HOE LEIDEN DRIE OCTOBER VIERDE
fRandem de Ihede aan Jllunóiex
Prachtige optocht weer het hoogtepuntl schot deelde persoonlijk de haring
MAANDAG 4 OCTOBER 1948 DE LEIDSE COURANT x wduüE BLAD PAGINA 1
bloemen, rondom het beroemde
kistje, waarin de oorkonde van de
Vrede bewaart wordt en het opschrift
Pax optima rerum" „De vrede is
het hoogste goed'.
Het is een sprookje van goud-bro*
kaat, fluweel, satijn, zijde, tule en
kant, dit alles gedragen met zwier en
elegance, door mensen die begrijpen
wat toneel is, zich door de geur van
de schmink en het kriebelen van val
se pruiken, uit hun dagelijks krin
getje ontworteld hebben en 17e
eeuwse graven, hertogen, generaals,
soldaten, gravinnen, hofdames, la
keien, iivre'knechten, palfreniers en
paardeknechten geworden zijn. We
zien hoe onze collega „Prachtig!!!"
schrijft in zijn feestwijzer, achter de
groep van de gouden koets
Avondfeest
We moeten toch even naar het
Schuttersveld; dus laten we ons mee
sleuren, duwen en wringen, om van
zelf .bij het toegangshek te komen.
Weg in de stemmige sfeer van van
morgen, weg is de bekoring van de
optocht; hier bruist de feestvreugde
hoog op en wordt opgevangen in de
luchtschommels, zweefmolens, kron
kelende rupsen, koppen van jut, draai
molens en hoge schommels. We staan
stil bij de dikste vrouw ter wereld,
wier aanblik elke honger doet ver
gaan; Daphne Diana, het Griekse
wondermeisje, waarvan het vlees van
de botten smelt als sneeuw voor de
zon. gedresseerde vlooien, roekeloze
motorrijders; uitnodigende conferen-
tiers, die alsmaar roepen: Komt dat
zien, komt dat zien. Hier ziet U
en dan volgt als een telkens herhaal
de gramofoonplaat, wat men daar
aanschouwen kan voor slechts één
kwartje! IJs, noga, oliebollen, wafels,
zure bommen en paling zorgen er
voor dat het de maag aan niets ont
breekt en boven dit alles uit schreeu
wende loutspeakers, drenzende or
gels, het geginl van zich vermakende
mensen en het gestamp der motoren,
dit alles resonnerend in het ondefi
nieerbare lawaai, dat bij een Luna
park hoort en omhoog stijgt, om met
de wind meegevoerd te worden en
honderden meters verder aan de men
sen te vertellen dat 'op het Schutters
veld de feestvreugde zijn hoogtepunt
vindt tussen de bontbeschilderde ten
ten en in de wind waaiende luifels.
Om half acht in de Stadsgehoorzaal
komen we weer even op adem en ge
nieten we van het cabaret-program
ma „Iedere dag met een lach", dat
door de amateurs „De bonte spelers
van Alkmaar" gebracht wordt Eer
lijk gezegd weten we niet wat we
het aardigst vinden, „De dubbelgan
ger", „De straat-acrobaten" of „De
bereidwillige huisknecht", afgezien
van het guitaar-duo, de piano-vir
tuoos of de boer uit West-Friesland.
Een programma, even origineel als
geestig en voor Leiden een volkomen
verrassing. Als de Alkmaarders cri-
tiekwillen horen, moeten we werke
lijk zoeken en vinden het dan in de
black outs, die eigenlijk een grijze
baard hadden, en de enkele keer dat
de humor het praedicaat „fijntjes"
niet meer verdiende. Alles bij elkaar
echter een programma door amateurs,
die menig beroepsgezelschap over
treffen en die we nog eens graag in
Leiden terug zien.
Ook het slot van de feesten is als
vanouds. Vuurwerk op het Schutters
veld. En staande tussen de duizenden
mensen, die alsmaar „Ohhh...." en
„Ahhhh...." roepen, krijgen we een
stijve nek van het omhoog kijken
naar de luchtsalvo's, vuurpijlen, cy-
linderbommen en metegrpijlen.
Huiswaarts kerend Waaien flarden
muziek uit de café's ons tegemoet,
terwijl de vele straatwerkers hun
bullen pakken, troepjes jongelui door
de straten zwieren en onvermoeibare
politieagenten een oogje in het zeil
houden.
