Reizen in Rijnland
£3
Openluchtspel te Nieuwkuijk
„Dwaze uiting van overdreven
nationalisme11
PIONIER VAN KATHOLIEK VERZET
ZATERDAG 5 )ULI 1947
SE LEIDSE COURANT
PAGINA 3
door
Protestante kerken
in een rozentuin
„We zijn hopeloos verdwaald"
ontdekte Engeline, nadat we rondom
een half uur in het rond hadden ge
lopen. We wandelen in een kring,
want deze rozen zijn we straks ook
al gepasseerd".
,.Je vergist je, darling" zei Eg-
bert, terwijl hij het zweet van zijn
hooggewelfde voorhoofd veegde.
„Déze rozen hebben we nog niet ge
zien".
Toen raakte ook Engeline de kluts
kwijt. „Ik meende toch.klonk
het aarzelend. En toen brak de moed
en kwamen de zenuwen los. Gedrieën
zakten we neer op de rand van een
trottoir onder een rozen-schemer, ter
wijl we onze neuzen dichtknepen. Na
een half uur door de Oegstgeester
villa-parken gezworven te hebben en
niets dan rozen, rozen, rozen te heb
ben gezien, konden we de doordrin
gende geur van die bloemetjes niet
meer luchten.
Zo dikwijls had men ons reeds van
de kansel voorgehouden, lat de aar-
se geneugten, tenzij met mate geno
ten, tot afkeer, ja tot walging over
slaan. We hadden erom gelachen, ja,
er de spot mee gedreven. En ziet nu
eens in welk een treurige toestand we
door de veronachtzaming der ascese
geraakt waren. In de eerste laan de
beste, die we insloegen, waren we
verrukt geweest over de rozen.
„Heerlijk, die rozen" juichte En
geline, en stopte als een nijvere bij
haar wipneus in ieder bloemetje dat
over de heining kwispelde.
„Eén grote rozentuin, dat Oegst-
geest" prees Eduard luide.
Degene of degenen want zo-iets
kan onmogelijk uit één brein gespro
ten zijn die de Oegstgeestei villa
parken aanlegde, heeft hoogst waar
schijnlijk in zijn leerboek van de
Nat. His. de plaat met een openge
sneden schaap aanschouwd, de door
elkander krioelende darmen bestu
deerd en, van zijn teken-kruk op
springend, geestdriftig uitgeroepen:
Natura artis magistra. De natuur is
de lerares van de kunst ook bij de
stedebouw. Op die wijze, vermoeden
wij, is het wegenplan van Oegstgeest
ontstaan; het is een kronkelen, slin
geren, draaien en zwaaien en het be
staat niet dat iemand er de rechte
weg kan vinden, vermits er geen en
kele weg recht is
Is deze barokke angst voor de li-
neaal reeds voldoende om iedere
vreemdeling om de tuin te leiden,
het „meer dan voldoende" van het
school-rapport behaalden de park
bewoners zelve door allen een en
dezelfde tuinman in het leven te hou
den, een tuinman, die met de een
voud landlieden eigen, niets anders
plantte dan rozen, zwoer bij rozen,
een idee fixe had van rozen.
In de eerste rozenlaan vergeleek
Engeline zichzelf met Blancefloer er
keek van terzijde Eduard geheel ver
tederd aan, maar geleidelijk zakte de
animo voor 't een en 't ander er lie
pen we te kronkeldwalen, al neu
riënd het antieke deuntje: Bekransen
we ons met rozen eer we gaan ster
ven.
Een gemotoriseerde Samaritaan
redde ons uit de rozen woestenij, ver
kwikte ons te zijnent met thee, koek
jes, sigaren en cigeretten, en, ver
nemend, dat we op beevaart waren
naar de drie protestante kerken van
de Oegstgeester villa-parken, vond
hij het veiliger ons in zijn bestelwa-,
gen voor vleeswaren te laden en naar
de Paulus-kerk te brengen.
Bijna hadden we geschreven: St.
Paulus-kerk, maar dat is natuurlijk
een vergissing. Een vergissing, die
niet zo verschrikkelijk is. Dr. Abra
ham Kuyper-sprak, als hij in Frank
rijk was, altijd over Saint Paul en in
Londen staat recht-overeind de pro
testantse Saint Paul's-kerk. Als een
vrijzinnig predikant het door de ra
dio mocht hebben over „heilige Lu
ther" zien wij werkelijk niet in waar
om deze titel niet aan de Apostel der
Heidenen mag worden toegekend.
