Oranjeploeg bleef ook de Zweden de baas Fraaie 1-0 zege besluit van internationaal seizoen Enthousiasme won het van techniek DONDERDAG 10 JUNI 1948 DE LEIDSE COURANT TWEEDE BLAD PAGINA I Zo is de langverwachte strijd te-, gen de Zweden, die gedoodverfd waren als hebbend het sterkste voetbalelftal van het Continent, ge streden enOranje heeft weer gewonnen! De zege werd niet zo groot, dat van een volkomen revan che kon worden gesproken» voor de nederlaag, in de laatste ontmoeting (1929: 62) geleden, doch het Ne- derlands elftal heeft het toch maar bestaan in dit seizoen ongeslagen te blijven en dat in een periode, waar bij zonder ophouden volop critiek op de ploeg is uitgeoefend. Wij waren niet zo erg bang voor I het resultaat van deze titanenkamp. In onze voorbeschouwing hebben we er op gewezen, dat het Neder- lands elftal op zijn retour is., maar dan in de goede richting en we i wezen er ook op, dat bij de wed- I strijden tegen de Belgen overduide lijk is gebleken, dat het elftal een stootje kan hebben, ook al is de j voorhoede niet altijd in staat doel- J punten te maken, j En zo is ook in de wedstrijd tegen de sterke Zweden een beter resul taat behaald dan in de beide wed strijden tegen de Belgen. Eh dat stemt tot verheugen, want het wijst er inderdaad op, dat het spel van de Oranjeploeg steeds beter wordt. En zo was het inderdaad. In de gis teravond gespeelde wedstrijd toch hebben de Vroet en zijn jongens een spel te zien gegeven, dat voor de rust deed terugdenken aan het Nederlands elftal in zijn beste jaren Zelfs met een zwakke bezetting van de linksbuitenplaats door Abe .Len stra, die toch nog steeds niet op volle toeren speelt en.bovendien 'n extra sterke bewaking genoot, kon men zeggen, dat er bijzonder goed gespeeld werd over alle linies, zo kon het gebeuren, dat de 10 voorsprong bij de rust maar zwakke afschaduwing was van de grote meerderheid, welke de Oran jeploeg ten. toon had gespreid. Een 31 voorsprong v^as zeker verdiend geweest en dan rekenen we daarbij op de onthouden strafschop voor Wilkes en de latbal Vten Lenstra, terwijl aan de andere zijde Lied- holm een bijna niet te missen kans om hals zag gebracht. Het moet gezegd worden, dat het Oranje-elftal voor de rust de steun vah de wind had en misschien het daardoor ook te verklaren, dat de Zwedenna de rust veelal toon aangaven en dat het er toen dikwijls penibel voor ons elftal uit zag, maar geen noodtoen was er weer de prima Hollandse defen sie, Terlouw met Schijvenaar en van Bun, die van geen wijken wis ten en werd het soms nog wat al te benauwd, dan was ook Kraak er nog, die enkele verrassend goede safes wist te doen door uitstekend De Zweedse doelverdediger Lindberg heeft de bal weggestompt. Lenstra staat gereed om op te springen. Het verkeer in de knoop.... Maar tegen die drukte viel niets te regelen Er is gisteren danig gefoeterd op de verkeerspolitie en het moet gezegd: als je blij bent een kaartje voor 'n belangrijke voet balwedstrijd bemachtigd te heb ben en je komt dan eerst tegen of zelfs nog na de rust in het Stadion - terwijl de eerste helft het beste spel te zien heeft gegeven, maar dat heb je dan van horen zeggen! dan zou je bloed karnemelk worden! Amsterdam heeft nog nimmer zoveel auto's te verwerken ge kregen als gisteravond en de Adamse verkeerspolitie stond dan ook voor een bijna onmen selijke taak om alles behoorlijk te regelen. Maar, indien er fou ten zijn gemaakt, dan lag de schuld toch ook niet alleen aan Amsterdam. Weliswaar bracht het verkeer over Schiphol colonnes van auto's hierheen, maar de knoop, waar in het verkeer gisteravond te recht