Onze jongens overzee
Zuinigheid begint thuis
RECHTZAKEN
KLEIN NEST
MAANDAG 3 NOVEMBER 1947
DE LEIDSE COURANT
9
PROTEST AAN DE MINISTER
De Kath. Arbeidersbeweging heeft
Vrijdag aan de Minister van Sociale
Zaken eeen telegram gestuurd, waar
in zij ernstig protesteert tegen het
verplicht werken van leiders en
deelnemers der Rij les werkplaatsen
in Limburg op Allerheiligendag. In
het telegram wend' er op gewezen,
dat alle bedrijven en instellingen in
het Katholieke Zuiden op dit dag
stil liggen, ook de D. U. W. Het ver
plicht v/erken op Allerheiligen wekt
in Limburg grote ergernis, aldus
de K. A. B.
Het bestuur van de Kath. Arbei
dersbeweging, verzoekt de minister
zijn beslissing ten deze alsnog onge-
diaan te maken.
STAATSLOTERIJ.
3e kiasse, le lijst.
ƒ2000.— 14406
1500.— 16266
1000.— 3285, 6619 en 7258
400.— 9475 15687 en 19601
200.— 20241
100.— 1582, 2060, 7372 en 12420.
BINNENLAND.
16 millioen vragen B. en W. van
Amsterdam aan de gemeenteraad als
crediet voor het aanbrengen van ver
beteringen op Schiphol.
Tot de doodstraf is veroordeeld
de S.D.'er J. M. van Groin de Planc-
que, alias Plantiga, uit Den Haag, ge
ëist is de doodstraf tegen de 22-jarige
T. Rosman uit Rotterdam, die even
eens bij de S.D. in diens was en aan
verscheiden executies had deelgeno
men.
Een verkoopster in eengroot
textielmagazijn te Zwolle had in zes
maanden bij de aoht duizend texteil-
punten weten te verduisteren. Zij is
gearresteerd en tegen een zevental
medeplichtige is proces-verbaal op
gemaakt.
De 18-jarige L. S. uit Den Haag
is te Lunteren bekneld geraakt tus
sen autobus en Jeep. Hij is kort daar
na overleden. S. stond op de tree
plank van de jeep. v
Te Hilversum is een inbrekers-
bende bestaande uit vier personen,
gearresteerd. Zij gaven zich uit, als zij
gehoor kregen, uit voor schoorteen-
veger. Zij „werkten'' uitsluitend over
dag.
Het 2000ste schip van djt jaar
is de Amsterdamse haven binnenge
lopen. Nadat in 1946 in totaal 1706
schepen de haven van Amsterdam
waren binnengelopen, kwam gister
avond het bericht, dat thans aan het
begin van de 11c maand van 1947
reeds het 2000ste schip in df haven is
aangekomen..
BUITENLAND.
Maurice Thorez, de secretaris-ge
neraal van de Franse communistisch^
partij, is naar Moskou vertrokken ter
viering van de 30ste verjaardag der
revolutie. Onder een glaasje wodka
zal men hem daar wel vertellen, wat
het beste is voor Frankrijk.
Bij de a.s. trouwplechtigheid in
Westminster Abbey te Londen zullen
vier koningen en zes koninginnen te
genwoordig zijn.
Bij de zeven plagen van Egypte
heeft zich nu weer een roodvonk-epi
demie gevoegd, welke te Alexandrië
woedt en vele slachtoffers maakt, ook
onder volwassenen. De cholera-epide-
mie breidt zich nog steeds uit.
De sedert vorige week Zondag
vermiste Skymaster van de Pan Ame
rican Airways is op een berghelling
bij Ketchikan in Alaska teruggevon
den. Het toestel was zwaar bescha
digd en gedeeltelijk uitgebrand. Alle
18 inzittenden waren om het leven
gekomen.
In Peru heeft zich Zaterdag een
ernstige aardbeving voorgedaan. Bij
de stad Satipo veroorzaakte zij een
aardschuiving, die de rivier de Satipo
in haar loop stoorde. Bij de daardoor
ontstane vloedgolf zijn vele personen
verdronken. Het aantal doden staat
nog niet vast.
Eerst thans is bekend geworden,
dat op 2 October j.l. 80 arbeiders om
het leven gekomen zijn bij een onge
luk te Aue in de Sovjet-zóne, waar
een schacht van een uranium-mijn in
stortte.
