De pijn van een
droom die nooit
is uitgekomen
Hare Minister's Oordeel
SI
Tennisster Jolanda Mens kiest voor zekerheid
Als Marco na
langdurig overleg
met Johan, John,
Rob Stan
out of the blue
Musampa
selecteert,
vertrouw ik
erop dat hij
daarmee met
Kiki en met
ons het beste
voor heeft
SPORT
ZATERDAG 21 mei 2005
jr Tessa de Wekker
niet. Als deze woorden ergens
(van toepassing zijn, dan is het
op de tenniscarrière van Jolanda
jis. Jarenlang zette de speelster
Voorhout alles in op het tennis,
>eds kwam het er net niet uit. Ze-
wen, niet altijd de juiste begelei-
een blessure. Dit alles
lakt dat Mens nooit haar droom,
spelen van een Grandslamtoer-
li, kon laten uitkomen. „Je hoort
ijd de successtory's, maar er zijn
andere verhalen."
niet. Het is ook van toepassing
Ihaar tennisspel in de competi-
Hoewel het met haar club Dek-
Tennis uitstekend gaat - met
twee ronden te spelen kan de
morgen al kampioen in de
jfdklasse worden - verloopt het
toen van Mens tot nu toe alles-
alve goed. Van haar vier enkel-
Ipartijen won de speelster er
:één. Drie keer verloor ze in
tsets. ,,Ik speel eigenlijk best
goed, maar ik mis net dat extra
tje om een partij naar me toe te
ken." Tegen de Spaanse Anna
it bijvoorbeeld stond ze een set
i-4 voor. „Als je die partij wint,
e ook anders de volgende wed-
d in. Met meer zelfvertrouwen,
ontbreekt nu. Waar het voor de
van het team vaak net wel is, is
voor mij steeds net niet", ver-
Mens.
idie
tuurlijk weet ze wel waar het
Afgelopen winter koos ze
ir meer aandacht aan haar
iiding te besteden. Ze studeert
lerciële economie aan de Jo-
Cruyff University en heeft be-
|dit jaar haar derde jaar met een
afgerond. Daardoor was er
Ier tijd om te trainen en speel-
lens maar één toernooi vooraf
gaand aan de competitie. „Ik miste
wedstrijdritme, want ik moet groei
en in een competitie of een sei
zoen. Dat ik dan net alles verlies is
heel frustrerend. Het is niet reëel,
maar eigenlijk verwachtte ik nog
hetzelfde niveau als wanneer ik wel
de hele winter door had gespeeld."
Dat ze juist afgelopen winter meer
prioriteiten legde bij haar studie, is
niet zo vreemd. Mens is 27, een
leeftijd waarop een leven met al
leen tennis niet meer zo vanzelf
sprekend is. „Tennis is een onzeker
bestaan. Tot ongeveer je dertigste
kun je aan topsport doen en als het
alleen aan mij lag, zou ik er zeker
nog drie jaar helemaal voor gaan.
Ik kan alleen niet meer alles wat ik
heb in het tennis investeren. Het
geld is gewoon op. Ik moet nu ook
aan mijn toekomst denken. Die
opleiding geeft me een bepaalde
zekerheid."
Tot dit jaar bestond het leven van
Jolanda Mens uit tennis, tennis en
nog eens tennis. Na haar middel
bare school en met een nationale
titel tot en met zestien jaar op zak,
kwam ze in Jong Oranje. Vanaf die
tijd stortte ze zich fulltime op haar
sport met maar één doel: de top
halen. Jaren bungelde ze tussen
plaats 500 en 1000 op de wereld
ranglijst. Met het spelen van futu
res en challengers kroop de speel
ster omhoog. Tot 2003. Dat jaar
won Mens een aantal toernooien
en schoot ze omhoog in de
ranking. „Ik werd direct tot de
challengers toegelateh en speelde
kwalificatieronden voor de WTA-
toernooien. Als je dan wat rondes
wint, pakje veel punten in één keer
en gaat het hard. Ook verdien je
meer prijzengeld. Gaaf was het, om
op die WTA-toernooien rond te lo
pen. Bij plaatsing voor het hoofd
toernooi, zou je zomaar tegen bij
voorbeeld Serena Williams kunnen
spelen", lacht Mens nu.
Opnieuw beginnen
Als klein meisje droomde Mens er
van om een Grandslamtoemooi te
winnen. Naarmate ze ouder werd,
stelde ze die wens bij. Meedoen
aan zo'n groot toernooi zou al heel
mooi zijn. Het is er nooit van geko
men. In 2003 haalde ze de 270ste
plaats op de wereldranglijst. In
datzelfde jaar ging het mis. Op een
toernooi in Qatar brak ze haar en
kel. Vanaf dat moment is het nooit
meer goed gekomen. „In het begin
was ik nog heel positief. Ach, zo
lang duurt het niet, dacht ik. Als
mijn enkel weer heel is, ga ik ge
woon verder waar ik gebleven
ben."