is gekomen, lag veel ver der. Reeds voor de Haagse Schouw met de noodzakelijke verkeersomlegging vanwege de reparaties aan de brug stonden hele files van auto's. En bij de Ringvaartbrug in de Haarlemmermeer volgde nog eens een oponthoud door een opengedraaide brug! En dat op zulk een critiek ogenblik, dat geen seconde verloren mocht gaan! In Amsterdam werd het auto-, verkeer geregeld vanuit de Ma rathons-toren en rond het Sta dion in een straal van mis schien 1 K.m. stonden 11.000 auto's geparkeerd.... Begin daar nu maar 'ns aan! ingrijpen, zelfs behoorlijk ver van zijn doel.... De Zweden moeten er hopeloos onder geworden zijn, maar daar zijn ze ook grotendeels zelf weer de schuld van ook, want het was pre cies als bij de Belgen: de schutters lieten op zich wachten en het spel, hoe technisch fraai soms -ook opge zet, werd zolang doorgevoerd, dat het ten slotte doodliep op de Hol landse defènsie. Intussen, de derde overwinning in dit seizoen gekomen en met de twee gelijke spelen tegen België mogen we tenslotte niet ontevreden zijn. Dat het enthousiasme van de tiënduizenden toeschouwers groot was, laat Zich ten volle begrijpen, al was het in de tweede helft lange tijd angstwekkend stil, omdat ieder in voortdurende angst leefde, dat de gelijkmaker tenslotte toch zou komen. De spanning steeg toen met de minuut en traag kroop de tijd voort.... En dan weer laaide het gejuich op als de sterkte druk der Zweden zo af en toe werd onder broken door gevaarlijke Hollandse aanvallen. Maar de Zweedse verde diging stond haar mannetje even goed en al werkte Wilkes ook nog zo hard we zagen hem dit sei zoen nog niet zo in actie! al dook Rijvers nu hier dan daar, weer op als het bekende duveltje uit het doosje, al droegen ook v. d. Tuyft en Roosenburg er het hunne toe bij om te trachten het resultaat voor Oran je nog eervoller te maken, de Zweedse defensie stond als een rots in de branding en hield de neder laag zo klein mogelijk, maar niets kon de glorie van de Oranjeploeg mteer verdoezelen: er bleef een bo ven verwachting goed gespeelde eerste helft, waarover vriend en vij and zich moet hebben verbaasd Wat moeten we na de inleiding eigenlijk nog zeggen over spel en spelers? Er blijkt voldoende uit, hoe de wedstrijd was en we mogen on omwonden zeggen, dat weinigen on bevredigd van het veld zullen zijn gegaan.... van de Hollanders dan natuurlijk. Want voor de gasten is deze wedstrijd ongetwijfeld een bit tere pil geworden, die nog lang zal nasmaken. Zweden had een reputatie te ver liezen en het was juist het Oranje team, dat het Zweedse elftal met een niet verwachte nederlaag huis toe stuurde, een nederlaag, welke gezien het overwicht van onze landgenoten voor de rust, groter had kunnen uitvallen. Inderdaad, de Scan4ina- vische vertegenwoordigers hadden een reputatie te verliezen, want had den zij niet een schitterende wed strijd tegen Engeland, in "Londen ge speeld, en daarbij een spel vertoond, dat ook op de Engelse voetbaldes kundigen een voortreffelijke indruk had gemaakt? En ziet: de Oranjehemden wan delden door snel, open spel, met veel switchen, telkenmale door de Zweed se verdediging heen, voornamelijk voor de rust, waarbij onze landgeno ten een groot aantal kansen kregen, waarvan er slechts één kon wor den benut. Maai* de lat kwam de overigens uitstekende Zweedse doel verdediger Lindberg een keer te hulp, bij een schot van Abe Lenstra en verder hielp scheidsrechter Jors- sen, de Zweden een handje door een volkomen verdiende strafschop, toen Wilkes vier, vijf Zweden had gepas seerd, maar binnen de beruchte lij nen door Nilsson getackeld