WISSELENDE
DECORS
D.e Parabel van het hotel
„De Steenrots"
Üliiti&eö
JuCiana'ó
aatCagjjwteti
ZATERDAG 4 SEPTEMBER 1948
DE LEID SE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA I
IN DEZE TIJD vergaapt heel Né-
derland zich aan feestverlichting,
vlaggetjes-versiering, vuurwerk en
opstijgende ballonnen; hoe kan het
nog oog hebben bijv. voor de acro
batische toeren van Robert Schuman
om een nieuwe Franse regering te
vormen? Wij leven thans in een feest
roes en in zo'n stemming maakt de
eindeloze geheimzinnigheid van be
sprekingen, zoals er te Moskou en
Berlijn plaats vinden, je kregelig.
Wat betekent voor ons de buiten
landse politiek, als er een troonsver-
wisseling plaats vindt in ons eigen
land, waar ons hart nu eenmaal bij
is?
Maar tochde buitenlandse po
litiek moge ons deze week slechts
matig interesseren, toch gebeuren er
dingen, die ons niet onberoerd zullen
laten.
De dood van Benesj zal geen gro
te schok meer aan de wereld geven,
want politiek gesproken was de voor
mali ge president der Tsjecho-Slo-
waakse republiek reeds lang dood.
Men zal even weemoedi'g terugden
ken aan de man, wiens lot symbo
lisch is voor het lot van het Tsjecho-
Slc v akse volk, maar daarna gaan
we over tot de orde van de dag. Min
der weemoedig herdenken we echter
de dood van de bolsjewistische leider
Zhdanof. Hij stond bekend als een
onverzoenlijke vijand van het Wes
ten en zijn naam wordt in verband
gebracht met al de vijandighejfl,
welke er op het ogenblik te bespeu
ren valt tussen het Westen en het
Oosten. Hij was met Stalin en Molo-
tof een der leiders van de politiek
van Moskou. Zijn dood wordt nu
beschouwd als een gunstig teken voor
de mogelijkheid van een opklaring
in de gespannen betrekkingen. Of
deze verwachtinge gegrond zullen
blijken, wagen wij niet te voorspel
len, want in het meest „democrati
sche" van alle democratische landen
weten we zo weinig van de lijnen,
waarlangs de practische politiek zich
voortbeweegt; wij ondervinden alleen
de koude resultaten. Wij weten niet
eens of de grote Zhdanof wel een
natuurlijke dood is gestorven. Welis
waar rouwt heel Moskou en is hem
een pralende begrafenis bezorgd,
maar men herinnert zich de berich
ten van enkele maanden geleden,
dat Zhdanof bij Stalin in ongenade
zou zijn gevallen en fluistert, dat het
moeilijk is om aan een natuurlijke
dood te geloven. Hij zou de eerste
vooraanstaande leider niet zijn, die
„geliquideerd" is, ofschoon hij na
zijn dood torenhoog werd opgehe
meld.
In elk'geval is het mogelijk, dat de
dood van deze hater van het Westen
tot gevolg heeft, dat Molotof zijn
koers iets kan wijzigen. De feiten
schijnen inderdaad aanleiding tot
die gedachte te geven, want zowel
in Moskou als in Berlijn, waar de
vier militaire gouverneurs na een
lange onderbreking zich weer aan
één tafel hebben gezet, blijft het
contact voortduren. En wij zijn te
genwoordig al blij, als de partijen
niet kwaad weglopen.
En misschien kijgt Tito nu ook de
kans om zich weer met Stalin te ver
zoenen, want Zhdanof wordt ook ver
antwoordelijk geacht voor de afstraf
fing van Tito en de zijnen door de
Kominform, die zijn geesteskind was.
Mensen komen en gaan en met hen
wisseltr ongemerkt het décor op het
wereldtoneel.
OOMS WORDT op dit wereldtoneel
opeens een gordijn weggeschoven
en ontdekken we een achtergrond,
welke wij misschien 'hadden ver
moed, doch waarvan de ware aard
ons tot nu toe verborgen was ge
weest.
Zulk een verrassing bezorgde ons
dezer dagen Sjarifoeddin de repu
blikeinse premier, die nog geen acht
maanden geleden als leider van de
republikeinse delegatie zijn handte
kening plaatste onder de Renville
overeenkomst en zich nu ontpopt als
een communistisch agent. Tevens
hebben enige republikeinse groepe
ringen, die bekend stonden als socia
listisch, zich openlijk aangesloten bij
de communistische partij in Indo
nesië.