Drie October 1948 is weer voorbij.
Het was weer feest in Leiden, waar
van weer danig genoten is, al menen
we geconstateerd te hebben, dat het
niet zó druk was als voorgaande ja
ren. Wellicht zijn de voorbije jubi
leumfeesten, vooral voor de bezoe
kers van buiten, daar debet aan, ter
wijl ook de finantiën deze keer wel
een bijzondere rol gespeeld zullen
hebben.
Met een woord van erkentelijkheid
voor de perfecte organisatie en het
harde werken van het bestuur en de
commissies van de Drie Octoberver
eniging, de plaatselijke harmonie-ver
enigingen en de Leidse Politie, mo
gen wij dit ooggetuigeverslag beslui
ten.
Het Stadhuis van Munster in de
grote historische optocht te Leiden.
I uit.
Hoe het 374 jaar geleden was
De stakingen in
Frankrijk
De door de communisten geleide
Franse mijnwerkers zullen volgens
plan vandaag voor onbepaalde tijd
in staking gaan. De staking zal, indien
volledig, 335.000 man omvatten en de
steenkoolproductie met 145.000 ton
per dag verminderen. De autoriteiten
bij de mijnen in het Noorden en de
„Pas de Calais" hebben gisteravond
duizenden kolenwagons naar Arras
over gebracht en ze onder bewaking
gesteld. Tevens werden maatregelen
genomen om mijnen en machines te
beschermen. De staking die is uitge
roepen door de bij de C.G.T. aange
sloten mijnwerkersbond en door de
meerderheid van de mijnwerkers
wordt ondersteund, is een protest te
gen de economische plannen van de
regering voor de genationaliseerde in
dustrie. De minister van industrie,
Robert Lasote, heeft gisteravond nog
pogingen gedaan om de onderhande
lingen met de leiders der mijnwerkers
te hervatten. De Parijzenaars werd
aangeraden hun badkuipen en andere
geschikte voorwerpen met water te
vullen voor het geval de arbeiders
van de watervoorziening mochten
gaan staken.
Andere diensten, die dreigen te sta
ken, zijn de postdiensten, het gasbe
drijf in Oost-Frankrijk en gemeente
arbeiders te Nice. In Algiers zijn de
havenarbeiders al verscheidene da
gen in staking.
NEWS CHRONICLE OVER
TOESTAND IN POLEN.
De diplomatieke correspondent van
de „News Chronicle" schrijft, dat uit
berichten, die hij heeft ontvangen
over „een toenemende crisis in Po
len" blijkt, dat er ernstige schaarste
aan levensmiddelen in de steden"
heerst. „Een hevige actie tegen de
„Koelakken" wordt gevoerd en vele
Rooms-Katholieke geestelijken wor
den gearresteerd." De correspondent
noemt als zijn bronnen Scandinaviërs,
die nauwe betrekkingen met Polen
onderhouden. Krakow en Katowice
zouden tot de steden behoren, waar
de voedselschaarste het ergst was.
„Grote hoeveelheden suiker, tarwe
en vetten zijn de laatste tijd naar de
Sow jet-Unie geëxporteerd en aan
gekocht door het rode leger voor de
So wj et-zóne van Duitsland", zo
schrijft hij en besluit: „De Poolse
communistische partij heeft een „zui
vering" gelast van boeren in haar ge
lederen met kapitalistische neigin
gen. De collectivisatie van landerijen
in Noord-Polen veroorzaakt moeilijk
heden met de grondbezittende boe
ren, die aan het hamsteren zijn gesla
gen. In Warschau, Poznan en andere
steden zijn 100 Katholieke priesters
gearresteerd. Zij zouden met de
„vijanden van Polen" hebben ge
heuld of worden beschuldigd van im
moraliteit".
FINANCIEEL SCHANDAAL IN
JAPAN.
De Japanse politie heeft de arres
tatie bekend gemaakt van de voor
zitter der commissie tot likwidatie
van oorlogsvoorraden, een semi-
regeringsinstelling. De commissie
heeft 1.270.000.000 ton oud oorlogs
materiaal, waaronder tanks en vlieg
tuigen verkocht en daarvoor slechts
200 millioen yen aan de regering af
gedragen.
Politieke waarnemers achten het
mogelijk, dat het kabinet-Asjida als
gevolg van dit schandaal zal worden
ontbonden.
