Pietje Bell krijgt
een modern jasje
KUNST CULTUUR
Las Vegas zonder verhaal niet echt geslaagd
De charme van de blokfluit
The Animals komef
naar StadsgehoorzC
Balans tussen lach en wranghe
Christophers zoekt naar de vori
'Vette rap' in nieuwe musical
woensdag 27 april 2005
Luke Skywalker. Foto: AP
Nederlandse
film in Cannes
cannes - De Nederlandse film
Guernsey van regisseuse
Nanouk Leopold is opgenomen
in de Quinzaine, een van de
vier hoofdprogramma's van het
Filmfestival van Cannes. Het is
voor de eerste keer in vijf jaar
tijd dat een Nederlandse film in
een hoofdprogramma van het
prestigieuze Franse filmfestival
wordt vertoond.
Star Wars
als tv-serie
Indianapolis - De fameuze sci
ence fiction filmserie Star Wars
zal in de nabije toekomst wor
den gecontinueerd op de televi
sie. Regisseur en producent
George Lucas heeft het afgelo
pen weekend in Indianapolis
gezegd dat er naar alle waar
schijnlijkheid zelfs twee tv-se-
ries zullen komen. De eerste
wordt dan een animatieserie
die zal voortborduren op de
eerdere tv-reeks Clone Wars die
werd gemaakt voor Cartoon
Network. De tweede serie zal
echter 'live action' worden en
uitgaan van nevenpersonages
uit de originele cyclus.
rotterdam/anp - De Rotter
damse kwajongen Pietje Bell
spreekt negentig jaar na zijn 'ge
boorte' nog altijd tot de verbeel
ding van menig kind. Voor pro
ducent Ruud de Graaf een goede
reden om een musical rond het
personage uit de boeken van
schrijver Chris van Abkoude te
maken. De musical Pietje Bell
neemt jong en oud mee terug in
de tijd, al wórdt hier en daar een
modern tintje aan het verhaal
gegeven.
„Er zit in elk geval een vette rap
in", verklapt creatief producent
Hans Cornelissen maandag in
het Nationaal Onderwijsmuse
um in Rotterdam. „We gebrui
ken niet alleen muziek uit die
tijd, maar er zitten zowel ele
menten van toen als van nu
in." Ook het taalgebruik wordt
iets aangepast. „Je zult geen
'slang' anno 2005 horen, maar
er wordt ook niet heel ouder
wets gepraat. De kleding is wel
uit die tijd, maar dan een beetje
gemoderniseerd."
De acteurs gaan hun karakters
ook wat eigentijdser neerzetten.
„Misschien dat ik Geelman wel
een voorraadje dope laat heb
ben tussen zijn bruine flesjes",
lacht Johnny Kraaykamp jr., die
de rol van de zure drogist voor
zijn rekening neemt. Erik Beek-
es maakt van zijn personage
Tante Cato een „stripachtig fi
guur". „Ik krijg een uitgebreid
kostuum aangemeten en ik ga
er veel humor inleggen."
Musicalster en zangeres Brigitte
Nijman gebruikt de zomer om
de boeken over Pietje Bell te le
zen en de films uit 2002 en 2003
te bekijken als voorbereiding op
haar rol van Pietjes zus Martha.
„Ik wil bepaalde kenmerken
wel meenemen, maar ik wil
Martha zelf inkleuren." De ac
trice wil zeker haar Rotterdam
se accent, dat ze zich al eens
eerder voor een rol moest aan
leren, weer uit de kast te halen.
De musical gaat 19 oktober in
première in het Nieuwe Luxor
Theater in Rotterdam. Produ
cent Ruud de Graaf heeft be
wust voor de havenstad geko
zen, omdat de verhalen van
Pietje Bell zich hier afspelen. De
voorstelling trekt daarna het
hele land door. Na de 175 tot
nu toe geplande voorstellingen
eindigt de speelperiode van de
musical op 30 april 2006 in
Kerkrade.
