Mensen in hun
AKKERTJES J<
Ahasverus dreigt van
stokje te gaan
zijn
Toeslagen en kinderbijslag volgens
de invaliditeitswet
Overat Pijn? "V
Jlussen biefstuk
en leverworst
ZATERDAG 9 OCTOBER 1948
Ufi LE1DSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
DE PARABEL VAN HET INTERNATIONALE HOTEL
OP ONS VOORSTEL, na het bezoek
aan de nationale clubs, ook eens
in de hoogste verdiepingen te gaan
rondneuzen, ging Ahasverus graag
en gretig in. Iedere natie heeft, be
halve over de algemene, de beschik
king over een serie particuliere één-
persoons-.iften, welke vrij nauw
zijn, maar met een beetje passen en
meten persten we er ons beiden in
en zeulden vederzacht opwaarts. Het
was Ahasverus aan te zien, dat hij
zich van deze hoogste verdiepingen
meer had voorgesteld. Het was er een
kale boel. In onderscheid van de
andere etages, waar bij de een meer
bij de ander minder, een vrij grote
luxe heerst, waar iedereen een ge
zellig leventje leidt in de eigen fa-
mi'iekring, was in de hogere regio
nen armoede troef, zelfverloochening
en stipte gehoorzaamheid wet, ter
wijl mannen en vrouwen volkomen
van elkaar gescheiden waren. De be
woners en bewoonsters van deze ver
dieping droegen over hun witte
doopslileed mantels in «illerlei snit
en kleur.
Ahasverus keek ons vragend aan.
,Hier ,vlak onder het dak-terras,
dat in de hemel reikt, wonen zij, die
vrijwillig afstand deden van zichzelf,
om de Heer in zijn armoede, ze'fver-
loochening en maagdelijkheid na te
volgen. De Heer des huizes heeft nie
mand daartpe verplicht, maar heeft
een dergelijke levenshouding gepre
zen en aanbevolen in de evangelische
raadgevingen. „Maar wat mankeert
u? Ge snakt naar adem!"
Ahasverus dreigde van zijn
STOKJE TE VGAAN en leunde
tegen de muur.
„Ge moet diep ademhalen. De lucht
is op zo grote hoogte ijl. Dit klimaat
is alleen te dragen door ervaren al
pinisten, wier vreugde het is te 1e-
ven in het hooggebergte. Jan en alle
man deugt daar niet voor. Maar voor
wie het aandurft: de lucht is hier zger
zuiver en bacterie-vrij en de zonne
straling bizonder "heilzaam. Zal ik u
het dakterras tonen?"
Ahasverus bedankte hijgend. De
lift zakte naar lager oorden.
^Indien ge op het dakterras waart
geweest, zoudt ge nu niet in deze
lift zitten!" merken wij schamper
op, te wijl de ronde raampjes der ver
diepingen bij het neerdalen omhoog-
glipten. „Het dakterras is zo hoog,
dat men er een twee drie in de he
mel stapt en nooit meer terugkeert.
Men kan dit hotel op twee manieren
verlaten: óf via het dakterras óf via
de hoofdpoort aan de brede autoweg.
Het dakterras is de meer gebruikelij
ke wijze
„Niettemin zagen we hele drom
men zich naar de autoweg spoeden"
herinnerde zich Ahasverus
„Wat dreef hen weg?"
„De Heer des huizes duldt niet
dat in zijn hotel dingen gebeuren, die
geen pas geven. De maagdelijkheid
wordt hoog geprezen, de huwelijks
liefde eveneens. Iedereen is vrij
naar lust en aanleg de weg te kie
zen, welke hem het beste ligt. Een
maal de keus gedaan, dient hij de
plichten van die levensstaat te ver
vullen, de lusten en de lasten beide,
volgens de richtlijnen der natuur.
