GESPREK VAN DE DAG
KLM belooft hongerige reiziger beterschap
Multimedia-pastoor met laptop en beamer in de mii
MENSELIJK
Priester Jan Fraats uit Geleen is
een liefhebber van computers.
De multimedia-pastoor gebruikt
ze zelfs tijdens de mis. De laptop
heeft een vaste plek op het altaar
van de Christus Koningkerk.
Zijn altaar lijkt met een beetje
fantasie een bureau in een kan
toor. Zeker als Fraats (77) zijn at
tachékoffertje tevoorschijn haalt
en een laptop op de 'tafel van
God' legt. Hij draagt de heilige
mis op met behulp van een com
puter en een metersgroot
scherm, waarop teksten en af
beeldingen worden geprojec
teerd.
De gelovigen zijn inmiddels ge
wend aan hun multimediagenie-
ke herder. Pastoor Fraats ge
bruikte eerst een diaprojector.
Sinds een halfjaar beschikt hij
echter over een bearner. Dankzij
het apparaat en de computer kan
hij in het 'huis van God' kleurrij
ke presentaties houden.
De priester geeft nog een andere
belangrijke reden aan waarom
de projector aan de kant is gezet.
Twee jaar geleden brak hij een
been bij het verwisselen van een
dia. Hij verstapte zich op een
trapje en kwam ongelukkig ten
val. Sindsdien draagt hij de mis
zittend op. Met de laptop binnen
handbereik. „En daar heb ik
geen enkele moeite mee", lacht
hij.
De technische hulpmiddelen
zorgen ervoor dat Fraats zijn
missen zo actueel mogelijk kan
opdragen. Hij speelt in op zaken
die mensen bezighouden. Dat
was bijna onmogelijk bij het ge
bruik van de traditionele mis
boekjes. „Die kunnen niet elke
week opnieuw worden gedrukt.
Dankzij de pc kan ik in feite elke
dag veranderingen aanbrengen."
Via het projectiescherm kondigt
hij onder meer de liederen van
het koor aan. En bij kerkelijke
feestdagen, zoals Kerstmis a
sen en Pinksteren, laat hij
verbeelding sprekende fot
tekeningen zien. Inmiddel
Jan Fraats het computers] q,
ook drie keer gebruikt bij w
grafenissen van overleden
chianen. „Ik projecteer da
bidprentje op het scherm
foto van de overleden pers
Ik merk dat nabestaanden
kerkgangers dat bijzonder
prijs stellen." gpd
Het heeft niet veel om het lijf en dat is dan ook meteen
het probleem. Waar je vroeger nog goed wegkwam met
een degelijk alles verhullend hansopje, bestaat het assor
timent tegenwoordig vooral uit minuscule niemendalle
tjes met schreeuwerige prints waar je nog niet als dren
keling in gevonden wil worden. Bovendien moet je in
april al op jacht om nog iets van het badmodeseizoen
mee te krijgen. Dezelfde logica ontbreekt bij de nood
zaak om handschoenen te kopen in augustus, anders
kom je kleumend in hartje winter tot de conclusie dat
het winterseizoen inmiddels heeft plaatsgemaakt voor
een collectie zonnebrillen.
Fluctuaties in mijn gewicht, het chloorgehalte van
zwembaden, de chemische cocktail in zee en het com
merciële winstbejag van confectieconcerns die in de ver
onderstelling leven dat een bikini tegenwoordig vooral
als show-waar dienst doet op anti-zwemstranden als
Bloemendaal, waar het verwijderen van een wijnvlek
van meer belang is dan dat het materiaal bestand is te
gen zout, chloor en opbleken door de zon; al deze facto
ren maken, dat mijn bikini maximaal twee seizoenen
draagbaar is, daarna moet ik noodgedwongen op zoek
naar iets nieuws. En zo begon ik dus, bij voorbaat met
tegenzin, aan mijn quest voor een nieu we bikini. Shop
pen is leuk, maar bij de bikini-jacht ontbreekt iedere
vorm van plezier. In de eerste plaats omdat het niet even
snel kan. Alles moet uit. En gek genoeg is het gemiddelde
paskamerhokje daar niet op ingesteld. De temperatuur
is voor een naaktsessie weliswaar aangenaam, maar
door het aan- en uitkleden in de hoogste versnelling is
het er al snel zo benauwd als in een overdekt zwempara
dijs op woensdagmiddag. Verder denken ze dat je aan
