Logemann ziet heil in internatio nale inmenging Landbouwpolitiek voert boer en tuinder naar de afgrond Jicvcel Jiwiek wavdt SUeudent VRIJDAG 26 SEPTEMBER 1947 DE LEIDSE COURANT PAGINA 2 DEBATTEN OVER REGERINGSVERKLARING K.V.P. en P. v. d. A. verschillen nogal van mening Wilde prof. Romme Woensdag in de Tweede Kamer niet diep ingaan op de bemoeieniSen van de Veiligsheids- raad met het Indonesische probleem, prof. Logemann, die gisteren sprak namens de Partij van de Arbeid, acht te het nodig, dat Nederland de com missie van drie (België, Australië en Amerika) zoveel mogelijk steunt, om dat naar zijn gevoel internationale inmenging mogelijkheden schept, die voor ons niet meer bestaan. De com missie heeft, zo zegt hij, meer gezag dlan wij. De toestand is heden nog zeer ernstig, een opmars naar D jok ja zou catastrofale gevolgen hebben ge had. We moeten de problemen niet door militaire maar door politieke middelen trachten op te lossen. Hiermee wilde prof. Logemann niet zeggen, dat de troepen terugge trokken dienen te worden. Dat kan eerst geschieden, als we politiek ver der zijn .Maar hij twijfelde er aan. of het thans bezette gebied niet te groot is. Het gevoel van onveiligheid is in dit gebied nog niet geweken en er wordt daar nog steeds rekening gehouden met verdere acties. Het na tionale vrij heidsstreven bij de Indo nesiërs acht hij op zich gerechtvaar- idiigd. De revolutie keurt hij niet goed. maar hij kan haar begrijpen. Neder land moet de revolutie aanvaarden en het oog richten op de mogelijk heid van een nieuwe gezagsformatie, waarbij samenwerking met het natio nalisme, en dus ook met de Republiek geboden is. De constructieve elemen ten. die him strijd tegen de fanatici nog niet verloren achten, verwijten onze regering, dat zij in «de steek zijn gelaten op het kritieke moment. De regering denkt door geweld to berei ken, dat de destructieve en construc tieve krachten in de republiek ge scheiden worden. Het tegendeel is volgens de socialistische woordvoer der waar. Het gehele nationalistische streven wordt er door op een hoop gedreven. Er is thans geen onder scheid meer te maken tussen de twee groepen in de Republiek. Uit eindelijk zullen de bezette ge bieden weer aan de Republiek moe ten worden terugegeven. Prof. Loge mann verbindt daaraan echter drie eiens: 1. Recht en veiligheid moeten gewaarborgd zijn; 2. Er moet een mogelijkheid zijn tot een vrije uit spraak onder internationaal toezicht door de bevolking zelf, 3. Voorlopig, totdat de federatie tot stand is geko men^ dient er internationaal toezicht te zijn tot handhaving van recht en veiligheid!. Daartoe zou prof. Loge mann het politie-apparaat willen stel len onder toezicht van de commissie van drie. De regeringsverklaring zelf noem de spreker weinig opbouwend en sceptisch. Hij betreurde het, dat er heel niet was gesproken over het werk van de commissie-generaal, die grote waardering verdient voor haar politieke scheppingsvermogen. De commissie genoot bij de Indtonesiërs méér vertrouwen dan welk ander or gaan ook. De communistische motie wees prof. Logemann van de hand. De staatkundig gereformeerde ds. Zandt kreeg daarop gelegenheid het hart te luchten. Uit de gironld van zijn hart zijn toon sprak van eerlijke ontroering verweet hij de regering, dat zij het schip van staat te pletter laat lopen en een volk zal achterlaten in de diepste ellende. De tweede communistische spreker, de heer Stokvis, sloot de rij met een juridisch betoog, dat de Republiek een gelijkberechtigde staat zou zijn