werd, niet toe te kennen. Die eerste helft heeft de Neder landse ploeg in hoog tempo ge speeld, het voornaamste wapen van de Oranjehemden. Zij zigzagden door de Zweedse verdediging heen, dat het een lust voor het oog was, en Wilkes en Rijvers, die voortdurend van plaats verwisselden, waren heer en meester van het terrein. Talrijk v/aren de schoten, welke op het doel van Lindberg werden gelost. Rake lings scheerden de ballen de lat of vlogen juist naast. En in het doel stond keeper Lindberg, die slechts twee anaal werd gepasseerd, de eerste maal door het voor hem lastig te houden schot van Wilkes en de twee de maal door Rijvers, een doelpunt, dat echter terecht wegens buitenspel geannuleerd werd. In de tweede helft misten wij dat hoge tempo in de Nederlandse ploeg van voor de rust, waardoor de Zwe den vanzelfsprekend meer het initia tief konden nemen. Maar eerst toen zag men de zwakte van de Zweedse aanval, waarin de bal keurig van man tot man werd gespeeld, maar zodra was men in de buurt van het Nederlandse doel gekomen of de aan val stierf een schone dood. Menig maal hebben de buitenspelers van Zweden, van wie Carlsson de beste was, een scoringskans gehad, maar het zag er naar uit, dat hun een schietverbod was opgelegd, want al stonden hij en Nilsson er ook nog zo mooi voor, de bal ging toch naar het binnentrio, waar Gunnar Nor- dahl en Gren te langzaam waren met het gevolg, dat een Hollands been altijd wel er tussen kwam en pre caire situaties werden vermeden. Spreekt het geen boekdelen, dat de halfspeler Rosen de gevaarlijke scho ten, al waren het dan maar enkelen, heeft gelost. Gunnar Nordahl vertelde ons na afloop, dat hij Zondag j.l. nog een zware wedstrijd had gespeeld en zo was het met de meesten van de Zweedse spelers geiweest. Dat was, volgens hem, van wezenlijke invloed geweest op het spel van gisteravond. Eerst toen het tempo van de Neder landers zakte, kwamen de Zweden er beter in, maar ook het spelpeil daalde in die periode en de tweede helft was lang niet zo aantrekkelijk als de eerste drie kwartier. De cor nerverhouding voor de rust was 55, maar in de tweede helft 72 ten gunste van de gasten, hetgeen toch wel wijst op een zekere druk, al was die dan niet gevaarlijk, omdat onze achterhoede bij lange na niet was uitgespeeld, van de zijde van het Zweedse elftal. Maai- aan de andere kant dient men niet te ver geten, dat onze achterhoede op zijn „Engels" verdedigde; d. w. z. safety first en liever de bal over de uitlijn trapte of een hoekschop weggaf dan het tot gevaarlijke situaties liet ko men. Opmerkelijk was het feit, dat bijna alle hoekschoppen van de Zwe den slecht werden genomen. Ge woonlijk kon Keesje Rijvers, die daarvoor speciaal naar achteren kwam, 'het ieder uit een corner op vangen en de bal naar de voorhoede expedieren. Het Zweede elftal heeft eigênlijk met 12 spelers de strijd gestreden, dank zij een merkwaardige afspraak inzake de invallersregel. Overeen gekomen was, en wel op voorstel van de Zweden, dat voor de rust twee spelers mochten worden vervangen en na de rust één, terwijl de doelver- dedigers de gehele ontmoeting een plaatsvervanger mochten reke nen. Dit was een afspraak, welke toch wel zelden in internationaal voetbal wordt gemaakt, en zij kwam de Zwe den wel buitengewoon van pas. Want toen linksbuiten S. Nilsson in tweede helft, na twintig minuten, hinkende het terrein verliet, werd zijn plaats ingenomen door de Mal- möspeler Jönsson, zij het dat Carls son, verreweg de gevaarlijkste man in de Zweedse voorhoede, van rechts naar linies verhuisde en de invaller dus als linksbuiten fungeerde. Het oordeel