Maar goed: we stonden voor de
Pauluskerk zonder St. en vonden het
in ieder geval een stap in de goede
richting, dat het geen Wilhelmina-
Juliana- of Willem de Zwijger-kerk
was. Bij zulke dynastieke verering
vergeleken dunkt ons een normale
heiligen-verering erg ongevaarlijk.
De Paulus-kerk door Ferd. Jant-
zen in 1932 gebouwd is een krui
sing tussen een dorps- en een stads
kerk, en aangezien dat juist de be
doeling was, is ze zeer geslaagd.
Midden in een royale tuin ge
plaatst, komt het van gele steen op
gebouwde tempeltje met zijn merk
waardige, door contreforten versterk
te zij-gevels, vol-op tot zijn recht.
De toren, die eer wegduikt dan op
steekt tussen de scherpe dakvouw, is
gedekt met een Fries zadel van ko
per, welk materiaal het helaas ver
roest om te verroesten. De architect
had er toch vast op gerekend. Zo'n
groen uitgeslagen en beschimmeld
dak zou veel beter harmoniëren met
de gele steen. Misschien dat door che
mische hulpmiddelen een kunstma
tige roest gekweekt kan worden.
Op de spits kraait niet de haan,
doch buitelt een vis De vis is een
zinnebeeld, dat ook in katholieke ker
ken veelvuldig wordt gebruikt. Zijn
herkomst is te vinden in de geheime
figuren-taal van de catacomben en
beduidt daar en ook hier) de naam
van Christus als Verlosser en Zalig
maker. Het is dus een loffelijk idee
deze naam-in-zinnebeeld op het hoog
ste topje van een christelijke kerk te
zetten. Of door de vis zo uit zijn ele
ment te brengen te zelfder tijd de
symbolische betekenis van deze ge
heimtaal niet nog geheimzinniger tot
onbegrijpelijk toe wordt?
Symboliek mag inspanning van de
geest vragen, zij mag toch niet zo
geschreven handleiding bij zich er
achter kan komen. Architect Jantzen
heeft veel symboliek in zijn kerk op
genomen de heilige getallen 3 en
7 zijn er verwerkt in de herhaalde
zeventallen ramen en in de drie-tre
den bij de Avondmaalstafel maar
het is m;t deze symboliek zo, dat wie
er niet van houdt, er ook niet door
gestoten wordt. Een vorig hervormd
geslacht zou van een dergelijke ge
tallen-taal niets moeten hebben en
er zijn nog vele protestanten, die een
rijker en liturgische ontwikkeling
van hun eredienst argwanend bekij
ken.
Van ruimer gezichtspunt uit zijn
de gebrandschilderde ramen in deze
kerk een evolutie, hoewel men eerder
zou kunnen spreken van een revolu
tie. Revolutie, naar de strikte zin van
het woord genomen, betekent immers
terug-wenteling. In deze namen be
speuren wij een hervorming van de
Hervorming, de aarzelende en om
zichtige terugkeer op een standpunt,
dat sommigen nieuw mag schijnen,
doch in werkelijkheid zo oud is als
de Rots van Petrus.
Ook de ramen moet men bezichti
gen met een tekst-boekje bij zich en
zelfs dan blijft vaak de symboliek
van dit glas ondoorzichtig. In de ra-
men-zeventallen is een kleurige fran
je van plaatjes opgenomen, die te
ener zijde de steden uitbeelden, waar
Paulus gewoond en gearbeid heeft
(Tarsus, Athene, Rome, een schip op
zee, enz.); te anderer zijde de ver
breiding van het Woord Gods in de
moderne tijd, aanschouwelijk voorge
steld in wolkenkrabbers, zeeschepen,
Indische huizen en zo meer, waarbij
telkens het getal drie is aangehouden.
Boven deze plaatjes-reeks (knap sa
mengevat in schematische gedron
genheid) wieken en wentelen lijfloze
vleugels uit, die de prediking be
duiden.