Wat doen wij als zij straks terugkeren
UTRECHT, 30 October '47
De aanpassing van de uit Indone
sië terugkerende militairen aan het
normale burgerlijke leven is een so
ciaal-psychologisch proces. Daarbij
kunnen zich tal van moeilijkheden
voordoen: in het gezin, in het bedrijf,
en moeilijkheden voor de gedemobili
seerde zelf en voor hen, met wie hij
in zijn nieuw op te bouwen burger
bestaan weer zal moeten leven en
werken.
Het is voor de geestelijke volksge
zondheid van groot belang, dat dit
proces van weder-aanpassing zo vlot
mogelijk verloopt, dat de zich
daarbij voordoende sociaal-psycholo
gische moeilijkheden zo goeo moge
lijk worden opgevangen en geleid.
Teneinde de problemen der demo
bilisatie gezamenlijk te kunnen be
zien, en de middelen te bestuderen
om de moeilijkheden op te vangen,
hadi het bestuur van de Nationale Fe
deratie voor de,geestelijke volksge
zondheid een demobilisatie-studiedag
uitgeschreven. Cicievel en militaire
autoriteiten waren voor dit doel in
groot aantal naar het Jaarbeursge
bouw gekomen.
Op uitnodiging van het Comité
heeft Prins Bernhard een woord van
inleiding gesproken, waarin hij er op
wees, dat zij, die te maken krijgen
met de terugkeer der militairen, be
hoefte hebben aan een richtsnoer. Zij
moeten namelijk in staat zijn, die te
rugkeer gemakkelijker te maken.
De psychisch-hygiënische facetten
van de demobilisatie werden aange
duid door dr. J. Bamhoorn, dief van
de sectie geestelijke gezondheidszorg
in het leger. Hij kondigde aan, dat
over enkele maanden duizenden oor
logsvrijwilligers zullen terugkeren,
die na het beleven van zo vele avon
turen in een nieuwe wereld, de tred
molen in het vooruitzicht hebben. Er
moet ons nu alles aan gelegen zijn,
die gedemobiliseerden zo goed mo
gelijk terug te leiden in het maat
schappelijk bestaan. Hun terugkeer
zal feestelijk geschieden; maar er zal
daarna een tijd komen, waarm de ge-
demobiliseerden nieuwe bindingen
zullen moeten ondergaan. Thuis zal
een sfeer van begrip moeten ontstaan,
ópdat de terugkerende zich weer zal
kunnen verplaatsen in de geestes
gesteldheid van de anderen. Uit de
desillusie moet hij worden gebracht
tot nieuw meeleven in het vaderland.
Hij moet worden opgenomen in het
bedrijfsleven; met een mooie geste
van overbrugging is de overheid er
niet vanaf.
Zielzorgers treffen de juiste snaar.
Een man met ervaring bij de jon
gens in Indië is majoor-aalmoezenier
L. A. M. Goossens O.F.M. Hij sprak
over de mentaliteit van de oorlogs
vrijwilligers en hing hierbij een aan
genaam beeld op van strijdbaarheid
en enthousiasme, houding en kame
raadschap. Als wereldreiziger kreeg
de oorlogsvrijwilliger een ruime blik,
zijn onderscheidingsvermogen werd
scherper; hij werd uitermate reëel,
tot het cynische toe. Zo is de O.V.
W'er gekomen tot een afkeer van het
communisme; overigens voelt hij wei
nig voor politiek. Hij is godsdienstiger
geworden in deze tijd van gevaar;
zijn verwanten is hij naderbij geko
men. Terug thuis, zal hij de weg van
het kastje naar de muur zeker niet
langs lopen; liever zal hij er geen
rechter spelen. Doch men zal onder
vinden, dat hij echt vaderlander
werd, die thuis met verstand en lief
de moge worden tegemoet getreden.
Men passé zich bij hem aan, beter,
dan dat hij zich bij ons moet aanpas
sen. Het was een prachtige analyse,
die drs. Goossens zijn geboeid gehoor
overlegde.
Eveneens over de mentaliteit liet
de hoofd-vlootpredikant J. Sillevis-
Simt een treffend woord horen. Hij
herinnerde aan het feit, dat de eer
ste O.V.W'ers bij onze Marine in
hoofdzaak katholiek waren; zij kwa
men uit het Zuiden, dat het eerst was
bevrijd. Ofschoon de oorlogsvrijwilli
gers veel teleurstelling ondervonden,
bleken zij goede soldaten te zijn, die
aan het front een openbaring werden.
