, wel eens opstandig
tegen het hoogste vaderlijk gezag,
worden a s boter-lammeren onder de
wereld-wij ze glimlach of bij het
verwijtend zwijgen van hun kousen-
stoppende moeder.
IJET VADERSCHAP brengt grote
zorgen en zware verantwoorde
lijkheid mede. De vaders verdienen
het loon der braven. De oprechte
aanhankelijkheid en trouw hunner
groot-geworden kinderen is hun recht
matig erfdeel. Vader zij en blijve de
sterke burcht. Merkwaardiger-wij ze
vlucht in nood en benauwenis een
kind ook als het kind zelf reeds
grijze haren heeft gekregen nooit
naar de sterke burcht, maar altijd
naar de moederlijke haven, vanwaar
hij eens de reis op de levenszee in
hulpeloze toestand begon. Negen
maanden heeft zij hem onder het
hart gedragen levenslang draagt
bij haar beeltenis in zijn hart. Al die
grote kerels, die zo dapper doen en
streng-zakelijk, hebben gelijk kleine
kinderen staan huilen bij het sterf
bed van hun moeder. Zelfs de grote
en beheerste Augustinus bekent, dat
hij bij de dood van Monica zich in zijn
kamer terugtrok, om ongestoord aan
zijn tranen de vrije loop te laten.
T\E VERDRING VOOR EEN MOE-
DER stijgt met de jaren. Een
jongeman in de wilde tijd zal soms,
driftig geworden, tegen zijn moeder
onaangename woorden bezigen een
volwassen man wacht zich daarvoor.
Hij zou zichzelf kwetsen en blijft al
zijn levensdagen betreuren ooit on
vriendelijk tegen haar te zijn ge-
SCHOORSTEENBOUW OP GRO
TE SCHAAL Op de terreinen
van de ^Bataafse Petroleum Mij, te
Pernis zullen dit jaar zes schoorste
nen verrijzen van 60 meter hoogte.
Deze opdracht is de grootste, die
ooit in Nederland op het gebied van
schoorsteenbouw werd gegeven.
Het eerste van deze massale gevaar
ten werd Dinsdag afgeleverd. 80 kb.
meter beton en 50.000 stenen voor de
binnenvoering werden erin verwerkt
Zij worden geplaatst op een funde
ring van 155 ku'b. meter beton. De
laatste werkzaamheden aan de
schoorsteen. De bouw van elk zal
ongeveer 3 1/2 maand duren. Rechts
een nieuwe schoorsteen in aanbouw.
v/eest. De moeder van een groot ge
zin moge het in de jaren der vrucht
baarheid moeilijk hebben gehad
als haar telgen groter worden stijgt
ze op hun rug tot de waardigheid
van een vi'ede-vorstin. Toen Batsjeba
naar haar zoon Salomon ging, die in
zijn troonzaal in volle luister zetel
de verhaalt het Boek der Koningen
„stond de koning op, liep haar te
gemoet en wierp zich voor haar ne
der. Daarna ging hij op zijn troon
zitten, en liet voor zijn moeder een
zetel plaatsen. Deze zette zich aan
zijn rechterhand. Nu sprak zij: ,.Ik
heb u een klein verzoek te doen; wijs
me niet af." De koning antwoordde:
„Vraag maar moeder, want u weiger
ik niets."
Het aardige van dit verhaal is, dat
koning Salomon het verzoek, dat zijn
moeder deed, toch met de beste wil
niet kon inwilligen. Moeder Batsjeba
bleek van de Rijks-politiek geen
flauw benul te hebben, en wat zij
vroeg was niet minder dan staats
gevaarlijk.
\7BRMAKELIJK, maar met kinder-
lijke liefde, heeft Dickens de
eerbiedwaardigheid van een grijze
moeder getekend in de stok-oude,
en stok-dove mevrouw Wardle in de
„Pickwick-club": „De oude ziel zat zo
stijf recht-op in haar grote stoel als
zij maar kon en keek zo nijdig ans zij
maar kon en dat was alles bij
elkaar nog erg minzaam". De manier
waarop die zware. onverschillige
heer Wardle met zijn moeder om
sprong, de kleine attenties, die jong
en oud aan het perkamenten dametje
in haar „lavendèl-kleurige" japon
bewees, zijn een vrolijk loflied op
de verhevenheid van een moeder-
in-ruste.
