De oude klokkenluider
§f
Exsultet
Het gebrul van Goliath
AKKERTJES W
i\
Vi
&VJ| S'i'l i
ZATERDAG 16 APRIL 1949
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
STERK VERHAAL
Een moderne slinger van de
moderne David
Kleine oorzaken grote
GEVOLGEN. Vooral bij dromen.
Een mens droomt in de regel van din
gen, die des daags slechts heel even
door de geest zijn gestreken en hem
nauwelijks hebben beroerd. Hij ziet
in het voorbijrijden een aanplakbiljet
van een circus en 's nachts zet een
olifant een logge poot op bed. Iemand,
die 's middags verstrooid in het mulle
zand stapt van een opgebroken
straat, stort straks slapend neer in
een geopende afgrond, waaruit geen
redding meer mogelijk is. Op het
moment, dat de ramp gebeurt, ge
beurt ze alsof ze gebeurt, maar er
gebeurt niets. De ongelukkige ligt in
zijn bed en de huisgenoten lopen op
hun tenen „omdat hij zo lekker
slaapt." Het maakt voor de ingesla-
pene hoegenaamd geen verschil, of
♦het droom is of werkelijkheid. De
droom is voor hem de werkelijkheid.
En de werkelijkheid is een droom,
waaruit de een met het klamme
angstzweet op zijn voorhoofd wak
ker schokt en de ander met het Alle
luja op zijn lippen verrijst. Maar dit
in de slotzin van een onuitgesproken
Paas-preek!
HET STAALTJE van amateur-psy-
chiatrie, dat wij nier voorlegden,
is bedoeid als een verontschuldiging.
Het is niet de gewoonte, dat men zijn
dromen in de krant plaatst. De aan
leiding tot onze droom, welke we dan
na uw bekomen verlof open
baren zullen, had niets te maken met
een circus of bodemloze afgronden.
De kleine oorzaak van het grote ge
volg moet gezocht worden in het
gure voorjaarsweer en de bezorgd
heid een koudje te zullen opdoen,
doorkruist met de vluchtige lezing
van een bericht, dat de paus de ge
zant van Guatamala in audiëntie had
ontvangen. Ziehier dan het wonder
lijke boorlingske van deze kruising.
WE LIEPEN in een van de zalen
van het Vaticaan, in de Galleria
del Mappamondo of de Galerij van
de Wereldkaarten, v/elke kaarten, op
last van Gregorius XIH in 1581 op de
muren zijn geschilderd. Er was des
tijds reeds veel geschilderd in het
paleis. De Bijbel, oud en nieuw, bood
geen stof meer voor de kunstenaars.
Van het begin der schepping tot der-
zelver rumoerig einde waren kleu
rige en veelbewogen beelden op de
wanden van zalen, gangen* en ver
trekken gepenseeld, en Gregorius
XIII zat zo'n beetje met de handen in
het haar, wat te verzinnen voor de
toenmaals nieuwe galerij. Deze ga
lerij, gelijkt enigszins op een gang in
een droom. jEr komt ogenschijnlijk
geen eind aan. De wanden lopen in
het verschiet naar elkaar toe ais twee
kaars-rechte spoorrails. De paus
kwam op de lumineuze inval daar
landkaarten te doen schilderen, een
gegeven, dat,, hoewel wat saai, het
voordeel had even rekbaar te zijn
als de galerij mocht eisen.