Zij zullen critisch thuis komen, maar
zij bezitten alle menselijkheid. Ge
lukkig kon deze zielzorger verklaren,
dat de zedelijkheid in Indië zo goed
mogelijk werd bewaard, ondanks de
bekende gevaren en het feit, dat on
ze jongens als overwinnaars werden
beschouwd. Thuis gekomen, zullen de
militairen spoedig wennen aan de
huiselijke omgeving, zal hun even
wicht spoedig hersteld zijn na harde
Zij, u-o-oA oni
ut-ij, u-ooA hen
jaren, eerst 'onder de bezetting, daar
na tegen de extremisten. Wij, aan het
thuisfront, mogen van die terugkeer
der O.V.W'ers geen probleem maken;
als zij maar huiselijkheid en werk
vinden, zullen zij zelf wel eventuele
problemen oplossen.
Techniek van de demobilisatie.
Over dit onderwerp spraken kolo
nel J. Goedewaigen, overste Beckering
Vinckers en de heer De Ruyter van
Overzeese Gebiedsdelen. Zij gewaag
den van een nationale plicht, na het
ontzaglijk zware leven van onze jon
gens in de rimboe. Hun terugkeer in
ons land moet worden gezien als een
injectie van hoge waarde. In de Ge
westelijke Arbeidsbureaux zullen so
ciale zorg en beroepskeuze worden
behartigd, om de terugkerenden zo
snel mogelijk op de goede plaats te
krijgen. Belangrijk ook is het demo
bilisatie-centrum. Maar de jongens
moeten vooral door de Thuisfronten
worden opgevangen; en de werkge
vers moeten teruggekomen O.V.W'ers
aantrekken. Hierbij sluit aan de so
ciale nazorg.
Ten aanzien van de reeds gedemo
biliseerden bij de Marine werd mee
gedeeld, dat reeds 95 procent aan de
slag is. In elk geval zullen toelagen
worden verstrekt; iedere demobili-
sant krijgt een burger-costuum, hi;
zal voorrang hebben bij arbeidsbe
middeling, en bij studie zal hij wor
den geholpen.
U.N.I.L.-militairen, die demobili
seren, ontvangen dezelfde faciliteiten
als de anderen; zij zullen via Nijme
gen naar huis gaan, in de wetenschap,
dat ook zij van sociale voorzieningen
kunnen profiteren. Bijzondere voor
delen hebben zij, waar ze mede wor
den beschouwd als landgenoten, die
repatriëren.
Aanpassings-noodzakelijkheid.
Op verschillende terreinen zal de
teruggekeerde O.V.W'er zich moeten
aanpassen: aan het gezin, aan de ci
viele arbeid, en voor wat de inva
liden betreft bovendien aan de
maatsdhappij. Deskundige sprekers
hebben deze onderwerpen behandeld.
Zij sloten zich aan bij wat tevoren
was gezegd in verband met de .trek
der gedemobiliseerden naar het va
derland. Dr. Emm en besprak het
godsdienstige, mej. N. Ongerboer het
meer huiselijke deel van de gezins
aanpassing. Luitenant Hornickx van
de psychische dienst Kon. landmacht
gaf richtlijnen aan voor het bedrijfs
leven en dr. L. J. Hut van het neuro
se-hospitaal Austerlitz bood een in
zicht in wat de overheid van plan is
te doen ten gunste dergenen, die als
invalide mllitiaren uit Indië terugke
ren, zij juist daarom de meeste zorg
verdienen. Wij kunnen slechts een
enkele greep doen.
In de actie voor zorg aan gedemo
biliseerden, zullen de Kerken worden
ingeschakeld. Zij willen mede de hel
pende hand reiken, vooral daar, waar
het gezin dreigt te ontsporen, als ge
volg van verzwakking der moraal. De
jongens komen nu van het ambtelijk
bevel terug in de wereld van het
overleg. Deswege is zekere verontrus
ting gerechtvaardigd. Daarom juist is
het onze plicht verantwoordelijkheid
te aanvaarden ten aanzien van de ge
demobiliseerden en hun gezinnen.
Het gaat om mannen, die in onze
plaats hun vaderlandse plicht hebben
vervuld; „daarom is hun zaak de on
ze" aldus ds. Emmen. En zoals mej.
Ongerboer zeide: Wij moeten 'ons ge
waarschuwd achten wegens de kort
sluitingen die in en buiten het gezin
zijn ontstaan. Wij moeten bevorderen,
dat de teruggekeerden allengs glij
den in het normale leven thuis. Des
kundige leiding is hierbij niet te mis
sen, bovendien een groot aanpassings
vermogen.