Een moeder is onvervangbaar. Zij
duldt ook niet, dat ze vervangen
wordt. Alle aardigheidjes op schoon
moeders spruiten voort uit de niet
altijd gemakkelijk té verdoezelen om
standigheid, dat een moeder het enig
'en uitsluitend bezit van en recht op
haar kinderen moeilijk prijs geeft.
Er is echter één moeder, die vrij
moederen mag over andermans kin
deren, omdat die kinderen tegelij
kertijd haar kinderen zijn. Zij, die
het'Heil der wereld heeft gedragen
onder het hart, is de moeder van alle
mensen. Een litanie van ere-titels is
geborduurd op de sleep van Maria's
kleed. Haar rechts-titel op de kroon
is het goddelijk moederschap, in zorg
en angst en volkomen overgave be
leefd.
Morgen is het Moederdag een
dag van kleine verrassingen voor de
huismoeders. Deze maand is Moeder -
maand, v/aarin de kinderen Mei
bloemen brengen naar het beeld der
hemel-koningin en de groten des
avonds een rozenkrans vlechten van
zware mannen- en hoge vrouwen
stemmen. Een oase van rust is het
Mei-lof. De zorgen verzachten als
rond het versierde en verlichte por
tret van de „lieve moeder van de
Heer", in sacramentele tegenwoor
digheid van haar Zoon en God, het
gebed deint en ruist, dat in zijn een
voud en vertrouwelijke koppigheid de
mens weer maakt tot een kind aan
•moeders' knie.
v. P.
y - r
V
4
-
"4'
Lustrumviering
Kath- Universiteit
Gisternamiddag werden op het
station te Nijmegen de reünisten, die
deel zullen nemen aan de lustrum
feesten, door de rector-magnificus
mr. J. W. G. P. Jurgens en door.de
praeses van de senaat der studenten
H. T. Schaapveld ontvangen. Namens
de reünisten werd door mr. Kals van
der Heyden, als voorzitter van de
raad der reünisten, voor de ontvangst
dank gezegd. Vervolgens reden de
professoren en studenten in open
landauers naar Hfet Keizer Karei-
plein, waar de officiële lustrumvlag
in de mast werd gehesen- ter opening
van de officiële lustrumviering. De
h?er Schaapveld nodigde de burge
meester van Nijmegen, mr. Hustinx
uit, om de lustrumvlag te ontplooien.
De burgemeester van Nijmegen sprak
dank uit voor de prettige samenwer
king, welke steeds heerste tussen
universiteit en burgerij van Nijme
gen. De wacht om de vlag werd ge
vormd door een groep studenten van
de nationale reserve.
Kardinaal Roey, bisschop van Me-
chelen, die de universiteitsfeesten
bijwoont en heden aanwezig was op
de academische zitting, waar hem
het ere-doctoraat werd aangeboden,
kwam eveneens in de namiddag te
Nijmegen aan.fHet was de wens van
de Kardinaal, dat men hem geen bij
zondere ontvangit zou bereiden. Hij
reed dan ook in stilte in een auto
naar de woning van mgr. prof. dr.
K. L. Bellon; waar hij tijdens de
feestdagen van de universiteit zijn
intrek zal nemen. Kardinaal Roey
zal Zondag de pontificale Hoogmis,
op te dragen door Kardinaal de
Jong, in de Mariageboortekerk te Nij
megen bijwonen.
Nederlandse dag
op Belgische
Jaarbeurs
TOESPRAKEN VAN PRINS
BERNHARD EN MINISTER
v. d. BRINK.
„Wanneer ik denk aan het aantrek
kelijke beeld, dat net Belgische be
drijfsleven op de laatste jaarbeurs te
Utrecht van zijn kunnen heeft gege
ven", zo sprak prins Bernhard aan
een lunch op de gisteren gehouden
Nederlandse dag op de Jaarbeurs te
Brussel, „dan geloof ik te mogen be
sluiten, dat deze twee beurzen een
juiste weerspiegeling vormen van de
nauwe economische betrekkingen, die
zich tussen onze landen ontwikke
len".