over scheidsrechter Jorssen, was niet onverdeeld gunstig. Zijn optreden was aarzelend, hij floot te veel op waarschuwingen van de beide Nederlandse grensrechters en menigmaal had de Belg een straffere en vooral meer kloeke beslissing moe ten nemen. Hoewel de Zweden geenszins ruw of unféir speelden, was hun optreden toch enkele analen bij het hardhandige af. Een grove fout maakte de heer Torssen, toen hij de tijd in de eerste helft hele maal vergat entwee minuten te lang liet spelen. Plotseling keek hij naar zijn klokje en toen klonk het fluitje wel sterk en doordringend. Dat kwam door de schrik. En in de tweede helft revancheerde de heer Torssen zich door een minuut te kort te laten spelen. Wat de spelers zelf betreft, bh de Oranjeploeg speelde de voorhoede een uitstekende wedstrijd. Wilkes en Rij vers waren daar de uitblinkers en naast het stoere spel van eerstge noemde, die zijn grote technische f;ünnen thans wel weer eens duide- ijk demonstreerde, viel het spel van de kleine Rijvers, dat van zo geheel ander type, maar niet minder onver dienstelijk is, voortdurend op. Het moet voor de over het algemeen veel grotere en forsere Scandivaviërs wel hopeloos z'^n geweest te zien, hoe de Bredanaar telkens en telkens weer hen te vlug af was en herhaaldelijk passeerde, ook al werd hij dan wel eens een keertje van de bal gelopen. Rechtsbuiten v. d. Tuyn speelde eveneens een uitstekende wedstrijd, hij dribbelde al even sterk als Rij vers en door zijn switches was hij de lang niet onverdienstelijke Rosen herhaaldelijk te vlug af. Ook Roo senburg was beter dan in de laatste wedstrijden het geval was en we geloven, dat de T. C. nog pleizier van deze twee spelers zal kunnen bele ven. Lenstra was ditmaal de minste in het vijftal en het was buitenge woon jammer, dat zijn grote kans op een doelpunt door de lat werd ge keerd. Aanvoerder De Vroet mag ongetwij feld tevreden zijn met het behaal de resultaat, wat mede aan zijn uit stekend wetk te danken is en Stoffe- len was minder goed op dreef. Terlouw rnogen we ditmaal wel meer tot de defensie dan tot de mid denlinie rekenen, maar hij heeft ber gen werk verzet. Hij was het brand punt van alle aanvallen, maar hij had midvoor Nordahl volkomen in bedwang. Wellicht mogen we hem als de beste speler van het veld re kenen. En naast hem Van Bun en Schijvenaar, deze laatste wat al te slecht in het plaatsen, wanneer hij het terrein met zijn forse trappen zuiverde. Maar hij was zijn plaats ten volle \yaard. En tenslotte keeper Kraak, Als steeds kalm en vastbera den in zijn optreden. Eén keer was hij bijna verrast door het schot van de linkshalf Rosen, waarop hij bijna te laat uitviel, doch we vermoeden, dat het uitzicht hem toen belemmerd werd. Overigens, de nul spreekt voldoende in het voordeel van onze doelman. De Zweien speelden technisch een goed spel, dat veel overeenkomt met het Engelse, maar het samenpel werd te ver doorgevoerd en het schieten liet veel te wensen over. Eerst na 22 minuten spelen kreeg Kraak het eerste eigenlijke schot op zijn doel van linksbinnen Liedholm. Bij de Zweden was doelverdedi ger Lindberg uitstekend. Spil Lean- der bleek moeilijk te passeren en achterspeler K. Nordahl en op links Nielsson wisselden sterke momenten met heel zwakke af. In de middenlinie blonk de half speler Rosen uit, terwijl Andersson een beetje uit de toon viel. In de voorhoede dreigde het meeste ge vaar van buitenspeler Carlsson en van linksbinnen Liedholm, terwijl Gren en Gunnar Nordahl in tempo te kort schoten om werkelijk gevaar lijk te kunnen zijn. HET VERLOOP VAN DE STRIJD Het begin van de wedstrijd