Het meeste opzien heeft echter het
„Paulusraam" gebaard, dat, als men
goed kijkt, de bekering van de Apos
tel op de weg naar Damascus uit
beeldt. In de hoogte straalt een kruis
in glorielicht. terwijl heel beneden
een neergeknielde Saulus ligt, die
met de hand zijn oog tracht te be
schutten voor de verblindende klaar
te. Een puntige ster tussen beide
moet een vertolking in lijnen bete
kenen van de Stem, die uit den hoge
sprak: „Het valt u hard terug te slaan
tegen de prikkel (Hand. 9,5). In de
begeleidende ramen de ruiterij, waar
mede „Saulus" nog altijd ziedend van
dreigementen en moordlust tegen de
leerlingen des Heren" naar Damas
cus reisde.
Het spreekgestoelte van de dominee
doet denken aan een ambon uit een
oud-christelijke kerk; alleen was daar
de ambon niet in 't midden maar ter
zijde van het altaar geplaatst. Vóór
het spreekgestoelte een vast Avond
maalstafel en een vast, in zilver uit
gevoerd doopbekken met op de dek
sel een gedreven vis, welk symbool
hier natuurlijk en bovennatuurlijk
precies op zijn plaats is.
Een vast Avondmaalstafel ont
breekt in de Gereformeerde kerk.
Toen we deze tempel bezochten, was
de kosteresse juist bezig de tafel op
te zetten, welke, zoals men behoort
te weten, viermaal per jaar wordt
aangericht Deze gereformeerde kerk
is een ontwerp van de Oegstgeester
architect Kraan en gebouwd in 1934.
Ook dit is een goedgeslaagde kerk,
ofschoon ze van buiten gezien meer
dak dan muur is. De reusachtige da
ken dalen af op lage muurtjes en het
geheel maakt daardoor de indruk
alsof de rest van het gebouw een
twintig meter in de grond begraven
zit. Er kraait een ruiende haan op
een priem-spits torentje, dat ook al
niet roesten wil. Bloembakken met
rode en roze geraniums aan weers
kanten van de ingang lokken de ge
lovigen tot betreden van de hoge
ruimte, die verlicht wordt door ra
men in velerhande kleuren, welke
niet tot een vast omlijning komen.
Hier is eveneens de preekstoel opge
bouwd tot een mahonie-roud bescho
ten ambon en tevens is er een vast
zilveren doopvont met het rand
schrift: „Want u komt de belofte toe
en uwen kinderen" (Hand. 2,39).
Vroeger vergaderde de Gerefor
meerde gemeente (die wij maar lie
ver als één geheel beschouwen) in de
Willem-de-Zwijger-kerk. waar nu het
Woord in vrijzinnige uitleg gepredikt
wordt. De naam Willem-de-Zwijger-
kerk staat goud-geletterd in de voor
gevel door de gereformeerden aan-
reeds door de gereformeerden aan
gebracht. De Prins was voor zijn tijd
inderdaad een zeer vrijzinnig man,
maar wij denken dat hij deze verhef
fing van zijn persoon erg vreemd zou
hebben gevonden. Als er dan een
naam aan een kerk gegeven moet
worden, is een Pauluskerk ons toch
sympathieker, bij alle waardering die
wij voor de Vader des Vaderlands
hebben.
Het Zwijger-kerkje zou met zijn
rietendak en rieten toren-kapel even
goed in de Afrikaanse missie passen.
Zo knus als het van buiten is, zo kaal
van binnen. De enige versiering is
een bruin-fluwelen voorhangsel op
de Bijbel-lezenaar, waarop het Chris
tus-monogram is geborduurd, ge
flankeerd door de Alpha en Omega,
de begin en eindletters van het
Griekse alphabet, een zinspelling op
het Boek der Openbaring 1,8. De
tekst, die ook in katholieke kerken
duizenden malen wordt toegepast,
ook in de Pauluskerk in het tapijt
onder de Avondmaalstafel is gewe
ven verenigt Katholieken, Hervorm
den, Gereformeerden en Vrijzinnigen
in een reikhalzend uitzien naar de
Wederkomst des Heren: Ik ben de
Alpha en Omega, zegt God de Heer,
Hij die is, en die was, en die kómt:
de Almachtige."
Rijkswaterstaat onderhoudt zijn spul
len. Om roesten te voorkomen
worden telkenjare de enorme deuren
der uitwateringssluizen in de afsluit
dijk geteerd. Bij tweeën tegelijk wor
den de deuren gedemonteerd en in
een speciaal daartoe ingerdicht toe
stel vlak gelegd., zodat men ze een
goede behandeling kan geven. Ar
beiders van Rijkswaterstaat bezig met
het teren der deuren van de uitwa-
teringssluiten te Den Oever.
