'Het zit in je of het zit niet in je'
ekker trillen met je billen op raimuziek
KUNST CULTUUR
Het bier is duur geworden op gratis Parkpop krekel die
alles m cie
war stuurt
Integratie met een vette
Marokkaanse knipoog
uier de Caluwe
t naar Brussel
yens wint
e scompetitie
gse prijs
r beeldhouwer
elconcours
r Gnodde
ziekgebouw
int sterk
Bij het Levenslied van Perry Zuidam komt iedereen pas goed los
R5
ival Global Experience bij Volkenkunde komt langzaam op gang
jRDAM - Het nieuwe Mu-
a ;bouw aan 't IJ heeft sinds
ij jebruikname drie maan-
d gleden ruim 30.000 bezoe-
etrokken. Dit aantal heeft
rwachtingen overtroffen,
ik zondere zaalakoestiek, ar-
tuur en ligging van het
a w werden in binnen- als
n ïland geroemd. De bezoe-
m room kwam op gang met
'e jlconcerten in april en
i bereikte een voorlopig
°epunt met de zeer goed
hte concerten en theater-
;c|ellingen van het dit week-
afgesloten Holland Festi-
>am - Peter de Caluwe,
artistieke zaken van De
ïdse Opera, wordt per
*uJ7 algemeen directeur
eKoninklijke Schouwburg
issel. Hij krijgt daarmee de
over een van de belang-
operahuizen van Europa,
a' vendien jaarlijkse e
aantal Nederlandse ope-
I ebbers trekt.
- Voor het eerst in de
n edenis heeft een Neder-
,rde prestigieuze Eurovi-
oung Dancers Competi-
hi Warchau gewonnen.
Nuyens danste 'Sna-
t^e', een choreografie van
van Berkel. Aan de
arlijkse competitie doen
dansers in de leeftijd van
20 jaar mee. Milou Nuy-
Lideert aan de Rotterdam
sacademie.
kAG - De Cultuurprijs
ran de stad Den Haag is
eend aan beeldhouwer
le Vries. Hij krijgt de on-
iding voor zijn uitzon
prestaties als kunste
zijn belang voor de
n Den Haag als cul-
id. De prijs bestaat uit
van 25.000 euro, dat
'orden besteed aan een
nstproject in Den
>r - Het Schnitgercon-
an het Internationaal
sstival Holland in Alk-
dit weekeinde gewon-
or Lubbert Gnodde. De
ander won ook met
icht de publieksprijs.
werd de Finse RiiJdca
inen en derde haar land-
Christian Ahlskog.
door Sandra Put
den haag/gpd - Op de vijfen
twintigste Parkpop in het Haag
se Zuiderpark waren gisteren
vele malen meer hekken en be
wakers dan in 1981. Het bier en
de snacks waren zelfs meer dan
tien keer zo duur. Het crowd-
surfen is al een tijd in de ban.
Wiet verkopen mag niet meer.
En dan al die sponsors die de
hele tijd genoemd moeten wor
den... Nee, Parkpop 2005 was
niet te vergelijken met 'vroe-
gah'. Maar één ding is altijd
hetzelfde gebleven: Parkpop is
een festival voor een massapu
bliek.
De jeugd-van-nu ging uit z'n
dak bij Ali B., zelfs al praatte de
rapper meer dan hij rapte op
muziek. Ali speelde weer met
het publiek, maakte grapjes, en
gebruikte zijn optreden weer
eens om de carrières van zijn
neef Yes-r en MC Aldrin te hel
pen. Jammer, want bij Ali B.
zou je wel eens wat meer willen
horen dan zijn eerste hit Wat
zou je doen' met die twee vin
gers in de lucht om respect uit
te beelden.
De jeugd-van-toen ging los bij
veertig minuten Haagse
Beatnach, met voormalig Gol
den Earrings-zanger Frans
Krassenburg ('Sound of a screa
ming day') en Cashmere met
Jody Pijper ('Love's what I
want'). Johnny Lion kreeg luide
bijval voor zijn vrolijke oer-hit
'Sofietje' - Zij dronk ranja met
een rietje.
