Welk weer krijgen we
J met de Paasdagen
Levensopbouw der gemeenten
'Hwjaatt
ZATERDAG 16 APRIL 1919
DE LEIDSE COURANT
DERDE BLAD PAGINA 2
(REEDS BLOEIEN
DE HYACINTHEN
Terwijl de narcissen ge
kopt worden, nemen de
hyacinthen hun taak over,
om Holland-Bollenland
in kleur te zetten. Tussen
velden late narcissen,
met hun fel gele en zach
te crêmekleuren, ziet men
reeds verschillende vel
den hyacinthen in bloei
staan En het laat zich
aanzien, dat met de
Paasdagen er veel te ge
nieten zal zijn tussen Lei
den en Haarlem.
De belangrijkste factor,
waarmede het bollen-
tourisme staat of valt,
is natuurlijk het weer. Op
onze informaties deelde
De Bilt gisteravond me
de, dat op de eerste Paas
dag vrijwel zeker het
zelfde weer verwacht
wordt als Vrijdag. Mis
schien is het iets koeler,
maar in ieder geval wordt
vrij warm en zonnig weer
voorspeld. Over het weer
op de tweede Paasdag
kon men niet zulke zeke
re voorspellingen doen.
Weliswaar bestaat er een
redelijke kans op zeer goed weer, er pas geschieden. Afwachten dus! weer op beide Paasdagen minstens
maar het is mogelijk dat deze huidige Rekening houdend met het feit dat goed zal zijn. In ieder geval een gun-
periode van boven normale tempera- De Bilt het mooiste weer kan voor- stig geluid voor hen, die voornemens
tuur a.s. Maandag een einde neemt, spellen, terwijl April tóch doet wat zijn een bezoek aan de Bollenstreek
Dit kan echter ook enkele dagen la- hij wil, mogen we aannemen dat het te brengen!
Langs de weg van de sociografisch onderzoek
(Van onze bijzondere medewerker).
„De weg van het sociografisch on
derzoek is een andere dan die van
het Gallup-onderzoek. Willen wij
juist worden ingelicht, dan zal aller
eerst inzicht nodig zijn in de maat
schappelijke g^pepen, die onderzocht
moeten worden". Deze gedachte
vormde het uitgangspunt bij een on
derhoud, dat wij hadden met dr. J.
Diederich, een buitenlands deskun
dige, die zich op het ogenblik in ons
land bezig houdt met het sociogra
fisch onderzoek in enkele Nederland
se gemeenten.
Toen eind'Maart op een landelijk
congres in Amsterdam werd gespro
ken over het vraagstuk van over
bevolking in ons land, hebben de eco
nomisten gemeend, dat hier van over
bevolking geen sprake kan zijn. Dui
zend mensen, zo redeneerden zij,
kunnen door duizend anderen zeer
zeker worden gevoed. Maar de socio
logen onder de congressisten waren
het daar niet helemaal mee eens.
De krant is zeker niet de plaats
voor een wetenschappelijk debat over
deze kwestie. Practisch belangrijk is
de vraag, wat moet worden gedaan,
om de levensvoorwaarden in een be
paalde stad of in een dorp te behou
den?
Dr. Diederich nam een snel gegroei
de gemeente als* Hilversum ten voor
beeld. Hij vergeleek de Gooise hoofd
stad met een goudvissenkom, die
men tracht vol te stoppen. Komen er
nieuwe vissen bij, dan loopt de kom
over. Met andere woorden gezegd en
van toepassing ook op verschillende
plaatsen in onze eigen omgeving:
wordt enig natuur- of ander reservaat
aangetast, dan wijzigt het gemeente
lijk karakter zich niet alleen in ste
debouwkundig opzicht, maar dikwijls
ook sociografisch.
Niet uitsluitend moeten de autori
teiten bedacht zijn op eventuele ster
ke groei van hun gemeenten, maar
ook op de levensopbouw. Dat geldt
wel het meest voor die steden of dor
pen, waar men om een of andere re
den uitbreiding van de bevolking wil
limiteren en binden aan een bepaalde
woonoppervlakte.
Bevordering van de wijk-
gedachte.
In verband met de tegenwoordige
distributie van beschikbare woon
ruimten hebben wij dr. Diederich
als sociograaf zijn mening gevraagd.