Wie, na ernstig vermaand te zijn,
blijft doorgaan tegen de natuur in te
leven, bezoedelt zijn bruiloftskleed
en maakt het genezingsproces on
mogelijk. Gij, die zoveel eeuwen er
varing hebt, weet zelf, dat vele over
beschaafde en van ovérrijipheid
beurse volkeren aan die kwaal te
gronde zijn gegaan."
„Ik zou zo u bij name kunnen noe
men."
„Echter zijn er ook andere rede
nen, o.a. gebrek aan geloof, gebrek
aan nederigheid, die tot het verlaten
van de Steenrots aanleiding geven,
maar de eerstgenoemde is tegenwoor
dig de meest doorslag-gevende."
„Kan de directie met die bepaling
niet de hand lichten: Het moet voor
haar niet aangenaam zyn. dat zove-
len hun kamer opzeggen!" zei
Ahasverus listig.
„Op de eerste plaats wil de direc
tie dat niet, op de tweede plaats kan
zij dat niet, nademaal zij in deze, en
alle andere zaken, gebonden is aan
de richtlijnen, door de. Heer des
huizes gegeven. Zij zou liever het
gehele hotel failliet zien gaan," dan
aan haar Heer en Meester in ook
maar het geringste opzicht te mis
hagen."
,.Dat is sterk!" riep Ahasverus
uit.
„Daarin is zij zeer sterk, zo sterk
als een Steenrots. Maar kom ge
noeg hierover. Ik zal u nu brengen
in de geheime prachtzalen van deze
stichting. Het heeft me wel enige
moeite gekost, doch met het oog op
uw eerbiedwaardige leeftijd is u toe
stemming verleend de zalen der in
gewijden te betreden. De directie,
in principiële zaken onwrikbaar,
toont zich in bijkomstigheden tame
lijk soepel."
„Karakter gepaard met tact, kan
men aan uw instelling niet «ontzeg
gen", prees de wandelaar.
TEVOREN HADDEN WIJ met eni-
ge in vlam-rode gewaden ge
klede leden van het dagelijks bestuur
der Stichting overleg gep'eegd, die,
overwegend dat een toevallige be
zoeker de geheimen toch niet zou
doorgronden, geen bezwaar maakten.
Hun zienswijze bleek de juiste.
Telkens vingen wij uit de mond van
Ahasverus het gemompel op: „het
zal wel zo zijn, maar snappen doe ik
het niet." Vanuit de glas-overkoe
pelde ontmoetingshal schreden we
over de geluid-dempende vloeren
van de Ga'erijen der Bezinning en
Overweging waar de anders zo vro
lijke gasten in volkomen stilte, met
de handen in de wijde mouwen hun
ner bruiloftskleren gestoken, de
eeuwige waarheden drentelend over
peinsden. Ronde boogramen open
den op rustige binnenplaatsen,
waar een fonteintje babbelde in het
groen.
„Wat is dat?" fluisterde Ahas
verus nieuwsgierig, toen wij ons voor
een van de ramen plaatsten. Deze
hof was omgord met slingers van
witte en rode rozen, welke door de
gasten een voor een werden geplukt
en in een korfje gelegd.
„Dit is de mystieke rozentuin, met
op de achtergrond de Ivoren Toren.
Deze rozen bloeien winter en zomer
door."
F\E ROZENHOF DWARS-OVER-
STEKEND kwamen wij in wat
de zaal van het Protectoraat" wordt
genoemd, geheel wit-satijn behan
gen; in het midden, tussen licht en
b oemen, een marmeren standbeeld
van een oud man met een schootsvel
„Dat is Joseph van Nazareth!"
riep Ahasverus herkennend uit: „En
nu de Protector of Beschermheer van
dit gebouw! Omdat hij timmerman
was?"