Beelden moeten het doen in nieuwe voorstelling van De Veenfabriek
De drie hoofdrolspelers in de musical Pietje Bell. Omdat ze nog leerplichtig zijn zullen de rollen regelmatig wisselen. Foto: ANP
11
ttiia
Nostalgie
is in trek
den bosch - Met muziek, boe
ken over de jaren vijftig, koffie
met een Bossche Bol en gratis
museumtoegang voor de rest
van het jaar is gisteren in het
Noordbrabants Museum in
Den Bosch de 100.000-ste be
zoeker verwelkomd van de ex
positie Knus, Nederland in de
jaren '50. Het museum noemt
het opmerkelijk dat een onder
werp uit de zo recente Neder
landse geschiedenis niet alleen
zoveel bezoekers trekt, maar
ook buiten de expositie om veel
heeft losgemaakt, onder meer
op radio en televisie en via
boekpublicaties. De expositie is
nog tot en met zondag 22 mei
te zien.
door Theo de With
leiden - Misschien bestaat het
nog. Vroeger wel in elk geval.
Als je een verre reis had ge
maakt, kon je op een bijeen
komst van bijvoorbeeld de plat
telandsvrouwen daarover ko
men vertellen. Liefst begeleid
door dia- of videobeelden. Zo
iets doet De Veenfabriek ook in
haar nieuwe voorstelling 'Jack
pot Motel', die gisteravond voor
het eerst te zien was in het
Scheltemacomplex.
Vier kunstenaars hebben een
reis gemaakt naar de Ameri
kaanse gokstad Las Vegas en
doen daarvan verslag in een vi
deo-installatie, zoals dat tegen
woordig heet. Beeldend kunste
naar Gerbrand Burger, muzi
kant Bo Koek en de acteurs
Walter Bart en Maartje Rem
mers verbleven er vier weken in
een goedkoop hotel. Het verza
melde beeldmateriaal vertonen
ze op twee grote schermen in
een benedenruimte van de
voormalige dekenfabriek aan
de Oude Singel in Leiden. De
plattelandsvrouwen zouden er
van geschrokken zijn.
In de eerste plaats vindt de
voorstelling niet plaats in een
keurige zaal. Het Scheltema
wordt volop verbouwd en toont
tamelijk chaotisch. Het toilet is
een verplaatsbaar kunststof
hokje dat ook door de bouw
vakkers wordt gebruikt. Je moet
zelf je klapstoel pakken en een
plekje zoeken in de verduister
de ruimte. Meer nog zouden ze
echter schrikken van de wijze
waarop verslag gedaan wordt.
De eerste tien minuten krijgt de
kijker voornamelijk troosteloze
beelden voorgeschoteld: een
zwembad in de regen, een lege
weg door de woestijn, een de
solaat landschap, karakterloze
nieuwbouw. Uiteindelijk ko
men er twee figuren in beeld.
Het zijn de acteurs. Om hen zal
het verhaal wel draaien. Ze ke
ren inderdaad vaker terug in de
getoonde beelden, maar van
een verhaal is in deze productie
geen sprake.
De bezoekers waren vooraf ook
gewaarschuwd. 'Jackpot Motel'
is de eerste voorstelling van De
Veenfabriek waar de beeldende
kunst een centraal element
vormt. Er wordt dus niet een
verhaal verteld, zoals wel ge
beurde bij 'Weef, de eerste
voorstelling van De Veenfa
briek. Daarbij draaide het ook
om de beelden, maar werd on
dertussen ook de geschiedenis
van het Scheltemacomplex ont
vouwd. De vier makers van
'Jackpot Motel' gingen naar de
Verenigde Staten met het plan
om eens een ander Las Vegas in
beeld te brengen. Dus niet de
Een beeld uit de video-installatie 'Jackpot Motel', dat de schijnwerkelijkheid van Las Vegas toont.
Publiciteitsfoto
glitter, de glamour èn de gok
kers, maar juist het leven dat
zich buiten de casino's afspeelt.
Daarin zijn ze niet echt ge
slaagd. De toeschouwers krij
gen toch weer allerlei clichés
over Amerikanen voorgescho
teld. Hun grote auto's, de eeu
wige petjes op hun hoofd, de
cheerleaders. Er zitten absoluut
mooie beelden bij en 'Jackpot
Motel' bevat ook geinige gim
micks. Soms is er op het ene
scherm een Amerikaans tafereel
te zien, terwijl op het andere
eenzelfde soort scène is te be
kijken maar dan live gespeeld
in het Scheltema. Toch wordt er
in de ruim drie kwartier duren
de live video-installatie niet
echt een inkijkje in Las Vegas
gegeven. Het lijkt er meer op
dat het viertal leuk met de ca
mera heeft gespeeld. Misschien
is er helemaal niet zoveel mis
met een ouderwets dia-avond-
je.