Uit de voordracht van drs. Hor
nickx bleek wel duidelijk, dat de
O.V.W'er is gaan verschillen van de
burgerarbeider; hij verlangt nochtans
te worden opgenomen in de maat
schappij, zo spoedig mogelijk. Er
moet daarom een behoorlijke inscha
keling geschieden; zo niet, dan wordt
een vaderlandse plicht gemist.
Dr. Kraus, voorzitter van het be
stuur der Ned. federatie voor de gees
telijke volksgezondheid, die deze de
mobilisatiedag had ingeleid, richtte
zich met een slotwoord tot de aan
wezigen en verzocht dringend aller
medewerking, opdat de terugkeer
van de jongens uit Indië vlot en uit
stekend kan verlopen. Dat in deze
belangrijke nationale zaak der demo
bilisatie ook de dagbladpers moet
worden ingeschakeld, bewees het
woord van kapitein H. E. Janssen
van de Legervoorlichtingsdienst.
We willen het niet hebben over
het huishoudboekje, maar over zui
nigheid met materiaal en met.
tijd en arbeid op het erf. In dat op
zicht zijn dikwijls de zuinigste boe
ren verkwistend; ze zien er tegen op
om betrekkelijk kleine uitgaven te
doen, terwijl deze soms grote bespa
ringen kunnen opleveren. Dan zijn
ze wat de Engelsen noemen: penny-
wise en pound-fool, d.v/.z. zuinig op
een cent en onwijs op een tientje,
Het duidelijkste voorbeeld daarvan
vindt men nog steeds op de talloze
boerderijen, waar geen gierkelder
aanwezig is. De kostbare vochten
uit de mest, waar de meeste stikstof
en kali in zit, lopen weg in een sloot
of in een kuil en daarmee verliest de
boer ieder jaar meer dan een gier-
keldertje zou kosten. En juist die
gier is het beste middel om volgend
jaar vroeg gras te hebben. Er is dus
deze winter meer reden dan ooit
geen liter gier verloren te laten
gaan. Bewaart men de gier in een
open kuil, dan gaat onvermijdelijk
een groot gedeelte van de ammoniak
verloren door vervluchtiging, terwijl
veel gier naar de ondergrond weg
zakt en dus ook verloren is. De zui
nigheid thuis begint dus met na te
gaan of de gier wel zorgvuldig op
gevangen wordt.
Maar daarmee zijn we er nog niet.
Er gaat ook veel voeder verloren
door slordigheid in de schuur of
dioor onvoldoende bescherming te
gen de vorst. Ieder jaar bevriezen
duizenden en duizenden tonnen voe
deraardappelen en bieten, ratten en
muizen doen voor millioenen schade
en al deze verliesposten kunnen zoal
niet geheel vermeden, dan toch sterk
verminderd worden. Slordigheid in
de schuur is het gemakkelijkste te
vermijden, maar een van de meest
voorkomende fouten is dat hooi
wordt getast boven de koestal, ter
wijl de planken zolder geen bescher
ming geeft tegen de wasem van de
stal. Het hooi wordt dan klam, gaat
gemakkelijk schimmelen en verliest
het grootste deel van zijn voedings
waarde. Maar het geeft zo'n lekker
warme stal, zeggen vele boeren. Ze
ker, maar heit is wel de duurste ma
nier om de stal warm te houden.
Afsluiting van tocht en aanbrengen
van een goede ventilatie is voorde
liger en voor de dieren gezonder.
In ieder geval offert er uw hooi niet
aan op!
Moeilijker wordt het met het in
kuilen van aardappelen en bieten.
Daarvoor zijn grote massa's stro no
dig en dat hebben v/e deze winter
niet te missen. Graaf daarom dit
jaar de kuilen dieper uit, zodat de
aarden zijkanten een groter bescher
ming tegen de vorst geven. Vooral
bieten kunnen heel goed in veel gro
tere kuilen worden opgeslagen dan
doorgaans gedaan wordt. Van den
nenslieten en asfaltpapier kan een
licht dak worden gemaakt, dat zelfs
voor matige vorst afdoende bescher
ming geeft als de kuil maar diep
genoeg ingegraven is. Gaat het har
der vriezen, dan kan met oude zak
ken, dekzeilen, houten schotten en
dergelijk materiaal veel bereikt
worden. Veel resultaat heeft men ook
wanneer men de kuil langs de zuid-
wand van de schuur graaft. Van
iedere luwte moet gebruik worden
gemaakt.
