Mensen in hun bemep
Waarom St. Nicolaas altijd
zonder vrouw komt
Mei mijter en
kromstaf
ERDAG i DECEMBER 1948
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
Roomsigheden
TTEN TIJDE, DAT WE NOG IN
1 SINT NICOLAAS GELOOFDEN,
is het gebeurd, dat de goed heilig
man ons ouderlijk huis de eer aan
deed van een bezoek. In volle staatsie
was hij met zijn valse baard in een
leunstoel gezet en wij, de kleine ge
lovigen, stonden bedremmeld om
hem heen. Onze oudste zuster, die,
nogal pienter van aanleg toen al een
afvallige was, heeft ons naderhand
verhaald, dat midden onder de
plechtige receptie onze vader aan de
prelaat vrdeg: „En, St. Nicolaas, hoe.
gaat het met uw vrouw?" waarop
moeder ijlings de kamer verliet en
St. Nicolaas bijna is gestikt, omdat
hij de watten van zijn baard in
slikte.
Nu had St. Nicolaas een vrouw
ten minste de St. Nicolaas, die bij oris
op bezoek kwam. De echte St. Nico
laas die bisschop was van Myra (ill
Klein-Azië) had geen vrouw. Het
wordt in de lessen van het brevier op
deze, zijn feestdag, extra vermeld.
Wiedes! zult ge denken, dat St.
Nicolaas ongetrouwd was, aange
zien hij als bisschop in Myra was
aangesteld Maar zo wiedes is net
niet. In de tijd, dat St. Nicolaas nog
geen Sint was (hij is gestorven rond
het jaar 340) en er niet van droomde,
in het verre Hollana over de daken
te gaan ruiteren, kwam het wel
voor als was het niet de gewoonte
dat een bisschop getrouwd was.
(Tussen haakjes dat paardrij
den over daken van een man met een
lange baard en onze huiselijke Sint
Nicolaas-viering is niet anders dan
een kerstening, een verchristelij-
king van liet geloof onzer heidense
voorouders dat in de voorwinter god
Wodan op ziin ros Sleipnir door de
luchten raasde. De Kerk heeft zejf
de eerste surprise uitgedacht en Wo
dan stiekum vervangen door bis
schop Nicolaas. Iedereen is er m ge
vlogen; na verloop van jaren was
Wodan in het vergeetboek geraakt).
Maar nu het ongetrouwd-
zijn der geestelijkheid. Wij, Ka
tholieken, vinden het dé natuurlijk
ste zaak ter wereld, ofschoon het
eigenlijk een zeer boven-natuurlijke
zaak is, en door buitenstaanders als
een on-natuurlijke zaak wordt be
schouwd.
Deze buitenstaanders kan men,
van hun standpunt bekeken, geen on
gelijk geven. Zij zijn doof voor de
goddelijke roeping, wat niet weg
neemt dat zij een onbewuste eerbied
hebben voor de heldhaftige verster
ving van zoveel mannen en vrouwen.
Chesterton heeft dat ergens Ches-
tertoniaans gezegd: een niet-Katho-
iiek vindt „een kuise monnik eeh
dwaas, maar een onkuise monnik
een schurk".
De Katholieken weten heel goed,
dat het ongetrouwd zijn der geeste
lijkheid tot de „evangelische raden"
behoort en dat niet iedereen tot op-
volging van deze raad geroepen is.
Zij voelen er voor zich persoonlijk
niets voor, zoa's een oud Vlaams boe-
ren-liedje zingt:
Nog liever ben ik enen boer,
al lij ik somtijds kou
Als preken en studeren zo
en leven zonder vrouw.
Toch zouden al die kou-lijdende
Katholieken op hun kop gaan staan,
als de kerkelijke wet. waarbij de
geestelijkheid tot onthouding werd
verplicht, zou worden opgeheven. Er
zou een storm van protest opgaan!
Deze kerkelijk wet is voor het eerst
uitgevaardigd op de synode van
Elvira in het jaar 3.0ö en, aanvanke
lijk alleen voor Spanje bestemd,
spoedig over de gehele Westerse
Kerk uitgebreid. De Oosterse Kerk
volgde een enigszins andere gedrags
lijn, waarover straks.