en dat de Veiligheidsraad alle recht heeft zich met het conflict in Indone sië te bemoeien. Hij argumenteerde in het Engels (citaten uit handvest van S. Francisco), in het Frans en in het Latijn (ook nog in het Neder lands, niet in het Russisch). Maar hij kon blijkbaar niemand overtuigen, de kamer liep alsmaar leger. Minister Beel vroeg de voorzitter bedien te mogen antwoorden. Dat werd hem toegestaan. KONINKLIJKE ONDERSCHEIDING De heer H. E. v. d. Brule is door H. M. de Koningin benoemd tot Offi cier in de Orde van Oranje Nassau. Deze onderscheiding is de heer v. d Brule verleend als voorzitter van de R.K. Middenstand in het diocees Haarlem. NED. REIS VERENIGING VOOR KATHOLIEKEN De Nederlandse Reisvereniging voor Katholieken hield Zondag 21 September voor 't eerst na de be vrijding wederom haar jaarlijkse algemene verenigingsreunie Hon derden leden waren daarvoor naar Arnhem gekomen, dat door de daar voor ingestelde reunie-commissie dit jaar om diverse redenen als plaats van samenkomst uitgekozen was. De reünisten zaten aan een koffie tafel in de grote bovenzalen van de hotels „Centraal Nationaal" en „Parkhotel". De clou van de dag was hét bezoek aan het Openluchtmu seum aan de Zijpendaalse weg. On der de bekwame leiding van de heer mr. Smit, conservator, werd een rondgang over de uitgebreide ter reinen-complexen gemaakt. Men stond verbaasd over wat hier bijeen gebracht was. Tot slot van deze be langrijke dag namen alle deelnemers aan deze reünie deel aan een diner in hotel ,,De Theeschenkerij" van het park Sonsbeek. Uit naam van allen dank'te de algemeen voorzitter der vereniging» de heer P. M. Gie- lisse uit den Bosch de reunie-com missie voor het vele werk. Hij spoor de allen aan propagandisten te zijn voor de N.R. v. K. opdat deze ver eniging de plaats op touristisch ge bied krijgt, die zij, gezien het aan tal Katholieken in ons land, hebben kan. Hoogst voldaan over het ge- notene keerden allen naar hun woon plaatsen terug. v.d. WEIJDEN IN DE KAMER: Minister Mansholt kan niet meer beloven dan enkele prijsstijgingen BEURSO VERZICHT Het zakenverkeer op de Amster damse effectenbeurs was gisteren van kalme aard. Aanvankelijk be stond er nog enig aanbod en dit kwam hierin tot uiting, dat de hoofd- koersen van tal van fondsen iets la ger waren dan de vorige slotprijzen, zij hét dan ook dat er, vooral wat de industrieaandelen betreft, uitzon deringen waren, waarbij de hoofd- koersen zelfs iets hoger waren dan gisteren. Maar in ieder geval kon in grote lijnen worden vastgesteld* dat er enig materiaal aan de markt was. Het absorptievermogen van de markt was echter weer goed en toen de vrije handel een aanvang nam bleek, dat het aangeboden materiaal niet alleen gemakkelijk plaatsing had kunnen vinden, maar dat zich zelfs weer enige vraag openbaarde en vrijwel allerwege gingen de koersen iets naar boven. Koninklijke gaven een goede demonstratie van het marktverloop. Bij een hoofdkoers van 444 of iets beneden het vorige slot, kon geleidelijk aan de stijging worden opgemerkt tot 448. De bankaandelen waren nauwe lijks of niet veranderd, maar eerder toch iets lager, met uitzondering van Handel-Maatsehappij De beleg- gingsmarkt was stil. De Nederlandse staatspapieren werden tegen onge veer de vorige prijzen afgedaan. Ge meentelijke en provinciale* obliga- tiën trokken nauwelijks belangstel ling. Voor pandbrieven bestond een goed prijshoudende stemming, zowel voor de 3 procents als voor de 3^< procents. Prolongatie 2 yK procent. De interpellatie