REGIO
Kees Havik na veertig jaar weg bij Stompwijkse basisschool
'Brandweerman was geen jeugddroom van mij'
Katwijkers op de brc
voor dolende padde
Franssen
schrapt bijbaan
ADO-stadion
Zesduizend eieren zoeken in Duinrell
dinsdag 29 maart 2005
Wout van Leersum, de laatste vrijwillige brandweercommandant van de Rijnstreek, neemt afscheid
door Marieta Kroft
jAcoBswouDE - Een foto van een
grote uitslaande brand van een
woonboerderij aan de Vieram-
bachtsweg in Woubrugge hangt
in de Woubrugse brandweerka
zerne. „Dit vind ik nou een
mooie brand", zegt scheidend
brandweercommandant van het
korps Jacobswoude, Wout van
Leersum (55). „De rieten kap is
verloren gegaan, maar het an
tiek op de benedenverdieping en
het huis ernaast hebben we kun
nen behouden."
Veel branden en ongelukken
staan van de 33 jaar dat Van
Leersum aan de brandweer was
verbonden, nog op zijn netvlies
gegrift. Donderdag gaat de laat
ste vrijwillige brandweercom
mandant van de Rijnstreek met
functioneel leeftijdsontslag.
door Erna Straatsma
den haag - De Zuid-Hollandse
commissaris van de koningin,
Jan Franssen, trekt zich terug
als lid van de Raad van Toezicht
van de Stichting Stadionont
wikkeling van ADO Den Haag.
Na kritiek van de fractievoorzit
ters in provinciale staten staakt
Franssen zijn bijbaan voor het
nieuwe ADO-stadion.
De functie bestond weliswaar al
enige tijd, maar had in de prak
tijk nog geen invulling gekre
gen, aldus Franssen. Hij is des
tijds op het verzoek om toetre
ding tot de raad van toezicht in
gegaan, omdat hij 'als bestuur
der een goede ontwikkeling van
het betaald voetbal in Den
Haag toejuicht'. Franssen stelt
dat hij de nevenfunctie meteen
heeft gemeld bij provinciale
staten.
Franssen ligt al langer onder
vuur vanwege zijn vele neven
functies. Het weekblad Elsevier
bracht enige tijd geleden aan
het licht dat hij als commissaris
van de koningin koploper is
met in totaal dertig bijbanen.
Hoeveel Franssen hiermee bij
verdient wil hij niet zeggen. 'In
ons land geldt geen openbaar
heid van inkomsten', ant
woordt hij op vragen van de SP-
statenfractie. 'Voor commissa
rissen van de koningin gelden
in dit opzicht geen andere re
gels dan voor elke andere belas
ting betalende burger'.
De SP vraagt zich af of er sprake
is van belangenverstrengeling
bij een andere nevenfunctie
van Franssen: zijn lidmaat
schap van de raad van commis
sarissen van grondspeculant
RoosdomTijhuis. Het bedrijf is
een van de grootste grondspe-
culanten van vinexbouwgron-
den, verspreid over Nederland.
Franssen zegt niets te weten
over het Zuid-Hollands grond
bezit van Roosdom Tijhuis.
'Grondaankopen van afzonder
lijke vennootschappen van de
holding komen in de raad van
commissarissen niet ter spra
ke'.
Het meest tragische dat hij
meemaakte, was wel het onge
luk in Hoogmade waarbij een
moeder en twee kinderen om
kwamen. „De datum, 10 sep
tember, zal ik nooit vergeten.
Net als dat 11 september ook
altijd een dag met een lading
blijft." Van Leersum maakte
heel wat ongelukken mee. „Ik
heb bij de vrijwillige brandweer
meer doden moeten bergen
dan tijdens mijn werk bij de be
roepsbrandweer op Schiphol."
Ook over zijn meest spectacu
laire brand hoeft hij niet na te
denken. „Dat was de grote uit
slaande brand bij het caravan-
bedrijf van Hulsker in Leimui-
den in 2000. Vanuit de lucht, in
een politiehelikopter, mocht ik
de mensen aansturen."
Van Leersum kwam in 1972 bij
de brandweer van Woubrugge.
Hij werkte op de jachtwerf van
Van Wijk, waar ook de toenma
lige ondercommandant werk
zaam was. Zoals het vaak werkt
bij de brandweer, zo werkte het
nu ook: Van Leersum werd ge
vraagd zich bij het korps aan te
sluiten. „Brandweerman wor
den was geen jeugddroom van
mij. Maar toen ik eenmaal bij
het korps Woubrugge zat, vond
ik het zo leuk dat ik er twee jaar
later mijn beroep van maakte."
Van Leersum werd in 1995
commandant van het inmid
dels gefuseerde korps van Wou
brugge en Leimuiden. Dat bleef
hij officieel tot 14 januari
jongstleden, toen de korpsen
van Jacobswoude en Alkemade
fuseerden en Hans Lippens de
leiding overnam.
