REGIO
'Ben ik geen slachtoffer dan?'
Krulder staat alleen de afgelopen viJf
een verkeerde plek cent gedaald, oat
Dertig cent
VRAAG
minder leerlingen volgen het openbaar basisonderwijs. Het
aantal leerlingen is
7 7 j 7 j jaar met twee pro-
zijn 12.000 leerlin-
ftewel 477 klassen. Navraag bij MENNO VISSER, directeur van de
ire basisschool De Krulder in Katwijk.
zaterdag 19 maart 2005
Wereld van spanning en ellende gaat schuil achter mishandeling door getergde Kooi-bewoner
Krulder ook getroffen door een terugloop?
wij ontkomen er niet aan. We zitten al jaren onder de norm
12 leerlingen. We kunnen opheffing voorkomen door een fusie
e openbare basisscholen
Duin- en Bollenstreek,
cholen in Noordwijk en
jm zitten onder de
e om doen de ouders hun
\iet op De Krulder?
n wel een paar oorzaken
4 »n. In Katwijk doen ou-
N un kind vanwege het ge-
1 een school met bijzon-
iderwijs. Er zijn ook ou-
die de dichtstbijzijnde
C kiezen."
tv mee dat er op uw school kinderen van allochtone ouders
er. Omdat die kinderen hier les krijgen, kiezen andere ouders
en zogeheten witte school."
t het met de normen en waarden op De Krulder? Ouders ver-
in de veronderstelling dat op scholen met bijzonder onder-
>l trenger' met de leerlingen wordt omgegaan.
estrijd ik. Ik durf te beweren dat onze leerlingen beter zijn op-
I dan op andere scholen. Wij hebben voor de groepen vijf tot
t acht speciale programma's. Daar zijn we heel alert op. Ik zou
1 van de daken willen schreeuwen, maar dat komt zo huilerig
oet het nu verder met De Krulder?
1 toekomst voor het openbaar basisonderwijs. De Krulder staat
op een verkeerde plek. Als we een nieuw gebouw zouden krij-
een kinderrijke buurt, bijvoorbeeld De Zanderij, zouden we
eer leerlingen trekken."
ia
affiob Onderwater foto: ANP
'P
UIT DE ARCHIEVEN
ol
n
1955, Zaterdag 19 Maart
COLOFON
Leidsch Dagblad
T Klein en H. de Wit
nil: directie.hdcuz@hdc.nl
dredactie: Jan Geert Majoor,
Adriaan Brandenburg
Htiail: redactie.ld@hdc.nl
rooR
Sp aat 82. Leiden, tel 071-5 356 356
ostbus 54,2300 AB Leiden.
•tijden van de receptie zijn:
ten met donderdag
6.30 uur
0830 -12.30 uur
>rg| 071-5 356 415
tax 071-5 356 325
hten overlijden, geboorte, jubilea
milieberichten, desgewenst met
ed beelding, via www.hdcmedia.nl of
imilieberichten@nhd.hdc.nl.
Mnail: fax 072-5196696, tel. 072-
EVERKOOP
rat m.bt
>01 S,i66'
oed: 023-5150 543
15-6813677
ilhandel: 071-5 356 300
aus kunnen contact opnemen
17 f
;ratis)
5196800
(TEN
aling (acceptgiro)
j illeen aut ine)
e"4'
ons een machtiging verstrekken
latisch afschrijven van het
sgeld ontvangen €0,50 korting
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging 0800-1711 (gratis)
Mobiel 072 - 5196800
ma t/m vr: 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13.00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd. Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag.)
OPZEGGEN
Opzeggen van abonnementen uitsluitend
schriftelijk, uiterlijk één maand voor afloop van
de abonnementsperiode, t.a.v. afdeling
lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
Voor leveringsvoorwaarden abonnementen zie
www leidschdagblad nl of KvK-nummer
37014187.