DEZE WET was in 306 natuurlijk
geen nieuwigheid. De gewoonte,
dat de priesterschap ongehuwd bleef
was algemeen in zwang. Toen de
Kerk echter meer vrijheid van be
wegen kreeg en brede scharen hei
denen intraden, zodat het Christen
dom van een kern-beweging tot een
massa-beweging uitgroeide^ was het
nodig het z.g. celibaat (afgeleid van
„coelebs" ongehuwd) in te scher
pen.
Hoe was die gewoonte, waarvan
de wet slechts de bevestiging bete
kende, ontstaan? Omdat het huwe
lijk als iets minderwaardigs werd
opgevat? Verre van dat! Het Chris
telijk huwelijk is in de Kerk altijd
als een heilige staat beschouwd en
krachtig aanbevolen. Zelfs heeft de
Kerk zich genoodzaakt gezien de
mening van sommige vroege dwaal
leraars, die het huwelijk smadelijk
bejegenden, op de toen reeds lange
lijst van ketterijen te plaatsen! Het
is immers volgens de door God ge
schapen natuur van het menselijk
geslacht dal man en vrouw tot een
gelukkige verbintenis worden ver
eend. Maar nog hoger dan de ge
huwden heeft de Kerk hen geprezen,
die van de geoorloofde echtverbin
tenis afzagen, om zich nauwer te ver
binden met God. Zij deed, dat in
navolging van Christus haar Heer,
die gezegd heeft:
Er zijn onhuwbaren, die zo ge
boren zijn van de moederschoot
af; er zijn onhuwbaren, die door
de mensen onhuwbaar gemaakt
zijn; en er zijn onhuwbaren, die
zichzelf onhuwbaar hebben ge
maakt voor het Rijk der Heme
len. Wie het vatten kan, die
vatte het.
(Evangelie van Mattheus 19, 12).
De voorloper, de heraut van Chris
tus, Johannes de Doper, is levenslang
maagdelijk gebleven. Evenzo Johan
nes de Evangelist. Van de andere
cpostelen was Petrus zéker gehuwd
de overige waarschijnlijk, maar niet
temin: „zij verlieten alles en volg
den Hem." De reden van voorkeur
r de ongehuwde staat, geeft
de apostel Paulus aan:
De ongehuwde is bezorgd over
de dingen des Heren hoe hij be
hagen zal aan de Heer, maar de
gehuwde is bezorgd over de
dingen der wereld, hoe hij beha
gen zal aan de vrouw; en hij is
verdeeld. Eveneens zijn ook de
ongehuwde vrouw en de maagd
bezorgd over de dingen des He
ren om heilig te zijn naar
lichaam en ziel, terwijl de ge
huwd oud worden in de hoop
hierdoor nauwer met God ver
bonden te zijn.
(Eerste brief aan de
Korinthiërs 7, 32-36).
Wel is het volgens de, zelf onge-
huwd-gebleven apostel „beter te
trouwen dan te branden" (van harts
tocht), maar hij zou willen: „dat
alle mensen waren zoals ikzelf; maar
iedereen heeft van God een persoon
lijke gave, de één deze, gene weer
een andere".
Deze evangelische raadgeving is
van de beginne af door talloze Chris
tenen, zowel mannen als vrouwen
ter harte genomen, begerig als ze wa
ren zich geheel en al te geven aan
Christus, en te behoren tot die uit
verkoren schare van hemelingen, van
wie de apostel Johannes in het Boek
der Openbaring aantekent:
Niemand kan dat lied leren
zingen, dan de honderd-vier-en-
veertig-duizend (d. w. z. een
reusachtig aantal), die van de
aarde zijn vrijgekocht. Zij zijn
het, die zich met vrouwen niet
hebben afgegeven. Maagden zijn
zij. Zij volgen het Lam waar
Het ook gaat.
(Openbaring 14, 34).
Zo ook kon de Atheense wijsgeer
Athenagoras (ongeveer uit jaar
180) schrijven:
Gij zoudt zelfs velen van de
onzen kunnen vinden zowel
mannen als vrouwen, die onge
huwd oud worden in hoop hier
door nauwer met God verbonden
te zijn.
(Supplicatio pro
Christianis, 30).
Deze huwelijks-onthouding was
vanzelfsprekend bizonder in trek bij
de priesters, die trouwens, zodra zij
gewijd, waren, niet meer mochten
huwen. De kerkvergadering van
Nicia in -325 noemde dit: ,.de oude
overlevering der Kerk". Aan een
weduwnaar, die wilde hertrouwen
schreef Tertullianus omstreeks het
jaar 200:
Hoevelen zien we niet in de
gewijde stand, die de onthou
ding hebben omhelsd, die er de
voorkeur aan hebben gegeven ie
trouwen met God, die de eer van
hun vlees hebben bevestigd, en,
kinderen, des tijds, zich voor de
eeuwigheid hebben toegewijd
door afstand te doen van de be
geerlijkheid
(De exhortatione castitatis).
