'Je moet altijd afrekenen'
Ook de vrouw doet het zelf
Acht miljoen kijkers wil hij,
maar hij past zich er niet
voor aan. Het licht
ontvlambare, het
ongeremde, het getoeter,
het rancuneuze, ze horen bij
tv-presentator Prem
Radhakishun (43). Als je
aan m'n vrouw of kinderen
komt dan vermoord ik je
hele gezin, je vader, je
moeder, je nichtjes, alles. Zo
ben ik ook, rancuneus. Het
enge aan mij is dat het me
nog lukt ook."
door Monique de Knegt
er^is m n hobby. Ik
^0 heb nog nooit een
wt werkweek gehad
van minder dan tachtig uur. Even
kijken hoor, of ik niet lieg. Ik wil niet
liegen." Oprechtheid is zijn grootste
deugd. Dus antwoordt hij zijn kinde
ren dat-ie ook wel eens heeft gedob
beld, marihuana gerookt en een mes
getrokken. „Weet je, ik ben nu 23
jaar met mijn vrouw en ik heb nog
nooit met een andere vrouw ge
zoend."
Hij wil het eigenlijk niet gezegd heb
ben maar zijn gedachten hebben
woorden gekregen voordat hij het
beseft. „Mijn extraverte kant heeft
ook een zieligheid. Iemand die zijn
ziel en zaligheid laat zien aan hon
derdduizenden krantenlezers. Ik ben
een extraverte lui die daarop kickt.
Geldingsdrang, dat is het."
De florissante kijkcijfers van zijn
programma Premtime zijn dan al vijf
keer langsgekomen. 223.000 Kijkers
in de herhaling op zondag! Hij kan
er niet over uit en schenkt nog een
rum-cola in. Zijn vrouw en kinderen
reageren volstrekt nuchter op zijn
wapengekletter. „Zij zijn mijn enige
klankbord. Vooral mijn kinderen ge
ven mij ongezouten kritiek."
Zachtjes en bedachtzaam praat hij
als het gesprek over hemzelf gaat en
luidruchtig als het de politiek betreft.
ZATERDAG
26 MAART
2005
ER
BIJ
Prem Radhakishun. Foto: GPD/Koen van Weel
Prem Radhakishun kent geen berusting
„Ik vergroot mijn mening altijd uit.
Dat is duidelijk en het ligt me ook. Ik
ben niet de man van de subtiliteit,
maar van de overkill. Als je de bal
kaatst, krijg je hem driehonderd keer
harder terug."
Dat sommige mensen hem een
schreeuwlelijk vinden, zal hem worst
zijn. „Zo ben ik, ik ga me niet aan
passen om mensen te behagen."
Dus houdt hij staande dat het Sin
terklaasfeest een racistische achter
grond heeft en de rol van zwarte pie
ten doorwerkt op kinderen. „Ik ben
stronteigenwijs."
Wat niet wil zeggen dat hij zijn stelli
ge meningen nooit bijstelt. „Mijn
kijk op de islam is veranderd. Ik had
kennis van een vredelievende islam.
Door de afslachting van Theo vanuit
een geitenneukende frustratie heb ik
ontdekt dat er ook een moordlustige
islam is."
Alerter
Hij knijpt zijn ogen stijf dicht en kan
de tranen nog net bedwingen. „Ik
huil nog vaak om Theo als ik achter
de computer zit om te schrijven. De
moord heeft me niet bang gemaakt,
maar ik ben wel alerter, süm en
agressiever geworden op mensen
waarvan ik het vermoeden heb dat
ze me op m'n bek willen slaan."
Hij wordt regelmatig bedreigd en al
leen al tijdens het interview belt er
twee keer een stalker. Soms neemt
zijn vrouw op of een van de drie kin
deren. Prem wil van geen geheim
nummer weten. „Zoals ik zei, ik ga
me niet aanpassen. Ik zou zo'n stal
ker het liefst op z'n bek slaan. Mijn
handen zijn geboeid als advocaat. Ik
ben al eens tegengehouden door
zware criminelen toen ik iemand er
van langs wilde geven."
„Ik heb één code: als je aan m'n
vrouw of kinderen komt, dan ver
moord ik je hele gezin, je vader, je
moeder, je nichtjes, alles. Ik vermink
ze. Zo ben ik ook, rancuneus. Het
enge aan mij is dat het me nog lukt
ook."
Een sympathisant van eerwraak?
Biografie
Geboren in Suriname in 1962, in
1982 gevlucht naar Nederland,
getrouwd en vader van drie
kinderen.
Opleiding: VWO in Paramaribo.
