Librisprijs voor Willem Jan Otten
5Bounceeen brok zinderende energie
KUNST CULTUUR
Yannick van
de Vélde wint jeugd-Oscar
Joodse fotograaf waa^
leven in getto van Lo<
Internationale dansf
op het Holland Festp
Slim amusement duo T
Muiswinkel-Van Vleu'.
Marlon Brando.
Archieffoto: ANP
Bezittingen van
Brando geveild
den haag - Het wordt nu al de
grootste veiling van bezittingen
van een beroemdheid genoemd
sinds de veiling van Marilyn
Monroe's memorabilia in 1999.
Op 30 juni komen bij Christie's
in New York de eigendommen
van de vorig jaar overleden
filmster Marlon Brando onder
de hamer. Daaronder het door
hemzelf van aantekeningen
voorziene script voor de film
'The Godfather' en een brief
van de schrijver van het oor
spronkelijke boek, Mario Puzo,
waarin deze zegt dat Brando 'de
enige acteur is die 'The God-
father' kan spelen'. Geveild
worden verder onder meer de
jaarboeken uit Brando's school
tijd en een brief van Martin Lu
ther King. Christie's schat de
opbrengst op ruim een miljoen
dollar.
Coldplay in
spoor Beatles
los angeles - Coldplay is de
eerste Britse band na de Beatles
die met een single is binnenge
komen in de Amerikaanse top
10. De single, 'Speed of Sound',
kwam binnen op de achtste
plek in de Billboard Hot 100.
Volgens Billboard kwamen de
Beatles op 14 september 1968
met 'Hey Jude' van niets bin
nen in de top 10. Een jaar later
herhaalden de 'Fab Four' dat
met 'Get Back' en in 1970 ge
beurde het opnieuw, met 'Let it
Be'. Tien jaar geleden presteer
den de Beatles het nog een keer
om van niets in de Amerikaanse
top 10 te komen, namelijk met
'Free as a Bird'.
Cees Geel beste
acteur op festival
new york - Cees Geel heeft af
gelopen weekend op het Tribe-
ca Film Festival in New York de
prijs voor beste acteur gekre
gen. Een jury met onder meer
actrice Whoopi Goldberg,
schrijver Tom Wolfe en zange
res Sheryl Crow gaf hem de on
derscheiding voor zijn hoofdrol
in de Nederlandse speelfilm 'Si
mon' van regisseur Eddy Ter-
stall. Op het Tribeca Film Festi
val draaiden dit jaar meer dan
250 films uit heel de wereld.
dinsdag 3 mei 2005
door Dijlan van Vlimmeren
Londen/Rotterdam - Zinde
rend, opzwepend, energiek. Be
zoekers en recensenten kwamen
in 2002 superlatieven te kort om
'Bounce, the streetdance sensa
tion' te prijzen. Na bijna driejaar
komt de internationale dans-
show nog eenmaal naar Neder
land. „Het is haast onmogelijk
om deze show niet leuk te vin
den", stelt choreograaf Anthony
van Laast „Zelfs mijn moeder
van 83 vindt het geweldig."
Wie er niet bekend is, loopt er
zo voorbij. Wat oogt als een
duistere nachtclub is de repeti
tieruimte voor 'Bounce'. De
Husky Studio's liggen verscho
len onder een spoorbaan, er
gens in een suburb ten zuid
oosten van Londen.
In deze treurigheid traint de 34-
jarige Nederlander Sylvain
Veldkamp voor zijn (beschei
den) rol in de derde versie van
'Bounce, the streetdance sensa
tion'. Zijn headspins zijn in
drukwekkend. Met het grootste
gemak tolt hij met zijn hoofd op
de houten vloer. „Hoelang ik
een headspin vol kan houden?
Ik heb de minuten nooit geteld.
Maai' ik kan mijn kleren en
schoenen uittrekken terwijl ik
op mijn hoofd draai."
Zet hij tijdens het repeteren ter
bescherming nog wel eens een
helm op, op het toneel 'spint'
hij bij voorkeur met het blote
hoofd. „Een helm is niet cool."
De boomlange Sylvain bukt om
de kale plek op zijn hoofd te la
ten zien. „Het haar schroeit
weg door het vele draaien." Een
dikkp laag eelt op zijn handen
bewijst eveneens dat breaking
ren. Een ding hebben de fa-
boys, lockers en poppers echter
wel gemeen: ze dragen zonder
uitzondering slobberbroeken
en wijde shirts. „Een baggy
look", verduidelijkt Anthony
van Laast, choreograaf van hit
musicals als 'Mamma Mia!', 'Je
sus Christ Superstar' en 'Hair'.
