IfC voelt zich zwaar bestolen
SPORT 5
Stompwijk '92 degradeert na een mooi seizoen
Werklust Lugdunum beloond
Zakaria Bounif
Roodenburg - REMO
HDC985
dinsdag 17 mei 2005
n ten Berge
h izen - Alsof beide trai-
dden afgesproken om
a met open vizier te be
en vooral niet te veel
op de verdediging te
De beslissingswedstrijd
tompwijk '92 en DONK
radatie naar de vierde
leek een uiterst verma-
iel, waarbij grote doel
vaar in rap tempo op-
DONK sprong iets
slordig met de moge-
n om en won met 5-2.
r is Stompwijk volgend
weer vierdeklasser.
we ek ben ik ervan. Daar
dan het hele jaar voor."
oor
'Ptiiï
nge
ui te
>N
StP
arten Dekker
ste
dn
ide
al
leg (iets frustrerender voor
baller dan zaken waar
invloed op heeft. Een
n het veld? Platstam-
onwillige spier in het
goefcen? Laten masseren. Een
oe f Echter met een eigen
Tsja, daar doe je dus he-
ig iets aan, zo ondervond
>g. I ren op het veld van
1 de ar de ploeg werd uitge-
voor promotie naar de
delasse.
ar
er d het eerste duel
do ijk eindigde de wed-
Delft in een gelijkspel
fsch
geve aarna de thuisploeg het
iter slechtte via strafschop-
s Bu Ter Joeri Jacobs was de
doe teler die miste. Een dra-
geni e ontknoping, maar
lgen 1 in het Noordwijkse
ond daar lang bij stil.
irekken werden gedo-
door een ander onder-
et optreden van arbiter
rde
Stompwijk-trainer Ron de
Roode had een hele klus om
zijn verslagen Spelers in de
kleedkamer een beetje op te
monteren. „Vooral ook omdat
dit niet nodig was. We zijn tot
de rust de betere ploeg, krijgen
genoeg kansen, maar maken
het niet af. Dat probleem heb
ben we het hele jaar al."
Het geloof in klassebehoud bij
de Stompwijkers was opslag
verdwenen, nadat Rob de Jong
door knullig uitverdedigen ver
antwoordelijk was voor de 3-2
achterstand. Hierna speelden
de Gouwenaars het duel soepel
uit. Volgens De Roode was het
typerend dat uitgerekend De
Jong in de fout ging. „Hij was
het afgelopen jaar onze beste
speler en dan maakt hij uitgere
kend op zo'n moment een gro
te fout. Toen het vervolgens 4-2
werd, zag je het inzakken en
was het vertrouwen weg."
De nederlaag op het terrein van
voetbalvereniging Groeneweg
in Zevenhuizen was extra zuur
voor de Leidse oefenmeester,
aangezien zijn ploeg kon terug
zien op een prima seizoen.
Stompwijk werd bij aanvang
van de competitie gezien als
meest voorname degradatie
kandidaat, maar sprokkelde
toch 28 punten bij elkaar. Een
aantal waarvoor De Roode
vooraf had getekend. „Ik had
eigenlijk op 25 punten gehoopt.
Normaal gesproken ben je
daarmee veilig, wat al een uit
stekende prestatie was geweest.
Dan haal je er 28 en vlieg je er
nog uit." Deze bizarre situatie
had alles te maken met het dol
dwaze competitieverloop in de
derde klasse. Iedereen kon win
nen van iedereen en dat ge
beurde dan ook wekelijks. Zo
won Stompwijk vrij makkelijk
van kampioen ONA, maar liet
het zich weer met 4-1 door de
gradant DOSR aftroeven.
De wedstrijd van gistermiddag
paste precies in het seizoens
plaatje. Stompwijk kwam twee
maal terug van een achterstand
en tweemaal uit een bijna iden
tieke situatie. Corners van Toby
van Marwijk werden door res
pectievelijk Erwin Oudshoorn
en Tim van Rijn met het hoofd
tot doelpunt gepromoveerd. De
ploeg van De Roode voerde de
druk op, kreeg grote kansen
maar verzuimde door te druk
ken. In de tweede helft was de
koers snel gelopen en kwam het
vuurwerk vooral van de meege
reisde Stompwijkse aanhang.
