ER
Bil
in Christo
'Heerlijk om samen zo'n gekte te hebben'
De Haarlemmers Siebren en
Christien Aldershof zijn
allebei gek van het werk van
de Hongaarse kunstenaar
Christo. Deze week genoten
ze in New York van diens
nieuwe kunstwerk The
Gates. Poorten met
saffraangele doeken.
Inspirerend en vrolijk.
door Jaap Timmers
Siebren en Christien Alderhof zijn zo verslingerd aan het werk van Christo, dat ze zijn kunstwerken overal ter wereld gaan bekijken. Foto: Jaap Timmers
ZATERDAG
19 FEBRUAt
2005
Siebren en Christien Aldershof
staan in Central Park, het grootste
stedelijke park ter wereld. Ze zijn
er in hun element. Jaren leefden ze toe
naar deze week. En daar hangen ze dan,
de oranje doeken.
Het echtpaar uit Haarlem is, wat je
noemt, verslingerd aan de kunstwerken
van Christo. Ze reizen er de hele wereld
voor af. Zij: „Ik vind het zo knap: wat hij
in de afgelopen 26 jaar getekend heeft, is
exact te zien in het park."
Van alle details over The Gates zijn Sie
bren en Christien op de hoogte. Ze be
zoeken zaterdagochtend de opening. Al
voor de onthulling struinen ze rond in
het park. Ze schieten rolletje na rolletje
vol, genieten van de vele doorkijkjes, het
Over Christo
Christo JavachefF (geboren 13 juni 1935)
ontvluchtte zijn vaderland Bulgarije op
21-jarige leeftijd. Hij kwam in Parijs te
recht waar hij Jeanne-Claude leerde ken
nen, geboren in Casablanca op dezelfde
dag als Christo, en aangenomen dochter
van de Franse generaal Jacques de Guille-
bon. Zij leidde toen een jetsetleven. De
kennismaking gaf haar een doel: de kun
stenaar liefhebben en begeleiden.
De kunstenaar begon eind jaren vijftig al
met het inpakken van toen nog kleine
voorwerpen zoals flessen, conservenblik
ken en fietsen. Zijn eerste grote eenmans-
expositie vond plaats in 1966 in Neder
land. Dit werkoverzicht in het Van Abbe
Museum in Eindhoven luidde een nieuw
tijdperk in: Christo stapte over naar groot
schaliger projecten, zoals ingepakte win
kelpuien en gestapelde olievaten. Bekend
heid verwierf hij met The Running Fence,
een zes meter hoog stoffen 'hek' in Califor
nia. Daarop volgden onder meer Surroun
ded Islands en Valley Curtain. In Europa
brak hij door met het inpakken van de
Pont Neuf en de Rijksdag. Doek is altijd
een belangrijk materiaal voor Christo ge
weest. 'Wij hebben zoveel gereisd. Stof
weerspiegelt ons nomadische leven', zei
hij ooit.
'Inpakkunstenaar' wil hij niet genoemd
worden. Woedend kan met name Jeanne-
Claude reageren als daarop gezinspeeld
wordt. De term impliceert immers een ge
brek aan artistieke veelzijdigheid. Toch gaf
Christo er zelf alle aanleiding toe. Met in
pakken verwierf hij bekendheid. Miljoe
nen mensen komen op zijn werken af.
Over The Gates
The Gates is het negentiende grootschalige
kunstwerk van Christo. Het bestaat uit
7500 poorten van bijna vijf meter hoog,
variërend in breedte van anderhalve tot
vijfenhalve meter. Aan de poorten hangen
saffraangele nylon doeken tot ruim twee
meter boven de grond. Ze 'overkappen' de
wandelpaden over een lengte van 37 kilo
meter en staan ruim drieënhalve meter uit
elkaar. De poorten zijn gemonteerd op
15.000 stalen sokkels. The Gates duurt tot
en met zondag 27 februari en is gratis toe
gankelijk. Central Park ligt in het centrum
van Manhattan. Kunstminnaars kunnen
er him hart ophalen. Niet te versmaden is
de combinatie met een bezoek aan een
van de vele musea, of 's avonds een thea
tervoorstelling op Broadway.
De poorten met gordijnen van Christo kleuren Central Park oranje. Foto: Reuters/Peter Morgan
materiaal en de atmosfeer die erdoor
opgeroepen wordt. Het is alsof ze een
nieuw land ontdekt hebben.
Onder het toeziend oog van Amerika's
ontdekker Columbus verkopen mede
werkers van de kunstenaar ansichtkaar
ten, posters en sweatshirts. Boven onze
hoofden wapperen saffraangele doeken.
Mensen vergapen zich eraan. De zon be
schijnt het tafereel, er ontstaan prachti
ge contrasten. Het groene gras, grijstin
ten van dor hout, lichtbruine en glazen
gebouwen erachter, een strakblauwe
lucht, en dan die gouden gloed er dwars
doorheen.
„Sommigen verklaren ons voor gek dat
wij hierheen gaan", zegt Christien (47),
moeder van enkele jongvolwassen kin
deren. „Dit vinden wij zo mooi", vult va
der Siebren (49) aan. „Het is heerlijk om
samen zo'n gekte te hebben."