Vondeling, waarbij minister Mansholt min of meer reke ning en verantwoording wordt ge vraagd over de landbouwpolitiek, heeft maar liefst acht sprekers uit hun bankje gelokt. Het lied is nog niet uit, maar er zijn hartige woorden gevallen tussen regeringsstandpunt- verdedigers enerzijds (in dit geval voornamelijk de heer Vondeling zelf, die na de rede van min. Mansholt nogal tevreden was) en de tegen standers van dit standpunt anderzijds. De sterkste was wel de hëer v. d. Weijden (K.V.P.), de sterkste ook van de drie katholieke woordvoerders. De heer Vondeling had al vrede geno men met de aangekondigde prijsstij ging van eieren, melk, varkensvlees en stroo. En hij zou helemaal tevre den zijn, als de minister een insti tuut wilde instellen iets als het college van Rijksbemiddelaars dat de prijzen in land- en tuinbouw zou kunnen Tegelen. Zijn wensen legde hij neer in een motie, waarin hij de regering uitnodigt op korte termijn maatregelen te treffen, die gunstiger resultaten op zouden leveren op be drijven, die economische verantwoord zijn. Voor de niet economisch verant woorde bedrijven wil hij ook maat regelen en hij denkt aan een bodem egalisatiefonds, waaruit de verschil len tussen opbrengst van klei en zandgronden wat naar elkaar kunnen worden gebracht. De rede van de heer v. d. Weijden was niet mals. Hij trak de belangstel ling van alle zijden en minister Mansholt maakte ijverig notities. Het werk van de boer wordt niet gewaar deerd. De overheid heeft bij de land bouw de prijzen in de hand genomen, maar de consequenties durft zij niet aanvaarden. De uitkomsten van de landbouwboekhoudbureaux wijzen er op, dat het de boer slecht gaat, niet alleen dit jaar, maar reeds het vorige jaar. Moet het zover komen als in Frankrijk, waar de bedrijven niet meer behoorlijk wordrn behandeld en verarmen? De gevolgen zijn hon- geroptochten. Dopr de prijzenpolitiek van de regering wordt dit jaar veel minder tarwe gezaaid dan het vori ge jaar. En dat terwijl in het bui tenland 28 tot 40 gulden per 100 kilo moet worden betaald. De vraag blijft dan nog, of we de buitenlandse tarwe kunnen krijgen. De slechte bedrijfs resultaten zijn niet te wijten aan de weersomstandigheden. Deze hebben er slechts' toe bijgedragen. De boeren en tuinders zijn bereid al hun pro- ROMAN VAN CHARLES GARVICE Geautoriseerde vertaling door F. VAN VELSEN 13) „Ik zal het boven brengen. U be hoeft u nergens zenuwachtig om te maken. Neemt u het blad bij de deur van hun kamer maar van mij over." Toen zij boven op 't trapportaal kwamen, ging de deur van meneer Landon open en zagen zij juist ge noeg van het inwendige van het ver trek om waar te nemen, dat hij af scheid van iemand nam met een militair voorkomenReuze knevel, kaarsrechte houding; aan alles was, ondanks zijn burgerkleding te zien, dat hij een militair van het vaste land was. Op dat ogenblik zag Daan dat de vreemdeling zeer diep over de hand van meneer Landon boog; zo diep dat z'n lippen die bijna raakten. Me neer Landon bemerkte echter Daan en trok vlug z'n hand terug. De be zoeker volgde de blik van de heer Landon en keek hem daarna vragend ducten aan de regering af te leve ren, mits tegen redelijke prijs. Thans redeneert men zo: als ik volgens de vastgestelde prijs lever, staat mijn faillissement zeker voor de deur. Be wandel ik een zwarte weg, dan moet ik eerst nog gegrepen worden. De Stichting van de Landbouw heeft een soort staking voorkomen. Maar het kan zo niet blijven doorgaan. De di recteur-generaal van de prijzen, prof. Brouwer