Ontelbaar zijn de getuigenissen
daaromtrent, waarvan we uitkiezen
de laatste woorden van Felix, bis
schop van Thibiuca (Afrika), die in
303 te Karthago de marteldood on
derging:
Bisschop Felix richtte zijn ogen
ten hemel en bad met luide stem:
„God. ik dank U. Zes en vijftig
jaar heb ik op deze wereld ge-
Flores is een prachtig land
Dat is iedereen bekend. Niet iedereen
echter kent de realiteit van het le
ven op dit paradijselijke eiland.
Ziehier een „medisch geval": een
nuchter feit, waarvan de vermelding
tevens de bedoeling van dit artikel
duidelijk maakt:
Sinds December '46 werkt op Flo
res een oud-praeses van de R.K. S.V.
St. Augustinus en wel Huuk Niemer
die als arts verbonden is aan het R.K.
ziekenhuis te Lela. Het Maoemere-
gebied dat hem is toegewezen strekt
zich uit over een lengte van 130 km
en een breedte van 60 km. Honderd
dertigduizend patiënten zijn over dit
gebied verspreid. Werk genoeg dus!
Maarniet alleen de allernoodza
kelijkste verband- en geneesmidde
len ontbreken, er is zelfs geen enkel
vervoermiddel. Zo ergens dan zou
hier een ambulancewagen uitkomst
brengen.
Het Rode Kruis heeft bovenstaan
de wagen voor ons ter beschikking:
een Austinlegerambulance, uiterst
geschikt voor dit terreinwerk. Dank
zij de grote steun van de „SIMAVI"
was het ons mogelijk deze wagen
reeds aan te kopen. Alvorens de wa
gen echter naar Flores verscheept
kan worden, is er nog heel wat geld
nodig.
Helpt u ook mede om dat ding zo
spoedig mogelijk op Flores te krij
gen? Stort dan uw bijdrage op Giro
132074 t. n. v. H. J. J. A. Smeets te
Zoeterwoude.
Al vast bedankt namens dr. Nie
mer!
leefd, ik hem de maagdelijkheid
bewaard, het Evangelie nage
streefd geloof en waarheid ge
predikt. Heer Jesus Christus,
God van hemel en aarde, die
eeuwig leeft, in Uw naam buig
ik mijn hoofd voor het offer."
Na dat gebed werd hij door de
soldaten naar de strafplaats ge
leid en onthoofd. Zijn lichaam
werd begravsn in de Faustus-ba-
siliek op de Scilitaanse weg.
Er werd dus niets nieuws in de
Westerse Kerk binnengevoerd, toen
de maagdelijke staat voor de geeste
lij kfieid werd voorgeschreven. Even
min als de Oosterse Kerk iets nieuws
voorschreef, toen bepaald werd, dat
althans de bisschoppen ongehuwd
moesten zijn, ofschoon in de Oosterse
Kerk iemand vóór zijn wijding hu
wen mag, echter niet meer daarna.
Deze regeling is voor het Oosten door
de Paus bevestigd. Niemand zal ech
ter beweren dat deze gemakkelijker
regeling in het algemeen bijgedra
gen heeft tot verheffing van de Oos
terse priesterschap! Vandaar dat er
ook in de Oosterse Kerk van onze
eeuw stemmen opgingen, om te ko
men tot een strengere beleving.
Hieronymus, de grote Kerkleraar,
(342420) schreef reeds: ,,de kuis
heid is eigen aan de priesters". Dat
is het verlangen van de Christenheid,
gegrond op de H. Schrift.
NU HOORT MEN BUITEN
STAANDERS WEL EENS jere-
niëren, dat het zo verschrikkelijk is
iemand voor zijn leven te binden aan
de ongehuwde staat en dat er tijdper
ken in de geschiedenis zijn dat deze
verbintenis hier en daar slordig
wordt nageleefd (hetgeen we niet
ontkennen). Maar hetzelfde geldt
voor de gehuwde staat, welke immers
ook een verbintenis voor het leven
is, welke verbintenis ook niet altijd
een wit-zijden strikje is. „En was ik
maar nooit getrouwd., enz!"