EEN ROMEINSE STAD ONDER ZEE
Sinds enige tijd worden onderzoe
kingen verricht in de kleine Golf van
Fos-sur-Mer niet ver van de mon-
ding van de Rhóne, teneinde de her-
komst na te gaan van bepaalde leem-
soorten, die hier aan de oppervlakte
waren gebracht. Bij een dezer on-
j derzoekingen werd op ongeveer 35
I M. diepte de aanwezigheid van een
oude Romeinse stad ontdekt, die
zich over honderden meters uit
strekt en die in de zee is verzonken
I in een tijdperk, dat men nog niet
heeft kunnen vaststellen.
I Duikers hebben Romeinse vazen en
potten naar de oppervlakte gebracht.
Twee massief-gouden beeldjes heeft
men nog niet van de rotsen kunnen
los krijgen, waaraan ze zich hadden
vastgezet.
Acad. Ziekenhuis vervoerd moeten
worden.
Er zijn ook mensen die niets om
wielrennnen geven; zij vermaken
zich in bet museum „De Lakenhal",
waarin de afdeling „Beleg en Ont
zet" veler aandacht trekt.
De heer L. L. M. Driessen ver
maakt op het Stadhuisplein een dui
zendkoppige menigte van jeugdige
toeschouwers en volwassenen!
met de allerijselijkste geschiedenis
van de ooze heks in de poppenkast.
Het echtendprogramma is hiermede
geëindigd, we zoeken een rustig
plaatsje op cm koffie te gaan drin
ken en vinden dit ergens, waar de
pittige geur van hutspot met klap
stuk hangt.
De optocht
Het hoogtepunt van de feestelijk
heden is natuurlijk weer de histori
sche optocht, die deze keer tot titel
draagt „Rondom de Vrede van
Munster". Ook nu weer valt het ons
op. dat het publiek zich zeer ordelijk
gedraagt en rustig aan de kant blijft
staan, zodat de stoet ongehinderd pas
seren kan. Dat is wel eens anders ge
weest!
Na de gewone opening van rijtui
gen met de burgemeester, de com
missaris van politie, het bestuur van
de Drie Octotervereniging en hun
Alkmaarse collega's, trekt weer een
stukje Vaderlandse geschiedenis door
Leidens sl raten.
„Het zal wel tegenvallen' zegt on
ze collega uit Den Haag (echt iets
voor Den Haag!) „We heben in Sep
tember in Amsterdam en Den Haag
zoveel moois gezien op het gebied
van optochten, dat dit in Leiden
wat toch eigenlijk niet echt is
beslist een po"ere indruk moet ma
ken". Mis co"ega! Juist omdat het
niet echt is, zal de optocht slagen.
Het is toneel, waarbij mensen uit de
20e eeuw met een baard, een snor,
een wijde mantel en een flaphoed tot
graven, hertogen, hoogmogende he
ren en statige generaals omgetoverd
wor-den. Belevn, we op het toneel
een verhaal niet veel intenser dan
in werkelijkheid? Kijk om je heen;
dagelijks zie je lief en leed van vele
medemensen. En dat raakt je bijna
niet. Maar ga naar de schouwburg en
het uitgesDonnen verhaal, een fanta
sie, wordt werkelijkheid; het grijpt
de mensen, sleurt ze mee in het ver
haal en is in staat de toeschouwers
tot diepe ontroering te brengen. Dat
is het toneel met haar bekoring, de
zelfde die we ook deze optocht zul
len genieten.