WIJ LIEPEN DAAR in die kostbare
pijpen-la van Gregorius XIH ons
stierlijk te vervelen, toen enig ver
wijderd geschuifel van 'voetstappen
ons de blik deed wenden naar het
uiterste punt, waar de twee land
kaarten-muren elkaar kussen. Er
kwam een groepje de galerij binnen,
doch wij konden niet onderscheiden
hoevelen het waren. Het was in
ieder geval een kleurig gezelschap:
wit en rood en paars en alle tinten
van de regenboog door elkaar. Bij
het voortschrijden van het groepje
werd het belicht en verduisterd, tel
kens ais het gezelschap de zonne
schijn van de vele boogramen in- en
uittrad. Het deed denken aan het
op- en afgolven van de Vaticaanse
radio-zender. Bij een nieuwe golf
van licht zagen we het echter heel
duidelijk: de paus was in de galerij
van de Wereldkaart gekomen, met
een klein gevolg van kardinalen, ge
heime en andere kamerheren en een
wacht van Zv/itsers in het groot-
tenue van de door Rafael ontworpen
harlekij ns-pakken
WAT TE DOEN? Wij* waren reeds
een flink stuk van de galerij
doorgekomen en weinig van zins te
rug te keren om straks opnieuw te
beginnen. Gedachtig de uitgesproken
mening van Lady Macbeth:
'k Heb in bloed
Zo ver gewaad, dat, als ik nu
bleef staan,
Mij de omkeer zwaarder viel dan
't voorwaarts gaan
liepen we door, met het, ook in een
droom, normale gevolg, dat de aan
de andere kant naderende pauselijke
stoet steeds groter afmetingen aan
nam.
Verschuilen konden we ons niet.
Er is m de gehele galerij geen kast
of tafel te vinden, om erin of eronder
te kruipen. We zakten op de knieën
en riepen: Leve de Paus! Eerst in
onze moeder-taal en daarna in de taal
van de moeder van de paus. En toen
weer eens en weer eens: Leve de
Paus! Deze acclamatie scheen de
begeleidende kardinalen en geheime
kamerheren niet te bekoren. Zij
keken vergramd en de Zwitsers
stampten nijdig hun bliksemende
hellebaarden op de marmer-vloer.
De paus echter was zeer vriendelijk
en wenkte ons naar hem toe te ko
men. Wat wij onbeschroomd deden.
„Ik oen wat hees" fluisterde de
paus „Kimt u me verstaan?"
„Met enige moeite" bekenden
we meer oprecht dan hoffelijk.
„Het is zeer lastig, dat mijn geluid
zo weinig voortdraagt" vervolgde
Z. H. „Mijn stem moet alle landen
bereiken, welke ge in deze zaal ziet
afgetekend. Zij komt echter nauwe
lijks voorbij Sardinië."
Dit" zeggende, wees de paus met
zijn beringde hand naar de landkaar
ten aan de muur. „In Nederland en
in nog veel heviger mate in de over
zeese gebiedsdelen zakt mijn stem
weg tot een gefluister of ver
dwijnt in ruisen en bruisen."
7ELFS IN DROOMTOESTAND be-
grepen we, dat de paus niet
lichamelijk hees van stem was, en
geen geneesheer voor zijn aandoe
ning behoefde, maar dat de enige
uitkomst hier was: het consulteren
van een radio-technicus.
„Ge weet, hoe de toestand in de
wereld is," Vervolgde Zijne Heilig
heid. „Goliath daagt met vervaar
lijk geluid en sterk gebrul het volk
Gods uit. en het is wederom, zoals in
de Bijbel geschreven staat: „ze wa
ren doodsbenauwd". Goliath is tot
de tanden toe gewapend, maar een
pantser-bewapening is mij niet van
nut. Gelijk David zei: „Daarin kan
ik niet lopen!"
Hier gleed even een glimlach over
het gelaat van de paus, dat",echter
meteen weer bewolkte.
„De paus is een ongewapend her
der, zoals David was. De paus heeft
geen stem of kan slechts een hees
geluid voortbrengen, dat onmiddel
lijk door het geschreeuw der sterke
zenders van Goliath wordt wegge
vaagd en soms moedwillig verstoord
wordt. Geef mij althans de stem van
David, klankrijk en vèrdragend om
de wereld te bemoedigen, gelijk Da
vid sprak tot het uitverkoren volk:
..Héél de wereld zal weten, dat er
een God in Israël is, en heel dit le
ger zal weten, dat de zege niet komt
door zwaard of lans, maar dat het de
Heer is, die de strijd beslist
Wij vertelden toen aan de paus, dat
Nederland bezig was hem een stem
in de aether te geven.
„Het bedrag daarvoor is nog lang
niet bij elkaar!" mengde zich een der
kamerheren onheus in het gesprek.
