Oranje en Inzeil
zijn verliefd
Dat Mourinho
zich kleedt,
coiffeert en
verzorgt als
een gentleman
is niet genoeg
Inburgering
De hechte band met het Duitse Alpendorp
Iff en enkel regeltje al kan een
fj lezend mens soms zomaar
een uitstekend humeur bezor
gen. In een summier verslagje
van de finale om de Engelse
League Cup, waarin Chelsea
vorige week Liverpool de baas
was, stuitte ik op zo'n gelukkig
makend zinnetje, met Chelsea-
trainer José Mourinho i n de
hoofdrol:
„Hij Mourinho dus) gaf aan
dat hij zich nog meer zal ver
diepen in de cultuur en de ge
bruiken van de Engelsen.
Een inburgeringcursus, als het
ware.
Mourinho heeft namelijk een
probleem: zijn imago. Was de
rest van de wereld hem al zat,
nu heeft ook Engeland de buik
vol van zijn gedrag. Walter
Conny mogen dan al lang de
norm niet meer zijn, toch wor
den net zoals overal ook in het
Engeland van nu goede manie
ren nog steeds gewaardeerd,
vanzelfsprekend bevonden
zelfs. Dat Mourinho zich
kleedt, coiffeert en verzorgt als
een gentleman alléén is niet ge
noeg. Hij zou zich, niet voort
durend natuurlijk, een mens is
maar een mens, maar af en toe
dan toch, ook eens als een heer
moeten gedragen. Lukt hem
niet.
Dat gaat veranderen. Mourin
ho gaat zich verdiepen in de
Engelse cultuur.
Aan deze, uitzijn mond shoc
kerende ontboezeming, was het
één en ander voorafgegaan;
een misstap uiteraard.
Chelsea was volgens de berich
ten de betere ploeg, maar keek
tot 11 minuten voor het einde
van de finale tegen een achter
stand aan. Toen werd het toch
1-1.
Elk doelpunt en zeker in een fi
nale, is er één en mag gevierd
worden. Als treffer op zich was
de gelijkmaker van Chelsea
echter geen enkele drukte
waard. Het was geen omhaal
en er ging geen vernuftige com
binatie aan vooraf. Het was
niet het doelpunt van de
maand. Het was een eigen
goal. Èen klunzige eigen goal
ook nog eens.
Een geschenk uit de hemel was
het, voor Chelsea. Zonder dat
hij onder ook maar de lichtste
druk was gezet, kopte Steven
Genard van Liverpool de bal in
het verkeerde doel. Aanvaarden
deze gift, snel teruglopen naar
de eigen helft en proberen er nu
ook zelf nog eentje te maken,
zou je denken. Dat deed Chel
sea dan ook.
De spelers wel. Mourinho niet.
Het ijdeltuitje vloog zijn dug
out uit en hield staande voor
het vak van Liverpool-suppor
ters een paar tellen treiterend
zijn wijsvinger strak tegen zijn
lippen gedrukt, zo van „en nu
de kop houden, jullie!"
Heel Engeland in rep en roer.
Met een vliegende tackle ie
mand de knie breken is erg,
maar wat Mourinho deed is
héél erg. Dat is 'not done' in
Engeland. Op last van de poli
tie dan ook, werd de Portu
gese trainer van Chelsea na
zijn provocatie door de 'vierde
mannaar de tribune verwezen
en eenmaal afgekoeld betuigde
Mourinho later zijn spijt en be
loofde hij zich beter laat dan
nooit te zullen aanpassen aan
de Engelse gewoonten.
Shakespeare gaat hij uitzijn
hoofd leren, denk ik. Een bol
hoed dragen en zich verdiepen
in de regels van het cricket. El
ke vrijdag om vier uur thee.
Je zou vergeten dat hij wel wat
kan. natuurlijk. Sir Mourinho
was bij Barcelona nog tolk van
Bobby Robson en later derde
assistent van Louis van Gaal.
maar op eigen benen heeft hij
met Porto de UEFA Cup en de
Champions League gewonnen
en met Chelsea troeft hij dit sei
zoen in Engeland de traditio
nele grootmachten Arsenal en
Manchester United af en wie
met kans van slagaUiet na
tuurlijk gezag trotsmrt steelt
gauw. zeg maar als een moder
ne Robin Hood, de harten.