De scheidend commandant
heeft veel zien veranderen in de
afgelopen ruim dertig jaar. „De
brandweer vandaag de dag kun
je niet meer vergelijken met de
brandweer van de jaren zeven
tig en tachtig." Hij vertelt met
glinsterende ogen over het
blussen van de brand begin ze
ventiger jaren bij de maalderij
van Van der Vaart. „Met zak
doeken voor onze mond waren
we aan het blussen. Adem-
luchtapparatuur kregen we pas
in 1974." Tegenwoordig zijn
branden of andere rampen hef
tiger dan vroeger. „Elke dag is
er wel een grote brand op SBS
te zien." Maar ook moet de
brandweer veel meer beducht
zijn voor gevaar. Van Leersum
noemt als voorbeeld de hulp
verlening bij de alarmering van
poederbrieven, het opruimen
van restanten van xtc of het
ontruimen van illegale labora
toria. „Je moet rekening hou
den met boobytraps of deuren
die onder stroom staan. Het is
ons nog niet overkomen. Maar
je hoort het van andere ge
meenten. Morgen zouden ook
wij ermee te maken kunnen
hebben."
Steeds vaker nemen beroeps
krachten de leiding van de vrij
willige brandweer over, zo ook
in Jacobswoude. „Een prima
ontwikkeling. Maar als iemand
zegt dat zo'n korps er professio
neler op wordt, dan heb ik daar
problemen mee. De eerste de
beste die zegt dat wij niet pro
fessioneel waren, kan met mij
een goed gesprek verwachten."
De veranderingen bij de brand
weer gaan verder. Van Leersum
vertelt over een proef in de
Rijnstreek die er waarschijnlijk
gaat komen. Eén brandweer
commandant en een staf daar
omheen gaan alle korpsen van
de Rijnstreekgemeenten aan
sturen. „Eerst schrok ik toen ik
ervan hoorde, maar toen we er
dieper op doorgingen, zag ik
toch wel de voordelen ervan in.
Vrijwilligers moeten oefenen en
uitrukken, die moet je niet be
lasten met het organiseren van
bijvoorbeeld oefeningen en
brandpreventie. Dat zijn taken
voor het brandweercomman
do.''
In elk geval maakt Van Leersum
senior dat niet meer mee. Hij
gaat zijn zeeën van vrije tijd
vullen met de hulp aan zijn
zoon Wout die behalve brand
weerman pontbaas is op het
Wout van Leersum: „Wij werkten
Paddegat.
Afgelopen donderdag nam Van
Leersum senior afscheid van
zijn collega's op Schiphol. Don
derdag vanaf 17.00 uur volgt
het afscheid bij de brandweer
van Jacobswoude in het ge
meentehuis in Rijnsaterwoude.
Ook brandwacht Van Wagenin-
gen uit Woubrugge neemt dan
na ruim dertig jaar afschj
Van Leersum: „Ik zie bes!
beetje tegen het afscheid111,
tien jaar is de brandweer?.
een beetje je kindje gewtr^°
lerz
nip
kt
1 n
'dej
lie
wassenaar - „Allemaal klaar? Zoeken maar!" Op dit signaal sprinten tientallen kinde
ren zondagmiddag als aasgieren de bossen van Duinrell in Wassenaar in om zoveel
mogelijk paaseitjes van chocola te verzamelen.
De paashaas heeft het de kinderen niet al te moeilijk gemaakt. De eitjes, maar liefst
6000 stuks, liggen door bos in de buurt van de rodelbanen her en der op de grond. Al
leen de stapels bladeren die er nog liggen vormen soms een hindernis. De driejarige
Chantal trapt daarom driftig al die blaadjes opzij en met succes. Al snel zit haar plastic
tasje vol met eitjes. De even oude Lindsey zoekt het ergens anders: ze kijkt fanatiek
tussen de boomstronken en ook daar liggen er een hoop. Een voor een verdwijnen de
eitjes in de capuchon van haar jas, tot die vol zit. Het zoeken gaat snel, want binnen
een half uur is het Wassenaarse bos zo goed als leeg.
Sandra Dijkstra van het recreatieteam in Duinrell kijkt tevreden naar het schouwspel
van de zoekende kinderen. „We laten met opzet de jongste en de oudere kinderen in
verschillende stukken bos zoeken", zegt ze. „Anders kapen de grotere kinderen alles
voor de neus van de kleintjes weg." Die verschillende vakken in het bos zijn de hele
dag zorgvuldig afgezet door het Duinrell-personeel, maar dat mocht niet altijd baten.
„Veel mensen stappen toch over de linten heen als ze de eitjes zien liggen", zegt Dijk
stra. „We hebben de hele dag vier bewakers nodig gehad om de bezoekers eruit te
houden."