Nu was het de beurt aan de paus om
vergramd te kijken.
„Monsignore" sprak de H. Va
der „van alle landkaarten in deze
galerij van de Mappamondo is geen
mij zo dierbaar als de kaart, welke
meer het blauw van water dan het
groene land vertoont. Nederland heeft
nog nooit een paus in de steek ge
laten. Bij Mentana hebben ze ge
streden met de wapenen nu vech
ten ze als radio-zouaven voor de nieu
we zender. Die zender nooit heeft
Nederland mij teleurgesteld die
zender komt er en het zal mij een
bijzondere vreugde zijn door een Ne
derlandse zender de lof van de on
overwinnelijke Christus aan de be
nauwde wereld te verkondigen".
En wij uitdagend naar de be
schaamde huisprelaat gekeken!
De Zwitsers stampten hun -helle
baarden feestelijk op de grond. Het
bleek een herhaald geklop op de deur
te zijn, ten teken, dat de tijd van
dromen voorbij was. Ook voor Ka
tholiek Nederland, dat, verschrikt
door het gebrul van Goliath, aan zijn
David de vèrdragende slinger heeft
beloofd van een nieuwe zender. Het
zij: een korte golf op korte termijn,
een zender aan de Gezant des Heren.
v. P.
Daalt Engelen, van Uw hoge tronen af
En leidt op Uwe serafijnse velen
Voor Jesus, den Verrezene uit het graf,
Het jubelend concert van vogelkelen.
Maria Magdalena, staak Uw rouw.
Zie in de groene hof Uw Meester wachten,
ttij is de tuinman, naar wiens hemeldauw
De bloemenharten alle dorstig smachten.
O Thomas, in Uw ongeloof zo gewis.
Leg nu Uw vinger in de rode wonden
En geloof. Geen lenteroze of zij is
Een druppel van Zijn hartebloed bevonden
Jacques Benoit
PAUL HOFFMAN ONTVANGT
HOLLANDSE BOEREN 32 Hol-
landse boeren brengen op het ogen
blik in het kader van het Europees
Herstel Programma een bezoek aan
Amerika. Zij zullen daar gedurende
zes maanden de Amerikaanse land
bouwmethodes bestuderen. De ad
ministrateur van het Europees Her
stel Programma, de heer Paul Hoff
man, ontvangt te Washington drie
afgevaardigden. V.l.n.r. de leider van
de excursie ir C. W. C. van Beekom
uit kruiningen, Paul Hoffman, M.
Wolleswinkel uit Bennekom en W.
D. Jaarsma uit'Koudum.
HOOFDPUN
migraine, schele hoofdpijn
Gij behoeft niet steeds aan hoofdpijn te lijden
Eénoftwee'AKKERTJESenwègisdepijnv-<zzx
"AKKERTJES"zijn ware pijnverdrijvers. (ApAU
helpen direct
ffijekemiieuuió
Hors d'oeuvre blijft een attractie; de
boekenschotel van deze week heeft
dezelfde verrassingen, want er zijn
novellen naast avonturen, hospitaal
ervaringen naast radioproblemen,
biografie naast missieroman. De ere
plaats komt toe aan het boek van pa
ter A. van Houte: Liefde tussen vul
kanen (IV De Koepel, Nijmegen),
een waarlijk voortreffelijke missiero
man van de bovenste plank, spelend
op. een der Salomoneilandèn, met als
hoofdfiguur de vrijheidsheld Betsa.
Daarnaast noemen we van Emilio
Geiler: Gotthard-express '41 (IV-V
De Pelgrim, Eindhoven), een Zwit
serse spoorweg-roman, waarin de uit
eenlopende reacties van in 't nauw
verkerende mensen spannend worden
getypeerd. Tragiek en navrante in
tensiteit vinden we ook in de 13 won
derlijke meesterstukken: Meesters
der vertelkunst (III J. M. Meulen-
hoff, A'dam). Deze 13 Russen heb
ben inderdaad in het korte verhaal
een klassieke hoogte bereikt.