was als alle anderen: muziek, volkslie deren, een eivol stadion.... Neen eivol was het eigenlijk niét, want het komen van steeds nieuwe bezoe kers duurde de gehele eerste helft, zelfs tot in de tweede helft! De Vroet won de toss en dus trapte Nordahl af. De eerste aan vallen van bete kenis waren voor de gasten, maar al spoedig bleek dat Nederland niet van plan was zich door hen te laten insluiten en al in de tweede minuut ontstond Aanvoerder de een dot van een Vroet, die zijn kans toen Wil- jongens opnieuw kes, na een for- tot de overwin- midabele drubble, ning voerde. de bal zuiver over gaf naar Rijvers, die, zij het in moeilijke positie ech ter huizenhoog overschoot. Onmid dellijk hierop noteerden we weer een goede Nederlandse aanval, die helaas tot hetzelfde resultaat leidde. Mid voor Roozenburg was tot op de rech tervleugel afgezwenkt en gaf een af gemeten voorzet, die ditmaal door Wilkes tot in de tribune werd werkt. Dit was het spelbeeld uit eerste minuten, een hoopvol beeld, maar de wedstrijd was pas begon nen, de Zweden waren misschien nog niet aan veld en bal gewend en dus bleef het oppassen. Dit bleek vooral noodzakelijk, toen de Zweden zich langzamerhand wat los werkten en onze achterhoede aanvankelijk nog al onzeker optrad. Pit gold echter niet voor Terlouw, die er van het be gin af aan goed het oog in had, maar des te meer voor Schijvenaar en van Bun, die wel veel werk verzetten, maar slecht plaatsten. Overigens was het korte tik-tak spel der Scandina- viërs een kolfje naar de hand van onze defensie en het duurde dan ook geruime tijd eer Kraak een bal aan raakte. Na 10 minuten gebeurde het on gelooflijke: Ne derland nam de leiding, niet dat dit doelpunt on verwacht kwam, maar (niemand durfde het een voudig hopen, dat de Oranjeploeg de zo gerenom meerde Zweden aan zou kunnen. Wilkes wint de ^aar h°C,±;n men, op werkelijk ruwe wijze werd gevloerd. Tot gi-ote verontwaardiging van het publiek liet de arbiter echter doorspelen alsof er niets aan die hand! as. Dat had 20 kunnen zijn en het zou, gezien het spelbeeld, nie mand, zelfs de Zweden niet, heb ben verbaasd. Aan de andere kant ontsnapte ook ons doel aan een door boring, toen van Bun Nilsson even te veel vrijheid gaf en de Zweed se linksbuiten al leen voor Kraak T_ tegen dliens voet Kraa^ le opkogelde. In d. stoorbare! Jeek gekomen precies het toch 20 te worden, maar na een mooie combinatie tussen Wilkes en Abe, schoot de Fries over de uit lopende Lindberg heen tegen de lat. Drie minuten later was het weer Lenstra, die een kans haidl maar ook hij werd tegen de grond gewerkt door een Zweeds verdediger. Dit ge beurde echter een meter buiten het strafschop-gebied en de toegekende vrije schop leverde niets op. Enige ogenblikken later floot de scheids rechter voor rust. Zo aantrekkelijk en fraai de strijd in de eerste helft soms was geweest, zo'n teleurstelling was het spel na de hervatting. Speciaal in de voor hoede was het verband plotseling zoek. Waar bleven nu die snelle dribbles van Wilkes, waar zijn felle schoten? Waar de verwarring stich tende switches tussen Rijvers en van der Tuyn en waar het goede spel- verdelen van Roozenburg? Gelukkig echter kon de achterhoede steeds op nieuw het hoofd bieden aan de nu gevaarlijker wordende Zweedse aan vallen. De blauw-witten hadden in de rust blijkbaar het consigne ge kregen meer te schieten, want het aantal malen, dat Kraak.thans op de proef werd gesteld was groter dan in de eerste helft. De Stormvogels man verwerkte echter alles op zijn bekende rustige en stijlvolle wijze en zo bleef de nul op het scoring- bord. Hoe sterk de