Foto: Henk Bouwman
door Krik Wanschers
katwijk - „Ken je het gevoel dat
wanneer je ergens intensief
mee bezig bent, je er ook over
gaat dromen?" Trijntje van
Duijn uit Katwijk licht voor de
zevende keer een putdeksel op
en haalt er voor de vierhon
derdste keer een verdwaalde
pad uit. „We zijn nu ongeveer
twee weken bezig. We rapen
padden van de Westerbaan en
zetten ze terug in de sloot. Maar
toch zie je dat ze in de Zanderij
terechtkomen. Daar vallen ze
vervolgens vaak in de afvoer
putten."
Haar vriend Jan Kraayenoord,
die af en toe op een putdeksel
tikt om te luisteren naar gelui
den van een verdwaalde pad,
vertelt dat padden nauwelijks te
stoppen zijn in hun trek vanuit
de duinen naar de Zanderij-
Westerbaan. Padden hebben de
onverzettelijke eigenschap om
altijd terug te keren naar hun
geboorteplaats. Op de 'automa
tische piloot' willen ze juist
daar hun eitjes leggen waar ze
ooit zelf zijn geboren. In het ge
val van de Zanderij-Westerbaan
lijkt die eigenschap desastreus
uit te pakken voor de amfibie-
en: padden zijn aan het dwalen
geslagen op zoek naar water
waar ze eieren in kunnen afzet
ten. Als ze tenminste levend de
Westerbaan zijn overgekomen.
De massale paddentrek vanuit
de duinen naar de Zanderij viel
Trijntje van Duijn twee jaar ge
leden, voor de ingebruikname
van de Westerbaan, al op. Maar
toen hadden de padden nog
niets te vrezen van voorbijra-
zend verkeer. Honderden pad
den, zo vertellen bewoners,
huppelden door de Zanderij op
zoek naar plaatsen waar zij hun
eieren konden leggen. „Bij
sommige bewoners", zo weet
Van Duijn, „sprongen de pad
den door keukens en woonka
mers. Een invasie van padden
op zoek naar hun geboorte
grond."
Van Duijn, die zich het lot van
de amfibieën persoonlijk heeft
'Niet het idee dat ik maar op één school heb gewerkt'
door Judy Nihof
STOMPWiJK - De leerlingen
schreven nog met kroon
tjespennen toen Kees Havik als
onderwijzer begon op de
Stompwijkse Maerten van den
Veldeschool. Morgen neemt hij
na bijna veertig jaar afscheid.
Veel mensen moeten er niet
aan denken om ergens zo lang
te blijven hangen. De bijna
61-jarige schooldirecteur kijkt
daar anders tegenaan. „De
school heeft zich telkens ver
nieuwd. Er zijn nieuwe leer
krachten gekomen, nieuwe
leerlingen, andere lesmethodes
en nieuw meubilair. Ik heb he
lemaal niet het idee dat ik al die
tijd maar op één school heb ge
werkt."
Havik vindt 61 jaar een mooie
leeftijd om te stoppen. „Ik vind
het prettig om eens iets anders
te gaan doen. Een van die din
gen is het maken van een hele
lange fietstocht. Nu kan dat
nog. Maar ik wil er ook nog iets
bij blijven doen in het onder
wijs."
Balckerszoon Kees Havik groei
de op Stompwijk. Een ding wist
hij op jonge leeftijd al zeker: hij
zou zijn vader niet opvolgen.
„Mijn vader moest zo vroeg op
en zo ontzettend hard werken.
Hij bakte niet alleen, maar
bracht het brood ook nog rond.
Dat wilde ik niet." Omdat Havik
goed kon leren, ging hij naar de
mulo. Hij besloot om daarna
naar de kweekschool te gaan.
De sportieve Stompwijker
dacht er aanvankelijk over om
gymleraar te worden. Als hij
zijn lesbevoegdheid had ge
haald, zou hij zich verder speci
aliseren op gymgebied.
Dat is er nooit meer van geko
men. Toen Havik de kweek
school had afgerond en in mili
taire dienst was geweest, bood
het toenmalige hoofd van de
Maerten van den Veldeschool
hem een baan aan. Dat gebeur
de in de wandelgangen, langs
de lijn van het voetbalveld. „Ik
heb nooit een sollicitatiege
sprek gehad. Vandaag de dag
zou dat ondenkbaar zijn."
Nadat hij een tijdje adjunct-di
recteur was geweest, werd hij in
1992 directeur. Van een volledi
ge vrijstelling was geen sprake,
zodat Havik het lesgeven moest
combineren met het directeur
schap. Dat viel hem zwaar. „Als
directeur komt er zoveel op je
af. Op twee fronten bezig te
moeten zijn is lastig. Dat mer
ken de kinderen ook aan je."