„Deze look is een belangrijk
deel van hun cultuur, hun ma
nier van leven. 'Bounce' heeft
daarom diezelfde look."
Voor Van Laast was het een
grote uitdaging van deze mix
aan dansstijlen één vloeiende
show van 75 minuten te maken
die voor jong en oud aantrekke
lijk is. „Streetdance bestond
nog niet in het theater. Het be
stond alleen maar op straat."
Dat zijn missie is geslaagd,
blijkt uit de uitverkochte zalen
die hij overal ter wereld trekt.
De naam zegt voldoende:
'Bounce' is springen, stuiteren,
veren. 'Bounce' is een en al be
weeglijkheid, 'Bounce' is één
brok energie. 'Bounce' kent
echter geen verhaal. „Er zit
geen boodschap in zoals bij een
toneelstuk van Shakespeare."
Inmiddels heeft Van Laast de
show al drie keer 'naar een ho
ger niveau getild'. „De muziek
is aangepast, een aantal boun
cers is vertrokken, een aantal
nieuwe bouncers is aan de cast
toegevoegd." Het decor is daar
entegen altijd hetzelfde geble
ven: verweerde wanden en
roestige trappen als verwijzing
naar de New Yorkse wijk Har
lem, de bakermat van de street
dance. De derde versie van
'Bounce' zal tevens de laatste
zijn. „Na deze show gaan we
onder een andere naam een ge
heel nieuwe streetdanceshow
maken," aldus Van Laast.
'Bounce, the streetdance sen
sation' o.a.: 3 t/m 8 mei, nieu-
amsterdam/gdp - Het Fotogra-
fiemuseum Amsterdam (Foam)
herdenkt zestig jaar bevrijding
met een tentoonstelling van
beelden die de joodse fotograaf
Henryk Ross tijdens de Tweede
Wereldoorlog met gevaar voor
eigen leven in het getto van
Lodz nam.
Ross (1910 - 1991) was als offi
ciële fotograaf in dienst van het
Departement van Statistiek
voor de joodse gemeenschap.
Hij benutte zijn onbeperkte
toegang tot fotobenodigdheden
om naast zijn gewone werk zo
veel mogelijk bewijzen van de
uitroeiing van de joden in het
Poolse getto vast te leggen voor
het nageslacht.
Ross maakte volgens zijn eigen
schatting rond de 6.000 foto's
van deportaties, hongersnood,
executies en andere gruwelijk
heden. Maar hij vereeuwigde
ook taferelen uit het dagelijks
leven waarop ogenschijnlijk
niets aan de hand is zoals ver
jaarsfeesten, huwelijken en spe
lende kinderen.
Het inwonertal van het getto
bereikte in juli 1941 met naar
schatting 140.000 pers
hoogtepunt. Toen dez'
op 2 augustus 1944 be
tot de definitieve liqut.
dat aantal stapsgewijs .1'
bracht naar 60.000. Tc?
Russen Lódz bevrijddi
nuari 1945, waren er iP!
joden in leven, voorna
den van de schoonma^
Ook Ross en zijn vrouöo
hoorden bij de overleg
Ze emigreerden naar hiét
waar de foto's begin ja
nog als bewijsmateriai
den in het proces tege
Eichmann.
Voor de laatste golf de'
begon, had Ross zijn 1
uit angst voor verlies t
Martin Parr en Timotl
stelden in 2003 uit he|™
ven archief de reizendre
toonstelling samen dirtie:
29 mei in het Foam (Kan
gracht 609, Amsterda/6 c
zien. De expositie is d
open van 10.00 tot 171
op donderdag en vrijq'
10.00 tot 21.00 uur. DjVan
talige publicatie ('Lodietc
Album') kost 42 euro.p
amsterdam/gpd - Het Nationale Ballet (HNB) presente^
het komende Holland Festival vier internationaal gevibj-s
choreografen. i 367
De voorstelling opent met de Nederlandse première vandel: c
um' van de Brit Christopher Wheeldon, de eerste officiëIunne
reograaf van het New York City Ballet. 'Continuum' is ee'
siek ballet voor vier paren op muziek van Györgi Liget:
als een van hoogtepunten uit zijn oeuvre beschouwd.