Rechten aan de Vrije Universiteit
in Amsterdam.
Werk: Presentator van Premtime,
advocaat, columnist voor Het
Parool en BNR Nieuwsradio. Hij
begon zijn loopbaan bij het
radiostation van zijn ouders in
Paramaribo en was vanaf eind
1983 tot eind 1984 medewerker
van radiopiraat Kankantrieain
Amsterdam en vanaf 1985
medewerker van Migranten
Televisie Amsterdam.
„Eerwraak in de zin dat de eer van
de familie geschonden is, is belache
lijk, maar het bijbelse oog om oog,
dat Amerika laat zien in de buiten
landse politiek en Sharon als ant
woord op zelfmoordaanslagen, on
derschrijf ik."
„Als iemand weet dat jou pijn doen,
zijn leven kan kosten en dat van zijn
geliefden, dan denkt hij wel twee
maal na. Het gevaar is natuurlijk dat
de ander hetzelfde bij jou doet en
dan wordt het zo'n ouderwetse fa
milievete die honderden jaren voort
duurt, maar ach, dan is mijn primai
re reactie bevredigd. Daarna komt er
wel een Gandhi."
Berusting is hem vreemd. „Je moet
altijd afrekenen." Het liefst nog start
hij vandaag een parlementaire en
quête tegen voormalig minister Jan
Pronk die in zijn ogen Suriname
heeft verkwanseld. „Pronk weigert
zelfs om met mij in debat te gaan.
Zijn drank- en hoerengedrag is altijd
met de mantel der liefde bedekt ge
weest terwijl Lubbers is afgemaakt
vanwege vaag gedoe van een vrouw.
Het zal me niet verbazen als Pronk
het rapport over Lubbers heeft ge
lekt."
Als we dan toch bezig zijn met afre
kenen: „Alle slaven en horigen heb
ben recht op smartengeld vanwege
hun onderdrukking! Het was power
to the monarch, en nu is het power
to the peopleV' Zijn stem galmt in
middels door de huiskamer die eens
zo groot is geworden sinds hij het
huis van zijn 'wittebuurman' erbij
heeft gekocht.
In vlammen
Hij groeide op met het radiostation
van zijn ouders in Paramaribo. Toen
Bouterse het radiostation op 8 de
cember in vlammen liet opgaan,
vluchtte hij naar Nederland. Hij ging
rechten studeren en werd advocaat
voor de machtelozen. Optredens bij
Barend en Van Dorp maakten hem
bekend bij het grote publiek.
Als bekende Nederlander kwam ik
plotseling in programma's waar ik
altijd op kickte: in Nova, Buitenhof,
bij Jeroen Pauw, Ruud de Wild. Alles
is me overkomen. Het leven legt me
steeds een keuze voor."
Toen de NPS hem vervolgens vroeg
een programma te gaan presente
ren, moest hij kiezen tussen een ta
melijk anoniem bestaan als advocaat
en dat van een televisiepersoonlijk
heid. „Ik ben een betere advocaat
dan presentator", bekent hij. Toch
koos hij ervoor zijn bloeiende advo
catenkantoor terug te brengen van
vijf medewerkers naar een eenmans
zaak en een ton per jaar in te leve
ren.
Hij glundert, aarzelt en zegt dan:
„Mijn geheime
recht tewor- VCrgrOOt
den. Ik heb 1 1
mateloze be- meninealtid
wondenng O J
voor rechters.
Het zijn de slimste mensen op de
aardbodem. Misschien ben ik wel
een machtswellusteling. Een goede
rechter is een introvert persoon en
een mediapersoon juist extravert."
„Ik kick erop om in de rechtbank te
schitteren, m'n stem te horen op de
radio en m'n smoel te zien op televi
sie. Ik ben ijdel en erg tevreden met
mezelf. Het mooie van mijn werk
voor de media is dat ik het maat
schappelijke debat kan beïnvloeden.
Ik weet zeker dat van de 16 miljoen
Nederlanders, zeker 8 miljoen Prem
time willen zien."
Hij schakelt de televisie aan van het
formaat huisbioscoop en zoekt op
teletekst nogmaals de kijkcijfers op.
„Zie je, 223.000 in de herhaling. Tel
daar de 310.000 bij op van dinsdag
avond en dan zit je toch op meer
dan een half miljoen kijkers."
mijn
uit'
Doe-het-zelvende vrouwen? Het is uit
de tijd om te beweren dat het niet kan.
