Gebruikers Muziekhuis zijn verbijsterd
liefst blijf ik in de kleedkamer zitten
KUNST CULTUUR
Gratis met de trein
naar Mamma Mia
Negentig concerten per jaar door gemeenteplan van de baan
Concert Westlife
Slachtoffer
van de idiotie
van Amerika
Er zit méér in bij Vrouw Holland
'Vieste boterham' niet kinderachtig
vrijdag i april 2005
R5
arey. Foto: EPA/Franck
otietour
„>h Carey
°Ibe Amerikaanse zange-
ïh Carey is bezig met
po tiet our ter gelegen -
het verschijnen van
ve,iwe album The Eman-
^of Mimi. Deze week
i^romotieactiviteiten
|n fres naar Japan, waar
;r fa de Roppongi Hills
Tokyo.
:ie
ïard!
Cannes
am - De Nederlandse
keiedie 'Vet hard!' van re-
djim Oliehoek gaat naar
^festival van Cannes. De
,p dt voor buitenlandse
ld(eurs vertoond op de
jn' markt van het filmfes-
Engelse titel van Vet
idt 'Too Fat Too Fu-
,sc?n dikke knipoog naar
•foikaanse blockbuster '2
irious' uit 2003. 'Vet
zifig begin februari in
hoiid in première. De film
jue hoofdrollen Jack
■ere en Kurt Rogiers heeft
m Is ruim 200.000 bezoe-
dj'okken.
J voor Cultuur
a"wee netten
g - De Raad voor Cul-
t in een advies aan
:retaris Van der Laan
er een publiek televi-
d verdwijnt. Er zouden
dpierieke' kanalen moe-
vijblijven, een algemeen
mpn verdiepend net, zo
coï raad gisteren. Dat
v^nt is wezenlijk anders
jlannen die de coalitie-
3a1onlangs vastlegden in
al noemde paasakkoord.
eeLaan maakte daarin
h£ dat ze de 'nettendis-
gdgenlijk achterhaald
ie(iidat in de toekomst ve-
n pn via digitale kanalen
gaan uitzenden. Juist
lacht zij het van belang
(ieke Omroep drie alge-
itten behoudt, als vlag-
voor meerdere pu-
iemakanalen die digi-
ien worden aangebo-
vervolg van voorpagina
leiden - De voorzitter van het
Muziekhuis, Johan Andree is ver
bijsterd over het voornemen van
de gemeente Leiden om een
streep te zetten door de concert
functie van het pand aan de
Middelstegracht. Het plan bete
kent onder meer dat concertzaal
O-bus wordt gesloten. Die zaal
houdt zo'n negentig muziek
avonden per jaar, die gemiddeld
tussen de 50 en 250 bezoekers
trekken. „Het is een cultureel
verlies van de eerste orde als O-
bus ten grave gedragen wordt",
aldus Andree.
Volgens wethouder Hessing
zou verbetering van de isolatie
en brandveiligheid de gemeen
te ruim 6 ton gaan kosten. „Dat
geld heeft de gemeente niet",
zegt Hessing.
Andree verklaart deze ontwik
kelingen niet te hebben zien
aankomen. „Toen we in 1997
begonnen in het pand wisten
we al wel dat er sprake was van
een geluidslek. Herhaaldelijk
hebben we dat probleem als
huurder onder de aandacht ge
bracht bij de verhuurder, de ge
meente. Al die tijd is er niets ge
beurd. En nu krijgen we dit."
Hessing zegt op zijn beurt te
betreuren dat het zover heeft
moeten komen. „We waren
juist op weg het Muziekhuis
goed op poten te zetten, met
duidelijke afspraken met de
verschillende gebruikers. Maar
het aanhoudende probleem
van de geluidsoverlast en het
niet voldoen aan de brandvei
ligheidsvoorschriften komt daar
nu tussen. Misschien wilde de
gemeente destijds voor een
dubbeltje op de eerste rang zit
ten. De bedoelingen waren
goed, maar de uitvoering helaas
niet. En ook al doet het zeer,
het is beter nu een keer helder
heid te brengen."