Zo niet Mourinho.
Anderhalve week geleden meed
hij in Barcelona, na een neder
laag, de persconferentie. Dit
roept het beeld op van een
slecht verliezer, wat hij onge
twijfeld is, maar daar lopen er
meer van rond. Volgens de En
gelse pers legde Zijne Zelfver
klaarde Heerlijkheid zijn boy
cot later uit als een soort van
verzetsdaad. In de rust zou er
op weg naar de kleedkamer
tussen hem en Henk ten Cate
een handgemeen hebben
plaatsgevonden, waarbij de as
sistent-trainer van Barcelona
rake klappen uitdeelde aan
Mourinho.
Ten Cate ontkent. Jammer.
Frank Snoeks
rd Volwater.
ilvereniging Roodenburg in Leiden.
t u al lid van de club?
twaalf, inmiddels. Ik heb de bijnaam Bam-
van dat hertje. Zal wel met mijn mooie
~n hebben."
emaal voor de vereniging?
„Fluiten, vlaggen bij het tweede elftal, de kleedkamers
schoonmaken, ik doe van alles. Ook de was. Een jaar of
zeven geleden hadden ze een scheidsrechter nodig, zo
ben ik er in gerold.
Hoe veel tijd bent u kwijt aan de club?
„Ik schat per week toch wel twintig tot vijfentwintig
uur. Mijn vrouw regelt het huishouden. Doordeweek
werk ik bij een Amerikaans bedrijf dat mengmachines
voor verf maakt, in het weekeinde ben ik bij Rooden
burg."
Hoe lang gaat u nog door?
„Ik kan met al die jongens goed opschieten. Ik ga door
zo lang ik er zin in heb. En zo lang het van mijn vrouw
mag. O, ik hoor net dat het nog wel even door mag
gaan."
Voor Mekaar' is een serie over vrijwilligers in de sport. Kandidaten
voor deze rubriek kunt u mailen naar sport.ld@hdc.nl of schrifte
lijk aanmelden via postbus 54, 2300 AB in Leiden.
zaterdag 5 maart 2005
SPORT
ven veel uit in een korte tijd", knikt
hij tevreden. Zijn etalage staat over
vol met poppen van porselein, ou
derwetser is onmogelijk. Nee, hij
heeft nog geen pop verkocht. .Al
leen truien en shirts met het logo
van het WK." En, wijst hij met een
grijns: „Nederlandse vlaggetjes,
want je moet goed voorbereid
zijn." Hij heeft overigens geen en
kele Duitse vlag in zijn winkel.
Het klikt tussen Inzeil en de Neder
landers. Het gaat diep, is oprecht
en wederzijds. Natuurlijk hapert
het wel eens. Zo gooit de man die
bolderkarren verhuurt de tent lie
ver dicht als het Oranjelegioen de
grens oversteekt. Zatte mensen die
elkaar in karren door de sneeuw
proberen te sleuren, ziet hij niet zit
ten. Maar verder is hij er gewoon
bij als Frans Bauer over het markt
plein schalt en de bierkraan loopt.
Schwung
Even terug in de tijd. Het begon al
lemaal in 1959. Schaatstrainer Jan
Charisius hoorde dat er op de Fril-
lensee in Inzeil prachtig ijs lag. Hij
besloot te gaan. De trein naar Oos
tenrijk stopte speciaal voor hem en
zijn dertig schaatsers in Traunstein,
vlakbij Inzeil. De burgemeester
zwaaide, de dorpskapel speelde en
de liefde bloeide op. „Ze werden
met paard en wagen naar de ijs
baan gebracht", vertelt Ab Krook,
nu topsportcoördinator bij de
schaatsbond KNSB. „Niet waar, dat
verhaal is geromantiseerd", lacht
Charisius even later. „We gingen
met een jeep naar boven, alleen het
laatste halfuur moesten we lopen."