De andere choreografieën zijn van de Australiër Adrian f00
muziek van Steve Reich en de Italiaan Jacopo Godani,
van Thom Willems, de vaste componist van Willam Fo!
het Ballet Frankfurt. Het programma sluit af met 'The fc,u6
van de Brit David Dawson, het stuk dat hij in 2002 j
maakte. Hij kreeg er de internationale Benois de la neen
voor Choreografie voor. De première van 'Ballet Now' iL.aJ
door Ruud Buurman
utrecht - De vijftienjarige Utrechtse scho
lier en acteur Yannick van de Velde won dit
weekeinde een jeugd-Oscar The Young Ar
tist Award) voor zijn rol in de film 'In Oran
je'. Complicaties met het paspoort van va
der en regisseur Jean verhinderden dat
Yannick het beeldje zelf in Los Angeles in
ontvangst kon nemen.
Ze zaten dus gewoon thuis, vader en zoon.
Aan de telefoon, inplaats van 'live' er bij.
En zo hoorden ze in de nacht van zaterdag
op zondag dat Yannick in het rijtje jeugdige
Oscarwinnaars is opgenomen waarin ook
Leonardo di Caprio voorkomt. Niet gek, in
derdaad. En daarbij won de voetbalfilm 'In
Oranje' van regisseur Joram Lürsen ook
nog eens de prijs voor de beste internatio
nale jeugdfilm.
De jonge winnaar zelf staat maandag ge
woon te pingpongen tussen alle telefoon
tjes en bezoekjes door. Dergelijke nuchter
heid zit in de familie, zegt vader en regis
seur Jean van de Velde. „Tenminste, ik
hóóp dat-ie het van mij heeft. Filmprijzen
moet je niet opblazen; het is toch vaak vro-
lijke onzin. Slagroom op een appeltaart:
lekker, maar niet essentieel. Dat we er niet
bij waren was jammer, maar geen drama.
Vindt-ie zelf ook. Bij ons is het bovendien
een traditie prijsuitreikingen te missen."
Jaren geleden zat het hele gezin tijdens een
wereldreis op Rarotonga, een van de Cook-
eilanden, terwijl in Utrecht de misdaadfilm
'Lek' werd bedolven onder de Gouden Kal
veren. En tijdens diezelfde wereldreis won
de serie 'All Stars' de Zilveren Roos van
Montreux en een Emmy-Award. „Toen ben
ik wel van Australië naar New York gevlo
gen."
Afgelopen vrijdag stonden Jean en Yannick
op Schiphol en bleek het paspoort van pa
niet een voor Amerika vereiste digitale in-
formatiestrook te hebben. „Dat is verplicht
sinds 25 april. Bij de douane van Schiphol
kun je dat nog bij vertrek regelen en laten
aanbrengen. Voor Yannick geen probleem,
voor mij dus wel. Want ik ben Belg en heb
een Belgisch paspoort. Dan zeg je natuur
lijk: gauw naar Brussel en daar een vlieg
tuig nemen, maar daar hebben ze die
noodvoorziening niet."
Enorme teleurstelling dus. Vooral omdat
vader en zoon een weekje samen in Los
Angeles zouden blijven en daar allerlei
plannen voor hadden gemaakt. Voor Yan
nick was het een bittere pil, maar na een
uur was het over. Jean: „Hij is een kanjer,
hij heeft me helemaal niks verweten."
Zaterdagmiddag hing de organisatie van de
prijsuitreiking aan de telefoon. Dat het toch
wel heel erg jammer was dat Yannick er
niet was en of het dan mogelijk zou zijn dat
hij de uitreiking telefonisch zou volgen.
Jean: „Ja, dan ruik je al welke kant het op
gaat natuurlijk, want waarom is dat anders
zo belangrijk?"
Helemaal uit zijn dak is Yannick gegaan,
die nacht, na de bekendmaking. „Ik had,
voor de zekerheid, toch maar wat opge
schreven en dat heb ik door de telefoon ge
zegd. Konden ze daar live in de zaal alle
maal horen. En daarna zijn we de buren
wakker gaan maken en hebben we cham
pagne gedronken."
Het beeldje zelfheeft Yannick nog niet, dat
komt met scenarist Frank Ketelaar mee
naar Nederland. „Ik heb gehoord dat het
een soort Oscar is. Die een ster vasthoudt.