Ondertussen glijdt de stoet aan
ons ocg voorbij. Een beminnelijke
hertogin van Orleans; de in prachtig
blauw geklede Franse garde; het
uiterst minutueus gecopieerde stad
huis van Munster, een beeldhouw
werk gelijk; de graaf van Penaranda
met zijn gevcig, een beeldige groep
vol rijkdom van kleed en kleur; on
ze Leidse gouden koets met vier
schimels er voor en de trotse Fre-
derik Hendrik met z'n charmante
gemalin Amalia van Solms er in;'de
in goud geklede Maria Stuart; de
symbolische vagen van de Zeven
Provinciën en tot slot de praalwa
gen met eefi schat van rode en witte
De „Gouden Koets" in de
3 October-optocht.
3 OCTOBER. Is er één datum in het jaar, die zó in de harten der Leide-
naars gegrift is als 3 October, dè dag van Leidens ontzet? Er kunnen
feesten zijn in onze stad, Oranje-feesten, nationale feesten en zelfs jubi
leumfeesten, het is allemaal aardig en mooi, maar werkelijk feestvieren
doet de Leidenaar maar één dag en die dag is 3 October. Dan stromen
alle huizen leeg en jong en oud wandelt door de straten, neemt deel aan
de plechtige herdenkingen, staat reeds een uur van tevoren op de trot
toirs om de traditionele optocht te zien en vermaakt zich op het Schut
tersveld, kortom de Leidenaar viert feest.
En dit allemaal ter ere van hun voorvaderen, die in 1574 door hun ijze
ren vastberadenheid getoond hebben Hollanders uit één stuk te zijn en
liever de hongerdood te sterven, dan zich over te geven aan de vijand, die
voor de poorten lag. In de oude geschiedenisboeken kan men lezen dat
men vóór het tweede beleg leeftocht inhaalde voor ongeveer drie maan
den en-dat de stadsregering aan de Prins van Oranje op zijn schrijven
antwoordde dat zij „waren geresolveert, liever den uytersten hongersnoot
te lyden dan heurder vyanden slaven te worden". Dit moge toen mis
schien wat overmoedig geklonken hebben en niet alle Leidenaars zullen
er zó over gedacht hebben de geschiedenis van de „Glippers" is bekend
genoeg maar zij hielden stand ondanks alles, ondanks de vreselijke hon
gersnood, die door de bekende geschiedschrijver P. J. Blok, in zijn stan
daardwerk „Geschiedenis eener Hollandsche Stad" als volgt beschreven
wordt:
„Maar de ellende nam toe. Toen de koeien bijna opgeteerd waren,
begon men aan de paarden, die ten getale van 90 nog aanwezig wa
ren; ieder kreeg een half pond vleesch per dag. Honden en katten
volgden, ook huiden werden van de haren ontdaan, gezouten, gekapt
en gegeten. Wingerd- en andere boombladeren kwamen aan de beurt;
wortels en koolstronken werden uit aseh en' vuilnis opgegraven, been
deren in mededinging met de honden uit de mesthopen opgedolven en
afgekloven. Het bloed der geslachte dieren werd uit de stinkende go
ten opgezameld en gegeten.
Een enkele maal toonde het zwijgend nederleggen van een lijk
voor van der Werff's huis de stemming der bevolking, die overigens
in doffe berusting ofwel in dagelijks teleurgestelde hoop voortleefde,
temidden der onbeschrijfelijke ellende".
Maar toen de nood het allerhoogst was, kwam de redding nabij. De
wind veranderde van richting en het water, dat over de doorgestoken dij
ken vrij toegang had over het land, stroomde in de richting Leiden en
verdreef de Spanjolen. De stemming op dat ogenblik hebben wij kunnen
begrijpen op de avond van 4 Mei 1945, toen Radio Londen de blijde mare
bracht dat Duitsland gecapituleerd had, op een ogenblik dat kinderen en
grijsaards reeds stierven van honger. Nóg eens citeren wij Bloks boek:
„Te aoht uur in den morgen kwamen de Geuzen aan het Vlietgat
voor de wallen. Het tooneel, dat nu volgde, was onbeschrijfelijk. De
samengestroomde menigte wierp zich op de met mondvoorraad bela
den schepen, die weldra door de Vliet in de stad kwamen, en kon
slechts met moeite tegengehouden worden, zoodat de stadsregering in
het belang der gezondheid van de uitgehongerden, orde op de uitdee-
ling moest stellen, alles in het St. Jacobsgasthuis liet brengen en daar
door commissarissen ieder een half pond brood, een stuk kaas en een
pekelharing liet uitreiken".
En nu, 374 jaar later, heeft Leiden dit feit weer herdacht, met een feest
dat geen enkele Leidenaar overschillig laat, al was het programma precies
hetzelfde als alle andere jaren en al waren er omstandigheden die ver
hinderden het feest te vieren, zoals men het zo graag gevierd had. Maar
ondanks alles is er in Leiden feest geweest en het is er echt Leids aan
wat uit het hiervolgend verslag moge blijken.