Ons Rijkshospitaal is het toneel
waarop Jac. Melis zijn tragi-comische
herinneringen uit de oorlogsjaren
projecteert: De zaal der zuchten (IV
Boek Periodiek, Den Haag), een
warm pleidooi voor onze „witte ille-
I galen". Uina Berberówa schreef een
interessante biografie van: Tsjaikows-
ki (III-IV Strengholt, A'dam), een
aanwinst voor alle muziekliefhebbers.
En dan is er S. de Vries Jr. met: Rui
ters op de aethergolven (IV-V An-
dries Blitz, A'dam), een boek voor
alle radio-enthousiasten, door de
auteur zelf genoemd „een eigenwijs
boek van een oude spotter met een
jonge liefde". Dan nog drie boeken
over de jeugd. De materiële en gees
telijke ontreddering van de oorlogs
jeugd in een kleine Italiaanse stad
beschrijft G. Berto in: De hemel ziet
rood (III Winants, Heerlen), al
leen voor ervaren lezers! Ook S. Se-
vensma-Themmen publiceerde een
actuele naoorlogse probleem-roman:
De golfslag (IV Rivière Voor
hoeve, Zwolle) en eveneens M. van
't Sant, over de conflicten in een col
laborateursgezin: Wijs mij de weg
(IV-V Holland, A'dam). Tot slot
een vlotte roman voor oudere meis
jes, van Nel Verschoor-van der Vlis:
Wind in de zeilen (IV Callenbach,
Nijkerk).
Idil's Persdienst.
I verboden, II streng voor
behouden, III gevormde lezers,
IV volwassenen. IV-V rijpere
jeugd, V voor allen, VI kinder
lectuur. De Romeinse cijfers geven
de toelaatbaarheid aan.
Aetherklanken
EERSTE PAASDAG.
HILVERSUM H, 415 meter.
7.00 God en de wereld. 8.00 Nieuws.
8.15 Gram.muziek. 8.25 Inleiding
Hoogmis. 8.30 Hoogmis van het Hoog
feest van Pasen. 9.30 Nieuws. 11.45
Paasboodschap van H. K. H. Prinses
Wilhelmina. 12.00 Paasliederen. 12.15
Apologie. 12.40 Lunchconcert door K.
R.O.-Amusementsorkest. 12.55 Zonne
wijzer. 13.00 Nieuws. 13.20 Vervolg
Lunchconcert. 14.00 Kamermuziek
werken. 14.30 Paasmorgen. 14.40 Mis-
sa Solemnis van Beethoven. 16.15 R.
K. Land- en tuinbouwonderwijs in
Nederland. 16.25 Vespers. 18.30 Mas
sale koorzang uit het Concertgebouw
té Amsterdam. 19.30 Nieuws. 19.50 In
het boeckhuijs. 20.05 De gewone man,
20.12 Kamermuziekprogramma, 20.45
Strauss-programma. 21.25 Gesprek
op de weg. 21.45 Muzikale tombola.
22.12 Symphonette-orkest. 23.00
Nieuws.
HILVERSUM I, 301 meter.
7.00 Domklokken luiden het Paas
feest in. 8.00 Paasklokken, gevolgd
door de nieuwsberichten. 8.30 Voor
het platteland. 9.15 Men vraagen
wij draaien. 10.00 Meester-trio, 10.30
Briefgeheim. 10.50 De jonge Fliere
fluiters. 11.15 Triangel. 12.00 Paas
klokken. 12.15 Les gai's de Paris. 13.00
Nieuws. 13.15 Even afrekenen. 13.25
Zang en samenspel. 14.00 Goethe's
Faust. 16.30 Sportrevue. 17.01 Op de
speelweide. 18.15 Nieuws. 18.30 Pro
gramma Ned. Strijdkr. 20.00
Nieuws. 20.05 Reportagedienst. 20.15
Waltztime. 20.45 Hersengymnastiek,
21.15 In Lentetooi. 22.00 Cabaretpro
gramma. 22.35 Herman Salomon.
23.00 Nieuws. 23.15 Skymasters.
TWEEDE PAASDAG.
HILVERSUM II. 415 meter.