„Aan Joseph v/erd, toen de Heer
des huizes nog klein en hulpbehoe
vend was de besche.ming van het
Kind en van zijn Moeder toever
trouwd. Ge zult van de inrichting
en van het leven in dit gebouw, niet
veel begrijpen, indien ge geen reke
ning houdt met het feit, dat de Heer
des Huizes, ofschoon gestorven, tot
het einde der tijden niet slechts in
dat gebouw aanwezig is en ^oor zijn
H. Geest bestuurt, maar dat op ge
heimzinnige wijze dit Huis de Heer
zelve is. De bewoners zijn te be
schouwen als ranken van zijn eeu-
wigbloeiende en vruchtdragende
wijnstok of als ge een andere ver
gelijking wilt als de ledematen van
één Lichaam, waarvan Hij e het hoofd
is. Het is dus van dieper "betekenis,
dat Joseph, die beschermheer van
de Heer was, ook tot beschermheer
van het Huis is aangesteld."
I TIT DE ZAAL VAN HET PRO-
U TECTORAAT TREDEND, lag
voor ons een galerij, zó lang en ge
rekt, dat de muren aan het uiteinde
tot elkaar liepen als twee spoor-rails.
Deze galerij ontving haar licht van
boven. De wanden aan weerszijden
waren uitgehold door kleine nissen
en in ieder van die nissen stond een
urntje Van dóórschijnend albast.
Ging men de urntjes teilen, (maar
niemand die zich ooit de moeite ge
troostte), dan kwam men gemakke
lijk in de tienduizenden. Iedere urn
was omkranst met levende bloemen
en in iedere nis f'onkerde een olie
lampje maar'in sommige nissen gin
gen de urnen schuil onder een bloe-
men-lawine en waven ze omgeven
van vele lichtjes. Een welriekende
reuk als zomers de linde-bloesem
verspreidt, vervulde de galerij.
Behaaglijk snoof Ahasverus de
lucht in. m
„Het is de geur der heiligheid, die
ge inademt" legden we uit.
„Gij bevindt u in de Galerij der
Ambassades en Gezantschappen, van
de officieel erkende voorsprekers enj
voorspreeksters bij het Hemels Hof.;
Gij ziet, dat zij over verzoeken tot
bemiddeling niet te klagen hebben. 1
Aan de andere zijde van het ge
bouw loopt over de volle lengte een
soortgelijke galerij, welke echter
die _,der Hulpbehoevende Zielen"
wordt genoemd. Er is daar geen bloe-
men-pracht en bloemengeur; er
branden slechts honderdduizenden
lampjes. Tot eer van de bewoners
van ons huis moet worden gezegd,
dat zij, gaarne de voorspraak inroe
pend der gezanten op hun beurt die
rol met ijver vervullen voor de Hulp
behoevende Zielen."
„Er is dus een algemene zorg en
hulpverlening?
„De bewoners van de Steenrots, of
ze er nog wonen of reeds overleden
zijn, laten elkander nooit in de
steek. Zij vormen één grote broeder-
schap, welke beschikt over een
Schatkist die nooit uitgeput raakr.
Maar kijk, we zijn juist bij de
Schatkamer aangeland."
•AGENWIJD GEOPENDE PRON-
W'
toegang tot een cirkelvormige ruimte,
die geheel duister zou zijn, indien
niet door een ronde opening in het
gewelf een straal van goud neder-
schoot, welke terecht kwam in een
wijde, veelkleurig-marmeren ver
gaarbak of kom. In de bolling van
deze marmeren kom waren kleine
spongaten gedreven, waaruit het
goud lichtend te voorschijn spoot.
Velen waren gebukt bezig zich dat
goud toe te eigenen.
Mag dat?" vroeg Ahasverus
begerig.
„Er komt nooit geen eind aan ie
toevloed. Wie dus putten wil. putt4.
Het is de Heer des huizes, die de
oneindig grote schat zijner verdien
sten voor de huisbewoners ter be
schikking stelt. Het onmetelijk
fonds, door Hem gesticht, wordt ech
ter nog dagelijks vermeerderd door
de verdiensten der huisgenoten.
Sommigen van hen zijn als geeste
lijke mil1 ionairs uit dit leven ge
scheiden. We zijn nu in de buurt der
z.g. Koninklijke Vertrekken. De
wandeling is lang geweest. Misschien
verkiest ge even te rusten?"