Hij noemde het een onaanvaardbare
sociale toestand, dat jonggehuwden
moeten worden aangewezen op inwo
ning bij hun ouders of schoon
ouders. Dergelijke misstanden moe
ten natuurlijk met spoed worden
opgelost door het scheppen van wo
ningen, waar jonggehuwden hun ge
zin kunnen stichten. Doch hier ra
ken wij het terrein van de overheids
bemoeiing, die niet rechtstreeks van
sociografische aard is.
Vindt tenslotte elk gezin zijn plaats,
dan is het tot stand brengen van een
sociografische wijkindeling niet zo
moeilijk. In dit verband herinneren
wij aan Rotterdam, waar da wijkge-
dachte wel zeer bijzonder is bevor
derd en waar men in practijk zoekt
te brengen de populaire stelling, dat
twe eeenheden niet in één pot kun-
worden gegooid. Ieder in eigen
kring, of dat nu Leiden is, of Maas
tricht, of welke grotere gemeente dan
ook, men kan het onderscheid bij be
paalde stadswijken waarnemen: zij
hebben een verschillende sociaal le
ven.
Enquête onder de bevolking.
De gemeentebesturen, die een be
hoorlijk bedrag op de begroting uit
trekken, om een sociografisch onder
zoek te doen istellen, kunnen er niet
mee volstaan, dat slechts gegevens
worden verzameld of gerangschikt.
Men komt namelijk eerst dan het
rechte aan de weet, wanneer enquêtes
onder de bevolking worden gehou
den.
Waaruit moeten die enquêtes met
wetenschappelijk doel bestaan?
Dr. Diederich heeft er ons enkele
genoemd, zoals die zeer binnenkort
in Hilversum zullen worden toege
past. Een enquête onder huisvrou
wen zou de vraag over inkoopge
woonten kunnen inhouden: waar
men bij voorkeur koopt en hoe het
zit met de winkelinrichting. Aan
klapten van de weekmarkt kan de
vraag worden voorgelegd: wat bete
kent die markt voor U? Is die markt
slechts een plaatselijk apparaat, of
heeft ze streekbetekenis?
Belangrijk ook lijkt ons een
quête over de keuze van beroep. Wat
wordt de jeugd op de dag van mor
gen? Blijft ze in onze stad hangen, of
is spreiding mogelijk?* En hiermede in
verband is te brengen een onderzoek
naar de gebondenheid van inwoners
aan hun stad, straat of woning.
Indien alle binnengekomen gege
vens, ook die bijvoorbeeld van een
bedrijfsenquête, worden gecodeerd
volgens 't nieuwe Hollerith-systeem,
dan verkrijgt een gemeentebestuur
een schat van inlichtingen, die van
dienst zijn bij het nagaan van de ont
wikkeling van stad en dorp.
Romantiek in de statistiek.
Dat daarbij plaats kan zijn vooi
romantiek in de statistiek, is intus
sen wel gebleken bij het sociografisch
onderzoek binnen de gemeente Hil
versum. Daar is het aantal vertrok
ken vrouwen veel groter dan het
aantal ingekomenen. Waarom? Om
dat zij bij huwelijk opmerkelijk vaak
hun echtgenoot vinden in een andere
plaats. En doorgaans gaat het nieinve
gezin zich daar vestigen, omdat de
man er zijn werk heeft. Doch het
eigenaardigste is wel, dat daarente
gen de Hilversumse mannen,
willen gaan trouwen, hun
zoeken in eigen gemeente.
Waarmee gezegd wil zijn, dat de
maatschappelijke habitus een
speelt!
Congres voor de „Rode
wereldvrede" te
New York
ALLESBEHALVE VREEDZAAM.
Sovjet-gedelegeerden niet toegestaan
een tocht te maken door de V.S.
De zittingen van het Culturele en
Wetenschappelijke Conngres voor de
Wereldvrede te New York, die drie
dagen duurden, waren allesbehalve
vreedzaam. De.ondust duurde nog-
voort toen het Congres reeds Was ge
sloten.
Voor de openingszitting liet het
ministerie van Buitenlandse Zaken
van de Verenigde Staten weten, dat
het dit congres beschouwde als een
pro-communistische samenkomst. De
verontwaardiging steeg en twee anti
communistische organisaties in de
Verenigde Staten, de „Americans for
Intellectual Freedom" en de „Rus-
MOEDER GEEF ME EEN PAARDJE
Resultaten van afleidings-therapie
in Wilhelminaclub te Batavia
Er is een heel sentimenteel liedje,
wat/ eens grote populariteit genoot.
„Moeder geef me een paardje" heet
te het en het was als „Bij de muur
van het oude kerkhof'' zonder tra
nen niet aan te horen.