Het is goed, dat het masker geval
len is, wij weten nu, waar wij aan toe
zijn. Thans begrijpen we beter dan
tot nu toe, wat er aan hapert en waar
om de onderhandelingen geen voort
gang kunnen vinden. En niet alleen
aan onszelf, maar ook aan anderen
zal, het nu wel duidelijk worden, uit
welke hoek de wind waait. In Enge
land bijv. begint men al meer be
grip te krijgen voor de moeilijkhe
den, waartegenover wij in Indonesië
gesteld zijn. De Engelsen hakken n.l.
in Malakka met hetzelfde bijltje
vinden het daar heel gewoon, dat zij
proheren om orde op hun zaken te
stellen zondpr dat de Veiligheidsraad
er z;ch mee bemoeit. Maar wat hun in
Malakka is toegestaan, is niet aan
ons geoorloofd. Bij ons heeft de Vei
ligheidsraad een woordje mee te
spreken, hetggen de gang van za
ken aanmerkelijk vertraagd heeft.
Men behoeft helemaal geen voorstan
der van een ouderwets koloniaal be
leid te zijn, om dat in te zien. De ge
hele manier van optreden van de
Veiligheidsraad heeft er toe geleid,
dat de republikeinen zich hebben
laten verleiden tot een zelfoverschat
ting, welke tenslotte elk overle?
vruchteloos maakte. Thans wordt het
duidelijk, welk een macht achter do
schermen hen tot die zelfoverschat
ting aanzette.
Het Indonesische probleem is niet
bepaald gemakkelijk en voor overijl
de stanpen ns nu minder dan' ooit
aanle'ding. Maar wij zullen er goed
aan aoen, ons te realiseren, aan welk
een gevaar het aan onze zorgen toe
vertrouwde gebied van Overzee is
blootgesteld.
Een beschrijving van de badplaats
aan de grote Oceaan
Als de verweerde, door golfslag
uitgevreten rots zich niet tot een
bonkig fort verzette tegen de wilde
golving van de zee
.die zwoegt en zwelt en steigert
En altijd machteloos nederzinkt
zou de landwaarts op het duinzand
gebouwde badplaats reeds lang on
dergelopen en meegespoeld zijn in
de maalstroom der schuimbekkende
waterwoeling. De zee laat nooit af.
De rots van hard graniet geeft nooit
toe. De zee kookt van woede en ver
nielzucht. De rots bewaart zijn kalm
te en bezinning, zelfs in vliegend
noodweer, als de verbolgen krachten
der natuur samenspannen om haar
te verdelgen. Het is van dit onver
saagd bergmassief, dat niet in een
geologisch boek, maar in de Bijbel
staat geschreven: „Gij zijt de Steen
rots en op deze Steenrots zal Ik mijn
Kerk bouwen en de poorten der hel
zullen haar niet overweldigen".
EEN MOEIZAME KLIM.
De badplaats, die, zonder het te
willen inzien, aan de dappere rots
zijn bescherming en zijn voortbe
staan dankt is gevormd uit versprei-
villa's en hóteis van uiteenlo
pende grootte en standing, die op
het ruLe zand van de duinen zijn op
getrokken. Er zal nog gelegenheid
zijn daar straks even langs te lopen.
Ons eerste doel is een bezoek te
brengen aan het grootste hotel, ter
plaatse, dat boven op de rots is ge
bouwd met een wijds vergezicht over
de eindeloze deining van de Oceaan.
Het is een flinke klim om er te ko
men en de weg erheen is bovendien
met rotagruis bezaaid, maar de moei
te en hijgende inspanning worden
dubbel en dwars beloond, als men
boven het rotsplateau is aangeland.
„We hadden geen flauw idee"
ï^pepen de toeristen uit, terwijl ze het
zweet van hun voorhoofd vegen
,dat de wereld zo ruim en het hotel
zo comfortabel is".
WAT LOG EN GRAUW.