Zweden nu ook kwamen opzetten, hoe zwaar de druk op het Nederlandse doel ook werd, de aanvallen, door de Nederlandse voorhoede opgezet, bléven gevaarlijk en twee maal kort achter elkaar kon de ietwat stijf spelende doelman Lindberg zijn handen warmen aan venijnige schoten wedstrijd. TERLOUW, de stopperspil, die op een prachtige wedstrijd kan terugzien. In de kleedkamers In beide kleedkamers heerste een betrekkelijk rustige stemming. Bij de Oranjehemden was de belang stelling van officials ei) journalisten zo groot, dat beide trainers Carver en Kaufmann hun jongens met moeite konden helpen. Maar iedereen was verder tevre den. De spelers, omdat zij 'n tegen stander van formaat hadden gesla gen, de officials, omdat met deze overwinning bewezen was, dat men op de goede weg is met het opbou wen van een goed internationaal team, al ontveinst men zich niet, dat er nog heel wat werk aan de win kel is, wil men weer tot een „ge. vreesd" elftal komen. De voorzitter van de keuzeconr- missie, de heer Herberts, vond zege volkomen verdiend. Maar eerst blijkt, aldus de \toorzitter van de K.C., hote sterk die Noorse ver- dedigiag in Oslo geweest is. Die was beter dan die van de Zweden Woensdagavond. De fout bij de Zweden was, dat zij in de tweede helft bleven volharden in dat typi sche korte spel, veelal in de breedte uitgevoerd. Zou onze achterhoede uitgespeeld zijn geweest, dan was 'n nederlaag niet te -vermijden ge weest. Maar daarvoor behoefde ik mijn hart niet vast te houden, want spelers als Terlouw en de Vroet ra ken niet zo gauw uitgespeeld. De K.C.-man Verlegh vond overwinningverdiend door het zeer hoge tempo, waarmede de Oranje hemden in de eerste helft hadden gespeeld, waardoor zij het initiatief in handen hadden gehouden. Bij de Zweden was het de heer (het gebeurde en wel op zeer fraaie wijze. Uit een aanval door het centrum belandde de bal bij Wilkes, die zich handig vrij maakte en schoot, eerst kwam de bal tegen een Zweeds been, van waar hij weer bij onze linksbinnen terecht kwam; toen schoot Wilkes nogmaals en.... raak (10). Onmiddellijk volgden, nog twee gevaarlijke aanvallen van Oranje, die echter niets opleverden. Het was een lust onze ploeg in deze periode aan het werk te zien. Wilkes bleek zijn oude vorm te pakken te hebben. Rijvers sjouwde weer van het ene eind raar het andere en tussen hen in opereerde Roozenburg als een handige midvoor. Op de rechter vleugel hadden we in van der Tuyn een snelle buitenman. Het was ook in deze periode, dat Rijvers een scherp schot inzond, dat slechts met de grootste moeite door Lindberg tot een hoekschop kon worden verwerkt en het was eveneens in deze ogen blikken, dat Wilkes een ontzettend harde schuiver 3 cm langs dc ver keerde kant van de paal schoot. De Zweedse voorhoede daarente gen bleef in het korte spel volhar den, zodat onze verdediging steeds tijdig kon ingrijpen, zonder dat Kraak er aan te pas behoefde te komen. Het eerste schot van betekenis kreeg on ze doelman pas in de 18e minuut te stoppen. Maar dit schot luidde dan ook tevens een periode in van sterk Zweeds aanvalsspel en zelfs de kant- half Rosen probeerde het eenmaal met een ver schot. De Nederlandse defensie had nu intussen ruim schoots de tijd gehad om zich in te spelen ©n het ging, naarmate de eerste speelhelft vorderde, veel be ter. Zo konden de Vroet en Stoffe- len meer aandacht aan het steunen van de voorhoede gaan besteden. Een opgelegde strafschop werd onze ploeg door scheidsrechter Jors sen onthouden, toen Wilkes, na drie, vier mangepasseerd te hebben en alleen voor doelman Lindberg geko- Rijvers tocfh weer de man. Koek, die