De Prins bracht aan het slot van
zijn toespraak een heildronk uit op
het Belgische koningshuis.
De heren E. Ludig, L. Cooremans
en E. VerbtUggen, ondervoorzitter,
administrateur en directeur van de
Brusselse Jaarbeurs, werden onder
scheiden, respectievelijk tot groot
officier, commandeur en officier ln
de orde van Oranje Nassau.
Ook de Nederlandse minister van
Economische Zaken, prof. dr. J. R.
M. van den Brink, sprak aan de
maaltijd een rede uit. De minister
zei, dat hij de overtuiging had, dat
deze jaarbeurs van Brussel niet al
leen een waardig blijk is van de pres
taties van het Belgische bedrijfsle
ven, maar dat zij tevens een waar
lijk internationaal karakter draagt.
Hiermede is een practische en waar
devolle bijdrage geleverd tot het zo
zeer gewenste internationale con
tact in het handelsverkeer.
De productie in geheel Europa
stijgt, het energie- en het transport
probleem, alhoewel nog niet geheel
en al opgelost, leggen geen bijzon
dere remmingen meer op aan de
zich uitbreidende berijvigheid. De
acute schaarste, kenmerkend voor de
eerste jaren na de oorlog, is vrijwel
opgeheven en wij zien, aldus prof. v.
d. Brink, hoe de marktverhoudingen
in nationaal en internationaal op
zicht langzaam maar feker een meer
normaal karakter gaan aannemen.
Na een bezoek aan het Nederland
se paviljoen „werd Prins Bernhard
door de toegstroomde standhouders
en de Belgische en Nederlandse be
zoekers hartelijk toegejuicht. Daar
na begaven Prins Bernhard en mi
nister Van den Brink zich, vooraf ge
gaan door een 12-tal motoren van de
Brusselse politie, naar de Nederland
se ambasade.
ROOD-WITTE TULPEN VOOR
MONTGOMERY
Veldmaarschalk bracht bezoek aan
Eindhoven en Den Haag
Om kwart vóór vijf gisteren is
veldmaarschalk Lord Montgomery
of El Alamein, na een kort bezoek
aan Eindhoven, in een Dakota aan
gekomen op het marine vlieg veld Val
kenburg. Hij werd daar verwelkomd
door de Britse ambasadeur in Neder
land, Sir Philip Nichols, de ambas
saderaad, de heer B. E. F. Gage, de
bevelhebber der zeestrijdkrachten,
vice-admiraal jhr. E. J. van Holthe,
en de plaatsvervangend chef gene
rale staf, luitenant-generaal M. R.
H. Calmeyer.
Op de Britse ambassade in Den
Haag werd de veldmaarschalk be
groet met een bouquet Montgomery-
tulpen, een product tijdens de oor
log gekweekt door de kweker E. J.
van der Zaal te Lisse. De Montgome-
ry-tulp heeft een witte kroon met
rode rand.
Des morgens om vijf minuten vóór
twaalf was Lord Montgomery reeds
voor de eerste keer tijdens dit be
zoek aan Nederland neergestreken
op het vliegveld „Welschap" bij Eind
hoven, waar hij door burgemeester
Kolfschoten werd begroet.
In hotel „Het silveren Seepaert"
'hield hij een receptie. De commissa
ris van de Koningin in Noord-Bra
bant, prof. dr. De Quay, de direc
teuren van Philips, deken Heeze-
mans van Eindhoven en andere auto
riteiten maakten daar hun opwach
ting.
Tijdens de lunch, die op de recep
tie volgde, werd Montgomery een
radiotoestel aangeboden en na af
loop woonde hij in de Philips-fabrie-
ken een televisie-uitzending bij. Op
de bevrijdingsfeesten van 18 Sep
tember zal de hoge gast zijn bezoek
aan Eindhoven herhalen.