mag dan al vertellen, dat de boeren thans driemaal zoveel^voor hun producten krijgen dan vóór de oorlog, maar driemaal nul blijft nul. In andere takken liggen de percen tages veel hoger. In de glas industrie wordt een veertien 'maal hogere prijs gemaakt. Zeer terecht heeft men de lonen van de- landarbeiders verhoogd, er is ein delijk een achterstand ingehaald. Maar deze lonen liggen nog steeds la ger dan bij andere branches en ook de arbeidsverhouding ligt anders. De landarbeider werkt van 's morgens vier tot 's avonds zeven. Een gevolg is, dat zij andere beroepen gaan kie zen. De boeren kunnen geen zwarte lonen blijven betalen. Hun bedrijfs- onkosten worden steeds hoger. (De heer v. d. Heuvel had er al op ge wezen, dat de landbouwproducten in prijs 13 procent zijn gedaald, terwijl dp bedrijfskosten met eenzelfde per centage zijn gestegen). Een totaal andere landbouwpolitiek is naar de mening van de heer v. d. Weijden noodzakelijk, wil men geen catastrofe ontketenen. Het gaat hier niet om een groeps-, maar om een landsbelang. En denk nu niet, dat het de schuld is van de boer, dat het le ven zo duur is. In de industriële tak ken moeten de prijzen even goed stij gen, wil men daar rondkomen. Neem bijvoorbeeld de meubelen. Had voorzitter van Schaik er niet op gewezen, dat het toegezegde hal ve uur vol was, de heer v. d. Weij den zou nog meer hebben willen zeg gen. Maar nu moest hij besluiten met het dringend verzoek aan de minis ter, om de hangende problemen gron dig en snel op te lossen. Maar daarmee was het kruisvuur op de minister nog niet gestaakt, want ook de heer Groen van de K.V.P. maakte het zijn toegemeten half uur vol en besloot met een motie, waar in om drie dingen werd gevraagd: het verlenen van een compensatie-toe slag voor de lichtere gronden, het bo vendien verlenen van een overbrug gingstoelage aan het kleine landbouw bedrijf en het alsnog vergoeden van die groenten, welke op de veilingen het prijspeil van resp. 50 en 70 pet. der productiekosten niet hebben be haald. Minister antwoordt. In zijn antwoord wees de minister het eerste punt al bij voorbaat af. Het zou millioenen gaan kosten die er niet zijn en het is onuitvoerbaar. Hij wil helpen zoveel hij kan, maar dat zal toch voornamelijk bestaan in het aanpassen van de prijzen aan de toestand zonder dat deze prijzen de algemene prijzen- en loonpolitiek in gevaar brengt. Nog eens voorspelde hij veel heil van de komende prijs verhoging van melk, eieren en var kensvlees, welke verhoging aanmer kelijk zal zijn. Zodra er nadere ge gevens binnen zijn, waarschijnlijk binnen een maand, zullen ook andere prijzen opnieuw kunnen worden be keken. De lonen van de landarbeiders zijn wel aanmerkelijk gestegen, en dat is goed, maar men kan er gerust op zijn, dat deze loonsverhoging steeds in de prijsvaststelling zal wor den gecalculeerd. Ook als dé lonen straks misschien nog iets oplopen in verband met de gelijkschakeling met de lonen bij de industrie. Boeren, die wegens' droogte vee hebben moeten slachten, zullen misschien straks in de gelegenheid worden gesteld tegen redelijke prijs hun veestapel aan te vullen. De Stichting van de Landbouw daar waarschijnlijk wel een rege ling voor kunnen treffen. Het derde punt van de motie-Groen dreigt ook op ministeriële tegenstand te stuiten. De bewindsman zei ten minste, dat de overheid maar niet da delijk minimum-prijzen kan gaan vaststellen voor groenten, wanneer die op een gegeven moment beneden een bepaald niveau dalen. Daar staan ook wel perioden