Die helderheid brengt het Mu
ziekhuis financieel wel in pro
blemen, zegt Andree. „We heb
ben een dwangsom binnen van
de Regionale Milieudienst. Elke
overtreding van de geluidsnorm
kost ons minimaal duizend eu
ro, afhankelijk van de mate van
overschrijding. Maar concerten
afgelasten is ook geen optie.
Met verschillende bands zijn
contracten gesloten. Niet nako
men van die contracten kost
ook geld."
Ook Sin an Cengiz van Cultureel
Centrum De X, dat recent uit
het Volkshuis trok in de ver
wachting het Muziekhuis te
kunnen betrekken, is teleurge
steld over het voornemen van
de gemeente. „Dit betekent dat
we geen onderkomen hebben
en geen vooruitzicht op een on
derkomen in de nabije toe
komst. Het kost ons wel geld,
want we kunnen geen activitei
ten organiseren maar hebben
wel kantoorruimte gehuurd
vlakbij het Muziekhuis, in af
wachting van de verbouwing
die daar gepland was."
„Wij hebben altijd tegen de ge
meente gezegd: jullie willen ons
nu wel in het Muziekhuis heb
ben, maar die ruimte is niet ge
schikt umdat er te veel moet ge
beuren, waaronder het aan
brengen van geluidsisolatie.
Het is bitter dat we achteraf ge
lijk krijgen."
Theun Kohlbeck van de Leidse
Vereniging van Popmuzikanten
is ook teleurgesteld. Het podi
um op de eigen zolder is de ver
eniging kwijt. Dat betekent
geen concerten meer. „Wij zijn
het zwaarst gepakt, want onze
huur loopt wel door. Onze in
komsten komen uit de bar, met
name bij concerten. Zonder
kunnen wij niet blijven bestaan.
Alles staat of valt bij een podi
um. Bovendien, wat is ons be
staansrecht nog als we een van
onze hoofdtaken, het program
meren van bandjes die elders
niet aan bod komen, niet meer
kunnen uitvoeren? Zo blijft er
qua muziek niet veel meer over
in Leiden. Zo wordt het de eni
ge stad in Nederland met maar
één poppodium."
Hessing erkent ook dat „de
veelvormigheid en veelkleurig
heid" in het geding komt. „Het
is daarom belangrijk het nieu
we LVC, dat er moet komen,
goed aan te pakken. Wellicht
dat daar ook de huidige activi
teiten van het Muziekhuis inge
past kunnen worden. Een
nieuw LVC laat echter nog jaren
op zich wachten. Ik wil daarom
het LVC benaderen of een deel
van de activiteiten al ingepast
kunnen worden.
Directeur Ruud Visser van het
LVC reageert verbaasd. „Moet
ik dat van de pers horen? Wij
hebben een plan over samen
werking met allerlei muziek-
clubs in Leiden, maar ik voel er
niets voor onder dwang samen
te werken, omdat de gemeente
geen geld in het Muziekhuis wil
steken. Maar als die clubs ons
benaderen met het verzoek of
ze hier iets mogen doen, is dat
een ander verhaal."
utrecht/gpd - Honderdduizen
den bezoekers van de musicals
The Lion King in Den Haag en
Mamma Mia! in Utrecht krijgen
deze zomer gratis een eerste
klas treinkaartje om naar het
theater te reizen. De Neder
landse Spoorwegen en Joop van
den Ende hebben hun samen
werking gistermorgen bekend
gemaakt.
Bezoekers van Mamma Mia! in
het Utrechtse Beatrixtheater,
gevestigd vlak naast het cen
traal station, profiteren vanaf 1
mei van het aanbod. Voor de
Van den Ende doet
zomerprogrammering
Het Muziektheater in Am
sterdam heeft Joop van den
Ende Theaterproducties be
naderd om komende zomer
de programmering te verzor
gen. Samen kijken ze nu
naar de mogelijke invulling,
die binnen het bestaande
aanbod van het Muziekthea
ter moet passen. Het Mu
ziektheater is de thuishaven
van Het Nationale Ballet.
