'We gaan in een gat van 80 uur vallen'
LEIDEN REGIO
Bier is taboe in Leiden van 2025
'Leiden kan uitgroef
tot commumcatiesï
Amalia: 'Ik ben de
nieuwe monarchie
ZATERDAG 11 JUni 2005
Man vecht
in café
leiden - De politie heeft gister
ochtend vroeg, rond half vier,
in de Burgsteeg een 44-jarige
Leidenaar aangehouden die
even daarvoor klappen had uit
gedeeld in een café in de buurt.
De man werd agressief toen hij
door twee plaatsgenoten van 27
en 31 jaar werd aangesproken.
Zij hadden het vermoeden dat
hij twee fietsen had vernield bij
de Burcht.
Snorfietsster
gewond
leiden - Een 42-jarige snorfiets-
ster uit Leiderdorp is gisteroch
tend gewond geraakt aan haar
hoofd toen zij werd aangereden
op de kruising van de Niels
Bohrweg en de Wassenaarse-
weg. De bestuurder van een be
stelauto, een 43-jarige man uit
Amsterdam, verleende geen
voorrang aan de vrouw, die van
rechts kwam. Zij werd door de
auto geschampt en botste ver
volgens tegen een verkeerspaal.
De Leiderdorpse is overge
bracht naar het LUMCHet on
geluk gebeurde rond kwart voor
Twee dronkaards
aangehouden
leiden - Een dronken man die
met een fles liep te zwaaien op
de Bargelaan en omstanders
lastig viel is donderdagavond
aangehouden bij het station.
Het gaat om een 34-jarige Lei
denaar. Even daarvoor werd
een 39-jarige Leidse bromfiet
ser aangehouden op het Vrou
wenkerkhof, waar hij rondreed
met een blikje bier in zijn hand.
Hij bleek ruim twee keer zoveel
te hebben gedronken als is toe
gestaan.
Het Kwadraad en
Hogeschool samen
leiden - De Hogeschool Leiden
heeft een samenwerkingsver
band getekend met de Stichting
Kwadraad. Deze organisatie
voor maatschappelijk werk in
Zuid-Holland gaat stageplaat
sen bieden aan derdejaarsstu
denten Maatschappelijk Werk
en Dienstverlening (MWD). Als
tegenprestatie biedt de Hoge
school de 'veldwerkers' van de
stichting praktijkcursussen aan
en de mogelijkheid om stage te
lopen in het onderwijs van de
MWD. De stichting gaat ook
haar expertise beschikbaar stel
len aan de opleiding, bijvoor
beeld door gastdocenten te le-
Fietsen uit
huis ontvreemd
leiden - Twee fietsen, een mo
biele telefoon en een geldbe
drag zijn ontvreemd uit een
huis aan de Julianastraat. De
daders kwamen in de nacht van
donderdag op vrijdag binnen
door via de brievenbus het slot
van de voordeur open te ma
ken.
Janneke en Dick de Roode stoppen met slagerij en delicatessenzaak
door Paul de Tombe
leiden - Janneke en Dick de
Roode weten nu al hoe het
straks gaat. Op de laatste ver
koopdag (30 juli) zullen ze het
moeilijk hebben in hun bekende
slagerij annex delicatessenzaak
in de Leidse Kraaierstraat - tij
dens de afscheidsborrel voor hun
klanten in de Lokhorstkerk (25
augustus) zal er geen houden
meer aan zijn. „Dat wordt jan
ken", vrezen ze eensgezind. „Oh
man, wat zal dat janken worden.
We kunnen zo verschrikkelijk
moeilijk stoppen."
Aan het einde van bijna veertig
jaar werken slaat de twijfel ge
nadeloos toe. „We gaan abso
luut in een gat vallen", beseffen
Janneke (65) en Dick (67) de
Roode. „Een gat van tachtig
uur. Daarin gaan we het heel
moeilijk krijgen, wat voor leuke
dingen vrienden ook voor ons
aandragen. Elke dag denken we
er wel over of we nou toch
maar niet een jaartje door zul
len gaan. Omdat we zo goed
draaiden hebben we dat al twee
keer gedaan nadat Dick de pen
sioengerechtigde leeftijd had
bereikt en de verleiding is ook
nu weer groot. Zeker zolang de
zaak nog niet is verkocht. Maar
als je dan op zaterdagavond
thuiskomt met pijn in je hele
lijf, dan voel je weer dat het tijd
is om op te stappen."