„WIJ OFFEREN"
HYPOTHEKEN
en voor alle andere zaken
op het gebied van on
roerende goederen
3ouw-en Makelaarsbedrijf
v.da Drift
Een gevaarlijke
pantalon
De 23-jarige J. Barg te Vlaar-
dingen is het slachtoffer gewor
den van een wel zeer eigenaar
dige ontploffing. Toen B. een lu
cifer afstreek om zijn sigaar aar.
te steken, weerklonk een hevige
explosie, waardoor twee deuren
en verscheidene ruiten werden
vernield. De kleding van B.
stond in een oogwenk in lichter
laaie. De man snelde naar bui
ten, waar buren met water zijn
I. randende kleren konden doven.
Met ernstige brandwonden is
slachtoffer naar het ziekenhuis
vervoerd.
De verklaring bleek uit een di
rect door de recherche ingesteld
onderzoek. B., die werkzaam was
op een chemische fabriek te Per
nis, had uit deze fabriek enige
lappen vilterdoek weggenomen
en daarvan een pantalon laten
maken, die hij nog maar een
c.ag droeg. Het doek bevatte
sterk explosieve stoffen en ge
leek op geel schietkatoen. Toen
Barg de luficer aanstak, is ver
moedelijk een vonkje op zijn
croek terecht gekomen met voor
noemd gevolg.
In verband met dit ongeval,
wijst de politie te Vlaardinger.
een ieder op het gevaar van het
bezitten van dergelijke stoffen.
In de stralende, maar ook wel
wat overdadige zomerzon, had de
eerste opvoering plaats van het
Openluchtspel „Wij Offeren", dat ge
durende 3 uur de aandacht gespan
nen hield van het talrijk opgeko
men publiek. Onder de autoriteiten
merkten wij o.a. op Zijn Excellentie
Minister Gielen, de Hoogw. Heer
Prelaat van Berne, de Hoogw. Heer
Abt Franc. Janssens, de Commissa
ris van de Koningin in Noordbra
bant, dr. de Quav, dr. van Veldho
ren, lid van de 2e Kamer, leden van
de Provinciale Staten van Noord-
Brabant, de burgemeesters en pas
toors uit de omgeving.
Op de eerste plaats is dit spel een
godsdienstig spel, een belijdenis van
het hoogste van ons christendom,
een jubelende getuigenis van het
grote gebeuren der H. Mis. Het is
werkelijk treffend in deze chaoti
sche tijd zulk een godsdienstige
overgave te aanschouwen van een
grote groep spelers (ongeveer 300),
die zich zonder voorbehoud met en
thousiasme werkelijk geven aan hun
taak. Van het begin tot het einde
weet dit spel te boeien en de aan
dacht bijna ademloos gespannen te
houden. Dat in dit spel geen tussen
pauze voorkomt, is een grote ver
dienste en dat deze pauze door het
publiek niet als een gemis wordt
gevoeld, is een bewijs te meer van
de spanning, die dit spel weet te
wekken. Het is dan ook een feest
voor oog en oor. De gregoriaanse
gezangen, op zo verdienstelijke wij
ze uitgevoerd door een Nijmeegs
koor o.m. gevormd door studenten
der R.K. universiteit, verdienen alle
lof. Maar ook de spelers zelf weten
hun zangen en voordracht leven te
geven.
Een feest ook voor het oog wat
een heerlijk kleurenspel, wat een
afwisseling in groepering; de met
natuurlijke eenvoud uitgevoerde
gloriadans der engeltjes rond
HET PLAN MARSHALL EN DE SOWJET-UNIE
Truman over de
Parijse conferentie
In een te Charlotteville gehouden
redevoering heeft president Truman
de weigering van de Sowjet-Unie
om deel te nemen aan het opstellen
van een plan tot herstel van Europa
en in te gaan op het aanbod van
Marshall „een dwaze uiting van het
verst gedreven nationalisme" ge
noemd.
„Sommige landen, zei de presi
dent, onthouden hun steun aan her
stelplannen op grond van de over
weging, dat deze inmenging van
sommige landen in de binnenlandse
aangelegenheden van andere landen
zouden betekenen. Dit is een even
grote drogreden als wanneer iemand
zou weigeren voor een voordelige
transactie een compagnonschap aan
te gaan, omdat dit inmenging in zijn
particuliere zaken zou betekenen.
