KUNST CULTUUR
De muziek waait je al van verre tegemoet
[eel nadruk op theatrale presentatie Zo Engels als het maar zijn kan
Bollywood komt
niet van de grond
ra en
in
R5
Bach als
rapmuziek
geloofwaardig
Pink Floyd
mét Waters
Hoe het precies moet
iater recensie
ianne Lammers
g: Dood Hout door Theater
rtieke leiding, tekst, regie en
fc Marjolijn Kraal. Spel: Mick
Hlou van Etten, Pepijn Smit,
'osterd e.a. Gezien: 10/6,
^Ktheater, Leiden.
e dat er een vrouwe-
|siteur door het Frank-
0 waarde, moet je
laar even wennen.
In de dominee die
ipandiensten verleent
|uisitie. Het gaat om
jap.
[neatergroep Theater
lorheen Zooitje (on)
^maakte een voorstel-
Üng over uitsluiting, groepsge
drag en (massa) hysterie, maar
vooral over het recht om jezelf
te zijn. Dat laatste komt dan
ook op vele manieren aan de
orde.
Het stuk gaat over een meisje in
een klein dorpje dat veel te vrij
en afwijkend gedrag vertoont.
Dus worden de roddels al snel
beschuldigingen: van hekserij
en een verbond met de duivel.
Theater Genoeg heeft hiermee
een nog altijd actueel thema bij
de kladden, maar hun sympa
thieke missie treft toch niet he
lemaal doel. Daarvoor is het
verhaaltje te mager en de uit
werking te plat.
Theater Genoeg zoekt het voor
namelijk in nogal lijfelijk spel
en veel dans. Er is nauwelijks
ruimte voor nuancering. De be
ginscène is prachtig: biddende
en smekende gelovigen onder
een geprojecteerd kruis die
plotseling in een stoelendans
losbarsten, waarbij één meisje
uitgestoten achterblijft - maar
de uitwerking in tekst en spel is
niet puntig genoeg. De vlucht
van het meisje Sarah naar de zi
geuners - ook al uitgestotenen -
wordt gebracht als flash-backs
tijdens de verhoren, en lijkt, net
als de grote hoeveelheid dans
jes, vooral bedoeld om het stuk
nog enige massa te geven. De
korte scènetjes vallen rommelig
over elkaar heen en de hande
ling stokt soms op vreemde
momenten.
Maar het meeste storend zijn
de platte typeringen. De be
schuldigers worden meteen al
op weinig subtiele wijze ont
maskerd als hypocrieten en
leugenaars, en over de intenties
van de ketterjagers blijven we
ook niet lang in het ongewisse.
Dat zijn seksueel geperverteer-
den, sadisten met hoge laklaar-
zen en geprononceerde ge
slachtsdelen.
Die ene mooie scène, het nach
telijke gesprek van Sarah met
de geestelijke in haar cel over
twijfel en spijkerharde overtui
gingen, weegt daar niet tegen
op. Dan komen de vastgetim-
merde typetjes even los en ont
staat werkelijk de magie van het
theater. Maar verder blijft
'Dood hout' een beetje hangen
in jezelf lekker uitleven in een
theatrale presentatie.
muziek recensie
Lidy van der Spek
Concert: Leiden English Choir o.l.v.
Patrick Pranger, m.m.v. Chris Bragg
(orgel) en een Saxofoonkwintet van het
Koninklijk Conservatorium. Gehoord:
n/6, Petruskerk, Leiden.
Patrick Pranger, dirigent van
'Leiden English Choir' houdt
het ook dit jaar niet bij een
Kerst-concert. Hartje zomer
presenteert koor en dirigent
zich met Anthems van Handel
en songs van o.a. Byrd, Purcell,
Walton, Stanford, Howells en
Wesley. Zo Engels als het maar
zijn kan dus.
De Anthems worden begeleid
door een saxofoonkwintet van
het Koninklijk Conservatorium
Den Haag, wat verrassend fraai
uitpakt. De vijf uitgesproken
klankkleuren van de verschil
lende saxofoons in combinatie
met de stevige klank van de pia
no geven de Anthems extra uit
straling.