Dit keer geven ze dan ook ge
hoor aan de signalen van hun
lichaam. Met pijn in het hart,
maar die zal wel slijten. Hopen
ze. „Er komen een paar leuke
dingen aan. We zijn al gevraagd
om vanuit huis door te gaan
met onze catering bij wijnproe
verijen en we gaan hier en daar
een lezing geven over het vak",
vertellen ze, maar ze voegen
zelf onmiddellijk de onzeker
heid weer in. „Het is allemaal
aardig hoor, maar daar vul je de
dagen niet mee en het wordt
natuurlijk ook nooit meer zoals
het is geweest. Ja, het was hard
werken, in de zaak. Maar het
contact met de klanten en de
complimenten die we kregen,
compenseerden de werkweken
van 80 uur ruimschoots."
„Daarnaast hebben we altijd de
tijd genomen voor onze aflei
ding", soleert Janneke de
Roode. „We gaan jaarlijks een
maand op vakantie naar Frank
rijk, we hebben maar weinig
feestjes van vrienden en ken
nissen overgeslagen, we zijn
hier en in Las Vegas bij optre
dens van Frank Sinatra geweest
en pas nog zaten we in het Wit
te Huis in Oegstgeest bij Rita
Reys. Tachtig jaar, die vrouw,
en aan volume heeft ze mis
schien wat ingeboet, maar het
klinkt nog zo goed, jongen. Als
ik haar bezig zie, denk ik: zou
den we nou toch niet...? Maar
ja, Rita heeft nooit zo zwaar
hoeven tillen."
Zij en haar man wèl en ze tillen
ook zwaar aan het naderende
afscheid. Vooral omdat ze nog
niemand hebben kunnen inte
resseren voor de overname van
het 'winkeltje', dat pa Jan de
Roode in maart 1934 begon.
Acht jaar daarvoor was diens
vader Dirk weggegaan bij Tiele-
man en Dros, waar vleeswaren
voor Indië werden bereid, en
voor zichzelf begonnen in de
voorkamer van zijn woonhuis
in de Sieboldstraat. De familie
was meteen geïnfecteerd na de
gewaagde stap van opa, 'een
kleurrijk man, die al voor de
oorlog in een Buick reed'. Al
zijn veertien overgebleven kin
deren kregen wel iets met het
slagersvak, drie gingen door in
slagerijen die nu nog in Leiden
bestaan.
In de vierde generatie is het vi
rus in elk geval in de Kraaier
straat uitgewoed. Zoon noch
dochter van Janneke en Dick de
Roode wil de zaak voortzetten.
„En we zouden ook niet willen
dat ze het zouden willen, want
met een jong gezin is het niet te
doen. Wij hebben het alleen ge
red omdat mijn tweelingzusjes
die bij ons woonden, de kinde
ren konden opvangen", zegt
Janneke. Buitenstaanders heb
ben geen belangstelling. „Of
nou ja, er zijn wel veel geïnte
resseerden maar de een na de
ander haakt af." Niet omdat zij
te veel geld vragen, maar omdat
van een nieuwe eigenaar te veel
wordt gevraagd als hij de be-
drijfslijn wil voortzetten. Daarin
opgesloten zit dat niet op een
uurtje meer of minder wordt
gekeken.
„Daar zit 't probleem", weet
Dick de Roode. „De mensen
willen niet meer zo lang werken
en de klanten zijn gewend aan
de 66 artikelen die we zelf ma
ken, sinds we meer voor luxe
dan voor 'groot' zijn gegaan.
Toen we de winkel overnamen
in de jaren zestig was dit de
buurtslagerij en de eerste jaren
hebben we een assortiment ge
voerd dat daarbij hoorde. We
hadden wel een sterke neiging
om iets uit te probererl en op
zijn aandrang ging ik al snel
met kaasboer Willem van Rooy-
en mee naar Parijs om spullen
in te kopen, maar dat kwam
niet echt van de grond. Totdat
onze klanten wat meer gingen
reizen, van alles meenamen en
gingen uitproberen, en bijde-
hanter dreigden te worden dan
de bereiders."