Voor liefhebbers van Neder
landse rock was er De Dijk, in
clusief een duet van Huub van
der Lubbe met Frédérique Spigt
en daarna de gothic-band Wit
hin Temptation.
De Engelse band Killing Joke -
'Wardance', 'Love like blood' -
was uitgenodigd omdat de
groep ook op de eerste editie
van Parkpop in 1981 was. Zan
ger Jaz Coleman bracht met een
beschilderd gezicht en een
angstaanjagend stemgeluid
rauwe teksten vol cynisme op
een tapijt van beukende drums
en harde gitaren.
De Noor Thomas Dybdahl en
de Haarlemse hiphop-formatie
Relax kregen niet waar ze recht
op hadden. Ze moesten het fes
tival openen en kregen door het
vroege tijdstip veel minder pu
bliek dan ze verdienden. Zeker
Relax, dat veel van het dit jaar
verschenen album 'Odeur De
Clochard' speelde. Rapper Lle-
wy Is Sel weet normaal gespro
ken als geen ander het publiek
op te zwepen, maar dat publiek
moet er dan wel zijn. Geen op
timale programmering.
Een verkeerde keuze was ook
het tegenover elkaar zetten van
Gabriel Rios en de Tokyo Ska
Paradise Orchestra, allebei
brengers van vrolijke feestmu
ziek. De in België wonende
tekstschrijver en zanger Rios
bracht met zijn achtkoppige
band een aanstekelijke mix van
latin, rap, salsa en hiphop. De
energie van de geboren Portori-
caan en zijn conga's, trombone,
piano en trompet was zo groot
dat het normaal gesproken stij
ve festivalpubliek zowaar begon
te dansen.
Bij de in blauwe pakken gesto
ken mannen van het Tokyo Ska
Paradise Orchestra bleven ook
weinig mensen stilstaan. De Ja
panners die ska brachten als
een big band, waren een grote
verrassing in de programme
ring, die verder muzikaal gezien
nogal voorspelbaar was, inclu
sief Fish en Elvis Costello.
Aan 't IJ.
door Susanne Lammers
leiden - Als de mate waarin er
gedanst wordt bepalend is bij de
finale van het Leids Festival van
het Levenslied, dan hoefje het
juryberaad niet af te wachten.
Perry Zuidams eerste finaleliedje
(Johnny Hoes' 'Jou herken ik met
gesloten ogen') gaat er al in als
ouderwetse boterkoek, maar bij
zijn tweede liedje komt letterlijk
iedereen in beweging.
'De avond is nog jong' zingt
Perry en een paartje, samen
minstens 150 jaar, laat heel in
nig zien hóe jong dan wel. Op
de Beestenmarkt, onder de
lichtmast vol poëzie stapt hij uit
zijn scootmobiel en samen
dansen ze vol overgave. Net als
toen.
De finale van de zevende editie
van het Leids Festival van het
Levenslied vond dit jaar voor
het eerst plaats in de buiten
lucht. Op de Beestenmarkt, na
een lange dag van voorrondes
op drie verschillende plekken in
de stad. Bij de Grote Beer stre
den de vertolkers van het le
venslied met eigen interpreta
tie, op het Stadhuisplein werd
het authentieke levenslied uit
gezongen en op het hoofdpodi
um klonk het hedendaagse le
venslied. Maar ook op de
markt, want in bootjes vanwege
de Leidsche Waterdagen, vent
ten de deelnemers hun liederen
uit.
Van elke categorie mochten er
twee door naar de finale, die
opgeluisterd werd door het pre
senterende duo 'Henny en Na-
tasch' en niet te vergeten Han-
ny, die het juryberaad vol zong.