De ratten- en muizenschade is
moeilijker te bestrijden. Wil men
blijvende vermindering van het aan
tal knagers hebben, dan moet in het
vroege voorjaar, voordat de eerste
nesten geworpen worden, een ge
meenschappelijke actie worden ge
organiseerd. Dit valt in Februari,
Maart en voorkomt in de laatste stal
maanden enorme schade. Intussen
is het plaatselijk neerleggen van ver
gif toch altijd aan te raden.
Tenslotte worden er op een boerde
rij te veel karweitjes op een te tijd
rovende manier gedaan. Het maken
van cementen vloertjes in stallen en
hokken maakt het uitmesten veel ge
makkelijker en spaart tijd. Een prac-
tische moderne kruiwagen van ge-
VERRAAD TE ALPHEN.
Voor het Bijzonder Gerechtshof te
's-Gravenhage is hedenmorgen voort
gezet de behandeling van de zaak te
gen de 23-jarige Maria A. R. V.
te Alphen aan den Rijn, die er van
beschuldigd wordt, in Maart 1945 in
tegenwoordigheid van de Duitser
Keydenjeich verteld te hebben, dat
op de boerderij van Doelman te Al
phen wapens en munite verborgen
en. Tengevolge van deze mede
deling zijn P., J. en N. Doelman ge
arresteerd; P. en J. Doelman zijn ge
fusilleerd.
Verdachte ontkende. Getuige Su-
zanna VisSchellingerhout verklaar
de, dat verd. de mededeling over door
een vliegtuig afgeworpen wapens en
munitie, welke naar Doelman waren
gebracht, in tegenwoordigheid van
Heydenreich heeft gedaan en later
tegenover een „Feldwebel" heeft her
haald.
Getuige D. Schellingerhout gaf te
•kennen, dat verd. bij dit gesprek niet
aanwezig is geweest. Getuige G. Vis,
die tot tien jaar Veroordeeld is, om
dat hij de Duitsers de weg naar de
boerderij van Doelman heeft gewe
zen verklaarde, dat verd. wel in te
genwoordigheid van Heydenreich en
later van de „Feldwebel" over de
munitie heeft gesproken.
De procureur-fiscaal eiste vijf jaar
gevangenisstraf met aftrek en ontzet
ting uit de kiesrechten voor het le
ven. Uitspraak 17 November.
HAAGSE POLITIERECHTER.
Kolendiefstal. De baas van de
chauffeur S. B. te Leiden was er de
dupe van geworden, toen B. diefstal
van steenkolen pleegde, die door ver
dachte werden verkocht. Dat gebeur
de omdat hij geld nodig had, waar
voor de Officier diefstal niet de beste
oplossing vond, zoodat hij twee
maanden gevangenisstraf eiste, zulks
vanwege het niet meer blanke straf
blad. De rechter veroordeelde tot
vijf weken gevangenisstraf.
De hulpvaardige.
J. A. M. te Oegstgeest had als
hulpvaardige gefungeerd bij enkele
clandestiene slachterijen van scha
pen. Hij wist niet dat het méér dan
een slachting zou zijn, maar toen de
slachters terug kwamen, had hij niet
geweigerd. Zelf was hij er niet veel
mee opgeschoten, alleen dan wat
vlees en een „soeppotje" had hij ge
kregen. De Officier vorderde dirie
maanden gevangenisstraf voorwaar
delijk, en 2000 boete of 30 dagen
hechtenis; de rechter veroordeelde
tot 60 boete of 30 dagen hechtenis.
Voor de verjaardag. Voor de
verjaardag van zijn vrouw, had de
los-werkman J. G. B. te Leiden een
nuchter kalfje van een boer gekocht,
en het dier was in de polder clandes
tien geslacht. Dit was toch ontdekt,
en de Officier vorderde er vier maan
den gevangenisstraf met aftrek van
preventief voor. De raadsman mr.
H. Rijk van Ommeren meende dat
met de drie maanden voorarrest wel
volstaan loon worden, doch de rech
ter veroordeelde conform de eis.
HAAGSE RECHTBANK.
Heling. De metaalbewerker N.
A. B. te Leidschendam kocht een
radiotoestel, dat van diefstal afkom
stig was, zodat wegens heling hij te
recht stond. Verdachte ontkende ech
ter iets van de diefstal te weten,
waarna de Officier tot vrijspraak
concludeerde. De rechtbank heeft
het ten laste gelegde niet bewezen
geacht, en verdachte vrijgesproken.
ZUIVERINGSUITSPRAAK.