Inderdaad ziet het hotel boven op
de rots. er van de vlakte uit, wel
groot en omvangrijk, maar wat log
en grauw uit. „Het is net een kloos
ter", zegt de een. „Of een gevange-
veronderstelt een ander. En
de badgasten, die zich nooit eens de
sportiviteit getroosten om het -berg
pad op te wandelen, blijven, leven
in de veronderstelling, dat het „een
soort klooster" of een „een soort ge
vangenis" is, en omdat zij geen lust
hebben in het een en een afkeer van
het ander, blijven ze naar de hoge
rots opkijpen met een onverschilli
ge of zelfs met een haatdragende
blik in hun ogen. De meer-weiwil-
lende onder de plattelands-toeristen
beschouwen het als een onoverwin
nelijke burcht, waar ze respect en
ontzag voor hebben. Ze vinden het
een grappige antikiteit uit de middel
eeuwen, die luister verleent aan de
gehele badplaats, maar- waar je je
overigens niet om hoeft te bekom
meren. „Wie zin heeft om het zc
hoog te zoeken" zeggen ze ruim
hartig „moet het zelf maar weten.
Wij blijven veilig op de vlakte!"
SCHITTEREND .IN DE
DUISTERNIS.
Allen zonder uitzondering zyn het
er echter over eens, dat bij nacht en
in 't bizonder in stikdonkere storm
nachten. het hotel op de rots ook van
verre gezien, een schitterende aan
blik oplevert met zijn honderden
helverlichte vensters, die in de dikke
duisternis flonkeren en karbonke
len als een uitspansel van sterren,
terwijl zoeklichten door de donkerte
zwaaien e'n een vlugge schijn werpen
beurtelings over de slapende aarde
en over de razende, brullende zee.
Menigeen. die zich in zijn duinpen
sion heeft opgesloten, denkt dan bij
zichzelf: „a's de rots er niet was, gin
gen we met z'n allen naar de
haaien!". De gasten van het berg-
hotel denken er trouwens precies
eender over. Als ze op stormnachten
even een wandelingetje om maken I
en voelen hoe de rots trilt van het
beuken der baren en hoe het gehele
hotel lijkt te wankelen onder de ge
weldige deining van de orkaan, hou-
dén ze ook wel eens hun hoed en hart
vast. Ja er zijn spook-nachten, dat
in het hotel alle hens aan dek wor
den geroepen en alle gasten zedelijk
verplicht zijn al of niet in nachtge
waad de helpende hand te bieden,
om zandzakken te sjouwen en inge
waaide ruiten te dichten. Er bestaat
weliswaar geen vrees, dat het ge
hele hotel naar de kelder gaat, maar
het dient toch bewoonbaar te blijven
voor iedere ?n. Vroeger zijn bij he
vige cyclonen brokken muur en een
deel van het dak er wel eens af ge-
_en wat voor de reputatie van
een hotel nooit bevorderlijk is.
EEN HISTORISCHE MERK
WAARDIGHEID.
Degenen die het hotel ..De Steen
rots" (zo wordt het kortheidshalve
genoemd, orndat op de voorgevel in
grote gooden letters te lezen staat:
Tu es Petrus G:j zijt de Steen
rots"), degenen, .die het hotel „De
Steenrots" (op een afstandje dan al
tijd) een historische merkwaardig
heid vinden, hebben ons inziens geen
ongelijk. Het is een historische merk
waardigheid, d'ie in iedere reisgids
niet met een of twee, maar met drie
sterretjes dient te worden aangege
ven. Het is het oudste lfötel ter plaat
se, en wanneer je er, na de klauter-
partij over het rotspad, met je neus
voor staat, blijkt- het gebouw daar de
overduidelijke sporen van te verto
nen. Het is een .al'e gaart je van stij
len, van de meest uiteenlopende ver
scheidenheid. dit in tegenstelling
tot de hotels en pensions in de vlak
te, die ieder voor zich een fraai, na
tionaal stempel dragen: een proper
Hollands boerderijtje naast een def
tig Engels landhuis, een Indische
bungalow naast een Amerikaanse
blokhut en dan is er, buiten de ne
derzetting ge egen, een gloednieuw
en hoogst-modern flatgebouw van
vuur-rode baksteen waar de overige
villa- en hotel-bewoners echter niets
mee te maken willen hebben, omdat
het er niet pluis is. Onlangs nog
sprong daar een van de hotelgasten
van plezier,(zei de directie), van
narigheid (zei iedereen) uit hot raam
van de bovenste verdieping. Wij zul
len ons in dit meningsverschil op
't ogenblik niet mengen al lijkt de
laatste veronderstelling de meest
waarschijnlijke.