ons nogal pessimistisch aankeek, toen wij hem naar zijn mening vroegen. Uw ploeg heeft een klasse beter gespeeld dan in- Oslo, waar ik een kijkje was gaan nemen. Die beide binnenspelers hébben de basis ge legd voor de overwinning en dan Terlouw, de stopperspil, een uitste kende speler. Over zijn elftal was de heer Koek, die verscheidene functies in de Zweedse voetballerij heeft, o.a. voor zitter van de Keuzecommissie, niet erg te spreken. Die voorhoede speelt technisch voortreffelijk, aldus onze zegsman, maar doelpunten kunnen zij niet maken. Een fout, die zich nu weer wreekte. Gunnar Nordahl beweerde, dat de Hollandse zege absoluut verdiend was. Wij kunnen niet schieten, klaagde hij en al geef ik toe, dat de Nederlandse verdediging er ons niet veel kans toe gaf, toch hebben wij enkele goede kansen gehad maar., en hier schudde de Zweedse mid voor mistroostig het hoofd. van Rijvers van der Tuyn. Toch konden we ons niet aan de indruk onttrekken dat Nederland de zaak wat te slap aanpakte. Het leelc alsof men dacht aan dit ene doelpunt genoeg te heb ben en <dit was toch wel een ge heel verkeerde opvatting want de aanvallen der Zweden waren gevaarlijk genoeg cm ten slotte succes op te leveren. Dat dit succes niet gekomen is voor de gasten kan gevoegelijk op naam worden gezet van Terlouw, die stop- perde alsof hij zijn leven niet anders fedaan had, vooral het kopwerk van e Krimpenaar was af en de grote Gunnar Nordahl heeft dan ook geen plezierige avond gehad. In de 20e minuut van de tweede helft raakte de Zweedse linksbuiten Nilsson ge- wond. Hij werd vervangen door Jöns son, die rechtsbuiten ging spelen, terwijl Carlsson naar de linkervleu gel verhuisde. Hoewel Nederland regelmatig de kans kreeg om de voorsprong te ver groten, toonden de Zweden zich nu toch beslist de meerderen. Qua tech niek en uithoudingsvermogen wa ren zij de onzen de baas, maar een factor hadden zij tegen, een factor, die hun misschien zelfs dc overwin ning heeft gekost: het verrassende element in hun aanvallen ontbrak volkomen. Het spel was te doorzich tig en te breed en dit gaf de Neder landers steeds weer de gelegenheid op tijd schoon schip te maken. Zij het dan ook, dat er bij dit wegwer ken ontzettend slecht werd geplaatst. In het bijzonder Stoffelen, bezondig de zich hieraan vele malen, maar ook bij de handige Rijvers was dit on derdeel dit maal een zwak punt. Het spel bleef heen en weer gol ven: steeds toenemende druk op ons doel met af en toe een snelle uitval der onzen, dat was het spelbeeld van de tweede helft. Pas tegen het einde kwam er wat meer tekening in de strijd. De Zwe den zagen dat het zo niet ging, kwa men steeds feller opzetten en begon nen nu elke schietkans te benutten. Het Oranje-team zag het gevaar hiervan voelde dat de gelijkmaker ieder moment zou kunnen komen en gooide er, ondier de leuze: aanvallen is de beste verdediging, nog even een schepje op. Enkele snelle rennen van van der Tuyn stichtten nog even verwarring in dc Zwcedro defensie en ook Lenstra, hoewel lang niet dé geniale Lenstra uit de wedstrijden tegen de Belgen, wist soms gevaar lijk door te breken, maar altijd kwam er een Zweeds been of hoofd tussen beide, hetgeen ook het lot werd van enkele goede schoten en -kopballen van Rijvers en Wilkes. Zo bleven de defensies de baas en nadat Kraak een paar maal fraai had ingegrepen floot scheidsrechter Jorssen, het eind« van deze aantrekkelijke, voor de rust zelfs fraaie wedstrijd, waarvan het resultaat ,een 10 overwinning, zeer zeker hoog mag worden aangeslagen.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1948 | | pagina 5