twee haakjes voldoende hebt, waardoor de meeste kle
ding als zeewier rond mijn enkels op de stoffige vloer
slingert. Het kunstmatige licht kent geen genade en be
halve dat mijn lichaam in al zijn onwetmatige natuur
verschijnselen in breedbeeld wordt teruggekaatst vanuit
meerdere hoeken, blijkt eveneens pas na aankoop, dat
die frisse kleur rood in wérkelijk daglicht doet denken
aan een klaar-over-jas, waardoor ik als reddingsboei te
water ga. Zover is het echter nog niet. Na drie winkels
met onfortuinlijk zuinige zwembroekjes, stuit ik dan
toch eindelijk op een geschiktere pasvorm. Jammer al
leen, dat mijn kleur en maat nu al niet meer te krijgeji
zijn. Ter oriëntatie besluit ik in een andere kleur te chec
ken of het zin heeft hier werk van te maken. De posters
die de tijdelijke badmode-hoek van sfeer voorzien, ogen
allemaal even fantastisch. Des te groter de teleurstelling
als ik mezelf even later in identieke outfit aan een gron
dige keuring onderwerp. Bikini's passen in april heeft
als nare bijkomstigheid dat mijn extra wintervoorraad
nog volop aanwezig is en in combinatie met mijn grau
we teint waarop de dode huidcellen een muffe stoflaag
vormen, is het moeilijk inschatten of het geheel in de zo
mer een visueel aantrekkelijk beeld zal opleveren. Ik bel
mijn moeder om te checken of er in Utrecht misschien
nog wel een setje is te krijgen. Dat is er, maar ze kan het
niet kopen, want badkleding mag om hygiënische rede
nen niet geruild worden. Hoezo? Wat kan je thuis met
een bikini doen, dat niet toch al gebeurt in een pashokje,
namelijk aantrekken? Juist badkleding moet geruild
kunnen worden; met het kaartje eraan zwemmen, lijkt
onwaarschijnlijk en valt, anders dan bij een trui, nogal
op. Er zit toch om hygiënische redenen zo'n plakstrip in
het kruis? Nog meer onzin dus en irritant was het al. Op
naar Utrecht om het eigenhandig te passen. Dat je je on
derbroek dient aan te houden, maakt de pasvorm van
de zwembroek bij voorbaat niet zo charmant. Voor de
zoveelste keer vandaag, valt me op dat mijn opstaande
negerinnenkontje weliswaar geschikt is als bijzettafeltje,
maar niet als vulling van straktrekkende zwemstof. Bij
achteraanzicht doet de poging vooral lijken op een uit
gezakte tweezitsbank. Eenzaam in een hokje misschien
niet zo best voor het eigenbeeld, maar publiekelijk ten
toongesteld aan de waterlijn een regelrecht 'panodra-
ma'. Het andere broekje zit gelukkig beter. Mijn 'bad-
wear-day' lijkt een prettige wending te nemen, op het
angstaanjagende besef na, dat ik inmiddels twee maten
groter draag. Bij de kassa aangekomen, dreigt de hele
expeditie alsnog in het water te vallen. 'Het onderstuk en
bovenstuk zijn twee verschillende maten, mevrouw, dat
mag ik niet verkopen.Dat er van het bovenstuk geen
andere maat meer te krijgen is, maakt voor het verkoop
beleid volgens de pinnewip achter de toonbank niet uit.
Regels zijn regels. Ik sta op het punt om. in
hoger beroep te gaan, als ze wijst op een
vergaarbak achter de kassa. 'Daar zitten
allemaal losse stukjes is, misschien z
hij daar nog bij...' Naar mijn idee
moet de eerste vrouw met boven en
onder gelijke maten nog geboren
worden, en dan wel genetisch ge
manipuleerd, maar ondertussen
zit ik met een perfect passend
broekje waar geen top bij zit.
Groen en geel van ergernis kijk ik
haar aan. Blijkbaar heeft het
kunstmatige winkellicht op mijn
gelaatsuitdrukking hetzelfde af
schrikwekkende effect als op mijn
billen, want zonder morren duikt ze
in de bak op zoek naar een oplos
sing. En die zit er in. 'Wilt u hem
eerst nog even passen???' In gods
naam, nee, dat zit wel goed van
boven. Het kostte meer moeite dan
het behalen van mijn B-diploma,
maar voorlopig ben ik weer even
'waterproof.