Met Romeinse kaarsen, tromge
roffel en vooral veel dondersla
gen probeerden de supporters
hun ploeg op te zwepen. Al die
herrie leek slechts een verlam
mende werking te hebben op
het spel van hun dorpsgenoten.
Scheidsrechter Van Toorn zag
zich zelfs genoodzaakt om het
duel tot tweemaal toe stil te leg
gen. Eerst werd een vat met
rubber in de fik gestoken, wat
behalve grote vlammen ook een
gigantische rookontwikkeling
en stank veroorzaakte. Luttele
minuten later lag het spel weer
stil toen de Stompwijkers had
den besloten om het inmiddels
gedoofde vat op te blazen.
De wedstrijd zelf werd verre
van 'opgeblazen' en ging, tot
gelatenheid van het meegereis
de publiek, als een nachtkaars
uit. 'Ach, het ene jaar win je en
het andere jaar verlies je', was
de conclusie die langs het veld
was te horen. De Roode kon er
niet in meegaan en sprak over
'een grote domper die eerst ver
werkt moet worden'. Dat een
kleedkamer verderop - op de
klanken van André Hazes - het
bier naar binnen werd gerold,
maakte de stemming er niet
veel vrolijker op.
DONK - Stompwijk '92 5-2 (2-2). 3.
Tavares 1-0, 4. Erwin Oudshoorn 1-1,
19. Akerboom 2-1, 25. Van Rijn 2-2, 49.
Menno de Jong 3-2, 58. Jeroen de Jong
4-2, 68. Tavares 5-2. Scheidsrechten
Van Toorn. Toeschouwers: 500.
Stompwijk '92: Ronald Oudshoom.
Romiin (77. Hendriks), Van Benten,
Ronald Oudshoom, Disseldorp (80.
Huismanl. De Jong, Van Rijn. Droog,
Timo van Marwijk, Erwin Oudshoom,
Toby van Marwijk.
ief
le 2
Ia v
bin
?n r ly. „Een scheidsrechter
ing Ie wedstrijd te leiden,
Jien beïnvloeden", bromde
on/ ier Ruud de Groot, die
st. 1 ie wedstrijd minder di-
mee ek was. Toen noemde
rlui jrandy nog luidkeels
refererend aan de spil
verll Duitse omkoopschan-
>k
dat soort dwaze uitin-
te praten, SJC had alle
im ontevreden te zijn
arbitrage. In de eerste
urde IJsbrandy al een
egei t van Erwin Beltman af,
de clubtopscorer van
tegenstander geduwd
ben. Na de pauze haal-
:heidsrechter zich voor
de woede op de hals
[q is wat zwart-wit was.
el tussen DHC-spits
Kok en Patrick Heij-
trerd door de scheids-
uitgelegd als het neer-
danhn een doorgebroken
zern rat Heijmans de zoveel-
a di 1 kaart uit zijn carrière
istri Ie.
of
:ck.
t eri
lalf
n df
Niet veel later waren de poppen
andermaal aan het dansen,
toen IJsbrandy het spel stillegde
na een overtreding op SJC'er
Charl Saït. Hij zag over het
hoofd dat Edward de Ridder op
dat moment alleen op het doel
van DHC afstevende. In de slot
fase liet de leidsman zich een
derde keer gelden, door Danny
Schelvis op een tweede gele
kaart te trakteren wegens treu
zelen bij het nemen van een in
gooi. Zo haalden slechts negen
Noordwijkers het laatste fluit
signaal.
En ook zaterdag had de Sint Je-
roensclub zich al benadeeld ge
voeld. Bij de stand van 1-1
(doelpunten van DHC'er Rob
Notenboom en Erwin Beltman)
zeilde een vrije trap van Schel
vis over alles en iedereen heen,
inclusief de Delftse doelverde-
diger. Scheidsrechter Van Oud-
heusden annuleerde de treffer,
omdat het een indirecte vrije
trap betrof. „Maar die keeper
raakte de bal met zijn vinger
toppen", meende De Groot ge
zien te hebben. „Het was ge
woon een geldige goal."