Hanny zong naast haar grote
hit ook een (in de geboortestad
van de Zangeres zonder Naam)
toepasselijke Mary Bey-medley
en haar nieuwste liedje 'Ga met
me mee'. Henny en Natasch
zorgden voor een in-Leidse
stemming met vilein commen
taar in een joviaal jasje.
Het Festival van het Levenslied heeft zijn eigen enthousiaste fans. Lekker meedeinen op de smartlappen. Foto: Taco van der Eb
Perry Zuidam won dus de nieu
we, nog naamloze, bokaal, een
niet heel stevige constructie van
kleurig rood en oranje. Anders
dan bij de tweede- en derde
prijswinnaars motiveerde de
jury zijn beslissing niet, maar
zoals Leidse Kees recht voor
zijn raap stelde: 'We wisten het
eigenlijk meteen. Het zit in je of
het zit niet in je.'
En Perry heeft het. Stem, tech
niek en flair, waarmee het le
venslied stijlvast kan laten stra
len. Het klinkt wellicht een
beetje te gelikt, maar het klinkt
wel goed.
Wie het ook had was het trio
'Ranzig', drie prachtig overdres-
ste meiden uit Spijkenisse, die
het publiek veroverden met
naar zoekende middelbare
vrouwen toegeschreven klassie
kers. Met 'Een beetje verkeerd'
en 'Bij de Edah' (op Jacques
Herbs 'Manuela', inclusief dra
matische wending) kregen ze
een zeer terechte tweede prijs.
Toch eigenlijk wel gemist bij de
winnaars werd Willem Bey, de
neef van. De Leidenaar zong
hartverscheurende liedjes van
zijn vader Jerry, subtiel klein
begeleid. Het levenslied in opti
ma forma, zeg maar. Het droe
vige 'Er staat in mijn tuin een
graf met een steen', over zijn
hond die zijn kindje uit een
brandend huis redde (met re
gels als: 'de vlammen hadden
hem tot stervens toe verwond'),
en het melancholieke 'Het
steegje' waren juweeltjes waar
de sfeer het nog gemakkelijk
wint van de basdreun.
maandag 27jui1i 2005
theater recensie
Maarten Baanders
Voorstelling: 'Mulan',
leerlingenuitvoering Balletschool Mirjam
Ouwerkerk. Gezien: 25/6, Stadstheater,
Zoetermeer.
China is het land van verfijning
en elegantie. Maar ook van krij
gers en massale veldslagen. Het
land van machtige keizers en
grote draken, maar ook van ro
mantiek en kleine lieve dieren.
Het is allemaal te zien in 'Mu
lan'.
De leerlingen van Balletstudio
Mirjam Ouwerkerk uit Hazers-
woude geven een mooi en niet
zonder humor uitgewerkte ver
sie van de oude Chinese legen
de over het meisje Mulan, dat
met haar grootmoeder bij de
koppelaarster langsgaat in de
hoop spoedig te trouwen, maar
uiteindelijk in het leger terecht
komt om, vermomd als man, te
vechten tegen de Hunnen.
'Mulan' is een mooie menge
ling van kleurrijke groepsscènes
en karakteristieke solorollen.
Grootmoeder haalt een geluks-
krekel voor Mulan. Je ziet met
een hoe lief, maar ook hoe on
deugend die diertjes zijn. Op de
terugweg worden ze verrast
door een massa paarden, in een
schitterend relaxed uitgevoerde
tapdans, waarin het getik van
paardenhoeven rondspat. Tap
dans wordt vaker met fraai ef
fect gebruikt. De soldaten hou
den marsen en oefeningen en
betuigen met tikkende zolen
gehoorzaamheid aan de keizer,
die de tapdans eveneens goed
beheerst.
De klassieke balletscènes wor
den helder en met zwierigheid
uitgevoerd. Een paar keer wordt
het contrast tussen het serieuze
ballet en kleine grapjes mooi
uitgebuit. Terwijl de bruiden bij
de koppelaarster ernstig bewe
gen, gooit het leuk gespeelde
gelukskrekeltje de boel op een
vertederend ondeugende ma
nier in de war. Mulan kan het
huwelijk wel vergeten.