tegehover, dat de tuinder hogere prijzen maakt. „Daar om hebben de tuinders zeker nu geen cent in huis", interrumpeerde de heer Groen boos. Maar de minister liet zich niet van zijn standpunt afbren gen: hij zegt beslist niet verder te kunnen gaan, omdat anders het hele prijs- en lonenstelsel in gevaar komt. Heden zou over de moties Vonde ling en Groen worden gestemd. VERGISSING KWAM DUUR TE STAAN. Gistermiddag moest de eigenaar van een chemische wasserij te Naar- den een machine, waarin zich kle dingstukken ter reiniging bevonden, met een vloeistof vullen. In plaats van een bus met trichol nam hij een bus met benzine. Door het snel rond draaien van de machine werd de ben zine verhit en exploideerde enkele ogenblikken later met een grote steekvlam. De gehele inventaris van de wasserij, benevens een groot ge deelte van de kleding ging verloren. De eigenaar, die een maanid geleden pas zijn zaak had geopend, is niet verzekerd tegen de schade, welke op tien mille wordt geschat. NOTARIS IN ARREST. Op last van de Justitie is gearres teerd de Rotterdamse notaris J. L. S., grond dat hij zich geleend zou hebben voor anti-fiscale praktijken waarmee hij cliënten bevoordeelde ten koste van de staat. De notaris zou akten hebben opgemaakt, waarvan de inhomd! niet juist was en die tot doel hadden de belastingaanslag voor enige cliënten belangrijk te vermin deren. De fiscale recherche, die dit Z. H. Exc. de Bisschop van Haar lem zal Dinsdag 30 September '47 geen audiëntie verlenen. EERSTE BEELD VAN O. L. VROUW VAN BEAURAING IN NEDERLAND Niet alleen uit de omliggende steden en dorpen, maar ook uit Noord-Hol land, Brabant en zelfs uit België, kwamen Woensdag honderden be langstellenden naar Poeldijk om te genwoordig te zijn bij de inwijding van „de Moeder met het Gouden Hart", het eerste beeld van O. L. Vrouw van Beauraing in Nederland, aldus de „Tijd". Driehonderd bruidjes legden haar kleurige asters, dahlia's, gladiolen en rozen, bloemen van het Westland, neer aan de voeten van het beeld. Eén van haar smeekte de Lieve Moeder haar nooit te verlaten. Een eenvoudi- indrukwekkende plechtigheid. Poeldijk, het centrum van de West- landse druivencultuur, is een centrum geworden van Maria-verering. Het co mité „Pro Maria", dat 13 Juli 1946 door Mgr. A. M. Charue, bisschop van Namen, officieel erkend werd, heeft zulk een activiteit ontplooid, dat er nog geen jaar geweest is sedert de verschijuningen in België of er gingen van Poeldijk één of meerdere bede vaarten naar Beauraing. I e inwijding werd voorafgegaan door een plechtige Hoogmis, opgedra gen door pastoor W. Boin uit Hazers- woude, met assistentie van de Belgi sche Norbertijnen kanunnik H. Mas- sart en de zeereerw. heer Fr. Martens', aan wie beiden de zorg voor het hei ligdom van O. L. Vrouw van Beau raing is opgedragen. Het parochiale zangkoor voerde onder leiding van Jan de Ruyt de driestemmige mis van Perosi uit. De rijk versierde kerk, voor de versiering werden de bloe men speciaal gekweekt, was overvol. Onder de genodigden merkten wij nog op mgr. dr. M. J. Ondersteijn, abt van Hees wijk, de provinciaal der Pa ters1 Assumptionisten W.v. d. Dungen, de burgemeester van Monster K. L. J. Wouters, de hoogeerw. heren de ken Kuys van Poeldijk en v. d. Meer van Hoorn en vele andere geeste lijken. Het was' één der hoogtepunten van het 300-jarig bestaan dezer parochie waarvoor Mgr. J. P. Huibers, bisschop van Haarlem, Dinsdag van zijn be langstelling blijk gaf door een ponti ficale H. Mis te celebreren. WEERSVERWACHTING IETS WARMER. 