Het Roomste aller Roomsigheden Rome SANAPIRIN r O HEER, GEEF VREDE IN ONZE DAGEN INTERNATIONALE BIDWEEK Hwjawct Top-sensatie voor rechtbank ZATERDAG 15 JANUARI 1949 DE LEIDSE COURANT TWEEDE BLAD PAGINA 1 Roomsigheden VI Tot mijn spijt ben ik ver hinderd" horen we de heer Pacelli door de telefoon zeggen „vanmiddag ga ik naar mijn broer." De broer van de heer Pacelli is Paus. Met Kerstmis had de paus zijn fami'ie-leden bij zich uitgeno digd en ze waren allen gekomen, ook de neven en nichten en de klei ne achterneefjes en achternichtjes. De paus had voor ieder een geschenk je laten kopen en voor lekkernijen gezorgd en het werden een paar geze.lige uren in de 'huiselijke kring van het onhuiselijke Vaticaan. De blijde lach van stoeiende kinderen, de verheugde uitroepen over de uit gepakte cadeautjes! Wij kunnen ons de paus voorstellen, delend in al het plezier en met on-officiële belang stelling informerend, hoe zijn fami lie het wel maakte. Want ook de paus is maar een mens, met een zeer mense.ijke behoefte aan wat gezellig heid om zich heen. Voor de Katholieken over de ge- he'e wereld verspreid is deze een voudige, in het wit geklede man de plaatsbekleder van de Zoon van God, 4e stadhouder van Jezus Christus. Voor de strenge Protestanten «s het pausschap min of meer, sterker of zachter een ongehoorde aanmati ging. Een interessante verschijning! Voor de brede scharen, die van alle dogmatisch geloof zijn afgezakt, is de paus een interessante en nogal boeiende verschijning, de leider van een geschiedkundig-merkwaardige, doch een voor verstandige lieden on- begrijpe.ijk-lang voortlevende in- ste ling, welke de Roomse Kek wordt genoemd. Van hun standpunt hebben ook deze mensen gelijk. Als men niel gelooft of geloven kan, dat God een menselijke natuur heeft aan genomen in de persoon van Jezus, de timmerman van Nazareth heeft het geen zin aandacht te besteden en eerbied te betuigen aan iemand, die beweert de vertegenwoordiger te zijn van die Jezus van Naza~eth. Ge makshalve om de inleiding niet te rekken mogen we deze personen (indien er onder onze lezers zullen zijn) verwijzen naar vier uitvoerige, zeer betrouwbare levensbeschrijvin gen over Jezus Christus, geschreven door en naar ooggetuigen, uit welke vier levensbeschrijvingen klaar en duide'ijk blijkt, dat Christus is de lang-verwachte Verlosser van het menselijk geslacht, vele eeuwen te voren aangekondigd als de Emmanuel d. i. God met ons. Zichtbaar of onzichtbaar. Het heeft evenmin zin een zicht baar hoofd van de Kerk te huldigen, als men aanneemt zoals de Pro testanten doen dat de Kerk on zichtbaar is en het niet in de be doeling van Ch-istus is geweest één openbare vereniging te stichten met een officieel bestuur. Nu moet men altijd erg voorzichtig zijn, vele eeu wen na de dood van een of andere persoon, zijn bedoehngen zo te gaan uitleggen, dat zij in strijd komen met de werkelijkheid. Ik kan op grond van de tirade uit het volkslied: „De coninck van Hispanje heb ick altyt geëerd", beweren dat het nooit de bedoeling van Willem van Oranje is geweest een onafhankelijk Neder land te stichten maar dan roept ge uit: hij heeft het toch maar ge daan. Men kon 1500 jaar na de dood van Christus wel de mening gaan lanceren, dat het nooit Zijn bedoe ling was geweest een zichtbare Kerk te stichten^ maar Hij heeft het toch gedaan. De Kerk van Christus is na melijk van den beginne af een open bare T^ereniging geweest met een zichtbaar bestuur onder leiding van een voorzitter. Dat zichtbare be stuur waren de apostelen onder lei ding van Petrus. Zii zijn door Chris tus persoonlijk in die functie aange steld en ontvingen daarbij bevoegd heden, welke die van gewone men sen verre te boven gaan. Na zijn ver rijzenis Verscheen Christus aan de apostelen en verklaarde: „Vrede zij U. Zoals