Omdat een productie van
het ballet wegviel, kwam er
capaciteit vrij in Het Muziek
theater.
musical The Lion King in het
Circustheater in Scheveningen
geldt de aanbieding pas later
deze zomer. Het totaalkaartje
moet daar ook gelden voor
trams en bussen, maar daar
over is Van den Ende nog in ge
sprek met de Haagse stadsver
voerder.
Het eersteklas treinkaartje zit
standaard inbegrepen in het
normale theaterticket voor de
twee musicals, dat even duur
blijft. De theaterbezoekers be
sparen daardoor gemiddeld en
kele tientallen euro's op hun
reis. Voor de NS betekent de sa
menwerking een nieuwe cam
pagnestrategie die zich richt op
recreanten en mensen die een
avondje gaan stappen. Zo is het
de bedoeling dat er contracten
worden gesloten met pretpar
ken, musea of andere theaters.
Joop van den Ende maakte gis
teren ook bekend dat hij een
theater heeft gekocht in Parijs:
het Theatre Mogador, vlak bij
de Opera in het elegante hart
van de Franse hoofdstad. Van
den Ende kan er pas 1 juli vol
gend jaar terecht en wilde giste
ren nog niet zeggen welke pro
ductie hij er hoopt te brengen.
Van den Ende gaat zich ook
met 'Mamma Mia!' op de Fran
se markt wagen, in een ander
theater dan nu verworven en
pas in 2007.
Amsterdam - De Ierse band Westlife trad woensdagavond met 'The
Red Carpet Tour 05' op in een uitverkochte Heineken Music Hall in
Amsterdam. Tijdens het concert blies Westlife de jaren vijftig nieuw
leven in met uitvoeringen van klassiekers van Frank Sinatra, Dean
Martin en Sammy Davis jr.
Foto: ANP/Olaf Kraak
theater recensie
Dick van Teylingen
Voorstelling: Vernon God Little van Huis
aan de Amstel naar de roman van DBC
Pierre. Bewerking: Don Duyns. Regie:
Liesbeth Coltof. Spel: Tjebbo Gerritsma.
Sylvia Poorta, Lies Visschedijk en Roel
Adam. Muziek: Storybox. Gezien 31/3,
LAKtheater, Leiden.
Vernon Gregory Little is de al-
lereenzaamste puber op aarde.
Op school in Martirio, Texas,
werd zijn vriend Jesüs zo verne
derd dat hij uiteindelijk een ge
weer haalde, zestien klasgeno
ten doodschoot en daarna zich
zelf. En om de een of andere re
den wil iedereen ook hem de
schuld geven. Hij krijgt een cir
cus van ellende over zich heen,
vlucht naar Mexico, wordt gear
resteerd en gaat de gevangenis
in. Zelfs zijn moeder gelooft
niet meer in zijn onschuld. Ver
non voelt zich een loser, en de
achterliggende redenering lijkt:
als je je in Amerika een loser
voelt, dan ben je dat ook, daar
zorgt de maatschappij wel voor.
Vernon God Little is een bewer
king van het boek waar DBC
Pierre in 2003 de Bookerprijs
mee won. De voorstelling laat
zich bekijken als een verzame
ling van vooroordelen over
Amerika: oneerlijke justitie, op
portunisme, onmenselijkheid,
materialisme, ongebreidelde
macht van media, vooringeno
menheid, de norm van de
cheerleader en de waarde van
de dollar, oversextheid, angst
voor sexualiteit, een obsessie
voor amusement. Een hysteri
sche samenleving, kortom.
Huis aan de Amstel werd be
roemd met jeugdtheatervoor
stellingen, maar speelt de laat
ste jaren ook voor volwassenen.