De Moeder zou het paardje aan
haar zoontje hebben kunnen geven,
indien ze de tentoonstelling van de
afdeling werktherapie van het Co
mité Vervanging Familieleden in de
Militaire Hospitalen had 'bezocht, in
de Wilhelminaclub te Batavia.
Over C. M. F. behoeven we niet
veel meer te zeggen. De dames, die
onze familieleden naar beste kunnen
en vermogen vervangen kent een
ieder, die het ongeluk heeft op de
een of andere manier in een Mili
tair Hospitaal terecht te komen. Ze
do^n inkopen voor je, schikken je
bloemen in vazen, maken een praat
je, kortom ze doen alles wat je fa
milie anders zou doen. Eén van de
specialiteiten van het C.M.F. is de
werktherapie, dus het bevorderen
van werk, wat de genezing dient te
bespoedigen. Deze geneeswijze is te
verdelen in oefenings-therapie, die
voornamelijk ten doel heeft de spie
ren na verwondingen, operaties enz.
terug te brengen tot hun oude func
ties, de rehabiliteits-therapie, die de
patient opvoedt tot een voor hem ge
schikte werkkring, terwijl als derde
de afleidings-therapie genoemd moet
worden. En, deze afleidings-therapie
nu ligt op 't terrein van de de familie
leden vervangende vrouwen: vrij
willigsters, die aangevuld zijn met
enige krachten uit de militaire sa
menleving en het Rode Kruis, ter
wijl de NIWIN trouw ter zijde staat
met materialen.
Het leerwerk bleek op de tentoon
stelling wel tot het meest populaire
handwerk te behoren; zowel voor
het maken van nuttige gebruiksvoor
werpen als voor het naaien van
speelgoed. Vooral Semarang kwam
origineel voor de dag met .omhulsels
voor vierkante en ronde flessen, die
gemeenlijk met geestrijk vocht ge
vuld plegen te zijn. Verder zagen we
de resultaten van timmeren, hout
zagen (o.m. de klassieke lampekap-
pen), doch ook moderne beschilde-1
ringen van ruw aardewerken scho-
els, glas en schelpen waren te bewon
deren.
Voor allerlei categorieën waren
prijzen beschikbaar gesteld en nu
komen we bij het bewuste paardje.
Vijf jongens wrochten een rossi
nant, zó kunstzinnig vervaardigd, dat
niet meer van kunstnijverheid ge
sproken kan worden, doch werkelijk
van kunst.
Dat deze artistieke prestatie met de
eerste prijs in de afdeling speelgoed
werd bekroond mag dan ook geen
verwondering wekken. Doch ook vele
andere prestaties bleken niet van
kunstzin te zijn ontbloot. Merkwaar
dig is het, dat ongeoefende handen
dikwijls deze wonderbaarlijke pres
taties leveren. Door het werk komt
de kunstzin van de vervaardiger
naar boven, die hij zelf dikwijls niet
opmerkt, omdat het vanzelf gaat. Het
lijkt eenvoudig dat snij-, schilder- of
naaiwerk, doch doe het maar eens
na! Daarbij komen nog de gebrek
kige instrumenten, waarmede ge
werkt moet worden en dan denken
we speciaal aan de „weefgetouwen",
terwijl de materiaal-bevoorrading, on
danks de reeds eerder genoemde on
schatbare medewerking van de NI-
WIN toch nog dikwijls hoofdpijn
kost. Het leer bijv. wordt doorgaans
plataselijk betrdkken en dus zijn de
inkopende plaatsvervangende fami
lieleden afhankelijk van het aanbod
van de locale markt. En die is niet
altijd even gesorteerd.
Slechts enkele dagen duurde de
tentoonstelling. Vele gaven van hun
belangstelling blijk en heel wat
spullen werden verkocht, terwijl er
velen waren aan de andere kant,
die het helemaal niet leuk vonden,
dat er zo dikwijls „niet te koop"
moest worden geantwoord op hun
verzoek om het bewuste voorwerp
te kopen.
Niet allen zullen zover gaan, dat ze
hun beroep er van zullen maken,
zoals de soldaat, die vertelde, dat hij
in Nederland een zaak zèu gaan be
ginnen in handgeweven ceintuurs en
kussens-overtrekken, doch één ding
staat vast, namelijk, dat de werk
therapie een uitkomst is voor de ge
wonde en zieke militair, die de an
ders zo traag vliedende uren nu om
ziet vliegen.