5 Aanvankelijk nog tijdelijk o krachtige, later wat afnemende g Noord-oostelijke wind. Overdrij- vende wolkenvelden. Droog g weer. Opnieuw iets warmer. o oooooooooooooooooooooooooooooooooo Voor het tijdvak van 26 September tot en met 11 October zal voor per sonen geboren in 1942 en eerder nog een extra rantsoen van 100 gram vlees beschikbaar worden gesteld. Voor genoemd tijldlvak is bon N-03 vlees geldig voor 100 gram vlees of vleeswaren. LEIDEN „DE DANS IN 'T GELUK". Jubileum van Paul Harden. Paul Harden, de bekende medewer ker van wijlen Fritz Hirsch in tallo ze operettes, viert zijn 40-jarig to neeljubileum en als jubileum-stuk is uitgekozen het ook hier in Leiden van vroeger bekende „Sag' beim Ab- schied leise Servus", wat nu de Hol landse titel gekregen heeft van „De dans in 't geluk". Gisteren kwam Paul Harden ermee in de Leidse Schouwburg en hij heeft kunnen ervaren, dat het Leidse pu bliek hem nog niet vergetén heeft. Een uitverkocht huis heeft hem' met hartelijk applaus verwelkomd en wat nog meer zegtheeft wederom genoten van het kostelijk talent van deze zanger-acteur. Moeten we de in houd van deze operette nog vertellen? Zij is, zoals alle operettes, een aan- bij haai- onderzoek ontdekte, scha- eenschakeling van grappige tafrelen kelde de Justitie in en deze heeft na[ op lichte melodietjes en Amor bor- onld'erzoek de gevangenneming van duurt ze op het eeuwenoude stramien, de heer S. bevolen. Het onderzoek Hier is het een kappersbediende, die duurt nog voort. in de stad van alle operettes-, Wenen, per geluk voor een graaf wordt aan gezien en die zich deze onderschei ding voor een ogenblik laat aanleu nen, omdat hij zodoende in aanraking komt met een schone jongedame, die ogenblikkelijk zijn hart verovert, zo als dat in operettes nu eenmaal ge beurt. Natuurlijk moet dat verkeerd aflopen, de pseudo-graaf wordt ont maskerd; maar even natuurlijk loopt alles ook weer goed af, want de dans eindigt ten slotte in het geluk van het jonge paar. Met Paul Harden zien wij enige oude getrouwen van de Fritz Hirsch Operette weer terug, n.l. Otto Aurich, die de regie voert en tevens de rol van papa vervult, en Claire Clairy, die als extravagante variété-ster haar „oude vorm" weer heeft teruggevon den, zoals het in toneelstijl luidt. Daarnaast zien wij enige nieuwe Ne derlandse sterren, zoals Chris* Reu- mer, de jeune premier, en Ruth Ro den, die een uitstekende Lizzy was. Zij hebben zeer fraaie stemmen, of schoon het volumen van Ruth Roden wat groter zou kunnen zijn. Paul Harden was de suppoost van het Alhambra Theater en had in deze rol overvloedig gelegenheid om zijn vis comica te demonstreren. Wat hij dan ook deed; hij haalde eruit wat ei in zat. Vooral de scène in de kap perszaak in het laatste bedrijf mét Otto Aurich was allerdolst. Daarnaast was de guitige potpour ri van Claire Clairy met Otto Aurich in het tweede bedrijf een extra open doekje (met toegift!) meer dan waard. Aan het einde van de prettige avond ,die de sfeer der oude Fritz Hirsch operettes zeer nabij kwam) sprak mr. Goudsmit de jubilerende acteur toe namens het Schouwburg bestuur en vooral namens het Leidse publiek. Van de 40 jaren, welke Paul Harden op het toneel heeft doorge bracht, heeft hij gedurende 20 jaar in Nederland gespeeld. In die jaren heeft hij aller harten gewonnen. Als hulde en dank overhandigde spr. hem een lauwerkrans; De heer Harden dankte, getroffen door de hartelijke woorden. Wanneer hij er toe heeft mogen medewerken, om het Nederlandse publiek enige