Na twee wereldoorlogen zouden de
staten toch zeker geleerd moeten
hebben, hoe dwaas 't is het nationa
lisme zo ver te drijven, dat coöpera
tieve economische planning voor
een vreedzaam herstel in de staten
onderling wordt tegengewerkt."
Truman viel eveneens, zonder de
Sowjet-Unie bij name te noemen, de
landen aan, die per radio op geor
ganiseerde wijze wantrouwen en
haat zaaien tegen de naburen. De
eerste stap tot het beëindigen van
onwetendheid en achterdocht zou
het stopzetten van propaganda-aan-
vallen op andere landen zijn. De
tweede stap zou zijn het slechten
van de scheidsmuren, welke het ver
strekken van inlichtingen, de ver-
JOACHIM GEORGE LE SAGE TEN BROEK
Wie de naam van het
oude stadje Grave aan de
Maas hoort noemen, denkt
onwillekeurig aan die gro
te Katholieke Nederlander,
die daar begraven ligt:
Joachim George Le Sage
ten Broek.
En speciaal in deze da
gen, wanneer wij het feit
herdenken, dat hij honderd
jaar geleden, 11 Juli 1847,
in Grave overleed, gaan
onze gedachten uit naar
het grote werk, dat door
hem begonnen is en waar
aan hij al z'n krachten ge-
gegeven heeft: de emanci
patie der Nederlandse Ka
tholieken. Want het was
toch déze man, die zich als
levensdoel had gesteld, de
Katholieken van zijn tijd
wakker te schudden uit
hun geestelijke slaap en
hen los te maken „e man-
cipio", d.i. uit de knellen
de greep van de protestant
se overheersing. Le Sage,
de emancipator, die harts
tochtelijk en zonder aan-
ziens des persoons opkwam
voor de rechten van zijn
geloofsgenoten, die immers
steeds zgn. als achterlijke
wezens op alle gebied in
het openbare leven werden
ten achter gesteld.
In onze tijd beschikken
Nederland over een
duister zijn, dat men slechts met een goede kathol'eke pers, een
eigenradio-omroep, zelf
standige organisaties in
velerlei schakeringen enz.
Wij vinden dat gewoon
en bijna vanzelfsprekend.
Maar deze gedachte brengt
het gevaar met zich mee,
dat wij niet meer kunnen
waarderen, wat een werk
en offers het gekost moet
hebben, eer het zover was.
Een honderdvijftig jaar
geleden betekenden de ka
tholieken in Nederland
niet veel, of beter: moch
ten zij niet veel betekenen,
want het zgn, calvinistische
Nederland kon niet dulden,
dat „bijgelovige" elemen
ten op het openbare leven
invloed zouden uitoefenen.
In dit licht bezien be
wonderen wij nog meer Le
Sage, die zonder meei de
ze „hechte traditie" durfde
aan te tasten, vooral wan
neer wij bedenken, dat hij
de zoon was van een be
kende en zeer welspreken
de dominee in Rotterdam.
In die tijd bestond er
blijkbaar geen groter
kwaad dan over te gaan
tot het katholieke geloof,
en wij kunnen ons derhal
ve indenken, met welk een
haat en spot de jonge Le
Sage bejegend werd, toen
het bekend werd. dat de
dominees-zoon zich met de
„Papen" had ingelaten en
zich tot hun geloof had be-
kc L
Deze bespotting deed
hem echter nog mee. be
sluiten de strijd op te ne
men voor het rech'; van
katholiek Nederland. Zijn
grootste daad, die de eerste
stoot gaf voor een fanatiek
verzet, was wel de uitgave
van zijn boek: „De voor
treffelijkheid van de leer
der Roomsch-Catholyke
Godsdienst".
De hatelijkheid, waarme
de dit werk door niet-ka-
tholieken werd ontvangen,
was voor hem wel hcbes
te bewijs, dat het recht aan
zijn zijde was, en spoedig
richtte hij het tijdschrift
op: De Godsdienstvriend,
waarin hij vele jaren lang
de katholieke leer verde
digde.
Zijn toenemende blind
heid en het feit, dat zijn
tegenstanders kans hadden
gezien hem gevangen te
doen zetten, konden niet
verhinderen, dat zijn werk
zaamheid nog groter werd.