„Gaarne" zei Ahasve-us .,Het
is een heïe reis bij de Koninklijke
Vertrekken te geraken."
„Men kan ook regelrecht uit de Ont
moetingshal in de staatsie-vertrek
ken komen, zonder aangediend te
zijn. Het leek ons voor u echter in
teressant een omweg te maken, op
dat ge van het gehele gebouw een
indruk zou krijgen".
Raakt er nooit iemand in dit la
byrinth verloren?"
„Nooit. Alle galerijen lopen als
stralen van een ster op het centrum
uit."
v. P.
TWEEJARIG KIND OVERLEDEN
DOOR VERGIFTIGING.
Donderdagnacht traden in het ge
zin van een drogist aan de Heilige-
weg te Amsterdam plotseling hevige
vergiftigingsverschijnselen op. Een
dokter liet het hele gezin, bestaande
uit man, vrouw, een kind van twee
jaar en een zuigeling, onmiddellijk
naar het Wilhelminagasthuis over
brengen. Het oudste kind stierf na
enige uren.
Het onderzoek naar de aard der
vergiftiging is nog niet beëindigd.
Men vermoedt met paratyphus te
doen te hebben. De besmetting is
waarschijnlijk veroorzaakt door het
eten van geinfecteerde croquetten.
„Parool".
SPROOKJE IN DE TUIN De 4-
jarige Janice Palmer te Southampton
heeft een sprookje in eigen tuin:
haar vader bouwde voor haar een
miniatuur dorp, bestaande uit 85
huizen, een bioscoop en een gemeen
tehuis, terwijl een kasteel in de maak
is. Janice, knielend, laat een vrien
dinnetje haar sprookjesdorp zien.
WIE DE AANVRAGEN MOETEN
INDIENEN.
Regelingen Rijksverzekeringsbank.
Het bestuur van de Rijksverzeke
ringsbank deelt mede, dat de toesla
gen, welke zijn verleend op de wezen
renten krachtens de invaliditeitswet
en op de invaliditeits- en weduwen-
renten krachtens' deze wet van rente
trekkers, die in October 1948 de 65-
jarige leeftijd nog niet zullen hebben
bereikt, met ingang van 1 October
1948 worden vervangen door de toe
slagen en kinderbijslagen, bedoeld in
dé nieuwe wetten.
De Rijksverzekeringsbank staat
thans voor de taak om van alle rente
trekkers na te gaan of zij recht heb
ben op verhoging van het uit te be
talen bedrag. Brieven, waarin wordt
aangedrongen op afdoening van be
paalde gevallen, hebben geen nut en
worden onbeantwoord gelaten, om
dat het voeren van qorrespondentie
over dergelijke gevallen de gang van
zaken zou vertragen.
Een uitzondering moet worden ge
maakt voor de volgende groepen:
a. De invaliditeits- en ouderdoms
rentetrekkers krachtens de invalidi
teitswet, die in hun gezin kinderen
hebben in de leeftijd van 16 tot en
met 20 jaar, die nog het dagonderwijs
volgen aan een inrichting voor alge
meen vormend of vakonderwijs;
b. De vertegenwoordigers van zul
ke kinderen, als die alleen op grond
van hun leeftijd geen wezenrente
krachtens de invaliditeitswet en/of
een der ongevallenwetten (meer) handel gisteren weliswaar wederom
hebben; van bescheiden omvang, doch voor
c. De vertegenwoordigers' van kin- zover kon worden beoordeeld, ging
deren, die voor hun wezenrente er *och meer om dan de beide laat-
krachtens de invaliditeitswet een af-lste dagen het geval was. Daarbij was
koopsom hebben gekregen, zowel als de stemming goed prijshoudend en
de Indische fondsen waren zelfs ta
melijk vast gestemd. De Amerikaan
se markt was stil. In enkele gevallen
waren de koersen een fractie beter,
in navolging van Wallstreet. De be-
Biino nie, instaat om iets te doen I Klaag nieL |»n" ^erd*™n
maar neem n paar „AKKERTJES dan bent U i973/4 97 13/16. Indonesische fond-
dat nare, pijnlijke en matte gevoel gauw ver- |Len iagen over het algemeen goed in
geten. Alleen echt met't bekende AKKER-merk. jïïde markt. De aandelen van enige
handelsvennootschapepn waren we
derom iets hoger. Indische tramwe
gen paren prijhoudend, maar bijna
ongewijzigd.