D. STEENMEYER,
2e Lt. der Mariniers.
deze toespraken juist gehouden in de
tijd, dat een met bewijzen gestaafd
artikel, waarifi Rusland als precies
het tegenovergestelde werd onthuld,
grote verspreiding vond.
Dit artikel werd geschrevn door
„Historicus", het pseudoniem van
George Morgan, de eerste secretaris
van de Amerikaanse Ambassade in
Móskou, en gaat over de geschriften
van niemand anders dan van Josef
Stalin van 1919 af tot nu toe.
In de commentaren, die door de
■.redacties der verschillende bladen op
dit artikel werden geschreven en die
'zijn samengebracht in het juist ver
schenen nummer van de Reader's
Digest, is men het er over eens, dat
Stalin overtuigd is, dat een oorlog
tussen de Sovjet-republieken en de
satelliet-staten met het bloc, waarin
Amerika zeer machtig is, niet te ver
mijden valt. Men is het er ook over
eens, dat het volgende gezegde van
Lenin bij Stalin favoriet is: „Het be
staan voor een lange tijd van de Sov-
sian League for People's Freedom" l jet-Republieken naast de imperialis-
hielden tegen-vergaderingen, welke tische landen is ondenkbaar. Tenslot-
de nadruk legden op het pro-commu- 1 za1 een van beiden overwinnen,
nistische karakter van dit „congres Maar voor het einde komt, zal een
voor de wereldvrede'
Gedurende de zittingen van het
congres marcheerden duizenden
langs de vergaderplaatsen Wal
dorf Astoria Hotel en Madison
Square Garden Onder hen bevon
den zich katholieke oud-soldaten,
vluchtelingen uit de landen, die
thans onder Russische overheersing
zijn, katholieke organisaties, protes
tantse en Joodse verenigingen enz.
Maar wat binnen de vergaderzalen
geschiedde was wel erg rood. De
Verenigde Staten waren direct en in
direct het voorwerp van vele scheld
partijen. Winston Churchill, die juist
in die dagen Amerika bezocht, en het
Atlantisch Pact werden aan de kaak
gesteld. Uitdrukkingen als „oorlogs
stichter", Agressor", „Fascist" en der
gelijke werden vrijelijk te pas en te
onpas gebruikt door tal van spre
kers. Maar met een enkele uitzonde
ring daargelaten, ontsnapte Rusland
aan de critiek.
Rusland werd in suikesoete taal
geschilderd als het land, dat vrede
wil met iedereen, en in vriendschap
wil leven met de Verenigde Staten,
ondanks het kapitalistische systeem,
dat in Amerika wordt aangehangen.
Ongelukkig ecKter voor de „ma-,
kers van de wereldvrede" werden
serie van ernstige botsingen tussen
de Sovjet-Republieken en de bour-
geois-staten onvermijdelijk zijn.»
Twee Amerikaanse regeringsin
stanties waren de oorzaak van de on-,
rust gedurende het congres. Het de
partement van Buitenlandse Zaken
verhinderde het plan van de gedele
geerden uit Sovjet-Rusland en uit de
satelliet-staten een trip te maken
langs de Amerikaanse steden. Het
departement zond nota's aan de am
bassades van de gedelegeerde lan
den, Rusland, Joego-Slavië, Tsjecho-
Slowakije en Polen, waarin werd
"medegedeeld, dat de gedelegeerden
slechts in het land waren toegelaten
om het congres-bij te wonen en dat
men daarom aannam, dat zij, wan
neer de zittingen voorbij waren, on
middellijk weer zouden vertrekken.
Het departement van Justitie was
nog iets scherper. De procureur-ge
neraal, Tom Clark, verklaarde: „Het
doel, waarvoor deze visa werden ver:
strekt, is thans voorbij". Hij voegde
er aan toe, dat hij de immigratie
dienst in New York opdracht had
gegeven om zich met de gedelegeer
den in verbinding te stellen en hun
mede te delen, dat zij zo spoedig als
er reisgelegenheid was, het land
moesten verlaten.
IN INDIE:
H. J. PIETERSE,
A 20,
Langeraar,
viert op 17 kpril zijn le Indische ver
jaardag te Karangampel (Cheribon).
ANTOON TOUW,
D 106,
Ter Aar,
geboren 18 April 1926, viert zijn 3e
Indische verjaardag te Brastagi (bij
Medan).
G. J. KRIJGER,
Spoorstraat 56,
Roelofarendsveen,
viert op 17 April zijn 3e Indische
verjaardag te Tjilendek (Java).
