Een doorluchtig bewoner van
„Duinzicht"
RADIO
Een 84-jarige oceaan-vliegster
weer thuis
CLtaÜe££a
ZATERDAG 2 AUGUSTUS 1947
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 1
Gladiolen-tentoonstelling te Haarlem
Een schitterend
kleuren-spel
Het moet de interland-commissie,
die haar oordeel moest uitspreken
over de beste inzendingen op de 2e
internationale gladiolententoonstel-
ling, die Vrijdagmiddag door de
voorzitter van de tentoonstellings
commissie en door de loco-burgemees
ter van Haarlem, wethouder D. J. A.
Geluk, werd geopend, niet makkelijk
zijn gevallen haar keuze te bepalen
onder de 200.000 gladiolen, die 26
kwekers- en bloemist-winkeliers had
den ingezonden en die ze zo smaakvol
lieten arrangeren door de firma Ko
per uit Bennebroek.
Dit gróte gladiolenfestijn beschikt
over de 1300 M2. grote zaal. maar had
daaraan niet genoeg. Ook in een ne
venzaal valt nog veel decoratief
schoon te bewonderen. Een ongeken
de kleurenpracht ontrolt zich voor
het oog en de aanwezige nissen bo
den een pracht gelegenheid de kleur
schakeringen uitstekend tot hun recht
te doen komen. Tegen de achterwand
van de zaal is een tempel opgericht,
waar een der inzenders zomer en win
ter aan elkaar koppelde, door een ar
restee kwistig met gladiolen te be
vrachten. Men weet niet, welke varië
teit men het ïneest moet bewonderen.
Is het „Wiener Blut", „Peter de Gro
te", „Hyde Park", Abu Hassan".
„Cardinaal Spellman". „Zauberflote'1,
„New Europa', of voelt u meer voor
de „Morning Kiss"?
De bekroningen.
Het is een lange lijst bekroningen,
die zijn toegekend. In de afdeling
Handelsgroepen, klasse 1 viel de gro
te gouden medaille als eerste prijs
toe aan de fa. Salman Zonen te
Noordwijk. De tweede, een dito me
daille, aan de N.V. Konijnenburg en
Mark te Noordwijk, die daarnaast als
extra prijs een medaille, door H. K.
H. Prinses Juliana beschikbaar ge
steld, verwierf. De derde prijs, een
grote gouden medaille, kwam aan de
N.V. J. J. Grullemans en Zn. te Lis-
se, de 4de, een gouden medaille, aan
N.V. M. v. Waveren Zn. te Hille-
gom, de 5de tot en met de 9e prijs,
alle eveneens gouden medailles, ach
tereenvolgens aan: N.V. P. Bijvoet
Co., Overveen, Kring West-Friesland
der Ned. Gladiolus vereniging, N.V.
A. v. Bragt Zn. Beverwijk, N.V. de
Groot Co. Hillegom. H. Broer, Sas
senheim. De 10e tot en met de 13e
prijs, elk een kleine gouden medaille,
achtereenvolgens aan: N.V. P. Hop
man Zn. Hillegom; fa. Blom Pad-
ding, Beverwijk, Seignette Bros, Be
verwijk. P. Visser, St. Pancras.
Als extra prijs, een medaille van
H. M. de Koningin, de Fa. H. J. Sal
man Zn. te Noordwijk en een me
daille van Z. K. H. Prins Bernhard.
N.V. J. J. Gruilemans Zn. te
Lisse.
De beste grootbloemige
gladiolus.
Voor de besfe* grootbloemige in
klasse 2 kreeg de „Johan v." Konijnen
burg" van de firma N.V. Konijnen
burg en Mark uit Noordwijk de le,
de Ravel" en de „Polynisie" van de
zelfde firma resp. de tweede en derde
prijs.
In klasse drie verwierf als de beste
P. Bijvoet Co. te Overveen de eer
ste prijs.