deze kinderen jonger dan 15 jaar
zijn, als wanneer ze 16 tot en met 20
jaar zijn en nog dagonderwijs als bo
vengenoemd 'volgen;
d. De ouderdoms- en invaliditeits-
rentetrekkers krachtens de invalidi
teitswet, die op 1 October 1948 65
jaar of ouder waren en in hun gezin
kinderen hebben, jonger dan 16 jaar:
e. De weduwen, die in de maand
October 1948 de 65-jarige leeftijd nog
niet hebben bereikt en die in het ge
not zijn van een weduwenrente
krachtens de invaliditeitswet, indien
zij kinderen, jonger dan 16 jaar, dan
wel schoolgaande kinderen, ouder
dan 15 jaar in haar gezin hebben, ten
zij deze kinderen in het genot zijn
van een wezenrente.
De belanghebbenden, bedoeld in de
punten A, tot en met D, dienen bij
de Rijksverzekeringsbank te Amster
dam een aanvraag op kinderbijslag
te dienen onder vermelding van de
volledige naam en geboortedatum van
de betreffende kinderen. Wij merken
hierbij op, dat de uitbetaling van
kinderbijslag voor kinderen van 16 tot
en met 20 jaar zal geschieden, na het
verstrijken van een kalenderkwartaal
óver de dan afgelopen drie maanden
en wel voor elk kind apart. De we
duwen, bedoeld in punt e, kunnen
voor zichzelf een gezinstoeslag aan
vragen bij de Rijksverzekeringsbank
te Amsterdam.
BEURSOVERZICHT.
Ter beurze van Amsterdam was de
Bil,
„HIER HEB JE M'N TWEE BONNETJES,
slager. Geef me mijn rantsoen van twee weken".
„Alles ineens, meneer?"
De slager is het niet meer gewend, dat hij eens
een behoorlijk stuk vlees kan afsnijden. Alle
maal onsjes en halve onsjes tegenwoordig.
„Je verdient er het zout niet mee in de pap!"
Hij wet z'n mes op het staal met zulke ener
gieke halen, dat ik bang ben, dat hij wraak
zuchtige gedachten koestert aan het adres van
hen, die verantwoordelijk zijn voor deze onmo
gelijke vleespositie.
„Ook boos op minister Mansholt?" vraag ik.
„Och, 't is niet de schuld van de regering en
ook niet de schuld va- de boeren. Misschien
hadden ze de verplichte veelevering niet zo
gauw moeten afschaffen, maar zoveel gras in
de wei hebben ze ook niet zien aankomen. En
je kan het de boeren evenmin kwalijk nemen,
als ze hun beesten nog wat laten groeien.
Maar ja, wij zitten er tussen, want deze winst
marge is niet berekend op een rantsoentje van
2 ons in de week."
„Nog altijd vastgestelde prijzen?"
„Ja, wat dacht u? Je krijgt je vlees afgepast
toegewezen van de Plaatselijke Toewijzings
commissie en de rekening vertelt je hoe duur
het je komt. Je hebt maar te accepteren en het
geld van te voren op de Ban".: te storten. Noch
over de kwaliteit noch over de prijs heb je iets
te vertellen. En het Prij zenbureau stelt de ver
koopprijzen vast. Die prijzen laten je een zekere
winstmarge, maar die marge is berekend op een
wekelijks rantsoen van 3 ons.