P. A. VAN DEN BURG,
Zeeweg 109B,
Noordwijkerhout,
viert op 19 April zijn 3e verjaardag
te Kepandjen (Java).
H. C. SMIT,
Offemweg 60,
Noordwijk,
viert 19 April zijn 3e verjaardag te
Bandoeng.
HERMAN KERKHOVEN,
Noordeinde 33,
Zevenhoven,
wordt op 20 April 21 jaar en viert
zijn 2e verjaardag in Indonesië als
kok te Medan.
C^óto's van in Indonesië verblijven
de militairen kunnen bij de redactie
worden ingestuurd tot uiterlijk een
week voor de verjaardag. Foto's,
welke later worden ingezonden wor
den niet opgenomen).
fin insneeuwde
MU f SLAAPWAGEN
DOOR AGATHA CHRISTIE
56)
Ik zag het als een volmaakte mo
zaïek, waar iedereen de hem of haar
toegewezen rol speelde, Het was zó
geschikt dat, als er verdenkng mocht
vallen op één persoon, het getuigenis
van een of meer anderen de on
schuld van die persoon zou bewijzen
en de uitkomst verwarren.
„Hardman's getuigenis was nodig
in geval een buitenstaander zou wor
den beschuldigd van de misdaad en
niet in staat zou Zijn, een alibi te
verstrekken. De reizigers in de Stam
boel-wagen waren niet in gevaar.
Het kleinste detail van hun getuige
nis was van te voren uitgewerkt. De
hele zaak was een knap opgezette
legkaart, zó gearrangeerd dat ieder
nieuw beetje kennis dat aan het.licht
kwam. de oplossing van het geheel
moeilijker maakte. Zoals mijn vriend
mijnheer Bouc, opmerkte, het geval
scheen fantastisch en onmogelijk. Dat
was precies de indruk, die men ook
bedoelde te geven.
Verklaarde deze oplossing alles?
Zeer zeker. De aard van de wonden
ieder toegebracht door iemand
anders. De kunstmatige dreigbrieven
kunstmatig, daar ze onwerkelijk
waren, alleen geschreven om als
aanwijzing gebruikt te worden. On
getwijfeld waren er echte brieven,
die Ratchett waarschuwden voor zijn
lot, die MacQueen vernietigde en
waar hij deze andere voor in de
plaats bracht. Dan het verhaal van
Hardman, dat hij bij Ratchett geroe
pen was een leugen natuurlijk
van het begin tot het einde; de be
schrijving van de mytische kleine,
donkere man met een vrouwestem,
een ihakkelijke beschrijving, daar ze
de verdienste had, geen van de
dienstdoende slaapwagen-conduc
teurs te beschuldigen en paste op
een vrouw zowel als op een man.
Het plan hem te doorsteken, is op
het eerste gezicht eigenaardig, maai
bij overweging paste niets zo goed
aan bij de omstandigheden. Een dolk
was een wapen, dat door iedereen
gebruikt kon worden, hetzij sterk of
zwak, en het maakte geen lawaai. Ik
verbeeld me hoewel ik me kan
vergissen dat ieder op zijn beurt
Ratchett's donkere coupé binnenging,
door die van mrs Hubbard en
toestak! Zij zelf zouden nooit weten
welke stoot hem feitelijk doodde.
De laatste brief, die Ratchett waar
schijnlijk op zijn kussen had gevon
den, werd zorgvuldig verbrand. Als
er geen spoor wees naar de Arm-
strong-zaak, zou er absoluut geen re
den zijn, een van de reizigers van de
trein te verdenken. Het zou be-,
schouwd worden als van buiten af
gedaan en de kleine, donkere man
met de vrouwestem zou werkelijk
gezien zijn door een of meer van de;
reizigers, toen hij uitstapte in Brod!
Ik weet niet precies wat er ge
beurde, toen de samenzweerders
ontdekten, dat dit deel van hun plan
onmogelijk was door de sneeuw-,
storm. Er was, denk ik, een haastige
bespreking, en toen besloten zij,
door te zetten. Het was waar, dat nu
ieder van de reizigers onder verden
king kon komen, maar in die moge
lijkheid was al voorzien. Het enige
wat er nog aan toegevoegd moest
worden, was, de zaak nog meer ver
warren. Twee zogenaamde aanwij
zingen werden achtergelaten in de
coupé van de dode waarvan één
kolonel Arbuthnot verdacht maakte.
die het sterkste alibi had, en.
wiens connectie met de familie..