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
cq de betreffende auteur
HDC Media BV. 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar
,,Voor wat, hoort wat." Van deze gedachte ging het Leids
3e ntebestuur uit toen het het personeel van de Stedelijke Lichtfa-
in de Stadsgehoorzaal een feestelijke bijeenkomst
ter gelegenheid van het gereedkomen van de nieuwe electri-
En daarvoor was alle reden: vijf jaar van breken en bou-
aan het personeel grote inspanning om het bedrijf normaal
functioneren.
in geslaagd en daarvoor had burgemeester Van Kinschot, die
opende, dan ook bijzondere waardering. Zijn woord van
dank richtte zich mede tot de dames van de personeelsleden,
iedere morgen weer opnieuw een stimulans ga-
aan de slag te gaan." Na deze woorden begon dan
het 'feest van licht en humor. Het personeel van de fabrieken
uiteraard voor het licht, de humor was afkomstig van een ca-
1980, woensdag 19 maart
Wilma Hempen, Marijke Dooper en An Soels (v.l.n.r.) uit Lei
hebben een werkgroep gevormd die de situatie van vrou-
gastarbeiders wil verbeteren. „Die vrouwen zitten meestal
erdomhoekje", zeggen ze. „Ze mag de deur niet uit en alle
:n lopen via haar man. Haar kinderen spreken zelfs beter Ne-
dan zij, omdat ze naar school gaan."
:hief Leidsch Dagblad
deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
2,50 (afdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer
n.v. HDC Media b.v., Postbus 2, 1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
lagblad, ANNO d.d.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
Jongen (16) met
hamer mishandeld
leiden - De politie heeft gister
ochtend rond vier uur een 54-
jarige Lcidenaar aangehouden
wegens mishandeling van een
plaatsgenoot (16). De jongen
zou met twee vrienden hebben
aangebeld bij een woning in de
■omgeving van de Parkstraat. De
drie liepen door maar merkten
even later dat ze door de 54-ja-
rigc werden gevolgd. De drie
zetten het op een lopen, maar
de verdachte zou de 16-jarige
met een hamer hebben gesla
gen waarbij deze gewond raak
te aan het hoofd. Door het af
weren van de hamer liep de
jongen ook een verbrijzelde
vinger op.
eentje
pas ech
het speld)
van haar 7.
herentoilet
De poort tussen de
twee huizen in De
Kooi waar geregeld
jongeren rondhangen.
Foto: Hielco Kuipers
Zelf noemt hij het een godsgeschenk
dat hij plotseling werd vrijgelaten uit
de gevangenis in Scheveningen. „De
zaak tegen mij is geschorst", denkt
Mohammed Ouribi, „het is een ca
deautje van Allah." „Welnee", helpt
zijn advocaat Evers hem hardhandig
uit de droom. „Meneer moet te zijner
tijd gewoon voorkomen. Alleen de ge
vangenneming is opgeschort omdat
zijn persoonlijk belang voorrang heeft
gekregen."
De zaak: In de nacht van 9 op 10 ja
nuari wordt Mohammed Ouribi (54)
gearresteerd in zijn huis in De Kooi.
Hij zou een minderjarige jongen op
straat met een hamer hebben gesla
gen en wordt eerst opgesloten in het
politiebureau in Leiden en een paar
dagen later in de gevangenis in
Scheveningen. Daar krijgt hij te ho
ren dat hij nog dertig dagen moet
wachten op zijn proces, maar hij
wordt na bijna twee weken vrijgela
ten. Vanwege persoonlijk belang.
Het persoonlijk belang: een zwaar
spastische jongen van acht in een
rolstoel. Die jongen kan de verzor
ging niet missen van zijn vader, die
ter bescherming van zijn zoon ach
ter belletjetrekkers aanging en terug
sloeg toen hij geslagen werd. Met
een hamer, zo wil het verhaal, maar
Ouribi blijft dat heftig ontkennen.
„Ik had geen hamer, die jongen had
wondjes maar die kwamen door
mijn ring."
Jongen (16) met hamer mishan
deld.
Er gaat een wereld van spanning en
ellende schuil achter het korte be
richt. Ouribi geeft de achtergrond en
schetst het decor. De geslagen jon
gen zou die bewuste nacht met twee
maten opnieuw aan belletje trekken
hebben gedaan bij de invalidenwo-
ning van het gezin (vrouw, vier kin
deren) van de Marokkaan. Aanvan
kelijk reageert Ouribi daar niet op.
Net als zijn Nederlandse buurman
die later aanschuift bij het gesprek,
is hij wel wat gewend.
De tussen hun huizen gelegen poort
is, zoals zoveel overdekte doorgan
gen in De Kooi, al jaren een hang
plek voor wisselende groepen jonge
ren van allerlei nationaliteiten. Die
trekken zich niets aan van anderen.