de Vader Mij gezonden heeft zo zend Ik u. En toen hij dat gezegd had, blies Hij over hen, en sprak: „Ontvangt de Heilige Geest. Wier zonden gij vergeeft, hun zijn zij vergeven. Wier zonden gij behoudt, hun zijn zij behouden.'' (Joh. 20, 21). Een ander maal na zijn verrijze nis had Christus zijn apostelen ont boden naar een berg in Galilea: Jezus trad op hen toe en zeide: „Mij is alle macht gegeven in de he mel en op aarde. Gaat dus heen, on derwijst alle volken, doop ze in de naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, en leert ze onderhouden al wat Ik u heb gebo den. Ziet, Ik blijf altijd bij u tot aan het einde der tijden." (Matth. 18—20). Uit dit plechtig slot van het evan gelie-verhaal van Mattheus moest het toch ieder duidelijk zijn, dat ChristüS niet a'leen voor de tijd van de anostelen. maar voor al degenen, die de apostelen in hun functie ..tot aan het einde der tijden" zouden op volgen. Ook de apostelen waren ster felijke mensen. Bij alle apostolische ijver was het hun onmogelijk het gehele mensdom te leren onderhou den al wat Christus geboden had. En ook na de dood der apostelen waren er nog zonden te vergeven. Het zou vreemd zijn Het zou dus vreemd zijn geweest, Indien, enige tientallen jaren nadat Christus algemene volmacht voor de gehele wereld en voor alle tijden had verleend, die volmachten reeds met de laatste apostel zouden zijn uitgestorven. En omdat het zo vreemd zou zijn geweest, is het ook niet ge schied. De apostelen hebben door de oplegging hunner handen die ver heven volmachten overgedragen aan anderen en tot op de dag van vandaag is er aan die handopleggingen, waar door, gelijk Pau.us aan Timotheus schreef (2 Tim. 1, 6) „de genade Gods" wordt medegedeeld, geen ein de genomen. Evenals de apostelen zoals men in de Handelingen der Apostelen kan lezen met groot gezag optraden en bevelen en beslissingen gaven, treden hun opvolgers, de bisschoppen met groot gezag en volmacht op. Hun zijn we gehoorzaamheid verschul digd, ge"ijk Ignatius, bisschop van Smyrna, omstreeks het jaar 100 schreef: „Nodig nu is het gij doet dat trouwens ook biets te doen buiten de bisschop,maar ook aan het priestercollege onderworppen te zijn als aan de Apostelen van Jezus Christus". (Trail. II) De bewering, dat Christus slechts een onzichrbare gemeenschap hebben gewild, vindt dus geen steun in de II. Schrift en wordt gelogen straft door het feit, dat de Kerk van Christus altijd is opgetreden met hetzelfde gezag a's Christus zelf, over Wie de Joden zich verbaasden dat Hij sprak „als een, die gezag heeft, en niet als de Schriftgeleerden". Het heeft geen zin te gaan praten... Dit moesten we eerst even uiteen zetten. Het heeft immers geen nut te gaan praten over het zichtbaar" hoofd der Kerk, de paus, als niet te voren vast staat, dat Christus een „zichtbare" Kerk heeft gesticht. De krant is wel geen radio-uitzen ding, die stipt aan tijd gebonden is, maar we megen het toch niet te lang maken, zegt de hoofdredacteur. Daar om vluchtig vooruitgelopen op wat een andermaal voluit zal worden verteld. De paus is het hoofd der Kerk, om dat hij bisschop is van Rome. Het had ook Haarlem of Utrecht kunnen zyn, maar het is nu eenmaal Rome. omdat in Rome de apostel Petrus heeft geleraard en daar gestorven is. Nu waren er twaalf apostelen, maar één ervan, Petrus, is door Chris tus uitverkoren tot hoofd der Chris tenheid en met zeer bizondere voor rechten begiftigd. De volmachten, aan de apostelen gegeven, zijn over gedragen aan hun gezamenlijke op- vo'gers, de bisschoppen der gehele wereld. De bizondere voorrechten aan de persoon van Petrus gegeven, zijn bij zijn dood overgegaan op zijn persoonlijke opvolgers, de bisschop pen, die in onafgeb/oken reeks lera ren op de Stoel van Petrus. Komende week a.s. Dinsdag wordt in de