'Jackpot Motel', tot en met zaterdag
29 april, 20.30 uur, Scheltema,
Marktsteeg 1, Leiden. Van 30 juni tot
en met 2 juli ook te zien in de Gerrit
Rietveld Academie, Fred. Roeskes-
traat 96, Amsterdam.
leiden - Steve Harley en The
Animals Friends zijn twee in
het oog springende namen van
popartiesten die komend sei
zoen de Stadsgehoorzaal aan
doen. Beiden zijn ze in het
nieuwe programma van de
concertzaal gerangschikt in de
serie 'Originals'. Harley, die ooit
triomfen vierde met zijn band
Cockney Rebel, met als grote
wereldhits 'Make me smile' en
'Sebastian', komt op 30 novem
ber met zijn band naar Leiden.
The Animals Friends staan op
3 november op het podium.
Zanger Eric Burdon is niet meer
van de partij, maar onder de
vrienden die de overige Ani
mals vergezellen bevinden zich
bekenden als Chip Hawkes van
The Tremeloes, Mick Avory van
The Kinks en Eric Haydonk van
The Hollies.
René Froger is ook een opval
lende naam in de programme
ring. De populaire Amsterdam
se zanger komt op 12 november
riaar Leiden. Hij heeft zich na
drie jaar,' waarin hij doorgaans
zong in grote stadions, weer
eens laten overhalen tot een
theatertournee. Froger heeft al
aangegeven dat het een intieme
show wordt 'om met zijn fans
een dialoog van hart tot hart
aan te gaan', zo meldt het nieu
we programma van de Stadsge
hoorzaal. Het podium is voor
die gelegenheid ingericht in
loungestijl. Froger weLt
onder anderen vergez&n
zijn achtergrondzanger
The Frogettes, van wie (^at
se Danielle Mulder al jajg n
een vaste waarde is.
Het nieuwe seizoen ^:s
Stadsgehoorzaal is voi
groot deel een weerzien 1
tiesten, musici, orkesten
rigenten die daar al ee|«*
de planken stonden. Uit
reld van de Nederlankgj
muziek zijn dat onder a
Frans Bauer, BZN, Benipe
man, Rob de Nijs,
Santing en Frank Boeij^en
Harry Sacksioni, Laura
het Rosenberg Trio w|va,
eerder te bewonderen jpa
Breestraat. Qj
Dat geldt ook voor orke^n
Amsterdam Sinfoniettjj
Amsterdam Baroque Ofcst
en Holland Symfonia, jar[,
verschillende data vo^m
voetlicht treden. Ams,
Sinfonietta staat onder n
13 oktober aan de Bre
Dan speelt het orkest, m
ne Jansen op viool, d(
Italienne', met stukken \l
zart, Stravinsky en Tsjal
Het Amsterdam Baroq
chestra brengt op 15 I
een hommage aan Mozf
wijl Holland Symfonia»
leiding van Roy Goodnf
der andere Beethovenst
de Symfonie speelt, op 2r
In Leiden en de regio bestaat grote belangstelling voor
professionele en amateuristische kunstbeoefening. Heilig Vuur
volgt stad- en regiogenoten die musiceren, zingen, dansen,
toneelspelen, fotograferen of op andere wijze actief zijn.
Vandaag: Annette Nicolai uit Leiden.
Om meteen maar met de deur
in huis te vallen: de blokfluit is
geen saai instrument, is niet
duf. Nee, het is een prachtig,
volwaardig instrument, waar
voor schitterende muziek is ge
schreven. Ziezo, dat is er uit.
Het is de stellige mening van
Annette Nicolai, blokfluitiste,
die er op het conservatorium
mee afstudeerde. Ze wil echter
niet als een soort zendeling
door het leven gaan om deze
muzikale boodschap uit te dra
gen. Maar zo heel af en toe
vindt ze het toch wel prettig
om al die vastgeroeste voor
oordelen die er .bestaan tegen
dit instrument uit de wereld te
helpen.
„Ik ga er niet tegen vechten, te
gen die vooroordelen. Maar ik
vind het wel jammer om ze zo
nu en dan te horen. Ik vind het
juist een heel fascinerend in
strument. Juist omdat het zo'n
simpel instrument is. Dan be
doel ik niet simpel in de zin
van onvolwaardig. Nee, zo'n
blok hout met gaatjes biedt de
;uitdaging je muzikale expressie
kwijt te kunnen. Je kunt er niet
hard of zacht op spelen, dan
klinkt-ie meteen vals. Je moet
dus een bepaalde uitdrukking
zien te vinden: toonvorming,
timing, articulatie. In die be
perking ligt de uitdaging. Dan
is het mooi als je merkt dat je
er heel veel in kwijt kunt."