ogenblikken van zorgenloze ontspan ning te bieden, is zijn arbeid als kunstenaar ruimschoots beloond. Hij hoopte, dat Nederland weer worden zou, wat het verdiende te zijn, het welvarende land van weleer. Aan het einde wilde hij echter geen „Servus" zeggen, maar „tot weerziens". Zo zij het. LEIDSE UNIVERSITEIT. Geslaagd: candidiaatsexamen Ned. recht: de heren L. J. M. Goedhart, Rotterdam. J. A. Rigsters, Delft; D. den Hertog. Wassenaar, Th. G. Keu- leerds. Heer en, A. L. H. Beijersbergen Den Haag; mej. P. C. Cleyndert te Delft. 59. Na enige rustige d'agen te heb ben doorgebracht als gasten van Sig- nor Fernando en diens vriendelijke vrouw, overkwam onze vrienden iets zeer, onaangenaams. Er verscheen een ijlbode op het toneel, die berichten bij zich droeg van Signor Antonio, de leider van allen die het niet met de huidige rebellenregering eens waren. Signor Antonio's brief luidde in het kort: „Heren, bedankt voor de nieu-1 heren tot slot de goede raad, geen wen president; echter te hard van domme dingen te doen „alvorens stapel gelopen. Had hem pas over daartoe van hem persoonlijk opdracht drie maanden verwacht. Opstand nog te hebben ontvangen". Dat deze laat- niet voorbereid, volgelingen niet be- ste zin wel wat ongelukkig in elkaar wapend of zelfs maar ingelicht." Ver zocht hen, goed op de nieuwe presi dent te letten en hem verborgen te houden voor de tegenpartij. Waar schuwde tegen spionnen en gaf de zat, was de goede man blijkbaar niet opgevallen. Signor Fernando en Sig nor Pedro stonden perplex en zij kon den niet nalaten, het slechte nieuws wel vijf maal over te lezen. aan. Deze gaf vlug een ontkennend teken, daarop de vreemdeling zich tot Stella wendde, die met een uit drukking op haar gelaat, die Daan raadselachtig voorkwam, de bezoeker gadesloeg. Het was geen uitdrukking van besliste weerzin, vrees of wan trouwen, maar een eigenaardige mengeling ervan. De man mompelde een afscheidsgroet en Stella stak haar hand uit. Hij maakte een zeer diepe -buiging en kuste haar hand. Het meisje deinsde niet terug, doch er vloog een lichte schaduw over haar gelaat en zij perste haar lippen op elkaar. ..Goede dag, graaf.zei ze, doch vóór zij z'n naam had kunnen uit spreken, onderbrak meneer Landon haar en zei op zijn vriendelijke zachte manier: „Ik zal u uitlaten." De twee heren gingen de trap af en bij de deur zei de graaf op gedemp te toon: „Is dat de hospita met haar zoon, over wie u heeft gesproken? Heb ben zij geen vermoeden?" „Geen kwestie van, beste Andrea," antwoordde de heer Landon. „Het zijn eenvoudige mensen uit arbei derskringen. Zij schijnen zelfs niet nieuwsgierig te zijn." „Een flinke kerel, die jongeman," zei de graaf op enigszins vragende toon. „Ja een reuzekerel," stemde me neer Landon toe. „Ja, die zou mis schien. wel te gebruiken zijn.enfin wij zullen zien. Op 't ogenblik..." Hij haalde z'n schouders op. „Gaat u morgen weer terug?" „Ja, morgen." „God zegene u," fluisterde de heer Landon. Met zijn handen plat tegen z'n borst gekruist maakte de graaf een buiging. Zij spraken niét meer, want Daan kwam de trap af. De heer Lan don sloot de deur en verzocht Daan de schuif erop te doen. „Of gaat u nog uit vanavond, mijn heer Norton?" Daan antwoordde ontkennend. Bij de trap gekomen keerde me neer Landon zich om. „Indien die heer soms mocht ko men, wanneer ik uit ben, wilt u hem dan op mijn kamer op mij laten wachten?" „Ik weet niet wat ik er van den ken moet," verklaarde juffrouw Nor. ton, toen zij samen in de keuken te rug waren. „Er valt toch