Krijgen we nu maar 2 ons.
„Dan loopt je omzet met een derde terug."
„Precies, meneer. En nu kunt u het zelf be
kijken, dat een normaal slagersbedrijf tegen
woordig met verlies moet werken. Er is thans
menige slager, die moeite heeft, oip z'n ver
plichte bankrekening op peil te houden."
Hij had intussen mijn biefstukje afgesneden
en klapte er lustig op los op het blok.
,,'t Ziet er nogal goed uit", zei ik om eens wat
opbeurends te zeggen.
„Ja, dat gaat best. Speciaal by gelegenheid
van 3 October hebben alle Leidse slagers vlees
gehad van de bekroonde beesten van de Vebo.
Dat was prima kwaliteit. Maar ja, op een an
dere keer moet je weer genoegen nemen met
wat bevroren vlees. Dat hebben de mensen niet
zo graag, en ze kijken er soms de slager op aan,
maar wy hebben het ook niet voor het zeggen".
„En de varkens, hoe staat het daar nu mee?"
„Mondjes maat, meneer. De mensen willen
allemaal graag varkensvlees, omdat het zo
schaars is. En als ze eens een half varkentje
zien hangen, begrijpen ze niet, waarom zij er
niets van kunnen krijgen. Ze vergeten, dat wij
het hoog nodig hebben oor de worst en zo."
„Kunt u worst en vleeswaren dan niet beter
van de Vleeswarenfabrieken betrekken?"
„Waarom? Wat een fabriek kan maken, kan
de slager ook maken. Vooral tegenwoordig met
onze Slagers Vakschool. Een geschoolde slager
maakt zeker net zo'n goed product als welke fa
briek ook. En je hebt het voordeel, dat hét
vers is."
„Er gaan geruchten, dat het varkensvlees
duurder zal worden".
„Ja, maar veel duurder zal het niet worden.
Dat zal geen rol spelen. Het vlees is trouwens
over het algemeen te duur voor de mensen. Zo
lang het op de bon blijft, neemt ieder zijn rant
soen wel; maar als de distributie wordt opgehe
ven, geloof ik, dat er in doorsnee niet veel meer
gekocht zal worden dan ongeveer 3 ons in de
week per man."
„Toch wilt u de distributie graag afgeschaft
zien, is 't niet?"
„Jazeker. Dan krijg je tenminste weer een
vrij bedrijf en kun je je roeren zoals je wilt.
Geen rompslomp meer met bonnetjes, die op
geplakt en ingeleverd moeten worden, geen
C.C.D.-controle, geen afgepaste percentages
Dan kun je je' klanten weer eens wat voorzet
ten, zoals vroeger, een ruime keus van allerlei
artikelen. Neen, vrijheid is blijheid. Maar van
de andere kant zal de concurrentie natuurlijk
een woordje gaan meespreken. Het zal best kun
nen gebeuren, dat volkszaken bijv. die veel
klanten hebben onder de kinderrijke gezinnen,
hun omzet zullen zien inkrimpen, omdat het
vlees voor die gezinnen te duur wordt. Dat ga
je krijgen, als een artikel van de bon gaat; dan
wordt er direct op bezuinigd."
,.U sprak daar van controle. Wordt er veel
gecontroleerd?
„Och, meneer, ik geloof niet, dat er één bran
che is, waar zoveel gecontroleerd wordt als in
het slagersbedryf. Je hebt de C.C.D.-controle
op alles wat met de distributie samenhangt; je
hebt de controle van de keurmeester, die op de
naleving van de Vleeskeuringswet toezien; je
hebt de controle van de ambtenaren van de Wa
renwet; je'hebt de controle van de Arbeidsin
spectie en wie weet wat nog meer.
Je raakt de tel kwijt. Al die controle maakt
je wel eens kriebelig, al moet ik toegeven, dat
het optreden van de ambtenaren over 't alge
meen behoorlijk is. Neen, daarover mag ik niet
klagen."