Nooit had ze gedacht dat het lan
ger dan zes maanden zou duren
voor ze weer wedstrijdfit was. Een
speciale ranking vroeg ze dan ook
niet aan. Stom achteraf, want met
die beschermde status had Mens
zich na haar blessure op basis van
haar hogere plaats op de ranglijst
voor grotere toernooien kunnen
inschrijven. „Ik moest weer op
nieuw beginnen, ergens rond de
800ste plaats. Weer naar de kleine
toernooien, weer veel geld investe
ren en nauwelijks iets terug zien. Ik
was net lekker op stoom, goed ge
motiveerd en toen was ik weer te
rug bij afvertelt ze teleurgesteld.
Na haar blessure is ze te geforceerd
weer begonnen, vindt de tennisster
nu. Ze wilde zo graag eredivisie
spelen met haar club Dekker, dat
ze per se toernooien moest spelen
van zichzelf. „Toen zat ik dus in
mijn eentje in Japan voor een één
of ander toernooi. Ik verloor de
eerste ronde en mijn zelfvertrou
wen was helemaal weg. Dan ga je
nadenken, hè? Is het nog wel ver
standig om door te gaan. Ook thuis
was ik niet te genieten. Werd ik
echt gelukkig van het tennissen?"
Even later voegt ze er met een
zachte stem aan toen: „Ik realiseer
de me dat waar ik altijd van ge
droomd had, niet was gelukt. Dat
was heel moeilijk."
Nog steeds betrekt haar gezicht als
ze terug kijkt op haar carrière. In
de jeugd speelde ze altijd samen
met Martin Verkerk. Hoe anders is
het hen beiden daarna vergaan. Op
het moment dat Mens haar enkel
brak in Qatar, won Verkerk zijn
Jolanda Mens was opgerukt naar de 270ste plaats op de wereldranglijst, maar brak haar enkel. „Ik moest weer opnieuw beginnen, ergens rond de 800ste plaats.
Weer naar de kleine toernooien, weer veel geld investeren en nauwelijks iets terug zien. Ik was net lekker op stoom, goed gemotiveerd en toen was ik weer te
rug bij af." Foto: Hielco Kuipers
eerste ATP-toemooi in Milaan. „In
mijn hotelkamer sloeg ik de krant
open en las ik dat Martin gewon
nen had. Zat ik daar, met mijn
been in het gips. Hij heeft het wel
gehaald, zijn droom. Ik niet. Dat
doet pijn."
Andere route
Spijt dat ze ooit aan de moeilijke
reis is begonnen, heeft Mens niet.
Ze heeft immers ook hele leuke
dingen meegemaakt. Het is niet
meer te tellen op hoeveel plekken
in de wereld ze allemaal is geweest,
ervaringen die ze zonder het tennis
niet zou hebben gehad. Ze zou al
leen wel een andere route voor de
reis hebben gekozen. De periode in
Jong Oranje was weliswaar leuk en
spannend en ook heel leerzaam, ze
deed niet de dingen die goed voor
haar waren. Misschien had ze alle
duurlopen als conditietraining he
lemaal niet nodig. Kon ze beter op
haar sprintjes trainen, om in een
wedstrijd sneller uit de hoeken te
komen. „Die groepstrainingen wa
ren heel algemeen. En tennis is een
individuele sport, dus de één heeft
hele andere training nodig dan de
ander. Je moet alleen maar aan je
zelf denken. Klinkt heel egoïstisch,
maar het is wel zo."
De eerste die dat tegen haar zei,
was trainer Martijn Belgraver. Er
ging een nieuwe wereld open voor
Mens. „Ik wist niet dat het zo an
ders kon, terwijl ik toch al een tijd
je meeliep." Voor het eerst bouwde
ze een team van begeleiders om
zich heen, helemaal op haar aan
gepast. Mensen bij wie ze zich op
haar gemak voelde. De speelster
neemt het zichzelf niet kwalijk dat
ze dat niet eerder heeft gedaan. „In
het begin wist ik niet wat ik nu
weet. Je moet het geluk hebben dat
je de juiste mensen tegen komt. Ik
ben die mensen te laat tegen geko
men. Ik was al 24 toen het goed be
gon te gaan en tegenslag, zoals die
enkelblessure, kon ik niet meer
hebben. Daarmee verloor ik tijd,
en tijd had ik niet meer."