DE WEIGERING VAN NEDER
LANDSE MARINIERS IN INDO-
NESIë OM EEN KAMPONG AF
TE BRANDEN
De minister van justitie heeft reeds
in December van het vorige jaar de
Nederlandse mariniers op Oost-Java,
die destijds weigerden een bevel van
hun meerdere om een kampong af
te branden, op te volgen en die des
wege op 2 April 1948 voor het mili
tair gerechtshof te Batavia tot ge
vangenisstraffen zijn veroordeeld, in
vrijheid doen stellen, zulks in af
wachting van de beslissing op inge
diende gratieverzoeken.
De 30-jarige L. J. Stokking te Am
sterdam en de 35-jarige M. Smit te
Leiden waren veroordeeld tot gevan
genisstraffen van resp. 2 jaren met
aftrek en 2 jaren en 6 maanden met
aftrek. De derde militair, de 20-ja-
rige J. H. J. de Jóng, had zijn ge
vangenisstraf reeds ondergaan, toen
hij in vrijheid gesteld werd.
Als bijkomende straf werd ontslag
uit de militaire dienst verleend zon
der ontzetitng van de bevoegdheid
om bij de gewapende macht te die
nen. Bij Kon. besluit is hun thans,
aldus verneemt het A.N.P., bij wege
van gratie het onvervuld gedeelte
der gevangenisstraf, alsmede de bij
komende straf kwijtgescholden. Aan
de veroordeelde De Hoog is de bij
komende straf kwijtgescholden.
GEEN „LIEBESGABEN" MEER
NAAR HONGARIJE
In Hongarije worden thans zulke
hoge invoerrechten geheven op zgn.
Liebesgaben, dat de pakketjes voor
de betrokkenen niet meer te betalen
zijn. Deze hoge invoererchten gelden
vooral voor thee, koffie, suiker, nieu
we kleding en schoeisel.
Alleen gebruikte kleding en schoei
sel kan men thans nog naar Honga
rije sturen, zonder dat er invoerrech
ten op geheven worden. De afzender
van het pakketje moet er echter een
verklaring bij doen, waarop hij ver
klaart, dat het een geschenkzending
is. De betrokkene in Hongarije moet
een bewijs van onvermogen overleg
gen en een verklaring tekenen, dat
het lijfgoed voor eigen gebruik is.
Uit een en ander kan slechts wor
den geconcludeerd, dat aan de jaren
lange actie, hier te lande gevoerd
voor het verzenden van levensmid
delenpakketten naar Hongarije, thans
abrupt een einde is gekomen.
DREIGEND CONFLICT I?
VER. EX-POLITIEKL
GEVANGENEN
De Ned. Vereniging van Ex-poli
tieke Gevangenen (uit de bezettings
tijd) zal binnenkort een bijzonder
congres houden ter behandeling van
een voorstel van het hoofdbestuur
om het lidmaatschap der Commu
nistische Partij Nederland (De Waar
heid) onverenigbaar te verklaren
met dat der Ned. Vereniging van Ex-
Politieke Gevangenen.
De afdeling Amsterdam van deze
vereniging, welke ongeveer 15% van
het totale ledenaantal omvat, heeft
in een ledenvergadering het voor
stel van het hoofdbestuur Verworpen
met 190 tegen 5 stemmen.
Met dezelfde stemmenverhouding
werd een motie aangenomen, waar
in wordt uitgesproken, dat alle par
tijpolitiek uit de vereniging behoort
te v/orden geweerd. In deze motie
wordt tevens voorgesteld, een voor
alle leden toegangkelijke landelijke
ledenverga/dering - te houden, waar
door de leden over het voorstel van
het hoofdbestuur zal worden gestemd
of in iedere afdeling een ledenverga
dering te houden, waar het hoofdbe
stuur het voorstel verdedigt en toe
licht, terwijl een lid van het partij
bestuur der CPN De Waarheid, lid
van de vereniging, de gelegenheid
krijgt „de opvatting van de CPN in
zake de verdediging van de vrede en
onafhankelijkheid van ons land toe
te lichten."
250 JAAR ST. JOZEFVIERING
TE SMAKT.