Reageren? reacties_op_column@hotmail.com
De deelneemsters aan de MISS UNIVERSE-verkiezing 2005 zijn reeds neerge
streken in Thailand, waar de schoonheidswedstrijd wordt gehouden. De 'mooi
ste meisjes van de wereld' worden klaargestoomd voor het spektakel, dat op
dinsdag 31 mei tot een ontknoping komt. Maar er is ook tijd voor ontspanning,
een ritje op een olifant bijvoorbeeld. Hier de Missen van Japan en Nederland,
Yukari Kuzuya en Sharita Sopacua, tijdens hun uitstapje gisteren. Foto: EPA
De Oekraïnse zangeres RUSLANA,
die vorig jaar het Songfestival won,
zal het Europese liedjesevenement
in haar land toch NIET gaan PRE
SENTEREN. Dat meldde de site
www.songfestival.nl. Ruslana's ma
nagement bevestigt haar afzeggen,
maar een precieze reden geven ze
niet. Duidelijk is wel dat Ruslana's
kennis van de Engelse taal te wen
sen over laat. De zangeres blijft wel
betrokken bij de uitzending van het
50ste Eurovisie Songfestival. Zo zal
ze op 21 mei de finale openen met
haar winnende liedje van vorig jaar
'Wild Dances'. Aan de finale gaat
overigens op 19 mei een voorronde
vooraf waaraan Nederland moet
meedoen. Namens ons land treedt
Glennis Grace in het strijdperk met
het nummer 'My impossible dream'.
Als Songfestivalpresentatoren zijn
nu Dj Pasha en Volodymyr Klytschko
gestrikt.
De BOSNIË-VETERAAN Barry Hof
stede heeft een TONEELSTUK ge
schreven over zijn persoonlijke erva
ringen. 'Thuisfront' is de titel. De
première is op 5 juni bij het vetera-
neninstituut BNMO in Doorn. Het
stuk handelt vooral over de gevolgen
van uitzending, voor de militair zelf
en voor zijn familie. Theatergroep
Wederzijds gaf Hofstede opdracht.
Ad de Bont regisseert. Wederzijds
maakt een besloten tournee langs
kazernes en andere militaire instel
lingen. Open voorstellingen zijn er
in juni bij het veteranen instituut.
Het gezelschap speelt ook twee keer
in Duitsland.
Een TRADITIE van 60 jaar is gered.
Koningin Beatrix schenkt de Cana-
dese hoofdstad Ottawa jaarlijks
10.000 TULPENBOLLEN, zoals
haar moeder Juliana dat sinds 1945
elk jaar deed. Dit als dank voor de
gastvrijheid die de koninklijke fami
lie tijdens de Tweede Wereldoorlog
in Ottawa genoot en voor de promi
nente rol die Canada speelde bij de
bevrijding van Nederland. Beatrix
heeft de Canadezen na het overlij
den van Juliana vorig jaar maart la
ten weten dat zij 'met plezier de tra
ditie zal voortzetten die haar moeder
is begonnen'. De 10.000 bollen zijn
dit jaar de helft van een zending uit
Nederland, nog eens 10.000 bollen
zijn een geschenk van de bloembol
lensector. Een deel van de tulpen
krijgt, op speciaal verzoek van Juli
ana, een plaats bij het stadszieken
huis waar in 1943 prinses Margriet
is geboren. Het Canadese parlement
verklaarde toen de ziekenhuiskamer
voor één dag Nederlands grondge
bied, zodat Margriet toch op vader
landse bodem ter wereld kwam. De
Nederlandse tulpen vormen nog
steeds het hart van het in 1953 be
gonnen Tulpenfestival, dat jaarlijks
tienduizenden bezoekers naar Otta
wa brengt om zo'n twee miljoen
bloeiende tulpen te zien. Prinses
Margrieten Pietervan Vollenhoven,
die sinds maandag op bezoek zijn rn
Canada, bezoeken vandaag het fes
tival. De prinses gaat ook naar de
school waar haar zusjes Beatrix en
Irene in de oorlogsjaren les kregen
en naar de voormalige ouderlijke
woning, nu de ambtswoning van de
oppositieleider.
De blonde zusjes die op hun golden retrievers lijken, de potige man die verdacht
veel weg heeft van de boxer die naast hem loopt of de nuffige dame met de nog
nuffigere chihuahua. Wie lijkt het meest op zijn hond, of welke hond lijkt het
meest op zijn baasje? RadiolOGold organiseert in samenwerking een dierenver-
zekeraar de HONDEN LOOK-A-LIKE. Mensen die ervan overtuigd zijn dat ze
veel op Fikkie, Doortje of Max lijken, kunnen een foto sturen naar de radiozen
der. Op de internetpagina kan hierop gestemd worden. De winnaars (mens en
hond) winnen een lang weekeinde in een villa in Nederland. De look-a-like wed
strijd loopt tot en met 27 mei. Foto: Archief
Gerd de Ley
Echt crisis is het pas wanneer
we geen wijn meer hebben
om bij het water te doen
Zangeres TATJANA geeft op 28 mei
een show voor BOUWVAKKERS.