Er is speciaal vrouwengereedschap op
de markt. En er zijn steeds meer
boekjes en cursussen die zich richten op
dames met twee linkerhanden. Wie de
smaak te pakken heeft, kan naar een
vakopleiding voor vrouwen en
uiteindelijk als professioneel klusvrouw
aan de slag.
door Anja Sparidaans
De bouwmarkt is traditioneel het domein
van mannen. Maar als het aan gereed
schapsfabrikanten ligt, komt daarin verande
ring. Steeds vaker proberen ze vrouwen over
de streep te trekken. Zo heeft Black Decker
'consumentvriendelijke' schuurmachines en
profileert Bosch zigh met een 'vrouwvrien
delijke' accuschroevendraaier. Bosch kiest
bovendien samen met vrouwenblad Viva
jaarlijks de klusvrouw van het jaar.
Praxis had tot eind vorig jaar MyTools in het
assortiment. Een gereedschapsset voor de
vrouwenhand, dus minder groot en zwaar.
Ook de verpakking is navenant; de koffer
oogt als een beautycase. De sets waren vol
gens Praxis niet aan te slepen; er zijn dui
zenden exemplaren verkocht. Maar betekent
dit nou ook dat vrouwen meer zijn gaan
klussen? „Harde cijfers zijn er niet, maar er
zijn meer vrouwelijke singles. Als je alleen
woont, moetje meer zelf doen", zegt Nienke
Oosterbaan, auteur van het boek Klusboek
voor de Handygirl.
In haar boek beschrijft ze 25 klussen in en
om het huis. „De selectie ontstond met be
hulp van mijn netwerk; vriendinnen tussen
de 25 en 35 jaar. Bovendien heb ik alle klus
sen zelf uitgeprobeerd." Haar meest gehate
klus is het aansluiten van een dimmer, de
meeste voldoening haalt ze uit schilderwerk.
„Vrouwen doen het liefst klussen waarmee
ze snel optimaal resultaat kunnen behalen.
En ze zijn trots als ze een klus goed geklaard
hebben."
Volgens Oosterbaan brengt ze met haar boek
geen gloednieuwe informatie. „Ik heb me
gebaseerd op vele handleidingen en websi
tes. Maar die beschrijven klussen vaak erg
technisch; dat spreekt vrouwen minder aan.
Met als gevplg dat ze een klus eindeloos
vooruit schuiven. Ik heb deze informatie op
vrouwen toegesneden om ze over de drem
pel te helpen." Maar niet alle vrouwen heb
ben genoeg aan zo'n boek. Die kunnen dan
weer terecht bij kluscursussen die speciaal
voor vrouwen georganiseerd worden. Voor
vrouwen die aan de slag willen als klusvrouw
heeft het Albeda College Techniek in Rotter
dam een vakopleiding 'klussen in en om het
huis'. Deze is speciaal gericht op vrouwen.
Ze leren de basisvaardigheden van timme
ren, schilderen, elektrotechniek en installa
tietechniek en behalen het Veiligheidscertifi
caat. Na de opleiding kunnen ze aan de slag
bij een allround klusbedrijf, de servicedienst
van een woningbouwvereniging, bij zorgin
stellingen of bouwmarkten.
Inmiddels zijn zestig vrouwen begonnen aan
de opleiding. Een aantal heeft alle deelcerti
ficaten behaald en er zijn al een aantal vrou
wen die met klussen hun brood verdienen.
„De opleiding slaat aan omdat deze breed
en praktisch is", denkt projectleider Marlou
Hol. Wel had ze verwacht dat meer vrouwen
een eigen klusbedrijf zouden willen begin
nen. „Maar door de economische teruggang
durven vrouwen dat nu niet aan."
Jannetta van Gelder (47) uit Amsterdam ver
dient haar brood al negen jaar lang met klus
sen. „Ik doe alles; slopen, verlaagde plafonds
maken en elektra aanleggen. Soms is het wel
vermoeiend, maar ik krijg zo genoeg bewe
ging. Dankzij dit werk hoef ik niet te spor
ten."
Haar éénvrouwsbedrijf Elekfra Nova heeft
aan werk geen gebrek. Nieuwe klanten krijgt
ze vaak via via. „Mensen kiezen voor mij,
juist omdat ik een vrouw ben." Ze vult haar
werk dan ook anders in dan mannen in de
bouw. „Ik ga nooit weg zonder op te ruimen;
dat is prettig voor mij en voor de bewoner.
Die leeft in het huis. Bovendien investeer ik
energie in een prettig contact met de klant."
Ze heeft veel contact met andere klusvrou-
wen, maar erkent dat ze nog steeds zeld
zaam zijn. „Het zal altijd wel een mannenbe
roep blijven."
Jannetta van Gelder heeft aan werk geen gebrek. Foto: GPD