Beltman keek als één van de
weinigen niet alleen naar de
prestatie van de scheidsrech
ters. „Die Pino verstiert het dan
wel vandaag, maar zelf hebben
we het ook niet goed gedaan.
Als ik voor mezelf spreek, dan
had ik zaterdag zeker twee of
drie doelpunten kunnen ma
ken."
Gisteren zag het er kort voor
tijd naar uit dat SJC al in de re
guliere speeltijd zou worden
uitgeschakeld. DHC nam zes
minuten voor het einde de lei
ding via Frank van der Zwan,
maar die voorsprong was geen
lang leven beschoren. Vanaf de
aftrap kwam de bal bij Saït te
recht, die een voorzet op het
hoofd van invaller Jacobs liet
vallen: 1-1.
Een kwartiertje later was de
rechtsbuiten in tranen, nadat
zijn zwak ingeschoten straf
schop in de handen van de
DHC-doelman eindigde. Eén
schrale troost voor de ontroost
bare Jacobs: binnen afzienbare
tijd is iedereen bij SJC weer ver
geten wie de misser op zijn
naam kreeg. Alleen de naam
van de scheidsrechter wordt
onthouden.
SJC - DHC 1-1 (0-1). 9. Notenboom 0-
1, 69. Beltman 1-1 Toeschouwers:
250. Scheidsrechter Van Oudheus-
den.
SJC: Van Kesteren; Jacobs, Went,
Schelvis, R. Hoogeveen; J. Hoogeveen,
E. de Ridder, Verver; Van Leersum,
Beltman, Saït.
DHC - SJC 1-1 (0-0). 84. Van der Zwan
SJC'er Erwin Beltman
wordt tijdens het zater
dagse thuisduel gehin
derd door DHC'er Robert
van der Zwan.
Foto: Taco van der Eb
1-0, 86. Jacobs 1-1. Toeschouwers:
500. Scheidsrechter IJsbrandy. Rode
kaart: 56. Heijmans (SJC), 89. Schelvis
(SJC, 2x geel).
SJC: Van Kesteren; Schelvis, Went,
Heijmans, R. Hoogeveen; J. Hooge
veen, E. de Ridder, Verver; Van Leer
sum (63. Jacobs), Beltman, Saït.
DHC wint na strafschoppen (5-4).
door Geert Langendorff
leiden - Twee keer balanceer
de Lugdunum op de rand van
de afgrond. Tegenstander
HMC was zowel in Leiden (2-
2) als in Den Haag (1-2) veruit
de betere ploeg, maar verkeek
zich op de werklust en discipli
ne van de Leidenaars. Dat het
elftal de volgende ronde van
de nacompetitie haalde, was
desondanks een klein mirakel
te noemen.
„Ik bleef geloven in de kansen
van Lugdunum", verklaarde
trainer Ronald Rosdorff met
het zweet nog op zijn voor
hoofd. „Wij krijgen altijd kan
sen." Zijn woorden moeten
zelfs de wenkbrauwen van de
meest trouwe fan hebben
doen fronsen. HMC was over
twee wedstrijden gezien veel
gevaarlijker dan het elftal van
Rosdorff. Was hij dan zo naïef?
Nee. Aan de veerkracht en to
meloze inzet van Lugdunum
kunnen veel ploegen een voor
beeld nemen. Wie die kwalitei
ten in huis heeft, kan een wed
strijd, hoe kansloos de situatie
ook lijkt, altijd laten kantelen.
Bij Lugdunum was afgelopen
zaterdag niemand op de hoog
te van de voetballende kwali
teiten van Haagse Marokkanen
Chabab (HMC). Op de tribune
in de Kikkerpolder werd alleen
geroezemoesd over een inci
dent van twee weken geleden.