„Het is wel de reden dat na
1750 de blokfluit uit het instru
mentenspectrum is verdwe
nen. Men wilde groter, met in
strumenten die ook harder
konden. En dat gaat niet met
een blokfluit, die zou je in een
orkest niet horen. Als je blok
fluit speelt zit je dus met een
redelijk afgeperkte muziekge
schiedenis. Vanaf de veertien
de eeuw tot aan 1750."
Wat derhalve niet betekent dat
de blokfluitliefhebber niet aan
zijn trekken kan komen. Zo is
daar de Landelijke Vereniging
Huismuziek. „Die heeft als
doel: mensen die met muziek
bezig zijn en een instrument
bespelen, of dat nu blokfluit is
of cello, op een prettige manier
met elkaar laten samenspe
len." Samenspelen, dat lijkt lo
gisch voor iedere muzikant.
Maar dat is het niet altijd, zegt
Nicolai. „Niet iedereen kent nu
Annette Nicolai (links) aan het werk als docente. „Ik vind de blokfluit een heel fascinerend instru
ment." Foto: Hielco Kuipers
eenmaal de kanalen om dat
ook te bewerkstelligen. De ver
eniging is wat dat betreft een
hulpmiddel."
Zelf is zij ingehuurd door de af
deling Leiden/Den Haag van
de vereniging om een zoge
noemde speelgroep te leiden
voor blokfluit, een groep van
liefhebbers. „Die speelgroep
bestaat uit 27 blokfluitisten van
23 tot 82 jaar. We komen eens
in de twee weken bij elkaar en
spelen dan. Die groep is vooral
bedoeld voor het eigen plezier,
niet zozeer om naar buiten te
treden. Wat af en toe toch ge
beurt. Vorig jaar zijn we ge
vraagd ons te presenteren als
vereniging in de Dorpskerk in
de Hoofdstraat van Leiderdorp,
op Koninginnedag. Dat doen
we nu weer. Dat is een prachti
ge ervaring.
Niet alleen voor de muzikanten
zelf, maar ook voor de toe
hoorders. Die kunnen rekenen
op niet alledaagse muziek, zo
blijkt. „We spelen onder ande
re een hele vroege zetting van
het Wilhelmus, uit 1572. Het
Wilhelmus zoals wij dat ken
nen is gebaseerd op veel oude
re melodieën. Van wie die mu
ziek is, die grondvorm, is niet
meer na te gaan. Jonkheer Ja
cob van Eijck heeft er in elk ge
val een variatie op gemaakt. Ik
vind het wel leuk om die te
spelen."
„Van die Van Eijck is een hele
bundel van bewaard gebleven.
'Der fluyten lust-hofMet alle
maal tophits uit die tijd. Hij
was stadsbeiaardier in Utrecht,
maar hij zat geregeld op het
plein bij de Domtoren met z'n
fluitje. Zo speelde hij ook de
grondvorm van het Wilhelmus
en ging daar van alles bij ver
zinnen, om het zo wat aan te
kleden. Dat deed hij ook met al
die andere liedjes, hij maakte
er variaties op. In Leiderdorp
spelen we ook nog meer mu
ziek uit de zestiende eeuw. Bo
vendien heb ik arrangementen
gemaakt van de filmmuziek
van Harry Potter, voor blok-fl-
uitzetting."
De speelgroep speelt op Ko
ninginnedag in de Dorpskerk
in de Hoofdstraat te Leider
dorp. Aanvang 12.00 uur. De
toegang is gratis.
Herman Joustra
theater recensie
Susanne Lammers
Voorstelling: The Odd Couple - Een apart
koppel van Neil Simon. Regie: Bruun
Kuijt. Spel: Peter Lusse, Cees Geel, Victor.
Bottenbley, Bas Heerkens e.a. Gezien:
26/4, Schouwburg, Leiden.
Het vrijgezellenappartement,
waar elke vrijdagavond vijf
vrienden komen pokeren,
klopt. Het verantwoorde meu
bilair onder bergen troep met
uitzicht op een balkon vol vuil
niszakken, de sfeer is raak ge
troffen. De belegen chips, de
bedorven biertjes en de ietwat
verlopen vrienden, het valt alle
maal natuurlijk op zijn plaats.