Kerk het feest gevierd van „St. Pie- ters Stoel te Rome" en begint de bidweek voor de hereniging der Kerk In ons vaderland alleen al zijn er 6 millioen landgenoten, die buiten de éne schaapstal ronddwalen en, vaak door hekken van dwaze voor oordelen, de deur van de stal voor bij lopen. Zij grazen daarbuiten „als schapen zonder herde zij zoeken de Waarheid en vinden haar niet. Het geloof is een genade, we ke als er om gevraagd wordt, zeker wordt gegeven. Als de dolende schapen er zélf niet om vragen kunnen wij dat voor hen doen, opdat het weldra moge worden „een schaapstal en één Herder." v. P. Weï pi in. Weg griep Z.H. de Paus heeft een gebed voor het H. Jaar 1950 samengesteld. Almachtige en eeuwige God, wij danken U uit geheel onze ziel voor de grote gave van het Heilig ^aar. O, Hemelse Vader, Die alles ziet en de harten der mensen doorgrondt en regeert, doe hen in deze tijd van genade en verlossing gehoorzaam luisteren naar de stem van Uw Zoon. Moge het H. Jaar voor allen zijn een jaar van zuivering en hei liging, v<rn inwendig leven en eerherstel, het jaar van de grote terugkeer en de grote vergeving. Geef hun, die vervolging lijden omwille van het Geloof, Uw geest van sterkte, om hen onafscheide lijk te verenigen met Christus en Diens Kerk^ Bescherm o Heei, de plaatsvervanger van Uw Zoon op aarde, de bisschoppen en priesters, de religieuzen en de gelovigen. Verenig alle priesters en leken, alle jongeren en ouderen, in een hechte eensgezindheid van gedachten en gevoelens, gelijk een vaste rots, waartegen de woede van Uw vijanden te pletter loopt. Moge Uw genade in alle mensen de liefde ontsteken voor zovele ongelukki- gen, die door armoede en ellende zijn gebracht in een toestand, die mensonwaardig moet worden genoemd. Wek in de zielen van hen, die U Vader noemen, de honger en dorst op naar sociale recht vaardigheid en-broederlijke liefde in werk en in waarheid. O, Heer, geef vrede in onze dagen, vrede aan de zieken, vrede aan het gezin, vrede aan het vaderland, vrede tussen de volke ren. Moge de regenboog van vrede en verzoening met zijn helder licht zich welver, over de aarde, geheiligd door het leven en het lijden van Uw Goddelijke Zoon. God van alle Vertroosting, groot is onze rampzaligheid, zwaar zijn onze zonden, ontelbaar onze noden; maar groter is ons vertrouwen in U. Bewust van onze on waardigheid leggen wij als kinderen ons lot in Uw Handen, terwijl wij onze zwakke gebeden verenigen met de voorspraak en de ver diensten van de glorierijke Maagd Maria en van alle heiligen. Verleen aan de zieken vergeving en gezondheid, aan de jeugd een kraentig geloof; aan de meisjes reinheid; aan de vaders wel vaart en heiligheid van het gezin; aan de moeders de kracht hun taak als opvoedsters met gunstig gevolg te vervullen; aan de wezen Uw toegewijde geleide; aan de vluchtelingen en de gevan genen het vaderland; aan alle mensen Uw genade, als een voor bereiding en een onderpand van het eeuwig geluk in de Hemel. Amen. Een dubbel en dwars verdiende onderscheiding MINISTER LEEFDE VOOR DE ARMEN. Onderscheidingen worden verleend om uitzonderlijke verdiensten van iemand te eren. Zó behoort het te zijn. Of 't altijd in werkelijkheid zo is dat is een kwestie apart. Dat werkelijk uitzonderlijk ver dienstelijke mensen worden geëerd door een onderscheiding, is goed. Al zullen er altijd gevallen zijn, waar bij alleszins verklaarbaar is de vraag: waarom deze wèl en die niet. Het passend eren van uitzonderlijk verdienstelijke mensen is goed, om dat deze aldus als een voorbeeld voor ons allen op de kandelaar worden gezet. Vanzelfsprekend, veronderstel len we hier, dat de gegeven eer pas send is, de verleende onderscheiding werkelijk verdiend! Dat is ten volle waar wat betreft de onderscheiding, verleend aan een Italiaanse minister, waarover