Bij uitspraak van de Zuiverings
raad voor de Metallurgische indus
trie, bekrachtigd door de Centrale
Zuiveringsraad voor het bedrijfsle
ven is besloten ten aanzien van ir.
Jules Emil Colin, geboren te Berzee
(België) wonende te Oegstgeest, di
recteur van de N.V. Hollandse Con
structiewerkplaatsen en de N.V.
Nederlandse Electrolas Maatschappij,
beide gevestigd te Leiden, geen maat
regelen toe te passen, als bedoeld in
artikel 2 van het besluit zuivering
bedrijfsleven.
WEERSVERWACHTING
X TIJDELIJKE OPKLARINGEN.
o Matige, aan de kust tijdelijk
nog vrij krachtige wind tussen g
g West en Zuid. Wisselende bewol. g
o king, maar overwegend droog en o
o tamelijk zacht weer.
oooooooooooooooooooooooooooooooooo
Gaat liet brood in
kwaliteit achteruit
De Leidenaars kunnen gerust zijn.
Wij hebben een geheel Zeeuws eiland
afgehuurd voor ieen prima soort
graan. Nu moet de oogst overge
bracht worden naar onze bakkerij in
de Bronkhorststraat. Het is geen
Goebels graan, hiermede hebben wij
als goede Nederlanders nooit 'willen
werken. Dit zou voor ons bedrijf een
eeuwige schande betekenen.
Het is dat heerlijke Hollandse
graan voor U!
Ons devies is Hollanders bakken
voor Hollanders.
Uw bakker,
,Adv.) A. J. v. TIENEN.
9411 Telefoon 21385
laste ijzeren buizen geeft lichter en
sneller werk en al deze en derge.
lijke kleine verbeteringen tezamen
maken het mogelijk met minder han
den meer werk te doen.
Met wat meer overleg zal men
gemakkelijker door deze zware win
ter komen.
GESTOOMDE- EN GEROOKTE VIS.
Het Voorlichtingsbureau van de
Voedingsraad meldt:
Vis is gelukkig zonder ben. Ja, dat
is werkelijk een geluk, want vis is
goed vervangingsmiddel voor vlees.
Vis levert nl. dezelfde eiwitten als
vlees, die, als alle dierlijke eiwitter.,
voor ons van hoge waarde zijn. Wat
voedingswaarde betreft is vis op één
lijn te stellen met v'ces.
Daar ze niet gemakkelijk te bewa
ren is, moeten we het toejuichen,
dat er vele iets verduurzaamde vis
sen in de handel zijn.
De gestoomde en gerockte vis
neemt daaronder een belangrijke
plaats in.
Om te beginnen heeft het sto
men en roken geen nadelige invloed
op de voedingswaarde, zodat deze
gelijk blijft aan die van verse vis.
Bovendien levert gerookte cn ge
stoomde vis niet alleen eiwitten
maar is ze (zoals trouwens vele vis
soorten) doorgaans ook nog rijk aan
vetten. En al deze voordelen voor een
gewoonlijk zo lage prijs! (Uitgezon
derd de gerookte paling).
Maar we kunnen toch niet iedere
Lg gerookte vis op de boterham
eten, zult U tegenwerpen.
Denk niet, dat dat de enige manier
is, waarop we gerookte en gestoomde
vis kunnen gebruiken!
In de eerste plaats kunnen we, om
de smaak te variëren, bijv. Engelse
bokking, harde bokking, of gestoom
de makreel, na ze ontveld, ontgraaf
en in stukjes gesneden te hebben,
vermengen met een fijngesnipperd
uitje en wat peper.
Een smakelijk gerecht is voorts
acaroni of gort met ui, gerookte
vis en gesmoorde kool. Men kan déze
schotel geven als warme hap bij de
broodmaaltijd, maar ook als hoofdge
recht bij de warme maaltijd.
En wist U, dat gestoomde makreel,
ontveld en van de graten ontdaan,
heerlijk smaakt met tomatensaus,
bijv. bij wittekool en aardappelen?
Van gestoomde makreel of bok
king is ook een sla te bereioen met
aardappelen ui, peterselie er. sla
saus of azijn. Deze combinaties ko
men U misschien vreemd voor. Maar
voor U ze verwerpt: probeer ze eens
een keertje!