Maar de grootste verrassing van
'The Odd Couple' is de slimme
en zeer voortvarende vertaling
van Neil Simons klassieke ko
medie. Hoofdrolspeler Peter
Lusse maakte een tekst waarin
alle spelers zich volledig vinden
kunnen. De tekst is handig naar
het Amsterdamse gehaald, vol
eigentijdse Hollandse grappen,
die er in een straf tempo door
heen worden gejast. Het stuk is
mooi opgebouwd en spanning
en contrasten worden prettig
onnadrukkelijk uitgebuit door
regisseur Bruun Kuijt, die zelfs
van de changementen komi
sche entr'actes weet te maken.
Simon schreef een stuk waarin
twee vers gescheiden mannen
een nieuw 'huwelijk' aangaan,
dat natuurlijk op precies dezelf
de irritaties stukloopt als hun
vorige. De hemelsbreed van el
kaar verschillende vrienden val
len als vanzelf in hun oude pa
tronen, in fantasievolle situa
ties, die door Simon met een
satanisch genoegen gevarieerd
worden. De slordige, onverant
woordelijke macho en de pre
cieze, tuttelende neuroticus ha
len onmiddellijk het slechtste in
elkaar naar boven en dat levert
zeer herkenbare echtelijke wrij
vingen op.
Peter Lusse (als de snel $)8(
ste zenuwenlijder) en Ce
(als de zogenaamd eenv(Oc
boerenlul) zijn overduid
hun element als kissebis 'n
echtelieden. Maar een g^e'
deel van de lol van het sÉn>
wordt ook bepaald door
Heerkens, Victor Botten
Herman Bolten, die met
de aanjagende vrienden .v.
spelen, losjes en een be^sb
moerig, op en top iets te
jongens die één avond ii
week hun jeugd levend
houden, maar ineens m
harde kantjes van het lei
aanraking komen.
'The Odd Couple' blijkt
aaneenschakeling van si
en vette komische vondwie
maar het knappe van de,il:
ductie is het balanceren
de lach en de wrangheiaAdi
de karikatuur schemert
een beetje tragiek, en da
hoogst haalbare voor ee
medie.
muziek recensie
Hans Keijzers
Concert: Ben Christophers. Gezien 24/4,
De Schuit, Katwijk
Een vrolijke Frans zal Ben
Christophers wel nooit worden.
'My beautiful Demon' was in
1999 zijn schitterende debuut,
zijn tweede 'Spoonface' klonk
door een writers block zeer on
evenwichtig. De depressieve
Ben stortte daarna volkomen in
maar hij is gelukkig terug aan
het popfront met zijn derde
'The Spaces in between'.
Het huiskamerzaaltje van De
Schuit in Katwijk is het perfecte
podium voor de singer song
writer. De vaak rustige, trage
ballades van het kleine onder
deurtje worden ademloos aan
gehoord. 'Fake Eyelash' is de
verstilde, breekbare opener.
Christophers zoekt bij 'The
Drinking Tree' op zijn gitaar
naar een paar rustige klanken
en zijn stem zweeft er prachtig
omheen. Halverwege kiest de
Engelsman voor zeer beperkt
slaggjtaar en er blijft onmiddel
lijk weinig over van de song.
Ter afwisseling kiest Christop
hers bij 'Stay' voor een goed
koop klinkende ritmebox als
aanvulling op de sound. Andere
songs krijgen ook eenzelfde be
werking. De liedjes krijgen zo
meer power maai- worden er
kwalitatief niet beter door.
Op zijn best is Christophers ge
il ter
>E
t Iha
woon met gitaar en allei
ijle, iele stem er heel die
'Before the winterparad
het eerste album 'My be
demon' is zo'n schittere
gels, bijna middeleeuws
son met een venijnige cl|„
aan het eind van het lie
gentle, angry and ugly'
de symphatieke Engelsi- j-
kwetsbare, wendbare st
hier een beetje in de ver
grootmeester Jeff Bucklt
Ben Christophers zoekt
lijk nog naar de juiste vc
zijn optreden en heeft d
niet helemaal gevonden
kracht ligt ontegenzeggi
de rustige nummers. M;
een heel concert klinker
songs toch te eenvormig
het puntje van je stoel tr
zitten.
•clrat
dl5'9
lie
P'