Armstrong het moeilijkst te bewij-.
zen viel en de tweede prinses'
Dragiloff, die door har sociale rang,'.,
haar physieke zwakte en het alibi,
gegeven door haar kamenier en dé
conducteur, feitelijk in een onaan
tastbare positie verkeerde.
Om de zaak nog verder te ver
warren, werd er een fantasie-figuur
in het spel gebracht de legenda
rische dame in de rode kimono. Weer
is het aan mij, getuigenis te geven
van het bestaan van die vrouw. Ik
hoor een zware bons tegen mijn deur.
Ik sta op en kijk uit, en zie de rode
kimono in de verte verdwijnen. Eni
ge zorgvuldig gekozen personen
de conducteur, miss Debenham en
MacQueen zullen haar ook heb
ben gezien. Het was, denk ik, iemand
met een gevoel voor humor, die zorg
vuldig de rode kimono boven op in
.mijn koffer legde, terwijl ik de men
sen ondervroeg in de restauratie
wagen. Waar het kledingstuk oor
spronkelijk vandaan kwam weet ik
dom is van gravin Andrenyi, daar
niet. Ik vermoed dat het het eigen-
haar bagage alleen een zijden négli
gé bevatte, dat zo gegarneerd was,
dat het meer leek op een tea-gown
dan op een peignoir.
Zodra MacQueen hoorde, dat de
brief, die zo zorgvuldig verband was
.gedeeltelijk aan vernieling ontsnapt
was, en dat het woord Armstrong
epïi van de overblijvende woorden
was, moet hij onmiddellijk zijn
niéuws aan de anderen hebben mee
gedeeld. Het was op dit ogenblik
dat de positie van gravin Andrenyi
critiek werd en haar echtgenoot nam
onmiddellijk maatregelen om de pas
te veranderen. Het was de tweede
tegenslag!
Ze kwamen allen overeen, hun
relatie met de familie Armstrong to
taal te ontkennen. Ze wisten, dat ik
geen middelen bij de hand had om
de waarheid te weten te komen en ze
dachten niet dat ik op de zaak in
zou gaan, tenzij mijn verdenking ge
wekt was tegen iemand in het bij
zonder.
Nu was er nog een punt te over
wegen. Toegegeven dat mijn theorie
van de misdaad de juiste was en
ik geloofde dat het de juiste moest
zijn dan was blijkbaar de slaap
wagenconducteur in het complot.
Maar zo ja, gaf ons dat dertien per
sonen, niet twaalf. Inplaats van de
gewone formule van de zoveel per
sonen ie er één schuldig, stond ik te
genover het probleem, dat van der
tien personen één, en slechts één,
onschuldig was. Wie was dat?
Ik kwam tot een heel vreemde
conclusie. Ik kwam tot de conclusie,
dat hij of zij, die geen aandeel had
genomen in de misdaad degene was.
die geacht zou worden, de sterkste
motieven te hebben gehad. Ik be
doel gravin Andrenyi.
Ik was onder de indruk van de
ernst van haar echtgenoot, toen hij
me plechtig zwoer, op zijn eer, dat
zijn vrouw haar coupé die nacht niet
verlaten had. Ik besloot er uit, dat
graaf Andrenyi om zo te zeggen, de
plaats van zijn vrouw had ingeno
men.
Zo ja, dan was Pierre Michel be
slist een van de twaalf. Maar hoe
kon men zijn medeplichtigheid ver
klaren? Hij was een fatsoenlijk man,
die vele jaren in dienst der maat
schappij was niet het slag man,
dat kon worden omgekocht om te
helpen bij een misdaad. Dan moest
Pierre Michel betrokken zijn in het
Armstrong-geval. Maar dat leek erg
onwaarschijnlijk. Toen herinnerde
ik me dat de gestorven kindermeid
een Frangaise was. Stel dat da't on
gelukkige meisje Pierre Michel's
dochter was geweest. Dat zou alles
verklaren; het zou ook de plaats
verklaren, die gekozen was voor de
uitvoering van de misdaad. Waren
er nog anderen, wier rol in het dra
ma niet duidelijk was? Kolonel Ar
buthnot hield ik voor' een vriend
van Armstrong. Zij waren waar
schijnlijk samen in de oorlog geweest.
De kamenier, Hildegarde Schmidt,
haar plaats in het huishouden van
de Armstrong's kon ik raden. Ik
ben misschien erg gourmand, maar
instinctief bespeur ik een goede
cui«lnière. Ik stelde haar een val
ze liep er in.. (Slot volgt)