Ik zet hem wel op mijn kamer."
h
theater recensie
Wijnand Zeilstra
Voorstelling: Antiquariaat Oblomow van
en door Erik van Muiswinkel en Diederik
van Vleuten. Gezien: 2/5, schouwburg
Leiden. Daar nog te zien: 3 en 4/5
In reactie op hun nominatie
voor de VSCD cabaretprijs 2004
-2005 (de 'Poelifinario') hebben
Erik van Muiswinkel en Diede
rik van Vleuten laten weten
„verheugd te zijn en het volko
men terecht te vinden." In een
dergelijke reactie zit de combi
natie van zelfspot en zelfge
noegzaamheid die zo kenmer
kend kan zijn voor dit duo. Juist
op het snijvlak van relativering
met een zweem snobisme ope
reren beide heren in hun nieu
we programma 'Antiquariaat
Oblomow".
Van Vleuten heeft het theater
vaarwel gezegd en is een anti
quariaat begonnen. Zo begint
het verhaal.
Zijn vroegere collega Erik van
Muiswinkel komt hem nog wel
eens opzoeken in zijn tweede
hands boekwinkeltje. Van
Muiswinkel daarentegen is het
vak wel trouw gebleven en
maakt vooral zijn imitatietalent
te gelde. Er is vraag genoeg om
her en der als typetje een ope
ning of iets dergelijks te verrich
ten. Tussen de regels door ko
men we te weten dat juist dat
imiteren Van Vleuten op den
duur ging irriteren, wat uitein
delijk tot de breuk van het duo
heeft geleid. Zelfspot genoeg
dus, waarmee ze een intelligent
fictief spel opzetten.
Van Vleuten kan zijn h
len door de cultuurpef
sche intellectueel uit t(
Wie leest er vandaag dl 1
een goed boek? We 'vi/3
alles, maar 'weten' zo IV
Van Muiswinkel gaat s'
hem mee, vaker echtei3
mooi advocaat van def.
spelen. Zo beschrijft hr
marketingdeskundige w
schalige opzet van het
filiaal van de boekenk^'
uitgerekend tegenover
Vleutens antiquariaat
bouwd. De nieuwe lee#
wordt geschetst aan di'
van begrippen als het
soir', waarin we de mij'
tuur vinden, en het cd
bombarium voor eig eie
formatiedragers. 1/3
Op die momenten staL'
fantasie garant voor er'
geestige scènes. Tot
hoogtepunten bijvoorf
hoort het knettergekke1;
over de Chinese Paul 1
imitatoren die slachtor'
geworden van zuiveri/1
Daarbij is Van Vleuten^
dan ooit de aangever,
Muiswinkel mag de gr^1.
ren. Technisch perfectp
voorbeeld ook de scèn
ze Britser dan Brits eni
en wel de tijd even terf
naar een negentiende!
Engelse boekenzaak. T
Het is slim amusemerl
weten de heren en dal
ook wel een beetje pra[
Toch ontwijken ze eeij?
woord op de vraag die?
min of meer stellen: V
cessies mag je als cablj
nog doen? Anders gezf
is een imitatie werkelir
Internationale danceshow nog eenmaal in Nederland
is de jongen die halsbrekende
toeren uithaalt in de Mora-re-
clame en was de stand-in voor
de boze buurman in 'Ja Zuster,
Nee Zuster'. Verder was hij te
zien in een videoclip van Run
DMC en Junkie XL.
Veldkamp is de enige Nederlan
der die zichzelf tot het illustere
rijtje breakers mag rekenen die
door de auditie voor 'Bounce' is
gekomen. Het merendeel van
de 15-koppige cast komt uit En
geland. Een aantal woont in
Amerika (onder wie dj Hazze en
Wil Power, lid van de Air Force
Crew) en een enkeling in'Au-
dat hij voor 'Bounce' was gese
lecteerd. De Amsterdammer
won het in de finale van de Rot
terdammer Noah Campbell,
neef van de befaamde Don
Campbell. De Amerikaan Don
Campbell staat wereldwijd be
kend als dé bedenker van loc
king, een van de zeven elemen
ten uit de hip hop. Locking is
speels en aangedikt tegelijker
tijd. In deze dans zijn alledaag
se handelingen verwerkt: het
kijken op je horloge, het opzet
ten van een hoed of het spelen
met je zakdoek. Streetdance is
in tegenstelling wat de léék
trnnl. rlAnW rrr\r%r\ /T/ir\nrrti*m
verschillende dansstijlen. Pop
ping bijvoorbeeld, een dans a la
een robot. Vergelijkbaar met
electric boogie maar dan min
der stijf.