„We zijn als de wiedeweerga
masterclasses koken gaan vol
gen bij alle grote koks die we
kenden. Bij Spijkers, Braakhek-
ke en Kees Helder, die nu res
taurant Parkheuvel in Rotter
dam runt. Om maar niet met
onze mond vol tanden te staan
als de klanten om iets exclusiefs
vroegen", herinneren ze zich,
samen grinnikend „Als je luxe
producten importeert moet je
toch minimaal weten hoe je die
klaarmaakt en we gingen steeds
meer lekkernijen halen. Kastan
jes, patés, salami's, foie gras.
Eenmaal in de maand in Run-
gis, een voorstad van Parijs,
driemaal in de maand bij De
Kweker in Amsterdam en bij
ISPC (International Sales Pro
motion Company) in Breda.
Mooie groothandels, met
mooie spullen die het gevaar
vergroten datje te veel mee
neemt. Zit er dik in. De vers-
handel is de moeilijkste handel
die er is. Je moet precies genoeg
hebben, want aan je eigen eet
lust zit ook een limiet. Al zou je
dat soms niet zeggen."
De lach van beiden vult de
Mercedes, waarmee ze op weg
zijn naar Breda. „Nou ja, een
slanke slagersvrouw wekt arg
waan", vergoelijkt Janneke de
Roode haar ietwat uitbundige
vormen vanaf de achterbank.
„En we mogen natuurlijk ook
niet zeuren dat we steeds meer
moeten halen en af en toe wat
overhouden. Dat is succeskla-
gen. We bedienen nou eenmaal
een kleine markt, al hebben we
bij elkaar toch wel een bestand
van rond de 800 klanten. Daar
zijn mensen bij die een keer per
maand komen, of alleen in het
weekend, maar er zijn er ook
die elke dag voor de toonbank
staan. Voor van alles en nog
wat en natuurlijk ook voor ad
vies. Als het nodig is, lepelen we
ze allemaal door een diner
heen. We geven ze een van de
kookboeken mee, die we ih alle
soorten en maten steeds maar
weer kopen omdat het eten
daarin zo verleidelijk is gefoto
grafeerd dat het voor ons een
soort culinaire porno is. Of we
vertellen de mensen in de win
kel hoe ze bepaalde gerechten
moeten bereiden. De kunst is
aan te voelen wat de klanten
willen."
Zelf weten ze dat inmiddels wel
- 'en Nadia weet het ook al'.
„Nadia is het Marokkaanse ju
weel dat nu vijfjaar bij ons
werkt. Ze bezorgde de krant en
kwam een keertje terug om te
vertellen dat ze een baantje
zocht voor de zaterdag. Precies
op een moment dat we moede
loos waren van het zoeken naar
zo iemand, want een slagerij is
niet populair bij jongeren. Die
staan liever met een mooi petje
op bij McDonald's. Maar zij
kwam en zij is niet meer wegge
gaan."
„Zoals ze ook niet meer is weg
gegaan bij de gehandicapten
vereniging De Sleutels", zegt
Dick de Roode. „Daar doe ik
een beetje vrijwilligerswerk met
een schietclubje. Ik heb haar
een keer meegenomen en
sindsdien is ze ook daar geble
ven."
De Roode begrijpt precies
waarom. „Dat is echt dankbaar
werk", zegt de pezige slager, die
al met zijn vak bezig was tijdens
z'n lagere schooltijd en staande
op een kistje gehakt moest
draaien als hij thuiskwam. Hij
leerde zijn vrouw kennen toen
ze 12 was en met de dochter
van schoenmaker Vos, van De
Cowboy aan de Hogewoerd,
nam hij de zaak van zijn vader
over in de Kraaierstraat, waar in
1966 nog drie groenteboeren,
een melkwinkel, een viswinkel,
een wijnhandel, een kapper en
drie slagers gevestigd waren.