DE BEDOELING WAS ANDERS
Al die boerderijen, chalets, cotta
ges en bungalows waarvan som
mige de omvang hebben van le klasse
hotels vormen bij elkaar een
prettige internationale badplaats.
Ieder staat op zijn eigen blinkert of
duintop, en het zou een genoegelijke
manier van samenleven kunnen he-
een tikje provinciaals mis
schien als de Stichter en Ontwer
per van deze Gemeente aan de grote
zee niet iets heel anders had bedoeld.
Zijn bedoeling is het geweest
en het Boek door Hem daarover ge
schreven laat daarover geen
schijn van twijfel dat niet iedereen
die daar lust toe voelde, in zijn eigen
tentje of optrekje het zich gezellig
zou maken, maar dat allen zouden
wonen in het éne, grote internatio
nale grand-hotel. Om deze parabel
in toepassing te brengen: het is
het harts-verlangen van Christus, dat j
er één wereld-kerk zou zijn. Hij
heeft op de vooravond van zijn ster-
ven, er om gesmeekt en gebeden, dat
de eenheid tx-waard zou blijven: .Ik
bid niet voor hen al'een (de aposte
len), maar ook voor allen, die door
hun woord in Mij geloven. Mogen
zij allen één zijn, gelijk Gij, Vader,
het zijt in Mij en Ik in U; mogen ze
ook één zijn in Ons, opdat de we
reld gelove. dat Gij Mij gezonden
hebt. En de glorie, die Gij Mij hebt
gegeven, heb ook Ik aan hen gege
ven opdat ze één zouden zijn, gelijk
Wij één zijn: Ik in hen, en Gij in
Mij. Mogen ze volmaakte eenheid be
zitten
Ofschoon deze wens ons inziens
duidelijk de bedoeling weergeeft,
bleken er van meet af aan splitsende
stromingen op te borre'en, die de
meest internationaal-voelende van
alle apostelen, Paulus, met bezorgd
heid vervulden. De Ephesiërs drukt
hij op het hart hun best te doen. de
eenheid des geestes te bewaren door
de band van vrede:
„Eén lichaam en één geest, zo
als ge ook geroepen zijt tot één
hoop die aan uw roeping ont
spruit; één Heer, één geloof, één
doopsel; één God en Vader van
allen, die boven alles, door alles
en in alles is".
Ook in de stad Korinthe vond Pau
lus hét nodig een lettertje in die
geest te sturen:
Broeders, ik bezweer u uit naam
van onze Heer Jezus-Christus, dat
gij allen hetzelfde spreekt en dat
er onder -u geen scheuringen zijn,
maar dat gij volkomen één zijt in
dezelfde gezindheid en dezelfde
overtuiging.
Zijn oordeel over hen, die de een
heid der Kerk verscheuren, is niet
mals:
Een scheurmaker moet ge na een
eerste en tweede vermaning vermij
den; want ge weet dat zo iemand
door en door bedorven is, dat hij
zondigt, en zijn eigen oordeel in
zich draagt. (Brief van Titus).
Het lijkt ons overbodig en onge
wenst op dit apostolisch betoog com
mentaar te geven. Laten we liever
terug-klauteren naar de Steenrots en
eens bekijken, hoe daar de zaken
staan en hoe de gasten er de tijd
doorbrengen.
v. P.
0 De Canadese tijd
vruchtbare, harde arbeid
Film. geschrift en persoonlijk contact hebben het Nederlandse volk
vertrouwd gemaakt met het dagelijkse leven in het paleis Soestdijk. Klei
ne bijzonderheden over karakter en aanleg van de vier prinsesjes: Bea
trix, Irene, Margriet en Marijke zijn een ieder bekend; ja, beter nog dan
de levensloop van de Prinses der Nederlanden, wier leven in ons volk
zich kenmerkte door een grote bescheidenheid en eenvoud. Achtte de
Prinses een van haar belangrijkste taken de opvoeding van haar kinde
ren, toch werd, bij het klimmen der jaren van haar moeder een groot
deel van haar werkzaam leven gevorderd door het overnemen van tal van
representatieve functies.
(Van een bijzondere medewerker).
Hiertegenover staan de oorlogsja
ren als een periode, waarin dé prin
ses door het geringe contact^met Ko
ningin Wilhelmina, meestal slechts
alleen met haar kinderen, zelf het
inititief nam en als prinses der Ne
derlanden op eigen krachten bou
wend zeer veel voor ons land ge
daan heeft.