„Nou, over my hebt u ook niet te klagen. Ik
geef m'n bonnen, probeer niet eens een verkeerd
bonnetje in uw handen te. stoppen; ik geef bo
ter bij de vis en neem het pakje zelf mee!"
„Ja, als ze allemaal zo waren. Ik bestel graag
aan huis, hoor. want ieder houdt z'n klanten
graag vast. Maar aan huis bezorgen is niet voor
delig voor ons. Je mag maar één dubbeltje reke
nen per bestelling; daarmee maak je je kosten
lang niet goed. En als de mensen zich nu maar
eens konden aanwennen om geld en bonnen
'klaar te leggen, dan zou het nog gaan. Maar hoe
gaat het dikwijls in de practijk? Ze moeten
eerst uitzoeken, welke bonnen ze nodig hebben;
dan kunnen ze geen schaartje vinden om ze af
te knippen. Of ze houden hele disputen over de
geldigheid van oude bonnen. Soms gaan er 10
minuten over heen voordat ze klaar zijn. Dat
lijkt niet zoveel, maar als een knecht overal zo
lang moet wachten, komt hij nooit klaar. Vooral
niet, nu vandaag de dag de verkoop zich vrij
wel uitsluitend concentreert op de Vrijdag en
de Zaterdag. In het begin van de week heb je
weinig te doen, maar op de laatste dagen van
de week moet alles zo productief mogelijk ge
maakt worden."
„Slager, heb-ie benen", klonk opeens een stem
aan de winkeldeur.
„Nee, mevrouw, vandaag niet. Morgen mis
schien."
„Ook al zo'n puzzle, die benen. Velen willen
graag wat beentjes hebben, voor de soep. Voor
al als er zo weinig vlees is, hebben graag een
soepje. Maar waar moeten we de benen vandaan
halen?
U moet ook niet vergeten, dat wij een zeker
percentage weer moeten inleveren voor de lijm-
fabricage. Ze weten precies hoeveel vlees je
krijgt en dus ook hoeveel been daarin moet zit
ten. En er wordt netjes gecontroleerd of je wel
voldoende benen inlevert."
Een nieuwe klant maakte een einde aan het
gesprek.
„Eén ons leverworst, zonder bon."
„Gesneden of een stuk?"
„Neen, geef maar plakjes. Dat deelt beter
uit
PERSSPIEGEL
MAX VAN POLL f
Het Katholiek Schoolblad schrijft
in een „in memoriam" gewijd aan
Max van Poll o.m.:
„Als wij beweren, dat Max van
Poll indertijd via" zijn dagblad „De
Morgen" en zyn weekblad „De Nieu
we Eeuw" de intellectuele mentor v.
't Kath. onderwijzerscorps was, met
name in 't Zuiden, dan zal in deze
bewering maar weinig overdrijving
schuilen.
Toen na de bittere teleurstellingen
ons in de twintiger jaren bereid door
de beruchte bezuinigingspolitiek, de
stembus open ging, kwamen dan
ook allereerst de onderwijzers in 't
geweer om voor Max v. Poll een ze
tel jn 's lands vergaderzaal te ver
overen. In 1929 deed hij zijn intrede
op het Binnenhof, waar hij wel verre
van een der minsten onder de hon
derd te zijn, zich een hervorragende
positie verwierf. Ook hier stuwden
zijn scherp intellect, zijn, zijn gerijp
te bekwaamheid en politieke feeling
hem als automatisch naar het voor
ste gelid.
Zijn politieke loopbaan wierd be
sloten met de eervolle benoeming tot
lid der Commissie-Generaal voor
Indonesië ndat hij al jaren lang
de Indische expert was geweest in
de Kath. Kamerfractie.
Wat hij in zijn hoge Indische func
tie presteerde, zegt de „Nieuwsgier",
het ochtendblad in Batavia: „Hij
toonde in de talloze conferenties een
helderheid van inzicht, die hem vol
gens velen, in feite tot de belang
rijkste figuur in de Commissie-Gene
raal maakte. Een man even eerlijk
als bekwaam."