Op het complex in Den Haag
brak toen een massale vecht
partij uit tussen supporters
van HMC en de spelers van
Duindorp. De laatsten waag
den het een kampioensfeestje
op 'hun' veld te vieren. Als
Lugdunum de tweede ronde
wilde bereiken, moest de basis
op het eigen veld worden ge
legd. 'Daar viel niets te halen',
dachten velen.
Die missie leek binnen twintig
minuten al verloren. HMC was
kinderlijk eenvoudig op 0-2 ge
komen. Zou Lugdunum wor
den vernederd door de tech
nisch hoogwaardige voetbal
lers? Toen Piet er van Schie op
karakter vlak voor rust 1-2
maakte, sloeg de sombere
stemming om in een hoopvol
le. HMC hielp daar in de twee
de helft een handje aan mee
door zich terug te trekken op
eigen helft. Lugdunum bleef
intussen de lange bal hante
ren, hopend op een flitsend
moment van de voorhoede.
Drie minuten voor tijd gebeur
de dat. Alex van Luyk schoot
op aangeven van aanvoerder-
spits André Botermans de ge
lijkmaker binnen (2-2).
Twee dagen later trok het elftal
naar de Haagse Steenwijklaan.
De meegereisde supporters
liepen aanvankelijk wat on
wennig rond op het piepkleine
complex. De verhalen over de
licht ontvlambare Hagenaars
hadden hun sporen duidelijk
nagelaten. Honger en dorst
trokken de meeste Leidenaars
uiteindelijk naar het hol van de
leeuw: de kantine. Daaruit
walmde de geur van munt
thee, geroosterd vlees en vers
gezette koffie. 'Ze' vielen toch
wel mee. Ook de spelers van
HMC lieten zich tijdens de
wedstrijd van een heel andere
kant zien. Met frivool, tech
nisch hoogwaardig voetbal
stuurden ze Lugdunum de
eerste veertig minuten het bos
in. Vooral spits Said Abarkan
maakte veel indruk. „Niets bij
zonders", verklaarde een man
van een jaar of dertig. .Abar
kan is altijd goed. Hij hoort ei
genlijk veel hoger te spelen.
Hij sloeg ooit een aanbod van
ADO Den Haag af om prof te
worden, omdat hij met ons
wilde voetballen."
Hoewel zijn woorden waar
schijnlijk met een korreltje
zout moeten worden geno
men, scoorde Abarkan even la
ter 1-0. Na zijn goal speelde
HMC, gevoed door adrenaline,
nog beter. Lugdunum leek, net
als in de thuiswedstrijd, te be
zwijken onder het spervuur.
Vreemd genoeg bleven de
Haagse toeschouwers opval
lend gelaten. Wisten zij iets
wat Lugdunum niet wist? Ja.
HMC had dan wel sterke veld-
spelers, hun keeper was van
een heel ander niveau. Doel
man Bogaleb El Haddadi wek
te de indruk voor de eerste
maal in zijn leven onder de lat
te staan. Zijn optreden had
veel weg van een komische
act. Bij lage inzetten pareerde
hij redelijk, bij hoge ballen
kreeg hij steevast de lachers op
zijn hand. El Haddadi stompte
of ving niet maar duwde de bal
als een volleyballer de lucht in.
Lugdunum had de gelijkma
ker, vlak voor rust, dan ook
grotendeels aan hem te dan
ken. Een vrije trap van Pieter
van Schie kwam via de muur
bij de vrijstaande Arjen Linstra
terecht die zonder aarzelen
omhaalde. Met een boogje
kwam zijn krachteloze inzet
recht op de arme doelman af.
Tot verbazing van iedereen
reageerde hij apatisch: de bal
vloog tussen zijn gespreide
handen door: 1-1.
Lugdunum putte moed uit
Linstra's goal. Vanaf het begin
van de tweede helft zette de
ploeg HMC onder druk. Dit re
sulteerde direct in een handvol
kansen. Twintig minuten voor
tijd kwam het hoogtepunt. Bo
termans kopte uit een vrije
trap schitterend binnen. In het
resterende deel van de wed
strijd hield de ploeg dapper
stand. Lugdunum speelt de
volgende ronde tegen het Rot
terdamse GLZ.