Verkoudheid
van neus, keel of borst,
snuift en wrijft U weg met
De Kerk laat iedereen vrij in zijn
keuze tot op de dag van de wijding
van het sub-diakonaat, als de bis
schop zich op zyn zetel neerzet, en,
nadat de candidaten één voor één
voor hem zijn opgeroepen, de volgen
de vermaning uitspreekt:
Zeer geliefde zonen die tot
het sub-diakonaat verheven zult
worden, overweegt ernstig en
zorgvuldig, welke last gij heden
uit eigen wil verlangt op u te
nemen. Want tot nog toe zijt gij
vrij en moogt desverkiezende tot
de wereld terugkeren, doch na
het ontvangen van deze wijding,
moogt ge niet meer van uw voor
nemen afzien, maar zult ge voor
altijd tot de dienst van God
(Wien te dienen regeren is) ge
heiligd blijven. Ge zult ook, met
Zijn hulp de kuisheid moeten
bewaren en altijd verbonden we
zen tot de kerkelijke bedieningen.
Bedenkt u daarom, terwijl het
nog tijd is en zo ge in uw heilig
besluit wilt volharden, treedt
dan nader in de naam des Heren.
Na deze toespraak van de bisschop
doen alles wijdelingen tegelijkertijd1
één stap voorwaarts. Het is „de grote
stap", waarmee zij zich voor altijd
binden aan de Heer.
Het is een genaden-rijke uitverkie
zing, waarbij medelijden ons enigs
zins belachelijk toeschijnt. La uren-
tius Justianus meende zelfs, dat God
met opzet het geluk van het religieu
ze leven verborgen heeft gehouden:
„omdat als het bekend zou zijn allen
de wereld zouden verlaten...."
v. P.
Mijndetector
bracht uitkomst
In het jaar 1942 liet een inwoner
an Rotterdam, die als gevolg van
e maatregelen van de bezetter
noest onderduiken, een waardevolle
joeveelheid tafelzilver begraven in
iet Indense bos te Doorn.
Doordat een merkteken in de loop
ier jaren verdween, gelukte het na
ie bevrijding niet de verborgen
.'oorwerpen terug te vinden. Ten
.nde raad riep de eigenaar de hu p
n van de commandant van de mij-
Lenschool te Amersfoort.
Deze heeft dezer dagen de plaats,
aar de verborgen schat zich moest
>evinden, met behulp van een mijn-
.tetector doen afzoeken, met het re
sultaat, dat reeds na 20 minuten het
tafelzilver werd opgespoord.
Het bleek in enige conservenblik
ken begraven e zijn op een diepte van
35 centimeter en het bevond zich
nog in goede conditie.
OOK ZIJ MOETEN BIJSLAG
HEBBEN
Naar wij vernemen heeft de Stich
ting van de Arbeid een adres aan de
minister van Sociale Zaken gericht,
waarin zij dringend verzoekt de 'oon-
grens voor de bijslag van een gulden
van 3700 tot 5000 gulden te verho
gen. Voorts dringt de Stichting er
op aan de gehuwden beneden 23 jaar
de bijslag te verstrekken. Met be
trekking tot de ouden van dagen
verzoekt de Stichting om een bij
slag van 30 cent voor ongehuwden
en 60 cent voor gehuwden, mits zij
onder de noodwet-Drees vallen.
REGELING VAN LONEN IN DE
LANDBOUW.
De staatscourant van gisteren be
vat o.m. regelingen van lonen en
andere arbeidsvoorwaarden voor de
akker- en weidebouw en de vee
houderij in de provincies Gronin
gen, Friesland, Drenthe. Zuid-Hol
land, Noord-Brabant en Limburg en
een regeling van lonen en andere
arbeidsvoorwaarden voor zand- en
grindgroeven in Zuid-Limburg.
BUITEN GEBRUIK GESTELDE
POSTZEGELS.
De directeur-generaal der P.T. en
T. brengt in herinnering, dat de
volgende postzegels met ingang van
1 Januari 1949 buiten gebruik wor
den gesteld en voor de frankering
waardeloos worden:
a. de zomerpostzegels, uitgegeven
in 1947, frankeerwaarden 2, 4, ly,
10 en 20 cent:
b. de weldadigheidspostzegels
(kinderzegels), uitgegeven in 1947,
frankeerwaarden 2, 4, Ty, 10 en
20 cent.