De beste Witte was „Perpetuum"
van N.V. Konijnenburg en Mark te
Noordwijk. Aan deze firma vielen
ook de prijzen toe voor: de beste
lichtblauwe Ravel", de beste donker
blauwe ,,Abu Hassan", de beste don-
kerrosé „Admiraal de Ruyter", de
beste lichtrose was „General Eisen
hower" van de fa. H. J. Salman
Zn. te Noordwijk, de beste rode „Har
ry Gian" van de fa. Blom Padding
te Beverwijk, de beste donkerrode
„Johan Wagenaar", van de firma Ko
nijnenburg en Mark uit Noordwijk.
de beste scharlaken „Henri Dinant"
van de zelfde firma en „Firework"
van P. Visser te St. Pancras", de beste
Mahonikleur ..Braga", de beste oran
je „Huahina", de beste crème „Re
cord", de beste gele „Goldrush", de
beste violette „Aljechin", de beste
zalmkleurige „Bloemfontein", alle
van de firma Konijnenburg en Mark,
de beste lila .Lilac Time" van P. Vis
ser te St. Pancras.
Mgr. Van Wijckerslooth had er een seminarie
willen bouwen
Toen bijna honderd jaar geleden
mgr. Cornelius Ludovicus baron van
Wijckerslooth, heer van Schalkwijk,
bisschop van Curium i.p.i., de ogen
voor het aardse licht sloot, liet hij
een testament na, waarin onder vele
andere beschikkingen ook een be
stemming werd gegeven aan de bui
tenplaats „Duinzigt".
Deze buitenplaats lag de prelaat
na aan het hart. Hij had reeds enige
pogingen gedaan zich in dit gewest
te vestigen en o.a. gedongen naar
het huis „Ter Wegen" te Sassen
heim, „Oud Poelgeest" en „Backers-
hagen" te Wassenaar, tot hij in
1834 in de gelegenheid was „Duin
zigt" te kopen, met het eenvoudige
18e eeuwse landhuis er op dat
nog bestaat en er een „paleis"
liet bouwen dat niet meer be
staat een deftig wit buitenver
blijf met een kolonnade in de voor
gevel. In dat huis heeft hij gewoond
en gewerkt tot aan zijn vrij onver
wachte dood op 10 November 1851,
na een leeftijd van 65 jaar.
Mgr van Wijckerslooth was een
even bemiddeld als milddadig
en door zijn adellijke afstamming -
zjjn moeder was een baronesse
ZONDAG
HILVERSUM I (301 M.)
8.001 Nieuws. 9.55 Inleiding Hoog
mis. 10.00 Hoogmis in de Praemon-
stratenserabdij Bern te Heeswijk.
11.30 K.R.O. Trio. 12.00 Angelus.
12.03 Pianoplaten. 12.15 In het
Boeckhuys. 12.30 Lunchconcert door
het Vaudeville orkest o.l.v. Cor van
der Linden. 13.00 Nieuws. 13.15
Welk boek? Een goed boek. 13.20
Vervolg Lunchconcert. 13.40 Apolo
gie Prof. Dr. Kors O.P. 14.00 Volks
liedjes. 14.30 Concert uit het Kur-
haus uitgev. door Residentie Orkest
o.l.v. Ignace Neumark. 16.20 Mgr.
dr. Alphons Ariens. 16.30 Ziekenlof.
18.30 Progr. Ned. Strijdkr. 19.30
Nieuws. 19.45 Reportage van Int.
Hondententoonstelling. 20.00 Flitsen
H Bloedspel te Brugge. 20.07 De
gewone man. 20.15 Zilvervloot. 21.15
Moord in de pauze, hoorspel. 22.30
Nieuws. 22.45 Kath. Nieuws. 22.45
Werken van Beethoven.
HILVERSUM II (415 M.)
8.00 Nieuws. 9.00 Gram.muziek.
9.30 Men vraagt., en wij draaien.
10.00 Klankpanorama. 12.03 Gram.-
De Verenigde Helderse Zangers,
muziek. 12.30 Warsaw Concert. 12.40
13.00 Nieuws. 13.15 Zonnige klan
ken 13.50 De spoorwegen spreken.
14.05 Boekenhalfuur. 14.30 Muziek
Mozaiek. 15.00 Filmpraatje. 16.15
Avro's reportagedienst met sport.
17.30 Mannenkoor Heinekens Bier
brouwerij o.l.v. Chris van Beek.
17.50 Gram.muziek. 18.00 Nieuws.
18.15 Sportreportages. 18.30 Om
roep orkest o.l.v. Benedict Silber-
man. 19.00 Vlaggen wapperen boven
de Paasheuvel. 19.25 Vervolg om
roeporkest, 20.00 Nieuws. 20.15 Ope
raconcert door de Haarlemse Or
kestver. vanuit Kurhaus, 21.10 De
Blauwe Smaragd, hoorspel. 21.35
Pierre PSlla, orgel en Gerard van
Krevelen, piano. 23.00 Nieuws. 23.15
Als de Zon is in de West (gram).