Ze laten de motoren van hun brom
fietsen loeien, bonken met de sturen
tegen de huismuur en tikken treite
rend op de ramen. Ze plassen in de
poort, steken reclamefolders in
brand en laten altijd rommel achter.
een jaar of negentien. Hij begon te
worstelen om los te komen en die
twee andere jongens kwamen hem
helpen. Het werd drie tegen één en
in dat gevecht kreeg ik twee schop
pen in mijn rug van een jongen met
een capuchon over zijn hoofd. Zon
der dat ik zijn gezicht kon zien, heb
ik teruggemept en nu zeggen ze dat
ik een minderjarige heb mishan
deld."
Hij ontkent het niet. „Ik heb gesla
gen en ik heb een fout gemaakt als
die jongen minderjarig was. Maar
hoe kon ik dat zien? En waarom
wordt er niet gepraat over die schop
pen in mijn rug die hij eerst gaf, en
over die twee jongens van ne
gentien die er ook bij be
trokken
waren? Het gaat alleen maar over die
minderjarige en die hamer, die ik
nooit heb gebruikt. Maar ik word wel
beticht van doodslag en hij wordt
behandeld als het slachtoffer. Ben ik
dan geen slachtoffer?"
Een paar citaten uit een brief die een
Leidse vrouw schreef aan B en W en
de raadsleden van Leiden. Ze deed
dat in een ultieme poging om de ge
arresteerde man vrij te krijgen. 'On
dergetekende heeft als vrijwilligster te
maken met een familie in De Kooi.
die al jarenlang eerst zeer veel over
last ondervond en daarna veel peste
rijen te verduren kreeg van jongeren
die zich ophouden op een 'ideale'
hangplek naast hun huismuur. De
(ook vaak nachtelijke)
De (wijk)politie kent de situatie,
maar bewonersverzoeken om hulp
worden zelden gehonoreerd en een
enkele bemiddelingspoging levert al
leen een klacht op van Ouribi. De
twee jonge agenten die dan wel ko
men om de overlast te bespreken,
gaan 'gezellig over voetbal staan pra
ten met de jongeren' en sturen Ouri
bi die hen daarop aanspreekt weg
met de mededeling dat hij zijn
mond moet houden. De Marokkaan
voelt zich beledigd en gekleineerd en
dient een klacht in.
Die wordt afgehandeld, maar verder
gebeurt er weinig. Met de bewoners
suggestie de poort te versmallen, zo
dat er geen ruimte meer is om met
een groep rond te hangen, wordt
niets gedaan door woningbouwver
eniging Portaal. Wel wordt de ver
lichting in de doorgang gemaakt,
maar de jongeren blijven samen
scholen. Vanuit de verpauperde
poort ('het stinkt hier zo naar de uri
ne, meneer, en soms smeren ze de
stenen in met stront'), komen ook de
drie tieners, die belletje trekken in de
nacht als een leuk tijdverdrijf be
schouwen.
De Nederlandse buurman, fors en
welbespraakt, laat zich niet intimi
deren. Hij stapt geregeld naar buiten
om de jongeren te vragen of het iets
je minder kan. Soms helpt het, ande
re keren laat hij de scheldwoorden
laconiek van zich afglijden. Ouribi,
kleiner, ouder, minder bespraakt en
niet gezond (hij is diabeet en heeft
een hartafwijking), voelt zich geter
roriseerd en hem wordt het die
nacht te veel. De kans dat zijn zwaar
spastische zoontje weer niet kan sla
pen, trekt zijn zenuwen steeds strak
ker.
„Elke keer als hij wakker wordt, be
vuilt mijn jongen zich en zijn we an
derhalf uur in de weer om hem on
der de douche te zetten en te ver
schonen", klinkt het uit een smal ge
zicht tussen hoog opgetrokken
schouders. „Dat had ik al zo
vaak meegemaakt sinds ik
hier in 2000 ben ko
men wonen.
Die keer ben ik
achter ze aan
gegaan."
Hij buigt zijn
hoofd, berus
tend. „Ik kreeg
er een te pak
ken", zegt de
Marokkaan, die
hooguit 1,70 me
ter boven de
grond uitsteekt.
„Een Surinaam-
overlast is onverdraaglijk voor deze
mensen, die een gehandicapt kind
hebben dat ze 's morgen zeer vroeg
moeten verzorgen. Klachten bij poli
tie en woningbouwvereniging heb
ben niets geholpen. Nadat er drie
keer in een week 's nachts belletje is
getrokken is de heer des huizes in
woede ontstoken, heeft zowaar een
van de daders te pakken gekregen en
hardhandig aangepakt.