Daaraan is feitelijk eerst na de
Duitse capitulatie in ons land open
baarheid gegeven. Wij wisten, veelal
uit haar eigen radiotoespraken, dat
zij haar ballingschap gebruikte om
banden van vriendschap te smeden
NATIONALE VLOOTSCHOUW OP
HET BUITEN-IJ. Vrijdagmiddag
is op het Buiten-IJ een nationale
vlootschouw gehouden van Marine
eenheden, vissersvaartuigen, jachten
en binnenschepen, georganiseerd
door de Kon. Ned. Zeil- en Roeiver
eniging. Een overzicht van de vloot
revue uit een Mitchell-bommenwer-
per van de Kon. Marine.
tussen het moederland en alle delen
van het Amerikaanse continent, doch
dat zij een zozeer geachte ambassa
drice van goodwill zou zijn, konden
wij in de verste verte niet vermoeden.
Dat is gebleken en zal in de toekomst
nog dagelijks blijken.
Na haar vlucht in de Meidagen van
'40 uit het paleis Noordeinde, in de
door parachutisten belaagde stad, na
een kort verblijf in het nerveuze Lon
den, waar in alle eenvoud prinses
Irene werd gedoopt, ontving zij van
haar tante, prinses Alice, de uitno
diging naar Canada over te komen,
om daar rustig de terugkeer naar Ne
derland voor te bereiden. Maar wie
dacht, dat het verblijf te Ottawa een
periode van rust zou betekenen, had
zich vergist.
Naast haar gewone dagelijkse be
zigheden in de huishouding, naast de
zorgen en zorgjes voor de opvoeding
van Trix en Irene, besteedde prinses
Juliana al haar tijd voor het leggen
van contacten met in het buitenland
verblijvende Nederlanders die zij
meermalen in haar eigen huis ont
ving maar vooral ook ging zij erop
uit naar de buitenlandse instanties,
vrouwenverenigingen en society-par
ties om daar te vertellen van de ont
beringen in de bezette gebieden en
de hulp die de gemeenschap kon ver
lenen aan soldaten en vluchtelingen,
die ver van huis de oude sfeer ont
beerden.
Tot haar bekendste reizen behoort
het bezoek in 1940 aan president Roo
sevelt, wie ze al haar zorgen over
het vaderland openbaarde en haar
grote tochten naar de West in 1943.
Haar bezoek aan New York had een
goede verstandhouding met mevrouw
Roosevelt en een innig contact met
de dames van het Amerikaanse Rode
Kruis tot gevolg, terwijl de Canadese
vrouwen werden opgewekt voor de
militairen en zeelieden te breien. In
Canada zelfs reisde de prinses her
haaldelijk het land rond om oplei
dingscentra van Nederlandse en ge
allieerde militairen te bezoeken, ter
wijl zij meermalen als gastvrouw op
trad in clubhuizen van zeelieden.
Dan komt uit Amerika het eerste
tastbare resultaat van haar populari
teit onder de nog niet in oorlog zijnde
Amerikanen. De universiteit van de
stad Holland biedt haar het eredocto
NATIONALE VLOOTSCHOUW OP
HET BUITEN-IJ. De „Piet Hein"
met de Koninklijke Familie aan
boord vaart langs de eindeloze rij
schepen in hun schopnste vlaggen-
tooi.
raat in de rechten aan. Daarbij blijft
het niet. Ook Boston en Princeton
wensen hun sympathie tot de arbeid
zame prinses door een eredoctoraat
tot uitdrukking te brengen en de
prinses aanvaardt deze gelegenheden
dankbaar om nog eens dank zij de
verhalen van uit Nederland ontsnapte
Engelandvaarders de ernstige toe
stand in het bezette vaderland te
schilderen.
Een direct gevolg daarvan is de
oprichting van het koningin Wilhel-
minafonds in Amerika, waarvoor ve
len uit het land van Uncle Sam de
beurs wijd open zetten.
In 1942 reist de prinses weer naar
de Verenigde Staten. Ditmaal is Chi
cago het doel, waar ze in één slag
tijdens een geanimeerde pers-confe
rentie populair werd. In Pella, op de
terugreis naar Ottawa, wordt ze door
de Ideine Hollandse kolonie geïntro
duceerd en het eredoctoraat van de
universiteit bekroont dit bezoek.