De eerste Anthem waarmee het
Leiden English Choir van start
gaat klinkt nog lang niet over
tuigend. De onzuivere hoge in
zet van de sopranen maakt niet
vrolijk; er komt geen eensgezin
de samenzang op gang.
De organist Chris Bragg bege
leidt Wesley's 'Lead me, Lord'
vriendelijk en warm, geheel
passend bij de ingetogen wat
matte zang. Ook 'Ave verum
Corpus' van William Byrd komt
niet verder dan een keurig nette
groet, de koorklank ontbeert
een stevige kern. Evenals in
Henry Purcells gebed 'Thou
knowest, Lord, the secrets of
our hearts'. De braafheid druipt
er lichtelijk vanaf, tót de 'most
mighty God' daar verandering
in brengt door uitstekend gedo
seerde openbloeiende dyna
miek die de voortgang een
duwtje in de goede richting
geeft.
Vanaf Stanfords 'Beati quorum
Via' gaat het pas echt geïnspi
reerd op weg. IJl en homogeen
openen de vrouwenstemmen,
wat zwakker gevolgd door de
mannen. In William Waltons
toonzetting van de prachtig
dichterlijke tekst 'Leg mij als
een zegel op je hart'laat de diri
gent Patrick Pranger zijn don
kere bariton horen als vttrzan-
ger. Het koor laat zich intens
inspireren, wat resulteert in
sterkere, meer zelfverzekerde
samenzang.
Met Psalm 42 heeft het koor
plaatsgenomen hoog bij het or
gel dat zacht woelend de psalm
inleidt. De unisono mannen
stemmen durven zich nog
steeds niet vrijuit te geven, in
tegenstelling tot de alten die
zuiver en evenwichtig volgen.
Het Magnificat wordt bepaald
lichtvoetig en feestelijk gezon
gen, maar Stanford weet zijn
compositie nauwelijks hoger te
tillen dan een melig Johan de
Heer-lied. Heel slim dus om af
te sluiten met een van Handels
glorieuze Coronation Anthems.
maandag 13 juni 200$
jeugdtheater recensie
Voorstelling: 'Het monster van het
labyrint'. Door: Frank Groothof en The
Bach One's. Spel: Frank Groothof.
Muziek: Thy Groothof, Janneke van
Heeswijk en Kris Pels.
Gezien: 12/6 Leidse Schouwburg. Leiden.
Grote mensen laten zich te veel
gaan in de sport. Soms met fa
tale gevolgen. Tijdens de Olym
pische Spelen van 1300 voor
Christus heeft superatleet prins
Patsus van Kreta al zes medail
les gewonnen. De Atheners zijn
stikjaloers. Met vuil spel ensce
neren ze een driedubbel onge
luk. Patsus krijg 'per ongeluk'
een speer in zijn rug, een discus
tegen zijn slaap en een kogel in
zijn nek.
Frank Groothof, die al een do
zijn operabewerkingen op rijn
naam heeft staan, put met 'Het
monster van het labyrint' uit
het arsenaal van Griekse my
then. En ook nu mengt hij oude
en nieuwe verzinsels tot een
nieuwe compositie. Soms valt
dat bijna niet op. Je gelooft bij
na dat de moord tijdens de
Olympische Spelen de aanlei
ding vormt van de vernietiging
van de stad Athene. En hoewel
er mobieltjes rinkelen, de
vrouw van koning Minos met
een 'extreme make-over' veran
dert in een koe en Poseidon
wordt betiteld als de koning
van alle badeendjes en hamer
haaien, blijft de oude mythe
over het monster van het laby
rint (de Minotauros) geloof
waardig.
Zo'n mix tussen modern en an
tiek typeert ook de muziek van
The Bach One's. Drie muzikan
ten spelen Bach als popmuziek.
Soms rijn de gevoelige cantates
nog enigszins herkenbaar, met
de klassieke stem van Janneke
van Heeswijk. Maar The Bach
One's dwalen ook verder af met
zelfs een Ali B.-rap of rock-bal-
lad.