MAANDAG
HILVERSUM I (301 M.)
7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgymn.
8.00 Nieuws. 9.30 Licht klassiek
morgenconcert. 11.15 Van oude en
nieuwe schrijvers. 13.00 Nieuws.
13.15 Een zomers muziekprogr. 15.30
Werken van Ned. componisten. 16.55
Verenigde Zangers. 17.30 Sportuit
slagen. 17.45 Rijk over zee. 18.30
Progr. Ned. Strijdkrachten. 19.00
Nieuws. 19.45 NCRV Leeslamp.
21.20 Aansluiting Kurhaus met Re
sidentie-orkest o.l.v. Ignace Neu
mark 22.05 Populaire Disco-klanken
HILVERSUM n (415 M.)
7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgymn.
8.00 Nieuws. 9.35 Arbeidsvitaminen.
13.00 Nieuws. 13.50 Pierre Palla.
14.20 Wat gaat er om in de wereld
(Dr P. H. Ritter jr.). 17.00 Operette
concert. 18.00 Nieuws. 18.15 The
Skymasters. 20.00 Nieuws. 20.15
Aansluiting Kurhaus met concert
door Residentie-orkest O .Ij/. Ignace
Neumark. 22.00 Licht melodieus
progr. 23.00 Nieuws.* 23.15 Zone
schaaktournooi, nabeschouwing dooy
Dr Max Euwe. 23.25 Grieg Progr.
VRAAGGESPREK
KRULS—SPOOR.
Uit Batavia wordt aan de „Msbd"
geseind:
Zaterdag te kwart over vijf (Ned.
tijd) zal er een vraaggesprek plaats
hebben tussen generaal Spoor in
Batavia met de chef van de generale
staf generaal Kruis, over de 1875 M.
golf en over de derde lijn van het
distributie-net. Een herhaling van
dit vraaggesprek komt over de 301
M. golf om half zeven in het pro
gramma van de Strijdkrachten in
dien de technische conditiés gunstig
zijn.
Is Uw Radio defect?
B«l. 24244
DE RADIOTECBNISCHE DIENST
I.E.M.C.0. N.V., Nieuwe Rijn 32
Repareert vlug, betrouwbaar en vakkundig
Ram vap Schalkwijk ook zeer
invloedrijk man. Door zijn bemidde
ling b.v. schonk koning Willem I de
kostbaarheden van de hofkapel, die
koning Lodewyk Napoleon in het
Paleis op de Dam had ingericht, in
1814 aan de kapel van het Groot-
Seminarie te Warmond, waar mgr.
Van Wijckerslooth van 18161833
theologie-professor was. Hij is door
zijn belangrijke financiële steun één
der mede-stichters van het Groot-
en Klein-Seminarie geweest, de op
richter en instand'houder van het
gymnasium te Katwijk (dat aan
vankelijk aan wereldheren was toe
vertrouwd) en van het gesticht
„Duinzigt", dat hij op het terrein
van zijn landgoed huisvestte. Daar
bij had de prelaat een warme be
langstelling voor de missie, in 't bij
zonder voor de missie in onze toen
maals „koloniale" gebieden, zowel
in de Oost als in de West. waarvan
hij, in opdracht van de internuntius
(want er was destijds wel een pau
selijke gezant in ons land, maar er
waren nog geen „gevestigde" .bis
schoppen) de procurator was.
Reeds lang liep mgr. Van Wijcker
slooth met het plan rond voor de
eigen overzeese missiën een huis te
stichten, een seminarie voor de op
leiding van Nederlandse missiona
rissen, en kort voor zijn dood voeg
de hij een beschikking daaromtrent
aan zijn testament toe. Dat ge
schiedde op 30 Augustus 1851, later
gewijzigd op 17 October en nog
weer gewijzigd, tien dagen voor zijn
dood. op 31 October.
Het testament van monseigneur.
De inhoud van deze beschikking
is deze:
„Ik fundeer op de door mij thans
bewoonde buitenplaats Duinzigt te
Oegstgeest een gesticht ter opleiding
van het benoodigde getal jongelie
den, uit verschillende Diocesen van
ons rijk, die hunne humaniora ge
ëindigd hebben, tot R-C. Geeste
lijken voor de dienst onzer Oost-
West-Indische bezittingen.