'Het hamerverhaal schijnt nergens op
te slaan. De ambulance die er door
toedoen van de vrouw des huizes en
haar oudste zoon werd bijgehaald,
heeft de politie gebeld met het gevolg
dat meneer dezelfde nacht (zonder
dat hij kans kreeg kleren en dergelij
ke mee te nemen) werd opgepakt.
'Na een week hoorde mevrouw van
haar man dat hij nog 30 dagen
moest wachten in de gevangenis. In
middels liep het 'zwaar gewonde
slachtoffer' al weer fluitend rond.
Sinds Ouribi na twee weken werd
vrijgelaten 'valt het mee met de
overlast' bij zijn huis. „Misschien
wel door deze zaak", oppert de
buurman. „De politie controleert va
ker en misschien zijn die jongens
zelf ook wel geschrokken. Hoewel...
Ze rijden hier nog net zo gemakkelijk
over de stoep. Het lijkt soms de A4
wel. Maar ja, als je er een grijpt, zit je
zo in Scheveningen."
Ouribi wil het liefst verhuizen.
„Maar het is een probleem om dit
soort aangepaste huizen te krijgen.
Dit is een mooie, ruime vijfkamer
woning en voor het huis hoef ik ook
niet weg. Wel voor de problemen en
de overlast. Het is wat minder nu,
maar wie zegt me dat het helemaal
voorbij is?"
Voor zijn zaak geldt dat in elk geval
niet. „Die zal na de zomer nog ter
zitting komen", zegt advocaat Evers.
„Bij de politierechter. Het zal hope
lijk met een sisser aflopen,
want dit is echt een triest
geval."
Paul de Tombe
se jongen van
LEIDEN, 15.00 UUR
De jonge vader heeft zich,
vraag niet hoe, met kinder
wagen een weg omhoog gebaand
op de roltrap van de Hema. Soe
pel was anders, maar het is een
kwestie van wennen. Hij is er dui
delijk door zijn eega op uitge
stuurd: in zijn hand houdt hij het
reclamegidsje met een omcirkel
de aanbieding. Borden, zijn het.
Goedkope borden met een mo
tiefje.
Niemand praat hard, toch hangt
een mist van geroezemoes over de
ruimte. Boven aan de roltrap kijkt
hij een paar keer om zich heen,
om zijn positie te bepalen en om
een idee te krijgen waar hij het
beste kan beginnen met zoeken.
Het is makkelijker dan het lijkt.
Bijna rechtstreeks loopt hij op de
juiste schappen af. Even staat hij
met de borden in zijn handen.
Twee verschillende motiefjes,
welke zou ze nou willen?
Met de hopelijk juiste keuze ver
voegt hij zich bij de kassa. Hij
gaat afrekenen met VW-bonnen.
Bonnen ter waarde van 25 euro,
de borden kosten 23,70. De cais
sière vertelt hem dat dét dus niet
kan. „Ik mag u maximaal een eu
ro wisselgeld geven als u met bon
nen betaalt." De jonge vader ziet
het probleem niet zo. „Is goed,
geef dan maar een euro terug."
Maar ook zó is de caissière niet
getrouwd. Dan klopt het namelijk
allemaal niet meer en dat mag
niet.
Terwijl de caissière het onbegrij
pelijke probeert uit te leggen en
de jonge vader het onuitlegbare
probeert te begrijpen, vormt zich
een lange rij achter hem, de kin
derwagen, de borden en de bon
nen. „Ik hóéf die dertig cent niet
terug." „Ik móg u die dertig cent
ook niet geven." „Geef me die
dertig cent dan maar niet." „Maar
dan kunt u ook de borden niet
krijgen."
Hij krijgt een briljante ingeving.
„Doe dan maar iets van dertig
cent erbij." Even valt het stil. De
simpele genialiteit van deze op
merking slaat de caissière met tij
delijke stomheid. „Wat wilt u dan
hebben voor dertig cent?" „Maak
me niet uit, doe maar iets." „Ja
maar wat dan?" „Wat heeft u voor
dertig cent?" „Dat weet ik alle
maal niet uit mijn hoofd hoor."
De rij wachtenden groeit, maar er
zijn maar weinigen die zich be
ginnen op te winden. Het is een
vermakelijk schouwspel.
De jonge vader plukt een dingetje
van de toonbank. Dat kost veertig
cent, maar ach, dan krijgt hij nog
steeds bijna een euro terug. En
dat is in een mum van tijd gere
geld. Met de borden en de kinder
wagen klungelt hij zich weer via
de roltrap naar beneden, naar de
deur, de verfrissende buitenlucht
in.
Anton Diedrich