Het kleine plaatsje Smakt bij
Venray herdenkt morgen, dat in
1699, nu 250 jaar geleden, aldaar een
kapel werd gebouwd ter ere van de
H. Jozef.
In de kapel van St. Jozef te Smakt
zal Mgr. G. Lemmens, bisschop van
Roermaond, morgen om 10 uur een
pontificale Hoogmis opdragen, tij
dens welke Vicaris-Generaal mgr. dr.
F. Feron de predikatie zal houden.
'lletjacvtt
IN INDIE:
JAN KRAAN,
Rijndijk H 20,
Hazerswoude,
viert 9 Mei voor de eerste maal in
Indonesië zijn verjaardag te Sura-
baja.
PIET SPRING IN 'T VELD,
Voorweg 13,
Nieuwe-Wetering,
viert 8 Mei zijn 22ste verjaardag, zijn
2e te Lubuh Silasih (Sumatra).
NIC. VAN DER ZWAAN,
Jac. v. Beierenlaan 25,
Sassenheim,
soldaat le klasse, verjaart op 8 Mei
voor de 3e maal in Indonesië, te Ba
tavia.
J. REMMERSWAAL,
Voorweg 43,
Nieuwe-Wetering,
viert op 9 Mei zijn 3e Indonesische
verjaardag te Solo.
H. G. W. VAN DE LOO,
A 44,
Nieuwkoop,
viert op 10 Mei voor de 2e maal zijn
verjaardag bij de genie te Pladjoe
(Sumatra).
J. H. SASSEN,
A 197,
Ter Aar,
korporaal, viert 10 Mei zijn 2e Indi
sche verjaardag te Kapas (Surabaja).
(Foto's van in Indonesië verblijven
de militairen kunnen bij de redactie
worden ingestuurd tot uiterlijk een
week voor de verjaardag. Foto's,
welke later worden ingezonden wor
den niet opgenomen).
Hoofdpijn - Kiespijn Zenuwpijn
SüNAPIRIN
Pijnverdrijver bij uitnemendheid
Buisje 40-75 cc.
Het St. Theresia-koor uit Geleen
onder leiding van pater Appolinarus
Solberg van de Ongeschoeide Car-
melieten zal daarbij de wisselende
en vaste gezangen uitvoeren. D.eze
plechtigheid zal tevens door de K. R.
O. worden uitgezonden.
K.A.B. EERT ZIJN GEVALLENEN.
Ter eerbiedige nagedachtenis van
niet minder dan 1152 in de oorlog
omgekomen leden van de K.A.B. is
gistermorgen, op de dag der bevrij
ding, in de hal van het Huis van de
Arbeid te Utrecht door de verbonds
voorzitter, de heer A. C. de Bruyn,
een reliëf onthuld van de jonge
beeldhouwer Piet Jungblut, voor
stellende de vier apocalyptische
ruiters.
Deze korte plechtigheid, waarbij
ook nog het woord gevoerd werd
door Mgr. J. van Schaik en de heer
L. Beumer, leider van de Cultuur-
dienst van de K.A.B., werd opge
luisterd door zang van het Utrechts
Katholiek A Capella Koor onder
leiding van Guus Stoop en door
declamatie van Henk Schaer. Mgr.
Van Schaik, die als laatste spreker,
voordat de plechtigheid met het zin
gen van het WiLhelmus en een kort
gebed besloten werd, het woord
voerde, legde er speciaal de nadruk
op, hoe ook dit monument, dat door
samenwerking van alle K.A.B.-af-
delingen is tot stand gekomen, de
nabestaanden moet dienen als troost.
Zij, die vielen voor de vrijheid van
land en volk, worden niet vergeten,
niet in materiële, maar vooral niet
in geestelijke zin.
HAAGSE SLAGERS WILLEN SPEK
VRIJ VERKOPEN.
slagers hebben in een
brief aan de regering voorgesteld de
distributie van spek op te heffen.
De slagers beschikken over be
langrijke voorraden spek en het pu
bliek is weinig geneigd een belang
rijk deel van de vleesbonnen aan
spek te besteden, hoewel het graag
spek wil kopen.