Ik benoem tot Curator over even-
gemeld Gesticht den Kerkvoogd der
plaats, den tijdelijken bezorger on
zer R.C. Zendingen, of die hem
mogt vervangen, den tijdelijken
President van het Seminarie van
Warmond, en gedurende zijn teven,
mijnen Secretaris, den Eerw. Heer
Henricus van Essen.
Ik legateer aan onze R.C. Zendin
gen ten behoeve van gemeld Ge
sticht, onder het beheer van voor
noemde Curatoren en onder de
hierna te melden lasten:
le. De buitenplaats Duinzigt, met
al de daarbij gelegen gebouwen,
tuinen, bosschen en vijvers, en he*
daar over gelegen weiland door mij
zelf gebruikt, alles bij het kadaster
bekend., (enz.).
2e. Mijne boekerij en al mijn meu
belen, met uitzondering van mijn
zilverwerk, en het porceleinen ta
felservies.
3e. Van mijn zilverwerk zoodanige
stukken als kunnen dienen voor de
Kapel van het gesticht, ter beoor
deling van mijnen Secretaris, den
Eerw. Heer H. van Essen.
4e. Zoodanig gedeelte der orna
menten en kostbaarheden van mij
ne Kapel, als voor de dienst van de
kapel van het Gesticht zal worden
noodig geacht, staande zulks ter be
oordeling van den Eerw, Heer van
Essen, mijnen Secretaris.
5e. Eene kapitale som van vijftig
duizend gulden, in kontanten, alles
vrij van 't regt van successie. Wan
neer, door welke omstandigheden
ook, het evengemeld gesticht niet
tot stand kon komen of mogt wor
den opgeheven, dan wil ik, dat de
goederen daaraan geaffecteerd tot
zoodanige pieuse einden zullen wor
den aangewend, als het meest aan
een gelijksoortig doel beantwoor
den."
Bij de latere testaments-wijziging
werd de opdracht van het legaat
„aan onze R.C. Zendingen" veran
derd in „R.C. Seminarie voor de
Nederlandsche Koloniën", terwijl de
volgende bepaling eraan werd toe
gevoegd:
„Ik wil, dat voor het onverhoopte
geval, dat het bovengemeld Semi
narie op de Buitenplaats Duinzigt
niet tot stand kwam of later mogt
worden opgeheven, die Buitenplaats
nimmer zal worden gealiëneerd of
verhuurd, maar op de een of an
dere wijze zal worden bestemd, tot
huisvesting van R.C. Geestelijken,
ten einde hetzelve ten allen tijde
het karakter van Geestelijk Ge
sticht behoudt."
De uitvoering leverde onover
komelijke moeilijkheden, op.
Mgr. Van Wijckerslooth was voor
nemens „reeds nu" gelijk hij
schrijft in 'n rekest aan den Koning,
gedateerd 10 October 1851, waarin
hij toestemming verzocht 'n dergelijk
seminarie te mogen vestigen,
„reeds nu een nevengebouw aan
zijne woning beschikbaar te stelten,
tot opneming van eenige jongelie
den, die voor de Geestelijke dienst
der Koloniën wenschen te worden
opgeleid, en hun daar een doelmatig
theologisch onderwijs te doen
geven."
Ook was mgr. al doende geweest
de leiding van zijn seminarie toe te
vertrouwen aan de Paters Lazaris
ten te Parijs, toen hij, ofschoon zie
kelijk, onverwacht stierf.
Het „reeds nu" werd door zijn
dood op de lange duur veranderd in
het „onverhoopte geval".
Het zou te veel plaats vergen.in den
brede uiteen te zetten, waarom van
de stichting van het Missie-huis niets
is terecht gekomen. Wie daar het fij
ne van wil weten, verwijzen we naar
de Bijdragen van het Bisdom Haar
lem, dl. 50, waarin pater J. Kleyn-
tjens S.J., vele jaren secretaris van
de Internuntius, met overlegging van
de stukken, een exposé heeft gege
ven van de gerezen moeilijkheden.
Het seminarie toevertrouwen aan pa
ters van Fransen huize bleek geen
genade te kunnen vinden in het oog
der regering, die op buitenlandse in
vloed in de koloniën niet gesteld was.