Supermarkten noch voedsel
schandalen (BSE, mond- en
klauwzeer) kregen De Roode
klein. Hij bleef overeinij
hij heel veel zelf maakty
kend werd met z'n bal'
hakt, z'n worsten, z'n vl
ren, z'n soepen en z'n g
kalfsborst. Producten d
kundig over de toonb;
den gepraat door zijn
„Ik wist al heel vroeg
verkoop in wilde, want]
geïnjecteerd met een gft
foonnaald".
In het winkeltje 'dat vi
twee moeders met kim
gens in staan', worden j(
maar een zaterdag 177^
ties gedaan, 'maar dat kr
wel 70 procent van de v'
zet', en de band met di
'van heinde en verre',
groot en wederkerig,
gerspaar geeft en krij^
tjes bij speciale gelegei
„Verslavend leuk, en
complimenten die we
gen, horen we graag.
applaus voor ons. Ma.
den die tien, elf uur pi
meer. De kou en het
staan zullen we niet
maar de rest. Man, dat
moeilijk. Het is vermi
het beste als we op de!
verkoopdag en bij de a
receptie een huiluurtjeil
zelf inlassen." p
Prinses Amalia studeert af, een
97-jarige is benoemd tot nieu
we hoogleraar 'oud-Polynesi
sche letterkunde'. Onderwijs
instelling ICLON begint met
een 'overgangsjaar voor Ieder-
wijs-scholieren'. De redactie
van het Leids universitaire
weekblad Mare geeft deze
week zijn lezers een kijkje in
het jaar 2025. In het kader van
het 86ste lustrum van de Uni
versiteit Leiden besloot de re
dactie niet terug te kijken in de
universiteitsgeschiedenis,
maar vooruit naar de toe
komst.
Het is een vreemde wereld in
2025, als we de redactie van
Mare moeten geloven. Alexan
der Pechtolds politieke carrière
is na het premierschap alweer
De Blauwe Steen, die al 700 jaar in de
Breestraat ligt, is het symbolische
middelpunt van de stad.
Onder redactie van
Timoteus Waarsenburg en Eric-Jan Berendsen
TELEFOON 0 71 - 53 56 424
voorbij. Leiden heeft D66-
raadslid Peter Bootsma als eer
ste burger. De Leidse dichter
Ilja Pfeijffer heeft zijn dicht
bundel Hymnen aan mijn
googlehoer gepubliceerd. De
Europese Unie heeft alcohol
verboden, maar er zijn genoeg
studenten die toch nog graag
een biertje drinken. Dus telt
Leiden vijftien illegale bier
brouwerijen van twijfelachtige
kwaliteit. „Inmiddels lijkt het
einde in zicht", schrijft Mare-
verslaggever Arjen van Veelen.
„Ongelukken, afpersings
schandalen, maar vooral een
-toegenomen afkeer van alco
hol nekken de ondergrondse
brouwers."
De redactie van Mare wilde
graag iets bijzonders doen met
het lustrum. Hoofdredacteur
Bart Funnekotter herinnerde
zich dat de redactie vijf jaar ge
leden historische figuren als
Willem van Oranje had geïn
terviewd 'alsof zij nog leven'.
„Daarom besloten we deze
keer ons oog naar de toekomst
te richten." Zelf schreef hij het
voorpaginaverhaal 'Het won
der van Leiden'. Hierin be
schrijft hij de wederopstanding
van de Leidse universiteit 'na
de privatisering van 2017'. On
der het bezielende bestuur van
rector magnificus Bas Haring
worden de universiteiten van
Delft en Rotterdam ingelijfd.
De resultaten zijn ernaar: voor
het vijfde achtereenvolgende
jaar roept weekblad Elsevier
Leiden uit tot 'beste universi
teit van Nederland'. „Daarmee
schiep ik het kader waar de an
dere redacteuren zich naar
richtten."
Helemaal consequent heeft de
toekomstvisie van de Mare-re-
dactie niet uitgepakt. Waar in
het ene verhaal bier in 2025
verboden blijkt, vloeit in het
andere het universitaire bier
Gouwe Douwe volop bij de
opening van de 'Douwe Brei-
mer Bètabibliotheek' op het
Bio Science Park. Terwijl de EU
al in 2014 kroketten heeft ver
boden ter bestrijding van obe-
sitas, wordt in een nepbrief ge
klaagd over soppige 'kroketten
van weefselkweekvlees'.