En hier, kun je zeggen, vooral
voor 15-25-jarigen. Vemon God
Little is een voorstelling met
een hoge CKV-waarde. De
hoofdpersoon is 16, er gebeurt
veel, de live muziek van Story
box maakt het allemaal extra le
vendig en de acteurs spelen
sterk. Daar staat tegenover dat
al meteen duidelijk is waar het
heengaat voor Vemon (steeds
meer ellende) en dat de voor
stelling lang behoorlijk over
spannen in hetzelfde hoge tem
po doordendert. Ondanks het
groteske en clichématige van de
opzet komen er wel degelijk
wezenlijke thema's aan de orde,
maar die moet je meteen vat
ten, anders zijn ze voorbij.
gieke Peter Faber geeft 'gouden tips' in Leidse Schouwburg
*to de Boer
T
Wilt u niet failliet gaan?
de bij Peter Faber. In zijn
^jeelt hij de one-man-co-
B^)eie zaken! Een voorstel-
vr'vol gouden tips zit, zo-
neoit meer failliet hoeft te
joeie zaken!' is de opvol
zijn succesnummer Ca
rver de holenmens in ons
idiaarmee de theatervete-
J^lerhalf jaar volle zalen
i jaar staat de zestigjari-
t op het toneel. Inder-
hij een speelse 'jonge
1 het theater. Een een-
1 buitenbeentje en dat is
1 gebleven. Hij vergélijkt
bii Goeie zaken! - met
38i met een kantoorbaan,
t €niet elke dag zin heb-
naar hun werk te gaan.
vart over acht precies
op. Maar ik heb nooit
Tt niet. Liefst doe ik
Dolijf ik in de kleedkamer
rdöat wil ik eigenlijk het
orlaar ik moet om kwart
'aiht op. Klaar. Of ik me
lig voel of een steenpuist
iefdesverdriet. Ik kan in
;lutten of in de verkeerde
terechtkomen, maar
ikrirt over acht heb ik geen
m dan is er is geen ont-
1nig meer mogelijk. Dan
lijn product tot leven ko-
unt."
■bi een grote actiebereid-
rtjet is mijn kapitaal. Mijn
1 Jnijn bv werd opgericht
ramp'. Dat is in mijn
nma een van de gouden
ik het publiek meegeef,
imr je persoonlijke ramp
1 donderen zijn nabij'.
simp' was de blauwe en-
lie ik elk jaar in de brie
ve kreeg. En die meteen de
;^eur weer uitging. Totdat
later de belastingdienst
dober, je moet wel beta-
dn schuld van 2 ton. Een
vEn mijn 'wonder' kwam
klj een Duitse gepensio
neerde belastingdeskundige
met als hobby astrologie. Hij
trok mijn horoscoop. Hij zei:
'Een zonnig teken. De optimist
bv.' 'Hè bah', zei ik, 'wat
sloom.' 'Nee', zei hij, 'als je niet
in de overwinning gelooft, dan
begin je ook niet aan een oor
log. Het beste uit het leven ha
len. Daar gaat het om. En jij
bent het levende bewijs: 1943,
het bouwjaar is niet kapot te
krijgen, je bent een weegschaal,
van de grootste puinhoop kun
je nog iets vrolijks maken. Hij
zegt: 'Eén ding, je bent waan
zinnig ambitieus qn dat is je ka
pitaal. Ambitie is niets anders
dan lust tot werken. En zolang
jij energie geeft, krijg je energie
terug in de vorm van geld,
werk, roem, verkering. En dat
klopt ook allemaal wel. Maar
dat krijg je niet cadeau, daar
moet je wel wat voor doen."
Leven en werk zijn bij Faber
met elkaar verweven. „En dat is
nooit anders geweest. Het
kwam allemaal op mijn pad.
Ach, ik ben zo'n veertig keer
verhuisd. Heb veel relaties ge
had. Heb vijf kinderen uit vier
huwelijken. Mijn oudste zoon is
38, de jongste anderhalf." Hij
lacht. Trots: „Mijn zoon is de
oom van mijn kleinzoon. Mijn
kleinzoon is vier, en die roept
keihard opa! opa!, en Sam, mijn
jongste zoon van anderhalf, die
noemt mij dan papa!" Het
klinkt alsof hij een raadseltje
opgeeft. „Het is wel apart ja."
Zijn ervaring als theaterman
projecteert hij in Goeie zaken!
op goed ondernemerschap.