Lugdunum - HMC 2-2 (1-2) 9. Abar
kan 0-1, 19. Traki 0-2, 42. Van Schie
1-2, 87. Van Luyk 2-2. Scheidsrech
ten Peters. Toeschouwers: 200.
Lugdunum: Besselse, Schimmel (45.
De Klerk), Durmudoglu. Van Luyk.
Deyn, Botermans, Van Eyk, Leiwaka-
bessy (84. Van Duuren). De Groot.
Van Schie, Luiten (45. Linstra).
HMC - Lugdunum 1-2 1-0). 16.
Abarkan 1-0. 45. Linstra 1-1, 72. Bo
termans 1-2. Scheidsrechten Pille.
Toeschouwers: 175.
Lugdunum: Besselse, Linstra, Dur
mudoglu, Van Luyk, Deyn, Boter
mans, Van Eyk (80. De Klerk), Leiwa-
kabessy, De Groot, Van Schie, Luiten
(44. Van Duuren).
de twaalfde manRoodenburg: dit is geen vierdeklasse voetbal
at
hei 'an den Bogaerd (78):
>t 0 en hoop publiek van-
jgde 'eer dan normaal. Vroe-
fakt im ik elke week kijken,
ia) meer zo vaak. Het team
m voetbal vind ik niet
ich d leuk. Het niveau is he-
afgezakt. Er was een tijd
er de zaterdagafdeling
og speelde. Er waren
kg wel eens wedstrijden
ijax en Feyenoord. Toen
was heb ik zelfbij Do-
Sportman gespeeld. Dat
SC. Bij Roodenburg
al meer dan veertig
ids mijn zoon Johan
etbalt. Het eerste speelt
„iDC U1(^aa8- 2e moeten ook
jg v nt ik hoop dat ze vol-
je i, ar een niveau hoger
1 i
aS°' Farhane (16):
hou belangrijke wedstrij-
1(j dersteunen we het team
ze trommelband Oulad
I. Dit betekent Jongens
ziinl^" ^en sPeler van het
>t v leeft ons gevraagd. We
zeker voor sfeer. Ik zit
ir jaar bij de band.
'oetbal is muziek mijn
obby. We spelen ook op
zoals bruiloften. De
van de band spelen al-
bij Roodenburg, in de A
Ba
en B. Het is een leuke club,
heel gezellig en we hebben
goede trainers. De wedstrijd
vind ik een beetje agressief."
Linda van der Born (26):
„Meestal kijk ik bij het tweede,
want daar speelt mijn vriend
in. Met zijn team is hij kampi
oen geworden, dus vandaag zit
hij op de bank bij het eerste. Ik
hoop dat hij nog mag spelen,
anders ben ik voor niets geko
men. Ik vind voetbal leuk om
naar te kijken hoor, maar als
hij speelt, is het nog leuker."
John Beekman (49):
„Ik kan bijna nooit komen kij
ken, want we moeten altijd zelf
spelen. Ik speel in het derde en
we zijn kampioen geworden.
Gisteren hadden we een bar
becue om het te vieren. We
moeten nog één wedstrijd en
we hebben tot nu toe 95 keer
gescoord. We gaan voor de
honderd. Het derde is het vete-
ranenelftal van de club. Onze
oudste speler is 65 jaar. Ik
hoop dat er hier in het eerste
nog wat talent rondloopt voor
ons team. Soms spelen ze bij
ons oudjes om ervaring op te
doen. Het eerste is een leuk,
fris team dat veel voor elkaar
over heeft. Vandaag verdienen
ze het echt om te winnen. De
tegenstander is voetballend
niet echt sterk, maar speelt
met veel fysiek geweld. We
hebben de arbiter niet tegen,
maar dat komt ook door het
gezeur van REMO."
Abdellah Maissa (36):
„Roodenburg is een mooi
team om naar te kijken, vind
ik. Er spelen veel Marokkanen
in, dus ik kom ze vaak aan
moedigen. Zaterdag ben ik ook
mee geweest naar Den Haag.