Net als bij eerdere voorstellin
gen zuigt Frank Groothof je met
zijn verhalenvertellers-trucs
mee in het stuk. Door herken
baar en dichtbij huis te begin-
nen.Daarna is het een kleine
stap naar grotere gebeurtenis
sen. Het incident op de Olym
pische Spelen blijkt dan nog
maar kinderspel. Vooral de
hebzucht van mensen, daarin
schuilt het werkelijke kwaad.
Koning Minos houdt de prach
tige witte stier van Poseidon te
gen beter weten in. Zijn vrouw
wordt verliefd op de stier en
baart een monster dat alleen
kinderen eet. Dat Frank Groot
hof vervolgens een slachtoffer
uit de zaal zoekt, is bij een
jeugdtheatervoorstelling lo
gisch. Gelukkig is er één moe
der die haar kind afstaat. Want
dat wordt de heldin die The
seus voorgaat in het doolhof op
zoek naar het monster.
londen - Gitarist David
Gilmour, drummer Nick Ma
son, keyboard-speler Richard
Wright en bassist Roger Waters
staan op 2 juli gezamenlijk in
Londen als Pink Floyd op de
planken voor een Live 8 bene
fietconcert. Het is het eerste op
treden met Waters sinds 1981
Gilmour liet weten dat het ge
kibbel in het verleden met Wa
ters zo onbelangrijk is in verge
lijking met de armoede in de
wereld, dat die ruzie een geza
menlijk optreden niet in de weg
mocht staan. Op 2 juli worden
in Londen, Philadelphia, Rome,
Parijs en Berlijn Live 8-concer-
ten gehouden. De concerten
zijn een initiatief van popmuzi
kant Bob Geldof. Vier dagen la
ter volgt een benefietfestival in
Edinburgh.
rie rond
|Lion King
- Acteurs en actrices
imusical The Lion King
iheveningse Circusthe-
lorzaken overlast in
[oning in de Daguerre-
"jn Den Haag. Volgens de
I gemeenteraad is er
Ivan overbewoning, om-
rtiesten erg op eikaars
In. De raad wil dat bur
ster Deetman contact
Int met theaterproducent
n den Ende om hem te
Biets aan de woonsituatie
bcast te doen.
erscheiding
)la van Rijn
- Danseres Carola van
in Arnhem bij haar af-
bnderscheiden. Van Rijn
bertien jaar gedanst bij
s Ensemble voor de
J als een van de
lèpalende dansers en
V groei van het gezel -
ïeegemaakt. Van Rijn
n choreografieën van
tnderen Jiri Kylién, Hans
hen en Introdansop-
fron Wiggers. In 2001
Izij een speciale carri-
fvan het Dansersfonds
nden van burge-
l-Krikke kreeg zij zater-
hems meisje.
HDC 941
Madagascar, de
over vier vrienden
Central Park Zoo,
in Amsterdam in
Speciaal voor die ge
bracht de Ameri-
een be-
Nederland.
en Chris Rock betra-
de rode loper van
Theater in Am-
Zij zijn de mannen
de leeuw en Marty
in Madagascar. In de
versie worden de-
vertolkt door Hans So-
Komproe.
aan de première
en Rock duidelijk
het spelen van Alex
meer is dan een stem
„Het is het moei-
dat er be
de twee. „Ik acteer
handen en ge
niet hoe belang-
Nu moest ik het al-
mijn stem doen", zegt
is alsof je een radio-
vult Rock aan.
vertelt het verhaal
Marty die in de die-
New York een mid-
doormaakt. Leeuw
is een echte
er prima naar
aandacht, op tijd
beste verzorging die
kan. Maar rijn
/erlangt naar le
en met hulp van
I slinkse pinguïns weet
tappen.
inellen Alex, Meiman,
jen het nijlpaard Gloria,
I achterna. Verontruste
ten gunnen de beesten
htsnapping een vrij le-
rorden verscheept naar
I belandden op Mada-
JBuiten de avonturen
liertal, gaat de film bo-
fr hun vriendschap.