Bovendien bleken de legaten, hoe
goed ook bedoeld, in de eerste jaren
ontoereikend om tot de vestiging van
een seminarie over te gaan. De rege
ring maakte bezwaren, dat „dit semi
narie op zich zelf (schijnt) te staan,
zónder verbonden te zijn aan een of aii
der kerkelijk district", waarop de cu
ratoren antwoordden dat zij voorals
nog" zich wilden onthouden van een
oplossing en beantwoording dezer en
anderer bedenkingen.
Zowel de (na de Hervorming) eer
ste bischop van Haarlem, mgr. Van
Vree als de pauselijke internuntius,
mgr. Belgrado, lichtten de „Propa
ganda" te Rome, welke op spoedige
tot-stand-koming van het seminarie
aandrong, uitvoerig in dat stichting
op dat ogenblik onmogelijk was, al
bleef het streven daarop gericht. Om
althans iets te doen volgens de wil
van de erflater stelden zij aan de
Nederlandse regering voor (welke in
tussen toestemming voor een semi
narie had gegeven), dat een profes
KAMSTEEG's
Autom. Bedr. N.V.
OEGSTGEEST
sor in Warmond zou worden aange
steld, die met de speciale opleiding
van eventuele daar verblijvende as
pirant-missionarissen zou zijn belast.
Op dit voorstel der curatoren kwam
nooit enig antwoord, zodat de
kwestie van het seminarie hangende
bleef tot Maart 1870, toen rector Van
Essen, die het legaat tot dan toe zeer
nauwgezet had beheerd, overleden
was.
Intussen waren de missie-gebie
den, waarvoor mgr. Van Wijcker
slooth een clerus van wereldheren
had willen opleiden, toevertrouwd
aan kloosterorden, zodat een semi
narie, als mgr. had gewenst, overbo
dig was geworden.
De curatoren deden nu een voor
stel, dat door de Propaganda te Ro
me werd goedgekeurd, waarin werd
bepaald, dat yK der inkomsten zou
worden gebruikt om het kapitaal te
vermeerderen en verdeeld zou
worden onder de in de „koloniën",
missionerende religieuse orden. Een
of meer geestelijken konden het huis
bewonen als gasten, zodat het ten
allen tijde als seminarie zou kunnen
geopend worden. De verkoop der
kostbaarheden zou aan curatoren
worden overgelaten.
Zo is ten slotte toch nog enigszins
het doel bereikt, dat mrg. Van Wijc
kerslooth voor ogen stond: missiona
rissen op te leiden voor de zending in
de overzeese gebieden van het Ko
ninkrijk.
Het „paleis" is van al deze moei
lijkheden helaas het slachtoffer ge
worden. Het verviel, had in de mobi
lisatie 1914'18 tijdelijk een militai
re bezetting, waar het natuurlijk ook
niet beter van werd, en is daarna af
gebroken.
Geen tomaten meer
naar Engeland
Engeland heeft de invoer van to
maten uit Nederland stopgezet. De
Engelsen zijn tot deze maatregel over
gegaan om hun markt vrij te maken
voor de tomaten van eigen bodem,
die op de kanaaleilanden worden ge
kweekt. Slechts wanneer de prijs der
Engelse producten hoger zal zijn dan
die der Nederlandse hetgeen niet
te verwachten is, omdat de oogst op
de eilanden zeer overvloedig is zou
het Nederland misschien nog moge
lijk worden gemaakt bepaalde contin
genten naar Engeland uit te voeren.
Voor de Nederlandse consument be
tekent de Engelse beslissing een
aanmerkelijke prijsverlaging. Boven
dien zullen de Nederlandse conser-
venfabrieken op grotere schaal dan
tot dusver er toe kunnen overgaan
tomatenpuree en vooral tomatensap
te fabriceren.
Deze betrekkelijke voordelen ne
men echter niet weg, dat opnieuw
duidelijk is gebleken, dat uitvoer van
onze tuinbouwproducten naar Duits
land een belang van de allerhoogste
KATHOLIEKE VOLKSPARTIJ.
In verband met de Missie, welke
in het Dekenaat Utrecht half Octo
ber wordt gegeven zijn op verzoek
de data van het Partijcongres 1947
gewijzigd —van 11 en 12 October in
25 en 26 October. Het Partijcongres
zal dus thans plaats vinden te
Utrecht in het Tivoligebouw op Za
terdag 25 en Zondag 26 October a.s.
Mevr. Van Lierop te Sassenheim bezocht haar
overzeese nederzettingen
„Ik weet nou hoe
het gaat!"