1 genheid ontbreekt. De Kath. Dames
gymnastiekverenigingen komen weer
buitengewoon goed voor de dag; in
keurige formatie marcheren „Groen
Wit", „Victorie" en „Sportief" voor
bij. Baas Stumpel heeft natuurlijk
weer iets origineels bedacht voor z'n
St. Franciscusband; de verlichte bloe
men op hun hoeden doen het voor
treffelijk. Welpen en Verkenners met
kleurige lampions geven de nodige
fleur aan het geheel en „De Bataven"
sluiten met een enorme groep de
stoet, de dames in witte sportcos-
tuums, de heren in hun rode trai
ningspakken. Alles bij elkaar slaan
de Katholieke verenigingen een zeer
goed figuur in deze taptoe, die een
hulde wil rijn aan burgemeester van
der Werff. wiens huidige opvolger,
burgemeester F. H. van Kinschot, met
de wethouders en het bestuur van
de Drie Octobervereniging, vóór het
standbeeld van zijn grote voorganger
het défilé afneemt.
Opeens staat alles stil en in het
half duister lopen commissieleden
druk gebarend heen en weer. Het
blijkt dat de stoet zó groot is, dat de
kop de staart tegenkomt! En onder
tussen staan we maar te staan bij dat
standbeeld, dat deze keer niet
zoals gewoonlijk door floodlight
verlicht is, doch slechts door enkele
stokken Bengaals vuur, waarvan de
benauwde zwaveldamp dit wachten
niet veraangenaamt.
Een commissie lid vertrouwt ons
toe dat de stoet te lang is voor Lei
den, wat gedeeltelijk veroorzaakt
wordt doordat kinderen beneden 12
jaar meelopen, iets wat herhaaldelijk
verboden is. Het volgend jaar zullen
andere maatregelen genomen moeten
worden.
Om kwart voor tien is de rond
gang ten einde en drentelen we de
stad döor. Overal brandt de etalage
verlichting en vele zaken hebben de
féestilluminatie van September nog
bewaard, zodat de straten weer een
vrolijke aanblik bieden. Zingende
groepjes zwenken over de straat tus
sen de grote massa door. Het schijnt
alsof half Leiden uitgelopen is. Uit de
café's en restaurants klinkt vrolijke
muziek en iedereen trekt een vrien
delijk gezicht. De stemming is er;
dat belooft veel goeds voor morgen!
Tapt
oe
Vrijdagavond, half acht. De Kaas
markt gelijkt een zoemende bijen
korf. Bestuurs- en commissieleden
van de Drie Octobervereniging, def
tig in het zwart, lopen af en aan, ge
ven aanwijzingen en raadplegen gro
te papieren. Links en rechts klinken
bevelen van jeugdleiders en vereni
gingsvoorzitters en uit een schijn
baar ordeloze bende komt langzamer
hand een overzichtelijke massa te
voorschijn. Keurig in het gelid staan
de duizenden leden van verenigin
gen, die aan de jaarlijkse taptoe zul
len deelnemen. Lampions en fakkels
worden ontstoken; een trommelslager
geeft alvast een roffel; de politie te
paard houdt de menigte op een af
stand.
Klokslag halfacht zet de reuzen
slang zich in beweging en marche
ren naar schatting 5500 personen,
meest in uniform, de Kaasmarkt af,
om de rondgang door de stad te be-
f innen. Langs de straten staat het pu-
liek geduldig te wachten en blijft
disciplinair - en dat in Leiden! - op
het trottoir staan. Vijf muziekkorpsen
en enkele verkenners-bands laten hun
schetterende tonen klinken, terwijl
de slang door de stad kronkelt.
Gymnastiekverenigingen, padvinders,
buurtverenigingen, sportclubs, speel
tuinverenigingen en jeugdclubs wis
selen elkaar af in deze bonte rij. We
doen moeite bekende gezichten te
ontdekken. Ha, daar komen ze, de
Ka jotters van de Dekenale, keurig in
hun wit-rood-zwart, de vlaggen
voorop. Een enorme stoet gidsen
volgt hen op de voet. Met trompet
geschal en tromgeroffel kondigt de
St. Paulusband van de Zeeverkenners
der Kath. H.B.S. zich aan, een keu
rig korps, dat bij geen enkele gele-
Bewoners van „Tuinstadwijk" trek
ken gezamenlijk uit om haring en
wittebrood te halen. Voorop een wa
gen met een afbeelding van haring
en wittebrood!