SINT NICOLAAS VOOR DE TELE
VISIE. Sinteklaas, wiens verjaar
dag nu met rasse schreden nadert,
heeft het verschrikkelijk druk met
het bezoeken van alle zoete kinderen
irj ons land. In Eindhoven gunde de
bisschop zijn schimmel even rust om
voor de televisie-camera te poseren
Als de dagen beginnen te korten,
de zon nog slechts een mistig glimmend bol
letje is in 'een waterig luchtje en een kille
wind waait over de kale vlakten; als in de
natuur alles gestorven lijkt, de bladeren zijn
gevallen en de winter zijn eerste greep doet
naar het haastig haardwaarts vluchtende mens
dom dan bloeit een nieuw beroep op, een be
roep,. dat leeft bij de gratie van de kinder
fantasie.
Dat is de tijd, dat de maan door de bomen
schijnt en de bladerloze takken een wild geraas
maken. De tijd, dat er iets ritselt in de schoor
steen, dat er duistere vermoedens zijn van
schimmen op de hoge daken. Dat is ook de tijd-
van hoopvolle verwachtingen en bange voor
gevoelens, van schuchter neergezette schoentjes.
De tijd van Sinterklaas.
Dan komen eerst hier en dan daar de
levende „echte" Sinterklazen te voorschijn.
Zij vormen een gilde apart. Voor hen geen
vakverenigingen en geen contributie aan Vak
groep zus en Vakgroep zó; voor hen geen Ves
tigingswet met haar eisen van vakbekwaam
heid, handelskennis en credietwaardigheid. Zij
storen zich aan geen Omzetbelasting en vor
men geen Onderneming in de zin der Wet, hoe
wel hun oogmerk wel degelijk op het maken
van winst is gericht. Zij zijn ongrijpbaar voor
de fiscus, want hun bedrijf is zo geheimzinnig
als Sinterklaas zelf. Zij zijn onder en boven
de wet en laten zich niet indelen in het systeem
van onze welgeordende maatschappij. Of
schoon zij hard werken en vooral tegen 6 De
cember soms bek-af zijn, kunnen zij moeilijk
gerekend worden tot de werkende stand. Soms
zijn ze in loondienst, dat is waar. Maar meestal
zijn ze kleine zelfstandigen. Middenstanders
dus? Maar hoe kan iemand een middenstander
zijn, als hij niet door de fiscus wordt uitgekne
pen? Hij behoort tot de hogere standen, want
hij wordt verondersteld op de daken te rijden
en wel hoog gezeten op een paard. Maar eens
deels is dat slechts een veronderstelling
Godfried Bomans zou zeggen: dat is een geheim,
dat wij moeten geloven en anderdeels (dat
van dat paard) is een voorrecht, wat slechts de
prominenten in het vak zich kunnen veroorlo
ven. Dat zijn de Sinterklazen, die door burge
meesters worden toegesproken en als frère et
compagnon kunnen omgaan met wethouders
en zo. Dat is niet iedereen gegeven. De mees
sten, de z.g. „mindere" Sinterklazen, van ge
wone kom-af, mogen blij zijn, als zij hun ritjes
in rijtuigen of taxi's kunnen maken.
Sommigen behoeven niet eens over straat te
gaan; zij worden geboren en verdwijnen weer
tot niets op de plaats zelf. Eigenlijk zielige ge
vallen zulke Sinterklazen, wier leven- geheel
afhankelijk is van hun broodheer. Zij hebben
niets in te brengen en kunnen hun gaven niet
brengen, waar zij ze graag zouden geven.
Maar zij leven van de andere kant ook zon
der zorgen; de kwellende zorgen, die het leven
van de „vrije Sinterklaas", zo gezegd, vergal
len. Geen textielpunten, want op de broodheer
rust de taak om de stof voor een rode mantel
op te duikelen en voor een witte albe. Nog af
gezien van mijter en schoeisel. U moet daar
niet zo gering over denken, want als je geen
compleet Sinterklaaspak wilt huren en je hebt
toevallig geen bruikbaar vóór-oorlogs meer
wat doe je dan?
Bovendien krijg je dan ook een handige
Zwarte Piet naast je die de fooien in ontvangst
neemt. Dat kun je als Sinterklaas zijnde zelf
niet zo gemakkelijk doen, ofschoon het een
essentieel onderdeel van het Sinterklazenleven
is. Zelfs een zo goed-heilig man kan niet van de
wind leven.