Het was niet meer de oude me
vrouw Dirkje Van LieropBartels,
die wij in de Adelborst van Leeu
wen-laan te Sassenheim aantroffen
het was, zoals de Amerikaanse kran
ten haar noemden: mrs. Dorothy
Vanlierop. De 84-jarige is geheel
veramerikaanst van haar luchtige
visitatie-reis in de Vereen. Staten te
ruggekeerd. Zij heeft haar witkanten
boerenmuts af en een bril met hoorn
montuur opgezet; zij heeft har zwarte
japon uit en een fantasietje met
bloemetjes aangetrokken en haar
bloedkoralen ketting verwisseld voor
een parelen-collier. „Dat wilden mijn
zoons zo" vertelde zij ons, terwijl
zij op een kussen-bank in het huis
van haar schoonzoon, de heer P. War-
menhoven, zat te haken of te breien.
De eigenlijke reden is, dat kanten
mutsen erg schaars zijn en er bijna
niemand is, die deze tere hoofdbe
dekkingen goed kan wassen en stel
ten zeker in Amerika niet.
De ontvangst over-zee was gran
dioos geweest. „Merakels! merakels!"
en het was voor „Queen Dirkie", zo
als zij al gauw genoemd werd, een
zegetocht geworden van de ene kant
van de Vereen. Staten naar de an
dere. En overal stonden pers-foto
grafen klaar om Queen Dirkie met
haar boerinne-muts op en een ruiker
bloemen in haar armen te kieken en
in hun bladen af te drukken.
De luchtreis is haar wonder goed be
vallen: „Ik weet nou hoe het gaat.
Ik kom misschien volgend jaar weer!"
had ze bij haar afscheid verklaard.
Tegen de vlucht over de oceaan had
zy in 't geheel niet opgezien. Zij was
reeds air-minded" door haar reis
raar een zoon in Frankrijk. Maar
toen het vliegtuig van Schiphol op
steeg en zijn neus naar de zee richtte,
had zy haar dochter Jeanne, die met
haar man de tocht meemaakte, ge
moedelijk toegefluisterd: „Ik heb al
gebid. Nou geef ik het maar over."
En zij had een grote houten rozen
krans uit Lourdes bij zich, zó'n gro
te rozenkrans, dat als het vliegtuig ia
zee was gegaan, zij misschien wel op
de kralen als kurken had kunnen
blijven drijven.
De rozenkrans lag nu naast haar
op de divan en is haar trouwe gezel
lin geweest, eerst naar New York
(waar een dochter woonde) en ver
der alsmaar door de lucht naar Min
neapolis en vandaar naar Seattle he
lemaal aan de Stilte Oceaan en naar
Conway en Puyallup, waar drie zoons
zich gevestigd hebben.
Haar jongste zoon Karei is op 37-
jarige leeftijd onder de oorlog in
Noord-Afrika als vrijwillig sergeant
in het Amerikaanse leger gesneuveld
voor de bevrijding van ons land (16
September 1944). Bij haar verblijf in
de U.S.A. ontving moeder een prach-
Tig onderscheidingsteken, het „Purpie
Heart" (het 'purperen hart) en de
oorkonde van de heldendood van
haar zoon. Op het dressoir stond nu
het portret van Karei, met een
vaasje bloemen erbij en de sterren-
vlag van de Vereen. Staten.
Van New-York tot Chicago had me
vrouw Van Lierop getreind. Er wa
ren juist in die dagen veel vlieg-on-
gelukken voorgevallen, zodat haar
begeleiders het raadzamer vonden
per spoor te gaan. Maar zulk een
ouderwets vervoermiddel beviel de
84-jarige in 't geheel niet. Toen haar'
zoon Peter haar op het station in
Chicago afhaalde, gaf ze er ver-uit de
voorkeur aan per vliegtuig door te
reizen naar Minneapolis: „Ik ga veel
liever met een vlieg-machien".
De rust-tijd in de vliegtuigen had
zy te nutte gemaakt met washandjes
te breien voor haar kinderen en klein
kinderen, en op de terugreis over de
cceaan had zij dood-gemoedereerd zit
ten kaarten. „Zo maar voor m'n ple
zier" legde ze uit. „Niet om geld,
want daar houd ik niet van".