de „Maasbode" het volgende mededeelt: „Prof. Giorgio La Pira van Floren ce, vice-minister van arbeid en so ciale zaken van Italië heeft de jaar lijkse onderscheiding „Premio della Bonta" (prijs voor goedheid), ontvan gen voor 1948. Prof. La Pira, die een van de lei ders van de Katholieke Actie is ge weest en heeft medegewerkt aan de nieuwe Italiaanse grondwet, heeft ge heel zijn leven gewijd aan de hulp verlening aan de armen. Het comité gaf de volgende redenen op voor de uitreiking van (je prijs aan Prof. La Pira: „Giorgio La Pira heeft al zijn be zittingen, geheel zijn salaris als hoog leraar, als parlementslid en als lid van het kabinet, ter beschikking ge steld van de armen. Hij is tevreden geweest met een cel in het klooster van San Marc^, te Florence. De menslievende daden, die hij in stilte en met grote eenvoud verricht te, zijn ontelbaar geweest. Hij heeft zich vele zaken ontzegd, die in het al gemeen als noodzakelijk worden be schouwd en heeft blijde gekozen om arm te zijn met de armen. In de laat ste tien jaren heeft hij in Florence duizenden werklozen, ouden van da gen en kinderen geholpen. Zelfs zyn politieke tegenstanders, die in het stadsbestuur de meerder heid vormden, hebben bij hem aan gedrongen on aan te blijven als voor zitter van de gemeentelijke dienst voor sociale zaken, w&ar hij zeer veel energie toonde bij de hulp aan de be- hoeftigen"." Die Italiaanse minister heeft ge toond te begrijpen, wat Katholieke Actie eigenlijk is...! 18-25 JANUARI Van 18 Januari, feest van St. Pe trus Stoel te Rome tot 25 Januari, feest van St. Paulus' Bekering, zal over de gehele were'd gelijk ieder jaar, de internationale bidweek wor den gehouden om van God de een heid in het geloof te verkrijgen voor alle volkeren der wereld. Dit verlangen naar de eenheid, waarom Christus in Zijn Hogepries terlijk Gebed aan de Vader vroeg, is ook sterk levend onder de van de Moederkerk gescheiden Christenen en het Internationaal Congres der niet-katho'ieke kerken, dat enkele maanden geleden te Amsterdam bij eenkwam en waarbij de Wereldraad van Kerken officieel werd gecon stitueerd is daarvan een sprekende getuigenis. De Una Sancta, de ene heilige ka tholieke en apostolische Kerk ver heugt zich mede over dit verlangen naar de door Christus gewilde een heid. Want zou niet deze verdeeMe wereld, die zucht naar vrede, deze zo verlangde rust der orde niet snel ler terugvinden, wanneer zij niet langer de aanblik bood van een ver scheurd^ Christenheid? Om deze eenheid van allen in het Mystieke Lichaam van Christus zul len de katholieken en met hen ook ve'e niet-katholieke Christenen bid den in de komende internationale bidweek. De gedachtê voor deze bid week'is uitgegaan van een Angli caans geestelijke, Paul J. Wattson, die daartoe in 1908 het initiatief nam. Reeds in 1909 verleende Paus Pius X Z.G. aan deze gebedsactie zijn góedkeuring. Paul J. Wattson was zelf een der eersten, die de vruchtender bid week, heeft geplukt, want reeds in 1909 vond hij deze eenheid door zijn Passagiersvervoer per schip naar Indonesië EXTRA REIS VAN HET M.S. TABINTA. Tengevolge van het uitvallen van de passagiersverbinding door de lucht naar Indonesië is bijzonderè voorziening nodig ter voldoening aan de vraag naar passagiersvervoer per schip. Te meer, nu de opbouw van Java en Sumatra vereist, dat in het tekort aan mannelijke arbeids krachten zo snel mogelijk wordt voorzien. Om hieraan zoveel moge lijk tegemoet te komen zal het m-s. Tabinta van de N.V. Stoomvaart Maatschappij „Nederland", dat door de regering is gehuurd voor het ma ken van emigrantenreizen naar Ca nada,, een speciale reis naar featavia maken met 500 mannelijke passa giers. Al deze passagiers vallen on der de categorie „werkers", voor wie het noodzakelijk is, dat zij zo spoedig