De dansstijl waarin Sylvain is
gespecialiseerd is breaking, of
wel b-boying. Niets lijkt hem en
zijn broeders te dol: behalve
headspins ook freezes en wind
mills (het rollen van schouder
naar schouder, terwijl de benen
vliegensvlug door de lucht
draaien). Een acrobaat ver
bleekt zowat bij de kunsten van
een beoefende b-boy. Kent het
lichaam soms geen grenzëft?
A le ie, rlo K.Knuc ir, Ifnroo viot
Yannick van de Velde zat thuis, toen in Los Angeles de voor hem bestemde jeugd-Oscar werd uifa
Foto: GPD/ Marnix Schmidt di
a
vervolg van voorpagina
Amsterdam/ gpd - Schrijver/
dichter/essayist Willem Jan Of-
ten (53) heeft gisteravond de Li-
bris Literatuur Prijs gewonnen
met zijn roman 'Specht en zoon'.
Een unanieme keuze van de jury
uit het 'rijke oogstjaar 2004'.
Indrukwek
kende head
spins in
'Bounce, the
streetdance
sensation'.
Foto: GPD/
Bas Beentjes
zegt Sylvain. „Ze doen daar de
gekste dingen met hun li
chaam. Dingen die ik niet kan.
Maar ik vind ze daar persoon
lijk iets te technisch. Ze hebben
te weinig flair."
Bereikt een ballerina rond de
leeftijd van Sylvain de 'pensi
oengerechtigde' leeftijd, een er
varen breaker kan dan nog wel
even mee. „Ik ben nog heel fit.
Ik heb wel eens een mindere
periode, maar die had ik ook
toen ik 22 jaar was. Ik merk al
leen wel dat het nu langer duurt
voordat ik van een blessure? ben
hersteld."
Voorzitter en Concertgebouw-
directeur Martijn Sanders prees
tijdens de uitreiking in het Am
sterdamse Amstel Hotel Ottens
„stoutmoedige ambitie om een
verhaal te vertellen vanuit een
ongewoon perspectief in een
mengeling van religie en thril
ler, van dubbelzinnigheid en
subtiliteit."
Dat ongewone perspectief in
Specht en zoon is het schilders
doek waarop portretschilder
Felix Vincent de gestorven zoon
van de rijke industrieel Valéry
Specht moet schilderen. Met
het portret moet hij hem weer
tot leven wekken. Het kan bijna
niet kunstmatiger, werpt de
jury op: een pratend schilderij,
dat moet nog vervelender zijn
dan een pratende hond. Om
vervolgens te constateren dat
Otten 'een intellectuele exerci
tie van formaat heeft geleverd,
die de lezer nog lang naar adem
zal doen happen'. „Des te op
merkelijker dat Specht en zoon
ook nog eens een roman is die
licht en sprankelend is."
Otten liet volgens de jury met
zijn 'grote souplesse en brille'
de andere vijf genomineerden
op de even gewaagde als bekri
tiseerde shortlist achter zich.
Otten ontving gisteren een che
que ter waarde van 50.000 euro,
waarop juryvoorzitter Sanders
Willem Jan Otten heft het glas nadat hij de Libris Literatuur Prijs in ontvangst heeft genomen voor zijn roman 'Specht en zoon'.
Foto: ANP/ Evert Elzinga
que voor hetzelfde bedrag.
Het leek Otten wel een eigen
wijze jury toen hij de shortlist
zag, zei de winnaar in zijn
dankwoord. „En dan geven ze
ook nog de grootste prijs aan
het kleinste boek, uitgegeven
door de meest eigenwijze, klei-
hem aanbeval deze niet te ver
branden, zoals portretschilder
Vincent (voor zijn schilderdoek
'De Schepper') dat in Specht en
zoon - ondanks zijn geldnood
die hem ertoe bracht de op
dracht van vader Specht aan te
nemen - wel doet met een che-
ne uitgeverij: Van Oorschot."
Otten: „De jury blijkt ook mijn
spel mee te hebben willen spe
len. Het is een pak van mijn
hart. Bedankt jury, u bent be
minnenswaard." Otten prees
ook zijn moeder en zijn vader,
die ziek was toen hij het boek
schreef. En ten slotte dankte hij
zijn echtgenote, schrijfster Von-
ne van der Meer. „Die zo vaak
gelooft in wat ik haar opdis."
Direct na de uitreiking werden
in het Amstel Hotel posters op
gehangen met de beeltenis van
de winnaar.