De Haagse slagers achten het niet
verantwoord dit voedsel bij geringe
hoeveelheden op de bon te blijven
verkopen^ aangezien zij het spek niet
zo lang goed kunnen houden. Op q.en
dezer dagen gehouden vergadering
was men van rriening, dat indien de
regering deze zaka niet oplost, de
slagers zelf tot daden moeten over
gaan. Op voorstel van het bestuur
der slagersorgansaties werd beslo
ten eerst nog de regering op de hoog
te te brengen en haar antwoord af te
wachten alvorens zelf de distributie
ter hand te nemen.
Caitötanö aast eig&n fradmi
Het zal zonder twijfel in
de komende jaren nog
veelvuldig voorkomen, dat
wij ons verheugen over
een simpel dagbladbericht
je. wanneer het ons meldt,
dat opnieuw een door de
oorlog verwoest stukje Ne
derlands leven in oude
luister hersteld is. Het is
nu eenmaal gemakkelijker
een land te verwoesten,
dan het te herstellen.
Ditmaal verheugen wij
ons in gedachten mét de
mwoners van het vriende
lijke en nijvere Zeeuwse
stadje Goes, waar niet
zonder geestdrift en feest-
vertoon dezer dagen het
carillon, dat in 1943 door
de Duitsers werd geroofd,
zijn eigen, traditierijke
plaats opnieuw gekregen
heeft.
Trouwens, het door en
door Nederlandse, histori
sche bedrijf der klokken
gieters (en dan denken wij
direct aan de 17e eeuwse
meesters in deze nijve -
heid: „de gebroeders He-
mony") het bedrijf dat
nog altijd in twee plaat
sen in ons land vooral in
Heiligerlee en in Aarle-
Rixtel volgens de beroef-
de oude methoden wordt
uitgeoefend, het meest in
de jongste jaren zélf ge
heel hersteld en van de
grond af opnieuw opge
bouwd worden, nadat de
Duitsers het met hun schen
nende handen geplunderd
hadden.
Men schreef December
1945. ruim een half jaar
dus na de bevrijding, dat
de driekleur hoog -aan de
vlaggemast wapperde in
de Klokkegieterstraat in
het Brabantse dorpje Aar-
le-Rixtel. Daar, in de
eeuwenoude, van 1600 da
terende klokkegieterij van
„Meester Fritsen" worden
voor het eerst na vijf jaar,
in aanwezigheid van gees
telij ken, journalisten er.
particuliere belangstellen
den. de eex-ste zes lui
klokken gegoten met een
totaalgewicht van 6000 kg.
en bestemd voor de torens
in Utrecht, Boekei en Hoo-
gerhei bij Bergen op Zoom
Rond een halve eeuw be
oefent de familie Fritsen
en hun gezellen daar nu
al het ambacht van het
klokkengieten, gelijk hun
voorouders het eeuwenlang
deden en terwijl de orders
weer van alle kanten bin
nenkomen, is het bedrijf
in de oorlog stilgelegd en
beroofd van al het mate
riaal en gereedschap
wger in volle gang.
Een vrienlijk verzoek
vindt er altijd een willig
oor zo ge eens in de
kunst vertoeft en men
zal U graag de tot 1200 gr.
Celsius verhitte „klokspijs"
laten zien. de bronsmêle-
ring die voor 80 pet. uit
koper en .voor 20 pet. uit
tin bestaal en die er op de
gietdagen zacht rommelend
via de speciale gelei-goten
naar de gaten van de in
gegraven. gemetselde klok-
vormen stroomt.
Een paar dagen blijven
de klokken in de aarde,
dan worden de vormen
stukgeslagen, de igegoten
klok b'lijft over en wordt
dan op klank gecontro
leerd en bijgewerkt.
En wat is nu het unieke
meesterschap van dit ty
pische nationale bedrijf?
Zie eens, in Engeland wor
den de klokken met opzet
te dik gegoten en daarna
op toon afgedraaid, maar
hier en dat is de trots
van de gieterij worden
ze dadelijk zuiver en „op
toon gegoten" en daarna
met de hand bij geschuurd.
En wanneer straks weer
het gehele, vroegere Ne
derlandse carillon-bezit
zijn klanken beiert in aWe
toonaarden, dan heeft Aar-
le-Rixtel daarin een groot
aandeel gehad.