niets van te denken, moeder," antwoordde hij vriendelijk. „Er is toch niets bijzonders of ge heimzinnigs aan, als meneer Landon eens bezoek krijgt, niét waar?" „Na zoveel maanden, dat er nooit een sterveling is gweest? En nu juist een vreemdeling!" „Natuurlijk," verklaarde Daan lachend. „Meneer Landon is zelf ook een vreemdeling. De heer die van avond op bezoek was, zag er uit als een militair. Misschien is meneer Landon vroeger ook bij het leger ge weest. Heel best mogelijk, zou ik zeggen.En heel natuurlijk vind ik het dan, dat hij eens bezoek krijgt van een wapenbroeder." „En een graaf... zeker dezelfde, waar juffrouw Stella over sprak, toen zij pas hier was. Wat een vreem de strenge uitdrukking in die koude ogenj't is, of ie door je heen wil kij ken!" „Anders wel een flinke kerel," be weerde Daan, terwijl hij peinzend een zware rookwolk uitblies, „maar ik kan niet zeggen, dat ik hem sympa thiek vond." „Juffrouw Stella moest zeker ook niets van hem hebben; heb je gezien hoe ze keek? Ik zag het, toen hij haar hand kuste ik heb een hekel aan die «buitenlandse manieren, Daan!" „Die hebben weinig of niets te be tekenen," zei Daan. „Misschien vertelt ze jou wel eens iets over hem," opperde juffrouw Norton. „Misschien wel," antwoordde Daan. Doch dat deed zij niet; gedurende het eerste gedeelte van hun wande ling, de volgende avond, was zij in derdaad zeer stil en als in gedachten verzonken; Maar toen zij begon te praten was hét over Daans werk zaamheden; want de laatste tijd had hij er een gewoonte van gemaakt, haar over zijn vage toekomstplan nen te spreken, zonder te vermoe den, dat zij met de tact, haar sexe eigen, hem telkens ongemerkt in die richting stuurde. „Ik heb zo'n idee, dat u later zelf een grote fabriek zult hebben, mijn heer Daan," zei ze eens, toen zij on der bomen in het park slenterden. „U zult eens een fabrikant worden met evenveel mensen onder u, als meneer Green. Hij is zeker een goe de vriend van u. is het niet?" „Vriend mag ik niet zeggen. Hij is een buitengewoon goede patroon voor mij," zei Daan, wiens beschei denheid door het woord vriend erg in 't nauw kwam. „En wat betreft een eigen fabriek, goede hemel, dat is een beetje te hoog voor mij!" „Er is veel geld nodig om te be ginnen... alleen al om te beginnen," verklaarde Daan, toen zij had ge vraagd, waarom «het te hoog voor hem was. „Hoeveel wel?" vroeg zij ernstig. „O een hele stapel," antwoordde Daan, die om haar aandringen moest lachen,' doch er tevens trots op was, dat zij zoveel vertrouwen in zijn be kwaamheid stelde. „Jammer, dat wij nu arm zijn, dat wij ons geld verloren hebben," zei Stella. „Anders zou ik vader vragen u zoveel te geven als u nodig heeft." Daan bloosde, toen hij glimlachend naar haar ernstig spijtig gezichtje keek. „Het is heel vriendelijk van u," zei hij, „maar ik kan me slecht indenken, dat mijnheer Landon am bitie heeft, om veel geld te wagen voor iemand als ik, die hij bijna niet kent." „O, maar Peppino weigert nooit iets, wat hem wordt gevraagd. Bo vendien kent hij u. Maar ik vrees dat wij te arm. zijn." „Daarom niet minder dankbaar," zei Daan bijna nors, op de manier van een Engelsman en speciaal een jong Engelsman, wanneer hij pro beert z'n dank te betuigen. „O, ik zal wel terecht komen," zei hij onbezorgd. „Green en Sheldon zullen mij wel een betrekking aan bieden, als mijn examen achter de rug is. Zo niet, dan zoek ik ergens in 't buitenland een baan." (Wordt vervolgd.)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1947 | | pagina 2