„Acteren is doen. Maar wat is
een goede acteur? Een goede
acteur is iemand die op zijn ge
mak is bij wat hij doet. Wat is
een goede ondernemer? Dat is
ook iemand die zich op zijn ge
mak voelt."
Maar er is toch een groot ver
schil tussen de 'werkelijkheid'
buiten en in het theater? „Een
acteur kan repeteren. Ik kan bij
voorbeeld drie maanden achter
elkaar op toneel een woedeaan
val spelen. In die zin is toneel
nep. Je kunt schelden, bescha
digen, doden, sterven en de
theater recensie
Wijnand Zeiistra
Voorstelling: 'In corset' door
cabaretgroep Vrouw Holland. Gezien:
30/3, schouwburg Rijswijk. Nog te zien:
vanavond, Parktheater, Alphen a/d Rijn
Ze zijn inmiddels toe aan hun
vierde programma dat ditmaal
de titel 'In corset' heeft mee ge
kregen. Het is een cabaretgroep
uit Groningen onder de naam
Vrouw Holland die bestaat uit
vier vrouwen (Gabriëlle Glas
beek, Marieke Klooster, Karin
Noeken en José Zwerink) en
één pianist (Reinout Douma).
In de ensemblenummers pas
sen de stemmen van deze da
mes perfect bij elkaar. De pia
nist zorgt veelal voor een licht-
jazzy begeleiding waardoor het
geheel al snel een prima sfeertje
krijgt. Dat blijkt meteen al in
het openingsnummer, waarin
de dames zelfs zwoel inzetten
om vervolgens met een klom
pendansje af te sluiten. Dat is
geestig en typerend voor het
soort grapjes dat ze vaak ma
ken. Soms doen ze heel vrou
welijk, soms ook heel lomp, en
bijna altijd met deze beoogde
contrastwerking.
Wat bij een eerder programma
ook al opviel, blijkt ook nu weer
een opvallend euvel te zijn. De
bedoeling van sommige teksten
is af en toe diffuus. Veel woor
den, veel gedoe, maar waar gaat
het om? In de slotscène bijvoor
beeld wordt relatief veel over
hoop gehaald. Kennelijk gaat
het om de dood uit liefdesver
driet van een deftige dame,
waarbij de andere dames een
soort klassiek koor vormen. De
grap blijft hangen, en dat ge
beurt helaas nog wel meer in
dit programma.
Jammer, want deze groep heeft
vele pluspunten. Een heus
vrouwencabaretkwartet is so
wieso al zeldzaam. De dames
zijn muzikaal en brengen een
zorgvuldig uitgevoerd optreden
dat een professionele achter
grond uitstraalt. Het tempo ligt
hoog, de lósse nummers volgen
elkaar in hoog tempo op. De di
versiteit in het aanbod mag er
zijn: veel liedjes (over onder
meer bevallingsperikelen, een
alibi-baby en de stad Gronin
gen) een prachtige parodie op
stadgenoot Bert Visscher en een
enkele sketch met soms zelfs
slaps tickelementen.
Maar helaas brengen ze relatief
veel solo nummers, terwijl hun
kracht nu juist zou kunnen lig
gen in het ensemblewerk. Door
hun jarenlange samenwerking
zijn ze merkbaar goed op elkaar
ingespeeld. Hier zouden ze nog
veel meer uit kunnen halen. En
dat is ook de indruk die Vrouw
Holland met dit programma
achterlaat: er zit in aanzet veel
méér in dan er nu uit komt.
volgende dag weer fris als een
hoentje opnieuw beginnen.
Niemand wordt er het slachtof
fer van. In het echte leven krijg
je die kans niet. Ik ben het le
vende bewijs: je wordt verliefd,
je trouwt en je gaat scheiden,
en je trouwt en je scheidt weer,
je trouwt en je gaat weer schei
den."
Lachend: „Dat soort dingen
heb ik dan blijkbaar toch te
weinig geoefend. Ik heb me te
veel laten leiden door het ge
voel. Als ondernemer kan dat
niet, dan kun je niet alles op
zijn beloop laten, je door de
waan van de dag laten meesle
pen. Als je geen heldere kijk
hebt op wat je doet, gaat het
vroeg of laat fout."