Het zijn leuke wedstrijden om
naar te kijken. Of ik zelf ook
voetbal? Nee, daarvoor ben ik
een beetje te oud"
Jannie van Kooperen (51):
„Mijn zoon Michael speelt in
het eerste, dus vandaar dat ik
er ben. Je herkent hem met
een, want het is de enige blon
de die in het veld loopt. Niet
dat hij dat erg vindt hoor. Hij
heeft het prima naar zijn zin
bij Roodenburg. Hij speelt hier
vanaf dat hij klein was, dus
met de meeste van zijn team
genoten is hij opgegroeid. Ik
vind dat hij het goed doet van
daag. Krijgen we thuis natuur
lijk weer allemaal stoere verha
len, hoe fantastisch hij wel niet
gespeeld heeft."
MAN VAN DE WEDSTRIJD
1 vri
tbali
;ems
Jrie hvee wedstrijden tegen REMO speelde
6i d a Bounif er maar eentje mee. Zaterdag
n e Centrale verdediger nog geschorst, maar
n stond hij met zijn rustige, opbouwende
itsl daan de basis van de winst. „Normaal
kniet zo rustig hoor", lacht de net twintig
den Bounif. „Ik moest uitkijken vandaag,
log steeds op scherp, want ik heb drie ge-
Bui? ,ea staan. Nog eentje erbij en ik ben weer
tere irst. Daar heb ik geen zin in."
is redelijk tevreden over zijn team, al
Roodenburg volgens hem niet echt lek-
iet spel. „De tegenstanders speelden
heel grof. Veel onnodig ge trap en geruzie. Bal
en speltempo waren daardoor erg laag. Zelf
spelen we niet zo hard, dus als we tegen zo'n
fysiek team moeten spelen, is dat moeilijk."
De nacompetitie vindt de verdediger een kroon
op het goede jaar van zijn team. Nu de eerste
ronde gewonnen is, kijkt hij uit naar de volgen
de wedstrijden. „We zullen het erg lastig krij
gen. Zeker omdat Abdullah Dahmani, onze
aanvallende middenvelder, geschorst is. We
gaan hem erg missen volgende week, maar als
we goed als team spelen, moeten we het kun
nen halen."
door Willem Spierdijk
leiden - Roodenburg heeft de
eerste stap gezet naar een
mooie afsluiting van de compe
titie. De Leidse ploeg was in
twee duels de meerdere van het
Haagse REMO en mag verder in
de nacompetitie. Het jaartje in
de 'Haagse' vierde klasse, door
Roodenburg met angst en be
ven tegemoet gezien, is de Lei
denaars heel erg meegevallen.
Je komt steeds een andere cul
tuur tegen", vertelt bestuurslid
Arnold Barends.
Dat is in de nacompetitie niets
anders. Zaterdagmiddag mag
Roodenburg weer diep Den
Haag intrekken voor de wed
strijd tegen REMO. Naast de
oude vuilverbranding heeft de
lokale overheid een sportcom
plex opgetrokken en daar het
Surinaams-Hindoestaanse RE-
MO naar verbannen.
In Den Haag zijn de laatste ja
ren veel voetbalclubs samen
gegaan, maar niet REMO. De
Haagse fusiegolf is aan de ver
eniging voorbijgegaan. Dat ligt
niet aan de Surinaams-Hin
doestaanse club, weet voorzit
ter Alladin. Die heeft geen part
ner kunnen vinden, geen
Haagse club was geïnteres
seerd in een samengaan met
REMO.
Op de nieuwe accommodatie
bij de Loosduinseweg denkt de
club toch toekomst te hebben.
Het complex doet Zuid-Euro
pees aan. Grote wit geschilder
de muren omheinen twee
kunstgrasvelden. Stalen hek
ken vormen de toegangspoort.
Bij Roodenburg is het de be-
Doelman Galeiro Robello van REMO grijpt in voordat Roodenburg-spits Eli Souhoka gevaarlijk wordt.