De 10 weken van haar tournée
door Amerika waren één groot feest
geweest. Iedere dag, dat zij niet
vloog door de lucht, vloog zij in
auto's door de staten waarbij zij
zelfs de sneeuwpiek van de Mount
Rainier had beklommen. „Daar heeft
een beest uit mijn hand gegeten"
herinnerde de reizigster zich. Dat
beest was een ree, die daar in het na-
tuur-reservaat rondwandelen. Waar
moeder kwam, was het natuurlijk
feest zij heeft bij een van die ge
legenheden ook nog gedanst en zij
werd figuurlijk en letterlijk op de
handen gedragen.
„Wat een lieve mensen overal"
verklaarde ze telkens, want vooral
het K.L.M.-personeel was één en al
bezorgdheid geweest voor de bejaar-
ce trekvogel. Zij haclden haar in de
kens gewikkeld 's nachts over de zee
vervoerd.
En nu zat mevrouw Van Lierop
weer thuis op haar sofa, voldaan en
monter, en breide weer rustig was-
handjes'voor dezen en genen
ooooooooooooooooüooooooooooooooooo
De verschrikkelijke
oooonooooooooooooooooooooooooooooo
Een vrolijke liefdesroman van
BERTA RUCK
Vertaald door TEO DE WITTE.
41)
„Ik praat niet met een keukenmeid
over politiek," antwoordde de ander
gewichtig. „Ik vraag je ook niet of
je heel de voorraad van de firma op
wilt doen. Maar ik zou voor jou 'ns
graag een serietje van die zes ver
schillende soorten op willen schrij
ven. Dan kun je nog iedere week
nabestellen, want nabestellen doe je
toch. Je kunt nergens zulke fijne
tongetjes krijgen als bij ons Mij kan
het niet schelen, ik heb er geen
voordeel meer van, maar als eens
een nieuw ordertje schrijft voor m'n
opvolger, zou ik het toch wel leuk
van je vinden als je eens aan me
dacht als ik met een kuchje met
rattenworst in m'n rugzak naar 't
front tippel.. Ik ben van plan om zo
gauw mogelijk uit te rukken. Zodra
de oproep binnen komt smeer ik hem
en krijgen Tomayne's Geconser
veerde Tongen een an&iere reiziger."
„Wel heb ik van mijn leven. Ik
laat me hangen als ik die man niet
ken," riep miss Ames ineens uit en
zo luid, dat de twee voor de geopen
de keukendeur ervan opzagen? De
gehete stoet op weg naar mevrouw
„Sneeuwvlek", was inmiddels juist
in het rijk der dienstboden gekomen.
„Zeker... hij is het.., zeg ik moet
even naar hem tóe hoor! Dat is al te
leuk!"
Ze zou vast en zeker op hem af
gestormd zijn en aldus een terrein
hebben betreden waar eeen geboren
Caiitermole zich nooit zou hebben ge
waagd. Maar deze onvergeeflijke
overtreding der Ihuiswetten werd
gelukkig voorkomen, doordat de
jonge man, die inmiddels zijn over
rompelende welsprekendheid ten
gunste van de geconserveerde tor gen
van zijn baas had beloond gezien
met een order voor zes blikken, zelf
op haar af kwam.
In zijr. hand' zwaaide hy nog met
het orderboek, waarin hij het blijde
resultaat van zijn onvermoeide po
gingen had geboekt en hij keek nog
even over zijn schouder om de edel
moedige keukenmeid een hartelijk
vaarwel toe te wuiven. Toen kreeg
hy ineens miss Ames in het vizier
en heel zyn glunderend uiterlyk
straalde in een- maximum van le
vensvreugde.
„Mr. Sharpe," schreeuwde miss
Ames uitgelaten en hard. „Wat heb
ik je gezegd, hij is het in levende
lyve!"
Eerst nu liet de jonge Sharpe alle
beloofde hl'kken tong volkomen met
rust, om zich geheel te wijden aan
het vriendelijke toneel, daar enkele
passen van hem verwijderd. Daar
stond niemand anders dan de doch
ter van zijn voornaamste afnemer.
Arabella A/mes, Arabella met een
pracht van een haardos, Arabella
met de heerlijke blauwe ogen, waar
op hij altijd verliefd was gebleven,
Arabella, die nu bij al die deftige
dames van Cattermole stond en er
veel netter uitzag dan vroeger. Ara
bella die helemaal een dame was ge
worden.