„Als acteur gebruik ik dezelfde
principes als een ondernemer
in het bedrijfsleven. Mijn pro
duct moet ook tot leven komen.
Dat is het vertrekpunt van mijn
nieuwe programma. Het ont
wikkelen van je talenten, daar
gaat het om. Durf te worden
wie je bent! 'Iedereen kan, ve
len willen, enkelen durven, durf
te worden wie je bent'. Dat is
het motto van Peter Faber Opti
mist bv."
Peter Faber: vanavond in de
Leidse Schouwburg; 23/4,
Parktheater Alphen aan den
Rijn; 27/4, De Meervaart Am
sterdam; 24, 25 en 26/5, Nieu
we de la Mar Amsterdam.
jeugdtheater recensie
Paulien Koopmans
Voorstelling: 'De smerigste en vieste
boterham van het heelal'. Door: Theater
Artemis. Gezien: 20/3 't Gouwe Huis,
Gouda. Te zien: 3/4 LAKtheater, Leiden.
„De letter is soms groter dan
het woord. Een kruimeltje is
soms meer dan een brood. Wei
nig weegt soms meer dan veel."
Artemis hamert aan het slot van
'De smerigste en vieste boter
ham van het heelal' geheimzin
nige teksten in ons hoofd. Het
klinkt alsof er een gebed wordt
opgezegd. Met een antwoord
op de vragen die dit moeilijk
grijpbare, maar interessante
stuk oproepen.
'De smerigste en vieste boter
ham van het heelal' is de twee
de voorstelling van Floor Huy-
gen sinds haar aantreden als ar
tistiek leider bij Theater Artemis
in januari. Net als haar voor
ganger Matthijs Rümke heeft ze
lak aan de grenzen tussen vol
wassen- of jeugdtheater. Ook zij
werkt met acteurs die zich niet
beperken tot één genre. Bram
Coopmans speelde onder an
dere bij ZT Hollandia, Tineke
Schrier bij het RO-theater, De
Appel en het Nationale Toneel
en Joris Smit heeft een contract
op zak bij het Noord Neder
lands Toneel.
Om meer dan één reden is 'De
smerigste boterham' geen kin
derachtig stuk. De drie spelers
die sterk spel tentoonspreiden,
beginnen samen met een ka
rakterschets van Hermann: een
opschepper in krijtstreep. Hij
'tongde' al vanaf zijn zesde en
heeft sindsdien vriendinnetjes
bij de vleet. En nu verdient hij
koffers vol geld. Hij heeft beslo
ten Jacqueline te veroveren met
een ring van 4000 euro.
Alles ziet er goed uit voor Her
mann, totdat er iets uit de he
mel op zijn hoofd neerploft. In
benevelde toestand tuimelt hij
door tijd en ruimte. Zijn tocht
wordt begeleid door de bizarre
muziek van toetsenist William
Bakker. In een donker decor
met alleen de lichtpuntjes van
sterren en planeten verschijnt
een ordinair godenechtpaar
Wolga en Wodan herkennen in
Hermann de zoon naar wie ze
altijd verlangd hebben. Al piept
hij dat hij al 40 jaar is, ze druk
ken hem telkens wefl|hardhan
dig tegen de borst, regenover
deze wezens met de respecta
bele leeftijd van ruim 700 jaar
verandert Hermann in een
groot onzeker kind.
De tocht gaat verder langs een
opdringerige ruimtekoningin
die Hermann tot zijn schrik
haar liefde verklaart, en een
ambtenaar die hem verbiedt
zelfs maar een broodkruimeltje
van de vloer te pikken en hem
dwingt hem tot de nachtmer
rieachtige keuze: de kogel of de
strop. En als Hermann terug op
aarde uiteindelijk toch nog
zwakjes weet uit te brengen:
'Alle mensen zijn gek op mij',
dan is dat vooral om zichzelf te
overtuigen. En zo leert Artemis
een rasopschepper een lesje
nederigheid. Want wat is nu ei
genlijk groot? En wie is er klein?