Een ware uitkomst voor degenen,
die op kamers wonen en weinig tijd
hebben voor de verzorging van hun
maaltijden, zijn de pakjes gefileerde
schar. Bestrooid met eei beetje pe
per en desgewenst wat zout, zijn ze
ook heel geschikt voor de „boterham
om mee te nemen"
Gerookte poling is wellicht de meest
geliefde gerookte vis, maar jammer
genoeg is ze nog slechts bereikbaar
voor wèlgévulde beurzen. Hoewel
de dikke exemplaren natuurlijk voor
velen het begeerlijkst zijn, behoeft
men toch de veel goedkopere dunne
exemplaren geenszins te versmaden.
Voor een feestelijke gelegenheid is
een toastje mét gerookte paling, met
desgewenst iets peper er ever, een
heerlijk hapje bij de borrel.
Gerookte en gestoomde vis is wel
langer te bewaren dan vose. maar
toch niet onbeperkt houdbaar.
De gerookte (Engelse- of zalm-)-
bakking is het best te bewaren; de
gestoomde, (harde, Harde wij ker of
Lemster) schimmelt vlugger.
Zeker is echter, dat de smaak
merkbaar achteruitgaat, wanneer we
de gerookte of getsoomde vis lan
ger dan een dag of drie bewaren.
Koop er dus niet teveel tegelijk!
ROMAN VAN CHARLES GAR VICE
Geautoriseerde vertaling door
F. VAN VELSEN
*3)
Het was toevallig marktdag en de
nauwe straten waren overvol van
mensen, die in hun nationale veel
kleurige klederdracht een schilder
achtig toneel vormden; de mannen
in rood, blauw en geel, de vrou
wen met hun rode rokken en witte
sluiers oh hun hoofd.
Er heerste het gewone rumoer van
een Oosterse stad. Veel geschreeuw
veel gelach, veel gebedel. Overal
stalletjes met de meest uiteenlopen
de koopwaar.
Daan kocht enige pakjes tabak en
sigaretten welke laatste voor Grey
bestemd waren. Na nog even door
de bazar geslenterd te hebben ging
hij de markt over om de terugweg
te aanvaarden. Op een gegeven ogen
blik zag hij aan het einde van een
straat een meisje aankomen, dat bij
het zien van Daan onmiddellijk bleef
staan en na een ogenblik van ver
bijsterend staren, vlug een zijstraatje
inwipte, en dicht bij de ingang bleef
wachten, om hem voorbij te zien
gaan. Zij was op dezelfde wijze ge
kleed als de dorpelingen, doch droeg
haar kleding met een bevalligheid
die de dame kenmerkt. Enige ogen
blikken stond zij bewegingloos daar
en staarde met zichtbare ontroering
naar de zich verwijderende gestalte.
Zij drukte haar hand tegen haar boe
zem en haar ademhaling werd snel
ler, alsof zij nog steeds aan de ver
rassing te prooi was, die zich van
haar meester had gemaakt, toen zij'
hem zoeven voor 't eersc ontdekte.
Dan ging zij naar een bloem en
kraampje waarop ook heerlijke
vruchten waren uitgestald en vroeg
aan het gerimpelde oude vrouwtje,
die eigenares van het stalletje was:
„Wie is die Engelsman, die daar
juist voorbij ging, moedertje?"
De oude vrouw spieuae ovei ue
straat, terwijl het meisje enige tros
sen druiven nam en in haar tas deed.
„Er zijn er zoveel," zei ze beleefd.
,,'t Is er zeker een van de spoor-
wegwerken. Goude klanten, die En
gelsen. Schijnen volop geld te hebben
Hoe ziét hij er uit?" vroeg zei.
„Een jonge man heel groot met een
witte jas en een Panamahoed bij
zonder knap van uiterlijk."
„In 't wit en mooi als Sint Sebas-
tiaan? Die noemen ze Nor-tone; hij
is van de hoofdleiderss van het grote
werk. Ja, dat is hij zeker. Hoe komt 't
dat u hem niet kent? Er is hier in de
stad geen meisje die het zou vragen,"
zei ze met een knikje van haar hoofd
en een glimlachje.
Het meisje bloosde^fnaar herstelde
zich weer vlug; -dan glimlachte zij en
antwoordde:
„Ik woon hier pas, moedertje, en
ik heb die Engelsman nog nooit ge
zien. Hier is het geld voor de drui
ven. Dag vrouwtje, goede zaken!"
„Dat zullen we maar hopen," ant
woordde het oudje gelaten. „Dus
woont u pas hier! Dan heeft u zeker
dat grote werk van de spoorlijn nog
niet gezien. Nu, dan moet u eens
gaan kijken. Prachtig is biet! Die
Engelsen doen wonderen. Vroeger
was het hier maar een klein dorpje
en nu! Nu lopen cfe spoorrails om
de berg en er is een reuzenbrug in
de maak over de rivier en het halve
dal. Als u de moeite wilt doen deze
straat uit te lopen en dan links af
t$ slaan, dan kimt u eens zien wat
die Engelsen in korte tijd tot stand
hebben gebracht."