Ook heb je recht op enkele pauzen, ofschoon
dat in geen Werktijdenbesluit is geregeld. Maar
het menselijke in de Sinterklaasfiguur laat zich
nu eenmaal gelden. Een Sint is, zolang hij op
aarde rondwandelt of rond-zit al naar ge
lang van de omstandigheden onderworpen
aan de wetten der natuur.
Maar voor een Sint geldt nog veel meer dan
de wet der natuur; ook de wet der bovenna
tuur moet hij opvolgen. Hoe onmenselijk het
ook is, hij moet een hele dag lang glimlachen
en lievig doen tegen nazaten van allerlei va
ders en moeders. Als u eerlijk bent, zult u moe
ten toegeven, dat u daartoe niet in staat bent.
Hij moet paedagogisch zijn, maar als een flink
pak slaag met een eindje hout het enige op
voedkundige middel is, mag hij zó paedagogisch
weer niet zijn. Hij mag zachtjes knorren en zoe
tig prijzen, maar nooit of te nimmer mag hij
uit zijn rol vallen, hoe onbarmhartig zijn baard
ook, kriebelt.
Eens heb ik de goede Sint uit zijn rol zien
vallen. St. Nicolaas, de enige ware bedoel ik,
moge het mij vergeven, dat ik het zo maar ver
tel. Maar deze heilige man had last van ekster
ogen; helse dingen, die met h°mels geduld ge
dragen dienen te worden. En omdat Sinter
klaas kapoentje maat 48 had voor zijn schoentje,
een maat waar hij onder een bisschopsge
waad moeilijk mee voor de dag kon komen
had hij kameelharen pantoffels aangetrokken.
Met een papieren kruisje er op, dat natuurlijk
niet plakken wou. In de rechtervuist had hij de
bisschopsstaf geklemd, zwaar verguld met een
pracht krul van papier. Deze staf hanteerde
hij als een voorzittershamer, om stilte te ver
zoeken of om zijn imponerende gestalte nog
meer indrukwekkend te maken. Deze keer wil
de hem noch het één noch het ander lukken
vanwege het getier van een wilde bende ben
gels, die Piet in zijn eigen zak probeerden te
stoppen. Met een geweldige stoot van zijn krom
staf wilde hij zich stilte verschaffen en daar
plaatste de eksteroog in de kamelharen pan
toffel zich juist onder de staf. De rauwe kreet
van de goed-heilig man was zó doordringend,
dat het effect niet beter had kunnen zijn. Maar
de sappige monoloog, die daarop volgde, heeft
zijn carrière wel eenigszins geschaad, vrees ik.
Sinterklaas zijn is nu éénmaal een vak, dat
je verstaat of dat je niet verstaat. En het ge
bruik van je outillage moet je kennen.
Ieder in zijn vak, zeg ik maar. G.
TROEPENSCHIP „WATERMAN"
NAAR INDONESIë.
Het troepenschip „Waterman"
waaromtrent thans definitief besloten
is, dat het in beheer blijft bü de
Kon. Rotterdamse Lolyd zal van
daag met ongeveer 600 militairen
o.w. detachementen van de Kon. Ma
rine, Kon. Landmacht en het KNIL
naar Batavia vertrekken. Bij de in
scheping aan de kade deed de Kon.
Militaire kapel vrolijke muziek ho
ren.
Gezagvoerder van de „Waterman"
is thans geworden kapitein J. J.
Voelvoye, die tot nu toe het bevel
voerde op het pelgrimschip „Kota
Agoeng" van dezelfde maatschappij.
HR. MS. „VAN SPEYK" THUIS.
Na een zeer voorspoedige thuisreis
is Hr. Ms' kannonneerboot „Van
Speyk" gistermorgen onder comman
do van luitenant ter zee eerste klasse
M. J. M. de Gorter, de haven van
Nieuwediep binnengelopen. De „Van
Speyk" verbleef van 19 Maart 1947
tot 15 November j.l. in Curasao als
stationsschip. Aan boord van de
.,Van Speyk" bevonden zich 110 op
varenden, voor het merendeel O. V.
W.'ers, die binnenkort zullen af
zwaaien.
Het schip werd aanvankelijk pas
heden verwacht, maar dank zij gun
stige weersomstandigheden konden
de familieleden de opvarenden reeds
gistermorgen verwelkomen.