Bij een supertalent hangt het mis
schien niet van dit soort dingen af,
geeft Mens toe. Zelf stak ze er ech
ter nooit bovenuit. Ja, ze zat wel bij
de nationale jeugdselecties, maar
internationaal telt dat volgens haar
niet echt. En heb je dat echte talent
niet, dan zal verder alles mee moe
ten zitten om eruit te halen wat er
in je zit, vindt ze. Geen tegensla
gen, geen blessures, geen zenu
wen, alleen maar keihard werken.
En de juiste mentaliteit. Als ze naar
Michaëla Krajicek kijkt, kan ze haar
alleen maar prijzen. „Ze is nog zo
jong, maar hoe ze omgaat met de
druk en de spanning, knap hoor.
Alleen al door haar naam verwacht
iedereen gouden bergen van haar.
Ze speelt haar beste tennis op de
cruciale punten. Dat tekent een
topper. Ik zelf had dat zelfvertrou
wen niet, was vaak te zenuwach
tig."
Internationaal tennis, Mens is er
nu wel klaar mee. Toch wil ze van
de zomer lekker veel spelen. „Ik
ken mezelf, vind tennissen nog
veel te leuk", lacht ze opgewekt.
Voor de toernooien blijft ze in Ne
derland. Zo is ze het prijzengeld
dat ze wint niet meteen kwijl aan
het hotel en een vliegticket. In sep
tember begint Mens aan haar af
studeerstage. In april volgend jaar
hoopt ze klaar te zijn met haar stu
die. Daarna wil ze kijken wat ze
nog met het tennis wil. Eredivisie
met Dekker lijkt haar wel wat, al
hoewel ze realistisch is. „Ik heb dit
jaar nog geen enkelpartij gewon
nen in de hoofdklasse. Als we vol
gend jaar in de eredivisie spelen,
hebben we echt een sterke dame
nodig. Iemand die in de tophon-
derd van de wereld staat."
Voor Dekker naar de eredivisie kan
promoveren, zal de club eerst nog
kampioen moeten worden in de
hoofdklasse. Morgen kan dat al ge
beuren, als Dekker uit van concur
rent Meppel wint. Mens kijkt liever
niet te veel naar de stand. „Als we
ons al rijk rekenen, gaat het mis
schien nog mis. In tennis weet je
het maar nooit."
VOOR MEKAAR
hHMBHHHHHH
iarianne Slierings
[■46 jaar
in Oegstgeest
lats: Leiden
mM
iT( 'u allemaal voor de
'fj roor de pupil van de
e thuiswedstrijd loopt
igdspeler met het eer-
on mee. Daarnaast orga-
jeasamen met anderen al
if dertien de kaart-
'dinsdag. Klaverjassen
371 houden het simpel.
32; 'hl de barcommissie
)PI
en de sponsorcommissie. Ik
help ook met het commerciële
deel van de vereniging. Ik doe
dus van alles."
Hoeveel tijd bent u per week
met UDO bezig?
„Dat is een moeilijke vraag. Ik
denk toch wel een uur of vijf
tien. Ik ben drie avonden per
week op de voetbal en dan nog
de hele zondag."
Staan er nog speciale activitei
ten gepland bij UDO?
„We krijgen een nieuw kunst
grasveld en om geld in te zame
len gaat een team op 28 en 29
mei 24 uur lang voetballen. Ook
is er dan een veiling, waren
markt en een sponsorloop. We
zijn heel druk bezig met de
voorbereidingen.
Hoe bent u bij de club betrok
ken geraakt?
„Toen ik veertien was, had ik
op school een vriendinnetje dat
voetbalde. Ik ben eens gaan kij
ken en zelf ook begonnen. In
middels ben ik getrouwd met
iemand van UDO. Hij zit in de
technische commissie en geeft
training. Dat doet mijn zoon
ook. De kinderen hebben vanaf
dat ze klein waren bij UDO ge
voetbald. Het hele gezin is dus
erg actief bij de vereniging be
trokken."
Heeft UDO voldoende vrijwil
ligers?
„Het is zeer lastig om elk jaar
de barbezetting rond te krijgen.
Vanaf volgend jaar gaan we
proberen iedereen een ver
plichte bardienst te laten draai
en. Anders is het haast niet te
doen. Ook jeugdleiders hebben
we te weinig. Alles komt steeds
weer bij dezelfde mensen te
recht. Daarom wordt het soms
wel eens te veel. Dan ben ik blij
als het zomervakantie is. Dan
kan de batterij weer worden
opgeladen voor volgend sei
zoen."
"Voor Mekaar' is een serie over vrij
willigers in de sport. Kandidaten
voor deze rubriek kunt u opgeven via
sportredactie.ld@hdc.nl of per post:
Sportredactie Leidsch Dagblad, post
bus 54, 2300 AB Leiden.
Kiki Musampa opgeroepen
door Van Basten.