Reveille en
koraalmuziek
Zaterdagmorgen, kwart voor ze
ven. Het is nog stil buiten. Een
zacht windje ruist door de in herfst
kleuren getooide bomen. In de verte
ratelt een handkar. Wie van buiten
af de stad nadert, ziet hoe de toren
van de St. Petruskerk met haar spits
in een smalle streep matgoud tus
sen de grijze lucht spietst. Dat is het
eerste begin van een dag, die hope
lijk veel zonneschijn brengen zal, al
leert de traditie van Drie October
anders
Om vijf voor zeven staan we tus
sen een klein groepje matineuse Lei
denaars op het Stadhuisplein, een
beetje ineengedoken in deze frisse
morgen. Dan klinken luid en zwaar
zeven slagen van de torenklok en
nauwelijks is de zevende verklonken,
of de heer B. Verweel heft z'n diri
geerstokje op en plechtig speelt het
Leidse Politie Muziekgezelschap het
Wilhelmus. Het geluid van koper en
bekkens wordt weerkaatst door de
hoge stadhuismuren en zonder be
hoefte om mee te zingen luisteren
de nog steeds toestromende stede
lingen naar deze altijd weer ontroe
rende klanken, die in deze mor
genstilte een aparte wijding meedra
gen.
De reveille op het Stadhuisbalcon
wordt vervolgd en als de laatste to
nen van het „Wien Neerlands Bloed"
uitgestorven zijn, klinkt een klate
rend applaus omhoog. Dit is het sein
om. op te stappen.
Ondertussen is bij het monument
op de Jan van Houtkade een krans
gelegd, ter herdenking van deze dap
pere gemeente-secretaris, en richt de
aandacht zich naar het Van der
Werffpark, waar de heer Leo Mens
zijn zangers en zangeressen onder
htl standbeeld verzameld heeft.
Weer klinken vrome psalmen en de
zo bekende Valerius-klanken omhoog.
Burgemeester van Kinschot is ook al
weer present en hijsj een rood-witte
bloemenkrans omhoog, in de bron
zen hand van burgemeester Van der
Werff Vrijdagavond had de burge
meester aan de voet van het stand
beeld een krans gelegd.
Haring en
wittebrood
Na afloop hiervan is het haast-je-
rep-;e naar het Waaggebouw, waar
een heerlijk geurende kop koffie ons
wacht en ondertussen ruim 1600
Leidenaars af en aanstromen, om de
trad'tionele gaven van haring en wit
tebrood in ontvangst te nemen. Of
v. d. Werff in 1574 zijn commissaris
sen hielp met de uitreiking, weten
we niet Maar onze burgemeester
doet het wel en glimlachend helpt
hij enkele wachtenden aan de glibbe
rige haring; ondertussen doen foto
grafen en filmoperateurs hun werk.
Maar we moeten weer verder, want
om negen uur zou de militaire mars
van het garnizoen Leiden beginnen.
Het college van B. en W., het be
stuur van de Drie Octobervereni
ging en de garnizoenscommandant
nemen plaats voor het stadhuis en in
een lange rij trekken leger-auto's,
motoren en jeeps voorbij. De Ko
ninklijke Militaire Kapel uit Den
Haag blaast lustig een deuntje en ter
zijde van het stadhuis staat „Pro Pa-
tria" aangetreden. Het zonnetjz heeft
eendelijk het grijze wolkendek door
boord en werpt een fleurig licht op
dit plechtstatig schouwspel.
Op het Levendaal is intussen niets
meer te bespeuren van een ingeto
gen en en plechtige sfeer, die het be
gin van deze dag kenmerkte; de
wielrenners van de Leidse „Swift-
Combinatie" en hun sportmakkers
van het Haagse „De Spartaan", jak
keren hun rondjes af, onder .luide
aanmoedigingen van het publiek, voor
wie een wielerwedstrijd in Leiden
een niet-alle-daagse gebeurtenis is.
Na een hevige strijd wordt de wed
strijd in de sprint belist tussen M.
Westerauin (Den Haag) en Jac. de
Groot (Leiden), waarvan de eerste
weet te winnen. Als na de sprint het
publiek samenstroomt en niet let op
de verder nog aankomende renners,
maken vijf renners een valpartij,
waarna er twee van hen naar het