mogelijk in Indonesië aan de slag kunnen. Teneinde de reis voor de passa giers zoveel mogelijk te bekorten de Tabinta is een hulppassagiers schip met zeer beperkte accomnvo- datie en comfort zal een speciale boottrein van Amsterdam naar Ge nua rijden. De Tabinta zal 31 Januari a.s. uit Amsterdam vertrekken, de insche ping in Genua geschiedt op 8 Fe bruari a.s. Verwacht wordt dat de boottrein op 7 Februari a.s. zal ver trekken. Dit zal de eerste maal na de be vrijding zijn, dat er weer een boot trein van de Mij „Nederland" naar Genua rijdt. IN INDIE: terugkeer naar de Moederkerk. Ir 1916 midden onder de eerste wereld oorlog keurde Paus Benedictus XV opnieuw de bidweek plechtig goed. In 1920 nam het WereMcongres van Protestantse en Oosterse Kerkge nootschappen het idee van de bid week over. Sinds 1916 werd de bidweek in de Katholieke Kerk steeds meer beleefd. De Nederlandse katholieken, zullen daarbij niet achterblijven en deze week God bidden om de eenheid van heel het menselijk geslacht, gedach tig deze woorden van Z.H. de Paus op 9 April 1944: „In onze tijd, waarin onenigheid en tegenstellingen, door de oorlog op geroepen, de geesten over de gehele wereld in strijd hebben gewikkeld, moet men alle mensen, bezield met een christelijke liefde, ertoe brengen al hun krachten in te spannen voor de eenheid in Christus en door Chris tus." De veehandel Niet meer onderworpen aan het bedrijfsvergunningenbesluit. Nadat reeds het vorige jaar de handel in diverse producten binnen de voedselvoorzieningssector werd vrijgelaten van de bepalingen in het bedrijfsvergunningenbesluit 1941, is thans ook voor de binnenlandse handel in runderen (inclusief slacht vee, vette- en nuchtere kalveren), varkens, paarden en schtpen ont heffing verleend van de betrokken bepalingen in genoemd besluit. Deze ontheffing houdt in, dat bij nieuwe vestiging of uitbreiding van een handelsbedrijf in deze zin geen bedrijfsvergunning meer is vereist van het ministerie van Landbouw. Visserij en Voedselvoorziening. De handel in genoemd vee is thans alleen gebonden aan een erkenning bij het betrokken bedrijfschap, die gebaseerd is op objectieve eisen van handelsbekwaamheid, vakbekwaam heid en credietwaardigheid. Voor hen, die niet erkend zijn, blijft het verhandelen van genoemde produc ten verboden. Deze vereenvoudigde procedure brengt geen wijziging in de beste verplichtingen ten aanzien van koop en verkoop, ontvangst en levering enz. van de betrokken producten. Iedere door het bedrijfschap erken de handelaar moet uiteraard alle terzake dienende verordeningen en besluiten volledig in acht blijven nemen. OPVOLGER VAN GLAASJE WATER. Maandenlang heeft Glaasje Water de hoofdstad onveilig gemaakt met zijn practijken. Totdat hij tenslotte in het nauw gedreven, zich aangaf op het hoofdbureau van politie. Maar de geraffineerde buffetlade- lichter en stamkaartenrover heeft nu een opvolger gekregen, aldus het „Algemeen Dagblad". Glaasje Water de tweede, een on geveer 38-jarige man, kwam in de Eerste Helmersstraat bij een dame over woningruil praten. Aan het einde van het geanimeerde onder houd had hij zo'n droge keel gekre gen, dat hij om 'n glas water vroeg. De dame haalde een glas uit de keuken en na het schielijk te heb ben leeg gedronken, verdween de ir/an. Even later miste de bewoon ster haar handtas met stamkaart, vier textielkaarten en één gulden H-t a.s. proces-Kravsjenko Het proces-Kravsjenko u weet wel, die Rus, die de vrijheid ver koos en een boek schreef: „Ik ver koos de vrijheid" heeft reeds heel wat stof doen opwaaien, nog voordat het is begonnen. Het is reeds een keertje uitgesteld, (in Juni 1948) maar nu zal het dan toch werkelijk op 24 Januari a.s. te Parijs plaats vinden. Als het tenminste weer niet wordt uitgesteld. Weet u nog, hoe de vork in de steel