Dan volgt een mooi gedanst fa
milietafereel. Mulans vader
moet in het leger, maar is te
zwak. Ontroerend èn komisch
is het als Mulan met haar krekel
besluit in plaats van haar vader
het leger in te gaan. Ook later,
als Mulan hulp van een kleine
draak krijgt, is het spel van het
meisje en haar twee helpertjes,
grappig. De kwetsbare Mulan
vindt maar moeilijk haar draai
in het ruwe soldatenleven en,
hoe edel haar rol daar ook is, de
overwinning brengt ze niet. De
massale legerscènes vormen
een prachtige show. Hoewel de
reeks groepsdansen na de pau
ze wat aan de lange kant is, ver
laat je de zaal met een goed ge
voel. Je bent even helemaal in
Chinese sfeer geweest en hebt
een avontuur gezien dat je niet
gauw vergeet.
theater recensie
Wijnand Zeilstra
Voorstelling: stand up comedy in het
kader van het festival Global Experience.
Gezien: 26/6, schouwburg Leiden.
Alledrie noemen ze het beladen
woord regelmatig: integratie.
Maar dan wel met een Marok
kaanse knipoog en dus juist
zonder die kenmerkende bela
denheid, want ze zijn stand up
comedians met een Marok
kaanse achtergrond. Hun op
treden vormt de vrolijke afslui
ting van het festival 'Global Ex
perience 2005: Marokko Swingt!
met optredens van het duo
Sjaak en Hassan, Soundos Tou-
mi en Rachid Larouz.
Soundos Toumi blijft helaas
nog in de categorie 'veelbelo
vend' steken. Direct al bij haar
opkomst op het podium blijkt
deze lange Marokkaanse vrouw
(bekend van de film Shouf
Shouf Habibi) te beschikken
over flair en podiumpersoon
lijkheid die verwachtingen wek
ken. Alleen maakt ze het bij de
ze gelegenheid nog niet waar.
Haar optreden is erg kort en de
teksten zijn mager, ook al pro
beert ze duidelijk af en toe te
provoceren. Dergelijke provo
caties ('Je ziet nooit besneden
vrouwen in de Playboy') missen
echter een scherpe timing en
een stevige context. Het zou
jammer zijn, als ze met dit soort
middelmatigheid genoegen
blijft nemen.
Het duo Sjaak Hassan heeft
duidelijk beter over de theater
vorm nagedacht. Zij spelen
twee collega's, die bij een schil
dersbedrijf werken. De één een
oer-Hollandse Rotterdammer,
de ander het prototype van de
allochtoon. Hun gesprekken
getuigen constant van cultuur
verschillen. De kracht van hun
sketch zit daarbij in het feit dat
Sjaak, de Rotterdammer, ge
speeld wordt door Abderrahim
Bouna. Samen met Amier Abou
Yakob die Hassan speelt, kun
nen ze de stereotypen lekker
vet aanzetten. De act heeft hier
en daar absoluut nog aanscher
ping nodig. Maar het basisgege
ven lijkt beslist vele mogelijkhe
den te bieden. Als bijvoorbeeld
Hassan aan Sjaak vraagt om
even de rol van Marokkaan te
spelen, resulteert dat in een
perfecte verdubbeling, waar
nog veel meer uit te halen valt.
Voor Rachid Larouz (halve fina
list bij het Leids Cabaretfestival
in februari 2005) is het podium
van de schouwb^g inmiddels
vertrouwd terrein. Dat is aan
zijn optreden te merken. Enkele
sterke grappen vallen nu per
fect op hun plaats. Hij maakt
een relaxte indruk en improvi
seert met gemak op het ver-
haalstramien dat hij ook ge
bruikte tijdens het cabaretfesti
val. Zo bouwt hij zijn program
ma langzaam maar zeker uit.