8.00 Nieuws. 9.30 Nieuws. 9.45 Orgel
sonates van Bach. 10.40 Inleiding
Hoogmis. 10.45 Hoogmis. 12.15 Sangh
en Spel. 12.30 Land- en tuinbouw.
13.00 Nieuws. 14.00 Opgewekt mid
dagconcert. 15.30 Orgelconcert. 16.00
Peer Gynt. 16.15 Vrij en blij. 17.00
Het kleuterklokje. 17.15 Concert ko
perkwartet. 17.30 Een sportief half
uur. 18.00 Met band en plaat. 19.00
Nieuws. 19.15 Boekbespreking. 20.00
Nieuws. 20.15 Nederlands Kamer
koor. 21.00 Een studiereis Zuid-Afri
ka. 21.25 Pop. Orgelbespeling. 22.00
Hollands Strijkorkest. 22.45 Avond
overdenking. 23.00 Nieuws. 23.15
HILVERSUM I, 301 meter.
8.00 Paasklokke(, daarna nieuwsbe
richten. 8.30 Zonnedauw. 9.10 Over
peinzingen. 9.30 Weens Philh. Orkest.
10.00 Friese Landdag. 12.30 Land- en
tuinbouw. 13.00 Nieuws. 13.20 Malan-
do en zijn orkest. 14.15 Orpheus in de
onderwereld. 14.55 Andre Kostela-
netz en orkest. 15.25 Per luchtpost.
16.30 Gram.muziek. 17.00 Sport. 17.30
Ramblers. 18.00 Nieuws. 18.15 Johan
Jong. 18.30 Progr. Ned. Strijdkrach
ten. 19.00 Omroep Vrouwenkoor. 19.30
Alma Musica. 20.00 Nieuws. 20.06
Dingen van de dag. 20.15 Pennies from
Heaven. 20.50 Ducdalf. 21.10 Volks
concert. 22.25 Mijn naam is haas.
DINSDAG.
HILVERSUM II, 415 meter.
7.00 Nieuws. 7.45 Morgengebed. 8.00
Neiuws. 8.15 Pluk de dag. 9.05 Herha
ling lichtbaken. 9.35 Gedeelten uit
Italiaanse opera's. 10.00 Wie komt er
in mijn hokje 10.15 Kwartet van
Beethoven. 11.00 Muziek houdt fit.
11.30 Als de ziele luistert. 12.00 An
gelus. 12.30 Land- en tuinbouw. 12.33
Orkest zonder naam. 12.55 Zonnewij
zer. 13.00 Nieuws. 13.20 Vervolg
lunchconcert. 13.45 ^uziekkalender.
14.00 Pianorecital. 14.30 Onder ons.
15.00 Gedeelten uit Strauss operet
tes. 15.30 Gramofoonmuziek. 16.00 De
Zonnebloem. 16.30 Ziekenlof. 17.00
Paasvacantie. 17.15 Lang zullen ze
leven. 17.45 Andre de Raaff en Jac.
Schutte. 18.10 Sportpraatje. 18.20
Amusementorkest. 19.00 Nieuws. 19.45
Dit is leven. 20.00 Nieuws. 20.05 Ge
wone man. 20.12 Radio Philh. Orkest.
21.45 Kamermuziekprogr. 23.00
Nieuws. 23.15 Maastrichts Sted. Or
kest.
HILVERSUM I, 301 meter.
7.00 Nieuws. 7.15 Ochtend-gymn.
7.35 Gevarieerde gramofoonmuzièk.
8.00 Nieuws. 8.15 Versch.orkesten.
9.00 Herhaling Hersengymnastiek.
10.15 Arbeidsvitaminen. 10.50 Kleu
tertje luister. 11.00 Soft en sw'eet.
11.30 De wekker. 12.33 Voor ons plat
teland. 13.20 Dolf v. d. Linden. 14.00
Met naald en schaar. 14.30 Radio ma
tinee. 16.25 Honderd beroemde com
ponisten. 16.40 De nieuwe kleren van
de keizer. 17.00 Kinderkoor. 18.00
Nieuws. 18.15 Tom Erich. 18.30 Progr.