Ahoy' in Rotterdam houdt die dag
een muziekevenement voor „ieder
een die actief is in de bouwwereld".
Ook Peter Koelewijn, Gerard Joling,
Lee Towers en George Baker staan
op het podium. Het muziekspekta
kel sluit de eerste editie af van de
beurs Bouwmaterieel Ahoy'. Deze
vakbeurs vindt plaats van 26 tot en
met 28 mei.
i|
Zijn altaar lijkt een bureau in een kantoor. Pastoor Fraats draagt de heilige mis op met behulp van een computer en een metersgroot projectiescherm. Foto: GPD/Rob Oostwegel
door Richard Mooyman
De maaltijden bij de KLM waren
nogal karig geworden. Vooral de
economyclass-passagier moest op
een houtje bijten. Bier en wijn op
Europavluchten verdwenen als ge
volg van radicale bezuinigingen na
de terreuraanslagen van 11 septem
ber 2001, de lunch bestond vaak uit
niet meer dan een broodje kaas.
„En soms zat er niet eens kaas op",
zo erkent Jan Meurer van de KLM
met enige schaamte.
te droog worden. Volgens ku.
weten de stewardessen ma
goed hoe moeilijk het is on
mals stukje vlees uit de ove
krijgen. J
„Zelf vind ik vis als vliegtuij
tijd niets", zegt Meurer ope
tig. „Dat moet je vers in de
kopen en dezelfde dag ope
Niettemin heeft de KLM va
op het menu staan, evenals1
lei varianten van de klassie
kip en steak. De maaltijdsp
ten doen moeite om ook vs 1
sende gerechten aan boord i
len, maar veel reizigers wa<
culinaire avonturen niet. B
KLM weten ze inmiddels d
beter niet kunt aankomen l
nijn. Om nog maar te zwijg'
over paling. Vooral Amerik
schijnen te gruwen bij de g
te zo'n beest te moeten ete
Duif als voorafje zal het oo
redden. Een te uitgesproke
smaak. „Ik vind het lekker,
ik denk niet dat we het mo
doen", aldus Meurer gister
dens de proeverij van mog Jj
nieuwe KLM-gerechten. N
kip met morellensaus kom 'c
vliegtuigen ook niet in. Me
heeft niet de illusie dat zak
gers speciaal de KLM zulle
zen vanwege het eten.
Geroutineerde reizigers in
sinessclass raken namelijk
geen maaltijd aan. Zij drinl
glas water en proberen zo
mogelijk de slaap te vatten q
zij de volgende dag nog eei j-
mens zijn. „Maar stel dat a
kenreiziger wakker wordt,
moet-ie wel een goede hap
nen eten."
„Sommige passagiers smeten de
broodjes naar het cabineperso
neel." In de luxueuze business-
class moesten de reizigers het
doen met minder grammen vlees
en vis. Maar die tijd is volgens
Meurer voorbij. Trots presenteer
de de executive vice-president In
flight Services gisteren op Schip
hol de verbeterde catering. Zelfs
de hongerige luchtreiziger met
een goedkoop ticket mag weer
meer verwachten, zoals een Ber-
tolli-broodje met mozzarella en
tomaat. En ook het glas bier of
wijn komt terug, ook al is niet he
lemaal duidelijk wanneer.
Vooral de duur betalende busi-
nessclass-reizigers worden in de
watten gelegd. Voor hen geen
broodjes kaas, maar om te begin
nen al een keuze uit hors d'oeu-
vres in de categorie krabsalade en
parelhoender. En dat met écht be
stek, servetten en porselein. De
KLM-selecteurs proberen soms
wel tachtig verschillende gerech-
wijnen met een pittige smaak uit
te kiezen. Dan nog bestaat het ge
vaar dat de maaltijden tegenvallen
nadat ze in vliegtuigovens zijn op
gewarmd, bij voorbeeld omdat ze
Echt bestek en servetten. De KLM belooft beterschap. Foto: Capital Photo's
ten voordat er één wordt gevon
den die luchtwaardig wordt be
vonden. „Het is moeilijk om goed
luchtvaaitvoedsel te maken", zo
stelt Meurer.
Eén van de problemen is dat eten
en drank op tienduizend meter
hoogte tien tot twintig procent
van hun smaak verliezen. Reden
voor de KLM om gerechten en