'Kijk, kijk, wat een mooie meid
ik wil met je trouwen, maar
ik heb geen tijd'. Zelfs de groep
Sindibad die voor de muzikale
omlijsting zorgt, laat zich door
al dat stand up geweld even
verleiden tot een humoristische
terzijde. Zij brengen 'dakka ma-
rakkchia', stevige percussiemu-
ziek uit Zuid-Marokko.
oor Ligtvoet
- 'Marokko swingt' heet
itival Global Experience
r. Maar het duurt wel
oor het tweedaagse festi-
sorganiseerd door het
useum voor Volkenkun
de Leidse Schouwburg,
aam eer aan doet. Swin-
let'het de eerste uren op
ewolkte zaterdagmiddag
;t. Het met nomadenten-
ïgeklede terrein voor het
m aan de Steenstraat ziet
t pijnlijk verlaten uit. De
van belangstellenden is
Het drukke marktge-
I >p de souk vol standjes
Jecerijen, aardewerk en
n blijft daarom ook uit.
de geluidstechnici klaar
et het inrichten van het
cpodium en de band Lo-
uim anderhalf uur later
s fcpland de eerste noten
[0!t overbekende nummer
,n peelt, waant Leiden zich
Vl het gebied vlak boven
ara. En dan wemelt het
n. binnenplein ineens wel
jr Nederlandse en Marok-
(j vrouwen, met of zonder
,r oek, en hun kinderscha-
k lals dat op zondag even-
it* geval is.
a nd was vertraagd omdat
ger nog uit zijn bed ge-
moest worden", zegt or-
or Saskia Konniger.
lC u de man eenmaal rede-
(geslapen op het podium
vi het publiek dankbaar
o gt en zelfs de zon begint
nen, houdt hij er gek ge-
la één nummer alweer
De Marokkaanse danseres trok flink wat bekijks bij Volkenkunde. Foto: Taco van der Eb
mee op: Op de eerste dag van
'Marokko swingt' loopt alles
duidelijk niet helemaal zoals
gepland.
Toch doet het er inmiddels
voor de bezoekers niet meer zo
toe. De sfeer zit er goed genoeg
in en de souk lijkt door het toe
genomen publiek ook weer op
een echte souk. Al proevend
van enkele Marokkaanse lek
kernijen, struinen de meesten
rustig rond. Het is voor hen een
zeer relaxte middagbesteding
en dat moet vooral zo blijven.
De cultureel verantwoorde do
cumentaires van Izza Génini
die binnen in het museum wor
den vertoond, slaan ze daarom
gemakshalve over.
Vooral jonge tienermeisjes heb
ben het erg naar hun zin. Zo
probeert de twaalfjarige Jessa
mine Slingerland samen met
haar vriendin Nicole van der
Poel vol overgave een Afrikaans
spel uit. In gebroken Neder
lands en met handen en voeten
worden door een Malinese
vrouw de spelregels uitgelegd.
Het gaat erom zo slim en zo
snel mogelijk de peulenpitten
uit de houten bakjes te vissen.
Alleen wie goed telt en rekent
kan winnen.
De uideg laat echter wel wat te
wensen over, blijkt gaandeweg.
Jessamine en Nicole raken al
snel in discussie over de spelre
gels. De Malinese komt tussen
beiden totdat de vriendinnen
vrede met de einduitslag heb
ben. „Tja, het is reuze leuk
maar we snappen er weinig van
hoor", zegt Jessamine diploma
tiek na afloop van haar verlies.
Voor Dounia Maachou (14) is
het festival hoe dan ook ge
slaagd. Zij heeft haar handen
weten te leggen op een cd vol
raimuziek. De hits uit Marokko
zijn niet in een doodgewone
Leidse platenzaak te krijgen.
Jammer, want op raimuziek
kun je zo 'lekker trillen met je
billen', legt ze uit. Giechelend
met een vriendin vraagt ze bij
het podium in de tuin van het
Rijksmuseum voor Volkenkun
de het ene rainummer na het
andere aan. Ze krijgt wat ze
hebben wil.