Thuisgekomen houdt de prinses 're
gelmatig contact met Zuid-Amerika,
Zuid Afrika en Australië en de Rode
Kruis-organisaties in Winnipeg en
Montreal om de aandacht voor het
ondersteuningswerk vooral niet te
doen verslappen. Dan volgt een on
derbreking van dit vele werk:prinses
Margriet wordt geboren en Ottawa
en heel Canada, en vooral ook het
verdrukte moederland, waar de radio
de blijde stonde heeft verspreid,•voe
len de vreugde aan, die er in het
prinselijk gezin moet heersen, nu de
Oranjeboom een nieuwe loot heeft
gekregen.
Nauwelijks weer op de been her
vat prinses Juliana haar drukke be
zigheden en er staan al weer nieuwe
goodwill-reizen geprojecteerd: reizen
naar "de militaire~"öf)lëidmgscentra
waar zij brevetten en decoraties uit
reikt en de grote reis naar Suriname
met ongelooflijk spontane ontvangst
in Paramaribo. De prinses laat zich
volledig voorlichtert over de sociale
toestanden en, de industrie en de be
volking en op duidelijke wijzp geeft
zij haar indrukken te kennen, die ge
tuigen van een juist inzicht in de pro
blemen.
Eind 1943 staan de oorlogszaken er
beter voor dan ooit. Herhaaldelijk lo
pen in Canada en Amerika Neder
landse schepen van stapel, die hun
grote taak zullen beginnen, nadat de
prinses er de champagnefles op heeft
stukgegooid. Er treedt een zekere
ontspanning in de werkzaamheden
in. Het buitenland heeft haar taken
ten opzichte van het kleine land be
grepen. De fondsen beheren kapita
len: de charitatieve instellingen
draaien op volle toeren en gaan al
over de steun in vredestijd denken
en de geallieerde legers en vloten
zorgen ervoor dat die tijd met de dag
nader komt.
In het voorjaar van 1944, keert de
prinses weer terug naar West Indië,
ditmaal naar Curasao, dat op de vo
rige reis moest worden overgeslagen
wegens het heersen van een griep
epidemie.
Maar lang kan ze niet blijven. Het
werk wacht en de tijd vliegt voort.
De bevrijding ligt in het verschiet.
Er zijn al geruchten over invasies.
Russen «m Amerikanen plukken de
Duitse adelaar.Er moet aan de We
deropbouw van Nederland gewerkt
worden. De mogelijkheid is zelfs niet
uitgesloten dat de prinses naar Lon
den zal gaan. Het kan een kwestie
van weken, ja dagen zijn.
Het duurt nog maanden, maar de
tijd wordt nuttig besteed. In de vrije
uren zijn het de drie kinderen, die de
aandacht opeisen. Ze moeten Neder
lands kunnen spreken en de kleine
Margriet en de iets grotere Irene heb
ben weinig of niets van hun vader
land gezien. Ze moeten weten, hoe
dat eruit ziet.
Ondertussen reist zij nog even naar
de United States om Nederlandse ten
toonstellingen te openen, spreekt ze
voor de radio tot Nederland, Zuid
Afrika en zelfs Australië; voert ze
haar uitgebreide briefwisseling met
Nederlanders en vreemdelingen over
heel de wereldbol. New York roept
haar weer. De Collegiate school wil
haar naam op de erelijst hebben, een
Women's Club smeekt om haar ere
voorzitterschap.
Dan komt de invasie en de storm
loop over het Europese continent. De
vrijheid gloort; Canada ziet met lede
ogen het vertrek van prinses Juliana
met haar kinderen naderen.
Plotseling vliegt zij naar Londen.
Zuid Nederland is bevrijd. Ze staan al
voor Arnhem, triompettert de B.B.C.
Maar.... ze blijven er.
De prinses weet haar tijd echter
weer te gebruiken. Overal in Enge
land zoekt zij de Nederlandse ge
meenschapjes op, in de Oranjehaven
en in Liverpool. En ook nu weer be
koort zij het Engelse volk door haar
ongekunsteld optreden. In het voor
jaar gaat zij dan weer terug naar Ca
nada, naar de kinderen, met hele
sombere berichten uit het getergde
vaderland. Het wachten op betere be
richten w^rd schier ondragelijk en
verlamde vrijwel alle activiteit. Da
gelijks hoorde de prinses de berich
ten, las ze de verslagen en brieven.