De burgemeester in die tijd was
Ludwig Schwabel, hij wilde meer
Schwung in zijn dorp en zag wel
wat in die schaatsers uit Nederland.
Hij liet een ijsbaan aanleggen. Met
veel succes. De grootste schaatsers
uit de geschiedenis kwamen naar
Inzeil.
En nog steeds is de baan vaak be
zet. „Alleen kiezen toppers tegen
woordig vooral voor hallen en niet
meer voor een buitenbaan", zegt
Ab Krook. „Maar gelukkig komen er
nog veel schaatsers uit de gewes
ten. In de herfst zijn er wel 800."
Als het aan hem ligt mag de magie
van Inzeil nooit verloren gaan.
Wat ooit een gehucht was met een
enkele boerderij, groeide door de
schaatsmanie uit tot een dorp met
De veelkleurige, maar toch voornamelijk Oranje-invasie wordt door de inwoners van Inzeil met vreugde begroet. Foto: GPD
meer dan 10.000 slaapplaatsen.
Waar in de tijd van Jan Charisius
nog zandpaadjes lagen, zijn nu we
gen aangelegd. Waar vroeger de
koeien stonden, staat nu het ge
meentehuis. En waar ooit intense
rust heerste, danst nu de moeder
van Anni Friesinger op carnavals
muziek.
Het is woensdagavond op het
marktplein, nog een dag te gaan
voor het WK. Een grote man met
een snor en rode jas slurpt van zijn
bier. Hij komt uit Drenthe. Het is
onmogelijk om het plein in hartje
dorp over te steken zonder drie el
lebogen in je gezicht te krijgen.
Bussen uit Nederland hebben in
middels honderden Oranjefans ge
dropt. En er zullen er de komende
uren nog veel bijkomen. Het uitein
delijke aantal komt op zo'n 4000.
De fans zijn samengekomen voor
de schaatsparade op het plein. De
deelnemers aan het WK laten zich
er toejuichen. „Baaaartjjee",
schreeuwt de man met de snor en
de rode jas, als Bart Veldkamp met
de Belgische vlag wappert. Niet erg
grappig, maar wel volgens het uit
gelaten oranjevolk op het markt
plein dat hard lacht. Dus gaat de
man met de snor door en roept ie
dereen na die langskomt. „Erb-
beennn, Anniiii".
Het is lol, het is plezier, het is car
naval. En als je eenmaal besmet
bent en de roes van het feest te
pakken hebt, maakt het niet uit als
humor niet echt humor is. Niets is
gek, zolang je maar meedoet.
Het WK is begonnen. De grote
sponsors verwennen hun gasten.
De feesttenten zijn open, met veel
lekkers. De zussen Betty en Loes
houden zich warm op de staantri-
De tijdwaarneming is in Neder
landse handen, de kabels in het
ijsstadion zijn gelegd door een Ne
derlander, de kussens rondom de
baan zijn van een Nederlands be
drijf en veruit de meeste toeschou
wers komen uit Nederland.
Het WK afstanden mag dan in het
Duitse Inzeil worden gehouden,
alles ademt de sfeer van Oranje.
Het sportmarketingbedrijf SPRON
bune. Ze zijn op en top schaatsfa
naten en ergeren zich aan de spon
sors en hun gevolg. „Ze komen al
leen maar voor het carnaval. Die
vips zitten in het restaurant en ko
men af en toe naar buiten." Niet
aan hen besteed, schaatsen moet
van de echte liefhebbers blijven,
vinden zij. Velen zijn het daar mee
eens. De bobo's halen hun schou
ders ervoor op. Ieder zijn eigen
feestje.
Een jongen met vikinghoed
regelt alle reclameborden rondom
de baan. En ook die zijn bijna alle
maal van Nederlandse bedrijven.