Geschrift op geschrift volg
de, en zelfs de totale blind
heid, die hem na zijn
gevangenschap overviel,
weerhield hem niet te blij
ven werken voor onze
emancipatie. Trouw ge
steund door zijn prote
stantse! vrouw en later
ook door zijn pleegzoon
werden zijn werken van
uit Grave, waar hij zich
gevestigd had, door heel
het land verspreid. En met
succes. Overal ontwaakten
de katholieken uit die stille
berusting, waarmede
zich gedurende meer dan
twee eeuwen een minder
waardige behandeling had
den laten welgevallen, en
namen zij deel aan het ver
zet, begonnen door hun
pionier: Le Sage ten Broek.
Daarom is het goed, bij
de herdenking van Le Sa
ge's sterfdag, met eerbied
het schijnbaar bovenmen
selijke werk te herdenken
van deze man, die door
Mgr. van Vree terecht ge
noemd werd: Geschenk der
Voorzienigheid.
Wij mogen dan ook ver
wachten, dat het niet en
kel bij een herdenking
blijft. De beste manier om
hem en vooral zijn werk
te herdenken is: zijn stre
ven voort te zetten.
Ons werken zal in de
geest van Le Sage ten
Broek moeten getekend
blijven met de vertrouwde
woorden: Vindicamus he-
reditatem patrum nostro-
rum wij handhaven het
erfdeel onzer voorvaderen.
KWIEJELMO.
spreiding van gedachten en het rei
zen in de weg staan. De laatste
stap: samenwerken met andere lan
den, die ernstig er naar streven om
een vriendschappelijke verstand
houding onder de mensen te bevor
deren.
Truman verwacht niet, dat alle
landen met verschillende geschiede-
instellingen en economische
verhoudingen het over gemeen
schappelijke idealen en politieke
werkwijze eens zullen zijn. „Het is
echter niet te veel gevraagd, dat de
staten, ieder binnen zijn eigen
grenzen, de voorwaarden zouden
scheppen voor de groei van een
wereldharmonie."
„Ons doel moet niet zijn vrede in
onze tijd, maar vrede voor alle tij
den," aldus besloot president Tru
man zijn rede.
Russische weigering van geen
invloed.
Welingelichte kringen te Washing
ton verklaren, dat de rede van Tru
man kan worden opgevat als -een
nieuwe verzekering aan Engeland
en Frankrijk om voort te gaan met
de uitvoering van het plan van
Marshall en als een mededeling, dat
de weigering der Sowjet-Unie in
het geheel geen invloed heeft gehad
op de fundamentele politiek der
V.S. ten aanzien van deze aange
legenheid.
NEDERLAND EN HET PLAN
MARSHALL.
Officieus verneemt het A.N.P.,
dat de Nederlandse regering gaarne
een uitnodiging zal aanvaarden voor
de voorgestelde conferentie van 22
Europese landen, welke in Parijs zal
worden gehouden op 12 Juli e.k.
Gisteren had de regering nog
geen uitnodiging ontvangen. Voorts
wordt vernomen, dat de Nederland
se regering teleurgesteld is door het
mislukken van de Parijse conferen
tie en door het feit, dat het blijk
baar niet mogelijk was geweest om
tot samenwerking te komen.
Triomphator Christus het is
moeilijk te beschrijven en het zijn
momenten, die men niet licht zal
vergeten. Men weet waarlijk niet,
wat het meest te bewonderen.
Voortdurend volgen de taferelen el
kaar op, die stuk voor stuk als
hoofdmomenten zouden aan te dui
den zijn. We denken aan de avond-
maal-scène, het fijne tafereeltje van
de troostengel in de Hof van Olij
ven, de Apostelen in de hof, Chris
tus aan het kruis, de „Communie",
goddelijk bruiloftsfeest, en tenslotte
de kroning van Christus onder het
mooie gezang, gedeelte van Caplet's
Gloria, zo verdienstelijk uitgevoerd
door het gemengd koor, waaronder
de hulde der engeltjes met als slot
de kroning.
Waarlijk kunnen we hier spreken
van een groot en schoon gebeuren,
niet alleen voor de streek maar
voor het gehele land. Het gebeuren
is dan ook nationaal te noemen, ge
tuige de hoge belangstelling uit re
geringskringen. getuigen ook de tal
rijke aanwezigen van heinde en ver.
Maar ook in de gevolgen. De op
zet, die namelijk bij dit spel voor
zit, is een „fonds" te vormen voor
de Nationale Bibliotheek van geeste
lijke Lectuur. Alom wordt bij hen,
die dieper gaan dan het alledag-
leven, de behoefte gevoeld aan ver
heffende lectuur, die ons de schoon
heid en grootheid van ons geloof
leert beseffen.