„Ik zal er eens bij gelegenheid
heen wandelen. Nu moedertje, nog
maals veel geluk in zaken hoor!"
Het meisje verwijderde zich en
sloeg de weg in, die de oude vrouw 1
had gewezen en toen zij links was
afgeslagen zag ze wteldra in de
verte de grootse in aanbouw zijnde
werken. Ze ging op een reuzekei
langs de weg zitten en trok de
sluier, die haar hoofddeksel vorm
de zo, dat hij bijna heel haar gelaat
verborg. Natuurlijk was zij nog op
gewonden door de vele emoties,
want het ene ogenblik bloosde zij
en zweefde een glimlach om haar
kersrode lippen, om in het volgen
de moment weer plaats te maken
voor een matte bleekheid en een
uitdrukking van sentimentele me
lancholie in haar blauw-grijze ogen.
Volgens de beschrijving moet hij
het zijn," fluisterde ze bij zichzelf.
„Groot, sterk, knap. Aantrekkelijk
zowel voor mannen als voor vrou
wen. Ja hij zal.'t zijn-.... En dan te
denken dat hij hier is... hier vlak
bij, zodat hij misschien aanstonds
hier voorbij kan komen en ik met
hem zou kunnen spreken. O, als
ik zijn zware stem nog eens mocht
horen. Maar neen, het mag niet. O,
wat jammer, wat jammer! Ik zou
hem zo graag de hand willen druk
ken en hem horen zeggen: „O, bent
u 't, juffrouw Stella!"
Zij lachte, maar 't was een droe
vig lachje en met een gebaar van
fcfërusting, stond zij op, ging naar
de markt, waar zij nog enige bood-
schappen deed en keerde vervol
gens naar haar woning terug, die
in een stille buitenwijk lag. Even
als alle andere huizen was haar huis
geheel van steen gebouwd met een
balcon aan alle zijden, maar in te
genstelling met de andere liep er
een muur omheen! Het meisje deed
met een sleutel de deur open, die
zij zorgvuldig weer op slot deed.
De huisdeur werd door een oude
vrouw geopend, nadat zij eerst door
een traliewerk had gekeken wie er
was. Stella gaf haar de tas met bood
schappen en ging de trap op. Dan
stootte zij de deur open en riep:
„Vader...?' doch zij hield het woord
plotseling in, toen ze zag, dat haar
vader niet alleen was.
De heer Landon was in nationale
klederdracht gestoken, die hem bui
tengewoon goed stond en de bezoe
ker graaf Andrea was eveneens
zo gekleed. Hij sprong onmiddellijk
op en zette zich in postuur, toen hjj
haar salueerde.
„Ik wist niet, dat u hier was„
graaf," zei Stella, na z'n groet be
antwoord te hebben.
„Ik ben zoeven aangekomen, Ba-
rishna." zei hij. „Het verheugt mij u
zo welvarend aan te treffen; en de
Barin ook!" met een blik van z'n
koude ogen naar mijnheer Landon.
„Hij schijnt een goede gezondheid te
genieten. Maar, natuurlijk, want nu
ademt u 'beiden de vaderlandse lucht
weer in."
„Ja," gaf Stella toe. „Maar de helft
van mijn* vaderlandse lucht is in En
geland graaf..."
„Laat liever alLe titels weg, kind
lief," fluisterde haar vader vriende
lijk.
„Neem mij niet kwalijk, maar ik
ben zo vergeetachtig," en met een
zucht vervolgde zij: ,,'t Is moeilijk,
om te beseffen, dat alles zo veran
derd is; dat wij niet meer in Enge
land zijn waar 'het zo veilig is."
„Niet altijd," herinnerde haar de
heer Landon met een glimlachje.
..Ik voel, dat het voor ons nergens
veilig is, zelfs hier niet, voordat..."
Hij hield met een schouderophalen
stil.
„Ik heb uw gesprek gestoord vader.
Blijft u bij ons eten, Barin? Ik vrees
dat wij u slechts een zeer eenvoudig
maal kunnen voortzetten."
„Een korst brood in uw tegenwoor
digheid, zou voor mij een feestmaal
zijn." verklaarde Andrea met een
buiging en een eigenaardige schitte-
(Wordt vervolgd).