HERBEREKENING UITKERINGEN
AAN GEDEMOBILISEERDE
MILITAIREN.
Militairen die hun dienst in Indo
nesië hebebn verricht, gedemobili
seerd zijn tussen 1 Maart 1946 en 1
Maart 1948 en van oordeel zyn dat
hun reeds genoten uitkeringen voor
herberekening in aanmerking ko
men, .kunnen hiertoe een verzoek
schrift indienen bij het ministerie
van oorlog, Mauritskade 19 in Den
Haag, en wel vóór 1 November. Kor
poraals en soldaten dienen voor te
rugbetaling van eventueel ingehou*
den loonbelasting een verzoek in te
dienen bij de inspecteur der directe
belastingen.
TROEPENSCHIP „ZUIDERKRUIS"
WEDEROM NAAR INDONESIc.
Aan boord van het troepenschip
„Zuiderkruis" hebben zich gisteren
140(1 militairen ingescheept, o.w. een
detachement van het reigment huza
ren van Boreel, 200 mariniers, 150
leden van het K.N.I.L. en enige af
lossingsdetachementen met bestem
ming Batavia. De inscheping, die als
altijd vlot verliep, werd opegluisterd
terd door muziek van het trompet-
terscorps.
Aan boord bevindt zich geduren
de deze reis een officier van de le-
gervoorlichtingsdienst, die in het ka
der van de R.A.O. (recreatie alge
mene ontwikkeling) de militairen zal
stimuleren tot het brengen van eigen
cabaretprogramma's en ander amu
sement.
Op de terugreis van dit schip zal
dezelfde officer de terugkerende mi-
ltairen inlichten over de demobili
satie.
Men verwacht, dat gedurende deze
reis het recreatieprogramma bijzon
der goed zal verlopen, daar de hu
zaren van Boreel hun eigen cabaret
gezelschap hebben.
KERSTPAKETTEN VOOR
NEDERLANDERS OP ZEE.
Pakjes voor Nederlanders, die
Kerstmis op zee moeten vieren, kun
nen te 's-Gravenhage worden be
zorgd op Noordeinde 132, Nederland
se Zeemanscentrale.
Giften kunnen worden gestort op
giro 144030 ten name van Nederland
se Zeemanscentrale onder vermel
ding K. O. Z. (Kerstfeest op zee).
PRIJZEN VAN WOLLEN STOFFEN
GAAN NIET OMHOOG.
De aankondiging in enkele bladen,
dat de prijzen vgn wollen stoffen
met ongeveer zestig procent zullen
stijgen, wordt van de zijde van het
ministerie van economische zaken
nadrukkelijk tegengesproken.
Men voegt er aan toe, dat nog geen
beslissing is genomen over het tijd
stip, waarop de texti^distributie ge
heel of gedeeltelijk zal worden opge
heven.
HYPOTHEKEN
n voor alle nndere zaken
op het gebied yan on-
i roerende goederen
v.d. Drift
Oude Vest 29 - Leiden
Telef. 20513
IJMUIDENSE SCHIPPER IN POLEN
VEROORDEELD.
In de loop van de vorige week liep
een Poolse trawler de haven van
Gdynia binnen. De zich aan boord
bevindende Scheepshond was ziek.
De schipper, een IJmuiednaar als
nog vele dezer Poolse schepen voer
de trawler onder goeddeels Neder
landse bemannen verzorgde het
dier en wilde bij het binnenvaren
het vuil, dat de hond had gemaakt,
opruimen. Hij gebruikte daarvoor
het eerste stuk doek, dat in zijn be
reik kwam. Dit bleek even later een
Poolse vlag te zyn. Een Poolse me
de opvarende zag dit, deed aangifte
bij de politie te Gdynia met als ge
volg, dat de Nederlandse schipper
werd gearresteerd en tot veertien d>-
gen gevangenisstraf veroordeeld.