Ned. Strijdkr. 19.00 Radiostrip. 19.10
Gram.muziek. 19.15 Achter het voet
licht. 19.30 Gram.muziek. 20.00
Nieuws. 21.30 Allerlei. 21.45 Buiten
lands overzicht. 22,00 Ik zou zo graag.
Er hangt een eigenaardige schemer over het
kleine dorp, dat gelegen is aan de oever van
een riviertje. In de lentenacht ligt een nevel
over de huizen. Alles is stil en vol weemoed.
De inwoners schijnen te slapen. De omtrek
ken van de armoedige hutten zijn nauwelijks
zichtbaar. Hier en daar straalt een lichtje ach
ter een venster; van tijd tot tijd hoort men het
kraken van een huisdeur; een waakhond be
gint te blaffen en even klinkt het luid. En
kele voetgangers komen uit het bos, en in de
verte hoort men een wagen aanrollen. Dat
tzijn de bewoners van verschillende kleine ne
derzettingen in het bos, die samenkomen om
de nachtelijke godsdienstoefening in de Paas
nacht te vieren.
De kerk staat op een heuvel, midden in het
dorp. De vensters zijn hel verlicht. De klok
ke toren rijst omhoog in het duister. De toren
spits is nog niet te herkennen. De omtrekken
van de toren verdwijnen in de nevel.
De trap van de klókketoren kraakt. De oude
klokkenluider Michaël klimt naar boven een
lantaarn in de hand.
Het valt de oude man zwaar de steile trap
te beklimmen; soms weigeren zijn voeten de
dienst en zijn ogen zijn slecht geworden. Is de
tijd van zijn eeuwigheid nog niet gekomen?
Óf zou de goede God hem vergeten zijn?
Hij heeft zijn zoons ten grave gedragen; en
kele kleinkinderen zijn reeds gestorven en
voor jong en oud heeft de klokkenluider zelf
de doodsklok geluid. Die taak heeft hij aan
niemand willen overdragen.
Vele malen heeft hij het Paasfeest ingeluid;
hij weet zelf niet meer, hoeveel keer hij met
het Paasfeest de bewoners van het kleine dorp
heeft geroepen, om het feest van de Opstan
ding des Heren te vieren.
Op de bovenste omloop van de toren, bij zijn
klokken, tussen de eiken balken, blijft
hij even rusten. Zijn handen leunen op de
borstwering; beneden hem ziet hij de graven
van het oude kerkhof; houten kruisen breiden
hun armen, als beschermend over de graven
uit. Hier en daar staat een treurwilg.
Wat zal dit jaar brengen? Zal hij het vol
gende jaar de toren opnieuw beklimmen om
de Paasklok te luiden? Of zal hij te oud zijn,
en zal een andere klokkenluider hem reeds
vervangen hebben, terwijl hijzelf moeizaam
de weg van zijn woning naar het kerkgebouw
zal betreden? Zal hij misschien zelf onder een
kruis liggen, daar beneden op het kerkhof?
God alleen weet het, maar nu wil hij nog
eenmaal heerlijk Paasfeest vieren. Michael
maakt het kruisteken.
Michael! Hij hoort, hoe iemand beneden
zijn naam roept. Het is de oude pasftoor, die
Michael niet kan zien.
Ja ik ben hier. Is het nog geen tijd om
te luiden?"
Nog even wachten."
Hoe lang is het geleden, dat Michael voor de
eerste maal met zijn vader de klokketoren be
steeg? Hij herinnert zich zijn jeugd. Wat ligt
dat alles nu ver in het verleden! De wind joeg
door zijn haren, en voor de eerste maal zag hij
de mensen diep beneden zich, klein als pop-*
pen.
PAASVERTELLING
van Korolenko
Als de mensen jong zijn, zien zij tegen het
leven op. Het is niet te overzien, maar als men
oud is, lijkt alles zo kort te zijn geweest.
Het is nu tijd geworden. Hij neemt het klok-
ketouw in zijn handen, en na enkele ogenblik
ken dreunen de eerste slagen door de lucht.