Je leest deze regel op Teletekst en
het eerste dat je je afvraagt is of
die Teletekstredacteuren niks
beters te doen hebben dan ons
in de maling nemen. Dat de
bondscoach een originele kijk
op voetbal heeft geloven wij
graag, maar je kunt het ook
overdrijven.
Er zijn cabaretiers in dit land
die het meer moeite kost ons
aan het lachen te krijgen. Maar
zolang Marco van Basten óns
uitlacht met resultaten, past
slechts ons zwijgen en onze eer
bied voor zijn genialiteit.
Op deze plaats ga ik nog niet be
weren dat het succes van het Ne
derlands voetbalelftal op het
WK van 2006 in Duitsland af
hankelijk is van de bijdrage die
betrokkene daarin kan leveren,
maar het uitsluiten doe ik even
min.
Dat is nou eenmaal de essentie
van sport, te voorspellen is het
niet.
Geen bondscoach die zich bij de
onvoorspelbaarheid van het be
staan neerlegt natuurlijk. Hij
wapent zich ertegen - en geluk
kigkan dat. Want te voorspellen
is er dan misschien niets, te
voorzien des te meer.
Wélke bijdrage precies van Mus
ampa aan de nu al rijke historie
van ons voetbal Van Basten
voorziet is voor ons gewone ster
velingen nog een mysterie, maar
we moeten erop vertrouwen dat
het goed komt. Als Marco na
langdurig overleg met Johan,
John, Rob Stan out of the blue
Musampa selecteert, vertrouw ik
erop dat hij daarmee met Kiki
en met ons het beste voor heeft.
De winnende goal, bijvoorbeeld,
in de laatste minuut, in de fina
le in Berlijn. Al is het een from
melgoal, een buitenspelgoal of
desnoods een toevallig van rich
ting veranderde of half geraakte
bal, als Kiki juicht, juichen wij
mee.
Een voordeel van Kiki Musam
pa is dat hij al vernederlandste
toen de huidige minister van
Vreemdelingenzaken zelf nog
een vreemde voor ons was. Zijn
wieg stond in Kongo. Zijn pas-
poort is Nederlands.
Marco van Basten mdg Kiki
Musampa selecteren, de instem
ming van mevrouw Rita Ver
donk is niet vereist.
Gelukkig maar.
Ik kan mij namelijk niet voor
stellen dat deze dame van stava
st Kiki Musampa goed genoeg
vindt voor Oranje. Als zij in de
Feyenoorder Salomon Kalou al
geen toekomstig sleutelfiguur
voor het Nederlands elftal ziet,
zou ik als ik Marco van Basten
was al helemaal geen fiducie
hebben in Hare Minister's Oor
deel over Kiki.
Een vreemd beleid is het wel,
dat aan een Australische ver-
springster, een tafeltennisster uit
China, een Duitse zwemmer,
een hardloopster uit Kenya of
een prinses uit Buenos Aires wel
met gezwinde spoed het Neder-
landerschap is aangeboden,
maar dat voor een voetballer uit
Ivoorkust de deur op slot gaat.
Hierdoor is zij van Verdonk,
voor ons gebruikers van gezond
verstand, op zijn voordeligst 'n
beetje een vreemde gebleven en
zeker raadselachtiger dan de
meeste vreemdelingen zelf.
Maar dit stukje gaat over Mus
ampa. Wat een vondst!
Wat een programma als 'Spoor
loos' in geen maanden voor el
kaar zou hebben gekregen, lukt
Van Basten als bij toverslag. Ki
ki Musampa is weer terecht.
Zeg eens eerlijk: had U er enig
idee van, dat Kiki Musampa
überhaupt nog bestotid?
(Ik wist het uiteraard wel. daar
ben ik dan ook een voetbaldes-
kundige voor. Ik wist van Kiki
Musampa dat hij nog ergens
uithing maar waar?)
Afgelopen zondagavond zag ik
hem na al die jaren Wf&rin hij
van de aardbodem verdwenen
scheen opeens op de BBC achter
een bal aan rennen en nog een
doelpunt maken ook. Juichen
deed Kiki niet bovenmatig uit
bundig. Hij juichte wat gerouti
neerd zeg maar, als een speler
die elke week wel zijn goaltje
meepikt. Misschien is dit ook
wel zo.
Zou Marco die uitzending wie
weet uit verveling of anders wel
uit beroepsernst, ook hebben ge
zien? Verrek, zal hij hebben ge
dacht, Musampa.' Eens kijken of
mevrouw de minister bijt. beetje
Verdonkje jennen, als het ware.
Als het zo gegaan is. heeft Van
Basten mijn zegen. Want ik ben
het met hem eens. Kalou zou
niet misstaan in het Nederlands
elftal.
Frank Snoeks