Na deze eerste blijde verwondering
over het zo onverwachte weerzien
van zijn Arabella keek de jonge
Sharpe wat verder. Zijn gedachten
bleven stilstaan bij het feit, dat Ara
bella werkelijk op „De Schuur" hoor
de, dat die dames Cattermole haar
vriendinnen en haars gelijken wa
ren geworden. Dat zy als het ware
diezelfde Arabella van hem hadden
weggerukt. Daar stonden ze, de ver
tegenwoordigers van een kaste, die
hij onder zijn kornuiten als „bour
geoisie" bestempelde, „de uitzuigers
van de werkman, de geboren vijan
den van het proletariaat", waartoe
ook hij behoorde en Arabella niet
minder. Arabella de verraadster, die
als een onderkruiper was overgelo
pen, omdat ze centen had en zich
beter kon kleden. Hij slikte iets bic-
ters in, toen hy besefte, dat uit die
kringen de man moest komen, die
Arabella eenmaal tot een echte dame
van de wereld zou maken. En even
later was hij toch weer opgelucht,
toen hij bemerkte dat het gehete
gezelschap ten slotte slechts tot Ara
bella's eigen sekse behoorde. Ze had
dus zo gezegd nog geen vryer op het
oog.
Daar stonden de drie jongedames
in hun ultra moderne sportpakken
en hun dure en verschrikkelijke
laarzen. Dan was er nog mrs. Catter
mole, kwijnend en gebukt gaande
onder een reusachtige doek, terwijl
ze steedis maar hoestte en steunde.
En dan was er tenslotte nog een
meisje, dat hij eigenlijk van heel de
verzameling nog de aardigste vond.
Maar na dit korte onderzoek zag hij
niets meer dan de zon temidden van
die fletse beweging. Die zon was zijn
meisje, het enige kind, dat zyn on
nozele en goede hart had uitverkoren.
En diezelfde zon, datzelfde lieve
meisje kwam me daar ineens op hem
af en stak hem joviaal haar hand toe.
„Ik zeg je nog eens, mr. Sharpe,
dat is een ware verrassing voor me!"
zei Arabella op de zelfde rumoerige
toon.. Doch plotseling begon ze ver
schrikkelijk te blozen. Ze had be
merkt, dat de ogen van het- gehete
gezelschap uitgezonderd die van
Peggy Delamere natuurlijk op de
meest onsympatieke manier op haar
gevestigd bleven.
Indien ze denken, diart ik me scha
men zal om goedendag te zeggen
tegen een van mijn vroegere vrien
den, omdat hij zaken doet en niet
behoort tot zo'n deftig regiment, of
z'n eigen gek zit te blokken op een
van die beroemde colleges, hebben ze
het toch glad mis hoor, dacht Arabel
la snel. Nu ze haar vroegere bewon
deraar, die haar de laatste keer zo
neerslachtig en dramatisch had ver
laten, met zo onverholen vreugde
had herkend, ging ze nog een stap
verder in haar begroeting. Arabella
Ames kon het zich niet ontveinzen,
dat ze gewoonweg krankzinnig was
van plezier, dat die opkomende maan
van een reiziger in tongen worst zo
maar ineens op „De Schuur" terecht
was gekomen. Zy maakte een drie
kwart beweging naar de gehete fa
milie Cattermole. die langzaam maar
zeker een versteningsproces onder
ging en met een grove beweging van
haar ronde arm sprak ze opdringerig
vriendelijk en luid:
„Mag ik u een zeer oude Vriend en
kennis van me ^voorstellen. Mr. Sid
ney Sharpe is een huisvriend van
mijn pappie."
De uitdaging in haar s.tem en hou
ding scheen te zeggen:
„Aljeblief. Ik heb hem volgens de
regelen def kunst aan jullie voor
gesteld. Ik zou wel eens graag zien,
of jullie aristocraten ook nog weet,
wat je aan je manieren verplicht
bent."
HOOFDSTUK XV.
ARABELLA VALT IN ONGENADE
De Cittermole's beantwoordden
deze uitdaging zó nuchter zó koel
als men slechts van hen verwacht
kon hebben.
Een bevroren buiging van de mees
teresje des huizes. Knikjes van twee
meisjes, die nog beledigender wa
ren, dan indien ze de arme reiziger
vierkant hun rug hadden toegekeerd.
Amber zei blafferig: mórge, dat
echter net zo goed uit een hondenhok
had kunnen komen.
(Wordt vervolgd.)