De klokken zingen het Paaslied plechtig over
de aarde. Hij, de oude Michael, is niet alleen.
In duizenden kerken, in duizenden steden en
dorpen, worden nu de klokken geluid. Maar
hij gaat er trots op een klein aandeel te heb
ben in dat feestlied, dat de hemel wordt door
gezonden om het feest van de Opstanding des
Heren te vieren. Dan verstomt de klok. Bene
den hem is de H. Mis begonnen.
In vroegere jaren snelde Michael naar be
neden om zijn gebeden te verrichten en te luis
teren naar de koorzang. Nu blijft hij boven,
want het zou hem te moeilijk zijn geweest
de toren opnieuw te bestijgen. Hij gaat boven
op een bank zitten en denkt na. Als een zacht
gefluister stijgen de zangen uit het kerkge
bouw omhoog. De nachtwind beweegt de tou
wen van de trouwe klokken. De oude man
laat zijn grijs hoofd buigen. In gedachten ziet
hij de priester, die met luide stem het Evan
gelie vah het Paasfeest voorleest. Hij ziet de
gebogen hoofden van honderden mannen en
vrouwen voor zich allen bekende gezichten.
In gedachten ziet hij de vele overledenen
eveneens het hoofd buigen. Daar staat zijn
strenge vader.... zijn oudste broerHij
ziet zichzelf staan, nog in de volle kracht van
zijn leven. Nu is zijn gelaat vol rimpels, zijn
rug-is gebogen, zijn handen zijn stijf geworden.
Onder de vrouwen ziet hij zijn eigen jonge
vrouw staan, die stierf van ontbering. Hij ziet
zijn vroegere vijand. Ook hij buigt het hoofd
bij het Evangelie en een toornig gevoel rijst
op in het hart van Michael.
Maar is dat alles niet voorbij? De wereld be
staat voor hem alleen uit de klokkentoren met
de suizende wind en het opstijgende gezang.
„God zij uw rechter." mompelt de oude man.
Plotseling hoort hij iemand van beneden roe
pen:
„Michael! Slaap je?"
,7Wat?" roept hij, en springt op.
„Mijn God, zou ik werkelijk ingeslapen zijn?
Dat is mij nog nooit gebeurd in de Paas
nacht." Beneden ziet hij de mensen uit het
kerkportaal stromen. De vaandels wapperen in
de frisse wind; met plechtige gewaden treedt
de geestelijkheid naar buiten. De processie
trekt rond het kerkgebouw, en luide klinkt
het lied: „Christus is verrezen". Weer zingt de
klok over de omringende .velden. Het lijkt hem
een wonderlijke melodie te zijn, die vreugde
brengt in alle harten en die de hemel doet
opengaan.
Alle klokken worden nu geluid. De zware
klok, de middelklokken en het lichte carilon.
En dat alles klinkt tesamen als een loflied.
Zelfs de wind zingt de blijde boodschap van
Christus' Verrijzenis uit.
De oude klokkenluider vergeet zijn zorgen
en zijn dromen, en hij vergeet zijn eenzaam
heid. Ziet hij daar beneden zijn vrouw niet
zijn kinderen en zijn kleinkinderen? Het lijkt
wel of de graven opengaan, en de overledenen
opstaan uit hun rust en met de levenden mee
trekken in de processie rond het kerkgebouw.
Michael luidt voor levenden en doden.
Maar eensklaps zweeg de zware klok. De
kleinere klokken klonken dan onregelmatig
om dan zacht weg te sterven
Uitgeput is de oude klokkenluider neerge
vallen op de bank. Een paar tranen rollen
over zijn gelaat. Zijn vermoeid hart weigert
dè dienst.
Het .is de laatste maal. dat hij hier gestaan
heeft. De klokkenluider heeft zijn levenswerk
voltooid.
j-rw... - v. "',V> -
H.:
4 li
'fi vil ill; 'Ml' c -'ïï'll
V 'v'
M'lm'T,
L ------ f
-:' V, 'Am A-r- - v.,
Bij zijn klokken, tussen de eiken balken