zat? Kravsjenko was vroeger in |3ovjet- cienst, maar vluchtte toen hij naar Amerika werd gezonden om voor de Sovjets inkopen te doen in de Ver. Staten. Hij schreef toen het bekende boek, dat zoveel opzien baarde. Daarin vertelde hij hoe het er in Rusland naar toe gaat, natuurlijk tot grote ergernis van alles wat commu nist was. Vandaar dat een Parijs let terkundig weekblad, dat sterk rood gek'eurd was, de schrijver van dat boek voor een leugenaar uitmaakte, een misdadiger, die reeds verschei dene veroordelingen achter de rug had en absoluut onbekwaam om zulk een boek te schrijven. Het boek zou dan ook uit de koker van een organisatie gekomen zijn. Kravsjen ko nam dat niet en klaagde het Pa- rijse weekblad aan wegens laster; hij eiste een schadevergoeding van 7 millioen francs. Het bewuste artikel in Les Lettres francaise, dat gepubliceerd werd op 13 November 1947, vertelde dat Krav sjenko een leidende figuur was ge weest in het rode Rusland, maar zich verscheidene malen op zijn hoge posten schuldig had gemaakt aan fraude. De machthebbers in het Kremlin wisten dat al lang. Maar hoe kan het dan zijn, aldus vroeg de we reldpers zich af dat men in Moskou zo iemand naar Amerika zond om er oorlogsmateriaal te gaan kopen? En Morgan, de hoofdredacteur van Les Lettdes frangaises voelde de incon sequentie dum'elijk aan. Zijn ant woord: Omdat de communistische leiders zo goed en barmhartig zijn en zelfs iemand, die zwaar gezondigd heeft, nog een kans willen geven. De hilariteit in de gehele wereld bewees duidelijk hoe men over die uitleg dacht. Uit verscheidene dingen meent men te kunnen opmaken, dat Morgan zelf het artikel heeft ge schreven en in een al te grote ijver om de zaak van Moskou te dienen, zijn duim wat te veel heeft gebruikt. Dat verklaart, dat er in de loop van de tijd in verscheidene andere arti kelen dwaze inconsequenties zijn voorgekomen. Morgan liet de wereld van de ene sens/atie in de andere vallen. Nau welijks was het proces aanhangig ge maakt of hij kwam natuurlijk weer in zijn steeds beter verkochte weekblad v i Hen, dat hij tal van kroongetuigen uit Moskou zou laten overkomen, onder wie Tatjana Krav sjenko, de nog wettige vrouw van de Rus en twee ex-' ega's, n.l. Galinia-en Irina, waarvan Karvsjenko beweert, dat hij deze niet kent. Bovendie-i heeft Morgan btloofd, dat er enkele leidende Rus sche industriëlen zul len komen, alsmede generaal Roe- denkof, Ilja Ebrenburg (een bekend schrijver), enkele Russische politici en de Amerikaanse generaal Dono van. Ook de communistische Franse professor Joliot-üurie zal van de partij zijn. Mr. d'Izard, Kravsjenko's pleiter, heeft nog steeds de namen van de door hem opgeroepen getuigen niet genoemd. Hij kan nog voor een paar verrassingen zorgen. Het schijnt dat hij komt aandragen met zeer beken de persoonlijkheden, die kort gele den het rode paradijs zijn ontvlucht en die de beweringen van het Fran se weekblad zullen logenstraffen. Als ze nu maar komen! HENDRIK VAN STEIJN Willem de Zwijgerlaan 20 Oegstgeest geboren 18 Januari 1927, thans te Pa- lembang. W. P. RIKKEN Grijpensteinstraat 56 Alphen a. d. Rijn thans matroos III M.K.K. Surabaia M.T.C.S., verjaart op 17 Januari. ADRIAAN G.'WOERDEN Nieuwkoop viert op 17 Januari zijn 3e Indische verjaardag te Bandjar. a. J. DUIVENVOORDEN Rijpwctering huzaar le klasse, 6e eskadron vecht- wagens, geboren 17 Jan. 1927 te Rijp- wetering. KOOS v. d. HULST Westeinde 9 Zoeterwoude geb. 16 Jan. 1928. Viert voor het eerst zijn verjaardag te Karanduren (Semarang). (Foto's van in Indië verblijvende mi litairen kunnen worden ingestuurd bij de redactie tot uiterlijk een week voor de verjaardag. Foto's welke la ter worden ingezonden, kunnen niet meer worden opgenomen).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1949 | | pagina 5