Foto: Dick Hogewoning
doeling dat de buurt ook ge
bruik maakt van het sportcom
plex, in Den Haag is dat duide
lijk niet de bedoeling. Behalve
de stalen hekken bij de toegang
voorkomt een zes meter hoog
hek dat iemand zonder toe
stemming de kunstgrasvelden
betreedt. De aanhang van Roo
denburg vindt niet dat er van
Zuid-Europese sferen sprake
is. „Het lijkt hier wel het voet
balveld van een gevangenis",
vinden de supporters.
Helemaal af is het sportcom
plex nog niet. Omdat er ook
wordt gecricket, ontbreekt een
afscheiding tussen de twee
kunstgrasvelden. Tijdens de
wedstrijd van zaterdag waait
de bal nogal eens het tweede
veld op en duurt het een tijd
voordat de bal weer in het spel
kan worden gebracht. Dat
wordt scheidsrechter Hos op
een gegeven moment te gortig.
Hij vraagt om twee ballenjon-
gens die met een extra bal het
tempo in de wedstrijd moeten
houden.
WEDSTRIJD VAN DE WEEK
Op het Haagse kunstgras voelt
Roodenburg zich thuis. De
ploeg combineert gemakkelijk,
heeft technisch zeer sterke
voetballers en probeert vrijwel
altijd de combinatie te zoeken.
Dit is geen vierdeklasse voet
bal. Maar om te winnen moet
je wel eens een doelpunt ma
ken en dat lukt de Leidenaars
zaterdag niet ondanks een paar
heel mooie kansen. Langs de
kant weten ze het dan al zeker.
Bij ons thuis wordt het 6-0.
Zover komt het maandag niet,
al is het krachtsverschil de
tweede wedstrijd even groot. Al
na twee minuten klust Abdoe-
lah Dahmani de 1-0 binnen,
vlak voor rust zorgt Faisal Bo
unif voor 2-0. De marge zou
veel groter kunnen zijn, maar
Roodenburg verzuimt daarna
snel afstand te nemen. Dat
komt omdat bij REMO de Por
tugese doelman Galeiro Robel
lo goed staat te keepen, maar
ook omdat de Hagenaars onge
kende hardheid in het spel
gooien. De wedstrijd dreigt
zelfs even te ontsporen, wan
neer een van de wisselspelers
het veld inkomt om verhaal te
halen bij arbiter Klerks.
De spelers van Roodenburg
(van wie er 10 van de 11 van
Turks /Marokkaanse afkomst
zijn) laten zich niet provoce
ren. Trainer Arno Lancel is er
trots op. „We hebben dit wel
vaker meegemaakt. Ik heb erop
gehamerd de discipline erin te
houden."
Het is jammer voor Rooden
burg dat de discipline om ef
fectief voetbal te spelen in de
tweede helft ontbreekt. De Lei
denaars krijgen volop kansen
om de wedstrijd al snel defini
tief te beslissen, maar te vaak
gaan de aanvallers voor eigen
succes. Daardoor blijft de wed
strijd lang spannend. Lancel:
„Want met die fysiek sterke
spitsen kan er zomaar een te-
gengoal vallen."
Die blijft uit en daarom mag
Roodenburg zich opmaken
voor een wedstrijd tegen het
Delfste SEP, een tegenstander
die in Leiden al met 3-0 won.
Lancel heeft er toch vertrou
wen in. „Het is heel belangrijk
voor Roodenburg om die stap
naar de derde klasse te zetten."
REMO - Roodenburg 0-0. Scheids
rechten Hos. Toeschouwers: 150
Roodenburg: Sabahoglu; Al Moka-
dem, Ochan, Van Kooperen, Kaddis;
Dahmani. Bayrak (75. Siera), F. Bo
unif, Baddouri, Souhoka, Gezici (75.
Van Oosten).
Roodenburg - REMO 2-0 (2-0). 2.
Dahmnai. 43. Faisel Bounif 2-0.
Scheidsrechten Klerks. Toeschou
wers: 300.
Roodenburg: Sabahoglu; Al Moka-
dem, Ochan, Z. Bounif. Kaddis. Dah
mani. Van Kooperen (75. van Oosten),
F. Bounif (58. Bayrak); Baddouri. Sou
hoka. Gezici (76. Van den Burg)