Er staan acht tenten op het terrein
rond de ijsbaan, waarvan de helft
vol gasten uit Nederland zit. De
grote sponsors als Aegon, Deloitte
en TVM zijn met veel mensen af
gereisd naar Zuid-Duitsland: in to
taal met 750 VIPS en nog eens 250
prijswinnaars van de Postcode Lo-
schreeuwt en juicht, net als de man
met de opblaasmolen op zijn hoofd
en de twee vrouwen met ieder drie
ballonnen aan hun muts. De man
met de snor is er ook, hij heeft een
oranje jas aangetrokken. Elke dag
ogen de fans iets minder fit, de
drank laat zijn sporen na. Maar de
verliefdheid danst nog steeds in
hun ogen. De voertaal in zonnig
Beieren is al lang geen Duits meer.
Nederland is in Inzeil en is geluk-
Mg-
terij. OAD-reizen zette meer dan
30 bussen in om mensen naar In
zeil te brengen. „Voor ons is het
belangrijk dat de Nederlanders
succes hebben", zegt Ger van Gel
der van SPRON. „Maar gelukkig
winnen ze niet alles, want dan
zouden andere landen afhaken.
Terwijl Duitsland, Scandinavië en
Canada net een beetje aanslui
ten."
Alles in Inzeil komt uit Nederland
:>eksters warmen zich met Glühwein. Foto: ANP
oenschap afstanden heerst in Inzeil
nog een weldadige rust. In het dorp
van 4200 inwoners zijn de Duitsers
nog in de meerderheid. Het enige
terras ligt verscholen tussen dikke
muren van sneeuw en is leeg. Een
wandelaar is op weg naar de ber
gen en een schaatser uit Japan jogt
over de gladde paden. Maar ergens
op de Duitse autobaan zijn grote
groepen Nederlanders op weg naar
het Alpendorp. Witte stilte voor de
Oranjestorm.
„Ze brengen stemming in het
dorp", zegt Monika Buchheim, de
oudste bediende bij Bakkerij Kot
ter. Ze verheugt zich op de invasie
uit Nederland en is niet de enige.
„Ze zijn gezellig en mekkeren
nooit", knikt een vrouw. Alle klan
ten in de winkel bemoeien zich er
mee. Ze willen geen kwaad woord
horen over de gasten die zich een
paar dagen vol laten lopen in Bier
stubes, hossen op de schaatstribu-
nes en dan weer brak naar huis ver
trekken. „Nederlanders zijn altijd
blij. En ze zijn sportief, ze klappen
voor elke schaatser", gaat Buch
heim verder.
Luidruchtig? Onbenullig? „Dat zijn
Duitsers in grote groepen ook. Dat
is niet erg, dat hoort erbij. Het is
feest en wij houden van feest." Ze
heeft extra bruin brood en zoete
koeken gebakken. „Dat vinden Ne
derlanders lekker."
Hans Brunner van de souvenirwin
kel vindt het ook allemaal sehr
schön, maar zal niet ontkennen dat
het geld dat de gasten er tegenaan
gooien hem goed uitkomt. „Ze ge
dau Wagenaar
;n het van horen zeggen. Op
see in Inzeil zou perfect ijs
ol verlangen reisde het Ne-
schaatsteam van 1959
taar het dorpje in Beieren,
n binnengehaald door de
i el. Na al die jaren speelt de
og steeds. Nederland en In-
en verliefd en de liefde
ort.
•n Nederlandse schaatsfa-
7 hij van Inzeil vindt en zijn
':l pnnen te glimmen. „Het
van vriendelijkheid en
port."
tn inwoner van het Zuid-
laatsje naar de gasten 'aus
en hun gezichten lichten
iz toll." Dat de oranjemut-
matig boerend door hun
aan, nemen ze voor lief.
:singer is de diamant van
groeide er uit tot de ster
Haar vader stierf er, haar
woont er nog en Anni ont-
het. De schaatskampioene
r de anonimiteit van Salz-
Krook, oud-schaatser, ver-
I it jaar in Inzeil en krijgt nog
inders in zijn buik als hij
oude woonplaats afreist.
Charisius, de oud
van 78 jaar, die ooit
anders en het schaatsen
>laatsje bracht,
en voor het wereldkampi