Het begon in de herfst van 1985. In de
auto op de Boulevard Peripherique be
gon zijn vrouw opeens over de Pont
Neuf te praten, de befaamde brug hartje
Parijs. De brug was ingepakt door de van
oorsprong Bulgaarse artiest Christo Ja-
vacheff, toen 50 jaar oud. Christien stel
de haar echtgenoot voor even te gaan
kijken. Siebren voelde er helemaal niets
voor. „Wie pakt er nou een brug in!"
Als door een bliksemschicht getroffen,
zo omschrijven ze de sensatie toen ze
het metrostation verlieten. Christien had
wel enigszins vermoed wat het okerkleu-
rige schouwspel met haar zou doen.
Haar sceptische reisgenoot bleek ook
volledig verkocht. Siebren Aldershof:
„Wauw, dacht ik. Ik weet het nog goed,
we waren er direct door gegrepen. Jam
mer genoeg hebben we toen te weinig
foto's gemaakt."
Sindsdien is het echtpaar 'kind aan huis'
bij de Christo's. Ze stuurden de kunste
naar briefkaarten met de feestdagen,
ontvingen van hem geregeld kaartjes te
rug. Hij stuurde ook informatie over pro
jecten die in ontwikkeling waren. Ze be
zochten kunstwerken in Bazel, Oberhau-
sen, Wurz. Op zeker moment schreef de
kunstenaar de datum waarop een nieuw
en groot avontuur zou beginnen. De be
wonderaars vlogen begin jaren negentig
naar California en bezochten er het
landart-project The Umbrella's: duizen
den zes meter hoge gele parasols in de
snikhete heuvels. Met een huurauto
trokken Siebren en Christien het land in.
„Hele gezinnen zaten eronder te pick
nicken. De parasols werden onderdeel
van het dagelijkse leven."
Honorarium
Wat hun in de bergen achter Los Angeles
niet lukte - in dienst treden van de
Christo's - slaagde pas in 1995 in Berlijn.
Vertrouweling en privé-fotograaf van de
kunstenaars Wolfgang Volz vertelde de
Nederlanders dat ze een bankrekening
in Duitsland nodig hadden waarop hun
honorarium gestort zou worden, dat was
zo'n 400 gulden per persoon.
Ze hadden in Berlijn de tijd van hun le
ven. Zes uur werken, twaalf uur rusten,
een week lang. Siebren en Christien gin
gen gehuld in een door de kunstenaar
ontworpen jas. Het ging hen niet om het
geld, ze wilden het project van dichtbij
meemaken. Ze vertelden het massaal
toegestroomde publiek over de 'Wrap
ped Reichstag' en de kunstenaar; ze be
waakten het zilverkleurige doek, aten
met het team een hapje warm eten en
liepen nachtdienst. Siebren droeg een
Christo en Jeanne-Claude bij de persconferentie van
burgemeester Michael Bloomberg van New York ter
gelegenheid van de opening van The Gates.
Foto: Reuters/Chip East
man over aan de politie die met een
schaar een stuk stof had losgeknipt.
Christien: „Christo is een aardige, vrien
delijke man. Hij bedenkt de ideeën.
Maar Jeanne-Claude is zijn steun. Als ze
aan de uitvoering van een kunstwerk be
ginnen, dan blokkeert hij nogal eens,
heeft zij mij ooit eens verteld. Daar komt
bij dat de kunstenaar de neiging heeft al
les weg te geven. Zij niet."
Dolgraag hadden onze landgenoten ook
in New York aan de zijde van de kunste
naar gestaan. Dat plan liep stuk, ze kre
gen er geen vergunning voor. Bovendien
had Christo de stadsautoriteiten toege
zegd zoveel mogelijk Amerikanen in
dienst te nemen voor de uitvoering van
The Gates.
Daar staat tegenover dat de Haarlem
mers nu alle tijd hebben om van het
oranjegekleurde feest te genieten. Ze
vinden zijn werk oorspronkelijk en
prachtig afgewerkt. De objecten en ver
hullingen inspireren hen en vrolijken de
boel op. Siebren: „Het is goed dat ze vol
ledig onafhankelijk van sponsors zijn.
Stel je toch eens voor dat op een van de
doeken 'Coca Cola' stond. Dat zou toch
te denken geven. Iemand bood ooit 1
miljoen dollar voor een van de parasols,
maar hij deed het niet. Ze zijn allemaal
gerecycled. Christo kan precies doen wat
hij wil, in volledige vrijheid. En die vrij
heid hebben wijzelf ook in ons leven."
„The Gates staat heel dichtbij het pu
bliek", zegt Christien, „niet in een vitri
nekast en er wordt ook geen entree ge
heven. Dat maakt het allemaal zo toe
gankelijk."
Voor de komende jaren heeft het echt
paar twee wensen. De eerste is opnieuw
medewerker worden van de Christo's als
zij hun project Over The River uitvoeren
(nog geen jaartal van uitvoering bekend)
De bedding van de Arkansas River in de
staat Colorado wordt over enkele kilo
meters overdekt met doorschijnend fo
lie. De tweede droom is de foto's die ze
de afgelopen jaren maakten tentoonstel
len in hun woonplaats Haarlem, wellicht
als onderdeel van de atelierroute. Want
genezen van het virus is uitgesloten.
9