Toch trapten opmerkelijk veel
universitaire medewerkers er
volop in, merkte Funnekotter.
„Ik kreeg al meteen een tele
foontje: Het Van Steenisge-
bouw is helemaal niet afge
brand! Ook werd ik aangespro
ken op een artikel over nep-
promovendus Hassan Omar,
die 'bewijst' dat de Tweede
Irak-oorlog een stoot heeft ge
geven tot democratisering van
het Midden-Oosten. Het is zó
duidelijk dat die promotie er
niet is geweest en toch word je
daar dan op aangesproken. Erg
gfappig. Mensen lezen slecht.
Toch heeft het me verbaasd
dat zulke precieze lezers als
universitaire onderzoekers er
zo gemakkelijk intuinden."
Wilfred Simons
^x-prinses der
Nederlanden teruggevonden
waarschijnlijk boter bekend alt F kJ,t«taarbnlk.™8.
universiteit. More wist haat opte apoten, inde
kan jc krijgen: Fuckyou!
Prinses Amalia studeert in 2025 af aan de Universiteit Leiden. Door
toedoen van politiek leider Peter R. de Vries leidt zij een 'gewoon le
ven', maar net als haar moeder is ze een feestbeest, zo ontdekt de
redactie van Mare tijdens een discoavond op Minerva. „Vergis je
niet! De mensen willen weer een echte vorstin."
door Wilfred Simons
leiden - Leiden heeft goede pa
pieren om uit te groeien tot dé
'communicatiestad' van Neder
land. WD-wethouder Geertse-
ma (economische zaken) gaat
uitzoeken wat de mogelijkhe
den daartoe zijn. Daarmee rea
geert hij op een uitspraak van
de Leidse uitgever Jeroen Ma
ters, die vindt dat de informa
tie- en communicatiebranche
het stiefkindje is van de Leidse
economie.
De afgelopen twee decennia
heeft Leiden veel werk gemaakt
van biotechnologie als econo
misch speerpunt. De branche is
nog niet tot volle wasdom geko
men, maar Geertsema vindt dat
Leiden nu al moet nadenken
over de vraag 'wat daarna
komt'. Geertsema ziet vooral
kansen in de ruimtevaartbran
che (met Dutch Space en ES-
TEC als kern), adviesbedrijven
op het gebied van internatio
naal recht (Rechtenfaculteit) en
een bedrijvencluster dat met ta
len werkt (Letterenfaculteit).
Vooral bij die laatste ambitie
past de informatie- en commu
nicatiebranche heel goed,
meent hij.
Uit een onderzoek van voorzit
ter Maarten van Vliet van de
Communicatiekring Rijnland
blijkt dat de Leidse regio 1200
communicatiebedrijven telt.
„Niemand gelooft mij als ik dat
zeg", lacht hij. „Het is een on
derbelicht gegeven." Het eerste
doel van Van Vliet is dan ook
om de branche 'transj^
maken.
Geertsema wil ook da
municatiebranche zie y
wordt. Leiden moet zi
mende jaren profilere g
atieve stad', waar nieu
vatieve producten en
worden gemaakt. (eJ
wil vooral een koppeli j
met twee andere bedr n
ters die in Leiden in a
zijn, zoals 'ICT in de(g
'clraadloze netwerken'
De wethouder wil de
nicatiebedrijven insch g
het nieuwe fenomeen
kering'. Leiden moet
van ontdekkingen' na
internationaal aan deer
bracht worden. Een b
voorwaarde voor gro j.
communicatiebranch s|
plek in de stad waar n
mensen op één grote j.
ten' en waar nieuv,n
ontstaan uit ontn
Geertsema wil graag b
heb geen bedrijfsve
bouw nü beschikbaa
zijn in Leiden heus le
kantoren te vinden d I
doel ingericht kuni
den." Hij ziet ook v Ij
een combinatie van
toor en een hip café-i
waar communicatie ij
nals mengen met he U
spubliek. Zo ongevei
City Hall, dat zich vo
ontpopt tot een ontj]
centrum tussen an }t
bestuurders, politici, si1
ondernemers. t i