Uit het Zuiden kwamen de geschiede
nissen over het b^zettingsleed al bin
nen. Het werden documenten, die de
buitenlanders de noodzaak van nog
meer steun en hulp moesten doen in
zien. Dan rennen de geallieerden door
de Rijnbarrière en steken de Cana
dezen de IJsel ove^ Het is de bevol
king van Ottawa een vreugde dat
juist de Canadezen het land van de
gevièrde gaste zullen schoon vegen.
Het afscheid volgt. Het is niet ge
makkelijk, maar alle Canadezen voe
len dat het de prinses niets liever zal
zijn, dan weer op eigen bodem te le
ven. Talrijke beste wensen, postzak
ken vol uit de States en alle delen
van de wereld, vergezellen de prin
ses, die een maand later weer tussen
het eigen volk zich beweegt eerst in
het Zuiden, dan in het Noorden, met
een hartelijkheid, die de landgenoten
bekoort en verrast.
Deze prinses is van hen, zoals zij
was tijdens de zware jaren van allen,
die haar in ballingschap ook hebben
meegemaakt.
Duitse
Katholiekendag
Op 1 September is te Mainz de 72e
Deutsche Katholikentag begonnen
onder zeer grote belangstelling van
Duitse alsmede Franse geestelijke en
wereldlijke autoriteiten. Hieruit
bleek, welk een groot belang ge
hecht moet worden aan deze gebeur
tenis.
Mgr. Stohr, Bisschop van Mainz,
herinnerde er in zijn toespraak aan,
dat het zestien jaar geleden is sinds
de laatste Katholiekentag gehouden
kon worden. Hij drukte de hoop uit,
dat de wereld na de verschrikkingen
van de absolute régimes thans een
tijdperk van de christelijke broeder
schap zal binnentreden, waar geen
sprake zal zijn van afscheidingen tus
sen de volken en rassen.
Namens het Franse Episcopaat
sprak. Mgr. Robert Picard de la
Vaquerie, de Legerbisschop van de
Franse bezettingsmacht, en de Fran
se Gouverneur-Generaal d'Alembert
verklaarde, dat het de wens van het
Militaire Bestuur is, om de Duitsers
zoveel mogelijk bij te staan bij het
werk van de wederopbouw. Voorts
wees hij er op, dat de Fransen met
grote aandacht en belangstelling dit
congres volgen. Ongetwijfeld, zo
meende hij, betekent deze Katholi
kentag het begin van de definitieve
genezing der wonden, die door het
nationaal-socialisme zijn veroorzaakt.
Van cle militaire gouverneur, gene
raal Künig, die zich momenteel voor
besprekingen te Berlijn bevindt,
werd een boodschap voorgelezen,
Na de burgemeester van Mainz
voerde de Minister-President van
Rijnland en de JPalts het woord. Spre
kend over de negatieve krachten van
het atheisme en het nihilisme, welke
de Kerk bestrijden, zag hij de Ka
tholikentag als de eerste nieuwe
stap naar de gezondmaking Van
Duitsland: „Ook deze gebeurtenis
moet er toe lelden, dat die cultuur
wordt weergevonden, welke culmi
neerde in de gemeenschappelijke aan
bidding van God en de achting en.
eerbied voor de rechten van de
mens."
HYPOTHEKEN
on voor alle andere zaken
op het gebied Tan on
roerende goederen
Bouw-en Makelaarsbedrijf
v.d. Drift
Oude Vest 29 - Leiden
Telef. 20513
BETERE STEMMING OP DE BEURS
Met een langdurig weekend 'in het
vooruitzicht nam de handel op de
effectenbeurs gisteren geen grote af
metingen aan. De gehele jubileum-
week echter en ook reeds enkele da
gen daarvoor ademt de beurs een be
tere geest en liggen de omzetten
ver boven het dagelijkse gemiddelde
van de maand Augustus, toen de
handel in aandelen een minumum
voor dit jaar bereikte. De markt
richt haar belangstelling de laatste
dagen op een verscheidenheid van
fondsen. Was het Donderdag Philips,
die de aandacht trok, gisteren was
er vraag naar scheepvaartpapieren,
waarin eveneens premie-affaires
plaats vond. De toonaangevende
schepen verbeterden 2 a 3 procent
èn stoten op het hoogste punt van
de dag. -
Op de beleggingsmarkt waren de
staatspapieren een fractie beter, doch
over het algemeen was de affaire
hier van zeer kalme aard.
De beurs blijft tot Dinsdag geslo
ten.