Hij is blij dat hij zich de laatste
tijd wel volledig aan het runnen
van de school kon wijden. Al
miste hij het lesgeven soms wel.
„Het leuke aan kinderen is dat
ze graag iets willen leren. En ik
vind het leuk om hun iets te le
ren. Ik vind het ook jammer dat
ik niet genoeg gebruik heb kun
nen maken van de nieuwste
lesmethodes. Er zijn methodes
waarmee ik graag had willen
werken."
Havik vond het directeurschap
'interessant', al had hij moeite
met sommige aspecten ervan.
„Budget bewaken, daar ben ik
niet goed in. Het is moeilijk om
een goed overzicht te krijgen
van wat je wel en niet kunt uit
geven. Dit jaar is er bijvoor
beeld meer personeel aangeno
men dan we eigenlijk kunnen
betalen." Dat betekent dat het
personeelslid in kwestie niet op
de Maerten van den Velde
school kan blijven. Van ontslag
is volgens Havik geen sprake,
omdat een andere school die
onder hetzelfde rooms-katho-
lieke bestuur valt nog een plek
heeft.
Havik heeft geen spijt gehad
van zijn beslissing om het on
derwijs in te gaan. „In het on
derwijs bekijk je wereld niet al
leen door je eigen ogen, maar
ook door die van kinderen.
Toen ik aan de zesde klas les
gaf, hield ik bijvoorbeeld alle
nieuwe muziekstijlen bij. Door
kinderen blijf je jong."
Kees Havik: „Als directeur komt er zoveel op je af. Op twee fronten bezig te moeten zijn is lastig. Dat merken de kinderen ook aan je."
Foto: Mark Lamers
aangetrokken, had de gei
al gewaarschuwd voor hG».
den platgereden padden' I
Westerbaan, toen er nog^jj
auto over het nieuwe asfi
de ontsluitingsroute hadic -
den. Katwijk deed echteiharl
aan het dreigende gemislen
veilige oversteekplaatsen gi
zo'n twee weken geleden we
paddentrek daadwerkelijd 1
gon en tientallen bewono kc
de Zanderij in de avondualv
padden van de weg opra, pri
en een veiliger onderkonillo
voor ze zochten. „Daar zjedJ
veel kinderen bij. Voor h|: th
het 's avonds met al die an (-
gevaarlijk worden." (-9,
Helemaal zeker weet Vancer
het niet, maar na dat laafe va
lefoontje, waarin ze ook rijst
tussen neus en lippen dq-oci
aanstipte dat het wel om
beschermde diersoort
er voorbij wordt gegaan
flora- en faunawet - ondjf
de gemeente actie: de W<
baan is tussen zeven uun, -1
avonds en zeven uur 's c*uw
tends afgesloten voor veiws
Een oplossing die nogal be
door de bocht is, vindt peeft
deskundige Joop van Bu&re
„Padden steken toch wehmi
op zoek naar hun geboot na
plaats om eieren te leggded
Voor ze dat hebben afgeli he
er op zijn minst vijf jaar leef
bij." Van Buuren raadt egt ei
rastering langs de Westeiws
en de Cantineweg aan. Iijyer
zo'n vijfhonderd meter ljp ei
„Het moet voorkomen dregi
padden tevergeefs de wijgd
huppelen. Maar dan mofedr;
in de duinen wel poelen
maakt worden waar de p
de gelegenheid krijgen oi
eieren te leggen.3 f
Tot die tijd blijft het beh(
voor Van Duijn en KraawNC
donk. 's Avonds hekken fdei
sen op de Westerbaan enUjai
den, dood of levend, vangai
weg af pikken. Inmiddelxaai
gen ze wel hulp van andvan
woners maar van een gecha]
seerde beweging is nog gloo
sprake. „Ik denk erover (jarti
politieke partijen een brilt in
schrijven, zij zijn er tenslbijei
voor ons." iop
Inpassen dreigt volgens vi.
Buuren voor de padden 1
ramp: een hele population,
verloren gaan. Iets wat vf
hem nooit zou gebeuren 04
neer het pakweg om konj
zou gaan. „De pad stoncbRK
vooraan bij het uitdelen vaal
schoonheid. Ze zijn nietldin
baar. Maar wel ontzetteiierr
tig. Padden vreten dageUgva
hun lichaamsgewicht aaiee
delijke insecten." pud
In hi
Md
LD-bus morgL
naar Duinrell fe
De Leidsch Dagblad-busp
morgen naar attractiepaiC01
Duinrell in Wassenaar. Ef®n
mobiele redactielokaal zfhe
twee verslaggevers op zoP10
plaatselijke kwesties en r311
dotes en ook naar reacti^er
bezoekers. Verder beantren
den ze vragen over de krP..a<
blauwe Citroën doet WaP'8'
aan tussen 10.00 en 13.3^"'
leta
7 n