Bij aankomst in de haven was de
befaamde „loden verrader" op de
voorsteven bevestigd. Dit nouten
Schegbeeld, waarvan het eigendoms
recht, sinds onheugelijke tijden door
de Koninklijke Marine aan de Cura-
gaose bankiersfamilie Maduro wordt
betwist, is steeds de inzet geweest
van een sportieve strijd. Telkenmale
wanneer de bemanning van een
thuisvarend oorlogsschip de „loden
verrader" heeft weten te bemachti
gen, wordt het beeld bewaard om na
de eerstvolgende uitreis met het no
dige ceremonieel weer aan de fami
lie Maduro te worden overhandigd.
REQUESTRERENDE SLAGERS.
De R.K. slagersvereniging kring
Vught heeft aan de gemeenteraden
in Vught, St. Michielsgestel, Den
Dungen, Berlicum, Rosmalen, Vlij
men, Helvoirt, Empel en Engelen,
welke gemeenten samen de keu
ringskring Vught vormen, een re
quest gezonden, houdende verzoek
om niet te anvaarden de gemeen
schappelijke regeling, waaraan de
verplichting is verbonden om in het
openbaar slachthuis te 's-Hertogen-
bosch te slachten. Het request weer
spreekt de opvatting van de inspec
teur van de volksgezondheid, dat
geen enkele slachtplaats in de keu
ringsdienst Vught aan de eisen van
de vleeskeuringswet voldoet.
DE BURGEMEESTER VAN DUIVEN
ERNSTIG GEWOND BIJ AUTO
ONGEVAL.
De burgemeester van de gemeen
te Duiven, de heer W. J. A. F .R. van
den Clooster baron Sloet tot Everlo,
heeft te Leersum een ernstig auto
ongeval gehad, vermoedelijk door
dat zijn auto slipte. De burgemees
ter chauffeerde zelf. De auto kwam
tegen een ijzeren paal langs de weg
terecht. De burgemeester werd uit de
auto geslingerd en is in zorgwek
kende toestand opgenomen in het
ziekenhuis te Amerongen.
GROSSIER IIIELD PORCELEIN EN
AARDEWERK ACHTER.
De grossier in keramische artike
len uit Haren (Gr.) M. D., stond te
recht voor de tuchtrechter van de
prijzen inzake het achterhouden van
grote partijen porcelein en aarde
werk. Voorts heeft verdachte zien
schuldig gemaakt aan koppelverkoop
en prijsverhoging. Een voorraad
steengoed ter waarde van 94.990.
werd aanvankelijk in beslag geno
men. Verdachte werd veroordee'd
tot een geldboete van ip.000.op
een deel der voorraad ter waarde
van 42.000.werd gerechtelijk be
slag gelegd.
POLITIE-AGENTEN BETROKKEN
BIJ SMOKKEL.
De hoofdstedelijke politie heeft een
28-jarige Nederlandse matroos aan
gehouden, toen zijn schip de haven
van Amsterdam binnenvoer, wegens
smokkel van sigaretten. Hij werkte
daarbij samen met twee agenten van
politie, die hem hielpen de smokkel
waar aan land te brengen.
Het was opgevallen dat deze agen
ten, die iri een ander wijk dienst
doen, herhaalde malen in het haven
gebied werden aangetroffen.
De interne controle van het poli
tiecorps had hen reeds op 24 Novem
ber gearresteerd, waarna deze zaak
aan het licht is gekomen.
GEEN ANIMO OP DE BEURS
De omzetten op de Amsterdamse
effectenbeurs zijn de laatste *dagen
weer beneden f 1.000.000 geweest.
Wanneer in aanmerking wordt ge
nomen, dat HVA's verhoudingsge
wijze wat affaire heben te zien ge
geven, dan is het duidelijk dat de
handel maar heel weinig te beteke
nen heeft gelhad. Gisteren was het
niet veel beter gesteld. In de meeste
rubrieken ging bijna helemaal niets
om, en' waar nog wat te doen was,
was het slechts mondjesmaat. De
grootste belangstelling werd weer
aan de dag gelegd voor de aande'en
en recepissen HVA's en voor de
Scrips.
De beleggingsmarkt was stil. Ne
derlandse staatspapieren waren prijs
houdend maar zo gqed als onver
anderd. Amerikanen stonden in het
vergeetboek. Prolongatie 2 yx pro
cent.
Nam iedereen in 't
zwemmen les,
De L.R.B. ging op de fles!
Leidse Reddingsbrigade