Icar draait vanaf don-
Ti de Nederlandse bio-
amsterdam/gpd - In een matig
bezette Arena, maar voor een
publiek dat een geslaagde imi
tatie van een vol voetbalstadion
weggaf, werden zaterdagavond
de Indiase UFA awards uitge
reikt. De grote winnaar werd
het melodrama Veer Zaara, met
vier grote prijzen, waaronder
beste film.
Dat de Arena zeer matig was
bezet, was met prijzen die be
gonnen bij 85 en doorliepen
naar 280 euro niet verwonder
lijk. Heel optimistisch geschat
zaten er misschien een kleine
achtduizend betalende bezoe
kers. Zij kregen een merkwaar
dige, statische show te zien,
waar een eindeloze reeks prij
zen werd uitgedeeld. Aangezien
het programma een uur te laat
begon, kwamen de grote prij
zen pas ruim na twaalven aan
bod.
De UFA (de International India
Film Academy) was al eerder
neergestreken in wereldsteden
als Londen, Johannesburg en
Singapore, maar was afgelopen
dagen in Amsterdam. AUe acti
viteiten waren een aanloop
voor de uitreiking van de inter
nationale filmprijzen van de In
diase filmindustrie. Iedereen
die ook maar iets betekende in
Bombay was naar Amsterdam
afgereisd en toonde zich een
onvermoeibaar ambassadeur
voor de eigen zaak en voor die
van het organiserende land.
Krijgt een Amsterdammer de
slogan I love Amsterdam nau
welijks over de lippen, de voor
malige Miss World Aishwarya
Rai, een van de supersterren
van de Hindi-cinema, staat er
mee op en gaat ermee naar
bed, zeker nadat het organise
rende comité een tulp naar
haar had genoemd.
De award show komt nooit he
lemaal van de grond. Het is
leuk om de grand old man Ami-
tabh Bachchan op een fiets te
zien binnenrijden - voorop een
mandje met tulpen natuurlijk -
en er is even een echt bijzonder
moment als Shahrukh Khan
een Surinaams petje opzet en
het Surinaamse volkslied aan
heft, tot verrukking van de dui
zenden op de tribune, maar het
is toch vooral een eindeloze
stoet hoogwaardigheidsbekle
ders afgewisseld met wat show
ballet.
En de sterren natuurlijk: elke
keer als er een het podium be
stijgt of op een van de video
schermen verschijnt, stijgt er
een gejuich op. Maar de sterren
blijven keurig in de plooi, wei
nig uit de bocht schietende
emoties of controversiële uit
spraken hier. En werkelijk nie
mand die de stad Amsterdam
in rijn dankwoord vergeet.
Veer Zaara van regisseur Yash
Chopra, met als hoofdrolspeler
Shahrukh Khan, is de grote
winnaar. De film draaide dit
weekend ook in het Bollywood
festival. Het is een prachtig me
lodrama, Bollywood op zijn
best. De IIFA-show, die volgend
jaar ook weer naar Nederland
schijnt te komen, had wel iets
van die magie kunnen gebrui
ken.
valkenburg - Twee jeugdige kunstliefhebbers kijken toe hoe het
precies moet bij Hester van Deyl in Valkenburg. Maar liefst 41 deel
nemers in 12 verschillende gemeenten deden afgelopen zaterdag en
zondag mee aan de Open Atelierroute in de Bollenstreek. Er zat nog
een leuk prijsvraagje vast aan deze jaarlijkse kunstmanifestatie. Be
zoekers konden met een zogenaamde kunst-spaar-kaart en aan de
hand van zegeltjes meedingen naar één van de vijf kunstwerken die
door de organisatie ter beschikking waren gesteld. Ze dienden daar
voor wel een flink stuk per auto of per fiets af te leggen, want de
prijzen gaan naar de mensen die minimaal 16 ateliers bezochten. On
der hen worden de kunstwerken verloot.
Foto: Hielco Kuipers
Harmonie, fanfare en brassband komen samen op het Stadhuisplein
door Lidy van der Spek
leiden - Halverwege de zater-
dagmarkt komt de muziekje al
aan aangewaaid. Achter het
stadhuis is het een komen en
gaan van liefhebbers en passan
ten. De sfeer is relaxed, de tem
peratuur redelijk, de voorspelde
regen laat het keurig afweten.