Vanuit alle middens gaat er heel
diep 'n verlangen op. uiting van
onvrede met het oppervlakkige, een
honger naar beter leven, een hon
ger naar God. Een sociale werkster
uit een van onze interneringskam
pen roept dringende medewerking
om geregelde, geestelijke lectuur.
Zelfs daar die innerlijke roepstem..
Wij kunnen aan die verlangens vol
doen en de Paters van klooster Ma-
riënkroon zullen aan die verlangens
voldoen. Een geregelde lecluur-uit-
lening gratis - van geestelijke
boeken over geheel Nederland, dat
is hun ernstig streven, dat gedeel
telijk reeds io uitvoering is.
Dit spel wil de Paters een krach
tige steun in de rug daartoe geven
en een bezoek aan dit spel geeft U,
behalve enige uren van onvergete
lijk geestelijk genot, bovendien de
voldoening een schone zaak ge
steund te hebben.
Op de Zondagen 6 en 13- Juli, tel
kens om 3 uur, hebben er heropvoe
ringen plaats, die, als het weer de
zelfde medewerking blijft verlenen,
eenzelfde belangstelling zullen heb
ben
DISTRIBUTIENIEUWS
DET BOTERRANTSOEN VOOR
KINDEREN VAN 4 T/M 15 JAAR.
Met ingang' van 20 Juli zal het
boterrantsocn voor kinderen van 4
t/m 15 jaar weer op het oude peil
worden teruggebracht, t.w. 125 gram
per 14 dagen, naast 375 gram mar
garine/vet.
Zoals men weet, is onlangs het
rantsoen boter voor deze groep ver
hoogd, uiteraard met een gelijke
vermindering van het margarine-
vetrantsoen, omdat de boterpositie
daartoe mogelijkheid bood. De rant
soenwijziging hield in, dat het 14-
daagse rantsoen voedingsvetten voor
deze kinderen uit 250 gram boter en
250 gram margarine/vet bestond.
Een zo gelijkmatig mogelijke bo-
terverstrekking in het komende
winterseizoen maakt bovengenoem
de wijziging noodzakelijk, zo wordt
ons van de zijde van het ministerie
van Landbouw, Visserij en Voedsel
voorziening medegedeeld.
BEWIJZEN VOOR INSCHRIJVING
VOOR FIETSBANDEN.
Het Centraal Distributiekantoor
deelt mede, dat de „inschrijvingsbe-
wijzen voor rijwielbanden" welke
thans door de distributiediensten wor
den uitgereikt, geen recht geven op
het kopen van banden.
Te zijner tijd zal bekend gemaakt
worden op welke wijze men door
middel van deze inschrijvingsbewij-
zen in het bezit van banden kan ko
men.
INDRAPOERA MET EVACUE'S
EN MILITAIREN UIT INDIë TERUG
Donderdagavond laat is te Rotter
dam aangekomen het motorschip In-
drapoera van de Rotterdamse Llyod.
dat op 8 Juni uit Batavia was ver
trokken. Aan boord bevonden zich
253 burgérpassagiers, o.w. vele eva-
cue's, 121 onder-officieren van de
Kon. landmacht en 148 mariniers.
Voorts 453 Duitse, Hongaarse en
Oostenrijkse mannen en vrouwen,
ex-geïnterneerden, uit Indië uitge
wezen. Gistermorgen om 8 uur be
gon nadat de Niwin de militairen
verrast had met de aanbieding van
kersen en, terwijl de marinierskapel
der Kon. marine onder directie van
de 1ste luitenant der mariniers Gijsb.
Nieuwland zich deed horen, de ont
scheping. In de loods Holland op de
Lloydkade boor de band Nederland-
Indië kersen en andere versnaperin
gen aan. Dames van het comité „Rot
terdam en de mariniers" reikten
herinneringsspeldjes uit. Omstreeks
half twaalf waren de laatste forma
liteiten vervuld en vertrokken de
laatste autobussen om de militairen
huiswaarts te brengen.
Voor de dames. Deze foto toont
een zeer geslaagd ensemble in zwart
witte uitvoering. Opmerkelijk is de
knoopsluiting op jasje en rok. Vele
ontwerpers schijnen daar dit seizoen
een grote voorliefde voor te hebben.