Stichting 'Leidse Music Play In'
organiseerde op het Stadhuis
plein voor de vijfde keer een
'scratch' voor blazers en slag
werkers. Dat houdt in, 's och
tends repeteren op 'onbekende'
partituren, en dezelfde middag
nog een concert geven. De be
doeling van dit evenement is
spontaan en gratis meespelen
op instrumenten die thuis ho
ren in de wereld van de 'HaFa-
Bra' (harmonie, fanfare en
brassband). Veel van deze in
strumenten komen overigens
ook voor in een symfonieorkest,
zoals slagwerk, trombone,
trompet, fagot, hobo, klarinet,
fluit en piccolo. Enthousiaste
lingen uit de klassieke hoek
kunnen dus ook aanschuiven.
Twee supergemotiveerde diri
genten, vader en zoon Henk en
Dominic Sierat dirigeren beur
telings een fonkelnieuw orkest.
Henk, een uitgesproken muzi
kale hobbyist/semiprofessional,
geeft onverstoord en adequaat
de maat en inzetten aan, neemt
moeilijke passages nog eens ex
tra door. Dominic, vergevorder
de trombonestudent van het
Koninklijk Conservatorium, di
rigeert swingend. Bij 'Aladin'
zegt hij tegen de muzikanten:
„Laten we nog eens beginnen
bij die chromatische neergang;
bouw de melodie vooral span
nend uit; pak het ritme tatati-
taridaridam bij maat 114 stevig
aan. En met z'n allen zorgen
voor een gigantisch slot!"
Oud en jong doen hun uiterste
best om er straks wat moois van
te maken. Tussen de repetities
is er gelegenheid om in een gra-
De 'Leidse Music Play In' op het Stadhuisplein - een happening voor jong en oud. Foto: Taco van der Eb
tis broodje te happen, op de
markt te flaneren of wat met el
kaar te kletsen. De Leidse klari
nettist Roland Wisse uit 'Werk-
mans Wilskracht' doet van het
begin af mee. „Het is iedere
keer weer leuk en afwisselend
om in een heel andere setting te
spelen, andere stukken voor je
neus te krijgen, andere mensen
te ontmoeten."
Crescendo uit Noordwijk is rij
kelijk vertegenwoordigd. Twee
meiden, een fluitist en een ho
boïst rijn lyrisch over de ont
spannen sfeer die de twee diri
genten creëren. „Wat ons voor
al aanspreekt, is het feit dat je
ook mee kan doen als je niet
bent aangesloten bij een ver
eniging. Bovendien is het moti
verend om constant te spelen
voor veel en voor een gezellig
publiek."
Voordat het echte concert gaat
beginnen is er nog heel wat te
regelen. Wil Middelkoop, secre
taris van de stichting, komt
ogen en handen tekort om waar
nodig te informeren en te coör
dineren. De slagwerkgroep
o.l.v. Niels Duindam van Cres
cendo, versterkt met wat Leidse
drummers brengt de mensen in
de stemming met strakke Zuid-
Amerikaanse ritmes en Schots
getinte marsen.
Het plein is inmiddels volgelo
pen voor een vrolijk vitaal con
cert dat bol staat van afwisse
lende, originele muziek die het
speelplerier versterkt. Dat er
hier en daar een enkel steekje
valt in zo'n scratch is onvermij
delijk, doet niets af aan de pret.
Sierat Senior geeft zich met z'n
orkest helemaal over aan La Ci-
tadella van Cees Vlak, een stuk
vol wrange tegenstellingen in
sfeer, dynamiek en melodiek.
Rijkdom en armoede die het
beeldschone Italiaanse stadje
Assisi eeuwen geleden ver
scheurden, worden verbeeld in
plechtige, koraalachtige soms
klagelijke melodieën tegenover
lichtzinnig helle, wereldse deu
nen. Best moeilijk, niettemin
indrukwekkend gespeeld.
Van de oudste tot en met de
jongste instrumentalist (een
tienjarig klarinettistje met blon
de paardestaart), ze gaan er
voor! Zo'n happening gun je
toch een tweede lustrum.
